Rasy psów

Wybierz inną rasę

BEAGLE

Pochodzenie


Beagle to bardzo stara angielska rasa, znana już w średniowieczu. Pierwsze wzmianki o nich można odnaleźć w pieśniach szkockiego barda Ossiana żyjącego w III wieku n.e. Nie wiadomo, kiedy i jak ta rasa powstała. Jedna z teorii mówi, że beagle wywodzą się ze starożytnej Grecji i stąd razem z Rzymianami trafiły na wyspy Brytyjskie. Inna, że są potomkami psów gończych, które w 1066 roku Normanowie z Wilhelmem Zdobywcą przywieźli do Anglii. Były one dużo mniejsze od dzisiejszych beagle tak, że można je było wozić w jukach przytroczonych do końskich siodeł. Z nich rozwinęła się póżniej miniaturowa odmiana rasy, która dziś już nie istnieje.

Wiadomo tylko, że Królowa Elżbieta była wielbicielką tych psów i trzymała dużą ich sforę. Była to właśnie owa kieszonkowa odmiana beagle tzw. pocket beagle lub Elisabeth beagle. Były one tak małe, że z łatwością mieściło się ich około dziesięciu w jednej sakwie. Te maleńkie pieski bardzo słabo się jednak rozmnażały i na skutek tego całkowicie wyginęły w latach trzydziestych XX wieku.

Od tamtej pory beagle na dobre zadomowiły się na Wyspach Brytyjskich. Początkowo ze względu na swoje użytkowe właściwości były wykorzystywane tyko do polowań i trzymane w licznych sforach i złajach przez ludzi bardzo bogatych i dobrze urodzonych. Oprócz Królowej Elżbiety beagle posiadali również jej ojciec Henryk VIII, Wilhelm III oraz Jerzy IV. Z czasem psy te zyskiwały coraz większą popularność, aż trafiły na salony i eleganckie kanapy, jako psy do towarzystwa.

Równie tajemnicza jak ich pochodzenie jest sama nazwa. Uważa się, że beagle pochodzi od celtyckiego słowa "beag" czyli mały, lub starofrancuskiego słowa "begle" będącego skrótową formą beguele i oznaczającego rozwarte gardło. Nie ma w tym żadnej przesady, bo rozwarte gardła licznej sfory beagle potrafią narobić dużo wrzawy i hałasu. Ich szczekanie jest bardzo melodyjne i przyjemne dla ucha. Dźwięki, jakie wydaje ze swych gardeł liczna sfora beagle robią wrażenie chóru, dlatego często nazywa się je singing beagles, czyli psami śpiewającymi.
 

Wystawowa kariera beagle zaczęła się w 1877 roku po pokazie w Alexander Palace. W 1890 roku powstał angielski Beagle Club a w 1891 na wystawie w Petersborough pokazano już psy z dziewięciu sfor. Były one jednak bardzo zróżnicowane, różne hrabstwa posiadały różne typy tych psów. Różniły się nie tylko wielkością, ale również maścią i rodzajem sierści. Były zarówno beagle krótkowłose, jak i szorstkowłose i nawet długowłose. Aby ujednolicić rasę w 1895 roku ustanowiono jej wzorzec, który z niewielkimi zmianami obowiązuje do dziś.

Obecnie beagle są bardzo popularne na całym świecie. Jednak nie zawsze tak było. Po II wojnie światowej, w latach czterdziestych, bardzo spadła ich liczebność w rodzimej Anglii. Zaczęło się to zmieniać dopiero w latach pięćdziesiątych. Na szczęście w tym samym czasie w Ameryce rozpoczęła się wielka moda na tę rasę. W 1954 roku beagle były najpopularniejszą rasą w USA. W Europie stały się popularne od początku lat 60-tych, kiedy zaczęto je postrzegać jako psy do towarzystwa. Wtedy hodowla beagle skupiła się również na jego urodzie, a nie jak dotychczas, wyłącznie na cechach czysto użytkowych.

