Rasy psów

Wybierz inną rasę

SPRINGER SPANIEL ANGIELSKI

Pochodzenie


Praktycznie wszystkie spaniele są potomkami psów, które na Wyspy Brytyjskie przybyły razem z plemionami Celtów z Półwyspu Iberyjskiego. Przez długi czas, do początku XIX wieku, w ich systematyce panował totalny chaos, nie istniało żadne rozróżnienie pomiędzy myśliwskimi spanielami różnych rozmiarów. Przykładem może być urodzony w 1879 roku pies Obo, uznawany obecnie za przodka współczesnych cocker spanieli angielskich, którego ojcem był sussex spaniel a matkę field spanielka. W jednym miocie przychodziły na świat rozmaitej wielkości szczenięta. Umownie uznawano, że spośród rodzących się psów, te najmniejsze to cocker spaniele, średnie to field spaniele a największe to springer spaniele angielskie. Ich nazwa związana była bardziej z wielkością i sposobem użytkowania, niż z określoną rasą. Dopiero dużo później dokonano podziału i wyodrębniono poszczególne rodzaje spanieli w zależności od ich wyglądu i umiejętności łowieckich.

Springer spaniel angielski ma obok clumber spaniela historię najdłuższą. Najstarszy zachowany opis jego przodków pochodzi z 1570 roku, jego autor, historyk dr. Caius opisuje psa używanego do wypłaszania zwierzyny z kryjówki w czasach, gdy jeszcze nie znano dubeltówek. Na początku nazywano go norfolk spanielem, od rodziny Norfolk mieszkającej w hrabstwie o tej samej nazwie, która w XIX wieku je hodowała. Dopiero później przemianowano go na springer spaniela i taką nazwę nosi do dziś. Jest ona nawiązaniem do wyjątkowych umiejętności łowieckich, w języku angielskim to spring oznacza płoszyć, poderwać zwierzynę.
 
 
Tissington Flush by Maud Earl

Do ukształtowania się współczesnego springer spaniela przyczynił się Thomas Boughey ze Shropshire. Posiadał on hodowane w czystości rasy springery, których rodowód można było prześledzić aż do suki, która w 1812 roku wydała na świat szczenięta. Wśród nich pojawił się pies, który wraz ze swoimi dwoma synami zapoczątkował springery w ich obecnej postaci. Jednym z potomków owej suki był urodzony w 1903 roku był Velox Powder, który aż 20-krotnie zwyciężał w próbach terenowych. Mimo, że księgi rodowodowe istniały już od roku 1813, klub rasy rozpoczął działalność w roku 1899, zaś wzorzec rasy został zatwierdzony dopiero w 1902 roku. Rok później po raz pierwszy pokazano je na wystawie Crufta. Boughey’owie zajmowali się hodowlą springerów do lat trzydziestych XX wieku, wiele obecnych championów prób terenowych wywodzi się z tej właśnie hodowli. Przez długi czas pracujące angielskie springer spaniele pokazywano jednocześnie na wystawach kynologicznych. Obecnie w Anglii rozróżnia się linie użytkowe i wystawowe.

W Polsce springer spaniele angielskie pojawiły się w latach 60-tych ubiegłego wieku, potem, na skutek dużego zainteresowania cocker spanielami ich popularność spadła i dopiero w ostatnich latach spotyka się ich coraz więcej, przede wszystkim jako psy wystawowe i do towarzystwa.


Wygląd

Zwycięzca Świata’ 2009, 2012, 2013, Mł. Zw. Europy, Interchampion, multi Champion 
 A Linmoor ZIMPLY ZALIENT

Springer spaniel angielski jest psem średniej wielkości, masywnym, zwartym i mocno zbudowanym. Ma typową dla spanieli sylwetkę wpisującą się w prostokąt, silnie umięśniony tułów, głęboką, dobrze rozwiniętą klatkę piersiową, lekko zaokrągloną linię tyłu i nisko osadzony, poziomo noszony ogon, który nigdy nie powinien wznosić się powyżej linii grzbietu. Springer angielski jest najwyższy ze wszystkich spanieli, należy do spanieli wysokonożnych.

Głowa osadzona na długiej, mocno umięśnionej, wygiętej w łuk szyi, dość szeroka, z bardzo wyraźnie zaznaczonym stopem i charakterystyczną dla rasy bruzdą między oczami.
Oczy ciemnoorzechowe, migdałowate, z dobrze przylegającą powieką. Uszy w kształcie dużego płata, osadzone nisko, na linii oczu, bardzo długie i zwisające blisko głowy, obficie porośnięte długą sierścią. Nozdrza dobrze rozwinięte, fafle obwisłe, kwadratowe.
 
