Rasy psów

Wybierz inną rasę

BULLMASTIFF

Pochodzenie


Bullmastiff powstał w XIX wieku wyniku skrzyżowania dwóch ras: buldoga staroangielskiego, który zasadniczo różnił się od dzisiejszego buldoga angielskiego oraz ówczesnego mastiffa angielskiego. Rasa powstała niejako na zamówienie właścicieli dużych posiadłości ziemskich, którzy potrzebowali psa skutecznie broniącego ich majątku przed włóczęgami, złodziejami bydła oraz kłusownikami. Ponieważ kłusownictwo było wówczas karane śmiercią, złapany na gorącym uczynku przestępca z obawy przed wyrokiem nie wahał się zabić zarówno ścigającego go psa, jak i jego właściciela. Potrzebny był więc bardzo odważny i sprawny fizycznie pies, który działając z zaskoczenia mógłby go dogonić, nie raniąc powalić na ziemię, przytrzymać, po czym oddać w ręce swojego właściciela. A w razie potrzeby również stanąć w jego obronie.

Spełniający do tej pory tę rolę ówczesny mastiff angielski ze względu na swoją powolność i ociężałość był mało skuteczny. Rozpoczęto więc próby wyhodowania „idealnego” do tego rodzaju działania psa, krzyżując licznych przedstawicieli dużych ras, posiadających pożądane cechy. Okazało się, że bullmastiff, wyhodowany ze skrzyżowania mastiffa z buldogiem, zwany psem leśniczego, był lżejszy i szybszy od mastiffa i mniej agresywny od buldoga, mógł więc bez trudu dogonić i zatrzymać złodzieja lub kłusownika. Jego zadaniem nie było atakowanie, miał bezgłośnie podejść intruza od tyłu i unieszkodliwić go powalając na ziemię. Reszta należała do leśniczego. Był to pies typowo obronny, a nie atakujący. Był także doskonałym tropowcem, potrafił idąc po śladzie bezbłędnie znaleźć schowanego w zaroślach kłusownika.

Z czasem zalety bullmastiffów dostrzegła również policja, która zaczęła wykorzystywać je w walce z przestępcami. W 1920 roku powstał nawet policyjny klub bullmastiffa - National Bullmastiff Police Club, z którego inicjatywy opracowano pierwszy wzorzec rasy. W 1924 roku uznał ją brytyjski Kennel Club, a w 1931 zrobił to również American Kennel Club. Pod koniec lat czterdziestych XX-go wieku pierwsze bullmastiffy dotarły do Europy, najpierw do Francji, a stamtąd kolejno do pozostałych krajów. Do Polski sprowadzono je wprawdzie po II-ej wojnie światowej, ale potem przez wiele lat pozostawały niezauważone. Większe zainteresowanie rasą pojawiło się dopiero w drugiej połowie lat osiemdziesiątych. Zła sława, jaką okryły się niektóre psy należące do grupy molosów, prawdopodobnie zaważyła również na popularności bullmastiffa, choć w rękach mądrego przewodnika jest to bez wątpienia pies wart popularyzacji.
 

Wygląd


Zw. Świata 2018, Mł.Zw. Świata 2017, Int.Ch. Multi Mł.Ch , Multi BIS
La Balsa CATCH A FIRE FOR FULLHOUSE. Wł. hod. Fullhouse FCI

 
Bullmastiff jest dużym, masywnym psem o silnej, zwartej budowie. Sprawia wrażenie potężnego, ale bez ciężkości i przysadzistości. Ma krótki, prosty grzbiet, szeroką i głęboką klatkę piersiową, mocne lędźwie i wysoko osadzony, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, sięgający stawu skokowego, prosto noszony lub zagięty ogon.

Głowa potężna, osadzona na łukowato wysklepionej, masywnej, bardzo dobrze umięśnionej szyi. Oglądana z każdej strony graniasta, z krótką kufą i wyraźnie zaznaczonym stopem. Umiarkowane zmarszczki, głębsze tylko wtedy, gdy pies jest czymś zainteresowany. Uszy wysoko osadzone, małe, w kształcie litery V, wpół opadające, umaszczone ciemniej, niż reszta ciała. Oczy ciemne lub orzechowe, średniej wielkości, szeroko rozstawione, rozdzielone bruzdą. Kufa krótka, kanciasta, niemal jednakowo szeroka aż do nosa. Stosunek długości kufy do długości głowy 1:3. Nos szeroki, o rozwartych nozdrzach. Żuchwa nieznacznie wysunięta, wargi nigdy nie zwisają poniżej dolnej krawędzi żuchwy. Pożądany zgryz cęgowy, dopuszczalny niewielki przodozgryz.  
 

