Rasy psów

Wybierz inną rasę

RHODESIAN RIDGEBACK

Pochodzenie


Rhodesian ridgeback jest bardzo starą rasą. Jego korzeni należy szukać w starożytnym Egipcie, kiedy to około 500 roku n.e. Hotentoci wyruszyli z południowych granic państwa egipskiego w swoją długą, bo prawie tysiącletnią wędrówkę przez Tanzanię, Zambię i Rodezję aż do przylądka Dobrej Nadziei. Przemieszczali się z całym swoim dobytkiem oraz stadami bydła i owiec, których przed atakami dzikich zwierząt strzegły duże, nieustraszone psy z charakterystyczną pręgą na grzbiecie.

Pierwsze wzmianki o psach z pręgą na grzbiecie (psy Hottentotów) pochodzą z XVI wieku, ale historia rasy rhodesian ridgeback jest znacznie krótsza. Kiedy w połowie siedemnastego wieku pierwsi europejscy misjonarze i osadnicy dotarli do Afryki, towarzyszyły im psy różnych ras, między innymi bloodhoundy, mastiffy, pointery, greyhoundy i buldogi. Z czasem zaczęto je krzyżować z miejscowymi psami z pręgą na grzbiecie, w wyniku czego, w połowie XIX wieku, powstały wyhodowane na potrzeby białych osadników mieszańce łączące najlepsze cechy swoich przodków. Były to jednak psy o dość zróżnicowanej wielkości oraz umaszczeniu. O powstaniu rasy można w zasadzie mówić dopiero od momentu, kiedy w 1870 roku rodezyjską misję odwiedził Cornelius van Rooyen, zapalony myśliwy, polujący w Rodezji na grubą zwierzynę. Zachwycony odwagą i sprytem dwóch suk Powder i Lorny, zabrał je na farmę Plumtree i tam skojarzył ze swoimi psami myśliwskimi. Po trwających ponad trzydzieści lat pracach hodowlanych powstała nowa rasa: rhodesian ridgeback, która wzięła nazwę od kraju pochodzenia - Rodezji, oraz swojego znaku rozpoznawczego ridge - pręga, oraz back - grzbiet.

Pierwszy wzorzec rasy, stworzony w dużej mierze w oparciu o wzorzec dalmatyńczyka, został opracowany w Rodezji, w 1922 roku. Cztery lata później został przyjęty przez Kennel Union of Southern Africa i od tego czasu nie uległ już większym zmianom. W tym samym roku powstał pierwszy klub rasy. W Europie ridgebacki pojawiły się w Wielkej Brytanii, w 1850 roku, gdzie na początku wystawiono je w londyńskim ogrodzie zoologicznym, jako psy egzotyczne. Tamże, w 1927 roku, powstała pierwsza europejska hodowla tej rasy. Wkrótce psy te zdobyły wielu zwolenników a w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku były już obecne w wielu krajach europejskich. Do Polski trafiły w latach 90-tych ubiegłego wieku, a w 2006 roku powstał klub rasy. Dziś w naszym kraju działa kilkadziesiąt hodowli ridgebacków, które zdobyły już licznych zwolenników.
 

Wygląd

Rhodesian ridgeback jest bardzo eleganckim, harmonijnie zbudowany psem. Bardzo istotna jest właśnie ta harmonia, ponieważ pies powinien sprawiać wrażenie bardzo silnego, mocno zbudowanego, ale zwinnego a nie ociężałego. Powinien poruszać się płynnym, wydłużonym krokiem, z wyraźną lekkością i swobodą. Ma sylwetkę wpisana w prostokąt, o silnym, muskularnym grzbiecie, bardzo głębokiej, lecz niezbyt szerokiej klatce piersiowej, solidnie umięśnionych lędźwiach i silnym znacznie szerszym u nasady ogonie. Kończyny mocne, dobrze umięśnione o zwartych, dobrze wysklepionych palcach. Wzdłuż grzbietu biegnie charakterystyczna pręga.

Głowa o szerokiej, płaskiej czaszce i długiej kufie, silnych szczękach i mocno zaznaczonym przełomie czołowym, osadzona na suchej, długiej i muskularnej szyi. Oczy okrągłe, w różnych odcieniach brązu, od bursztynowego do ciemnoczekoladowego, o inteligentnym i bystrym wyrazie. Uszy wysoko i dość odlegle od siebie osadzone, zaokrąglone, zwisające i płasko przylegające do głowy.
 

Wysokość w kłębie: psy 63-69 cm, suki 61-66 cm.
Masa ciała: psy 36,5 kg, suki 32 kg.
 

