Rasy psów

Wybierz inną rasę

PINCZER NIEMIECKI, PINCZER ŚREDNI

Pochodzenie


Skąd pochodzi pinczer średni - do końca nie wiadomo. Podejrzewa się, że w jego powstaniu brały udział sprowadzone z Anglii teriery a w szczególności black and tan terier. Za tą teorią przemawiałaby także jego nazwa, „ to pinch” po angielsku znaczy łapać, chwytać, szczypać, co może nawiązywać do sposobu łowienia przez nie gryzoni. Odmiennie niż inne rasy, pinczer nie zagryza swojej ofiary, ale najpierw uderza ją łapami a potem zadusza. O jego bliskim pokrewieństwie z terierami może świadczyć uderzające podobieństwo do manchester teriera. Inne źródła, jako przodka pinczera podają niemieckiego psa myśliwskiego zwanego bibarhuntem, który w Niemczech pełnił te samą rolę, co teriery w Anglii. Był to pies szorstkowłosy, podobny do sznaucera. W miotach oprócz psów o szorstkim włosie rodziły się także osobniki gładkowłose, które jako mniej odporne na warunki atmosferyczne chowane były w domach, jako psy do towarzystwa.
 

Kynologiem, który jako pierwszy opisał pinczery, był dr Ludwik Reichenhach, który określił je jako psy smukłe, bardzo proporcjonalne o obwisłych uszach. To również on w 1836 roku dokonał podziału pinczerów na gładkowłose i szorstkowłose. W roku 1880 powstał pierwszy wzorzec rasy, a piętnaście lat później, w 1895 roku, utworzono niemiecki Klub Pinczera, który w 1907 roku połączył się z Klubem Sznaucera w istniejący do dziś PSK - Klub Pinczera i Sznaucera.

Pod koniec XIX wieku pinczer średni zaczął tracić na popularności. Pojawiła się konkurencja pinczerów miniaturowych i dobermanów, do których powstania pinczery się przyczyniły. Klub rozdzielił księgi rodowodowe pinczerów gładkowłosych i szorstkowłosych, a hodowcy za bardziej atrakcyjne uznali psy o szorstkiej szacie. Wyglądało na to, że rasa zniknie, w 1949 roku do ksiąg rodowodowych nie wpisano ani jednego miotu. Kto wie, czy tak by się nie stało, gdyby nie szef sekcji hodowlanej PSK - Werner Jung, który bazując na kilku psach w wieku od 9-13 lat, w krótkim czasie dochował się około 60 psów, które stały się podstawą współczesnej hodowli pinczera średniego. Choć dziś nie grozi im wyginięcie, to pod względem popularności nadal pozostają daleko w tyle za dobermanami i pinczerami miniaturowymi.
 

Wygląd

Pinczer średni z wyglądu przypomina większego od siebie dobermana a także mniejszego od siebie pinczera miniaturowego. Jest on podobnie jak one bardzo mocno, proporcjonalnie zbudowanym psem średniej wielkości, o zwięzłej, prawie kwadratowej sylwetce: długość tułowia równa się wysokości psa w kłębie. Ma silny grzbiet, wyraźnie zaznaczony kłąb, głęboką i raczej umiarkowanie szeroką klatkę piersiową, wysoko osadzony ogon oraz silne, proste kończyny o zaokrąglonych łapach. Głowa wąska, bardzo elegancka, z lekko zaznaczonym stopem, osadzona na długiej, smukłej szyi. Oczy ciemne, owalne, średniej wielkości, uszy wysoko osadzone, w połowie załamane. Pies powinien robić wrażenie masywnego, ale nie ciężkiego.

Wysokość w kłębie: psy i suki 45-50 cm.
Masa ciała: psy i suki 14-20 kg.
 

Charakter, usposobienie

Pinczer średni jest bardzo odważnym, zrównoważonym psem. Ma poczucie własnej wartości, wie czego chce i bardzo lubi rządzić. Wyjątkowo czujny, jest doskonałym, nieprzekupnym stróżem. Z reguły najpierw obserwuje otoczenie i ocenia sytuację a dopiero potem przystępuje do działania. Obdarzony dużą inteligencją, szybko się uczy, doskonale sprawdza się na szkoleniu oraz we wszystkich psich sportach. Wymaga wczesnej socjalizacji i konsekwentnego prowadzenia. Oprócz pasji stróżowania pinczer niemiecki ma również doskonale rozwiniety instynkt myśliwski, może się zdarzyć, że pogoni za jakimś zwierzakiem i trudno go będzie przywołać. Z tego względu na spacerach powinien być zawsze prowadzony na smyczy.
 

Szata

Pinczer niemieckii ma gęstą, twardą w dotyku szatę o krótkim, gładkim i lśniącym włosie. Występuje w różnych rodzajach umaszczenia: czarne, czarne podpalane, od jednolicie płowego poprzez brązowo-rude do czekoladowego oraz szaroniebieskie podpalane

Pinczer nie wymaga zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych, wystarczy regularne szczotkowanie sierści, trochę częstsze w okresach linienia.

