Rasy psów

Wybierz inną rasę

LAGOTTO ROMAGNOLO

Pochodzenie


Lagotto romagnolo to jedne z najstarszych psów dowodnych i aportujących. Pierwsze ślady ich obecności na bagiennych terenach Comacchio i lagunie okalającej Rawennę pochodzą z czasów Etrusków, sięgających VII w.p.n.e. Ich zadaniem było płoszenie do strzału a potem wyciąganie z wody i aportowane myśliwym zestrzelonego ptactwa kaczek. Od tego zajęcia wzięły swoją nazwę: lago po włosku znaczy jezioro, natomiast Emilia Romagna to region leżący na północy tego pięknego kraju, gdzie te psy występowały.

Psy dowodne były wtedy bardzo potrzebne, oprócz lagotto romagnolo te same funkcje pełniły w tym czasie również barbety i hiszpańskie psy dowodne. Nie brakowało im zajęcia aż do końca XIX wieku, kiedy to przystąpiono do osuszania bagien i przekształcania ich w pola uprawne. Ta zmiana spowodowała, że wkrótce znikły charakterystyczne dla mokradeł ptaki. Psy, które je po zestrzeleniu aportowały stopniowo traciły zajęcie, ale niedługo pozostawały bezrobotne. Bardzo szybko wyspecjalizowały się w poszukiwaniu trufli, niezwykle drogich, rosnących pod ziemią grzybów, które były i są do dziś ozdobą najbardziej wykwintnych stołów. Ten okres adaptacji lagotto do nowych funkcji przypadł na druga połowę XIX wieku.

Poszukiwanie trufli pozwalało zarabiać duże pieniądze, zaczęto więc dla wyostrzenia ich pasji do tropienia i wyszukiwania, krzyżować lagotto romagnolo z różnego rodzaju psami myśliwskimi, szczególnie tymi obdarzonymi doskonałym węchem. W wyniku tych działań populacja psów tej rasy bardzo w tym czasie wzrosła, niestety typ rasowy stracił swoją jednolitość. Na szczęście w porę dostrzeżono, że w tym dążeniu do zwiększenia skuteczności rasa coraz bardziej oddala się od swoich korzeni. 

Obraz autorstwa Giovanni Francesco Barbieri (1591-1666)
 
Dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku grupa włoskich kynologów rozpoczęła pracę nad rekonstrukcją rasy. Za wzór posłużył fresk, jaki w 1474 roku, w pałacu książęcym w Mantui namalował włoski malarz Andrea Mantegna. Uwiecznił on lagotto leżącego u stóp markiza Ludwika III Gonzagi. Lagotto był bardzo chętnie uwieczniany przez różnych malarzy, nie było więc problemu z wiernym odtworzeniem jego wyglądu.
 
Prowadzone w ciągu następnych dwudziestu lat prace hodowlane doprowadziły do uzyskania psów w pełni odpowiadających wyraźnie zdefiniowanemu typowi. Stworzono także w tym czasie pełną dokumentację rasy i precyzyjnie wytyczono kierunki jej rozwoju. Od tego momentu hodowano lagotto już tylko w jednym typie. W 1988 roku powstał pierwszy klub rasy. W 1995 roku rasa została wstępnie uznana przez FCI, a dziesięć lat później, w 2005 roku, została ostatecznie zarejestrowana przez tę organizację pod nazwą lagotto romagnolo.

Od tego czasu stale zyskuje na popularności. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się w Szwecji, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Finlandii i Holandii. W Polsce pierwsze psy tej rasy pojawiły się w 2005 roku w hodowli Górska Fantazja. Dziś jest już kilka hodowli, ale nadal są bardzo nieliczne. 
 

Zw. Świata, Mł.Zw.Świata, Mł.Ch.PL, Ch.PL, Il Granaio del Malatesta MAFALDA
Wł.hod. Z Ustrońskiego Zakątka


Wygląd

Lagotto romagnolo jest bardzo proporcjonalnie zbudowanym średniej wielkości psem, którego sylwetka oglądana z profilu wpisuje się w kwadrat. Mimo niewielkiego wzrostu robi wrażenie psa mocnego, o sympatycznym, nieco rustykalnym wyglądzie. Tym, co najbardziej zwraca uwagę, jest jego niezwykła sierść. Lagotto ma wyraźnie zaznaczony kłąb, silny prosty grzbiet, którego długość jest równa wysokości psa w kłębie, dobrze rozbudowaną, sięgającą łokci klatkę piersiową, bardzo mocne, lekko wysklepione lędźwie, nieco opadający zad oraz sięgający stawu skokowego ogon. Dolna linia minimalnie podciągnięta.
 

