Rasy psów

Wybierz inną rasę

PINCZER MINIATUROWY

Pochodzenie


Są trzy wielkości niemieckich pinczerów: doberman, pinczer średni oraz pinczer miniaturowy. Zgodnie ze wzorcem rasy wszystkie mają taką samą budowę, różnią się głównie wielkością. Najmniejszy z nich wywodzi się w prostej linii od pinczera średniego i jest wynikiem kojarzenia najmniejszych osobników, wyselekcjonowanych spośród psów należących do tej rasy. W efekcie otrzymano psa, którego wzrost nie przekraczał 30 cm. Podobno do jego powstania przyczyniły się również najmniejsze jamniki gładkowłose a także włoskie charciki. Nie obyło się jednak bez problemów. Prowadzenie hodowli w oparciu o osobniki najmniejsze spowodowało, że zaczęły pojawiać się psy wykazujące cechy karłowatości: z okrągłymi głowami oraz wyłupiastymi oczami, nadmiernie hałaśliwe i nadpobudliwe. Z czasem, dzięki konsekwentnej pracy hodowców, udało się te cechy wyeliminować i uzyskać pięknego psa miniaturowego bez oznak skarłowacenia.

Jeszcze zanim doprowadzono do uznania go jako nowej rasy, pinczer miniaturowy wzbudził bardzo duże zainteresowanie i stał się popularny. Miał mnóstwo energii i mimo niewielkiego wzrostu był doskonałym stróżem, bezbłędnie wyczuwał i głośno anonsował pojawienie się intruza. A do tego miał pasję łowiecką i z zapałem tępił domowe gryzonie. Dopiero w 1895 roku powstał Niemiecki Klub Miłośników Pinczera, który po połączeniu go z Klubem Miłośników Sznaucera, rozpoczął działalność jako Klub Miłośników Pinczerów i Sznaucerów i tak już pozostało do dziś.

Na wystawie kynologicznej pinczer miniaturowy pojawił się po raz pierwszy w Stuttgarcie. Tam zobaczyli go Amerykanie, bardzo im się spodobał i od razu sprowadzili kilka psów do Stanów. Wyszło mu to zdecydowanie na dobre, ponieważ na skutek podjętych przez amerykańskich hodowców bardzo trafnych decyzji hodowlanych, piesek niewątpliwie wypiękniał i ostatecznie pozbył się występujących jeszcze u niektórych przedstawicieli rasy oznak karłowatości. W 1929 roku powstał Amerykański Klub Miniaturowego Pinczera. Zainteresowali się nim również Anglicy. Jednocześnie rosła jego popularność na kontynencie europejskim, w tym również w Polsce, gdzie w owym czasie był licznie reprezentowany.

Największa popularność pinczera miniaturowego przypadła na lata dwudzieste ubiegłego wieku. Potem nastąpił spadek zainteresowania, zapewne z powodu pojawienia się nowych ras, które bardzo szybko stawały się modne. Dziś pinczerki ciągle mają swoich sympatyków, są bardzo lubiane i hodowane na całym świecie, szczególnie w Ameryce, a w Europie, przede wszystkim w krajach Beneluxu oraz w Szwajcarii. W Polsce nie są zbyt liczne i ciągle nie osiągają takiej popularności na jaką zasługują. Niestety spotyka się jeszcze od czasu do czasu, choć coraz rzadziej, psy hałaśliwe i rozhisteryzowane, pochodzące głównie z pseudohodowli, w których nikt nie przejmuje się ich psychiką i wychowaniem. Dlatego pinczera miniaturowego należy szukać w dobrej hodowli, gdzie szczenięta są wcześnie socjalizowane i starannie odchowywane.   
 