Ch.PL, Mł.Ch.PL Zw.KL Icon N Gaffle’s Fullhouse United Nations. Wł.hod. Fullhouse

Kończyny przednie szeroko rozstawione, równolegle, łopatki dobrze umięśnione i skośnie ułożone, przedramię i śródręcze mocne i proste. Kończyny tylne mocne i dobrze umięśnione. Staw skokowy umiarkowanie kątowany. Łapy dobrze wysklepione, kocie, o wysklepionych palcach i mocnych opuszkach. Pożądane ciemne pazury. Ruch harmonijny z zachowaniem pewnej linii grzbietu przy mocnej akcji tyłu.

Na pierwszy rzut oka niektórzy mylą bullmastiffa z angielskim mastiffem, bo są do siebie podobne. Jest on jednak wyraźnie od niego mniejszy, skóra na jego głowie jest mniej pofałdowana, grzbiet nosa dłuższy, a fafle bardziej przylegające. Warto wiedzieć, że na poszczególnych etapach dorastania pies może tracić wzorcowe proporcje, ale nie należy się tym przejmować, bo dopiero po zakończeniu wzrostu ma definitywnie ukształtowaną sylwetkę.

Wysokość w kłębie: psy 64 - 69 cm, suki 61 – 66 cm
Masa ciała: psy 50-59 cm, suki 41-50 kg
 

Charakter, usposobienie 


Multi Ch. HERE IS COMING MILLION DOLLARS II Nestor Notabilis FCI
Multi Ch. HYPNOTIZING AS HEROINE II Nestor Notabilis FCI 
Multi Ch. HERE IS COMING TIGER II Nestor Notabilis FCI
Wł. hod. Nestor Notabilis FCI

 
Pod względem użytkowym bullmastiff jest niezwykle wszechstronny. Bardzo dobrze radzi sobie jako pies policyjny, patrolujący lub stróżujący. Dzięki doskonałemu węchowi sprawdza się również przy wykrywaniu narkotyków i materiałów wybuchowych, poszukiwaniu ludzi zasypanych gruzem lub schodzącą lawiną. Ma bardzo silny instynkt terytorialny, w przydomowym ogrodzie potrafi wszcząć alarm, lub jeśli trzeba, rozprawić się z intruzem, który wtargnął na jego teren. Jego opiekun musi więc zadbać o dobre ogrodzenie i solidny zamek do bramy i furtki, żeby na teren posesji nikt się przez przypadek nie dostał.

Jest bezgranicznie oddany swojej rodzinie, w każdej chwili gotowy by stanąć w jej obronie. Ma wysoko ustawiony próg pobudliwości, co oznacza, że nie reaguje pod byle pretekstem, ale jeśli uzna, że jego opiekun jest w niebezpieczeństwie, bez wahania stanie w jego obronie. Jest to w pełni uzasadnione w sytuacji realnego zagrożenia, gorzej by było gdyby w reagował w ten sposób tylko dlatego, że po raz pierwszy w życiu skonfrontował się z zupełnie nową, wzbudzającą jego lęk, ale w rzeczywistości całkowicie niegroźną sytuacją. Dlatego poza domem opiekun musi bardzo uważnie obserwować swojego podopiecznego, żeby wyczuć moment, w którym się czegoś przestraszył i prawidłowo zareagować. W żadnym przypadku nie wolno odciągać go, tylko pewnym głosem zachęcić do podejścia, pomóc mu przezwyciężyć lęk i zmierzyć się z czymś nieznanym. A kiedy widać, że napięcie znikło i pies odzyskał pewność siebie, radośnie go pochwalić i nagrodzić. W ten sposób, zamiast utrwalać lęki, bardzo skutecznie się je likwiduje. Pies nabywa pewności siebie i nie reaguje na wyrost, bo dobrze poznał swoje otoczenie i nic nie jest w stanie go zaskoczyć. Każda taka sytuacja podbudowuje jego wiarę we własne siły, jednocześnie buduje autorytet przewodnika i umacnia jego przyjacielską, opartą na zaufaniu relację z psem.

