Rasy psów

Wybierz inną rasę

CAVALIER KING CHARLES SPANIEL

Pochodzenie


Losy cavalier king Charles spaniela są nierozerwalnie związane z angielską dynastią Stuartów, za ich panowania stały się ulubieńcami wyższych sfer. Sama królowa Maria Stuart posiadała wiele miniaturowych spanieli, a jeden z nich, najbardziej ukochany, towarzyszył jej nawet w drodze na szafot. Znaleziono go ponoć po egzekucji, ukrytego w fałdach jej spódnicy. Największym ich miłośnikiem był żyjący w latach 1630-1685 król Karol II Stuart i to od jego imienia rasa wzięła swoją nazwę. Król potrafił spędzać całe godziny na zabawach ze swoimi ulubieńcami. Był tak do nich przywiązany, że zdarzało mu się wyjść z wyjątkowo ważnych spotkań rangi państwowej, żeby osobiście wyprowadzić je na spacer. Ówczesny kronikarz, Samuel Pepys narzekał nawet, że król więcej czasu poświęca swoim psom, niż sprawom państwowym. Na mocy odrębnego dekretu przyznał im nawet, jako jedynej rasie, prawo nieograniczonego wstępu do parlamentu. Wyjątkowo przywiązani do tradycji Anglicy nie zmienili tego do dzisiaj.

W XVIII - XIX wieku zapanowała w Anglii wielka moda na wszystko co japońskie i pod jej wpływem zaczęto na dużą skalę krzyżować cavalier king Charles spaniele z przywiezionymi z Japonii małymi pieskami o krótkich pyszczkach: pekińczykami i mopsami. Po pewnym czasie oryginalne king Charles spaniele praktycznie przestały istnieć. Zafascynowani japońszczyzną Anglicy nie zauważyli, że ich własna rasa jest na wyginięciu. Uratował ją pewien Amerykanin, zamiłowany kynolog i pisarz Roswell Eldrige. Zwiedzając w 1926 roku British Muzeum zobaczył je na starych obrazach, na próżno jednak szukał ich na odbywającej się właśnie wystawie Cruft’sa.

Wszystkie wystawiane psy były mniejsze od kinga, miały spłaszczone nosy, wypukłe czoła i wielkie wyraziste oczy. Zaoferował więc hodowcom bardzo wysoką, jak na owe czasy, nagrodę w wysokości 25 funtów szterlingów dla najlepszego psa i najlepszej suki reprezentujących ten sam typ, co psy króla Karola II. Pierwszym cavalierem, który zdobył ufundowaną przez Roswella Eldridge nagrodę spaniela starego typu był pies maści blenheim Ann’s Son będący własnością Hewitta Pitt’a. Taką nagrodę jej fundator przyznawał przez kolejnych pięć lat. Zachęta materialna przyniosła spodziewany efekt, na wystawie w 1928 roku pojawiły się takie osobniki. Aby odróżnić je od japońskich krzyżówek dodano im do nazwy słowo cavalier. Tak właśnie powstał a raczej odrodził się cavalier king Charles spaniel. Przez następne lata ich liczba znacząco wzrosła, ale ciągle obie odmiany sędziowano na tym samym ringu.

Wreszcie, w 1945 roku angielski Kennel Club oficjalnie uznał istnienie dwóch ras i ustanowił dla nich odrębny wzorzec. Nowszy typ, pochodzący z krzyżówek z japońskimi psami nazwano king Charles spaniel, a odtworzona rasa otrzymała nazwę cavalier king Charles spaniel. Do popularyzacji cavaliera przyczyniła się księżniczka Małgorzata, która w 1960 roku kupiła psa tej rasy o imieniu Rowley. W 1973 roku cavalier king Charles spaniel Allansmere AQUARIUS zdobył tytuł zwycięzcy Best in Show podczas prestiżowej wystawy Crufta w Londynie. Od tej pory nastąpił szybki wzrost zainteresowania cavalierami. W kraju swojego pochodzenia są one jedną z najliczniejszych i najbardziej lubianych ras. Bardzo popularne są również we Francji, krajach Beneluxu, Niemczech i Stanach Zjednoczonych. W Polsce pierwsze cavaliery pojawiły się w hodowli "z Piastowskiego Wrocławia", lecz nie wzbudziły większego zainteresowania. Dopiero w ostatnich latach obserwuje się coraz większe zainteresowanie ta rasą.
 

Wygląd

Cavalier king Charles to pies o mocnej, bardzo proporcjonalnej budowie. Na pierwszy rzut oka przypomina angielskiego cocker spaniela. Ma prosty grzbiet, szeroką klatkę piersiową, silne lędźwie, lekko zaokrąglony zad i noszony poniżej linii grzbietu ogon. Najbardziej charakterystyczna jest głowa o bardzo lekko zaokrąglonej czaszce, szerokim czole i stosunkowo długiej, niezbyt szerokiej kufie. Oczy szeroko rozstawione, duże, ale nie wypukłe, o ciepłym spojrzeniu. Uszy nisko osadzone, długie, zwisające, bogato owłosione, nadają psu rozbrajający wygląd. Elegancji dodaje mu piękna, jedwabista szata.