Wysokość w kłębie: psy 51 cm, suki 48,5 cm.
Masa ciała: psy i suki 22-25 kg.
 

Charakter, usposobienie

Springer angielski jest psem myśliwskim, który przez wiele lat używany był do wypłaszania zwierzyny z kryjówki, dziś nadal jest nie tylko doskonałym psem tropiącym, ale także bezbłędnym aporterem. W  miarę jednak jak myślistwo przestawało być sposobem na życie a stało się sportem, coraz częściej zaczęto je hodować jako psy rodzinne, gdzie również sprawdzają się znakomicie. Najważniejsza dla nich jest bliska współpraca z człowiekiem, która jest im potrzebna do prawidłowego rozwoju psychicznego i fizycznego. Springer spaniele angielskie mają mnóstwo energii, są żywsze od walijskich, uwielbiają aportowanie i aktywne spędzanie czasu. Bardzo dobrze sprawdzają się w psich sportach, różnego rodzaju konkursach sprawnościowych lub joggingu. Niektóre z nich wykorzystywane są w dogoterapii, do pracy w policji, służbie celnej i straży granicznej. Poszukują ludzi oraz różnych przemycanych towarów, również narkotyków,
 
 
Veteran World Winner Ch CAMEROON Canella

Polowanie nie jest springerowi potrzebne do życia. Jego właściciel musi się jednak liczyć się z tym, że instynkt myśliwski, mimo że czasem bardzo głęboko ukryty, może się zupełnie niespodziewanie odezwać i pies, który nigdy nie brał udziału w polowaniu, nagle na spacerze pogoni kota. Trzeba sobie z tego zdawać sprawę, żeby nie dopuścić do takiej sytuacji, bo taka akcja na ruchliwej ulicy może się skończyć tragicznie. Wszystko sprowadza się do odpowiedniego wychowania i ułożenia psa. Naukę trzeba rozpocząć od pierwszego dnia w nowym domu, bo pies umie tyle, ile się go nauczy. Springer, jak zresztą większość psów uwielbia się uczyć, bo wtedy jego pan jest tylko dla niego, poświęca mu całą swoją uwagę, chwali i nagradza. Poza tym nauka jest dla psa doskonałą formą aktywności, nie tylko fizycznej ale i umysłowej.
 
Springer spaniele nie usiłują dominować, ponieważ zawsze były pomocnikami myśliwego bez problemu podporządkują się swojemu przewodnikowi. Potrzebują jednak wczesnej socjalizacji oraz mądrego, konsekwentnego prowadzenia. Są wierne, pełne dobrej woli, ale trzeba je odpowiednio wychować i wyszkolić. W niektórych krajach, na przykład w Anglii wyróżnia się linie hodowlane, z których pochodzą psy typowo użytkowe, które mają współpracować z myśliwym oraz takie, z których wywodzą się psy wystawowe. Nie oznacza to oczywiście, że nie da się jednego z drugim pogodzi
 

Matka z córką: Rowntree SWEET HARMONY i TRUE TEMPTATION Three Ponds Valley

Szata

Springer spaniel angielski ma dość gęstą, przylegającą, gładką, średniej długości szatę, podszytą krótkim zwartym podszerstkiem, dobrze chroniącą psa przed złymi warunkami atmosferycznymi. Na uszach, przedpiersiu, kończynach i brzuchu występują niezbyt obfite, średniej długości pióra. Sierść na głowie, przedniej stronie kończyn przednich oraz poniżej stawów skokowych tylnych jest krótka, przylegająca i miękka

Umaszczenie: wzorzec dopuszcza wszystkie barwy sierści występujące u spanieli lądowych: wątrobiano-białe, czarno-białe, trójbarwne z podpalanymi znaczeniami oraz dereszowate z domieszką niebieskiego lub wątrobianego. Najwyżej cenione jest jednak umaszczenie biało brązowe i biało czarne z odpowiednimi podpaleniami.

Pielęgnacja szaty springer spaniela nie jest szczególnie skomplikowana, wymaga jednak systematycznego szczotkowania, szczególnie w okresie linienia, a po każdym spacerze usunięcia z sierści wplątanych w nią gałązek i traw. Dbałości wymagają również jego długie, słabo wentylowane uszy.  
Zw. Świata’ 2012, Mł. Zw. Europy ’ 2011, PL Champion, Zw.Polski 2011
Peasblossom HEAVEN SENT


Bardziej skomplikowane jest przygotowanie angielskiego springer spaniela do wystawy, wymaga odpowiedniego trymowania i strzyżenia, które ma na celu podkreślenie budowy anatommicznej psa.

