Rasy psów

Wybierz inną rasę

SHAR PEI

Pochodzenie


Shar-pei jest rasą bardzo starą, przypuszcza się, że ma już około 2000 lat i pochodzi z prowincji Dah Let i Kwantung w południowych Chinach. Jako dowód służą wizerunki psa przypominającego dzisiejszego shar peia składane wraz z umarłymi do grobu w czasach dynastii Han, panującej od 206 roku p.n.e do 220 roku n.e. Pierwotnie używany był do różnych celów: pilnował świątyń i domostw, polował na dziką zwierzynę i strzegł stad bydła. Później uczestniczył także w walkach psów. W przeciwieństwie do innych chińskich ras nigdy nie był używany do celów kulinarnych, ponoć tylko dlatego, że jego mięso okazało się wyjątkowo niesmaczne. Do jego powstania przyczyniły się wschodnie szpice, po których odziedziczył fioletowy język oraz mastiffy, od których wziął molosowatą budowę i luźną skórę.
 

Podczas Wielkiej Rewolucji, kiedy do władzy doszli komuniści, psy te uznano za przejaw luksusu a na ich właścicieli nałożono wysokie podatki. Przyczyniło się to drastycznego zmniejszenia ich populacji i praktycznie wyginięcia rasy. W latach sześćdziesiątych XX wieku w całych Chinach pozostało zaledwie kilkadziesiąt psów tej rasy. Przeżyły tylko dzięki temu, że wywieziono je do Hong Kongu, gdzie w 1960 roku Matgo Law założył stowarzyszenie mające na celu ratowanie rasy i opracowanie jej wzorca

Prawdziwy przełom nastąpił w 1971 roku, kiedy to w amerykańskim piśmie kynologicznym „Dogs” pojawił się apel chińskich miłośników rasy o pomoc w jej ratowaniu i odtworzeniu. Ten dramatyczny apel nie pozostał bez echa, chęć przyjęcia psów zadeklarowało ponad dwieście amerykańskich hodowli. Shar pei, który w 1979 trafił do księgi Guinessa jako najrzadsza rasa na świecie licząca zaledwie 45 psów, stał się psem modnym i bardzo poszukiwanym, synonimem luksusu i potwierdzeniem wysokiej pozycji społecznej. Ze Stanów Zjednoczonych trafił do Europy, w 1981 roku opublikowano jego wzorzec, w tym samym roku shar pei został oficjalnie uznany przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. W Polsce pojawił się późno, dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych.
 

Wygląd

Ze względu na swoją nietypową skórę shar-pei jest niewątpliwie jednym z najbardziej oryginalnych psów. Ma bardzo masywną budowę, krótki, silny grzbiet, głęboką i szeroką klatkę piersiową i zakrzywiony, wysoko osadzony i noszony ogon. Kończyny silne, muskularne, ze zwartymi, niezbyt dużymi łapami. Głowa duża, o płaskiej czaszce i charakterystycznej potężnej kufie. Charakterystyczne dla rasy jest wyraźne wybrzuszenie u nasady nosa, oraz fioletowo czarny język. Silnie pofałdowana skóra sprawia, że głowa wydaje się większa niż jest w rzeczywistości. Oczy średniej wielkości, ciemne, sprawiają wrażenie przymrużonych. Uszy o niespotykanym u innych ras kształcie: wyjątkowo małe, mięsiste, lekko zaokrąglone, zwrócone w kierunku oczu.
 

Wysokość w kłębie:
psy i suki 46-51.
Masa ciała
: psy i suki 18-25 kg.
 

Charakter, usposobienie

Pierwotnie shar pei był wykorzystywany do polowania, stróżowania a także do walk psów, dziś jest psem rodzinnym i do towarzystwa. Dziedzictwo mastiffów powoduje jednak, że są to psy trudne do ułożenia, uparte, o bardzo dominującym charakterze, wymagające wczesnej socjalizacji i łagodnego, ale bardzo stanowczego i konsekwentnego prowadzenia.
 