Bullmastiff ma silny charakter, musi mieć stanowczego, ale bardzo spokojnego i cierpliwego przewodnika, który zna jego psychikę, potrafi odgadnąć co mu chodzi po głowie i wie jak go skutecznie powstrzymać. Może się przecież zdarzyć, że jego podopieczny nagle się czegoś przestraszy lub błędnie oceni sytuację i zareaguje nieadekwatnie do potrzeb. Opiekun musi mieć tego świadomość i od pierwszych dni bardzo poważnie potraktować jego socjalizację i wychowanie. Powinien chronić psa przed złymi doświadczeniami, zaprowadzić go w różne miejsca, oswajać z hałasem i tłumem oraz zachęcać do poznania nieznanych przedmiotów. Kontakt ze spotkanymi na spacerze ludźmi pozwoli mu oswoić z ulicznym tłumem, dzięki czemu nie będzie się czuł zagrożony i podejmował jakiejkolwiek akcji bez wyraźnego uzasadnienia. Mając na uwadze jego siłę, trzeba stanowczo wyhamowywać wszelkie objawy nieuzasadnionej agresji, gdyby się takie pojawiły. Jeśli pies jest dobrze wychowany, nie powinno się to zdarzyć, natomiast pozostawiony sam sobie lub trzymany zbyt ostrą ręką, a na dodatek bity, może się stać niebezpieczny. 

Najczęściej popełnianym i trudnym do naprawienia błędem jest odkładanie wychowania na później, pod pretekstem, że szczenię jeszcze niewiele rozumie, dopiero kiedy dorośnie, szybko się wszystkiego nauczy. Nie wolno stracić ani jednego dnia, bullmastiff ma silny charakter, doskonale wyczuwa słabość opiekuna i im jest starszy, tym lepiej potrafi to wykorzystać. Ma doskonałą pamięć, każdy przywilej uważa za prawo nabyte i niechętnie z niego rezygnuje, co powoduje, że uzyskanie jakiegokolwiek ustępstwa z jego strony wymaga dużo cierpliwości i czasu.

Ponieważ pies tej rasy może mieć problemy z tolerowaniem innych psów, koniecznie trzeba go nimi bardzo wcześnie zapoznać i pozwolić na wspólne zabawy, bo w ten sposób uczy się nawiązywać relacje z pobratymcami. Idealnym do tego miejscem jest psie przedszkole, gdzie każde spotkanie jest okazją do doskonałej zabawy i oswojenia się z ich obecnością. Przydaje się to również w kontaktach z dorosłymi psami, bo malec przyzwyczajony do towarzystwa coraz to innych psów, jest wobec nich bardziej odważny i na ich widok nie wpada w panikę, z kolei dorosły pies z reguły w stosunku do szczeniąt jest pobłażliwy i nie zrobi im krzywdy.

Bullmastiffa koniecznie trzeba szkolić żeby opanować jego niezależność, choć nie jest to pies, który bez zastanowienia będzie wykonywał wszystkie polecenia. Jest bardzo inteligentny, ale bywa uparty. Nie lubi się podporządkowywać, ale lubi sprawiać przyjemność swojemu panu. Jeśli chce go dobrze wychować i czegoś nauczyć, musi się z nim zaprzyjaźnić i zdobyć jego zaufanie. bo tylko w takiej atmosferze będzie chętnie pracował. Można go szkolić pod okiem trenera, ale tylko w zakresie posłuszeństwa. Spokój, cierpliwość, pochwały i smakołyki przekonają go, że to co robi jest doceniane i jego pan jest z niego dumny i zadowolony. Natomiast krzyki, lub co gorsze kary fizyczne, powodują odwrotny skutek, pies jest przestraszony i może odmówić współpracy. Zaufanie buduje się miesiącami, a stracić je można w ciągu kilku minut. Jeśli mamy zły dzień lub puszczają nam nerwy, lepiej przerwać szkolenie i wrócić do domu, niż zrobić coś, czego długo będziemy żałować.

