Pochodzenie

Pierwsze wzmianki o psach tej rasy pochodzą ze starożytnego Egiptu z około 2700 roku p.n.e. Najstarszy zachowany wizerunek basenji znajduje się w Wielkiej Piramidzie Cheopsa. Na malowidłach odnalezionych w pochodzącym z 2000 roku p.n.e. grobowcu Antefeaa II przedstawiono cztery wyraźnie różniące się sylwetki psów. Jeden z nich to pies idealnie odpowiadający wyglądem dzisiejszemu basenji. Hieroglif opisujący to malowidło wyjaśnia, że jest to pies wyjący, jodłujący, w odróżnieniu od trzech pozostałych psów, określonych jako psy szczekające.

Basenji jakie znamy dzisiaj, zostały przywiezione z Afryki Centralnej. Do dziś nie wiadomo, czy psy te przybyły na dwór faraonów jako zdobycz lub dar z serca Afryki, czy też odwrotnie, zawędrowały do Afryki po upadku imperium faraonów. Zdecydowanie bardziej przekonująca jest wersja pierwsza. Zamieszkujący Afrykę Pigmeje znani są ze swojej niechęci do innej niż własna kultury, jest więc mało prawdopodobne, żeby ci zapaleni myśliwi uczynili psa pochodzącego z obcej kultury towarzyszem swoich niezwykłych łowów.

Polowanie odbywało się zgodnie z rytuałem Pigmejów. Psy wyposażone były w zawieszone na szyi kołatki i zaganiały zwierzynę do specjalnie przygotowanej pułapki w kształcie podkowy, utworzonej przez wbite w ziemię włócznie. Wyskakując wysoko nad ziemią dawały znak, że zadanie zostało wykonane a myśliwi mogą przyjść i dokończyć dzieło. Basenji były więc dla plemienia świętością, bo to one, zdobywając pożywienie, zapewniały mu przetrwanie. Trudno się więc dziwić, że podczas deszczu Pigmeje odstępowali psom miejsce w chacie, a w czasie długiej drogi nosili je na szyi. Zachowały się przekazy mówiące o tym, że pierwsi europejscy nabywcy psów musieli za nie zapłacić tyle, ile za kilka żon miejscowych notabli. Najpiękniejsze psy były bezcenne i żaden Pigmej, za żadną cenę by ich nie sprzedał.
 

Basenji uwielbia zakładać nogę na nogę

Pierwsza, podjęta w 1869 roku, próba sprowadzenia basenji do Europy zakończyła się tragicznie, suka wyskoczyła z okna hotelu w Aleksandrii. Następna, tym razem udana próba, miała miejsce w maju 1894 roku, kiedy to podróżnik Bochert wysłał psy na wystawę w Dortmundzie. Stały się one wielką atrakcją a liczne gazety poświęciły im specjalne artykuły. Podobne reakcje towarzyszyły ich pojawieniu się na angielskim Cruft’s Dog Show w 1895 roku. Niestety oba psy w niedługim czasie padły na nosówkę. Nie przeżyły również psy sprowadzone do Francji. Uznano, że różnica miedzy klimatem Afryki i Europy jest tak duża, że nie uda się rozpocząć hodowli tych psów na naszym kontynencie. Dopiero w 1908 roku ta fatalna passa została przerwana, w berlińskim ogrodzie zoologicznym udało się wyhodować pierwszy w Europie miot basenji. Niestety wszystkie następne sześć psów, przywiezionych w 1923 roku przez Helen Nutting do Anglii, padło na nosówkę, tym razem na skutek złej szczepionki. To niepowodzenie znowu na kilka lat zahamowało import psów z Afryki.

Dopiero do wielkiej miłośniczki rasy, żony angielskiego urzędnika kolonialnego Olivii Burn wreszcie uśmiechnęło się szczęście. Jeszcze w czasie pobytu w Afryce, w jej domu zamieszkały pierwsze basenji, które wracając do Anglii zabrała ze sobą. Te psy nie tylko szczęśliwie przeżyły, ale jako pierwsze zostały zarejestrowane w księgach angielskiego Kennel Clubu. Były to pierwsze psy afrykańskie wpisane do ksiąg jako basenji. Niestety - znowu tragedia, po obowiązkowym szczepieniu przeciwko nosówce zachorowały wszystkie psy, przeżyła zaledwie jedna suka.
 