Shar pei zdecydowanie źle reaguje na ostre traktowanie, jedyna droga do sukcesu prowadzi przez szkolenie motywacyjne, oparte na budowaniu zaufania. Szkolenie shar peia wymaga anielskiej cierpliwości, a właściciel, który nauczy psa przychodzenia na zawołanie, może być z siebie dumny. Jednak najczęściej po komendzie „do nogi” shar pei wygląda tak, jakby uważał, że skoro jego pan wydaje takie niemądre polecenia to powinien je sam wykonać. Jest psem dumnym, nieufnym w stosunku do obcych, ale bardzo oddanym swojej rodzinie.
 

Szata

Shar pei ma krótką, twardą sierść, zwaną końską, o długości około 2,5 cm, która odstaje od ciała pod katem 90 stopni. W dotyku jest ostra i twarda, wszak „shar pei” w języku chińskim oznacza powłokę rekina lub papier ścierny. Nie ma podszerstka. Na kończynach sierść jest krótsza i przylegająca. Szczenię shar peia wygląda uroczo: ma wielką skórę i maleńkie ciało, które rosnąc wypełnia ją tak, że fałdy pozostają już tylko na głowie i barkach.

Umaszczenie: wyłącznie jednolite, beżowe, kremowe lub czarne. 

Jeśli ktoś sądzi, że kupując shar peia ma szanse uniknąć problemów z pielęgnacją, jest w wielkim błędzie. Niestety, jego skóra jest bardzo wrażliwa i wymaga co najmniej tyle samo albo i więcej zabiegów pielegnacyjnych, co utrzymanie w dobrym stanie normalnej, gęstej sierści. Głębokie fałdy wymagają systematycznego czyszczenia, zaniedbania skutkują odparzeniami i powstaniem stanów zapalnych.

U psów tej rasy często występują schorzenia skóry o podłożu alergicznym, bakteryjnym lub grzybiczym, dlatego trzeba każdego dnia kontrolować stan skóry, żeby w przypadku pojawienia się niepokojących objawów móc natychmiast podjąć odpowiednie leczenie. Im później je rozpoczniemy, tym będzie dłuższe i bardziej kosztowne.

Więcej na temat pielęgnacji shar pei’a i przygotowania go do wystaw-
kliknij tutaj
 

Zdrowie

Właściciele shar peiów często mają problemy ze skórą swoich podopiecznych. Wynika to przede wszystkim z niewłaściwej diety, trzeba bowiem wiedzieć, że psy te muszą otrzymywać karmę niskobiałkową, o zawartości protein nie przekraczającej 20 %. Ważne jest również zapewnienie psu odpowiedniej ilości witamin z grupy B, oraz kwasów nienasyconych z grupy Omega.

U psów tej rasy stosunkowo często zdarzają się wrodzone wady powiek - entropium oraz zwichnięcie gruczołu trzeciej powieki. Fałdy skórne są czasem tak duże, że opadają na oczy, utrudniają psu widzenie, powodują podrażnienia a z czasem nawet ślepotę. Ze względu na zdrowie psa, właściciele decydują się czasem na chirurgiczne „podpięcie” powieki, trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że taka interwencja powoduje dyskwalifikację wystawową i hodowlaną.

Jedną z głównych cech charakterystycznych shar peia jest duża kufa, pokryta bardzo grubą, pulchną i pofałdowaną skórą. Taki „pulchny” wygląd uwarunkowany jest odpowiednim poziomem kwasu hialuronowego, jego brak powoduje odwodnienie skóry, opadnięcie fafli i zmniejszenie obwodu pyska. W niektórych przypadkach różnica bywa bardzo znacząca. Problem pojawia się najczęściej w wyniku stosowania leków przeciwzapalnych, a także stresu. Opadnięcie fafli może być także objawem choroby, dlatego jego pojawienie się powinno skłonić właściciela do wizyty w gabinecie weterynaryjnym.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Shar pei to idealny pies dla osoby lubiącej wygodny i mało aktywny tryb życia. Znakomita większość psów przez cały dzień jest w ruchu, z krótkimi przerwami na wypoczynek. Shar pei najchętniej by spał przez cały dzień z niewielkimi przerwami na konstatację, że w czasie kiedy on spał nic się w domu nie zmieniło.