Pierwszy Interchampion tej rasy w Polsce MIRTO Delle Farnie
Współwłasność hodowle Górska Fantazja i Chantrel

Głowa osadzona na dobrze umięśnionej, lekko łukowato wygiętej szyi, ma kształt trapezu. Oglądana z boku czaszka powinna być nieco dłuższa od kufy. Oczy duże, szeroko rozstawione, okrągłe, w kolorze odpowiednim do barwy szaty. Uszy średniej wielkości, trójkątne, zwisające, lekko wzniesione, kiedy pies jest czymś zainteresowany. Nos duży, w kolorze stosownym do umaszczenia, o szeroko rozwartych nozdrzach. Szczęki mocne, zęby duże i białe, stykające się w zgryzie nożycowym lub cęgowym. Dopuszczalne są także odwrócone nożyce.
 

Mł.Ch.PL.HR.SK RINALDO Górska Fantazja 
Współwłasność hodowle Górska Fantazja i Chantrel
 
Kończyny przednie proste, oglądane zarówno z przodu, jak i z boku. Łokcie dobrze przylegające do klatki piersiowej. Łapy lekko zaokrąglone, zwarte, o wysklepionych, zwartych palcach i mocnych pazurach. Kończyny tylne mocne, oglądane z tyłu proste, równolegle ustawione. Kąt w stawie skokowym około 140°. Tylne łapy bardziej owalne niż przednie i trochę mniej wysklepione.

Wysokość w kłębie: psy: 43 - 48 cm (idealna: 46 cm), suki: 41 - 46 cm (idealna: 43 cm)
Masa ciała:
psy 13 - 16 kg, suki 11 - 14 kg
 
 
Int.Ch, Ch.PL, Mł.Ch.PL Regun CONGO i Ch.PL, Mł.Ch.PL SALSA della Cascinetta
Wł. hodowla Animus Amicitiae FCI

Charakter, usposobienie

Niektóre psy wodne mają przynależność do tej grupy w nazwie: np. portugalski i hiszpański pies wodny. Lagotto wprawdzie nie ma, ale jego zachowanie nie pozostawia co do tego najmniejszych wątpliwości. Miłość do wody przejawia na każdym kroku, jeśli jego właściciel nie chce wracać ze spaceru z ociekającym wodą psem, musi wykazać nadzwyczajną czujność i prędzej niż on dostrzec każdy staw, fontannę, a nawet kałużę. Ma poza tym zapał do pracy i wielką potrzebę aktywności.

Jest bardzo inteligentny, chętnie się uczy i jeśli przewodnik potrafi zainteresować go ćwiczeniami, wykonuje wszystkie polecenia, zwłaszcza jeśli nauka odbywa się w terenie i ma przy tej okazji możliwość spotkania i zabawy z innymi psami. Doskonale sprawdza się w konkursach agility, obedience, oraz dzięki swojemu wspaniałemu węchowi, w pracy na śladzie. Jest wprost stworzony do rewirowania i przeczesywania terenu w poszukiwaniu zwierzyny, Choć jego pierwotny instynkt łowiecki został na skutek zamierzonych decyzji hodowlanych nieco osłabiony i mniej jest obecnie wrażliwy na ślady zwierzyny, nadal bardzo sprawnie rewiruje i łapie ciekawe tropy. Dlatego za każdym razem, gdy zdradza ochotę by zapolować na ptaka, lub choćby pogonić jakiegoś kota, należy go łagodnie, ale stanowczo od tego odwieść.
 