Przystępując do szkolenia trzeba pogodzić się z tym, że bullmastiff wprawdzie rozumie, że powinien wykonać polecenie, ale przywiązywanie wagi do perfekcji jego wykonania uważa za zbędne i pozbawione sensu. Ma to zakodowane w genach, dlatego cieszmy się, że na komendę „do mnie” przyszedł i nie przejmujmy się, że nie zawsze okrąży nas z właściwej strony lub nie usiądzie idealnie równo przy lewej nodze. Traktujmy naukę posłuszeństwa z przymrużeniem oka, ale w żadnym przypadku z niej nie rezygnujmy. Za to szkolenie obronne zostawmy tylko dla bardzo doświadczonych przewodników. Bullmastiff ma bardzo silny instynkt obronny i akurat tyle wrodzonej agresji, że nie ma potrzeby, by ją rozbudzać, bo zachowanie psa może się wymknąć spod kontroli i opiekunowi trudno będzie nad nim zapanować. Ma w pełni zasłużoną opinię niezawodnego obrońcy i lepiej nie próbować jej weryfikować.
 

Szata

Zgodnie ze wzorcem bullmastiff powinien mieć krótką, twardą, odporną na niekorzystne warunki atmosferyczne sierść. Ponieważ jest całkowicie pozbawioną podszerstka, w czasie deszczu bardzo szybko przemaka, a podczas mrozów nie chroni psa przed zimnem. Oznacza to, że na deszczową pogodę warto mu sprawić nieprzemakalne, a na zimę ocieplane ubranie.

Umaszczenie
Wzorzec dopuszcza wszystkie odcienie barwy moręgowatej, płowej lub rudej. Maść powinna być równa i czysta. Dopuszczalne są tylko drobne białe znaczenia na piersi, natomiast w innych miejscach są niepożądane. Konieczna jest czarna maska, rozjaśniająca się w kierunku oczu, które powinny być ciemnobrązowe lub orzechowo-brązowe o ciemnych, dobrze pigmentowanych powiekach. Między oczami ciemno zabarwione fałdy skóry, co nadaje psu charakterystyczny wygląd.

Pielęgnacja bullmastiffa nie zabiera dużo czasu, wymaga jednak bardzo systematycznego szczotkowania, żeby na bieżąco usuwać wypadający praktycznie przez cały rok włos. Poza tym trzeba kontrolować fałdy skórne, w których podczas upałów, potrafią się czasem tworzyć otarcia i podrażnienia.

Więcej na temat pielęgnacji sierści bullmastiffa i przygotowania go do wystaw -
kliknij tutaj

 
Int.Ch. Ml.Ch PL. Ch.PL.SK.CZ ESTERA Zimowa Aura FCI - Wł. hod. Zimowa Aura FCI
 

Zdrowie

Duża waga ciała powoduje, że u psów tej rasy zdarzają się problemy ze stawami, w tym dysplazją stawów biodrowych oraz łokciowych, zwłaszcza, jeśli właściciel pozwoli im jeść do woli i dopuści do nadwagi. Nie wolno ich przekarmiać, również ze względu na tendencję do wzdęć oraz groźnego dla życia skrętu żołądka. Żeby do niego nie dopuścić, pies powinien dostawać bardzo dobrej jakości łatwo przyswajalną karmę, przy czym jej dzienną porcję najlepiej podzielić na co najmniej dwa posiłki. Nigdy nie wolno karmić psa przed wyjściem na spacer, tylko godzinę po powrocie. Z innych występujących u mastiffów chorób należy wymienić niedoczynność tarczycy, entropię, progresywny zanik siatkówki (PRA), a w starszym wieku artretyzm.

Zgodnie z badaniami prowadzonymi przez angielski Klub Mastiffa, największym problemem zdrowotnym tej rasy są nowotwory, najczęściej układu limfatycznego i skóry. Stwierdzono, że podobnie ja dysplazja, mają charakter dziedziczny, dlatego szczenię trzeba kupować wyłącznie w dobrej hodowli, która dba o zdrowie psów i suk używanych do reprodukcji i odpowiedzialnie je kojarzy. Statystyki cytowanego wcześniej Klubu pokazują, że bullmastiff żyje przeciętnie około 7-8 lat, natomiast niemający obciążeń dziedzicznych, jeśli chodzi o choroby, może żyć nawet 14 lat.