Może mieszkać zarówno w domu z ogrodem jak i niewielkim mieszkaniu, dla niego najważniejsza jest bliskość człowieka, jeśli ma w domu zostać sam jest bardzo nieszczęśliwy.

Ma dziwną naturę, z jednej strony chodzi własnymi ścieżkami, jest pełen rezerwy i nie pozwala sobie na poufałości, z drugiej potrafi być wylewny i domagać się pieszczot. Bez problemu toleruje inne psy w domu, pod warunkiem, że mu się podporządkują, ale drugiego samca może nie zaakceptować.

Pierwotnie shar pei wykorzystywany do polowania, stróżowania a także do walk, dziś jest psem rodzinnym i do towarzystwa. Przeważnie jest spokojny i zrównoważony, zaczepiony przez innego psa, może odpowiedzieć agresją, dlatego w miejscach publicznych powinien być zawsze prowadzony na smyczy. Shar pei ma skłonność do licznych schorzeń, jednak dobra znajomość jego słabych stron, odpowiednie żywienie i pielęgnowanie z pewnością pozwoli zminimalizować ryzyko ich wystąpienia. Co by nie mówić jest częstym bywalcem gabinetów weterynaryjnych i jego właściciel musi to przewidzieć w domowym budżecie.

Zalety i wady

+ ma niespotykany, oryginalny wygląd
+ bardzo wierny i przywiązany do właściciela
+ doskonały stróż
+ przyjacielski wobec dzieci
+ mało hałaśliwy
+ może mieszkać w małym mieszkaniu
+ nie potrzebuje zbyt dużo ruchu
  - niezależny i uparty
- skłonny do dominacji
- bywa agresywny wobec innych psów
- skóra wymaga regularnej pielęgnacji
- sierść i skóra mają specyficzny zapach
- podatny na niektóre schorzenia

 

 

Wzorzec rasy FCI

FCI-Standard N° 309 / 09. 08. 1999
SHAR PEI
POCHODZENIE : Chiny.
PATRONAT : F.C.I.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 14.04.1999.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies myśliwski i stróżujący.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2 Pinczery, sznaucery molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Ta chińska rasa istniała od setek lat w prowincjach, leżących na Morzem Południowochińskim. Miejscem, z którego pochodzi, jest najprawdopodobniej miasto Dialak
w prowincji Kwun Tung.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Pies aktywny, o zwartej i dobrze związanej sylwetce, średniej wielkości. Zmarszczki na głowie i fałdy na kłębie, małe uszy i kufa, jak u hipopotama, nadają mu niezwykły i charakterystyczny wygląd. Psy są większe i mocniej zbudowane od suk.

WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie, szczególnie u samców, jest mniej więcej równa długości tułowia od stawu barkowego do guza siedzeniowego. Długość kufy jest mniej więcej równa długości mózgoczaszki.

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:
Pies spokojny, niezależny, przywiązany i łagodny dla swojej rodziny.

GŁOWA:
Dość duża w stosunku do tułowia. Zmarszczki na czole i policzkach przechodzą w podgardle.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka : Płąska i szeroka.
Stop : Umiarkowany.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Duży i szeroki, pożądany czarny, ale każdy kolor, odpowiadający danemu umaszczeniu, jest dopuszczalny. Nozdrza szeroko otwarte.
Kufa: Szczególna cecha rasy. Szeroka na całej długości, nie zwęża się ku nosowi. Wargi i górna część kufy grube, jakby “wywatowane”. Dopuszczalne wybrzuszenie na końcowym odcinku grzbietu nosa.
Pysk: Język, podniebienie, dziąsła i wargi pożądane kolory niebiesko czarnego. Dopuszczalne różowe plamy na języku. Język różowy w najwyższym stopniu niepożądany. U psów o rozjaśnionej maści język jest koloru lawendy.
Uzębienie: Szczęki mocne, zgryz nożycowy (siekacze szczęki ściśle zachodzą na siekacze żuchwy), siekacze pionowo ustawione. Grubość dolnej wargi nie powinna być aż tak duża, aby zmieniała zgryz.
Oczy: Ciemne, kształtu migdała, o ponurym wyrazie. Jaśniejsze dopuszczalne przy maściach rozjaśnionych. Stan i funkcjonowanie oka nie upośledzone przez fałdy skóry lub sierść. Wszelkie objawy podrażnienia gałki ocznej, spojówek czy powiek lub entropion wysoce niepożądane.
Uszy: Bardzo małe, dość grube, kształtu równobocznego trójkąta, lekko zaokrąglone na końcach. Osadzone szeroko i wysoko na głowie, wyraźnie powyżej oczu, z końcami skierowanymi w ich stronę, przylegające do głowy. Uszy stojące wysoce niepożądane.