Więcej na temat pielęgnacji sierści springera angielskiego i przygotowania jej do wystaw - kliknij tutaj
 

Zdrowie

Angielskie springer spaniele należą do psów długowiecznych i zdrowych, bardzo często dożywają 13-14 lat. Podobnie jak przedstawiciele innych ras zapadają czasem na niektóre choroby, choć części z nich można uniknąć, wykonując odpowiednie badania i wykluczając z hodowli osobniki, które mogłyby je przekazywać. Wśród tych schorzeń należy wymienić przede wszystkim dysplazję stawów biodrowych. Nie ma wprawdzie obowiązku badania stawów, ale wskazane jest, i odpowiedzialny hodowca to robi, wykonanie rtg przez jednego z uprawnionych do tych badań lekarzy weterynarii. Ich listę można znaleźć tutaj.
 
 
Ch.Pl. Champion Pracy Tiamant HAPPY AND LUCKY i
Ch.Pl., Mł.Ch.Pl, PP Ist PIECE OF HEAVEN Venandi Peritus
 
Jeśli chodzi o choroby oczu, zdarzają się przypadki ektropium oraz entropium, które jest bardziej niebezpieczne, ponieważ powoduje podrażnienie gałki ocznej i nieleczone może doprowadzić nawet do utraty wzroku. Pierwsze czasem znika kiedy pies dorośnie, obydwa można leczyć chirurgicznie. Poważniejszym problemem jest postępujący zanik siatkówki (PRA). Rozróżnia się obecnie 3 formy PRA w zależności od wieku, w którym pojawiają się oznaki choroby oraz rodzaju komórek, jakie zostały nią dotknięte. Jest z tym związany stopień upośledzenia wzroku. Jeśli chodzi o GPRA (uogólniony postępujący zanik siatkówki), od kilku lat można wykonać test na obecność genu odpowiedzialnego za to schorzenie. Ponieważ jest to gen recesywny, zachorowanie jest możliwe tylko wtedy, gdy obydwoje rodzice są jego nosicielami. Stosując odpowiedzialną politykę hodowlaną, można uniknąć problemu. Geny wywołujące pozostałe formy zaniku siatkówki czekają jeszcze na zidentyfikowanie.

U angielskich springerów może wystąpić dziedzicznie przenoszone zaburzenie metaboliczne zwane fukozydozą. Choroba pojawia się zazwyczaj w wieku od 2-4 lat i spowodowana jest wrodzonym brakiem enzymu tzw. fukozydazy, odpowiedzialnej za trawienie cukrów. W rezultacie dochodzi do odkładania się złogów w wątrobie, nerkach, trzustce, węzłach chłonnych, płucach, szpiku kostnym oraz przede wszystkim w mózgu i tkance nerwowej. Następstwem są ciężkie objawy neurologiczne, takie jak zaburzona koordynacja ruchowa, nietypowe zachowania, ślepota, głuchota oraz trudności w przełykaniu. Jest to schorzenie poważne, które niestety kończy się śmiercią. Dawniej fukozydoza była problemem, dziś możliwe jest wykonanie testu, który potwierdzi lub wykluczy nosicielstwo. Ponieważ mamy w tym przypadku do czynienia z dziedziczeniem recesywnym, choroba może ujawnić się tylko wtedy, gdy szczenię otrzyma wadliwy gen od obojga rodziców. Jeśli tylko jedno z nich jest nosicielem lub nawet chore, szczenię nigdy na fukozdozę nie zachoruje. Ideałem jest oczywiście potomstwo po obojgu wolnych od nosicielstwa rodzicach, bo to daje gwarancję, że nie tylko ich dzieci, ale również wnuki nie są nią zagrożone. Dzięki temu mechanizmowi oraz odpowiedzialności hodowców udało się tę chorobę praktycznie wyeliminować. Ryzyko zachorowania równe jest zeru, jeśli kupimy szczenię w dobrej hodowli, z tzw. czystych linii, po zdrowych rodzicach.

Regularnej kontroli wymagają długie zwisające uszy, ich zaniedbanie może skutkować powstaniem stanu zapalnego o podłożu bakteryjnym lub grzybiczym. Regularne ich sprawdzanie, osuszanie po kąpieli i spacerze podczas deszczowej pogody a w razie potrzeby czyszczenie, pozwala uniknąć jakichkolwiek problemów z uszami. 