Podobnie jak wszystkie psy ze skróconą kufą, bullmastiff źle znosi upał. Z kolei krótka sierść i niemal goły brzuch powodują, że podczas mrozów stojący w bezruchu lub drepczący powoli u boku właściciela pies marznie. Dlatego w zimie nie wolno go przez dłuższy czas zostawiać na dworze, a na spacerze należy zapewnić mu dużo ruchu. Jeśli z jakichś względów (wiek, problemy ze stawami) nie jest to możliwe, a widać, że pies marznie, pozostaje albo skrócić spacer, albo sprawić mu odpowiednie, nie naruszające jego powagi ubranie.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Bullmastiff jest idealnym psem dla osób, które lubią molosy, ale mają niewiele miejsca i nie mogą sobie pozwolić na posiadanie bardzo dużego psa. Jest sporo mniejszy od angielskiego mastiffa i bardzo dobrze będzie się czuł w średniej wielkości mieszkaniu, choć dom z ogrodem byłby dla niego lepszym rozwiązaniem. Oczywiście pod warunkiem, że nie będzie przebywał w nim sam, tylko w towarzystwie właściciela a najlepiej całej rodziny. Potrzebuje bliskości człowieka i w żadnym przypadku nie nadaje się do mieszkania w kojcu. Odosobnienie może zrujnować jego psychikę, w takich warunkach stanie się apatyczny, a w skrajnych przypadkach zacznie nawet podupadać na zdrowiu. Źle znosi samotność, jeśli więc będzie musiał zostawać sam, podczas gdy opiekunowie pójdą do pracy, od pierwszych dni trzeba go konsekwentnie do tego przyzwyczajać.

Jego obecność daje właścicielom poczucie bezpieczeństwa, jest znakomitym stróżem, który, jeśli pojawi się taka potrzeba, zawsze stanie w ich obronie. Jest raczej powściągliwy w działaniu, nie ma zwyczaju obszczekiwać bez powodu i atakować wszystkiego co się rusza. Jest to typowe zachowanie psa odważnego, świadomego swojej siły, który nie odczuwa potrzeby manifestowania jej na każdym kroku. Spokojny, łagodny, wierny, zawsze czujny i gotowy do działania. W odróżnieniu od psów, które bez przerwy ujadają, żeby obwieścić całemu światu, że są na posterunku, on odzywa się rzadko, w zasadzie tylko wtedy, gdy ma coś do zakomunikowania. Jest to cecha bardzo wysoko ceniona przez wszystkich sąsiadów.
 

Mł.Ch.PL KING OF THE RINGS Zimowa Aura FCI
Ml.Ch.PL, Ml Zw KL.SK, BIS Junior, Ch PL DESIREE Zimowa Aura FCI.
Wł. hod. Zimowa Aura FCI

Bullmastiff jest bardzo związany ze swoją rodziną. Jest w pełni szczęśliwy tylko w jej obecności. Pieszczoty przyjmuje z wdzięcznością, ale nie będzie chodzić za kimś krok w krok i stale się ich domagać. Z reguły sama świadomość posiadania swojego pana na wyciągniecie ręki, jest dla niego wystarczającym powodem do zadowolenia. Intuicyjnie dostosowuje się do jego nastroju i oczekiwań. Ze wszystkiego jest zadowolony i do każdej sytuacji bez problemu się dostosowuje. Pada deszcz i nikomu nie chce się wyjść z domu - wystarczy mu krótkie wyjście dla załatwienia potrzeb, bez ociągania się wraca do domu i długie godziny spędza przed kominkiem razem ze swoją rodziną. Drugiego dnia jest pogoda, ktoś rzuca hasło: idziemy - pies zrywa się i w jednej chwili jest pod drzwiami, szczęśliwy i gotowy do wyjścia na długi spacer.

Jest bardzo miłym, wesołym towarzyszem i niezawodnym opiekunem dzieci. W zabawach z nimi wykazuje bardzo dużo delikatności i cierpliwości i na wiele im pozwala. Istnieje jednak granica, powyżej której jego cierpliwość może być wystawiona na zbyt dużą próbę. Rodzice koniecznie powinni nauczyć dzieci jak postępować z psem, żeby go nie zamęczyć i nie zrobić mu krzywdy. Mimo jego wielkiego przywiązania, nigdy nie wolno zostawiać go z nimi bez nadzoru dorosłych, bo nie da się przewidzieć ani tego, co może wpaść dzieciom do głowy, ani tym bardziej reakcji psa. Dziecko nie może również samo wyprowadzać psa na spacer, bo jeśli opacznie zrozumie jakiś gest nieznanej osoby i wyobrazi sobie, że jego małemu panu grozi jakieś niebezpieczeństwo, może wdać się w awanturę i dziecko nie ma szans, żeby go przed tym powstrzymać.