W Polsce pierwsze beagle pojawiły się w latach 70-tych, sprowadzone niestety do celów doświadczalnych. Pierwsze polskie hodowle powstały dopiero dwadzieścia lat później, na początku lat 90-tych w oparciu o psy sprowadzane z Czech, Danii i Finlandii. Od tego czasu powstało wiele hodowli a wśród nich kilka, które hodują bardzo ambitnie i mogą poszczycić się międzynarodowymi sukcesami.
 

Wygląd

Beagle jest niewielkim,bardzo eleganckim psem, którego wygląd zdradza przynależność do grupy psów myśliwskich. Ma dużą, proporcjonalną głowę z lekko zaznaczonym stopem i silnie uwydatnionym guzem potylicznym, osadzoną na mocnej, robiącej wrażenie krótkiej, szyi. Oczy duże o łagodnym wyrazie, brązowe lub ciemno orzechowe w ciemnej oprawie. Uszy długie, nisko osadzone, zaokrąglone na końcach, noszone nieco do przodu. Grzbiet silny, szeroka i głęboka klatka piersiowa, muskularne uda i średnio długi, wygięty, wysoko osadzony, szablasty ogon. Kończyny mocne, silnie umięśnione.
 
Wysokość w kłębie: 45 - 50 cm.
Masa ciała: około 17 kg.
 

Charakter, usposobienie

Beagle jest najmniejszym ogarem używanym do polowania na drobną zwierzynę: lisy, króliki i zające, a także na dziki i sarny. Ma doskonały węch. Jest szybki, odważny i niezmordowany. Niezastąpiony w gonieniu, głoszeniu, płoszeniu i pracy na sfarbowanym tropie. W Kanadzie i USA beagle pracuje jako pies wyszukujący i aportujący zwierzynę.
 

Są to psy bardzo wytrzymałe, obdarzone wyjątkowo dużym temperamentem, potrzebują więc bardzo dużo ruchu i stałego zajęcia. Jakkolwiek beagle z natury jest psem myśliwskim, to od pewnego czasu ze względu na przemiły charakter i łagodne usposobienie jest coraz częściej traktowany jako rodzinny pies do towarzystwa. Wymaga jednak bardzo konsekwentnego przewodnika i wczesnego szkolenia, bo jest z natury dość uparty i samowolny. Jest jednak pojętny i chętnie się uczy, jeśli tylko będzie to szkolenie urozmaicone, prowadzone na wesoło i oczywiście nagradzane, bo beagle to wielki łakomczuch, który dla dobrego smakołyka jest w stanie na chwilę zrezygnować ze swojej niezależności. Dojrzewa późno, często dwuletni a nawet starszy pies potrafi bawić się jak szczeniak.
 

Szata

Beagle ma krótką, gładką i przylegającą sierść. Dopuszczalne jest każde umaszczenie zwyczajowo występujące u psów gończych z wyjątkiem wątrobianego. Koniuszek ogona musi być zawsze biały. Najbardziej popularne jest umaszczenie trójbarwne: biało–płowe z czarnym czaprakiem, choć coraz częściej spotyka się psy o umaszczeniu dwukolorowym.

Sierść beagle jest bardzo odporna na złe warunki atmosferyczne. Jest bezproblemowa w pielęgnacji, choć jeśli ma być zdrowa i błyszcząca, warto ją regularnie szczotkować, żeby na bieżąco usuwać martwy włos. Jeśli pies chodzi do lasu, należy pamiętać o zabezpieczeniu go przed kleszczami oraz jak każdemu kłapouchowi zajrzeć po spacerze do uszu i sprawdzić, czy nie dostały się tam jakieś listki lub kłoski, które mogą spowodować stan zapalny.