Champion Sieger’s PLAYER IN PEAK i Champion High Score CAN’T COPY THIS


Do kogo pasuje ten pies ?

Choć springer spaniel angielski należy do ras myśliwskich, to obecnie jest przede wszystkim bardzo miłym, niezwykle przywiązanym do swoich opiekunów psem rodzinnym. Wymarzonym dla niego właścicielem jest osoba prowadząca aktywny tryb życia, bo springer jest psem wesołym, pełnym energii, źle znoszącym samotność  Doskonałym dla niego miejscem będzie dom za miastem z dużym ogrodem i możliwością swobodnego wybiegania. Nie znaczy to jednak, że nie sprawdzi się w rodzinie mieszkającej w mieście, pod warunkiem jednak, że jego opiekun zapewni mu wystarczającą ilość ruchu. Odpowiednio wybiegany springer jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zamienia się w statecznego domownika. Nie jest prawdą, że nie może żyć bez polowania, prawdą jest natomiast, że brak aktywności fizycznej i absorbujących go fizycznie i umysłowo zadań bardzo niekorzystnie odbije się na jego psychice. Niewybiegany, znudzony pies może stać się uciążliwy i zwłaszcza pod nieobecność swoich opiekunów, dokonać zniszczeń w mieszkaniu.
 
 
Springer angielski jest psem uczuciowym, bardzo blisko związanym ze swoją rodziną, źle znosi samotność, odizolowanie przyjmuje jako karę. Przywiązuje się do wszystkich domowników, ale zwykle ustala własną hierarchię ważności. Jest bardzo inteligentny, bezbłędnie rozszyfrowuje na co może sobie pozwolić, kogo musi słuchać, a z kim może podyskutować. Warto poświęcić mu trochę czasu, zwłaszcza w okresie szczenięcym, nie wolno zapominać o jego korzeniach, zawsze będzie go ciągnęło do wolności, gdzie może pogonić przed siebie, złapać jakiś trop i go rozpracować. Dlatego też trzeba nauczyć go posłuszeństwa a na spacerach w mieście zawsze prowadzić na smyczy, bo nigdy nie wiadomo kiedy popędzi za kotem lub nisko lecącym ptakiem. Nieraz widywałam zrozpaczonych właścicieli, którzy w ten sposób stracili ukochanego psa. Mówili, że on nigdy nie odbiegnie, a potem zdarzył się ten jeden raz i pies w ułamku sekundy znalazł się pod samochodem.
 

Springery są doskonałymi towarzyszami dla dzieci, są łagodne, całkowicie pozbawione agresji, a szaleństwa z dziećmi pozwalają im wyładować nadmiar energii. Dorosły pies musi mieć co najmniej jeden godzinny spacer dziennie i to nie noga za nogą, ale taki, który pozwala mu wyładować energię. Najlepsze są oczywiście psie sporty, ale może być również rzucanie aportu, znajdywanie schowanego przedmiotu, lub zaaranżowany gdzieś na trasie spaceru tor przeszkód. To powinien być taki spacer, po którym zziajany i szczęśliwy pies wraca do domu, prosto na swoje legowisko. Dla leniwych właścicieli doskonałym wyjściem są dwa psy, z którymi wystarczy wyjść w bezpieczne miejsce, a one same sobie zapewnią maksymalną ilość ruchu. 
 

HEART AND LOVE Three Ponds Valley
 
Springer zupełnie nie sprawdza się jako stróż, radośnie wita wszystkich gości i jest przyjaźnie nastawiony do całego świata. Jest to pies, który musi mieć zajęcie, zmuszony do bezczynności, pozbawiony możliwości wybiegania się i trzymany cały czas w mieszkaniu, zaczyna tyć, nudzi się i zamęcza właścicieli bez przerwy próbując wszystkich po kolei wyciągnąć na spacer.

Zalety i wady

+ doskonały pies myśliwski
+ bardzo miły pies rodzinny
+ inteligentny, łatwo sie uczy
+ sprawdza się w psich sportach          
+ przyjacielski wobec dzieci
+ mało szczeka
  - wymaga konsekwentnego prowadzenia
- ma bardzo dużo energii
- potrzebuje dużo ruchu
- znudzony może być uciążliwy

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. 