Dobrze wychowany i prawidłowo socjalizowany pies bez problemu powinien akceptować gości w swoim domu, zwłaszcza, jeśli dobrze ich zna i często widuje. Nowych zawsze traktuje podejrzliwie i na wszelki wypadek nie spuszcza ich z oka, żeby móc zareagować, gdyby się okazało, że mogą stanowić zagrożenie dla jego pana, lub kogoś z rodziny. Trzeba ich więc uprzedzić, żeby zanim zdobędą jego zaufanie, zachowywali się powściągliwie, nie zrywali się nagle z miejsca i nie wykonywali żadnych nagłych gestów, które chroniącego swoją rodzinę psa mogłyby zaniepokoić i skłonić do jakiejś nieprzewidzianej reakcji. Nigdy nie powinni zostawać sam na sam z psem, bez obecności kogoś z gospodarzy, przynajmniej do czasu, kiedy się poznają i zaakceptują.
 

CH.PL, Mł.Ch.PL, Zw.KL, Zw.PL Fullhouse MAKE A WISH 
Mł.Ch.PL, Mł.Zw.PL Fullhouse BULL’S I’M THE SEXI GIRL Wł.hod. Fullhouse

Na ulicy, z uwagi na swój wygląd bullmastiff budzi respekt i zdarza się, że któryś z przechodniów na wszelki wypadek omija go dużym łukiem. Całkiem niepotrzebnie, bo nie ma skłonności do nieuzasadnionej agresji i sam nie prowokuje do bójki, chyba, że zostanie sprowokowany. Uwielbia długie wędrówki ze swoim panem, rekreacyjnie może uprawiać z nim każdy sport, ale nie ma co liczyć na to, że da się z niego zrobić maratończyka lub mistrza agility. Jest to doskonały pies dla osoby, która lubi aktywny tryb życia, ale nie ma sportowych ambicji i oczekiwań.

Bullmastiff, który jako szczenię był prawidłowo socjalizowany i miał stały kontakt z innymi psami, nie powinien sprawiać problemów przy spotkaniach na klatce schodowej, w parku lub na ulicy. Od początku trzeba go nauczyć chodzenia przy nodze i przychodzenia na zawołanie. To jest warunek, żeby móc bez obawy wyjść z nim do parku lub na ruchliwą ulicę. Zazwyczaj akceptuje spokojne psy, które go mijają lub chcą się z nim bawić, natomiast jeśli raz zostanie zaatakowany, zapamięta agresora i przy każdej okazji będzie chciał wyrównać rachunki. Trzeba mieć świadomość, że jeśli dojdzie między nimi do bójki, praktycznie nie ma szans na ich rozdzielenie. Dlatego w miejscach publicznych pies powinien być prowadzony na smyczy przez osobę dorosłą, która potrafi go powstrzymać, kiedy widać, że szykuje się do akcji. Często jest to moment i trzeba być na to przygotowanym. Właściciel musi dobrze znać reakcje swojego psa, umieć je przewidzieć i w porę odpowiednio zareagować. A najlepiej starannie go wychować i od początku oswoić z obecnością innych zwierząt, w przeciwnym razie każde wyjście z domu będzie prawdziwym wyzwaniem.

Nie toleruje obcych psów na swoim terytorium, wpuści tylko psa, z którym jest zaprzyjaźniony. Natomiast bardzo dobrze dogaduje się ze zwierzętami z którymi się wychował, nie tylko z psem, ale również z kotem. Posiadanie więcej niż jednego bullmastiffa jest możliwe, ale przy jego dominującym charakterze, wymaga to doświadczonego przewodnika Prawidłowo wychowane psy nie będą walczyć między sobą w obecności swojego opiekuna, ale zostawianie ich samych, może być ryzykowne. Jeśli ktoś nie ma doświadczenia, a chce mieć dwa psy tej rasy, zdecydowanie lepiej zdecydować się na parę mieszaną (zwłaszcza jeśli jest możliwość sterylizacji suki lub odseparowania ich na czas cieczki). 
 

Psy z hodowli Nestor Notabilis FCI najlepiej udowadniają, że posiadanie kilku bullmastiffów
jest możliwe.