Pani Burn nie dała jednak za wygraną i w 1933 roku sprowadziła do Anglii psa, który po przebyciu kwarantanny pokrył wcześniej sprowadzoną sukę, sam jednak trzy tygodnie później padł z powodu posocznicy. Nieugięta hodowczyni nie patrząc na prześladującego ją pecha, sprowadziła tym razem trójkę zwierząt: jednego psa oraz dwie suki. Już w czasie kwarantanny jedna z nich urodziła zdrowe szczenięta. Był rok 1937 i ten moment uważa się za początek europejskiej hodowli basenji. W tym samym roku Olivia Burn pokazała swoje psy podczas Cruft’s Dog Show, a zainteresowanie tą rasą przeszło jej najśmielsze oczekiwania, "barkless dog", czyli nieszczekający pies zrobił wielką furorę.

Następny Cruft pod znakiem tej rasy odbył się w 2001 roku, basenji został najpiękniejszym psem najbardziej prestiżowej wystawy na świecie. Ten wielki sukces sprawił, że rasą zainteresowali się hodowcy psów z pozostałej części Europy oraz z innych kontynentów. Rasa ta jednak nigdy nie stała się w Europie zbyt popularna i do dziś populacja basenji jest raczej nieliczna. Za to w Stanach Zjednoczonych basenji szybko stały się popularne a hodowcy amerykańscy, którym mimo ogromnych trudności udało się sprowadzić z Afryki kilkanaście psów, dopracowali się basenji najwyższej klasy.

Polska historia basenji jest stosunkowo krótka, rozpoczęła się w 1993 roku, kiedy do hodowli Liwang oraz Ypsylon sprowadzono pierwsze szczenięta tej rasy. W późniejszych latach zainteresowały się nimi również inne hodowle, jak chociażby Asiaczek i Strażnik Lasu. Mimo, że polskie basenji odnoszą znaczące sukcesy na krajowych i zagranicznych ringach, w kraju wciąż są rasą mało popularną. Ponieważ w Europie zainteresowanie nimi rośnie, można mieć nadzieję, że i w Polsce basenji znajdzie wielu nowych miłośników, bo naprawdę na to zasługuje.
 

Int.Ch. Multi Ch Mł.CH.PL.SK OFI CHILD OF THE STARS Asiaczek FCI Wł.Hod.Ofindoro
 

Basenji to niewielki, lekkiej budowy, elegancki, pełen gracji pies, który z wyglądu przypomina gazelę. Ma proporcjonalnie zbudowany tułów, krótki, prosty grzbiet, umiarkowanie szeroką i głęboką klatkę piersiową z dobrze wysklepionymi żebrami, krótkie lędźwie oraz dolną linię przechodzącą w wyraźną talię. Ogon mocno zakręcony nad grzbietem, przylega ściśle do uda w pojedynczym lub podwójnym skręcie.

Głowa wysoko wzniesiona na długiej, wyraźnie łukowatej szyi. Czaszka płaska, średniej szerokości, zwężająca się od oczu ku nosowi. Stop nieznaczny. Oczy migdałowate, skośnie osadzone, otoczone ciemna powieką. Uszy wysoko osadzone, małe, stojące, skierowane lekko ku przodowi. Nos czarny. Szczęka i żuchwa mocne, w idealnym, regularnym i pełnym zgryzie nożycowym, tzn., że górny łuk zębowy ściśle zachodzi na dolny łuk, a zęby w szczęce i żuchwie ustawione są pionowo.
 

 
Int,Ch, Multi.Ch, Mł.Ch.PL Msumari’s AZA ALOUA z Int.Ch, Multi Ch Mł.Ch.PL, Mł Zw.KL
Nirse KIBIBI i miotem "A" w hodowli Burudika

Kończyny przednie proste, o delikatnym kośćcu. Łopatki dobrze kątowane, łokcie przylegające do klatki piersiowej. Kończyny tylne mocne i dobrze umięśnione, miarkowanie kątowane, staw skokowy nisko ustawiony, nie skierowany ani na zewnątrz, ani do środka. Łapy małe, wąskie, zwarte, o grubych opuszkach, dobrze wysklepionych palcach i krótkich pazurach.

Basenji ma dwie cechy, które wyróżniają go spośród innych psów: pomarszczone czoło oraz zakręcony jak obwarzanek ogonek. Trudno uwierzyć, ale psy po urodzeniu mają tak dużo skóry, że przypominają shar peia, potem wygładzają się, ale już na całe życie pozostaje im nieco luźna skóra i zmarszczone czoło. Ogonek u szczeniąt jest prosty i dopiero w miarę dorastania psa skręca się i charakterystycznie układa na boku uda.