AMBER Z Ustrońskiego Zakątka Wł.Marta Bednarz

Lagotto ma bardzo miłe, wesołe usposobienie, uwielbia pływać i aportować, co powoduje, że doskonale sprawdza się jako pies ratowniczy i towarzyszący. Do obrony się nie nadaje, jest całkowicie pozbawiony agresji. Ta cecha sprawia, że często wykorzystuje się go w dogoterapii. Niestety w Polsce nie może popisać się jako poszukiwacz trufli, ta rzadka i bardzo cenna umiejętność pozostaje niewykorzystana, bo trufle u nas niestety nie rosną. Mimo to z poszukiwań nie rezygnuje. Na spacerze chodzi cały czas z nosem przy ziemi i sprawdza wszystko, co na niej leży. Jest psem pracowitym, więc jeśli wyczuwa, że pod ziemią kryje się coś interesującego, dokładnie ją rozkopuje. Niektóre psy tej rasy mają zwyczaj zjadania znalezionych na spacerze śmieci, trzeba więc bardzo uważać, żeby nasz przyjaciel nie zjadł czegoś, co mogłoby mu zaszkodzić, a najlepiej już od pierwszego spaceru starać się go nauczyć, że to co znalezione na ulicy, nie nadaje się do jedzenia.

Multi Champion ABIGAIL z Ustrońskiego Zakątka Wł.hod Eminentia Canis FCI

Szata


Szata jest tym elementem powierzchowności lagotto, który dodaje mu wyjątkowej urody i wdzięku. Jego sierść jest wełnista, nie lokowata, w dotyku dość twarda, skręcona w ciasne pierścionki, z widocznym podszerstkiem. Pierścionki powinny być jednakowe na całym ciele i ogonie, tylko na głowie loki są mniej sprężyste i opadając tworzą brwi, bokobrody i brodę. Policzki są także porośnięte gęstym włosem. Zarówno włos okrywowy, jak i podszerstek są nieprzemakalne.
 
Wzorzec dopuszcza strzyżenie sierści ze względu na jej skłonność do filcowania. Po ostrzyżeniu nie powinna być dłuższa, niż 4 cm, a strzyżenie nie może zmienić sylwetki psa. Tylko na głowie sierść może pozostać dłuższa, ale nie tak długa, by zakrywała oczy. Okolice genitaliów i odbytu strzyże się krótko. Sierści nie można stylizować ani fryzować jak u pudli czy bichon frise,  bo powoduje to obniżenie oceny. Zbyt krótkie strzyżenie nie pozwala na wykształcenie pierścieni i ocenę struktury szaty. Prawidłowa fryzura powinna być naturalna i podkreślać typowy dla tej rasy wygląd.

Umaszczenie:
jednolite brudno białe, białe w czekoladowe lub pomarańczowe łaty, czekoladowe przesiane, czekoladowe w różnych odcieniach z białym lub bez, pomarańczowe z białym lub bez. U niektórych psów występuje jasno lub ciemno brązowa maska. Dopuszczalne podpalanie w różnych odcieniach.

Szata lagotto wymaga odpowiedniej pielęgnacji oraz strzyżenia, zwłaszcza, jeśli pies ma być wystawiany.

Więcej na temat pielęgnacji lagotto romagnolo oraz przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
 

Kilkumiesięczne Ch.PL, Mł.CH.PL BRUTUS z Krainy Narwi I
Ch.PL,Mł.Ch.PL ITALIAN NIGHT CHANTREL Górska Fantazja Wł.hod Cafe Carmen


Zdrowie

Lagotto romagnolo to psy długowieczne i zdrowe, nierzadko bez większych problemów zdrowotnych dożywają 14 - 16 lat. Naturalną ochronę przed złymi warunkami atmosferycznymi stanowi ich szata, która nie przepuszcza powietrza ani wody i doskonale chroni psa przed zmarznięciem i zamoczeniem.

Mimo niewielkiego wzrostu, pojawiają się czasem u psów tej rasy przypadki dysplazji biodrowej, ale właśnie dlatego że pies jest nieduży, rzadko dochodzi do wystąpienia objawów klinicznych, które by mogły upośledzić ruch i utrudnić psu życie. Mimo to hodowcy prowadzą badania psów i suk używanych do reprodukcji w kierunku dysplazji, co pozwala na ograniczenie występowania tej choroby. Od czasu do czasu zdarzają się również choroby oczu.
 