Charakter, usposobienie

Rhodesian ridgeback używany był w przeszłości do polowania na lwy. Ponieważ żaden pies nie zdoła pokonać lwa w bezpośredniej walce ridgeback doskakiwał do niego, po czym natychmiast odskakiwał, żeby uniknąć uderzenia potężnej lwiej łapy. Prowadził tę grę tak długo, aż myśliwy zdołał podejść dostatecznie blisko i przejąć inicjatywę. Rola psa polegała na odwróceniu uwagi drapieżnika w taki sposób, żeby samemu nie stać się jego ofiarą.

Do takiej gry potrzebna była wielka odwaga, spryt i błyskawiczny refleks. Między psem i jego panem istniało pełne porozumienie i bliskość. W takich warunkach ukształtował się charakter ridgebacka, psa bardzo odważnego, ale i wyjątkowo niezależnego, który potrzebuje partnerskiej bliskości człowieka. W przeszłości pies służył swojemu panu, instynktownie odgadywał czego od niego oczekuje, a jeśli była taka potrzeba bronił go i niejednokrotnie ratował mu życie. W zamian traktowany był jak przyjaciel i członek rodziny.

Wspólne wyprawy łowieckie i związane z nimi niebezpieczeństwo stworzyły wyjątkowo silną więź pomiędzy ridgebackiem i jego panem, która jest kluczem do zrozumienia psychiki tych psów. Dziś ridgeback nadal w niektórych krajach używany jest do polowania, jednak przede wszystkim jest doskonałym, bardzo wiernym psem obrończym i rodzinnym. Jest to pies o wyjątkowej psychice i jego właściciel szkoląc go musi to brać pod uwagę.
 

Szata

Rhodesian ridgeback ma krótką, gęstą, delikatną, przylegającą sierść.

Umaszczenie jednolite: od jasnopłowego poprzez płoworudy aż do ciemnego brązu. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na piersi i palcach. Duże białe łaty na piersiach podobnie jak białe znaczenie w innych niż wymienione miejscach są wadą. Wzorzec dopuszcza ciemną barwę na kufie i uszach.
Charakterystycznym znakiem rozpoznawczym rhodesian ridgebacka jest pręga na grzbiecie zwana ridge, od której rasa wzięła swoją nazwę. Jest ona utworzona przez pas sierści rosnącej pod włos, w przeciwnym kierunku niż reszta owłosienia.

Wzorzec bardzo dokładnie określa jej wygląd. Prawidłowa pręga powinna być dobrze widoczna, symetryczna i mieć kształt sztyletu. W najszerszym miejscu nie może mieć więcej niż 5 cm szerokości. Zaczyna się tuż za łopatkami, gdzie tworzy koronę z dwoma symetrycznymi, równej wielkości ślimakami, następnie zwęża się w kierunku nasady ogona i kończy w odcinku lędźwiowym na wysokości guzów biodrowych. Korona nie może przekraczać 1/3 długości pręgi.

Obecność i wygląd pręgi są niezwykle ważne. Pies, u którego brak pręgi lub nie jest ona wyraźnie zaznaczona i prawidłowo ukształtowana, nie jest uznawany za rasowego, nie może być wystawiany i zakwalifikowany do hodowli. Warto wiedzieć, że pręga jest wyraźnie widoczna tuż po urodzeniu a tym bardziej w momencie kupna szczeniaka. Jeśli więc pies jej nie ma lub jeśli jest nieprawidłowa, nic się w tej kwestii nie zmieni. Hodowca, który zapewnia, że pręga „z czasem się pojawi lub wyrówna” nie jest uczciwy i już w czasie pierwszego przeglądu w Związku Kynologicznym spotka nas niemiła niespodzianka.

Jeśli komuś nie zależy na wystawach, może rozważyć kupno psa bez pregi, lub z pręgą niewłaściwie ukształtowaną, bo to w niczym nie umniejsza jego walorów psychicznych i użytkowych. Z pewnością jest to rozwiązanie lepsze niż kupno psa z niewiadomego źródła.
 

Jak widać wzorzec bardzo dokładnie określa wygląd pręgi. Jej brak lub wadliwe ukształtowanie oznacza dyskwalifikację. Dlatego przed zgłoszeniem psa na wystawę warto obejrzeć jego pręgę i sprawdzić czy odpowiada wzorcowi. Górna linia pokazuje prawidłowe ukształtowanie pręgi, dolna wadliwe. W przypadku wątpliwości zawsze można zasięgnąć porady w Związku Kynologicznym.

Tę niezwykłą ozdobę w postaci pręgi mają tylko dwie rasy: rhodesian ridgeback i thai ridgeback. W przeciwieństwie do rhodesian ridgebacka, pręga u thai rigdebacka nie jest tak precyzyjnie przez wzorzec określona. Jest ona wprawdzie niezbędna, ale może przybierać dość dowolne kształty, może się nawet zdarzyć, że cała sierść na grzbiecie rośnie w przeciwnym kierunku.