Wysokość w kłębie: psy 43 cm, suki 40 cm.
Masa ciała: psy 11 kg, suki 9,5 kg.

 

Mimo, że obecnie basenji pełnią rolę psów do towarzystwa, to nie należy zapominać, że w ich żyłach płynie krew afrykańskich myśliwych. Są to psy bardzo inteligentne, o wyjątkowo dużym temperamencie i niezależności. Basenji wykonanie każdego polecenia poprzedza chwilą zastanowienia i bywa, że ma zdanie odmienne od właściciela. Dlatego też trzeba go szkolić jak najwcześniej, musi być to jednak szkolenie mądre, w żadnym wypadku nie musztra, bo skutek będzie odwrotny od zamierzonego. Basenji nigdy nie będzie brylował na konkursach posłuszeństwa, bo to nie leży w jego naturze. Jest zbyt wielkim indywidualistą.

Jest to pod każdym względem pies nietypowy. Przede wszystkim nie szczeka, kiedy chce wyrazić swoje emocje wydaje całą masę przeróżnych odgłosów, które przypominają miauczenie kota, płacz dziecka lub słynne tyrolskie jodłowanie. W sposobie zachowania ma wiele wspólnego z kotem, nie tylko miauczy, ale także potrafi myć się jak kot. Nie bez przyczyny został nazywany „kocim psem”. Jego wrodzony wdzięk i gracja w poruszaniu się, sposób mycia sierści, a także prawie całkowity brak psiego zapachu przypominają najprawdziwszego kociaka.
 

Ch.PL. Mł.Ch.PL. Mł.Zw Kl.I, Zw.PL BASTET PRINCESS Of Burudika
wł hodowla African Goddess 

Basenji ma elastyczną skórę oraz krótki, gładki, przylegający i bardzo delikatny włos.

Umaszczenie:
Wzorzec dopuszcza następujace barwy:

Ciekawostką jest fakt, że to ostatnie umaszczenie został uznane przez FCI dopiero w 2001 roku. Na zatwierdzenie czekają następne: trikolor pręgowany, czyli trindle, sobolowy, marmurkowy, kremowy, niebiesko-biały mahoniowy, trikolor mahoniowy, trikolor czaprakowaty.

Znakiem szczególnym basenji są białe znaczenia. Biel powinna znajdować się na łapach, klatce piersiowej i końcu ogona. Białe łapy, strzałka i kołnierz – opcjonalne. Okazuje się, że tak wysoko ceniona przez wystawców biała kryza wokół szyi nie jest obowiązkowa. W miotach, w zależności od umaszczenia rodziców, mogą urodzić się szczenięta w różnych kolorach.

Basenji to psy niezwykle czyste, które potrafią myć się tak jak kot. Swoją krótką sierść, która nie wydziela psiego zapachu, najczęściej same doprowadzają do porządku. Jej pielęgnacja nie zabiera wiele czasu i sprowadza się przede wszystkim do szczotkowania. 

Ch.MD.MK Old Legend’s Dorian w zabawie z kózkami wł.hod Z Klanu Łobuzów

Basenji to najczęściej zdrowe, pełne temperamentu psy, o bardzo dobrym apetycie. Mogą je jednak dotknąć choroby oczu, stawów biodrowych, nerek oraz rzadziej schorzenia jelitowe, anemia hemolityczna, problemy z tarczycą, rzepką kolanową czy sercem. W niektórych krajach przed dopuszczeniem psa do hodowli należy wykonać obowiązkowe badania. W Polsce takiego obowiązku jeszcze nie ma, choć wiele hodowli je przeprowadza.
 

16 letnia Int.Ch. Multi Ch KLASSIC`S A STAR IN STRIPES Wł.Hod Loango
 

Basenji nie znosi samotności, bardzo sobie ceni bliskość swojego pana, dlatego zdecydowanie nie nadaje się dla osób, które większą część dnia przebywają poza domem. Jego wychowanie nie jest łatwym zadaniem, bo jest to pies który ma swoje zdanie i nie da się mu narzucić swojej woli.
 