Więcej o pielęgnacji beagla i przygotowaniu go do wystaw - kliknij tutaj


Zdrowie

Beagle są psami zdrowymi i odpornymi. Dobrze odżywiane i zadbane psy dożywają nawet 16-tu lat. Główne problemy zdrowotne tej rasy są związane z urazami, których te pełne wigoru psy nabawiają się w czasie spacerów. Choroby dziedziczne, takie jak dysplazja stawów biodrowych, padaczka czy też problemy okulistyczne pojawiają się u beagle bardzo rzadko. Największym problemem są długie, zwisające, a więc z natury źle wentylowane uszy. Wymagają one regularnego sprawdzania i jesli trzeba czyszczenia, w przeciwnym razie mogą się w nich rozwijać różnego rodzaju infekcje bakteryjne lub grzybicze. Ten mały piesek uwielbia jeść, dlatego właściciel musi bardzo uważać, żeby jego przyjaciel nie przybrał zbytnio na wadze.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Beagle to przede wszystkim pies dla myśliwego. Nie znaczy to jednak, że musi polować, trzeba się jednak liczyć z tym, że jego myśliwska natura zawsze będzie determinować każde jego zachowanie. Dlatego też trzeba odpowiednio wcześnie popracować nad jego wychowaniem i ułożeniem.

Nie jest to z pewnością pies dla osoby, która większą część dnia spędza w pracy a po powrocie do domu zasiada przed telewizorem. Beagle nie znosi samotności, najlepiej więc będzie się czuł w domu z ogrodem, jako towarzysz prowadzącej aktywny tryb życia wielopokoleniowej rodziny, w której cały czas ktoś jest w domu. Jest z natury radosny, skłonny do zabaw i wyjątkowo tolerancyjny wobec dzieci. 

Pamiętać trzeba, że ogrodzenie musi być szczelne, bo beagle to wielce utalentowany uciekinier, który nie przepuści żadnej okazji, żeby się wybrać na samotną wycieczkę. Niestety nieobyty z ulicznym ruchem pies może wpaść pod samochód lub zostać skradziony. Na ulicy musi zawsze chodzić na smyczy, a do jego obroży przezorny właściciel powinien przyczepić solidną adresówkę z numerem swojego telefonu, bo ciekawy świata, z natury niezależny beagle ma tendencje do włóczęgostwa. 

Zalety i wady

+ doskonały pies myśliwski 
+ idealny pies dla osób aktywnych
+ doskonały kompan dla dzieci
+ łatwy w pielęgnacji
+ nadaje się wspólnego joggingu 
+ pozbawiony agresji
  - potrzebuje bardzo dużo ruchu
- niezależny i uparty
- lubi pogonić za kotem
- kopie dziury w ogrodzie w poszukiwaniu kretów

 

Ciekawostki

Wielkim miłośnikiem rasy był prezydent Lyndon Johnson, który posiadał parę Beagle o imionach Him i Her. Tak bardzo był z nich dumny, że często się z nimi pokazywał i nawet zabierał je ze sobą w podróże służbowe.
 
www.presidentialpetmuseum.com 
 

 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców 
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. 