CH.PL.LT, Mł.Ch.PL BELLA Misius .Wł.hod.Bella Mia

Z chorób dziedzicznych należy wymienić młodzieńczą padaczkę lagotto (Junior epilepsy - JE). Pierwsze objawy pojawiają się około 5-9 tygodnia życia i zanikają zazwyczaj około 8-13 tygodnia. Schorzenie to zostało zakwalifikowane przez naukowców jako łagodne. Znacznie większym problemem zdrowotnym tej rasy jest niedawno wykryta choroba spichrzeniowa lagotto (Lagotto storage disease - LSD), która uwidacznia się w okresie od 4 miesięca do 4 roku życia. Jest to poważne schorzenie, które objawia się zaburzeniem koordynacji ruchowej, nieskoordynowanym chodem, mimowolnym ruchem gałek ocznych (oczopląs), zmianami zachowania, a w szczególności wzrastającą agresją. Do tej pory nie znaleziono na nie lekarstwa. Na szczęście zarówno w przypadku JE jak i LSD dostępne są testy genetyczne pozwalające wykryć zmutowane geny. Ponieważ w obu przypadkach choroba dziedziczy się w sposób autosomalny recesywny, do zachorowania konieczne jest, by oboje rodzice byli nosicielami zmutowanego genu. Wystarczy więc odpowiedzialny dobór par rodzicielskich, by skutecznie uniknąć przyjścia na świat chorych szczeniąt. 
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Lagotto ma wiele cech, które czynią go wspaniałym psem rodzinnym i do towarzystwa. Jest przyjacielski, pozbawiony agresji, dzięki czemu każdy właściciel przy odrobinie konsekwencji i dobrych chęci może go bez problemu ułożyć. Tak jak w przypadku innych psów, trzeba zacząć od wczesnej socjalizacji, bo dzięki niej pies nabiera odwagi i pewności siebie, a ponieważ w ten nowy świat wprowadza go jego opiekun, zdobywa jego zaufanie. Wszystko, co zechce się z psem osiągnąć, jest wtedy łatwiejsze. Idealnym dla niego opiekunem jest osoba aktywna, będąca w stanie zapewnić mu pełne atrakcji, dalekie spacery. które pozwolą mu wyładować nadmiar energii.

Właścicielowi, który zechce go szkolić i chodzić z nim na wycieczki lub uprawiać jakikolwiek sport, sprawi dużo radości i satysfakcji. Trzeba jednak pamiętać, że jest to pies stworzony do pracy i samodzielnego działania co powoduje, że czasem bywa uparty. Nie można więc zaniedbać odpowiedniego wychowania i nauczenia go posłuszeństwa. Ponieważ ma wrażliwą psychikę, potrzebuje cierpliwego, zrównoważonego przewodnika, a nauka powinna odbywać się metodą chwalenia i nagradzania a nie musztry.
 

ERA Z Ustrońskiego Zakątka

Mieszkanie w przypadku lagotto nie jest czynnikiem decydującym. Dostosuje się do każdych warunków mieszkaniowych, najważniejsza dla niego jest bliskość właściciela. Może mieszkać nawet w bloku, pod warunkiem, że będzie miał co najmniej jeden porządny spacer dziennie. Jest pozbawiony agresji i bardzo mało szczeka, a to są dwie najczęstsze przyczyny konfliktów z sąsiadami. Oczywiście dom z ogrodem to jego marzenie, tu jednak może pojawić się konflikt interesów, bo wypielęgnowane kwiatowe rabatki nijak nie dadzą się pogodzić z jego pasją poszukiwania trufli. Lagotto uwielbia węszyć blisko ziemi i jeśli wyczuje coś ciekawego, kopać. Jest bardzo dobrym stróżem, ale nie ma zwyczaju oszczekiwania każdego, kto się zbliża do płotu, jeśli mu się coś nie podoba powiadomi o tym swojego pana, nie podejmie natomiast żadnego działania, bo obrona nie leży w jego naturze.

Jest znakomitym kompanem dla dzieci, uwielbia głaskanie i pieszczoty, nie odgryzie się nawet wtedy, gdy dziecko niechcący sprawi mu ból. Nie zdarza mu się, żeby nie miał ochoty do zabawy, choć ze względu na jego energię, w przypadku małego dziecka, byłoby lepiej, gdyby odbywała się pod okiem kogoś dorosłego. Starsze dzieci same z nim sobie poradzą, mogą z nim nawet pójść na szkolenie PT, obedience lub agility, wyszkolenie psa będzie dla nich powodem do satysfakcji i dumy. Szkoląc własne psy, niejednokrotnie widziałam dzieci w roli przewodników, prowadziły nieraz duże psy i świetnie sobie z nimi radziły. Chwilami miałam wrażenie, że niektóre czworonogi zachowywały się wyjątkowo ostrożnie bo czuły, że prowadzi je dziecko.
 