Wymaga bardzo cierpliwego przewodnika, który uszanuje jego nietypowy charakter i nauczy go wszystkiego stosując wyłącznie pozytywne metody szkolenia: pochwały i smakołyki. Nigdy nie wolno zmuszać go krzykiem do posłuszeństwa, bo to nic nie da, natomiast może spowodować, że pies straci zaufania do swojego przewodnika. Basenji wymaga cierpliwości oraz łagodnego traktowania, zbyt ostro potraktowany potrafi odmówić współpracy. Dlatego potrzebuje spokojnego, konsekwentnego właściciela, który zrozumie jego psychikę i potrafi go dobrze wychować.

Więcej na ten tmat poniżej w Zdaniem hodowcy. 

 
Mł.Ch.Pl.,Ch.Pl. CHICHA African Elite FCI. Wł.hod African Elite 

Cieczka, która u większości suk pojawia się dwa razy do roku, u basenji występuje tylko jeden raz w roku, zazwyczaj jesienią. Z jednej strony pozwala to na dokładne zaplanowanie sezonu wystawowego, który w tym przypadku trwa prawie cały rok, z drugiej niedogodnością jest fakt, że jeśli planowane krycie z jakiegoś powodu nie dojdzie do skutku, trzeba czekać cały rok na następną cieczkę. Mioty basenji nie są liczne, trzy - cztery szczenięta w jednym miocie to już jest dużo. Bardzo rzadko zdarzają się mioty liczące po sześć - osiem szczeniąt.
 

Choć obecnie traktowane są jako psy do towarzystwa, to w żadnym wypadku nie są to psy-kanapowce. Mimo, że od chwili, gdy basenji trafił z Afryki na Stary Kontynent, minęło już sporo czasu, to jednak niezmiennie jest to pies o prawdziwie pierwotnym instynkcie. Ogromny temperament, samodzielność i niezależność, powiązane z niezwykłą inteligencją, to główne cechy jego charakteru. Zachowuje on dystans do otaczającej go rzeczywistości, niechętnie się podporządkowuje, przez co często uznawany jest przez laików za psa upartego i wręcz głupiego. Prawda jest jednak taka, iż osobnik tej rasy sam potrafi ocenić sytuację i często weryfikuje nasze polecenia. Takie zachowanie zazwyczaj jest dla jego pana irytujące, ale trudno... taki jest basenji. Nie należy więc oczekiwać od niego uległości czy karności, wszelkie szkolenia wykraczające poza podstawy posłuszeństwa w większości przypadków nie przyniosą oczekiwanych rezultatów.

 

 
Zw Świata, Zw.Europy,Mł. Zwyc.Europy,Int.Ch, Multi Mł.Ch, Multi Ch,Zw.Klubu
Obsidion AUTOBOT-TICCA Wł hod. "Bahaticca"
 

Mimo nieograniczonej samodzielności niezwykle mocno przywiązuje się do właścicieli. Lubi także dzieci, choć nieustannie traktuje je lekceważąco, jakby "z góry" - nigdy nie przyjdzie mu jednak do głowy użycie zębów. Basenji przepada za towarzystwem ludzi i nawet wobec obcych nie bywa agresywny. Sam jednak, podobnie jak koty, wybiera czas, w którym ma ochotę na głaskanie i czułości.

Psy tej pierwotnej rasy nie lubią samotności i pozostawione na dłużej same w domu miewają niszczycielskie skłonności. Sposobem na to jest przyzwyczajenie młodego psa do przebywania, w chwilach naszej nieobecności w klatce. Choć na początku trudno jest mu pogodzić się z takim ograniczeniem wolności, to jednak z czasem klatka staje się dla niego miejscem pełnego azylu i mając ochotę na chwilę spokoju sam się do niej chowa. Ważne jest, aby pamiętać o potrzebie ruchu, dlatego też każdy pobyt w zamknięciu należy mu wynagrodzić jak największą porcją zabaw i spacerów.  

 
Int.Ch, Multi.Ch, Multi Mł.Ch, Mł Zw Kl. Mł.Zw. Świata Taji Hodari FLIES TO LOANGO
współwłasność - hod. Burudika i hod. Loango