Int.Ch. Multi Ch. V-ce JWW KALLA Zw.KL von Masterhof. Wł. hod. Tira Vento
 

Wygląd 

Pinczer miniaturowy jest pomniejszoną wersją pinczera średniego. Ma bardzo elegancką sylwetkę i mimo niewielkiego wzrostu stwarza wrażenie mocno zbudowanego, krzepkiego i dobrze umięśnionego psa, co przy krótkiej sierści natychmiast rzuca się w oczy. Ma wydłużoną głowę, osadzoną na szlachetnie wygiętej i suchej szyi. Długość głowy (mierzona od czubka nosa do potylicy) jest równa połowie długości grzbietu (mierzonego od kłębu do nasady ogona). Wierzch głowy płaski, z profilu równoległy do grzbietu nosa. Stop słabo zaznaczony. Uszy wysoko osadzone w kształcie litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków i skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, ale nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki. Oryginalny wzorzec rasy, publikowany na stronie FCI, równorzędnie dopuszcza uszy stojące, choć ta informacja w polskim, cytowanym niżej tłumaczeniu, niestety została pominięta. Warto o tym wiedzieć, bo wiele psów tej rasy ma uszy stojące i jest to prawidłowe. Natomiast, co jest istotne, małżowiny uszne muszą być identyczne, albo stojące, albo załamane, nie może być jedno stojące, a drugie załamane. Oczy ciemne, owalne, powieki przylegające, czarno pigmentowane. Kufa w kształcie tępego klina, grzbiet nosa prosty, trufla nosowa i wargi czarne, szczęki mocne, uzębienie kompletne, zgryz nożycowy.

Tułów zwarty, sprawiający wrażenie krótkiego, grzbiet mocny, dobrze związany. Górna linia lekko opadająca od kłębu ku tyłowi, zad lekko zaokrąglony. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, owalna, sięgająca do łokci, słabizna lekko podciągnięta, lędźwie krótkie i mocne, ogon naturalny, pożądany sierpowaty lub szablasty. Kończyny przednie oglądane z przodu mocne, proste i ustawione nie za blisko siebie, łokcie nieodstające. Ramię przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione, przedramię dobrze rozwinięte i umięśnione, łapy krótkie, okrągłe, palce zwarte i wysklepione. Kończyny tylne oglądane z boku dobrze kątowane, oglądane od tyłu równolegle, ustawione nie za blisko siebie. Śródstopie pionowe do podłoża. Łapy krótkie, okrągłe, tylne nieco większe od przednich, palce zwarte i wysklepione, pazury krótkie i czarne. Pinczer niemiecki porusza się kłusem, ma ruch harmonijny, przestrzenny i płynny, z dobrym napędem kończyn tylnych i długim wykrokiem kończyn przednich.

Wysokość w kłębie
: psy i suki 25-30 cm.
Masa ciała: psy i suki 4 - 6 kg.
 

Charakter, usposobienie 


Int.Ch. Ch.PL.SK, Multi J.Ch, Zw.KL Gemmae Ratlerrimus HECTOR,
Int.Ch. Multi Ch, Multi J.Ch. GINGER GLORIA Gemmae Ratlerrimus
Ch.PL.J.Ch.PL Gemmae Ratlerrimus HEBE. Wł. hod. Gemmae Ratlerrimus

 
Pinczer miniaturowy jest najlepszą ilustracją powiedzenia „w małym ciele wielki duch”. Jest psem pełnym energii, pozostającym w stałej gotowości do działania, o miłym, choć nieco zaborczym charakterze. Dlatego należy traktować go i wychowywać tak samo jak każdego dużego psa, bo wcale nie jest taki delikatny, na jakiego wygląda. Doskonale nadaje się do szkolenia i uprawiania większości psich sportów. Właściciele twierdzą, że bardzo dobrze znosi długotrwały wysiłek i doskonale radzi sobie nawet z bieganiem przy rowerze. Trzeba tylko pamiętać o odpowiednim treningu kondycyjnym poprzedzającym sportowe wyczyny, oraz dostosowaniu zadań do jego możliwości. Nie wolno go przeforsować, pierwsze oznaki zmęczenia powinny być sygnałem do zrobienia przerwy. Wybierając się z nim na wycieczkę rowerową warto zamontować specjalny, bezpieczny transporter do kierownicy lub bagażnika, żeby, jeśli poczuje się zmęczony, mógł w nim bezpiecznie i komfortowo wrócić do domu.