SZYJA:
Średniej długości, mocna, dobrze osadzona na łopatkach. Luźna skóra nie powinna być nadmiernie obfita.

TUŁÓW:
Fałdy skórne na tułowiu, poza okolicą kłębu i nasady ogona, są u dorosłego psa wysoce niepożądane. Nawet w tych miejscach powinny być niezbyt obfite.
Linia górna: Troszkę zapadnięta za kłębem, dalej wznosi się lekko w lędźwiach.
Grzbiet: Krótki i mocny.
Lędźwie: Krótkie, szerokie, lekko wysklepione.
Zad: Raczej poziomy
Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, mostek sięga łokcia.
Linia: Trochę podciągnięta na odcinku lędźwiowym.

OGON:

Gruby i okrągły u nasady, ostro zakończony. Osadzony bardzo wysoko, co jest charakterystyczną cechą rasy. Może być noszony wysoko i zakręcony, albo zwinięty na grzbiecie lub na boku. Brak ogona lub ogon skrócony wysoce niepożądane.

KOŃCZYNY:

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste, średniej długości, o mocnym kośćcu. Skóra nie pomarszczona.
Łopatka : Umięśniona, dobrze związana, skośnie ustawiona.
Śródręcze : lekko nachylone, mocne i giętkie.
KOŃCZYNY TYLNE: Umięśnione, mocne, umiarkowanie kątowanie, oglądane z tylu pionowe i równoległe wobec siebie. Fałdy skóry na udach, podudziach i śródstopiach, a także zgrubienia skóry na stawach skokowych wysoce niepożądane.
Staw skokowy: Niski.
Łapy: Średniej wielkości, zwarte, nie płaskie. Palce dobrze wysklepione. Bez wilczych pazurów.

CHODY:
Pożądane tempo to kłus: swobodny, harmonijny i zdecydowany, z dobrym wykrokiem i silnym napędem kończyn tylnych. W miarę zwiększania tempa łapy stawiane są troszkę zbieżnie. Ruch związany niepożądany.

SZATA:
Charakterystyczna cecha rasy: krótka, twarda i sztywna. Włos prosty i odstający, bardziej przylegający na kończynach. Brak podszerstka. Długość włosa od 1 do 2.5 cm. Strzyżenie niedopuszczalne.

MAŚĆ:
Każda jednolita z wyjątkiem białej. Ogon i tylne strony ud często jaśniejsze. Ciemniejsze naloty na grzbiecie i uszach dopuszczalne.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie : 44 - 51 cm.

WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
- Odchylenia od zgryzu nożycowego (przejściowo dopuszczalny tylko bardzo nieznaczny tyło zgryz).
- Szpiczasta kufa.
- Plamy na języku inne niż różowe.
- Duże uszy.
- Nisko osadzony ogon.
- Włos dłuższy niż 2,5 cm

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Płaskie czoło, znaczny tyłozgryz, przodozgryz.
- Jednolicie różowy język.
- Dolna warga zawinięta do środka, zmieniająca zgryz.
- Okrągłe, wypukłe oczy. Entropion, ektropion.
- Skóra, fałdy lub sierść, upośledzające funkcje oczu.
- Stojące uszy.
- Brak ogona, ogon skrócony.
- Duże fałdy skóry na tułowiu (poza kłębem i nasadą ogona) i kończynach.
- Maść inna, niż jednolita (pręgowana, łaciata, czarna podpalana, czaprakowa). Albinizm.

Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

N.B.:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

UWAGA:
Ślady jakichkolwiek zabiegów, szczególnie w obrębie oczu i warg, dyskwalifikują psa.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/309.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.