Rasy psów

Wybierz inną rasę

SIBERIAN HUSKY

Pochodzenie


Siberian husky jest rasą bardzo starą, która pojawiła się podobno już 2000 lat temu. Pochodzi z regionu Kołymy we wschodniej Syberii, zamieszkałego przez plemiona Czukczów, którzy żyli w stałych osadach i aby zdobyć pożywienie musieli przemierzać niekiedy bardzo duże odległości. Potrzebowali niewielkich, mało wymagających psów, które byłyby w stanie dociągnąć upolowaną zwierzynę do osady. Husky nadawały się do tego znakomicie. Potrafiły przebiec 120 km w ciągu sześciu godzin. Jeśli ciężar był większy, Czukczowie nie szukali już innych zwierząt pociągowych, tylko zwiększali ilość psów w zaprzęgu. Czasem w jednym zaprzęgu biegło ich nawet dwadzieścia. Z powodzeniem pełniły również rolę psów rodzinnych i do towarzystwa.
 

W 1909 roku handlarz futer o nazwisku Goosack sprowadził pierwsze husky na Alaskę, gdzie wystawił je w wyścigach psów zaprzęgowych. Te nieznane i zlekceważone z powodu małego wzrostu psy, które na początku nazywano pogardliwie "syberyjskimi szczurami", wprawiły wszystkich w zdumienie: na trasie 650 km w pierwszym roku zajęły trzecią lokatę a w następnym już nie dały się nikomu pokonać i uplasowały się na pierwszym i drugim miejscu. W 1910 roku na trasie tego samego wyścigu John Johnson ze swym zaprzęgiem husky uzyskał rekordowy czas 74 godzin 14 minut i 39 sekund, który został pobity dopiero po ponad siedemdziesięciu latach w 1983 roku. W latach 1915, 1916 i 1917 wygrywał słynny zaprzęg husky Leonarda Seppali, którego psy dały początek hodowli tej rasy na kontynencie amerykańskim. Tak rozpoczęła się ich wielka, trwająca do dziś kariera sportowa. Najlżejsze i najmniejsze ze wszystkich psów nordyckich okazały się najszybsze i najbardziej wytrzymałe. Szybko stały się popularne, oprócz wyścigów psich zaprzęgów zaczęto je również wykorzystywać do przewozów pocztowych i kurierskich. Służyły także jako środek transportu badaczom Bieguna Północnego.
 

Siberiany stały się w Ameryce i Kanadzie tak popularne, że zaczęto pracować również nad ich eksterierem. Z niepozornych "szczurów północy" stały się psami pięknymi, co spowodowało, że wkrótce pojawiły się również na ringach wystawowych. Ukształtowały się wówczas dwa typy psów: zaprzęgowe i wystawowe, a podział ten utrzymał się do dziś. Psy wystawowe są mocne, zwarte, mają solidne i stosunkowo krótkie, ale zawsze proporcjonalne do swojej budowy kończyny oraz bardzo gęstą, starannie wypielęgnowaną szatę. Psy zaprzęgowe, selekcjonowane pod kątem przydatności do biegów, mają kończyny długie i cienkie, długi tułów, krótką sierść i bardzo lekką budowę ciała. Hodowcy buntują się przeciw takiemu podziałowi, bo odpowiadający wzorcowi rasy siberian husky, to pięknie zbudowany pies posiadający naturalną potrzebę biegania w zaprzęgu. Wzorzec nie rozróżnia dwóch typów husky, każdy pies tej rasy powinien móc startować z sukcesem zarówno na wystawach kynologicznych jak i w psich zaprzęgach. Nic nie stoi na przeszkodzie, by pies biegający w zaprzęgach miał jednocześnie tytuł wystawowego championa. Uroda nie zmniejsza potencjału psa zaprzęgowego, choć nie ulega kwestii, że jego szata jest bardziej narażona na zniszczenie. Jedno jest pewne: husky musi mieć pasję biegania, jeśli jej nie ma, to nie jest husky.

W 1930 roku siberian husky został oficjalnie uznany przez Amerykański Kennel Club jako odrębna rasa. Na uznanie przez Międzynarodową Federację Kynologiczną musiał jednak czekać aż ponad trzydzieści lat, stało się to bowiem dopiero w 1966 roku.

W Polsce husky pojawiły się stosunkowo niedawno, dopiero w 1983 roku. Pierwsze psy tej rasy sprowadzono z Czech. Ze Szwecji została sprowadzona suka JUONNA Elfkarlens, która zapoczątkowała hodowlę psów tej rasy w naszym kraju. Następne sprowadzono ze Stanów Zjednoczonych, Meksyku, Francji, Argentyny i Kanady. Ponieważ sporty zaprzęgowe stają się u nas coraz to bardziej popularne, proporcjonalnie rośnie też zainteresowanie rasą siberian husky.
 