Bardzo dobrze sprawdza się również w konkursach posłuszeństwa. Tego rodzaju zajęcia są szczególnie wskazane, bo pozwalają go dobrze ułożyć i zapanować nad jego temperamentem. Z natury jest bardzo żywy, lubi być w centrum zainteresowania, cały czas domaga się uwagi i próbuje wszystkich wciągnąć do zabawy. Trzeba zachować czujność, bo bardzo łatwo można doprowadzić do tego, że bez przerwy ktoś będzie musiał się nim zajmować i spełniać jego życzenia. Dlatego od pierwszych dni trzeba go konsekwentnie uczyć, że jest czas na zabawę i czas na odpoczynek. Nadmierne rozpieszczanie i uleganie jego zachciankom spowoduje, że stanie się rozkapryszony, a po pewnym czasie uciążliwy. Co gorsze, szybko uzna, że skoro jego pan z własnej inicjatywy rzuca mu piłeczkę, widocznie to lubi i sam zacznie mu ją przynosić i zachęcać go do rzucania. Pinczer jest bardzo inteligentny, potrzebuje rozmaitych zajęć, ale takich, które angażują go zarówno fizycznie jak i umysłowo. Może uprawiać jogging ze swoim panem, przynosić aport, szukać schowanego przedmiotu, przychodzić na zawołanie do nogi, wykonywać rozmaite komendy lub skakać przez przeszkody. Po takim, pełnym atrakcji spacerze wróci do domu zmęczony ale szczęśliwy i bardzo chętnie ułoży się na kolanach opiekuna, bo równie jak zabawę lubi pieszczoty i bliskość swojego pana. Nie ulega wątpliwości, że głównym źródłem wielu problemów wychowawczych są błędy popełnione przez właścicieli, którzy, często nieświadomie, nasłuchawszy się rozmaitych opowieści, najpierw sami pobudzają psa do nieustannego działania a potem narzekają, że są tą niepotrzebnie wypracowaną przez siebie nadaktywnością umęczeni.

Podstawą sukcesu w wychowaniu i szkoleniu psa jest wczesna socjalizacja i bardzo konsekwentne postępowanie. Mimo niewielkiej postury, pinczera miniaturowego nie wolno traktować jak zabawki, rozpieszczać go i pozwalać mu na wszystko, bo będzie to wykorzystywał. Natomiast wcześnie socjalizowany i starannie wychowany wyrośnie na wspaniałego towarzysza rodziny. Edukację należy zacząć już od drugiego miesiąca życia, ponieważ szybko zawłaszcza przywileje i wyjątkowo niechętnie z nich rezygnuje. Z natury uparty, zawsze będzie próbował na ile może sobie pozwolić, dlatego opiekun musi zachować czujność i zawsze doprowadzić do wykonania zadania. Im wcześniej rozpoczniemy naukę, tym lepsze będą rezultaty.

Pinczer miniaturowy jest sprytny i inteligentny a odpowiednio motywowany chętnie się uczy, szczególnie w zabawie. Wyraźnie okazana radość z jego dokonań oraz ulubiony smakołyk utwierdzą go w przekonaniu, że posłuszeństwo się opłaca i szybko przestanie protestować. Nie wolno wpaść w często spotykaną w przypadku psów małych ras pułapkę nadopiekuńczości. Trzeba go prowadzić łagodną, ale silną ręką, w żadnym wypadku nie może się bać swojego opiekuna, ale musi uznać jego autorytet i bez protestu wykonywać jego polecenia. Bardzo dobrze się czuje trzymany w pewnym drylu, oczywiście pod warunkiem, że to oznacza konsekwencję i stałość zasad, a nie wymuszone lękiem podporządkowanie.
 
 
Int.Ch, Ch.PL.RO.CZ, G.Ch.RO, J.Ch.PL  Liubavo DAYLIGHT
Wł. hod. Mamba Alexandria FCI

Szata

Pinczer miniaturowy ma gładką i krótką sierść, przylegającą do ciała, bez przełysień.

Umaszczenie 
jednolite:
czerwień jelenia, jasno ruda do ciemno rudej
dwukolorowe:
lśniąco czarne z jak najbardziej wysyconymi i wyraźnie odgraniczonymi, czerwonymi znaczeniami. Powinny występować nad oczami, na obu policzkach oraz spodniej stronie szyi, na klatce piersiowej w postaci dwóch oddzielnych, jednakowych, symetrycznie umiejscowionych trójkątów, na łapach do wysokości nadgarstków, na wewnętrznej stronie tylnych nóg oraz na spodzie ogona przy jego nasadzie. 

Pielęgnacja sierści pinczera miniaturowego jest bardzo prosta i mało pracochłonna, wystarczy regularne szczotkowanie, nieco częstsze w okresach linienia. Ponieważ rzadko sypia poza łóżkiem właściciela, powinien być odpowiednio często kąpany. Szczególnej dbałości i systematycznego skracania wymagają bardzo szybko rosnące pazury, zwłaszcza, kiedy pies biega głównie po trawie. Zaniedbane potrafią zawijać się w kółko, wbijać w opuszki łap i boleśnie uwierać. O tym jak sobie z tym radzić piszemy tutaj.

