Rasy psów
HAWAŃCZYK
Pochodzenie
Biszony hawańskie, bo tak brzmi pełna nazwa rasy, pochodzą z zachodniej części basenu śródziemnomorskiego, obejmującej wybrzeża Hiszpanii i Włoch. Co do jego przodków, zdania są podzielone. Jedni twierdzą, że pochodzą od bolończyka i bichon frisee, inni, że ich przodkiem jest maltańczyk. Ta druga wersja wydaje się bardziej przekonująca wziąwszy pod uwagę wydłużoną sylwetkę oraz podobny, jedwabisty włos hawańczyka i maltańczyka, w odróżnieniu od owłosienia bolończyka i biszona kędzierzawego. Innych psów uczestniczących w powstawaniu rasy nie udało się ustalić.
Na początku XVIII wieku włoscy marynarze zawieźli je na Kubę, gdzie wkrótce stały się ulubieńcami bogatej kubańskiej arystokracji. Stały się bardzo popularne, zadomowiły się w eleganckich pałacach i wielkich wiejskich posiadłościach. Ze względu na to, że najczęściej spotykaną barwą ich owłosienia był brąz, będący jednocześnie kolorem tytoniu, stworzono teorię, że kolebką rasy jest stolica słynnych kubańskich cygar - Hawana. Mimo że niemająca nic wspólnego z prawdą, ta teoria była na tyle chwytliwa, że mimo ewidentnie europejskich korzeni, pies został raz na zawsze hawańczykiem. Wielka popularność rasy utrzymała się do końca XIX wieku, po czym powoli zaczęła popadać w zapomnienie.
W latach 60-tych XX wieku zainteresowanie rasą wróciło i biszony hawańskie na nowo pojawiły się w wielu zamożnych kubańskich domach. Po dojściu do władzy Fidela Castro, w wyniku przeprowadzonej przez niego rewolucji, ich właściciele zmuszeni byli emigrować do Stanów Zjednoczonych. Wielu z nich udało się przemycić przez granicę swoje psy i w ten sposób uratowali rasę przed wyginięciem. Amerykanie przyjęli je z otwartymi ramionami, powstał nawet Havanesse Club of America, który dołożył starań by odbudować i spopularyzować tę rasę.
Do Europy biszony hawańskie dotarły bardzo późno, bo dopiero w 1981 roku. Sprowadziła je do Niemiec pani Monika Moser i to w jej hodowli po dwunastu miesiącach przyszedł na świat pierwszy europejski miot psów tej rasy. Mimo niewątpliwych zalet, hawańczyki są nadal rasą stosunkowo rzadką. W Polsce stały się ostatnio bardzo modne, niestety jest to najgorsza rzecz, jaka mogła je spotkać, bo to spowodowało zainteresowanie dzikich hodowli, które są wielkim nieszczęściem zarówno dla żyjących tam psów, jak i przyszłych właścicieli wyhodowanych przez nie szczeniąt.
Int.Ch Multi Ch FERRO ET IGNI Flupsie FCI
Wygląd
Głowa osadzona na średnio długiej szyi, o szerokiej, płaskiej lub lekko wysklepionej czaszce oraz zwężającej się kufie. Oczy dość duże, migdałowate, brązowe w jak najciemniejszym odcieniu, z ciemno pigmentowaną powieką, przysłonięte grzywką. Uszy osadzone wysoko, szpiczaste, opadające, ale nie odchylone od policzków, ani też do nich przylegające, ukryte w masie owłosienia. Nos czarny lub brązowy. Wargi przylegające, zgryz nożycowy, najwyżej cenione jest uzębienie kompletne, ale brak P1 i M3 jest tolerowany.
Ch.PL Mł.Ch.PL KITTY Białe Bursztynki FCI
Wysokość w kłębie: 23-27 cm, tolerowana od 21-29 cm.
Masa ciała: wzorzec nie precyzuje, orientacyjnie 5-7 kg, z tolerancją +/- 1 kg
Charakter, usposobienie
Jest bardzo inteligentny, chętnie i szybko się uczy, opanowanie podstawowych komend nie zabierze mu dużo czasu. Jest to pies o dużym temperamencie, który gdzieś musi wyładować, uwielbia długie spacery, z radością będzie uprawiał ze swoim panem poranny jogging, choć oczywiście dystans musi być dostosowany do jego możliwości. Nie nadaje się do sportów wymagających dużego wysiłku, np. biegania przy rowerze, natomiast doskonale sprawdza się w tych psich sportach, które wymagają pomysłowości i sprytu, w szczególności w agility.