Jako szczeniak BALLADA z Ustrońskiego Zakątka - wł. hod. Cohors Poland

Lagotto uwielbia bliskość swojego pana, jest do niego bardzo przywiązany i chętnie zrobi wszystko, żeby jego opiekun był z niego zadowolony. Jest psem towarzyskim, gości wita z radością, również wtedy, kiedy przyprowadzą ze sobą swojego psa. Bardzo dobrze układa sobie relacje zarówno z innymi psami jak i z kotami, potrafi żyć w sforze, nie ma tendencji do dominacji i zaczepek. Bez problemu dostosowuje się do trybu życia właściciela, dobrze czuje się w domu, ale ponieważ natura przystosowała go do aktywności i pracy nie można zaniedbać ciekawych, pełnych atrakcji spacerów, które pozwolą mu wyładować nadmiar energii. Fakt, że nie wchodzi w konflikty z innymi psami bardzo ułatwia to zadanie, bo pół godziny wspólnego gonienia znaczy więcej niż dwa razy dłuższy spacer po mieście.
 

CH.PL.LT, Mł.Ch.PL BELLA Misius - Wł.hod.Bella Mia

Łatwość adaptacji i niekonfliktowość powodują, że jest to pies, z którym poradzi sobie nawet niemający doświadczenia właściciel. Do tego jest nieduży, niekłopotliwy w utrzymaniu i pielęgnacji. Lagotto nie linieje, jego sierść raczej nie powoduje uczuleń, choć jest to sprawa indywidualna i zawsze lepiej to sprawdzić.



Zalety i wady

+ bardzo miły pies do towarzystwa
+ adaptuje się do każdego mieszkania   
+ przyjacielski wobec dzieci
+ przyjazny wobec innych psów
+ łatwy do ułożenia
+ nadaje się do psich sportów
  - bywa uparty
- lubi kopać w ogrodzie    


Ciekawostki

Czworonożny grzybiarz

Niezmiennie od wielu lat, aż do dziś trufle są bardzo wysoko cenionym przysmakiem i ozdobą półmisków na najbardziej wytwornych przyjęciach. Trudno powiedzieć co bardziej rozpala wyobraźnię, ich smak czy snobizm tych, którzy przy tych stołach zasiadają. 

Nieprawdopodobnie wysokie ceny jakie trufle zawsze osiągały z jednej strony, oraz wyjątkowe trudności z ich zlokalizowaniem z drugiej, spowodowały, że w 1880 roku w  niewielkim miasteczku Roddi położonym w północnej części Włoch, powstała specjalna szkoła mająca za zadanie wyszkolenie psów rasy lagotto romagnolo do poszukiwania trufli. Szkoła nazywa się Universita dei Cani Tartuffo i oprócz psów, kształci również ich przewodników.
 
Szkoła jest elitarna, zastrzeżona wyłącznie dla psów rodowodowych. Wyszkolenie czworonożnego mistrza trwa przeważnie od dwóch do czterech lat. Młody adept tej sztuki bezpośrednio po szkoleniu najpierw zaczyna pracę u boku starszego doświadczonego kolegi, absolwenta tej samej szkoły i dopiero kiedy nabierze już wprawy, staje się prawdziwym mistrzem. Od tego momentu pies jest tak jak trufle - na wagę złota. 

Niezwykła licytacja

Agencja AFP poinformowała, że na międzynarodowej aukcji charytatywnej w Rzymie za ćwierć miliona dolarów sprzedano białą truflę o wadze 900 gramów. Nabywcą tego niezwykłego, znalezionego w regionie Molise, prezentowanego na czerwonej poduszce okazu został chiński miliarder Stanley Ho.
 
Zacięta licytacja zorganizowana została w eleganckim hotelu przy słynnej rzymskiej Via Veneto i odbywała się jednocześnie za pośrednictwem łącz satelitarnych w kilku wybranych miejscach w Moskwie, Makau i Londynie. Wystawiono na niej także mniejsze, tańsze okazy, po kilka tysięcy euro.