Więcej na temat pielęgnacji pinczera miniaturowego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj


Ch.PL, Mł.Ch.PL PASJA Pilawa. Wł. hod. Z Grodu Czartoryskich
 

Zdrowie

Pinczer miniaturowy jest z reguły odpornym na choroby psem, który w dobrej formie dożywa nawet 15-tu lat. Wziąwszy pod uwagę jego krótki, delikatny włos, który nie jest w stanie ochronić go przed zimnem, warto na zimę sprawić mu ciepłe ubranko. Bardzo lubi spacery, ale nie lubi wilgoci i chłodu, w mroźne dni szybko załatwia potrzeby fizjologiczne i robi wszystko, żeby jak najszybciej wrócić do domu. Natomiast ciepło ubrany, potrafi zapomnieć o zimie i szaleć na śniegu. Najlepiej czuje się w lecie, bo godzinami może wygrzewać się w słońcu.

Z chorób, które wprawdzie niezbyt często, ale zdarzają się u psów tej rasy należy wymienić zwichnięcie rogówki. Dlatego decydując się na kupno szczeniaka trzeba poszukać hodowli, której właściciel wykonuje odpowiednie badania okulistyczne i posiada certyfikat, że psy i suki używane do hodowli są wolne od tego schorzenia. Sporo pinczerów ma tendencję do nadwagi, warto więc kontrolować nie tylko wielkość posiłków, ale przede wszystkim ograniczyć ilość zjadanych przez niego smakołyków. Będzie to korzystne nie tylko dla zdrowia, ale także urody, bo zapasiony pinczerek wygląda karykaturalnie.
 

12 letnia Ch.PL, J.Ch.PL AMIKA Gaudeamus Camo FCI. Wł. hod. Mamba Alexandria FCI
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Jeśli chodzi o miejsce do życia, pinczer miniaturowy nie ma szczególnych potrzeb, może mieszkać w każdym, najmniejszym nawet mieszkaniu, również w bloku. Idealny dla niego jest dom z ogrodem, gdzie może się swobodnie wybiegać, pod warunkiem, że będzie w nim przebywał razem ze swoją rodziną. Bieganie i zabawy na świeżym powietrzu wprawią go w zachwyt, ale kiedy zostanie sam, będzie bardzo nieszczęśliwy i z nudów zacznie oszczekiwać każdego przechodnia. Trzeba również pamiętać, że pinczer jest zapalonym szczurołapem i potrafi pracowicie przekopać pół ogrodu w poszukiwaniu myszy lub kreta. Wziąwszy pod uwagę jego gabaryty, warto dokładnie sprawdzić szczelność ogrodzenia, żeby nie odkrył jakiejś dziury i nie wydostał się na zewnątrz.

Nadaje się dla każdego, kto jest w stanie poświęcić mu tyle czasu ile pies tej rasy potrzebuje. Dobrze wychowany jest przemiłym stworzeniem, które uwielbia brać czynny udział w życiu całej rodziny. Jest bardzo uczuciowy, wymaga dużo uwagi, najlepiej czuje się na kolanach opiekuna, do którego przywiera całym swoim ciałem. Mimo dużego temperamentu, potrafi w ten sposób spędzić kilka godzin, zwłaszcza, jeśli jest jednocześnie przez niego  tulony i głaskany. W nocy najchetniej lokuje się w łóżku, pod kołdrą, blisko właściciela. To nie jest stworzenie, które żyje własnym życiem, pinczerek potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, któremu na każdym kroku może okazywać swoje przywiązanie. On sam musi być również nieustannie utwierdzany w przekonaniu, że jest dla niego ważny i kochany. Dlatego też ktoś, kto większość dnia spędza poza domem, a kiedy już do niego wraca nie ma czasu, żeby zająć się psem, z pewnością powinien z posiadania pinczera miniaturowego zrezygnować. Jest to natomiast idealny pies dla rodziny, szczególnie wielopokoleniowej, w której zawsze ktoś jest w domu. Bardzo źle znosi samotność, więc jeśli wiadomo, że będzie musiał zostawać sam w domu kiedy domownicy pójdą do pracy, trzeba go do tego bardzo konsekwentnie od pierwszego dnia przyzwyczajać. Więcej na ten temat piszemy o tym tutaj.
 