Ch.PL, Mł.Ch.PL F`VINCENT Du Printemps des Olivets wł. hod. Andruszewsky Zakątek FCI
Dzięki wesołemu usposobieniu oraz zamiłowaniu do sztuczek i błaznowania, biszony hawańskie wykorzystywane są często w pokazach cyrkowych, choć na szczęście budzi to coraz więcej sprzeciwów. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, by nauczyć psa w domu kilku różnych sztuczek, którymi bardzo chętnie będzie się popisywał.
Szata
Umaszczenie: bardzo rzadko spotykane czysto białe, płowe w różnych odcieniach, często z lekkimi przyciemnieniami, koloru hawana (brązowo-rudy kolor tytoniu), a także czarne. Na wymienionych umaszczeniach wzorzec dopuszcza łaty, a także delikatny ciemny nalot
Ch.LT, Mł.Ch.PL Joyaseda’s Joker at Almendares i Mł.Ch.LT Almendares SZANTA
Sierść hawańczyka wymaga bardzo starannej i systematycznej pielęgnacji, przede wszystkim częstego szczotkowania, bo jak każda długa sierść ma tendencję do plątania i filcowania.
Więcej na temat pielęgnacji sierści hawańczyka i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
Zdrowie
Inter Champion Anett from Bohemica Land
Do kogo pasuje ten pies ?
Hawańczyk jest przemiłym psem rodzinnym i do towarzystwa. Nie będzie przesadą, jeśli się powie, że nadaje się dla praktycznie dla każdego. Poradzi z nim sobie nawet osoba, która nigdy nie miała psa i nie ma żadnego doświadczenia w ich wychowaniu, pod jednym wszakże warunkiem, że będzie miała dużo spokoju i cierpliwości, by go dobrze wychować i wszystkiego nauczyć. Hawańczyk jest psem wrażliwym, o kruchej konstrukcji psychicznej, dlatego też wymaga łagodności w prowadzeniu oraz pozytywnych metod szkolenia opartych na pochwałach i nagrodach. Osoba nerwowa, łatwo reagująca krzykiem, powinna z posiadania hawańczyka zrezygnować, bo takie traktowanie może doprowadzić do tego, że pies stanie się lękliwy.
Mł.Zw.Świata KING OF MAN Pilosus
Trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że każde szczenię wymaga socjalizacji i ułożenia, musi wejść w rytm życia swojej rodziny, bo nawet tak niewielki i bezproblemowy pies musi znać swoje miejsce. Poświęcenie odpowiedniej ilości czasu na jego wychowanie będzie procentowało przez wiele lat. Jeśli kupimy psa w dobrej hodowli, będzie już oswojony z dziećmi, zwierzętami i wszystkimi odgłosami codziennego życia: radiem, odkurzaczem, głośnymi rozmowami. Dopiero po karencji poszczepiennej można go zabrać na spacer, gdzie będzie mógł zobaczyć tłum ludzi i jadące samochody. Hawańczyk jest psem przebojowym i bardzo towarzyskim, wspierany przez opiekuna, chwalony i nagradzany za dobre zachowanie nabierze do niego zaufania i przekonania, że w jego obecności nic mu nie grozi. To bardzo ważne, żeby na tym etapie pies miał same pozytywne doświadczenia.
Hawańczyk bez problemu adaptuje się w każdym otoczeniu. Doskonale nadaje się do mieszkania w bloku, jeszcze lepiej będzie się czuł w domu z ogrodem, choć oczywiście do wielogodzinnego, samotnego w nim pozostawania się nie nadaje. Najszczęśliwszy jest, jeśli może w nim przebywać razem z właścicielami, a wspólne zabawy z dziećmi wprawią go w zachwyt. Dla niego najważniejsza jest bliskość właścicieli, dlatego wypuszczenie psa do ogrodu nigdy nie zastąpi wspólnego spaceru. Pod tym względem hawańczyk nie jest zbyt wymagający, wystarczą dwa krótsze wyjścia i jeden godzinny spacer dziennie. Ideałem jest wyjście do parku, lub w jakieś ustronne miejsce, gdzie mógłby bezpiecznie pobiegać z innymi psami i wyładować swoją energię. Jednak zanim zostanie spuszczony ze smyczy, trzeba go koniecznie nauczyć przychodzenia na zawołanie.