Interchampion, Multi Champion. Multi Junior Champion, Zwycięzca Świata’ 2010, 
Młodzieżowy Zwycięzca Świata’ 2006 - Winterfrost´s PEGASO

 

Wygląd 

Husky jest średniej wielkości psem o silnej, ale nie ciężkiej budowie ciała. Ma lekko wydłużony tułów, głęboką, niezbyt szeroką klatkę piersiową, grzbiet prosty i równy, zad lekko opadający. Lędźwie szczupłe, węższe niż klatka piersiowa. Ogon mocno owłosiony, osadzony poniżej linii grzbietu, w spoczynku zwisający, tylko kiedy pies jest podekscytowany wzniesiony nad grzbietem w kształcie szabli. Kończyny przednie umiarkowanie rozstawione, równoległe i proste. Łopatka dobrze kątowana, łokcie nieodstające. Kończyny tylne równoległe, dobrze kątowane. Łapy owalne, zwarte, dobrze owłosione

Szyja dumnie noszona, łukowata, z efektowną kryzą, w kłusie wysunięta tak, że głowa wydaje się nieco z przodu. Głowa  proporcjonalna do tułowia, z wyraźnie zaznaczonym stopem i zwężającą się kufą. Grzbiet nosa prosty, począwszy od stopu aż do wierzchołka. Wargi ściśle przylegające, zgryz nożycowy. Oczy w kształcie migdałów, osadzone lekko ukośnie, ciemnobrązowe lub niebieskie. Dopuszczalne, choć niepożądane są oczy różnej barwy. Uszy wysoko osadzone, trójkątne i sterczące, o lekko zaokraglonych wierzchołkach. Mocno owłosione na zewnątrz i wewnątrz. 
 

Winter Melody HERE COMES TROUBLE , Winter Melody DEVIL IN DISGUISE ,
Kristari’s JOSE CUERVO

Proporcje i kształt tułowia znajdują odbicie w motoryce ruchu, prędkości i wytrwałości. Husky ma bardzo charakterystyczny chód, tak płynny i harmonijny, że wydaje się nie wymagać żadnego wysiłku. Dzięki temu doskonale sprawdza się w roli psa zaprzęgowego, ciągnącego ze średnią prędkością lekkie ładunki na długich dystansach. Psy rasy siberian husky są samcze, ale nigdy ciężkie, suki są sucze, ale nie słabo zbudowane. W prawidłowej kondycji widoczne są mocne i dobrze zarysowane mięśnie, bez śladu nadwagi.

Wysokość w kłębie: psy 55 - 60 cm , suki 50 - 56 cm.
Masa ciała: psy 20 - 27 kg , suki 16 - 22 kg .
 

szczenięta z hodowli Anana Amarok


Jak to jest z tymi oczami?

Siberian husky może mieć oczy niebieskie lub brązowe, każde oko może być innego koloru, a nawet w jednym oku mogą występować dwie barwy: na ciemnobrązowej tęczówce niebieskie plamy lub na niebieskiej tęczówce brązowe plamy. Wzorzec rasy dopuszcza wszystkie możliwości, nabywcy szczeniąt wolą oczy niebieskie, bo są niezwykle oryginalne, natomiast kynolodzy coraz częściej preferują oczy brązowe i uzasadniają to mniejszą podatnością na choroby.

Nie od razu można określić, jakie szczenięta będą miały oczy, bo kiedy je otwierają po raz pierwszy, mają barwę granatową i może się wydawać, że wszystkie będą niebieskie. Dopiero po pewnym czasie barwa zaczyna się zmieniać i dopiero wtedy wiadomo, jaka będzie ich barwa u dorosłego psa. Oczy ciemne powodują, że spojrzenie psa wydaje się bardziej łagodne, niebieskie są bardziej przenikliwe, bo jasna źrenica jest lepiej widoczna. Jest to istotne nie tylko dla wyglądu i ekspresji głowy psa, ale także dla jego użytkowości.
 

VIVIAN Srebro Północy

Z punktu widzenia użytkowości ważne jest, by oczy husky były nieduże i miały kształt migdałowaty, bo takie oko jest lepiej chronione przed wiatrem i mrozem i mniej narażone na urazy. Co się tyczy koloru, jasne oczy są bardziej wrażliwe na światło, zwłaszcza kiedy odbija się od jaskrawo białego śniegu. Widać to bardzo wyraźnie, bo psy niebieskookie bardziej je mrużą. Można to zaobserwować szczególnie wyraźnie u psów, które mają niejednakowo wybarwione oczy, bo przy silnym słońcu zawsze przymykają oko niebieskie. U ciężko pracujących psów zaprzęgowych, które pokonują dziennie nawet kilkadziesiąt kilometrów powoduje to dodatkowy dyskomfort oraz zmęczenie. Wydaje się, że pomimo niezwykłej urody niebieskich oczu, użytkowość jest po stronie barwy brązowej.
 

Charakter, usposobienie

Siberian husky jest wyjątkowo aktywnym i wytrzymałym psem o bardzo przyjaznym usposobieniu. Jest łagodny, potrafi być nawet wylewny, zawsze skory do zabawy. Ma bardzo żywy temperament, potrzebuje dużo ruchu bo ma energię, której nie jest w stanie rozładować w małym, przydomowym ogródku. Jest to długodystansowiec, znakomicie sprawdzający się przede wszystkim w psich zaprzęgach, ale również w bieganiu u boku właściciela (canicross), lub przy rowerze (bikejoring). W zimie siberian husky z wielkim zapałem będzie towarzyszył swojemu panu biegającemu na nartach (skijoring), a jeśli psów będzie więcej bez problemu pociągną sanie (dogsledding).
 