W licytacji oprócz zamożnych hobbystów uczestniczyli również najwięksi włoscy szefowie kuchni. Jeden z nich, najbardziej zdeterminowany Nicola Batavia z Turynu wycofał się dopiero przy kwocie 225 tysięcy euro. Stanley Ho przebił jego ofertę o 25 tysięcy euro i w ten sposób stał się posiadaczem niezwykłego grzyba. Łącznie aukcja przyniosła ponad 300 tysięcy euro. Zauważono przy okazji, że światowy kryzys spowodował lekką obniżkę cen trufli. Małe okazy sprzedawane są obecnie już (!) w cenie 1500 - 3500 euro za kilogram.

Źródło: ww.onet.pl.


Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. 


Wzorzec rasy FCI

LAGOTTO ROMAGNOLO
Standard FCI nr 298 / 05.01.2011
Kraj pochodzenia rasy: Włochy
Wersja polska kwiecień 2011
Data opublikowania obowiązującego oryginału wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Pies do szukania trufli
Klasyfikacja FCI:
Grupa 8 – aportery, płochacze, psy wodne
Sekcja 3 – psy dowodne
Bez prób pracy

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Dawna rasa psów, aportujących z wody, pochodząca z nizin Comacchio i bagien okolic Rawenny. Z czasem mokradła zostały osuszone i przekształcone w pola uprawne, toteż i lagotto z psa wodnego stał się niezawodnym poszukiwaczem trufli, rosnących na równinach i wzgórzach Emilia Romagna

WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies niewielkiego lub średniego wzrostu, proporcjonalny, mocnej budowy, o naturalnym, wiejskim wyglądzie i gęstej, kędzierzawej, wełnistej sierści.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość głowy wynosi 4/10 wysokości w kłębie. Wysokość psa jest niemal taka sama, jak długość (sylwetka kwadratowa). Długość czaszki stanowi nieco więcej, niż 50% długości całej głowy. Długość kufy jest o 2/10 mniejsza od długości czaszki (44 % do 56%). Głębokość klatki piersiowej jest nieco mniejsza od połowy wysokości w kłębie (około 44%).

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:
pies odznacza się wrodzonym talentem do tropienia i doskonałym węchem, co czyni go niezastąpionym poszukiwaczem trufli. Pierwotny instynkt łowiecki został wyeliminowany w drodze selekcji hodowlanej, toteż lagotto podczas pracy nie zwraca uwagi na tropy zwierzyny. Jest łatwy do ułożenia, mało wymagający, bystry, oddany i przywiązany do właściciela. Doskonały pies do towarzystwa i stróż.

GŁOWA:
oglądana z góry ma kształt trapezu i jest umiarkowanie szeroka. Linie profilu są lekko rozbieżne.
Mózgoczaszka:
Czaszka: szeroka na wysokości łuków jarzmowych, i tak samo długa, jak szeroka. Oglądana z boku czaszka (od guza potylicznego do stopu) powinna być nieco dłuższa od kufy. Jest trochę wypukła, w tylnej części raczej płaska. Dobrze rozwinięte zatoki czołowe, łuki nadoczodołowe zaznaczone, bruzda czołowa wyraźna, grzebień potyliczny krótki i niezbyt mocno rozwinięty, dół nadoczodołowy bardzo nieznaczny.
Stop: niezbyt mocny, ale widoczny.
Trzewioczaszka:
Nos - duży, o szeroko rozwartych i ruchliwych nozdrzach., bruzda środkowa bardzo wyraźna. Z profilu trufla nosa jest przedłużeniem linii profilu, a nos wystaje bardzo nieznacznie przed przednią krawędź warg. Barwa od jasno do ciemno brązowej, w zależności od umaszczenia.
Kufa - dość szeroka, nieco krótsza od mózgoczaszki (proporcja kufy do mózgoczaszki jak 44% do 56%). Kształtu lekko klinowatego i raczej tępo zakończona. Grzbiet nosa prosty.
Wargi - niezbyt grube, raczej przylegające, tak, że dolna linia kufy wyznaczona jest przez spodnią krawędź żuchwy. Porośnięte długimi, raczej twardymi wąsami. Oglądane z przodu wargi tworzą szerokie półkole. Krawędzie warg barwy jasno do ciemno brązowej.
Uzębienie - szczęki mocne, niemal kanciaste, szeroka żuchwa. Komplet siekaczy styka się w zgryzie nożycowym lub cęgowym; dopuszczalne także odwrócone nożyce. Zęby duże i białe.
Policzki - płaskie
Oczy - duże, ale bez przesady, zaokrąglone, szeroko rozstawione, dobrze osadzone w oczodołach. Barwa tęczówki od koloru ochry przez orzechową do ciemno brązowej, w zależności od umaszczenia. Powieki dobrze przylegające, barwy od jasno do ciemno brązowej. Długie rzęsy, wyraz czujny, bystry i ożywiony.
Uszy - średniej wielkości w porównaniu do wielkości głowy, trójkątne, z zaokrąglonymi końcami, dość szerokie u podstawy. Osadzone tuż powyżej łuków nadoczodołowych. Wiszące w spoczynku, lekko wzniesione, gdy pies jest czymś zainteresowany. Wyciągnięte do przodu dosięgają ¼ długości kufy. Sierść na uszach jest luźniej skręcona, ale pozostaje mocno pofalowana; nie może być krótka. Wnętrze ucha mocno owłosione.