Sierść rhodesian ridgebacka jest łatwa w utrzymaniu i nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. 

Więcej na temat pielęgnacji rhodesian ridgebacka i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
 

Zdrowie

Rhodesian ridgeback jest bardzo silnym i odpornym na choroby psem. Wytrzymuje trudne warunki atmosferyczne, zarówno upał jak i niskie temperatury. Jedyny problem, podobnie jak u wszystkich dużych ras, to zagrożenie dysplazją stawu biodrowego. Przy zakupie szczeniaka trzeba więc sprawdzić czy jego rodzice poddani zostali badaniu i czy są wolni od tej choroby. Ridgebacka łatwo zatuczyć, trzeba mu odpowiednio dawkować posiłki, ponieważ uwielbia jeść i nigdy nie zostawia jedzenia „na potem”. Nadwaga nie tylko pozbawi go elegancji, ale przede wszystkim bardzo niekorzystnie wpłynie na jego stawy. Właściciel ridgebacka musi również liczyć się z możliwością wystąpienia zatoki skórzastej, która jest bardzo poważnym problemem zdrowotnym, związanym bezpośrednio z posiadaniem przez psa pręgi.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Rhodesian ridgeback jest bardzo zrównoważonym psem, pozbawionym niepotrzebnej agresji, który jednak w sytuacji zagrożenia może napastnika zaatakować. Wobec obcych jest nieufny, pilnie ich obserwuje i w zależności od własnej oceny albo ich akceptuje i zaprzyjaźnia się, albo nie spuszcza ich z oka i pozostaje cały czas czujny i gotowy do działania. Jeśli uzna, że komuś z jego rodziny zagraża niebezpieczeństwo, potrafi zaatakować. Robi to tylko w ostateczności, ale za to bardzo skutecznie.

Z jego łowieckiej przeszłości pozostała mu potrzeba ruchu, trzeba mu więc zapewnić przynajmniej jeden bardzo długi spacer dziennie, najlepiej połączony z ćwiczeniami, co bardzo dobrze wpływa na jego rozwój. Jeśli mu się to zapewni może mieszkać nawet w bloku, zwłaszcza, że jest psem spokojnym i mało szczeka. Doskonale dostosowuje się do każdych warunków, nie ma dużych wymagań, prócz jednego - bliskiej obecności właścicieli, do których jest bardzo przywiązany. Wymaga właściciela aktywnego i konsekwentnego, który poświęci mu dużo czasu i potrafi go odpowiednio ułożyć. Jest niezależny i uparty, jednak wcześnie szkolony i prowadzony zdecydowaną, ale łagodną ręką, z pewnością się właścicielowi podporządkuje.

Bardzo lubi dzieci, jest wobec nich delikatny i opiekuńczy. Możliwie najwcześniej wskazane jest szkolenie w zakresie posłuszeństwa, natomiast ridgeback stanowczo nie powinien uczestniczyć w szkoleniu obrończym, bez tego obroni właściciela, jeśli będzie taka potrzeba a zbytnie zaostrzanie może spowodować, że pies stanie się agresywny. Rhodesiany przeważnie dobrze dogadują się z innymi psami, jednak lepiej by było, by pod jednym dachem nie znalazły się dwa samce o silnym charakterze, bo może się to skończyć wojną o przywództwo. Ridgeback w żadnym przypadku nie nadaje się do kojca, bo zdziczeje i zmarnuje się.

Zalety i wady

+ doskonały pies rodzinny
+ lojalny i wierny wobec właścicieli
+ dobry pies obrończy
+ wyrozumiały i opiekuńczy wobec dzieci
+ inteligentny, łatwo się uczy
+ mało szczeka
+ łatwy w pielęgnacji
  - wymaga bardzo dużo ruchu
- potrzebuje wczesnej socjalizacji i szkolenia
- bywa niezależny i uparty
- dość kosztowny w utrzymaniu
 


Jak znaleźć dobrą hodowlę ? 

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.


Wzorzec rasy FCI

RHODESIAN RIDGEBACK

FCI nr 146 /02.04.1997/
Kraj pochodzenia: 
Afryka Południowa.
Wzorzec dostarczony przez Związek Kynologiczny Południowej Afryki i Kennel Club Zimbabwe.
Użytkowanie:
W wielu regionach świata rhodesian ridgeback jest jeszcze używany jako pies myśliwski. Przede wszystkim jednak jest ceniony jako pies stróżujący i przyjaciel rodziny.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
Sekcja 3: rasy pokrewne.
Nie podlega próbom pracy.
WYGLĄD OGÓLNY:

Rhodesian ridgeback jest psem harmonijnie zbudowanym, mocnym, muskularnym, zręcznym i aktywnym, o harmonijnej sylwetce, bardzo wytrzymałym i szybkim. Główny akcent w jego wyglądzie położony jest na zręczność i elegancję, budowa powinna być zdrowa, bez jakichkolwiek oznak ciężkości. Charakterystyczną cechą rasy jest pręga grzbietowa utworzona przez włos rosnący w przeciwnym kierunku niż pozostała część okrywy włosowej. Pręga ta - ridge - stanowi wyróżnik rasy. Jest ona wyraźna i symetryczna, zwęża się w kierunku zadu. Powinna zaczynać się tuż za łopatkami i ciągnąć się aż do guzów biodrowych. W jej obrębie muszą znajdować się dwie korony, identyczne i symetrycznie położone, których tylna krawędź nie powinna wychodzić poza 1/3 długości całej pręgi. Dobra przeciętna szerokość pręgi to 5 cm.
ZACHOWANIE/CHARAKTER:
Pies dumny, inteligentny. Zachowuje się z rezerwą wobec obcych, ale nie jest agresywny ani lękliwy.
GŁOWA:

Mózgoczaszka:
Czaszka: powinna być długa (szerokość czaszki między uszami i odległość od guza potylicznego do stopu i od stopu do wierzchołka nosa są jednakowe). Płaska, szeroka między uszami. Kiedy pies jest spokojny, na głowie nie widać zmarszczek.
Stop: powinien być wyraźnie, ale nie przesadnie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: czarny lub brązowy. Jeżeli oczy są ciemne, nos musi być czarny, jeśli oczy są bursztynowe - musi być brązowy.
Kufa: długa, głęboka i mocna.
Wargi: linia warg jest wyraźnie zaznaczona, wargi dobrze przylegają do szczęk.
Szczęki / uzębienie: szczęki mocne, idealny zgryz nożycowy, uzębienie pełne, siekacze górne ściśle zachodzą na siekacze dolne; siekacze osadzone prostopadle do szczęk. Zęby dobrze rozwinięte – w szczególności kły.
Policzki: dobrze rzeźbione.
Oczy: umiarkowanie rozstawione, okrągłe, błyszczące i żywe, o inteligentnym wyrazie. Ich kolor harmonizuje z umaszczeniem.
Uszy: osadzone dość wysoko, średniej wielkości, dość szerokie u nasady. Stopniowo zwężają się, a ich koniec jest lekko zaokrąglony. Noszone płasko przy głowie.
SZYJA:
dość długa, mocna, bez podgardla.
TUŁÓW:
Grzbiet: mocny.
Lędźwie: mocne, muskularne i lekko wysklepione.
Klatka piersiowa: niezbyt szeroka, ale głęboka i pojemna. Jej dolna linia sięga do łokci.
Przedpiersie: uwydatnione.
Żebra: umiarkowanie wysklepione, nigdy beczkowate.
Ogon: mocny u nasady, zwężający się ku końcowi, nie gruby, średniej długości. Nie powinien być osadzony ani zbyt wysoko, ani zbyt nisko. Noszony lekko zagięty ku górze, ale nigdy nie zakręcony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: idealnie proste, mocne, o mocnym kośćcu. Łokcie przylegają do klatki piersiowej. Widziane z profilu są szersze niż widziane z przodu. Śródręcza mocne, lekko pochyłe.
Łopatki:
Ukośne, wyraźne i umięśnione, zdradzające szybkość.
Łapy:
Zwarte zaokrąglone o wysklepionych palcach i mocnych elastycznych opuszkach. Łapy chronione są włosem rosnącym między palcami i opuszkami.
Kończyny tylne:
Mięśnie dobrze rzeźbione i wyraźnie zarysowane; stawy kolanowe dobrze kątowane, stawy skokowe mocne, śródstopia dość krótkie.
CHÓD:
W ruchu kończyny prowadzone są równolegle, chód swobodny i energiczny.
OKRYWA WŁOSOWA:

Włos: krótki, gęsty, o gładkim, błyszczącym wyglądzie, ale nigdy wełnisty ani jedwabisty.
Umaszczenie: od jasno pszenicznego do czerwono-pszenicznego. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na przedpiersiu i palcach, ale nadmierna ilość bieli na przedpiersiu, na brzuchu i na łapach wyżej niż palce, stanowi wadę. Ciemna kufa i uszy są dopuszczalne. Jakiekolwiek czarne włosy rozsiane na tułowiu i łapach są zdecydowanie niepożądane.
WZROST I WAGA:

Pożądana wysokość w kłębie: psy: 63 - 69 cm (25 - 27 cali), suki: 61 - 66 cm (24 - 26 cali);
Pożądana waga: psy: 36,5 kg (80 funtów angielskich), suki: 32 kg (70 funtów angielskich).
WADY:
Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia.
Uwaga:
Samce muszą mieć dwa prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Źródło: www.rrclub.pl


Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.