Wysokość w kłębie: psy 34-36 cm, suki 32-33 cm
Masa ciała: 5,4-8 kg
 

Charakter, usposobienie

Cavalier king Charles spaniel to typowy pies do towarzystwa. Choć z królewskich dworów wyniósł zamiłowanie do luksusu, to nadal wykazuje instynkt myśliwski. Z radością idzie złapanym tropem i węszy, ciągnąc swoje wspaniałe uszy po ziemi. Jeśli pies ma być wystawiany, to na takim spacerze powinien nosić specjalną opaskę na uszy, zabezpieczającą sierść przed zniszczeniem. Jest bardzo towarzyski, z ufnością podchodzi nie tylko do ludzi, ale także do innych psów. Zupełnie pozbawiony agresji, jest doskonałym towarzyszem dla dzieci. Pełen werwy, zawsze aktywny i skory do zabawy. Doskonale sprawdza się w konkursach agility. Ze względu na skłonność do nadwagi, spacery i trening mają dla niego wyjątkowo duże znaczenie. Do obrony się nie nadaje. Jeśli mieszka w domu z ogrodem, wykazuje instynkt terytorialny i krótkim szczekaniem alarmuje domowników o pojawieniu się kogoś obcego. Sam w żadne utarczki się nie wdaje.
 

Szata

Cavalier king Charles spaniel ma wyjatkowo efektowną, długą, lśniącą sierść, która może być lekko pofalowana ale nie kręcona. Uszy porośnięte bardzo długim włosem, obfite pióro na łapach i na ogonie.
Cavalier king Charles spaniel występuje w czterech rodzajach umaszczenia:

-  ruby - jednolite płowo rude,
- blenheim - intensywne, kasztanowe łaty na perłowobiałym tle, pożądana  łatka w kształcie rombu na głowie
-  czarne podpalane,
-  tricolor - biało czarne podpalane.

Dopuszczalne, aczkolwiek najniżej cenione, jest umaszczenie czarno-białe. Psy o umaszczeniu tricolor i czarnym podpalanym mają z reguły silniejszą i bardziej obfitą sierść, choć oczywiście zdarzają się wyjątki.

Sierść cavaliera wymaga niezbyt skomplikowanej, ale bardzo systematycznej pielęgnacji. Szczególnej dbałości wymagają jego oczy i uszy.


Więcej na temat pielęgnacji cavaliera i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
 

Zdrowie

Mimo że cavaliery zalicza się do psów ozdobnych, to są od nich mniej wrażliwe. Choć żyją długo, nawet do 15 lat, to tak jak wszystkie rasy mają predyspozycję do niektórych schorzeń. Występują u nich nawykowe zwichnięcia rzepek kolanowych, a ich słabo wentylowane, długie uszy mają tendencję do powstawania stanów zapalnych, zarówno na tle bakteryjnym jak i grzybiczym. Problem nie musi wystąpić, jeśli uszy psa będą odpowiednio często sprawdzane i w razie potrzeby czyszczone. Z poważnych schorzeń zdarzają się u cavalierów dziedziczne choroby serca i syringomielia, choroba w której zbyt mała czaszka nie może pomieścić móżdżku i pnia nerwowego, co powoduje wzrost ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest to niestety wyjątkowo ciężka choroba o bardzo niepomyślnym rokowaniu. Aby zminimalizować ryzyko, szczeniaka powinno się kupić w dobrej hodowli, w której psy są regularnie badane i można sprawdzić stan zdrowia jego rodziców.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Cavalier king Charles spaniel to wspaniały pies rodzinny, który nadaje się dla każdego, nawet dla zupełnie niedoświadczonego właściciela. Doskonale adaptuje się do każdych warunków. Może mieszkać w domu z ogrodem a także w małym mieszkaniu, pod warunkiem, że zapewni mu się chociaż jeden dłuższy spacer dziennie. Bardzo chętnie nawiązuje kontakty z innymi psami, dlatego powinien zawsze chodzić na smyczy, żeby właściciel mógł szybko interweniować w przypadku, gdyby jakiś niezbyt przyjaźnie nastawiony pies źle zrozumiał jego zaproszenie do zabawy.

Jest bardzo łagodny w stosunku do dzieci, którym nigdy nie zrobi krzywdy, to raczej psa trzeba czasem chronić przed dziećmi. Wyjątkowo towarzyski, z radością wita wszystkich gości, jest niepoprawnym pieszczochem dla którego każde dodatkowe ręce do głaskania są mile widziane. Bez problemu akceptuje inne zwierzęta w domu i to nie tylko psy ale także koty i małe gryzonie. Nie lubi zostawać sam w mieszkaniu, potrzebuje towarzystwa, za swoim właścicielem chodzi krok w krok. Nadaje się dla osób starszych, jest spokojny, nie zamęcza swoją aktywnością. Prawie nie szczeka. Łatwo go szkolić, bo za smakołyki zrobi wszystko. Ma bardzo wrażliwą psychikę, wymaga łagodnego traktowania, nie można na niego krzyczeć, ani tym bardziej go karcić. Ale uwaga - jest tak rozbrajający i tak potrafi się wdzięczyć, że trzeba bardzo uważać, żeby go nie rozpuścić.

