Rasy psów

Wybierz inną rasę

KROMFOHRLÄNDER

Pochodzenie


Kynolodzy, którzy lubią znaleźć dla każdej rasy bardzo odlegle korzenie, najlepiej sięgające starożytności, twierdzą, że kromfohrländer powstał już w XVIII wieku, w wyniku skrzyżowania gryfona z terierem. W rzeczywistości historia rasy jest znacznie krótsza, bo sięga pierwszych lat po II wojnie światowej, ale za to dużo bardziej romantyczna.

Żołnierzom amerykańskim wkraczającym pod koniec wojny do niemieckiego miasta Siegen w Westfalii towarzyszył niewielki rudy piesek w typie gryfona o imieniu Struppi. Podarowali go swojej znajomej, pani Schleifenbaum, w której domu mieszkała już mała foxterierka. Wielkie uczucie, jakie połączyło tę parę zaowocowało przyjściem na świat kilkorga szczeniąt. Ze skojarzenia osobników dwóch różnych w typie ras, przychodzące na świat potomstwo jest zazwyczaj bardzo zróżnicowane. Natomiast ten miot, co dziwne, był bardzo wyrównany. Szczenięta były śliczne, wesołe, zdrowe, o doskonałym charakterze i wszystkie jednakowe. Właścicielka piesków była nimi tak oczarowana, że postanowiła zająć się ich hodowlą. Wiele ras latami czeka na uznanie, w tym przypadku, dzięki zapałowi pani Schleifenbaum, życzliwie wspomaganej przez zaprzyjaźnionego z nią kynologa, już w 1953 roku kromfohrlander został uznany przez niemiecki Kennel Klub, a wkrótce potem przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Rasa poza ojczystymi Niemcami jest praktycznie nieznana.
 

Wygląd

Kromfohrlander jest średniej wielkości psem o silnym grzbiecie, minimalnie dłuższym od wysokości psa w kłębie. To oznacza, że sylwetka psa zawiera się w prostokącie. Grzbiet mocny i prosty, kłąb wyraźnie zaznaczony, klatka piersiowa dość głęboka i szeroka, nieco węższe od niej lędźwie. Ogon wysoko noszony, zawinięty na grzbiet. Głowa w kształcie klina, stosunek długości kufy do długości czaszki = 1:1. Oczy ciemne, wyraziste, uszy wysoko osadzone, zwisające. Kończyny przednie i tylne proste, dobrze umięśnione.
 

Wysokość w kłębie: 38 - 46 cm.
Masa ciała: psy 11 - 16 kg, suki 9 -14 kg.
 

Charakter, usposobienie

Kromfohrländer jest przemiłym psem do towarzystwa. Po swoich przodkach odziedziczył pasję polowania na gryzonie. Jest bardzo przyjazny w stosunku do ludzi, podobnie do innych zwierząt i całkowicie pozbawiony agresji. Ma dobrze rozwinięty instynkt terytorialny, co powoduje, że jest dobrym, czujnym stróżem. Inteligentny i posłuszny, szybko się uczy.
 

Szata

Istnieją trzy odmiany szaty kromfohrlandera: szorstkowłosa oraz dwie gładkowłose, jedna z długimi, druga ze średniej długości włosami. 

Umaszczenie:
białe z podpalanymi znaczeniami, które mogą występować w formie czapraka lub też większych albo mniejszych plam. Charakterystyczna jest biała strzałka na z reguły brązowo umaszczonej głowie. 

Sierść kromfohrlandera wymaga niezbyt skomplikowanej pielęgnacji, której pracochłonność zależy od rodzaju owłosienia.

Więcej na temat pielęgnacji kromfohrlandera i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
 

Zdrowie

Kromfohrlander jest w zasadzie psem zdrowym i długowiecznym, dożywa średnio 12-14 lat. Jedynym, za to bardzo poważnym problemem dotykającym tę rasę, jest dziedziczne zwyrodnieniowe schorzenie stawów kończyn, które powoduje obrzęk i kulawiznę. Mimo prowadzonych badań i dużego zaangażowania hodowców, nie udało się do tej pory znaleźć genu odpowiedzialnego za to schorzenie.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Odpowiedź jest bardzo prosta: do każdego. Doskonały pies rodzinny, który nawet niewyszkolony nie będzie sprawiał problemów. Bardzo przywiązany do właścicieli, jest doskonałym towarzyszem dziecięcych zabaw. Może mieszkać w każdym mieszkaniu, potrzebuje jednak co najmniej jednego dłuższego spaceru dziennie. Jest przyjazny dla otoczenia, bez problemu akceptuje wszystkie domowe zwierzęta. Nie jest agresywny, ale w sytuacji zagrożenia potrafi bronić. Ze względu na niewielkie wymagania, doskonale nadaje się również dla osób starszych.