Champion ONE IN A MILLION Dwie Korony ze swoim ojcem
Interchampion, Multi Champion, Multi Junior Champion EASY RIDER Hydrargium

Właściciel husky ani na chwilę nie może zapomnieć, że jest to pies stworzony do zaprzegu, który ma wielką, naturalną potrzebę biegania i niezrozumienie tego jest najczęstszą przyczyną problemów. Husky nie zadowoli się możliwością pobiegania w ogrodzie, bo szybko się tym znudzi. Musi widzieć sens tego co robi, mieć cel i zadanie do wykonania, wówczas wróci do domu spełniony, szczęśliwy i spokojnie spędzi resztę dnia u boku właściciela. W charakterze psa i suki można zauważyć wyraźne różnice: suczki są bardziej uległe i posłuszne, mocniej przywiązane do domu, psy mają bardziej zawadiaki i niezależny charakter, niechętnie się podporządkowują, częściej bywają nieposłuszne i mało wyrozumiałe wobec dzieci. Inni hodowcy twierdzą, że jest akurat odwrotnie. Najprawdopodobniej jest to cecha osobnicza, niezależna od płci, być może wynikająca ze sposobu wychowania.

Husky powinien mieć możliwość uczestniczenia w szkoleniu, psich zaprzęgach lub jakichkolwiek innych sportach, które pozwolą mu na wyładowanie nadmiaru energii. Wymaga konsekwencji w wychowaniu i szkoleniu, jest bardzo inteligentny, zazwyczaj chętnie się uczy, choć niechętnie się podporządkowuje. Nie akceptuje przymusu i często potrafi być niezależny i uparty. To wielki indywidualista, jest bardzo trudny w szkoleniu i trzeba mieć spore doświadczenie, żeby zapanować nad jego niezależnością i temperamentem.

Jest bardzo czujny i ma wyjątkowo silnie rozwinięty instynkt terytorialny. Tolerancyjny jest tylko w stosunku do psów z własnego stada, każdy obcego psa, który spróbuje wejść na jego terytorium potraktuje jak intruza, z którym należy się zmierzyć. Husky jest psem żywiołowym, ekspansywnym, obdarzonym wielkim temperamentem, ale tych cech u innych psów nie akceptuje. To bywa czasem powodem konfliktów, które sam prowokuje. Ta dość uciążliwa łatwość wchodzenia w spory ma przede wszystkim podłoże terytorialne i dominacyjne. Dlatego taka ważna jest wczesna socjalizacja i przyzwyczajenie go do kontaktów z innymi psami. Na inne zwierzęta potrafi zapolować, bo ma równie silnie rozwinięty instynkt łowiecki. Domowe gryzonie i ptaki nie mogą się przy nim czuć bezpieczne. Potrafi doskonale łowić ryby, zdarza mu się nawet upolować zająca.
 

Ch Kiss of Life of Wolf Point, La Dam Latea SAN,
Ch Take It Easy of Wolf Point i Oldori Energy Sunbeam


Szata

Siberian husky ma dwuwarstwową, średniej długości, bardzo obfitą i gęstą szatę. Podszerstek jest obfity, miękki i gesty, włos okrywowy prosty, dość szorstki i raczej przylegający.

Umaszczenie może być bardzo różne, wzorzec dopuszcza wszystkie kolory od czarnego po czysto biały, od ciemno czekoladowego, przez rude po złote i prawie płowe, jednak najczęściej spotykane barwy to czarna, szara, wilczasta, srebrzysta, ruda, czekoladowa i złocista z bielą, a także łaciata. Dopuszczalny jest również dowolny rysunek na głowie, choć najczęściej spotyka się białą kufę i część twarzową czaszki, a resztę w jednym z wyżej wymienionych umaszczeń.
 

Husky o rzadkim umaszczeniu agouti SNOWSHADE SNOW i SILVER WOLF Anana Amarok
 
Sierść husky wymaga bardzo regularnego szczotkowania. Dwa razy do roku pies obficie linieje i w tym czasie trzeba go szczotkować nawet codziennie, w przeciwnym razie kłęby sierści będą fruwają po całym domu.

Więcej na temat pielęgnacji sieści siberian husky i przygotowana psa do wystaw - kliknij tutaj
  

Zdrowie

Siberian husky jest bardzo odporny na złe warunki atmosferyczne, trzeba jednak uważać, żeby mieszkanie w przegrzanym domu nie wydelikaciło psa i nie spowodowało utraty jego wrodzonej odporności. Husky to pies północy i najlepiej czuje się w ogrodzie, gdzie ku przerażeniu właścicieli bardzo lubi zwinąć się w kłębek na śniegu i uciąć sobie głęboką drzemkę.
 

Szczenięta z hodowli Sądeckie Pieszczochy

Husky jest psem ze stali, ale warto pamiętać o tym, że jest odporny na mróz pod jednym warunkiem: że nie naruszymy naturalnej struktury jego szaty. Nigdy nie wolno skracać jego owłosienia, bo straci właściwości izolujące. Pies po kąpieli musi całkowicie wyschnąć zanim wypuścimy go na dwór, bo się oczywiście przeziębi. A schnie niestety dość długo.