Więcej na temat pielęgnacji pinczera i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
 

Zdrowie

Pinczer średni jest zdrowym, odpornym na choroby, długowiecznym psem, dożywa średnio 12 – 15 lat.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Ze względu na swoje rozmiary pinczer średni nadaje się zarówno do mieszkiwania w bloku jak i w domku z ogrodem. Przyszły właściciel musi sobie jednak zdawać sprawę z tego, że jest to pies obdarzony bardzo dużym temperamentem, któremu trzeba zapewnić odpowiednią ilość ruchu. Najlepiej wyładuje energię w rozmaitych psich sportach.

Doskonale nadaje się dla osób lubiących bardzo aktywny, sportowy tryb życia. Będzie doskonałym towarzyszem joggingu i rowerowych wycieczek. Uwielbia długie spacery, bez względu na pogodę. Mimo krótkiej sierści jest dość odporny na złe warunki atmosferyczne, co oczywiście nie oznacza, że w chłodne dni może dowolnie długo przebywać na dworze. Po powrocie z zimowego spaceru należy mu się wypoczynek w ciepłym legowisku.

Pinczer jest bardzo przyjaźnie nastawiony do dzieci, wziąwszy jednak pod uwagę jego skłonność do dominacji, lepiej by było, gdyby wspólne zabawy, zwłaszcza z małymi dziećmi, odbywały się pod nadzorem dorosłych. Z tego również względu pies powinien być szkolony i dobrze znać swoje miejsce w rodzinnej hierarchii. Jest to pies uczuciowy i bardzo przywiązany do całej rodziny, łagodnie wprowadzony rygor oraz, co najważniejsze, konsekwentne ale spokojne postępowanie z pewnością tego nie zmieni, uchroni natomiast właścicieli przed stale ponawianymi próbami ich zdominowania.

Bardzo szkoda, że tak niewiele osób decyduje się na jego posiadanie, bo jest to pies mały ciałem, którego wszędzie można zabrać ze sobą, ale wielki duchem. Odpowiednio szkolony z pewnością da swojemu przewodnikowi wiele satysfakcji, doskonale sprawdza się w psich sportach, które angażują go nie tylko fizycznie ale również rozwijają jego psychikę. Doskonały pies dla osób aktywnych i dobrze zorganizowanych.

Zalety i wady

+ nadaje się do każdego mieszkania
+ niezwykle inteligentny
+ bardzo przywiązany do właściciela
+ obdarzony dużym temperamentem
+ czujny stróż
+ niekłopotliwy w pielęgnacji
  - skłonny do dominacji
- bardzo nieufny wobec obcych

 


Wzorzec rasy FCI

FCI Standard N° 184 / 18.04.2007
PINCZER NIEMIECKI (Deutscher Pinscher)
POCHODZENIE: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 06.03.07.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2. Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła.
Sekcja 1.1 Pinczery.
Próby pracy nie obowiązują.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Krótkowłosy pinczer jest przedstawicielem bardzo starej rasy, zapisanej w niemieckich księgach rodowodowych już w roku 1880. Ma on tych samych przodków, co sznaucer, który był kiedyś nazywany szorstkowłosym pinczerem. Obie te rasy różniły się jednak umaszczeniem i rodzajem sierści. Krótkowłose pinczery były zazwyczaj czarne z jasnym podpalaniem, jednolicie rude w różnych odcieniach, błękitno szare do czarnych, lub maści pieprz z solą.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Pinczer niemiecki jest psem krótkowłosym, średniej wielkości, eleganckim, zwartym. Jego sylwetka odznacza się płynnością linii i dumną postawą. Bardzo przypomina sznaucera. Pod krótką sierścią dobrze widać rozwinięte umięśnienie, zwłaszcza, gdy pies jest w ruchu.

WAŻNE PROPORCJE:
- Sylwetka jak najbardziej kwadratowa.
- Długość głowy (mierzona od czubka nosa do potylicy) jest równa połowie długości grzbietu (mierzonej od kłębu do nasady ogona).

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Z natury pełen temperamentu, pewny siebie i opanowany, a przy tym inteligentny i wytrzymały, pinczer niemiecki jest doskonałym psem rodzinnym i do towarzystwa, a także stróżem.

GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka : Mocna, wydłużona, guz potyliczny słabo zaznaczony. Wierzch głowy płaski, z profilu równoległy do grzbietu nosa.
Stop : Niewielki, ale wyraźny.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Trufla nosa dobrze rozwinięta i zawsze czarna.
Kufa: Ma kształt tępego klina. Grzbiet nosa prosty.
Wargi: Czarne, przylegające, suche, także w kącikach.
Uzębienie: Szczęki mocne, uzębienie kompletne (42 białe zęby zgodnie z wzorem zębowym), zgryznożycowy , równy i ścisły. Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale policzki nie są aż tak widoczne, aby linie głowy straciły czystość.
Oczy: Ciemne, owalne, powieki przylegające i czarno pigmentowane.
Uszy: Wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do
policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki.

SZYJA:
Szlachetnie wygięta, nie za krótka, płynnie przechodzi w łopatki. Sucha, bez fałd w
żadnym miejscu i podgardla.