Ch.PL Mł.Ch.PL Behike’s FAME
Jest bardzo przywiązany do swoich opiekunów, doskonale nadaje się dla rodziny z dziećmi, bez problemu poradzi sobie z nim sobie również osoba starsza. Dzieci uwielbia, może się z nimi bawić całymi godzinami. Nie wolno jednak zostawiać małych dzieci bez nadzoru podczas zabawy z psem, bo może niechcący zrobić mu krzywdę. Również dzieci trzeba nauczyć jak z nim postępować, bo wiele z nich np. nie wie, że nie wolno podnosić go za łapki, bo to go boli, tylko kładąc jedną rękę pod klatkę piersiową, a drugą pod pupę.
Radośnie wita gości, jest bardzo przyjaźnie nastawiony do innych psów, nie ma tendencji do dominacji. Na spacerze bardzo chętnie zawiera nowe znajomości, w domu bez problemu akceptuje inne psy, bez względu na ich wielkość, bo żaden, nawet potężny pies nie zrobi krzywdy malcowi, który się do niego wdzięczy i zaprasza go do zabawy. Żyje w przyjaźni z kotami i domowymi gryzoniami.
Muumin i jego wierny towarzysz Kacper
W domu hawańczyk jest spokojny i raczej nie szczeka, gdyby jednak zdradzał zamiłowanie do szczekania, trzeba je bardzo konsekwentnie wyhamowywać, bo zwłaszcza w bloku, może to być uciążliwe, zwłaszcza dla sąsiadów. Jest psem czujnym, choć przesadą by było uznać go za psa stróżującego. Zawsze jednak zasygnalizuje, że usłyszał coś niepokojącego i całkiem słusznie uzna, że zrobił to, co do niego zależało, a reszta należy do właściciela.
Poza domem biszon hawański nie sprawia problemów i można by go było zabrać dosłownie wszędzie, gdyby nie to, że wiele psów tej rasy cierpi na chorobę lokomocyjną. Kupując psa warto więc spytać hodowcę,czy jego rodzice tolerowali jazdę samochodem. Niezależnie od tego trzeba psa do tego bardzo wcześnie przyzwyczajać, bo przy właściwym wychowaniu można ten problem zminimalizować. W każdym przypadku trzeba robić częste przerwy w podróży i zabrać go krótki spacer. Na postojach w obcym terenie, zwłaszcza przy ruchliwej drodze, nigdy nie można psa spuścić ze smyczy, którą trzeba mu zapiąć jeszcze zanim wyjdzie z samochodu.
Hawańczyk nie jest kosztowny w utrzymaniu, jedyny problem to pielęgnacja sierści, choć jeśli ktoś nie ma na to czasu i w dodatku nie zamierza psa wystawiać, może ją skrócić w dobrym salonie pielęgnacji dla zwierząt. Nie uwolni go to jednak od regularnego czesania i szczotkowania, bo jego piękna sierść najczęściej filcuje się przy skórze.
W sumie: idealny, niekłopotliwy piesek o przemiłym charakterze, do małych mieszkań, dla spokojnych, zrównoważonych, najlepiej prowadzących aktywny tryb życia osób, które są w stanie poświęcić mu dużo uwagi i czasu.
Różne umaszczenia szczeniąt w hodowli Z Przemożnej Chętki
Zalety i wady
+ bardzo miły pies do towarzystwa + do każdych warunków mieszkaniowych + doskonały pies rodzinny + przyjazny wobec dzieci + niewiele szczeka + akceptuje inne zwierzęta domowe + łatwo i chętnie się uczy |
- wymaga starannej pielęgnacji - może źle znosić podróż samochodem - potrzebuje dużo aktywnosci fizycznej |
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 250 /12. 01. 2009
HAWAŃCZYK (Bichon havanais)
POCHODZENIE:Zachodnia część basenu Morza Śródziemnego.
Kraj rozwoju rasy: Kuba.
PATRONT: FCI.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 04.11.2008
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 1 Bichony i rasy pokrewne.
Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Hawańczyk jest małym, żywym psem, niskim na kończynach, z długą, obfitą i – milej widzianą – falującą szatą. Jego ruch jest żywy i sprężysty.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość kufy (od wierzchołka nosa do stopu) jest równa odległości pomiędzy stopem a guzem potylicznym. Stosunek długości tułowia (mierzonego od szczytu łopatki do końca pośladków) i wysokości w kłębie wynosi 4:3.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Nadzwyczaj żywy pies; łatwo ułożyć go na psa stróżującego. Czuły, o wesołym usposobieniu, przyjacielski, czarujący, swawolny i nieco skory do błazeństw. Uwielbia dzieci i może bawić się z nimi bez końca.