Nie ma skłonności do dysplazji stawu biodrowego, pojawiające się przypadki tego schorzenia dotyczą głównie psów z pseudo hodowli, gdzie nie dba się oto, czy rodzice szczeniąt nie są dotknięci tym schorzeniem. Liczący się hodowcy z reguły przeprowadzają badania wykluczające choroby dziedziczne, takie jak właśnie dysplazja oraz postępujący zanik siatkówki i to tam trzeba szukać szczeniaka. Należy pamiętać, żeby nie przeforsowywać psa w okresie wzrostu, bardzo dobrze go odżywiać, ale nie dopuścić do przekarmiania i otyłości. Warto wiedzieć, że husky jest wrażliwy na niedobór cynku, co objawia się wystąpieniem problemów skórnych, które jednak dość szybko znikają po zmianie diety i podaniu odpowiednich suplementów pokarmowych.
 
 
Z archiwum hodowli z Krainy Nigdy Nigdy- www.siberians.pl


Do kogo pasuje ten pies ?

Siberian husky z pewnością nie jest psem dla każdego. Zanim zdecydujemy się na kupno psa tej rasy powinniśmy się bardzo poważnie zastanowić, czy jesteśmy w stanie sprostać jego wymaganiom. Ma wyjątkową psychikę co powoduje, że musi trafić do właściciela, który nie będzie usiłował go zmienić, bo jest to niemożliwe, ale zaakceptuje go takim jaki jest, ze wszystkimi jego zaletami i wadami. Krótko mówiąc musi to być osoba, która zapewni mu bardzo aktywny tryb życia i możliwość biegania, do którego ten pies jest stworzony.
 

Ch Take It Easy of Wolf Point i Ch Kiss of Life of Wolf Point

Jest to pies o silnym, pierwotnym instynkcie stadnym, który najlepiej czuje się grupie ludzi i psów. W sforze w której żyje, musi być ustalony porządek i hierarchia, respektowanie tej reguły jest kluczem do zrozumienia i właściwego wychowania psa tej rasy. Musi być ona wprowadzona już od pierwszego dnia w nowym domu, psu należy pokazać jego miejsce w sforze i ani przez moment nie może mieć wątpliwości, kto jest jej przywódcą. Husky jak każde szczenię lubi pieszczoty, jest to normalne i nie należy go ich pozbawiać. Jednak nadmierne rozpieszczanie i pozwalanie psu na wszystko może doprowadzić do tego, że właściciel nie będzie dla niego autorytetem i prędzej czy później wypowie mu posłuszeństwo. Nie wolno do tego dopuścić, bo odzyskanie statusu przywódcy może być bardzo trudne. Zdobyte przywileje są przez psa postrzegana jako niezbywalne prawo i z pewnością łatwo ich nie odda. Natomiast jasno ustalona hierarchia, łagodnie ale konsekwentnie egzekwowana pozycja właściciela jako przywódcy stada nigdy nie będzie kwestionowana, bo pies, jeśli jego pan jest liderem nie czuje potrzeby by próbować cokolwiek zmieniać.

Inter Champ.Multi Champ TIGER Srebro Północy i
Int.Champ Multi Champ VIPER Srebro Północy w hodowli Fire in Paws

Wyraźnie ustalone zasady dają psu poczucie bezpieczeństwa, nabiera zaufania do właściciela i chętnie z nim współpracuje. W jego wychowaniu podstawą jest cierpliwość i konsekwencja. Osoba, która marzy o psie perfekcyjnie wykonującym polecenia i brylującym na konkursach posłuszeństwa, musi porzucić złudzenia. Husky jest wielkim indywidualistą, czasem wykona wszystkie polecenia, jeśli chce zasłużyć na smakołyk, ale najczęściej zrobi to tylko wtedy, jeśli ma na to ochotę. Problem nieposłuszeństwa praktycznie przestaje istnieć, jeśli właściciel jest dla psa autorytetem, spędza z nim dużo czasu, razem uprawiają sport i tworzą doskonale współpracujący i rozumiejący sie tandem. Pies wówczas tak wysoko ceni towarzystwo swojego przewodnika, że nie przychodzi mu nawet do głowy, żeby się buntować.
 

"Ogrodnik" z hodowli Sądeckie Pieszczochy

Wiele psów zadowoli możliwość wybiegania się w ogrodzie. W przypadku husky to nie wystarczy, bo znudzi się już po kilku minutach i żeby nie próżnować sam znajdzie sobie zajęcie. Potrafi w krótkim czasie wykopać olbrzymie doły, powyrywać korzenie i mniejsze krzewy, poobgryzać gałęzie. Wejdzie nawet na drzewo, żeby poszukać owoców. Na dodatek, jeśli płot nie jest dostatecznie wysoki, natychmiast wybierze wolność, bo husky to także utalentowany uciekinier, dla którego pęd do wolności jest silniejszy od przywiązania do właściciela. Dwumetrowy płot nie jest dla niego przeszkodą, bo można go bez problemu przeskoczyć. Można się także podkopać, chyba że opłotowanie ma solidną betonową podmurówkę. Nawet jeśli właściciele wszystko przewidzieli, podwyższyli opłotowanie i w żaden sposób nie da się zażyć wolności, zawsze można wykopać w ogrodzie metrową dziurę i ułożyć się na jej dnie w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku.
 