Basenji jest psem nietypowym. Wyróżnia się przede wszystkim tym, że… nie szczeka! Zamiast głośnego jazgotu właściciel może usłyszeć dźwięki, które przypominają miauczenie kota, płacz dziecka czy nawet jodłowanie. Nie bez przyczyny jest nazywany kocim psem. Jego wrodzony wdzięk i gracja w poruszaniu się a także całkowity brak psiego zapachu przypominają najprawdziwszego kociaka. Basenji myją się jak koty, łapą. Uwielbiają siedzieć na podwyższeniu i z takiej perspektywy oglądać, co też dzieje się w domu. Wszelkie koce, kołdry i swetry służą im do wylegiwania się w ciepełku. Lubią przesiadywać na kolanach właścicieli i wykorzystują każdą okazję, aby się przytulić. Warto podkreślić, że nie mają nieprzyjemnego psiego zapachu. Ich skóra nasyca się zapachem otoczenia. Są bardzo czystymi psami. Po spacerach zaczynają się nawzajem myć. Wygląda to bardzo śmiesznie: psiaki siedzą jeden za drugim i myją sobie nawzajem głowy, łapki, tułów. Taka forma wyrażania uczuć zdarza się jednak tylko w tych grupach psów, które są ze sobą blisko spokrewnione. Jak koty są stworzeniami wesołymi, figlarnym, wymagającymi dużej ilości zabaw. Często przyjmują kocią pozycję leżąc ze skrzyżowanymi łapami i jeśli to możliwe zajmują jak najwyższe miejsce, aby powiększyć pole obserwacji.
 

Ch.PL, Mł.Ch.PL Nabamba HALLE BERRY i ALME Ballada o Wędrowaniu
Wł. hod.Ballada o Wędrowaniu

Basenji przebywające w grupie szybko ustalają między sobą hierarchię i niestety bywa tak, że jeśli do stada trafią dwa samce o mocnych osobowościach, to prędzej czy później dochodzi pomiędzy nimi do walki - często "na śmierć i życie". W takich przypadkach nieuniknione jest odseparowanie psów od siebie i praktycznie dożywotnie pilnowanie, aby psy nie miały okazji do ponownej konfrontacji. Nie zawsze istnieją warunki do prowadzenia takiej hodowli, lepiej więc zrezygnować z posiadania dwóch samców. Problem ten nie istnieje, gdy w hodowli nie ma suk, o które walczą psy. Często zdarzają się walki pomiędzy sukami lub psem i suką, jednak nie są one tak zajadłe i zazwyczaj kończą się bardzo szybko porównaniem siły i ustaleniem hierarchii.
 

Istnieje jedna bardzo ważna zależność, która wpływa na charakter basenji. Otóż zupełnie inaczej może zachowywać się pies hodowany pojedynczo od psów żyjących w grupie. Osobnik bez stałego kontaktu z innymi przedstawicielami rasy jest o wiele bardziej posłuszny i karny. Najczęściej takie psy są przyjacielskie w stosunku do innych zwierząt, potrafią bez oporów nauczyć się przychodzenia "do nogi" na spacerze i w większości są to psy układne, o zrównoważonym charakterze. Stado basenji zachowuje się tak jak nakazuje im to natura, żyją dla siebie i można odnieść wrażenie, że świetnie poradziłyby sobie bez człowieka. Na szczęście przy odrobinie dobrej woli można znaleźć "złoty środek", czyli właściwe miejsce właściciela w grupie Afrykańczyków.

Nie oczekujmy, że basenji będzie pilnował nam domu, jest to jedna z niewielu rzeczy, których nie potrafi robić. Uwielbia jeść. Nie jest zbyt wybredny, smakuje mu zarówno sucha karma, jak i jedzenie tradycyjne. Należy jednak uważać, aby go nie przekarmić, bo wtedy zamiast lekkiej i zwiewnej gazeli, będziemy mieć w dom tłuściutkiego hipopotama.

 

