Rasy psów

Wybierz inną rasę

TERIER CZESKI

Pochodzenie


Rzadko się zdarza, żeby historia powstania rasy była tak krótka i tak pozbawiona wątpliwości jak w przypadku teriera czeskiego. Znany czeski kynolog, Frantisek Horak, hodowca terierów szkockich i sealyham terierów zapragnął mieć psa do polowania na zające. Obydwa hodowane przez niego teriery były wprawdzie psami myśliwskimi, uznał jednak, że terier szkocki jest zbyt uparty i agresywny a z kolei obdarzony wspaniałym węchem sealyham terrier zbyt mało cięty. Postanowił je więc skrzyżować a efekty okazały się znakomite: uzyskał łatwego do prowadzenia psa o doskonałym charakterze i wielkiej pasji łowieckiej.


W 1959 roku Frantisek Horak po raz pierwszy pokazał go na wystawie kynologicznej a już w 1963 roku, w tempie jak na tę organizację kosmicznym, Międzynarodowa Federacja Kynologiczna oficjalnie uznała czeskiego teriera jako nową rasę. Wszystko trwało zaledwie 10 lat i choć pewności nie ma, to znawcy przedmiotu wciąż szukają jeszcze co najmniej jednej rasy, po której czeski terier odziedziczył nisko noszony ogon, jedwabistą sierść oraz gen rozjaśniania, który powoduje, że umaszczenie czarne rozjaśnia się do szarego a brązowe do kawowego. Czy to był danie dimnont terrier - Frantisek Horak nie ujawnił. Los spłatał jednak Horakowi figla - hodowany na psa myśliwskiego czeski terier został doceniony przede wszystkim jako wspaniały pies rodzinny i do towarzystwa.
 
Wygląd
 

Czeski terier jest masywnie zbudowanym, krótkonożnym psem. Ma długi silny grzbiet, głęboką klatkę piersiową, mocne lędźwie i nisko noszony, tylko w akcji podniesiony do poziomu, ogon. Głowa długa, szlachetna, o silnych szczękach, gęstej brodzie i krzaczastych brwiach. Oczy głęboko osadzone, brązowe, uszy trójkątne, opadające tuż przy policzkach.

Wysokość w kłębie
: 26-35 cm.
Masa ciała: 6-9 kg.
 

Charakter, usposobienie

Terier czeski jest nie tylko doskonałym psem myśliwskim, ale także znakomitym psem do towarzystwa. Bardzo inteligentny, szybko się uczy i mimo krótkich nóg dobrze radzi sobie w psich sportach. Bardzo przywiązuje się do swoich właścicieli. Mimo niewątpliwej pasji łowieckiej daje się łatwo ułożyć, nie sprawia kłopotów i nie goni za zwierzętami.
 

Szata

Terier czeski ma długi jedwabisty, falujący włos, który w dolnej części ciała tworzy efektowną, sięgającą ziemi frędzlę. Bujne brwi i broda nadają mu charakterystyczny, pełen uroku wygląd.

Umaszczenie jednolite z wyraźnym połyskiem, zazwyczaj szaroniebieskie, oraz bardzo rzadko w odcieniu kawy z mlekiem.

Jeśli pies ma ładnie wyglądać, szata czeskiego teriera wymaga trymowania oraz starannej i systematycznej pielęgnacji. Na wystawę powinien być odpowiednio ostrzyżony.

Więcej na temat pielęgnacji teriera czeskiego i przygotowania go do wystaw
- kliknij tutaj
 


Zdrowie

Terier czeski jest zazwyczaj psem krzepkim i zdrowym. U psów tej rasy zdarza się czasem schorzenie spowodowane zaburzeniem metabolizmu serotoniny, zwane „scotty cramp” objawiające się drżeniem kończyn, wyginaniem kręgosłupa i utratą równowagi. Pierwsze zwiastuny choroby pojawiają się bardzo wcześnie, u szczeniąt i młodych psów i występują najczęściej po dużym wysiłku fizycznym. Pies wyrzuca przednie kończyny do przodu, tak jak koń na paradzie, wygina kręgosłup w łuk i traci równowagę. Za chwilę wszystko wraca do normy, ale takie ataki wracają, nieraz kilka razy dziennie. Psy dotknięte ta chorobą oraz ich rodzice i rodzeństwo powinni być wykluczeni z hodowli.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Terier czeski jest doskonałym psem rodzinnym. Bez problemu może mieszkać nawet w niewielkim mieszkaniu, jeśli tylko jego właściciel zapewni mu odpowiednio dużo ruchu. Uwielbia jeść i niestety ma tendencję do szybkiego przybierania na wadze, aktywny tryb życia jest więc warunkiem utrzymania psa w dobrej kondycji.