Psy z hodowli Anana Amarok wypatrują powrotu swoich właścicieli

Husky bardzo niechętnie zostaje sam w domu i często z nudów niszczy mieszkanie, a trzeba przyznać, że potrafi wykazać się wyjątkową pracowitością. Oczywiście wielkim, przeciągłym wyciem powiadomi sąsiadów o swoim nieszczęściu, bo trzeba wiedzieć, że husky częściej wyje niż szczeka. Wracających do domu właścicieli powita z wielką radością, bez najmniejszego poczucia winy.

Poza domem husky zawsze powinien być na smyczy, istnieje bowiem duże niebezpieczeństwo, że pozostanie zupełnie głuchy na wołanie właściciela, popędzi przed siebie i trudno go będzie odnaleźć, bo otwarta przestrzeń i wolność działa na niego jak narkotyk. Na spacerze nie poradzi sobie z nim ani dziecko ani osoba starsza, bo husky uwielbia biegać i ciągnąć, ponieważ leży w jego naturze. Żeby zaspokoić te potrzebę koniecznie musi biegać, jeśli nie w zaprzęgu, to przynajmniej przy rowerze.
 
 
Vader Srebro Północy z Olą, swoją ukochaną panią 

Husky bardzo lubi dzieci, jest wobec nich cierpliwy i wyrozumiały. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że jest to pies silny i żywiołowy, który w zabawie może niechcący zrobić krzywdę, lepiej więc nie pozostawiać dziecka z psem bez nadzoru dorosłych. Husky, który ma być towarzyszem dziecięcych zabaw musi być starannie wychowany, bo pies przejawiający tendencję do dominacji, nie znoszący sprzeciwu, może być dla nich niebezpieczny.

Osoba, którą urzekła uroda psa powinna szczerze odpowiedzieć sobie na pytanie, czy jest w stanie sprostać wyzwaniom jakie stawia posiadanie psa tej rasy. Nie wolno ulegać modzie, bo to najgorszy doradca, pies musi pasować do charakteru i sposobu życia swoich właścicieli, a husky należy do tych psów, do których to oni będą musieli się dopasować. Husky może być przemiłym, grzecznym psem, jeśli właściciel znajdzie dla niego naprawdę dużo czasu i zapewni mu wystarczającą ilość intensywnego ruchu, a konkretnie biegu i to najlepiej w zaprzęgu, bo husky jest szczęśliwy, jeśli może ciągnąć. Może to być jogging, bieg przy rowerze, zaprzęg, a w zimie ciągnięcie sanek, wtedy pies wraca do domu zmęczony i nie ma ochoty na łobuzowanie i szaleństwa. Trzeba więc wybrać: albo - albo. Albo właściciel będzie razem z psem prowadził aktywny, sportowy tryb życia, albo straci przyjaźń sąsiadów i sporo pieniędzy na remont mieszkania, a do tego będzie miał problem jak opanować psa, którego wymaganiom nie jest w stanie sprostać.
 

Ch, Club Winner La Dam Latea MONONOKE i Ch Take It Easy of Wolf Point

Jest jeszcze jeden problem: husky ma bardzo specyficzny zapach, który nie przypomina zapachu innych psów. Tak dalece, że wszystkie psy tej rasy z daleka się po nim poznają, natomiast psy innych ras nie są pewne czy mają maja do czynienia z "prawdziwym" psem, czy też z jakimś innym zwierzęciem i nierzadko przy próbie zbliżenia reagują agresją. Ten zapach, zwłaszcza u samców, może być w mieszkaniu dla niektórych osób trudny do zaakceptowania.
 

Zalety i wady

+ przyjazny wobec ludzi
+ pełen temperamentu
+ doskonały pies zaprzęgowy
+ inteligentny
+ przyjazny wobec dzieci
+ nie szczeka
+ łatwo akceptuje zmianę miejsca i właściciela
  - nie nadaje się do stróżowania
- nie ma instynktu obrończego
- wymaga życia w sforze psów
- ma niszczycielska naturę
- ma tendencję do ucieczek
- niszczy ogród, kopie doły
- ciężko znosi upał
- źle znosi samotność
- pozostawiony bez towarzystwa wyje
- bardzo intensywnie linieje
- sierść ma specyficzny zapach

 

Ch. OKSANA Srebro Północy



Ciekawostki

Na ratunek mieszkańcom Nome

Z siberianami związana jest opowieść o psach, które w 1925 roku uratowały miasto Nome na Alasce powstrzymując rozprzestrzenianie się groźnej epidemii błonicy, która w styczniu tamtego roku wybuchła wśród poszukiwaczy złota. Miasto, które potrzebowało około miliona jednostek surowicy, dysponowało jedynie znikomą ilością preparatu, który już dawno utracił datę ważności. Próby podania go chorym zakończyły się tragicznie

Trzeba było koniecznie sprowadzić surowicę znajdującą się w szpitalu w odległej o 1600 km miejscowości Anchorage, położonej na Zachodnim Wybrzeżu USA. Jej dostarczenie w panujących na Alasce surowych warunkach atmosferycznych było niezwykle trudne. Rozważano przywiezienie jej samolotem, niestety wyjątkowo ciężkie warunki pogodowe, śnieżyce oraz temperatura dochodząca do minus 30 stopni F sprawiły, że najlepsi piloci nie odważyli się ryzykować. Droga morska z tych samych względów również nie wchodziła w rachubę. W tej sytuacji gubernator Scott Bone, nie czekając na nadejście pomocy z Zachodniego Wybrzeża, podjął decyzję o dostarczeniu surowicy psimi zaprzęgami. Pociąg mógł dostarczyć lek jedynie do Nenana, odległego od Nome o ok. 1000 km, resztę drogi trzeba było pokonać zaprzęgami.