SZYJA:
mocna, dobrze umięśniona, sucha, na przekroju owalna, wysoko osadzona, bez najmniejszego śladu podgardla, lekko łukowato wygięta. U samców obwód szyi może być dwukrotnie większy od jej długości, która powinna być nieco mniejsza od długości głowy.

TUŁÓW:
zwarty i mocny, jego długość jest równa wysokości w kłębie.
Linia górna - prosta od kłębu do zadu
Kłąb - wznosi się ponad linię grzbietu; szczyty łopatek daleko z tyłu, niezbyt blisko siebie, ale dość wysokie.
Grzbiet - prosty, bardzo dobrze umięśniony.
Lędźwie - zwarte, bardzo mocne, lekko wysklepione. Szerokość równa długości lub nieco większa.
Zad - długi, szeroki, umięśniony, lekko opadający ( 25° do 30°).
Klatka piersiowa - dobrze rozbudowana, sięga łokcia. Z przodu dość wąska, rozszerza się od szóstego żebra ku tyłowi.
Linia dolna i brzuch - mostek długi, za mostkiem linia dolna tylko lekko podciągnięta.

OGON:
osadzony ani wysoko, ani nisko, zwężający się ku końcowi. Opuszczony ledwie sięga stawu skokowego. Porośnięty wełnistym, dość twardym włosem. W spoczynku noszony sierpowato, przy pobudzeniu wyraźnie wzniesiony, ale nie zakręcony.

KÓŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Wygląd ogólny
- kształtne i proste, zarówno przy oglądaniu z przodu, jak i z boku.
Łopatka
- długa (30 % wysokości w kłębie), skośnie ustawiona (52- 55), dobrze umięśniona, mocna i dobrze związana z tułowiem, ale w ruchu swobodna. Kąt w stawie barkowym od 110° do 115°.
Ramię - dobrze umięśnione, o lekkim kośćcu, długości tej samej, co łopatka, nachylone do poziomu pod kątem 58 - 60°.
Łokcie - dobrze, ale nie za ciasno przylegające do klatki piersiowej, pokryte cienką skórą, ustawione, podobnie jak ramię, równolegle do osi podłużnej tułowia. Wyrostek łokciowy znajduje się dokładnie na linii pionowej, przebiegającej od kłębu do podłoża.
Przedramię - idealnie pionowe, długie (36% wysokości w kłębie), o mocnym kośćcu, na przekroju owalne.
Nadgarstek - oglądany z przodu znajduje się na tej samej linii pionowej, co przedramię. Jest cienkie, krzepkie i ruchome; kość groszkowata trochę wystająca.
Śródręcze - nie tak mocne jak przedramię, o lżejszym kośćcu, sprężyste. Oglądane z boku ustawione pod kątem 75° - 80° do podłoża.
Łapa - lekko zaokrąglona, zwarta, o wysklepionych, zwartych palcach. Pazury mocne, wysklepione, opuszki dobrze pigmentowane, dobrze rozwinięte błony międzypalcowe.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny - mocne, oglądane z tyłu proste, równolegle ustawione i proporcjonalne do wielkości psa.
Udo - długie (35 % wysokości w kłębie ), o dobrze rozwiniętych i widocznych mięśniach, ustawione pod kątem 80° do poziomu. Kąt w stawie biodrowym 105° - 110°. Ustawione równoległe do osi podłużnej tułowia.
Kolano - kąt w stawie kolanowym 130° - 135°.
Podudzie - nieco dłuższe od uda (36 % wysokości w kłębie), o mocnym kośćcu, mięśnie mocne i wyraźnie rozdzielone. Ustawione pod kątem 50° - 55° do poziomu i równolegle do osi podłużnej tułowia.
Staw skokowy - mocny, suchy, o wyraźnie zaznaczonym kośćcu. Stawy równoległe do osi podłużnej tułowia. Kąt w stawie skokowym około 140°.
Śródstopie - cienkie, cylindryczne, ustawione pionowo do podłoża. Bez wilczych pazurów.
Łapa - bardziej owalna, niż przednia, i trochę mniej wysklepiona.