Jest to pies całkowicie pozbawiony agresji, bardzo dobrze dogaduje się ze swoimi pobratymcami, jest również pełnym wyrozumiałości towarzyszem dla dzieci. Nadaje się dla osób starszych, które znajdą w nim bardzo miłego zrównoważonego towarzysza. Jest bardzo czujny i z pewnością uprzedzi, że w pobliżu jego domu pojawił się ktoś obcy.

Zalety i wady

+ doskonały pies rodzinny
+ przyjazny wobec dzieci
+ tolerancyjny wobec innych zwierząt
+ nadaje się do psich sportów
  - wymaga systematycznej pielęgnacji

 

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 246 /20.01.1998/F/D/GB
TERIER CZESKI
(Český Teriér)
Pochodzenie: Republika Czeska
Data publikacji obowiązującego wzorca: 11.03.1997
Użytkowanie: dawniej terier do polowania na lisy i borsuki, dzisiaj trzyma się go raczej
jako psa do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI:
grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery małe
Próby pracy nie są wymagane.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Terier czeski powstał w wyniku planowego skrzyżowania psa sealyham teriera i suki teriera szkockiego. Zamierzano utworzyć lekkiego psa do polowania, o krótkich kończynach, dobrze pigmentowanego, pojętnego, o małych, opadających, praktycznych uszach i sierści łatwej do pielęgnacji. Twórcą rasy był Frantisek Horák z Klánowic k/Pragi, który zaczął ją hodować w roku 1949. W roku 1959 jego psy zostały po raz pierwszy pokazane na wystawie jako teriery czeskie. Uznanie rasy przez FCI nastąpiło w roku 1963.

WYGLĄD OGÓLNY:
Pies o krótkich kończynach, dobrze zbudowany i umięśniony, o długiej sierści, prostokątnej sylwetce i opadających, średniej wielkości uszach.

WAŻNE WYMIARY:
psy, suki
Idealna wysokość w kłębie 29 cm 27 cm
Długość głowy 21 cm 20 cm
Szerokość głowy 10 cm 9 cm
Obwód klatki piersiowej 45 cm 44 cm
(mierzony za łokciami)
Długość tułowia 43 cm 40 cm

ZACHOWANIE/CHARAKTER:
Spokojny, bez cech agresji, łatwy do prowadzenia, miły i wesoły pies do towarzystwa, z rezerwą wobec obcych. Psy tej rasy są wyjątkowo łagodne i zrównoważone.

GŁOWA:
W kształcie długiego, tępo zakończonego, ale nie szerokiego klina. Górna linia mózgoczaszki tworzy z górną linią kufy kąt ostry.
Mózgoczaszka - między uszami niezbyt szeroka, zwęża się stopniowo w kierunku łuków nadoczodołowych. Kości policzkowe są średnio wystające. Guz potyliczny wyraźnie wyczuwalny. Bruzda czołowa mało zaznaczona.
Stop niewielki, ale widoczny.
Trzewioczaszka:
Trufla nosowa dobrze uformowana, barwy ciemnej. U psów szaroniebieskich jest czarna,
u mleczno-kawowych wątrobiana. Grzbiet nosa prosty.
Uzębienie: szczęka i żuchwa silne, zwarte w zgryzie nożycowym lub cęgowym. Obustronny brak M-3 nie jest traktowany podczas oceny jako wada. Zęby są mocne, regularnie rozstawione, pionowo ustawione.
Wargi umiarkowanie mięsiste, dobrze przylegające.
Policzki niezbyt uwypuklone.
Oczy średniej wielkości, dość głęboko osadzone, o łagodnym wyrazie. Przykryte opadającą ku przodowi sierścią. U osobników szaroniebieskich oczy są brązowe do ciemnobrązowych, u mleczno-kawowych mają barwę jasnobrązową.
Uszy średniej wielkości, tak mocno załamane, że przykrywają całkowicie otwór uszny. Ich osadzenie jest dość wysokie, przylegają jednak dobrze do policzków. Mają kształt trójkątny, z krótszym bokiem od strony załamania.