Najbardziej znany ówczesny maszer Leonhard Seppala dostał polecenie przygotowania całej trasy i jej zorganizowania. Zdecydowano wysłać dwadzieścia załóg. Wyliczono, że zaprzęgi mają szansę dotrzeć do Nome w ciągu dwunastu dni. Kiedy sztafeta wyruszyła w drogę warunki okazały się jednak cięższe od przewidywanych, psy kaleczyły sobie źle zabezpieczone łapy, 40 stopniowy mróz dawał się we znaki a śnieżyce oraz wiatry wiejące z prędkością 100km/godzinę spowalniały pokonywanie trasy. Mimo tych przeciwności zdecydowano się ekspedycję kontynuować. 1 lutego paczkę z lekiem przekazano w wiosce Bluf maszerowi Gunnarowi Kassenowi, który niezwłocznie wyruszył w drogę powrotną.
 

Kierujący zaprzęgami na ostatnim odcinku Kassen zaskoczył wszystkich wyznaczając na przewodnika zaprzęgu psa o imieniu Balto. Twierdził, że miał sen, by właśnie ten pies, niemający doświadczenia w prowadzeniu zaprzęgu, będący zwykłym psem ciągnącym, został przewodnikiem. Decyzja okazała się słuszna, bo kiedy po paru godzinach Kassena dotknęła ślepota śnieżna i przez następne 20 godzin mógł polegać tylko na instynkcie swojego psa, Balto bezbłędnie, mimo śnieżycy, odnalazł drogę i doprowadził zaprzęgi do celu. Skrajnie wyczerpane psy dotarły 2 lutego o godzinie 5.50 do Nome, dostarczając ratującą życie surowicę. 1000 kilometrowa wyprawa, którą przewidywano na 13 dni, po 6-ciu dniach była już na miejscu. Od momentu załadowania przesyłki na pierwsze sanie do momentu dotarcia do Nome upłynęło 127 godzin i 30 minut, czyli około 5 dni i 7,5 godziny. Po tym sukcesie Balto został "gwiazdą" i wziął nawet udział w kilku filmach.

Historia Balto wzbudziła ogromne zainteresowanie mediów. Bohaterskiemu psu, który w wyjątkowo niesprzyjających warunkach, mimo szalejącej burzy śnieżnej, potrafił bezbłędnie znaleźć drogę i doprowadzić psie zaprzęgi do miasta, wdzięczni mieszkańcy wystawili w Central Parku pomnik. Odsłonięto go 17 grudnia 1925 roku. Po śmierci ciało Balto zostało zakonserwowane i jest wystawiane do dnia dzisiejszego w Cleveland Museum of Natural History.

Na pamiątkę tego wydarzenia nieprzerwanie od 1973 roku, w marcu każdego roku, na liczącej ponad 1930 kilometrów trasie od Anchorage do Nome na Alasce odbywa się najtrudniejszy oraz najdłuższy wyścig psich zaprzęgów – Iditarod Trial Sleddog Race.
 


Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
 

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 270 /24.01.2000/, wersja angielska
SIBERIAN HUSKY
TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: U.S.A.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 02.02.1995.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies zaprzęgowy.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 1 Nordyckie psy zaprzęgowe.
Bez prób pracy.


WRAŻENIE OGÓLNE:
Siberian husky jest średniej wielkości psem pracującym, swobodnym i pełnym gracji oraz szybkim i lekkim w ruchu. Umiarkowanie zwarte i dobrze owłosione ciało, stojące uszy i gęsto owłosiony (szczotkowaty) ogon, wskazują na jego północne pochodzenie. Jego charakterystyczny chód jest płynny i wydaje się nie wymagać żadnego wysiłku. Najlepiej sprawdza się we właściwej mu roli psa zaprzęgowego, ciągnącego, ze średnią prędkością, lekki ładunek na długich dystansach. Proporcje i kształt tułowia znajdują odbicie w jego zrównoważonej sile, prędkości i wytrwałości. Psy rasy siberian husky są samcze, ale nigdy toporne; suki są sucze, ale nie oznacza to słabej budowy. W prawidłowej kondycji, z mocnymi i dobrze zarysowanymi mięśniami, siberian husky nie ma nadwagi.

ISTOTNE PROPORCJE:
- Z profilu, długość tułowia od najbardziej wysuniętego do przodu punktu łopatki do tylnego krańca zadu przekracza nieznacznie wysokość psa w kłębie.
- Odległość od wierzchołka nosa do stopu odpowiada odległości od stopu do potylicy.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
Typowy temperament siberiana husky jest przyjacielski i łagodny, ale zarazem czujny i otwarty. Nie wykazuje cech pożądanych u psa stróżującego, nie jest bowiem nadmiernie podejrzliwy w stosunku do obcych czy agresywny w stosunku do innych psów. U dojrzałych psów można spodziewać się pewnej dozy rezerwy i dumy. Inteligencja, posłuszeństwo i entuzjastyczna postawa siberiana husky, czynią go przyjemnym towarzyszem i ochoczym pracownikiem.