Int.Ch. Ch.PL.SK, Multi J.Ch, Zw.KL Gemmae Ratlerrimus HECTOR
Ch.PL, Mł.Ch.PL.LT Gemmae Ratlerrimus INSOLITO. Wł. hod. Gemmae Ratlerrimus

 
Wbrew dość rozpowszechnionym opiniom, nie zawsze jest nadmiernie szczekliwy, ale szczekanie wyraźnie sprawia mu przyjemność. Dlatego też jeśli właściciel popełni błąd i mu na to pozwoli, stanie się hałaśliwy, co prędzej czy później niekorzystnie odbije się na idealnych dotychczas relacjach z sąsiadami. Nie należy się więc zachwycać jego szczekaniem, ale od pierwszych dni konsekwentnie go wyciszać. Jest doskonałym stróżem, zawsze wyczuje i natychmiast powiadomi, że ktoś obcy stoi za drzwiami. Co więcej, jeśli zagrozi jego opiekunom, mimo niewielkiej postury bez chwili wahania stanie w ich obronie. Prawidłowo socjalizowany jest bardzo odważny, czasem boi się nieznanych, dziwnie wyglądających przedmiotów, ale nawet wtedy z reguły zwycięża ciekawość i decyduje się do nich podejść by sprawdzić, czy jemu samemu lub komuś z jego rodziny nic złego z ich strony nie grozi.

Jest przywiązany do wszystkich członków rodziny, ale z reguły wyróżnia jedną osobę, zazwyczaj tą, która chodzi z nim na spacery oraz poświęca mu najwięcej czasu i to ją obdarza szczególnym uczuciem. Niestety zdarza się, że to wielkie oddanie szybko staje się poważnym problemem. Ponieważ pinczer z natury jest psem zaborczym, bardzo łatwo go od siebie uzależnić, staje się wówczas chorobliwie zazdrosny i będzie próbował odstraszyć każdego, kto do jego pana odważy się zbliżyć. Nie tylko obcych, ale również członków rodziny. Uruchomi cały arsenał środków odstraszających, od szczekania i warczenia począwszy, a na pokazywaniu lub nawet użyciu zębów skończywszy. Każde tego rodzaju zachowanie powinno od razu spotkać się ze stanowczą reakcją wyróżnianej w ten sposób osoby. Musi natychmiast usłyszeć stanowcze fe! i bardzo spokojnie, bez krzyku zostać wyeksmitowany z jej kolan. Jest bardzo uczuciowy, lubi być w centrum uwagi swojego opiekuna, co powoduje, że odsunięcie go, odwrócenie się do niego tyłem i brak reakcji na jego wdzięczenie się i próby zwrócenia na siebie uwagi, jest dla niego największą karą. Konieczna jest żelazna konsekwencja, nie wolno takich skłonności lekceważyć, trzeba działać natychmiast, bo w tej sytuacji nie tylko przyjmowanie gości, ale również życie rodzinne może stać się koszmarem, zwłaszcza, jeśli w domu są dzieci.
 

Ch.PL, J.Ch.PL ERIN Me Stado na swoim "legowisku". Wł. hod. Me Stado

Pinczer miniaturowy jest wspaniałym towarzyszem rodziny, a także osób starszych, które mogą mu dać to, co dla niego najważniejsze: bardzo dużo miłości, uwagi i czasu. Szybko uczy się czystości, jest bardzo lojalny i przywiązany. Wszystko go cieszy, zawsze z radością pójdzie na długi spacer, ale nie protestuje, jeśli jest zimno lub pada deszcz i jego pan po chwili zawraca do domu. Uwielbia luksus, a do tego należy ciepły kocyk i wygodne miejsce na kanapie, a najlepiej kolanach swojego pana, o którego jest bardzo zazdrosny i którego względami nie lubi się dzielić.

Małe psy podobnie jak małe dzieci są zazwyczaj bardzo żywiołowe, zaborcze i usiłują bez przerwy skupiać na sobie uwagę. To powoduje, że ich wzajemne relacje muszą być pod szczególnym nadzorem: pies musi być dobrze wychowany a dziecko nauczone jak postępować z psem, żeby nie zrobić mu krzywdy. Pinczer miniaturowy to nie opiekuńczy nowofundland, który pozwoli dziecku na wszystko, trzeba liczyć się z tym, że jeśli go dziecko zacznie tarmosić i coś go zaboli, może się odgryźć. Szczególnie delikatnym momentem jest wprowadzenie noworodka do domu, w którym pies do tej pory “robił za dziecko” i był przez wszystkich skrajnie rozpieszczany. W tej sytuacji pies automatycznie schodzi na dalszy plan i nikt się nim nie zajmuje, zdarza się nawet, że jest izolowany i zamykany w innym pomieszczeniu. Odbiera to jako wielką niesprawiedliwość i szybko kojarzy tę zmianą z pojawieniem się nowego członka rodziny. Jest to bardzo często popełniany błąd, pies nie może być odsuwany od dziecka, jeśli za jakiś czas ma być najlepszym towarzyszem jego zabaw. Trzeba mu spokojnie pokazać maluszka, pozwolić obwąchać, nauczyć delikatności, jasno wyznaczyć granice, których nie wolno mu przekroczyć i przekonać go, że nie jest dla niego konkurencją i zagrożeniem. Choć niemowlę całkowicie przestawia dom nie wolno zapominać o psie, trzeba zrobić wszystko, żeby traktował je jako nowego członka rodziny, a nie intruza i przyczynę utraty zainteresowania swoich opiekunów. W przypadku starszych dzieci zazwyczaj nie ma żadnych problemów, pod warunkiem, że są nauczone odpowiedzialności i szacunku dla zwierząt.   