CHODY:
stęp harmonijny, kłus energiczny i żwawy, galopem pies porusza się tylko na krótkich dystansach.

SKÓRA:
cienka, dobrze przylegająca na całym ciele, bez fałd. Pigmentacja błon śluzowych i opuszek łap od jasno do bardzo ciemno brązowej.

SZATA:
Sierść
wełnista, nie lokowata, w dotyku dość twarda, skręcona w ciasne pierścionki, z widocznym podszerstkiem. Pierścionki jednakowe na całym ciele i ogonie, tylko na głowie sierść jest nieco mniej zwarta i tworzy wyraźną brodę, wąsy i brwi. Policzki także porośnięte gęstym włosem. Zarówno włos okrywowy, jak i podszerstek są nieprzemakalne.
Jeśli nie strzyżona, sierść ma tendencję do spilśniania w miarę rośnięcia; powinna być strzyżona przynajmniej raz do roku, ponadto trzeba systematycznie usuwać spilśniony włos okrywy i podszerstek.
Sierść strzyżona nie powinna być dłuższa, niż 4 cm, a strzyżenie nie może zmieniać sylwetki. Tylko na głowie sierść jest dłuższa, ale nie tak długa, aby zakrywała oczy. Okolice genitaliów i odbytu strzyże się krótko. Sierści nie można stylizować ani fryzować jak u pudli czy bichon frisee – powoduje to obniżenie oceny. Zbyt krótkie strzyżenie nie pozwala na wykształcenie pierścieni i ocenę struktury szaty.
Prawidłowa fryzura ma być bezpretensjonalna i podkreślać naturalny wygląd, typowy dla tej rasy.
Maść:
jednolita brudno biała, biała w czekoladowe lub pomarańczowe łaty, czekoladowa przesiana, czekoladowa w różnych odcieniach z białym lub bez, pomarańczowa z białym lub bez. U niektórych psów występuje jasno lub ciemno brązowa maska. Dopuszczalne podpalanie w różnych odcieniach.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: psy: 43 - 48 cm (idealna: 46 cm), suki: 41 - 46 cm (idealna: 43 cm).
Tolerancja: 1 cm w górę i w dół.
Waga: psy: 13 - 16 kg, suki: 11 - 14 kg.

WADY:
wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
* agresja lub wyraźna lękliwość
* każdy pies, wykazujący wady budowy i/lub zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany
* brak typu rasowego
* linie profilu zbieżne
* częściowa lub zupełna depigmentacja
* wklęsły profil
* tyłozgryz
* wyraźny przodozgryz
* oko porcelanowe
* ogon zakręcony nad grzbietem, skrócony, brak ogona (wrodzony lub nabyty)
* podwójne lub pojedyncze wilcze pazury
* sierść nie skręcona lub zbyt krótko strzyżona
* sierść sznurowa
* wymyślna fryzura
* maść czarna, czarne łaty lub pigmentacja
* wzrost poza limitem

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE
(wykluczające z hodowli):
* przodozgryz
* wnętrostwo, także jednostronne
* oko porcelanowe
* maść czarna, czarne łaty lub pigmentacja

Uwaga:
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/298.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.