GŁOWA:
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Średniej wielkości, proporcjonalna względem tułowia;
nieznacznie zaokrąglona na górze i zwężająca się od najszerszego miejsca w stronę oczu.
Stop: Dobrze zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Czarny u psów szarych, podpalanych lub czarnych; wątrobiany u miedzianych; u czysto białych psów może być koloru cielistego. „Śnieżny nos” z różowymi pręgami jest dopuszczalny.
Kufa: Średniej długości i szerokości, zwężająca się stopniowo w kierunku nosa, o wierzchołku ani nie spiczastym, ani nie kwadratowym. Grzbiet nosa prosty od stopu do wierzchołka.
Wargi: Dobrze pigmentowane i ściśle przylegające.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie : Zamykające się w zgryzie nożycowym.
Oczy: Migdałowego kształtu, rozstawione umiarkowanie szeroko i osadzone nieco ukośnie. Oczy mogą być brązowe lub niebieskie; dwoje oczu różnego koloru lub każde oko wielokolorowe – dopuszczalne. Wyraz: przenikliwy, lecz przyjazny, ciekawski, a nawet figlarny.
Uszy: Średniej wielkości, trójkątnego kształtu, osadzone blisko siebie i wysoko na głowie. Grube, dobrze owłosione, z tyłu nieco łukowate; bardzo proste, o lekko zaokrąglonych wierzchołkach, skierowanych ku górze.

SZYJA:

Średniej długości, łukowata, noszona dumnie wyprostowana w postawie stojącej. W kłusie, szyja wysunięta tak, iż głowa noszona jest nieco do przodu.

TUŁÓW:
Grzbiet: Prosty i mocny, z linią grzbietu prostą od lędźwi do zadu. Średniej długości, ani nie przysadzisty, ani nie wiotki wskutek wydłużenia.
Lędźwie: Napięte i szczupłe, węższe, niż klatka piersiowa, lekko podciągnięte.
Zad: Opadający pod pewnym kątem względem linii kręgosłupa, ale nigdy tak stromy, by ograniczał wsteczny ruch tylnych kończyn.
Klatka piersiowa: Głęboka i mocna, ale nie przesadnie szeroka; najgłębszy punkt tuż za łokciami i na ich poziomie. Żebra dobrze wysklepione, ale spłaszczone po bokach, by pozwolić mogły na swobodę ruchu.

OGON:
Dobrze owłosiony, w kształcie lisiej kity, osadzony tuż poniżej poziomu górnej linii; zwykle noszony nad grzbietem we wdzięcznym, sierpowatym zagięciu, gdy pies czuwa. Kiedy jest uniesiony nie opada na żadną stronę tułowia, ani też nie spoczywa płasko na grzbiecie. Opuszczony ogon jest zjawiskiem normalnym u psa w stanie spoczynku. Włos na ogonie jest średniej długości. Długość włosa jest mniej więcej równa na górze, po bokach i na spodzie, co daje ogonowi wygląd okrągłej szczotki.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: W pozycji stojącej, widziane z przodu, kończyny są umiarkowanie rozstawione, równoległe i proste. Kość mocna, ale nigdy toporna. Długość kończyn od łokcia do podłoża przekracza nieznacznie odległość od łokcia do szczytu kłębu. Palce szczątkowe na przednich kończynach mogą być usuwane.
Łopatki i ramiona: Łopatka dobrze kątowana. Ramię nachylone nieco ku tyłowi od najbardziej wysuniętego do przodu punktu łopatki do łokcia; pod żadnym pozorem nie może być prostopadłe względem podłoża. Mięśnie i więzadła, łączące łopatkę z klatką piersiową – mocne i dobrze rozwinięte.
Łokcie: Przylegające do tułowia; nie mogą być ani odstające, ani podsiebne.
Nadgarstek: Mocny, ale giętki.
Śródręcza: Widziane z boku, śródręcza są nieco ugięte.
KOŃCZYNY TYLNE: W pozycji stojącej, widziane z tyłu, tylne kończyny są umiarkowanie rozstawione i równoległe. Palce szczątkowe, jeśli obecne, powinny być usunięte.
Udo: Dobrze umięśnione i silne.
Kolano: Dobrze kątowane.
Staw skokowy: Dobrze zaznaczony; znajduje się blisko podłoża.
ŁAPY: Owalnego kształtu, ale nie długie. Średniej wielkości, zwarte i dobrze owłosione pomiędzy palcami i opuszkami. Opuszki twarde i mocno wysklepione. Gdy pies znajduje się w naturalnej pozie, łapy nie mogą być ani odstające, ani podsiebne.