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 161 /27.01.2011/GB
BEAGLE
Wersja polska luty 2011
Pochodzenie: Wielka Brytania.
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Pies gończy.
Klasyfikacja FCI: Grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
Sekcja 1.3. Małe psy gończe.
Obowiązują próby pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Sądzi się, że beagle powstał w drodze selekcjonowania najmniejszych foxhoundów do polowania z pieszym myśliwym, najczęściej na zająca. Do dzisiaj wykorzystywany jest do polowań w sforach, często organizowanych przez rozmaite stowarzyszenia i instytucje. Jest to mały pies pełen energii, entuzjazmu i wigoru, zawsze gotów do każdego zajęcia. Wszystkie cechy tego psa powinny składać się na obraz sportowca, a nie ma piękniejszego widoku niż sfora beagle gnająca za zdobyczą z głowami przy ziemi i ogonami postawionymi sztywno do góry. W czasie panowania Henryka VIII i Elżbiety I istniały także beagle szorstkowłose, niektóre tak małe, że mieściły się w kieszeni kurty myśliwskiej. Z czasem beagle stały się większe, ale do dzisiaj zdarzają się w miotach osobniki małe, nazywane „kieszonkowymi”.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Mocny, zwartej budowy, pies gończy, raczej szlachetny, nie ociężały.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość czaszki od guza potylicznego do stopu możliwie taka sama jak długość kufy do czubka nosa. Odległość od podłoża do łokcia wynosi ok. połowy wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Wesoły, odważny, energiczny i zdecydowany, czujny i inteligentny. Ruchliwy i sympatyczny. Jego specjalnością łowiecką jest gonienie po śladzie, głównie zajęcy. Temperament zrównoważony; nie agresywny ani bojaźliwy.
GŁOWA:
Średniej długości, mocna, ale nie ciężka, delikatniejsza u suk, pozbawiona zmarszczek i fałd.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Lekko wysklepiona, średniej szerokości z nie znacznym guzem potylicznym.
Stop wyraźnie zaznaczony, najlepiej, gdy znajduje się w połowie długości głowy.
Trzewioczaszka:
Nos: szeroki, pożądany czarny, ale u jasno umarszczonych psów może być jaśniejszy; nozdrza szerokie.
Kufa: nie spiczasta.
Wargi: umiarkowane obwisłe.
Uzębienie: szczęki mocne, z doskonałym, regularnym zgryzem nożycowym. Siekacze ustawione pionowo.
Oczy: ciemno brązowe lub orzechowe, dość duże, nie są osadzone głęboko, ani wyłupiaste, szeroko rozstawione, o łagodnym i miłym wyrazie.
Uszy: długie, z zaokrąglonymi końcami, osadzone nisko, sięgające w pozycji wyciągniętej prawie końca nosa, cienkie i zwisające wdzięcznie blisko policzków.
SZYJA:
Dostatecznie długa, aby umożliwić psu swobodne tropienie, lekko łukowata, z nie wielkim podgardlem.
TUŁÓW:
Dobrze związany, wyważony.
Grzbiet: prosty i poziomy.
Lędźwie: krótko związany, harmonijne mocne i giętkie.
Klatka piersiowa: głęboka, sięga poniżej łokci.
Żebra: dobrze wysklepione i zachodzące daleko do tyłu.
Brzuch: nie nadmiernie podkasany.
OGON:
Mocny, średniej długości. Osadzony wysoko, noszony wesoło, lecz nie zakręcony ani nachylony ponad grzbietem. Dobrze porośnięty włosem, szczególnie na spodniej stronie.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie

Łopatki: Skośnie ułożone nieprzeładowane. Łokcie: Mocne, niewykręcone na zewnątrz ani niepodstawione pod tułów.
Przedramię: Kończyny przednie proste, pionowe o okrągłym Kośćcu.
Śródręcza: krótkie.
Łapy: mocne i zwarte, dobrze wysklepione o mocnych opuszkach – nie zajęcze, pazury krótkie.
Kończyny tylne:
Uda: muskularne.
Stawy kolanowe: dobrze kątowane.
Stawy skokowe: mocne, nisko umieszczone, równoległe.
Łapy: mocne i zwarte, dobrze wysklepione o mocnych opuszkach – nie zajęcze, pazury krótkie.
CHODY:
Grzbiet w ruchu mocny i prosty, niekołyszący się. Akcja frontu swobodna o długim wykroku, równoległe i niska; mocny napęd kończyn tylnych. Pies nie może poruszać się wąsko tyłem ani plątać lub zbyt wysoko podnosić kończyn przednich.
SZATA:
Sierść:
Krótka, gęsta, na każdą pogodę.
Maść:
Trójbarwna (czarna, płowa i biała) błękitna, płowa i biała; biała w łaty: borsucze, zajęcze, cytrynowe; cytrynowa z białym, czerwona z białym, płowa z białym, czarna z białym, jednolicie białym. Wszystkie wyżej wymienione kolory z wyjątkiem czysto białego mogą być przesiane. Żadna inna maść niedopuszczalna. Koniec ogona biały.
WYMIARY:
Wysokość w kłębie (pożądana) - minimalna 33 cm, - maksymalna 40 cm.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane, jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był przeznaczony.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub wyraźna lękliwość
• Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.

N.B. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: www.zkwp.pl/wzorce

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.