Bullmastiff potrzebuje spokojnego, cierpliwego przewodnika, który poświęci mu dużo uwagi i czasu i potrafi go dobrze wychować. Jest to pies uparty i dumny, świadomy swoich możliwości. Jego właściciel musi być z jednej strony stanowczy i konsekwentny, z drugiej opiekuńczy i przyjacielski. Nie jest to pies dla każdego, z pewnością nie dla osoby która właśnie ma zamiar nabyć pierwszego w życiu psa, nie zna jego psychiki i pozwoli sobie wejść na głowę. Decyzję nabycia psa trzeba poprzedzić rodzinną naradą i szczegółowo ustalić jakie go będą obowiązywały zasady, co mu będzie wolno, a co będzie zabronione. Podstawą jest ich przestrzeganie przez wszystkich domowników, bo pies któremu jedna osoba pozwala na wylegiwanie się na kanapie, a druga mu tego zabrania, będzie zdezorientowany i szybko dojdzie do wniosku, że najlepiej  nie słuchać nikogo, bo i tak wszystkich nie zadowoli. Spokój, cierpliwość i konsekwencja oraz chwalenie i nagradzanie spowoduje, że pies będzie je wykonywał najpierw dlatego, że mu się to opłaca, a potem wejdzie to w nawyk. Ze względu na fatalne konsekwencje złego wychowania, bardzo ryzykowne jest wzięcie dorosłego psa niewiadomego pochodzenia lub po przejściach, bo wymaga to dużego doświadczenia i znajomości rasy. Najlepiej zdecydować się na kupno szczeniaka i to koniecznie w dobrej hodowli, która przekazuje nabywcy szczenię starannie odchowane i socjalizowane i jeśli trzeba służy radą w kwestii jego wychowania. Powtarzamy to przy każdej okazji, ale są rasy, dla których jest to szczególnie ważne: to co szczenię wyniesie z hodowli, zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym, bardzo ułatwi jego prowadzenie, bo zamiast tracić czas na usuwanie zaniedbań, wystarczy kontynuować to, co zapoczątkował hodowca. 

Pielęgnacja sierści bullmastiffa nie zabiera dużo czasu, choć trzeba się liczyć z pozostawianą na kanapach i dywanach sierścią. Dla niektórych problemem może być dość intensywne ślinienie. W faflach po piciu zbiera się woda, bywa, że jest wytrzepywana i ląduje na wszystkich ścianach. Wytarcie pyska po każdym jedzeniu i piciu tylko częściowo rozwiązuje ten problem. Właściciel musi się także liczyć ze sporym kosztem wyżywienia, bo pies ze względu na skłonności do chorób stawów i skrętu żołądka powinien dostawać wysokiej jakości specjalistyczną karmę przeznaczoną dla ras olbrzymich, która nie powoduje wzdęć i nie obciąża żołądka.

  

Zalety i wady

+ wierny i oddany właścicielom
+ tolerancyjny i opiekuńczy wobec dzieci
+ przyjazny wobec innych zwierząt w domu
+ znakomity stróż
+ mało hałaśliwy
+ łatwy w pielęgnacji

  - samiec bywa agresywny w stosunku do innych psów tej samej płci
- linieje cały rok
- kosztowny w utrzymaniu

  

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą  Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 157 /19.01.2011/GB
BULLMASTIFF
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Pies stróżujący.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 2 - Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 - Molosy typu mastyfa.
Nie podlega próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Bulmastyf powstał ze staroangielskich mastyfów i buldogów. Pierwotnie używany jako pies do pilnowania a także pomocnik strażników leśnych, odstraszający kłusowników. Jest to pies inteligentny, czujny, szybki w ocenie sytuacji; niezawodny tak pod względem psychicznym jak i fizycznym. Jego odwaga w obronie jest legendarna.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Mocno zbudowany, harmonijny pies, bardzo silny, ale nie ciężki ani przysadzisty, tylko krzepki i aktywny.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Żywy, wytrzymały, godny zaufania i twardy. Pogodny, bystry i oddany.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:

Czaszka: Duża, oglądana z każdej strony – graniasta, umiarkowane zmarszczki tylko wtedy, gdy pies jest czymś zainteresowany. Szeroka i głęboka.
Stop: Wyraźny.
Trzewioczaszka:
Nos: Szeroki, o dobrze rozwartych nozdrzach, prosty, ani zadarty, ani opadający.
Kufa: Krótka, szeroka pod oczami, i niemal jednakowo szeroka aż do nosa, tępa i kanciasta; jej przednia krawędź tworzy z linią profilu kąt prosty. Proporcjonalna do czaszki. Stosunek długości kufy do długości całej głowy jak 1 do 3.
Wargi: Nie są obwisłe, nigdy nie zwisają poniżej dolnej krawędzi żuchwy.
Uzębienie: Żuchwa szeroka . Pożądany i preferowany zgryz cęgowy, ale dopuszczalny i niewielki przodozgryz. Kły duże i szeroko rozstawione, pozostałe zęby mocne, równe i równomiernie rozmieszczone.
Policzki: Dobrze wypełnione.
Oczy: Ciemne lub orzechowe, średniej wielkości, rozstawione na szerokość kufy, rozdzielone bruzdą. Oczy jasne lub żółte wysoce niepożądane.
Uszy: Kształtu litery V, załamane, osadzone wysoko i szeroko na poziomie potylicy, nadają głowie kanciasty wygląd, co jest szczególnie ważne. Małe i ciemniejsze, niż kolor reszty ciała. Przy pobudzeniu koniec ucha sięga oka. Ucho w kształcie płatka róży wysoce niepożądane.
SZYJA:
Łukowato wysklepiona, średniej długości, bardzo dobrze umięśniona, jej obwód jest niemal równy obwodowi głowy.
TUŁÓW:
Grzbiet: Krótki i prosty, co daje dobre związanie, ale nie tak krótki, żeby wpływał na ogólną sprawność. Grzbiet wysklepiony lub zapadnięty w najwyższym stopniu niepożądany.
Lędźwie: Szerokie i dobrze umięśnione, słabizna dość głęboka.
Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, zawieszona pomiędzy przednimi nogami, z głębokim mostkiem.
OGON:
Wysoko osadzony, gruby u nasady i zwężający się ku końcowi, sięgający stawu skokowego, noszony prosto lub zagięty, ale nie tak, jak u psa gończego. Ogon skręcony w najwyższym stopniu niepożądany.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:

Wygląd ogólny: Rozstawione szeroko i równolegle.
Łopatki: Mocne, dobrze umięśnione, skośnie ułożone; nie przeładowane.
Przedramię: Mocne, proste o mocnym kośćcu.
Śródręcze: Proste i mocne.
Łapa: Dobrze wysklepione, kocie, o wysklepionych palcach i mocnych opuszkach. Pożądane ciemne pazury. Płaskie łapy w najwyższym stopniu niepożądane.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Mocne i dobrze umięśnione.
Podudzie: Dobrze rozwinięte, wskazujące na siłę i sprawność, nie przeładowane.
Staw skokowy: Umiarkowanie kątowany. Postawa iksowata wysoce niepożądana.
Łapy: Dobrze wysklepione, kocie, o wysklepionych palcach i mocnych opuszkach. Pożądane ciemne pazury. Płaskie łapy w najwyższym stopniu niepożądane.
CHODY:
Ruch odznacza się zdecydowaniem i celowością. Ani przednie, ani tylne kończyny nie powinny być krzyżowane lub plątane; prawa przednia i lewa tylna podnoszone są i opuszczane na ziemię jednocześnie. Harmonijny i wyważony ruch cechuje się zachowaniem pewnej linii grzbietu przy mocnej akcji tyłu.
SZATA:
Sierść:

Krótka i twarda, odporna na niepogodę, przylegająca. Sierść długa, jedwabista lub wełnista w najwyższym stopniu niepożądana.
Maść:
Wszelkie odcienie pręgowanej, płowej i czerwone, równa i czysta. Dopuszczalne niewielkie białe znaczenie na piersi, wszelkie inne niepożądane. Konieczna czarna maska, rozjaśniająca się w kierunku oczu; razem z ciemnymi znaczeniami wokół oczu nadaje psu
pożądany wyraz.
WIELKOŚĆ I WAGA:
Wysokość w kłębie: Psy 64 - 69 cm. Suki 61 - 66 cm.
Waga: Psy 50 - 59 kg. Suki 41 - 50 kg.
WADY :
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie, sprawność i dobrostan psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/157.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.