GŁOWA:
Średniej długości; stosunek pomiędzy długością czaszki a długością tułowia (mierzoną od kłębu do nasady ogona) wynosi 3:7.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Płaska lub bardzo nieznacznie wysklepiona; szeroka; okolica czołowa słabo rozbudowana. Czaszka widziana od góry jest zaokrąglona z tyłu, a niemal prostopadła i kwadratowa z pozostałych trzech boków.
Stop: Umiarkowanie zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Czarny lub brązowy.
Kufa: Zwężająca się lekko w kierunku nosa, ale nie gwizdkowata, ani graniasta.
Wargi: Delikatne, suche, nie obwisłe.
Zgryz: Nożycowy. Cenione uzębienie kompletne. Brak P1 i M3 tolerowany.
Policzki: Bardzo płaskie, nie wystające.
Oczy: Dość duże, w kształcie migdała, brązowe, w jak najciemniejszym odcieniu. Łagodne w wyrazie. Obwódki oczu ciemnobrązowe lub czarne.
Uszy: Osadzone dość wysoko; opadają wzdłuż policzków, tworząc niewielki fałd, który je lekko unosi. Końce uszu są lekko spiczaste. Uszy pokryte włosem, tworzącym długie frędzle. Nie odchylone jak ramiona wiatraka, ani nie przylegające ściśle do policzków.
SZYJA:
Średniej długości.
TUŁÓW:
Długość tułowia przekracza nieznacznie wysokość w kłębie.
Grzbiet: Górna linia prosta, nieznacznie wysklepiona w okolicy lędźwiowej.
Zad: wyraźnie opadający.
Żebra: Dobrze wysklepione.
Brzuch (słabizna): Dobrze podkasany.
OGON:
Noszony wysoko, bądź w formie łukowatej, bądź – lepiej – zawinięty na grzbiecie. Okryty jedwabistą szatą, tworzącą długie, jedwabiste frędzle.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i równoległe, suche; dobry kościec. Odległość między podłożem a łokciem nie powinna być większa, niż między łokciem a kłębem.
KOŃCZYNY TYLNE: Dobry kościec; umiarkowane kątowanie.
ŁAPY: Nieco wydłużone; małe; zwarte.
CHODY: Zgodnie ze swym wesołym usposobieniem, hawańczyk porusza się uderzająco lekko i elastycznie. Swobodny ruch kończyn przednich w linii prostej pociąga za sobą ruch kończyn tylnych.
SZATA:
SIERŚĆ: Podszerstek wełnisty, słabo rozwinięty; często zupełnie nieobecny. Włos okrywowy bardzo długi (12-18 cm u dorosłego psa), miękki, prosty lub falisty, może tworzyć loki. Jakiekolwiek zabiegi fryzjerskie, wyrównywanie długości włosa przy użyciu nożyczek lub trymowanie, są zabronione. Wyjątek stanowi porządkowanie włosa na łapach, nieznaczne skracanie włosów na czole, by nie zakrywały oczu oraz włosów na pysku, lecz lepiej pozostawić je w ich naturalnej długości.
MAŚĆ: Rzadko jest ona zupełnie czysto biała. Płowa w różnych odcieniach (lekkie przyciemnienia są dopuszczalne), czarna, koloru hawana (brązowo-rudy kolor cygar), koloru tytoniu, rudawo-brązowa. Łaty w wymienionych kolorach są dopuszczalne. Dopuszczalne podpalanie w rozmaitych odcieniach.
WYSOKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Od 23 do 27 cm. Tolerowana: od 21do 29 cm.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na
zdrowie i sprawność zwierzęcia.
ISTOTNE WADY:
- Brak typu w wyrazie ogólnym.
- Graniasta lub gwizdkowata kufa, której długość nie jest identyczna z długością czaszki.
- Oczy drapieżnego ptaka; zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste; częściowa depigmentacja obwódek powiek.
- Zbyt długi lub krótki tułów.
- Prosty, nie noszony nad grzbietem ogon.
- „Francuski” front (nadgarstki ustawione zbieżnie, łapy odstawione na zewnątrz).
- Zniekształcone tylne łapy.
- Twardy, rzadki włos; krótka szata (z wyjątkiem szczenięcej); szata po zabiegach fryzjerskich.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub nadmierna nieśmiałość.
- Depigmentacja nosa.
- Przodozgryz lub tyłozgryz
- Ektropium, entropium; depigmentacja jednej lub obydwu powiek.
- Wysokość poza limitem podanym we wzorcu.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania fizyczne lub psychiczne powinien być zdyskwalifikowany.
N.B:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!