Zdj.hod. Tira Vento
 
Serdeczny i zaborczy wobec członków swojej rodziny jest o nich bardzo zazdrosny, co powoduje, że odwiedzających dom nieznajomych traktuje nieufnie i bez entuzjazmu, nawet jeśli do niego nie wtargnęli, tylko zostali wpuszczeni przez jego pana. Zazwyczaj trzyma dystans i poddaje ich uważnej obserwacji, dopóki nie przekona się, że nikomu z jego rodziny z ich strony nic złego nie grozi. W tym czasie właściciel nie powinien brać go na ręce, bo to go ośmiela i zachęca do działania. Najlepiej zostawić go w spokoju, dać mu czas na oswojenie się z sytuacją i nabranie zaufania, dopiero po pewnym czasie gość może go zawołać lub rzucić mu piłeczkę, jeśli podejmie zabawę, lody zostały przełamane a gość dołączony do grona przyjaciół domu. 

Bardzo dobrze dogaduje się ze zwierzętami mieszkającymi pod jednym dachem, zwłaszcza, jeśli się razem wychowywały. Są wówczas ze sobą zżyte, wspólnie się bawią i w grupie, przytulone do siebie, odpoczywają. Trudno jedynie liczyć na przyjaźń z gryzoniami, biorąc pod uwagę jego dawne sukcesy jako niezwykle skutecznego szczurołapa. Do obcych psów przeważnie podchodzi z rezerwą, choć czasem zdarza mu się przekroczyć tę granicę, zwłaszcza, gdy jako szczenię nie był z nimi prawidłowo socjalizowany. Jeśli od pierwszych wyjść codziennie spotykał je na spacerze, a właściciel zadbał o to, żeby to były psy spokojne i przyjaźnie nastawione, nabierze pewności siebie i szybciej będzie zawierał przyjaźnie. Bardzo pomocne w nawiązywaniu kontaktów są zajęcia w psim przedszkolu, w którym wszyscy uczestnicy są w podobnym wieku. Natomiast trzymany z dala od innych czworonogów, często nie wie jak się przy spotkaniu z nimi zachować. Potrafi być zaczepny a nawet agresywny, co gorsze również wobec dużego psa, co może się dla niego źle skończyć. Właściciel pinczerka musi pamiętać o tym, że to małe stworzenie ma bardzo silny instynkt obronny. Zaatakowany z pewnością na zaczepkę odpowie, a to może rozbudzić w nim skłonność do wchodzenia w konfrontację z każdym napotkanym psem. Nie wolno do tego dopuścić, bo każdy spacer zamiast przyjemnością stanie się koszmarem.
 

Ch.PL, J.Ch.PL ERIN Me Stado
Ch.PL, J.Ch.PL, Zw.KL DOLAR Me Stado. Wł.hod. Me Stado

Mimo niewielkiego wzrostu doskonale radzi sobie w każdym terenie. Uwielbia dalekie spacery na granicy sportowego wyczynu, choć jego opiekun zawsze powinien go bacznie obserwować i wyhamować, jeśli pies przejawia pierwsze oznaki zmęczenia. Jest bardzo inteligentny, dlatego na spacerach nie wystarczy mu bieganie bez celu, lub dreptanie u boku zatopionego w smartfonie opiekuna, potrzebuje zajęcia, które angażuje go zarówno fizycznie jak i umysłowo oraz stałego kontaktu i aktywnego uczestnictwa swojego pana w tej zabawie. Jak przystało na potomka terierów, posiada bardzo silny instynkt łowiecki, trzeba go więc pilnować, żeby nie popędził za jakimś czmychającym w popłochu gryzoniem.