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 125/28.10.2009/GB
SPRINGER SPANIEL ANGIELSKI (English Springer Spaniel)
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 29.10.2003
Użytkowanie: Płochacz, aporter.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 8 - Aportery, płochacze i psy dowodne.
Sekcja 2 - Płochacze
Podlega próbom pracy.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Jest to bardzo stara rasa, od dawna hodowana w czystości rasy, najstarsza z grupy psów myśliwskich (gundogs). Pierwotnym przeznaczeniem psa było wyszukiwanie oraz wypłaszanie zwierzyny łownej łapanej do sieci, przez sokoła czy charta. Obecnie używany jest do wyszukiwania, wypłaszania oraz aportowania zwierzyny łownej zestrzelonej przez myśliwego.

WYGLĄD OGÓLNY:

Symetrycznie zbudowany, zwarty, mocny, wesoły i aktywny. Najwyższy wzrostem oraz najbardziej typowy spośród wszystkich spanieli brytyjskich.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Przyjazny, o wesołym usposobieniu, posłuszny. Wielce niepożądana u psa jest agresja, czy płochliwość.

GŁOWA:

Mózgoczaszka:
Czaszka średniej długości, dość szeroka, delikatnie zaokrąglona, wznosząca się od części twarzowej, tworząca czoło (stop), przedzielona bruzdą pomiędzy oczami, zanikającą wzdłuż czoła w kierunku guza potylicznego, który nie powinien być zbyt zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Nozdrza dobrze rozwinięte.
Kufa: Proporcjonalnej długości w stosunku do mózgoczaszki, dostatecznie szeroka i głęboka, dobrze wyrzeźbiona pod oczami.
Fafle: Dość obwisłe, kwadratowe.
Szczęki/uzębienie: Szczęki mocne, z idealnym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym tzn. siekacze górne przykrywają siekacze dolne i stykają się z nimi ściśle oraz są prawidłowo osadzone w szczękach.
Policzki: Płaskie.
Oczy: Średniej wielkości, migdałowego kształtu, nie wyłupiaste ani zapadnięte, dobrze osadzone (bez widocznej trzeciej powieki), czujne, o miłym, łagodnym wyrazie. Ciemnoorzechowe. Niepożądane jasne.
Uszy: W kształcie płata, dobrej wielkości i szerokości, przylegające dosyć blisko do głowy. Osadzone na wysokości oczu. Dobrze owłosione.

SZYJA:
Dobrej długości, mocna i umięśniona, bez oznak podgardla, delikatnie wygięta w łuk, zwężająca się ku głowie.

TUŁÓW:
Mocny, ani zbyt długi, ani zbyt krótki.
Lędźwie: Umięśnione, mocne z lekkim łukiem i dobrze związane.
Klatka piersiowa: Głęboka, dobrze rozwinięta. Żebra dobrze wysklepione.

OGON:
Zwyczajowo obcięty (kopiowany).
Kopiowany: Nisko osadzony, nigdy nie jest noszony powyżej linii grzbietu.Dobrze opierzony i w ciągłym ruchu.
Niekopiowany: Nisko osadzony, nigdy nie jest noszony powyżej linii grzbietu. Dobrze opierzony i w ciągłym ruchu. Pozostający w równowadze w stosunku do ciała.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Przednie kończyny proste o dobrym kośćcu.
Łopatki: Ukośne, dobrze ułożone.
Łokcie: Dobrze przylegające do ciała.
Nadgarstki: Mocne i elastyczne.
Łapy: Ścisłe, zwarte, dobrze zaokrąglone, z mocnymi pełnymi opuszkami.
Kończyny tylnie:
Uda: Szerokie, umięśnione, dobrze rozwinięte.
Stawy kolanowe i skokowe: Umiarkowanie kątowane. Niepożądane grube stawy skokowe.
Łapy: Ścisłe, zwarte, dobrze zaokrąglone, z mocnymi pełnymi opuszkami.

CHODY:
Charakterystyczne dla rasy. Przednie kończyny powinny być wyrzucane do przodu od ramion, w sposób łatwy i swobodny. Stawy skokowe poruszają się idealnie pod ciałem, w jednej linii z przednimi kończyna mi. W powolnym ruchu pies może szeroko rozstawiać kończyny, co jest typowe dla tej rasy.

OKRYWA WŁOSOWA:

Włos: Przylegający, prosty oraz odporny na niepogodę, nigdy nie jest gruby i szorstki. Umiarkowanie „pióra” na uszach, przednich kończynach, tułowiu i tylnych kończynach.
Umaszczenie: Wątrobowo-biały, czarno-biały lub którykolwiek z tych kolorów ze znaczeniami.

WZROST:
Przybliżona wysokość w kłębie: 51 cm (20 cali).

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której został przeznaczony.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
  • agresja lub wyraźna lękliwość
  • psy wykazujace wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.

NB: Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jadra w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/125.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.