Border terrier




Zgodnie ze wzorcem

Border terrier ma grubą, luźną skórę oraz gęstą, idealnie przylegającą do ciała sierść składającą się z grubego, szorstkiego włosa okrywowego i krótkiego, gęstego, bardzo obfitego i nieprzemakalnego podszerstka.

Umaszczenie: rude, pszeniczne, grizzle (melanż szaro-rudy) z podpalaniem i niebieski z podpalaniem. Maska i uszy są zwykle ciemniejsze.

Pielęgnacja sierści

W przypadku border teriera pielęgnacja polega przede wszystkim na regularnym trymowaniu i zachowaniu naturalnego wyglądu sierści, co wśród terierów jest wyjątkiem. Pozostałe psy z tej grupy zmieniały się z biegiem czasu pod wpływem wymagań wystawowych i potrzebują obecnie odpowiedniego strzyżenia oraz przygotowania, dzięki czemu stały się w wielu przypadkach ozdobą wystawowych ringów.

Szczotkowanie

Psy tej rasy nie linieją, co powoduje, że najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym staje się systematyczne szczotkowanie i usuwanie w ten sposób na bieżąco martwej sierści i podszerstka.

Do tego celu potrzebne będą:
  • Szczotka włosiana z naturalnego, dość twardego włosia do rozczesywania i usuwania martwego włosa oraz porządkowania szaty.
  • Szczotka metalowa, tzw. pudlówka, z idealnie gładko zakończonymi drucikami do usuwania nadmiaru podszerstka. Pamiętajmy, że z takiej szczotki sierść usuwa się ręką, a nie grzebieniem, który może powykrzywiać i uszkodzić delikatne druciki.
  • Gęsty grzebień do wyczesywania resztek martwego włosa, zwłaszcza po trymowaniu. Często dużo więcej martwej sierści można usunąć gęstym grzebieniem niż metalową szczotką. Dotyczy to przede wszystkim tułowia.
Psa szczotkujemy dwa razy w tygodniu pamiętając o zasadzie, że nigdy, nawet psa szorstkowłosego, nie wolno szczotkować „na sucho”, bo włos się elektryzuje i łamie. Przed szczotkowaniem koniecznie trzeba spryskać sierść odpowiednią odżywką działającą antystatycznie i ułatwiającą rozczesywanie. Dla psów szorstkowłosych najlepiej nadaje się odżywka, która nie zawiera olejków i nie spowoduje zmiękczenia sierści.


Kąpiel

Jak wszystkie psy szorstkowłose, border teriera kąpie się rzadko, najczęściej raz na 2 - 3 miesiące. Jeśli sierść ma prawidłową strukturę, brud nie przylega do niej zbyt łatwo. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Psa myjemy zawsze dwukrotnie odpowiednio rozcieńczonym szamponem, który nie zmiękcza włosa, a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące. 

Dokładnie umytą i wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2 -3 minuty balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy i ponownie, tym razem bardzo dokładnie osuszamy psa ręcznikami. W lecie może doschnąć na świeżym powietrzu, w chłodne dni trzeba go wysuszyć niezbyt gorącą suszarką. Podczas suszenia spryskujemy sierść specjalną odżywką w aerozolu, która nie zmiękczy włosa i szczotkujemy sierść żeby się ładnie ułożyła.

Czystość bez kąpieli

Ponieważ psów szorstkowłosych nie powinno się kąpać zbyt często, można ich sierści przywrócić czystość i świeży zapach bez użycia wody. Najlepiej naciągnąć warstwę waty na dość twardą włosianą lub drucianą szczotkę, zwilżyć ją specjalnym lotionem i wyszczotkować sierść zmieniając zabrudzoną watę na nową tak długo, aż nie będzie na niej śladów brudu.

Szorstką sierść można również wyczyścić na sucho przy pomocy pudrów, jeśli jednak jest mocno przetłuszczona, na ciemnym włosie biały puder może pozostawić białawy osad.

Trymowanie strzyżenie

Border terrier wymaga regularnego trymowania nawet wtedy, kiedy nie jest wystawiany. Znawcy rasy twierdzą, że psa tej rasy powinno się trymować palcami. Zasada jest zawsze taka sama: bez względu na to czym trymujemy, usuwamy tylko włos martwy, wyciągając go zawsze w całości. Trymowanie palcami jest znacznie bezpieczniejsze, ponieważ przy użyciu nożyka zawsze istnieje ryzyko, że utniemy włos zamiast go usunąć. Trzeba bardzo uważać, żeby tak się nie stało, wtedy nasze działanie mija się z celem, bo martwy włos tyle, że krótszy, pozostaje na swoim miejscu.