Jest to idealny pies dla osób lubiących aktywny tryb życia, w tym również starszych, jeśli tylko są w stanie zapewnić mu wystarczająco dużo ruchu i co najważniejsze, zachować zdrowy rozsądek i nadmiernie go nie rozpuścić. Bardzo łatwo przystosowuje się do trybu życia swojej rodziny, nadaje się zarówno dla lubiących spacery domatorów jak również dla osób, które lubią podróżować z psem, bo bardzo dobrze znosi jazdę samochodem i bez problemu zaadoptuje się w każdym miejscu, w którym zatrzymają się jego opiekunowie. Dla niego tylko jedno w zasadzie się liczy - bliskość właścicieli, ich zmiana lub utrata jest dla niego katastrofą i każdy kto decyduje się na pinczera powinien o tym pamiętać.
 

Int.Ch, Multi CH, Multi J.Ch. Zw.KL JUMBO von Masterhof. Wł. hod. Tira Vento
 

Zalety i wady

+ bardzo miły pies rodzinny i do towarzystwa
+ nadaje się do każdego mieszkania
+ mało wymagający
+ mało kosztowny w utrzymaniu
+ łatwy w pielęgnacji
  - bardzo żywiołowy
- dość hałaśliwy
- bywa zaborczy i zazdrosny
 
 

Jak znaleźć dobrą hodowlę?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zapisu do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.