CHÓD/RUCH:
Typowy chód siberiana husky jest płynny i wydaje się nie wymagać żadnego wysiłku. [Siberiana husky] Jest szybki i lekki na nogach; w ringu powinien być wystawiany na luźnej smyczy, w umiarkowanie szybkim kłusie, pokazując dobry wykrok kończyn przednich i dobrą akcję kończyn tylnych. Oglądany od przodu do tyłu w kłusie, siberian husky nie porusza się ruchem jednośladowym, jednak wraz z narastającą prędkością, kończyny stopniowo zbiegają się, aż do momentu, kiedy opuszki opadają w jednej linii bezpośrednio wzdłuż linii środkowej. Gdy ślady opuszek zbiegają się, przednie i tylne kończyny prowadzone są prosto ku przodowi, bez odstawiania lub podstawiania łokci czy kolan. Każda kończyna tylna podąża śladem przedniej po tej samej stronie tułowia. Gdy pies jest w ruchu, górna linia pozostaje stabilna i prosta.

SZATA:
WŁOS: Szata siberiana husky jest podwójna, średniej długości i sprawia wrażenie gęstej, lecz nigdy nie jest tak długa, by przesłaniać kontury sylwetki psa. Podszycie jest miękkie i gęste, wystarczającej długości, by podtrzymywać wierzchnią okrywę. Włosy wierzchniej okrywy są proste i dosyć gładko przylegające, nigdy zaś twarde czy odstające od tułowia. Należy mieć na uwadze, że brak podszycia w okresie linienia jest zjawiskiem normalnym. Trymowanie bokobrodów oraz sierści między palcami i wokół łap, celem nadania bardziej starannego wyglądu, jest dopuszczalne. Trymowanie sierści w innych miejscach jest niewybaczalne i powinno być surowo karane.
MAŚĆ: Wszystkie kolory od czarnego do czysto białego są dopuszczalne. Różnorodność znaczeń na głowie jest częstym zjawiskiem, włączając w to imponujące wzory nie występujące u innych ras.

WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Psy: 21-23,5 cala (53,5 - 60 cm). Suki: 20-22 cala (50,5 - 56 cm).
Waga: Psy: 45-60 funtów (20,5 - 28 kg). Suki: 35-50 funtów (15,5 - 23 kg).
Waga proporcjonalna do wysokości. Miary podane powyżej przedstawiają skrajne wartości wzrostu i wagi, bez preferencji dla żadnej spośród skrajności. Wszelkie oznaki przesadnie mocnego kośćca lub zbyt dużej wagi, powinny być oceniane negatywnie.

PODSUMOWANIE:
Najistotniejszymi cechami rasy są średniawielkość, umiarkowany kościec, dobrze zrównoważone proporcje, nieskrępowany i swobodny ruch, prawidłowa szata, przyjemna głowa i uszy, prawidłowy ogon i dobra kondycja. Wszelkie oznaki przesadnie mocnego kośćca lub zbyt dużej wagi, mało wydajny lub niezdarny chód, bądź też długa, szorstka szata, powinny być oceniane negatywnie. Siberian husky nie może wyglądać tak ciężko lub topornie, by sprawiać wrażenie zwierzęcia pociągowego. Podobnie, nie może być tak delikatny i kruchy, by sprawiać wrażenie psa wyścigowego. Niezależnie od płci, siberian husky sprawia wrażenie bardzo wytrzymałego. Oprócz już wymienionych wad, u siberianów husky, podobnie, jak w każdej innej rasie, niepożądane są także oczywiste wady budowy, nawet, jeśli nie są one wyszczególnione w niniejszym wzorcu.

WADY:

Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
- Czaszka: Toporna lub ciężka głowa; głowa zbyt delikatnie rzeźbiona.
- Stop: Niewystarczający.
- Kufa: Zbyt spiczasta lub zbyt toporna; zbyt krótka lub długa.
- Szczęka i żuchwa oraz uzębienie : Zgryz inny, niż nożycowy.
- Oczy: Osadzone zbyt ukośnie lub zbyt blisko siebie.
- Uszy: Zbyt duże w stosunku do głowy; zbyt szeroko rozstawione; inne, niż zupełnie proste.
- Szyja: Zbyt krótka i gruba; zbyt długa.
- Grzbiet: Słaby lub wiotki; karpiowaty; opadająca górna linia.
- Klatka piersiowa: Zbyt szeroka; beczkowata; zbyt płaskie lub słabe żebra.
- Ogon: Złamany lub ciasno skręcony; obficie opiórowany; noszony zbyt nisko lub wysoko.
- Łopatki: Strome; luźne.
- Kończyny przednie: Słabe nadgarstki; zbyt ciężki kościec; zbyt wąski lub szeroki front; odstające łokcie.
- Kończyny tylne: Strome kolana, krowia postawa, zbyt wąski lub szeroki tył.
- Łapy: Miękkie lub mało zwarte palce; zbyt duże, niezgrabne łapy. Zbyt małe i delikatne łapy. Łapy ustawione ksobnie lub odsiebnie.
- Chód/Ruch: Krótki, szusujący lub nierówny; ciężki lub toczący się; krzyżowanie kończyn lub ustawienie ciała bokiem do kierunku ruchu.
- Włos: Długi, szorstki lub kosmaty; zbyt szorstka lub jedwabista struktura; trymowana szata, z wyjątkiem dozwolonych, wspomnianych powyżej obszarów.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
- Psy powyżej 23,5 cala (60 cm) i suki powyżej 22 cali (56 cm).

Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.

Uwaga:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/270.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.