Co do tego, że pies musi być trymowany, nie ma wątpliwości, bez niego nie będzie miał ani prawidłowej struktury sierści ani prawidłowego koloru. Przy strzyżeniu maszynką lub nożyczkami sierść jest jedynie skracana, natomiast obumarłe cebulki włosowe pozostają nadal w mieszkach włosowych. Obok nich wyrastają następne włosy, a potem jeszcze następne. Sierść staje się coraz bardziej zagęszczona i słabsza, przez co traci prawidłową strukturę. Staje się miękka i często poskręcana, pogarsza się kolor a skóra jest źle wentylowana. Wynika stąd wniosek, że tylko regularne trymowanie gwarantuje utrzymanie sierści we wzorcowej kondycji. Dotyczy to wszystkich psów tej rasy, nie tylko wystawowych, bo trymowanie jest w tym przypadku niezbędne nie tylko dla urody, ale przede wszystkim dla zdrowia.

Pierwszy raz trymujemy psa w wieku około czterech miesięcy, potem regularnie, co 5 - 6 miesiący a psy wystawowe nawet częściej. Martwy włos, który jest gotowy do usunięcia łatwo poznać, bo jest odstający, suchy i matowy. Nie ma ryzyka wyrwania zdrowego włosa, który trzyma się mocno w przeciwieństwie do martwego, który bez problemu i bezboleśnie można usunąć palcami. Jeśli poskubiemy sierść i włos zostanie nam w palcach, pies jest gotowy do trymowania.



Przystępując do trymowania, trzeba zdecydować, który włos nadaje się do usunięcia. Sierść border teriera w uproszeniu wygląda tak jak na powyższym szkicu, który pokazuje, że trymujemy tylko ten włos, którego końce znajdują się w sektorze „A”. Ten, który znajduje się w sektorze „B” zostawiamy tak długo, aż podrośnie na tyle, żeby znalazł się w sektorze „A” i nadawał się do trymowania. Zanim to nastapi na jego miejsce pojawi się nowy. I tak w kółko.


Kiedy już wiadomo, który włos musi być wytrymowany, przytrzymujemy jedną ręką niewielką kępkę włosów, drugą ręką chwytamy po kilka włosków i szybkim, zdecydowanym ruchem pociągamy je w kierunku wzrostu włosa. Trzeba bardzo uważać, żeby chwytać tylko włosy najdłuższe, martwe i nie wyrywać razem z nimi zdrowej, mającej je zastąpić sierści. Trymować należy systematycznie, raz przy razie, nic nie pomijając, żeby sierść po odrośnięciu była idealnie równa. Jeśli trymujemy na raty, to róbmy to symetrycznie, w przeciwnym razie istnieje ryzyko, że coś możemy pominąć. Podczas trymowania usuwamy tylko włos okrywowy, podszerstek pozostaje na swoim miejscu a z czasem, w miarę odrastania nowego włosa zostanie przez niego zakryty. W ten sposób odbywa się regularne odnawianie okrywy włosowej.



Jeśli ktoś ma wprawę może oczywiście trymować nożykiem pamiętając o tym, że trymuje się zawsze z kierunkiem włosa. Zasada jest taka sama jak przy trymowaniu palcami: usuwamy tylko włos martwy, wyciągając go zawsze w całości, razem z cebulka włosową. Przy trymowaniu nożykiem istnieje ryzyko, że utniemy włos zamiast go usunąć. Trzeba bardzo uważać, żeby tak się nie stało, wtedy nasze działanie mija się z celem, bo martwy włos, tyle że krótszy, pozostał na swoim miejscu i blokuje wyrastanie nowego silnego włosa.

Przy trymowaniu palcami, bardzo przydatne są specjalne naparstki lub lateksowe paluszki, które ułatwiają uchwycenie włosa. Każdy musi wypróbować, co jest dla niego najwygodniejsze. Nie ma najmniejszego znaczenia, czym się posługujemy, ważne żeby pies był trymowany, bez tego problemy skórne będziemy mieć jak w banku. A jeśli pies zaczyna się drapać i wygryzać wzdłuż grzbietu, szczególnie nad ogonem, to znaczy, że już je mamy.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Bardzo dokładne wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.




Jeśli pies ma być wystawiany pierwsze trymowanie powinno mieć miejsce w wieku około czterech miesięcy a potem być powtarzane regularnie raz na około 3 - 4 miesiące. Przy tego rodzaju owłosieniu nie powinno to zabrać więcej niż jedną godzinę. Dopiero, kiedy włos po kilku trymowaniach ma odpowiednią teksturę możemy zacząć przygotowania do wystawy.