Zalety i wady

+ wspaniały pies rodzinny
+ przyjazny wobec dzieci
+ nadaje się do każdego mieszkania
+ doskonały stróż
+ inteligentny i posłuszny
+ łatwo i chętnie się uczy
+ nadaje się dla ludzi starszych
  - dziedziczna choroba stawów  

 

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 192 /12. 10. 1998/, wersja angielska
KROMFOHRLÄNDER
POCHODZENIE: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA :12.10.1998.
KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa i domowe.
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 10 Kromfohrländer.
Nie podlegają próbom pracy.


ZARYS HISTORII RASY:
Kromfohrländer jest jedną z najnowszych ras niemieckich, uznaną na świecie w roku 1955. Ilse Schleifenbaum , pierwsza hodowczyni rasy, mieszkała w pobliżu Siegen w południowej części Nadrenii-Westfalii, w okolicy „krom Fohr” (we współczesnym języku niemieckim nazwa ta oznacza „krzywą bruzdę”); stąd też nazwa rasy. Przodkom – foksterierowi szorstkowłosemu i grand griffon vendéen – zawdzięcza urocze usposobienie i temperament.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Średniej wielkości. Istnieją dwie odmiany, różniące się typem szaty :
- szorstkowłosa
- krótkowłosa.

ISTOTNE PROPORCJE:

Długość tułowia nieznacznie przekracza wysokość w kłębie.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
Łatwo przystosowuje się do otoczenia, łagodny, uroczy towarzysz i pies domowy. Nieco zdystansowany w stosunku do obcych ; o umiarkowanym instynkcie myśliwskim. Agresja i bojaźliwość niepożądane.

GŁOWA:
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Nieco zaokrąglona, bez wypukłości czołowej. Bruzda czołowa widoczna.
Stop: Dobrze zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Średniej wielkości ; nozdrza szeroko rozwarte. Najlepiej czarny ; brązowy dopuszczalny.
Kufa: Stosunek długości kufy do długości czaszki wynosi 1 :1. Płaszczyzny kufy i czaszki są równoległe. Grzbiet nosa prosty ; kufa umiarkowanie szeroka. Widziana z profilu i od góry – zwęża się lekko w kierunku nosa.
Wargi: Przylegające, niezbyt ciężkie, zwarte w kącikach, ciemno pigmentowane.
Szczęka/Żuchwa/Zęby: Silna szczęka i żuchwa, o regularnym, kompletnym uzębieniu; zgryz nożycowy (42 zęby, zgodnie z wymogami, dotyczącymi uzębienia psa), tj. siekacze szczęki ustawione tuż przed siekaczami żuchwy; zęby dobrze osadzone w łukach. Zgryz cęgowy dopuszczalny.
Policzki: Silnie rozwinięte mięśnie, ściśle przylegające od żuchwy, szczęk i kości policzkowych.
Oczy: Średniej wielkości, owalne; osadzone nieco ukośnie. Ciemnobrązowe; dopuszczalny także średnio nasycony odcień brązu.
Uszy: Osadzone wysoko, po bokach głowy; załamane w połowie, linia zagięcia ucha może leżeć powyżej sklepienia czaszki; trójkątne, o zaokrąglonych końcach. Bardzo ruchome, noszone w zależności od nastroju psa; dopuszczalne uszy lekko fruwające.

SZYJA:
Profil: Wznosi się ukośnie; lekko łukowaty kark.
Długość: Średnia.
Kształt: Mocna, dobrze umięśniona w okolicy karku.
Skóra: Ściśle przylegająca do szyi. Bez podgardla.

TUŁÓW:
Górna linia: Biegnie prosto, nieco dłuższa, niż wysokość w kłębie.
Kłąb: Zaznaczony.
Grzbiet: Mocny, prosty; średnio długi.
Lędźwie: Nieco węższe, niż klatka piersiowa; dobrze rozwinięte.
Zad: Nieznacznie opadający; dobrze umięśniony.
Klatka piersiowa: Umiarkowanie szeroka i głęboka; dolna linia mostka na poziomie łokci; żebra nieco zaokrąglone; przedpiersie lekko zaznaczone.
Brzuch: Podciągnięty ku lędźwiom.

OGON:
Nie kopiowany, średniej długości, mocny u nasady; szablasty, dopuszczalny ogon z niewielkim, pierścieniowatym zagięciem. Owłosienie ogona zgodne z typem owłosienia psa. W postawie noszony swobodnie opuszczony, z koniuszkiem nieznacznie zakrzywionym ku górze; w ruchu noszony sierpowato nad grzbietem.