Wzorzec FCI nr 43 /24. 01.2000/, wersja angielska
BASENJI
TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Afryka Centralna.
PATRONAT: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 25.11.1999.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies myśliwski oraz do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 6 Psy ras pierwotnych.
Bez prób pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Lekkiej budowy, o delikatnym kośćcu, arystokratycznie wyglądający pies; wysoki na nogach w porównaniu do długości, zawsze zrównoważony, czujny i inteligentny. Namarszczona głowa, ze stojącymi uszami, dumnie noszona na wyraźnie łukowatej szyi; głęboka klatka piersiowa przechodząca w wyraźną talię, ciasno zwinięty ogon, tworzą obraz bardzo harmonijnego psa, o wdzięku gazeli.
ISTOTNE PROPORCJE:
Odległość od szczytu głowy do stopu przekracza nieco odległość od stopu do czubka nosa.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
Nieszczekający, ale nie niemy; wydaje własny, specyficzny odgłos, będący połączeniem chichotu /rechotu/ i jodłowania. Niezwykły ze względu na swe szeroko rozumiane zamiłowanie do czystości. Inteligentny, niezależny, lecz czuły i czujny pies. Może być powściągliwy wobec obcych.
GŁOWA:
Z licznymi, lecz delikatnymi zmarszczkami, pojawiającymi się na czole, gdy uszy są wyprostowane. Boczne zmarszczki pożądane, ale nie przesadne lub przechodzące w łałok. Zmarszczki wyraźniej widoczne u szczeniąt, ale ze względu na brak cieniowania – nie aż tak widoczne u psów trójkolorowych.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Płaska, pięknie rzeźbiona, średniej szerokości, zwężająca się ku nosowi. Boczne linie czaszki zwężają się stopniowo ku kufie, dając obraz kształtnie wymodelowanych policzków.
Stop: Nieznaczny.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Pożądany czarny nos.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Szczęka i żuchwa mocne, w
idealnym, regularnym i pełnym zgryzie nożycowym, tzn., że górny łuk zębowy ściśle zachodzi na dolny łuk zębowy, a zęby w szczęce i żuchwie ustawione są pionowo.
Oczy: Ciemne, migdałowego kształtu; ustawione skośnie, patrzące w dal i nieodgadnione w wyrazie.
Uszy: Małe, spiczaste, stojące i nieco nachylone do przodu, o delikatnej strukturze, osadzone wysoko na szczycie głowy, koniuszek ucha znajduje się bliżej środka, niż zewnętrznej krawędzi czaszki.
SZYJA:
Mocna, dobrej długości, lecz nie gruba, wyraźnie łukowata, nieco pełniejsza u podstawy gardła, o wdzięcznej linii, podkreślającej wysklepiony kark. Dobrze osadzona w łopatkach, co daje wrażenie dumnie noszonej głowy.
TUŁÓW:
Harmonijny.
Grzbiet: Krótki, prosty.
Lędźwie: Krótkie.
Klatka piersiowa: Głęboki mostek. Dobrze wysklepione żebra.
Głęboka i owalna klatka piersiowa.
Dolna linia: Przechodząca w wyraźną talię.
OGON:
Wysoko osadzony; z tylną krzywizną pośladków sięgającą poza nasadę ogona, co nadaje kończynom tylnym wygląd silnych i wydajnych. Ogon mocno zakręcony nad grzbietem; przylega ściśle do uda w pojedynczym lub podwójnym skręcie.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Przednie kończyny proste, o delikatnym kośćcu. Kończyny ustawione w linii prostej do podłoża, tworzą średnio szeroki front.
Łopatki: Dobrze ukątowane, umięśnione, lecz nie przesadnie obłożone.
Łokcie: Przylegające do klatki piersiowej. Widziane z przodu, łokcie znajdują się w jednej linii z żebrami.
Przedramię: Bardzo długie.
Śródręcza: Dobrej długości, proste i giętkie.
KOŃCZYNY TYLNE: Mocne i umięśnione.
Kolano: Umiarkowanie ukątowane.
Podudzie: Długie.
Staw skokowy: Nisko ustawiony; nie skierowany ani na zewnątrz, ani do środka.
Łapy: Małe, wąskie i zwarte, o grubych opuszkach, dobrze wysklepionych palcach i krótkich pazurach.
CHÓD/RUCH:
Kończyny prowadzone prosto do przodu, szybkim, długim, niestrudzonym, kołyszącym krokiem.
SKÓRA:
Bardzo elastyczna.
SZATA:
WŁOS: Krótki, gładki, przylegający; bardzo delikatny.
MAŚĆ: Czysto czarna z białym; ruda z białym; czarna podpalana z białym, z podpalanymi znaczeniami nad oczami /pestki melona/, na kufie i policzkach; czarna podpalana z białym; pręgowana: rude tło z czarnymi pręgami; im wyraźniejsze pręgi, tym lepiej. Biel powinna znajdować się na łapach, klatce piersiowej i końcu ogona. Białe łapy, strzałka i kołnierz – opcjonalne.
WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Idealna wysokość: psy: 43 cm (17 cali) w kłębie, suki: 40 cm (16 cali) w kłębie.
Idealna waga: psy: 11 kg (24 funty) suki: 9.5 kg (21 funtów)
WADY:
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu oraz wpływu na zdrowie i dobro psa.

Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.

Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/43.pdf