Wzorzec rasy FCI

FCI Standard N° 185 / 18.04.2007
PINCZER MINIATUROWY (Zwergpinscher)
POCHODZENIE: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 06.03.07.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2. Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła.
Sekcja 1.1 Pinczery.
Próby pracy nie obowiązują.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Pinczery miniaturowe hodowane były licznie na przełomie XIX i XX wieku, a w niemieckiej księdze rodowodowej liczba wpisów w roku 1925 przekraczała 1300. Podobnie jak to było w przypadku pinczera niemieckiego, z pierwotnym rozmaitych umaszczeń obecnie w hodowli utrzymywane jest tylko rude i czarne podpalane.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pinczer miniaturowy jest pomniejszoną wersją pinczera niemieckiego, bez cech karłowatości. Przy krótkiej sierści jego elegancka, zwarta budowa jest dobrze widoczna.
WAŻNE PROPORCJE:
- Sylwetka jak najbardziej kwadratowa.
- Długość głowy (mierzona od czubka nosa do potylicy) jest równa połowie długości grzbietu (mierzonej od kłębu do nasady ogona).
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Z natury pełen temperamentu, pewny siebie i opanowany, a przy tym inteligentny i wytrzymały, pinczer niemiecki jest doskonałym psem rodzinnym i do towarzystwa.
GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka : Mocna, wydłużona, guz potyliczny słabo zaznaczony. Wierzch głowy płaski, z profilu równoległy do grzbietu nosa.
Stop : Niewielki, ale wyraźny.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Trufla nosa dobrze rozwinięta i zawsze czarna.
Kufa: Ma kształt tępego klina. Grzbiet nosa prosty.
Wargi: Czarne, przylegające, suche, także w kącikach.
Uzębienie: Szczęki mocne, uzębienie kompletne (42 białe zęby zgodnie z wzorem zębowym), zgryz nożycowy , równy i ścisły. Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale policzki nie są aż tak widoczne, aby linie głowy straciły czystość.
Oczy: Ciemne, owalne, powieki przylegające i czarno pigmentowane.
Uszy: Wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do
policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki.
SZYJA:
Szlachetnie wygięta, nie za krótka, płynnie przechodzi w łopatki. Sucha, bez fałd w
żadnym miejscu i podgardla.
TUŁÓW:
Linia górna: Lekko opada od kłębu ku tyłowi.
Kłąb: Stanowi najwyższy punkt grzbietu.
Grzbiet: Mocny, krótki i dobrze związany.
Lędźwie: Krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do miednicy na tyle mała, by pies sprawiał wrażenie krótkiego.
Zad: Lekko zaokrąglony, niepostrzeżenie przechodzący w nasadę ogona.
Klatka : Umiarkowanie szeroka, na przekroju owalna, sięga łokcia. Przedpiersie, utworzone przez rękojeść mostka, wyraźne.
Linia dolna i brzuch : Słabizna nie za bardzo podciągnięta, ładne przejście od klatki piersiowej do brzucha.
OGON:
Naturalny, pożądany sierpowaty lub szablasty.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Oglądane z przodu mocne, proste i ustawione nie za blisko siebie; oglądane z boku – przedramiona proste.
Łopatki: Przylegające do klatki piersiowej i dobrze umięśnione, górnymi krawędziami wystające powyżej kręgów odcinka piersiowego. Jak najbardziej ukośnie ułożone, mniej więcej pod kątem 50o do linii poziomej.
Ramię: Przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione, z łopatka tworzy kąt 95 – 100o.
Łokcie: Przylegające, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Przedramię: Dobrze rozwinięte i umięśnione. Oglądane z przodu i z boku idealnie proste.
Nadgarstek: Mocny.
Śródręcze: Mocne i sprężyste. Oglądane z przodu – pionowe, oglądane z boku – trochę nachylone w stosunku do podłoża.
Łapy : Krótkie, okrągłe, palce zwarte i wysklepione (łapa kocia), opuszki mocne, pazury krótkie, czarne i mocne.
KOŃCZYNY TYLNE: Oglądane z boku – dobrze kątowane , oglądane z tyłu – równolegle, ustawione nie za blisko siebie.
Udo: Średniej długości, szerokie, dobrze umięśnione.
Staw kolanowy: Nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz.
Podudzie : Długie, mocne, żylaste, przechodzi w mocny staw skokowy.
Staw skokowy: Wyraźnie kątowany, mocny, nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz.
Śródstopie: Pionowe do podłoża.
Łapy : Nieco większe od przednich. Palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i czarne.
CHODY:
Pinczer niemiecki jest kłusakiem. W ruchu grzbiet jest prosty i stabilny. Ruch harmonijny, pewny, zdecydowany, swobodny, z długim wykrokiem. Kłus przestrzenny, swobodny, płynny, z dobrym napędem kończyn tylnych i długim wykrokiem przednich.
SKÓRA:
Dobrze przylegająca na całym ciele.
SZATA:
SIERŚĆ: Krótka i gęsta, gładka, przylegająca, lśniąca, bez przełysień.
MAŚĆ:
- Jednolita : Czerwień jelenia, jasno ruda do ciemno rudej.
- Czarna podpalana : Lśniąco czarna z czerwonymi znaczeniami.
Pożądane są znaczenia jak najbardziej wysycone i wyraźnie odgraniczone. Znaczenia występują nad oczami, na spodniej stronie szyi, na łapach do wysokości nadgarstków, wewnętrznej stronie tylnych nóg, na spodzie ogona przy jego nasadzie. Na klatce piersiowej dwa jednakowe, oddzielne trójkąty.
WIELKOŚĆ I WAGA:
Wysokość w kłębie : Psy i suki: 25 do 30 cm.
Waga : Psy i suki: 4 do 6 kg.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
W szczególności:
- Ciężka lub lekka budowa.
- Ciężka lub okrągła czaszka.
- Pomarszczone czoło.
- Krótka, wąska lub szpiczasta kufa.
- Zgryz cęgowy.
- Oczy jasne, zbyt małe lub zbyt duże.
- Uszy osadzone nisko, bardzo długie, niejednakowo noszone.
- Wyraźne kości policzkowe.
- Luźna skóra na szyi.
- Grzbiet długi, słabo związany.
- Karpiowaty grzbiet.
- Spadzisty zad.
- Długie łapy.
- Inochód.
- Hackney.
- Cienki włos.
- Maść przesiana, czarna pręga na grzbiecie, czarne siodło, maść jasna, wyblakła.
- Odchylenie od podanych wymiarów do 1 cm.
WADY DUŻE:
- Nieprawidłowy wyraz płci (np. psy o suczym wyglądzie).
- Lekka budowa.
- Jabłkowata głowa.
- Linie profilu nierównoległe.
- Łokcie wykręcone na zewnątrz.
- Kończyny tylne podstawione.
- Strome kątowanie tyłu.
- Stawy skokowe wykręcone na zewnątrz.
- Odchylenie od podanych wymiarów o 1 do 2 cm.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Lękliwość, agresja, nadmierna podejrzliwość, nerwowość.
- Widoczna degeneracja budowy.
- Brak typu rasowego..
- Wady zgryzu: przodozgryz, tyło zgryz, krzywe szczęki.
- Oczywiste wady budowy, sierści i umaszczenia.
- Odchylenie od podanych wymiarów o więcej niż 2 cm.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być
zdyskwalifikowany.
N.B.:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/185.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.