TUŁÓW:
Linia górna: Lekko opada od kłębu ku tyłowi.
Kłąb: Stanowi najwyższy punkt grzbietu.
Grzbiet: Mocny, krótki i dobrze związany.
Lędźwie: Krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do miednicy na tyle mała, by pies sprawiał wrażenie krótkiego.
Zad: Lekko zaokrąglony, niepostrzeżenia przechodzący w nasadę ogona.
Klatka : Umiarkowanie szeroka, na przekroju owalna, sięga łokcia. Przedpiersie, utworzone przez rękojeść mostka, wyraźne.
Linia dolna i brzuch : Słabizna nie za bardzo podciągnięta, ładne przejście od klatki piersiowej do brzucha.

OGON:
Naturalny, pożądany sierpowaty lub szablasty.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Oglądane z przodu mocne, proste i ustawione nie za blisko siebie;
oglądane z boku – przedramiona proste.
Łopatki: Przylegające do klatki piersiowej i dobrze umięśnione, górnymi krawędziami wystające powyżej kręgów odcinka piersiowego. Jak najbardziej ukośnie ułożone, mniej więcej pod kątem 50o do linii poziomej.
Ramię: Przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione, z łopatka tworzy kąt 95 – 100o.
Łokcie: Przylegające, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Przedramię: Dobrze rozwinięte i umięśnione. Oglądane z przodu i z boku idealnie proste.
Nadgarstek: Mocny.
Śródręcze: Mocne i sprężyste. Oglądane z przodu – pionowe, oglądane z boku – trochę nachylone w stosunku do podłoża.
Łapy : Krótkie, okrągłe, palce zwarte i wysklepione (łapa kocia), opuszki mocne, pazury krótkie, czarne i mocne.
KOŃCZYNY TYLNE: Oglądane z boku – dobrze kątowane , oglądane z tyłu – równolegle,
ustawione nie za blisko siebie.
Udo: Średniej długości, szerokie, dobrze umięśnione.
Staw kolanowy: Nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz.
Podudzie : Długie,mocne, żylaste, przechodzi w mocny staw skokowy.
Staw skokowy: Wyraźnie kątowany, mocny, nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz.
Śródstopie: Pionowe do podłoża.
Łapy : Nieco większe od przednich. Palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i czarne.

CHODY:

Pinczer niemiecki jest kłusakiem. W ruchu grzbiet jest prosty i stabilny. Ruch harmonijny, pewny, zdecydowany, swobodny, z długim wykrokiem. Kłus przestrzenny, swobodny, płynny, z dobrym napędem kończyn tylnych i długim wykrokiem przednich.

SKÓRA:

Dobrze przylegająca na całym ciele.

SZATA:
SIERŚĆ: Krótka i gęsta, gładka, przylegająca, lśniąca, bez przełysień.
MAŚĆ:
- Jednolita : Czerwień jelenia, jasno ruda do ciemno rudej.
- Czarna podpalana : Lśniąco czarna z czerwonymi znaczeniami.
Pożądane są znaczenia jak najbardziej wysycone i wyraźnie odgraniczone. Znaczenia występują nad oczami, na spodniej stronie szyi, na łapach do wysokości nadgarstków, wewnętrznej stronie tylnych nóg, na spodzie ogona przy nasadzie. Na klatce piersiowej dwa jednakowe, oddzielne trójkąty.

WIELKOŚĆ I WAGA:
Wysokość w kłębie : Psy i suki: 45 do 50 cm .
Waga : Psy i suki: 14 do 20 kg.

WADY:

Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
W szczególności:
- Ciężka lub lekka budowa.
- Ciężka lub okrągła czaszka.
- Pomarszczone czoło.
- Krótka, wąska lub szpiczasta kufa.
- Zgryz cęgowy.
- Oczy jasne, zbyt małe lub zbyt duże.
- Uszy osadzone nisko, bardzo długie, niejednakowo noszone.
- Wyraźne kości policzkowe.
- Luźna skóra na szyi.
- Zapadnięty grzbiet.
- Spadzisty zad.
- Długie łapy.
- Inochód.
- Hackney.
- Cienki włos.
- Czarna pręga na grzbiecie, czarne siodło, maść jasna, wyblakła.
- Odchylenie od podanych wymiarów do 1 cm.

WADY DUŻE:
- Nieprawidłowy wyraz płci (np. psy o suczym wyglądzie).
- Lekka budowa.
- Jabłkowata głowa.
- Linie profilu nierównoległe.
- Łokcie wykręcone na zewnątrz.
- Strome kątowanie tyłu.
- Stawy skokowe wykręcone na zewnątrz.
- Odchylenie od podanych wymiarów o 1 do 3 cm.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Lękliwość, agresja, nadmierna podejrzliwość, nerwowość.
- Widoczna degeneracja budowy.
- Całkowicie odwrócony wyraz płci.
- Wady zgryzu: przodozgryz, tyło zgryz, krzywe szczęki.
- Oczywiste wady budowy, sierści i umaszczenia.
- Odchylenie od podanych wymiarów o więcej niż 3 cm.

Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być
zdyskwalifikowany.

N.B.:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/184.pdf


Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.