 


Zalety i wady

+ łatwo przystosowuje się do każdych
   warunków

+ pozbawiony agresji
+ łagodny w stosunku do dzieci
+ łatwo się uczy
+ nadaje się do szkolenia i agility
+ bardzo towarzyski
+ łagodny w stosunku do innych zwierząt
+ mało szczeka
  - dość uparty, wymaga cierpliwości
- nie nadaje się do zbyt forsownych sportów
- jest łakomy, ma tendencję do tycia
- zbyt ufny, co może być dla niego
   niebezpieczne

 

Ciekawostki

Mieszkańcami Białego Domu byli nie tylko prezydenci Stanów Zjednoczonych, ale także ich psy. Ulubieńcem państwa Reaganów był cavalier king Charles spaniel o imieniu Rex.

 
 
 


Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 136 /12. 01. 2009
CAVALIER KING CHARLES SPANIEL
Wersja polska listopad 2010
POCHODZENIE: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 12.01.2009.
UŻYTKOWOŚĆ: Psy ozdobne i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 7 Angielskie spaniele ozdobne.
Nie podlegają próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Żywy, pełen wdzięku, proporcjonalny, o miłym wyrazie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Sprawny, uczuciowy, zupełnie pozbawiony lęku. Wesoły,przyjacielski, nieagresywny, nieskory do nerwowości.

GŁOWA
MÓZGOCZASZKA:

Czaszka: Prawie płaska między uszami.
Stop: Płytki.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Nozdrza czarne, dobrze rozwinięte, bez niedopigmentowanych, cielistych plam.
Kufa: Długość od podstawy stopu do czubka nosa wynosi ok. 3,8 cm. Kufa zwężająca się. Dobrze wypełniona pod oczami. Niepożądana jakakolwiek tendencja do wąskiej, spiczastej kufy.
Wargi: Dobrze rozwinięte; nie obwisłe.
Uzębienie: Szczęka i żuchwa mocne, w idealnym, regularnym i pełnym zgryzie nożycowym (górne zęby ściśle zachodzące na
dolne, ustawione prostopadle do szczęki i żuchwy).
Oczy: Duże, ciemne, okrągłe, lecz nie wyłupiaste, szeroko rozstawione.
Uszy: Długie, wysoko osadzone, mocno opiórowane.

SZYJA:
Umiarkowanej długości, nieco łukowata.

TUŁÓW:
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Krótkie.
Klatka piersiowa: Umiarkowana, dobrze wysklepione żebra.

OGON:
Długość ogona proporcjonalna w stosunku do ciała. Ogon dobrze osadzony, noszony wesoło, lecz nigdy zbytnio powyżej linii grzbietu. Niegdyś mógł być kopiowany, usuwano wtedy nie więcej, niż 1/3 długości ogona.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:

Kończyny z umiarkowanym kośćcem, proste.
Łopatki: Dobrze ukątowane.
KOŃCZYNY TYLNE:
Nogi o umiarkowanie mocnym kośćcu.
Staw kolanowy: Dobrze kątowany.
Staw skokowy: Bez tendencji do postawy krowiej lub sierpowatego ustawienia.
ŁAPY: Zwarte, wysklepione i mocno owłosione.

CHODY:
Swobodne, eleganckie, z mocną akcją kończyn tylnych. Kończyny przednie i tylne, oglądane z przodu i z tyłu, poruszają się równolegle.
SZATA:
SIERŚĆ:
Długa, jedwabista, pozbawiona loków. Lekko falista dopuszczalna. Obfite pióra. Szata zupełnie nie trymowana.
MAŚĆ:
Uznane umaszczenia:
• Czarne podpalane: Kruczoczarne tło, z podpalaniem nad oczami, na policzkach, wewnątrz uszu, na klatce piersiowej i pod spodem ogona. Podpalanie powinno być nasycone. Białe znaczenia niepożądane.
• Ruby: Jednolity, głęboki, czerwony kolor. Białe znaczenia niepożądane.
• Blenheim: Głęboki, kasztanowo-rudy kolor łat, równo rozmieszczonych na perłowo-białym tle. Znaczenia na głowie symetryczne, z miejscem między uszami na wysoko cenioną plamę (znaczenie) w kształcie rombu (jest to charakterystyczna cecha rasy).
• Trójkolorowe: Czarne i białe łaty, równo rozmieszczone, z podpalanymi znaczeniami nad oczami, na policzkach, wewnątrz uszu, na wewnętrznej stronie kończyn i spodzie ogona. Jakiekolwiek inne kolory lub rozkład barw – w najwyższym stopniu
niepożądane.

WAGA:
5,4 - 8 kg. Pożądany mały, proporcjonalny pies, mieszczący się w tym przedziale wagowym.

WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego powinny być uznawane za uznać za wady, i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia. Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

N.B:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/136.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.