Regularne trymowanie a potem szczotkowanie sierści metalową szczotką i wyciąganie martwego włosa oraz nadmiaru podszerstka pozwoli przez dłuższy czas utrzymać szatę psa w wystawowej kondycji. Systematycznie pielęgnowana sierść staje się coraz silniejsza i coraz bardziej szorstka. Najgorsze, co można zrobić, to skrócić ją maszynką lub nożyczkami i dopuścić do tego, żeby włos stał się miękki, bo wtedy tylko 1 - 2 bardzo solidne i gruntowne trymowania mogą mu przywrócić prawidłową teksturę. Niestety na efekty takiej radykalnej kuracji trzeba poczekać około 6-ciu miesięcy.

W momencie, kiedy włos osiąga długość około 4-5 cm, jest dojrzały i bez problemu daje się usunąć jeśli pociągniemy go palcami. Oznacza to, że można przystąpić do trymowania:
  • Trymujemy pas sierści od guza potylicznego aż do nasady ogona 
  • Trymujemy sierść po obu stronach tego pasa, tzn, boki szyi, boki klatki piersiowej, tylnej części tułowia oraz uda
  • Przystępujemy do trymowania pasa biegnącego od przedniej strony szyi, poprzez przedpiersie, pod klatką piersiową aż do brzucha i wewnętrznej strony ud. Ostatnie dwa miejsca są bardzo wrażliwe i na tyle mało widoczne, że można sobie darować klasyczne trymowanie i co najwyżej przedrapać te miejsca nożykiem trymerskim, co pozwoli usunąć luźny włos, który ledwo się trzyma. Można go także w razie potrzeby skrócić nożyczkami degażującymi.
  • Podobny problem jest z trymowaniem tyłu (pośladków) - tu również można posłużyć się nożykiem trymerskim, pamiętając o tym, żeby go zawsze prowadzić zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa a nie pod włos.
  • Sierść na kończynach trymuje się identycznie jak na całym ciele, powinny zostać pozbawione wszystkich odstających włosków i frędzli. Włos na łapkach nie może odstawać, ale nawet rygorystyczni w tym względzie Anglicy nie upierają się przy depilowaniu, tylko skracają go zaokrąglonymi nożyczkami.
  • Ogon powinien być gładki, trymuje się jednak tylko jego dolną (spodnią) stronę. Resztę trzeba delikatnie podtrymować, ale tylko tyle, żeby nadać mu okrągły kształt. Gdybyśmy wytrymowali ogon podobnie jak na przykład grzbiet, przypominałby ogon szczura, bo sierść w tym miejscu odrasta bardzo powoli i w momencie, kiedy pies byłby gotowy do wystawiania, jego ogon byłby jeszcze praktycznie łysy.
  • Pozostaje głowa, która równiez powinna być wytrymowana, ale tak, żeby zachować charakterystyczny wyraz bordera. Usuwamy więc martwy włos począwszy od czubka głowy, poprzez uszy (wewnątrz i zewnątrz),  policzki aż do szyi. Przejścia między poszczególnymi częściami nie mogą być widoczne. 
  • Na zakończenie lekko korygujemy brwi i brodę usuwając zbyt długie i odstające włosy, pamiętając cały czas o zachowaniu charakterystycznego wyglądu głowy border terriera.

Jeśli pies ma bardzo obfity, dominujący podszerstek, można go częściowo usunąć przedrapując sierść "z włosem" bardzo drobnym nożykiem trymerskim lub wyczesać metalową szczotką. Teraz już tylko pozostaje czekać aż włos odrośnie i cieszyć się piękną, przylegającą nową szatą. Wystarczy spojrzeć na poniższe zdjęcia, żeby zobaczyć różnicę przed i po trymowaniu. 


przed trymowaniem



"pół na pół" - border terrier w czasie trymowania



pies po wytrymowaniu


Mimo szorstkiego owłosienia, jeśli sierść jest matowa i brudna, przed wystawą psa trzeba koniecznie wykąpać, ale na tyle wcześnie, żeby zdążyła odzyskać prawidłową teksturę. Przy poprzednich kąpielach warto zaobserwować ile dni po umyciu sierść prezentuje się najlepiej, zasadniczo psa szorstkowłosego nie powinno się kąpać później niż około 10 dni przed wystawą. Pamiętajmy o tym, żeby zastosować specjalny szampon dla szorstkiej sierści, który nie zmiękcza włosa i wyjątkowo tym razem zrezygnować z użycia balsamu-odżywki, która zawsze odrobinę go zmiękczy. 

Nie wolno psa zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u psów o krótkim włosie każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania psa, choć to akurat dotyczy wszystkich ras. Pies na wystawie musi biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces. Niestety wielu wystawców zupełnie o tym zapomina.


Przed wejściem na ring


Pół godziny przed pokazem idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring dokładnie ją wyszczotkujemy i lekko spryskamy odżywką nabłyszczającą. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby mu się różne śmieci i liście nie poprzyczepiały do sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.