KOŃCZYNY
:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wrażenie ogólne : Widziane z przodu, kończyny przednie ustawione są prosto i pionowo.
Łopatki: Dobrze umięśnione; umiarkowanie długie i ukośne.
Ramię: Kąt między ramieniem a łopatką wynosi ok. 110°; ramię dobrze umięśnione.
Łokcie: Przylegające harmonijnie do tułowia; ani nie ustawione na zewnątrz, ani do wewnątrz. Kąt wynosi ok. 120°.
Przedramię: Nieco dłuższe, niż ramię. Ustawione pionowo; mocne.
Nadgarstek: Dobrze rozwinięty, ale nie przesadnie mocny i gruby.
Śródręcze: Względnie krótkie; widziane z przodu – stanowi kontynuację przedramienia; widziane z boku – nieco ukośne.
Przednie łapy: Lekko wysklepione, o zwartych palcach. Pazury mocne; opuszki dobrze rozwinięte, o ciemnej pigmentacji. Dozwolone jasne pazury.

KOŃCZYNY TYLNE:
Wrażenie ogólne: Widziane z tyłu, ustawione prosto i pionowo w stosunku do podłoża.
Udo : Dobrze umięśnione. Kąt stawu biodrowego wynosi ok. 100°.
Podudzie: Mocne; tworzy z udem kąt ok. 105°.
Śródstopie: Podobne do śródręcza, ale ustawione pionowo w stosunku do podłoża. Bez szczątkowego palca.
Tylne łapy: Podobne do przednich.

CHÓD/RUCH:
Płynny, szybki, harmonijny. Dobry wykrok kończyn
przednich i mocna akcja kończyn tylnych. Kromfohrländer lubi skakać, nie może poruszać się inochodem.

SKÓRA:
Ściśle przylegająca.. Pigmentacja zgodna z umaszczeniem szaty.

SZATA:
OWŁOSIENIE:
- Szata szorstkowłosa:
Gęsta, struktura szorstka, obecna broda. Długość włosa na kłębie i na grzbiecie nie może przekraczać 7 cm. Szata krótsza na bokach – ok. 3 cm. Włos na grzbiecie oraz kończynach przednich i tylnych jest bardziej szorstki, niż na bokach. Dłuższy włos na pysku i kufie. Włos na uszach zależy od typu szaty na całym ciele. Podszycie krótkie i delikatne.
- Szata krótkowłosa:
Gęsta, gładka struktura; bez brody. Długość włosa w kłębie i na grzbiecie nie może przekraczać 7 cm. Szata krótsza na bokach – ok. 3 cm. Szata przylegająca do ciała. Włos jest dłuższy na uszach, dolnych partiach szyi oraz klatce piersiowej. Obfite pióro na ogonie. Wyraźne pióra na tylnych partiach przednich kończyn i udach pożądane. Włos na pysku i kufie krótki. Podszycie krótkie i delikatne.

MAŚĆ:
Na tułowiu : Podstawowa barwa – biała. Znaczenia – od jasnobrązowych po ciemnobrązowe. Rożnych rozmiarów łaty lub czaprak. W przypadku brązowego podszycia, końce sierści mogą być czarne.
Na głowie: Od jasnobrązowych po intensywnie ciemnobrązowe znaczeń na policzkach, powyżej oczu i na uszach; rozmieszczone tak symetrycznie, jak to możliwe; rozdzielone białą strzałką, sięgającą bez przerw aż do czoła lub karku (symetryczna maska ze strzałką).

WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Między 38 a 46 cm.
Masa : Psy: od 11 do 16 kg. Suki : od 9 do 14 kg.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.

POWAŻNE WADY :
- Jasne oczy.
- Brązowe znaczenia w zdecydowanie zbyt jasnym odcieniu.
- Czarne łaty w przypadku psa, którego podszycie nie jest brązowe.
- Bark znaczeń na ciele.
- Wybitnie nieregularne znaczenia na głowie, wywołujące niekorzystne wrażenie.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Niezrównoważony temperament (agresja, nieśmiałość).
- Tyłozgryz lub przodozgryz.
- Brak więcej, niż dwóch trzonowców lub więcej, niż trzech przedtrzonowców.
- Niebieskie oczy.

Uwaga:
Zarówno brak pojedynczego siekacza w szczęce lub żuchwie, jak i nieco krótsza lub dłuższa szata, nie powinny być uważane za wady dyskwalifikujące, jeżeli poza tymi niedoskonałościami we wszystkich innych aspektach pies jest oceniany jako doskonały lub bardzo dobry. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.

Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/192.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.