SZYJA:
Średnio długa i mocna. Od kłębu ma linię skośnie wznoszącą się. Skóra na szyi jest nieco luźna, jednak nie tworzy podgardla.

TUŁÓW:
Wydłużony.
Linia górna nie jest prosta, gdyż partia lędźwiowa i jej przejście w zad tworzą lekkie uwypuklenie.
Kłąb nie jest mocno zaznaczony, szyja dość wysoko osadzona.
Grzbiet silny o średniej długości.
Lędźwie stosunkowo długie, szerokie, umięśnione i lekko wypukłe.
Zad silnie rozwinięty, miednica miernie opadająca. Guzy biodrowe są często wyżej usytuowane od kłębu.
Klatka piersiowa raczej cylindryczna niż głęboka i płaska. Żebra wysklepione.
Brzuch pojemny, lekko podciągnięty, słabizny wypełnione.

OGON:

Za idealną długość uważa się 18-20 cm. Osadzony nisko, jest stosunkowo gruby. W spokoju opadający z lekkim zagięciem na koniuszku. Gdy pies jest pobudzony, nosi ogon poziomo lub wyżej, szablasto zagięty.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie - proste, równolegle ustawione, o mocnej kości.
Łopatki muskularne.
Łokcie luźne, jednakże nie odstające na zewnątrz, ani wciśnięte do wewnątrz.
Łapy duże o wysklepionych palcach i mocnych pazurach. Opuszki silnie rozwinięte i pełne.
Kończyny tylne powinny być równoległe, silne, dobrze kątowane i mocno umięśnione.
Podudzia krótkie.
Stawy skokowe dość wysoko położone, silne.
Łapy mniejsze od przednich.

RUCH:

Swobodny, wydajny, żwawy i wytrwały. W galopie pies jest wolny, ale wytrzymały. Przednie kończyny kierują się prosto do przodu.

SKÓRA:

Mocna, gruba, bez pofałdowań i podgardla, o odpowiedniej pigmentacji.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos długi, cienki, delikatny, ale mocny, lekko falisty, połyskliwy, nie za obfity. Teriery czeskie są strzyżone. Na przedniej części głowy nie skraca się włosa, ma on tworzyć brodę i wąsy. Pozostawia się także długi włos na kończynach, spodniej części klatki piersiowej i na brzuchu. W kondycji wystawowej sierść na górnej powierzchni szyi, łopatkach i grzbiecie nie powinna być dłuższa niż 1 do 1,5 cm. Nieco krótsza na bokach tułowia i ogonie. Bardzo krótki powinien być włos na uszach, policzkach, bokach szyi, łokciach, udach, podudziach i w okolicy odbytu. Przejścia między partiami strzyżonymi a sierścią naturalnej długości muszą być stopniowe i łagodne.
Umaszczenie:
Może być dwojakie:
- szaroniebieskie (szczenięta rodzą się czarne),
- mleczno-kawowo-brązowe (szczenięta rodzą się czekoladowo-brązowe).
U obu odmian dopuszcza się żółte, szare lub białe znaczenia. Występują one na głowie (broda, policzki), na szyi, piersi, brzuchu, kończynach i wokół odbytu. Bywa, że biały jest koniec ogona i kołnierz wokół szyi. Jednakże maść podstawowa musi zawsze przeważać.

WZROST I WAGA:

Wysokość w kłębie: wynosi 25 do 32 cm.
Idealny wzrost dla psa 29 cm.
Idealny wzrost dla suki 27 cm.
Waga nie powinna być niższa od 6 kg lub przekraczać 10 kg.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia. Są nimi:
- słaba kość,
- niedopigmentowany nos (depigmentacja stała lub sezonowa),
- krótka, słabo rozwinięta lub spiczasta kufa o słabym uzębieniu,
- brak jednego siekacza,
- zbyt duże, wyłupiaste oczy,
- zbyt duże lub za małe uszy, noszone asymetrycznie, bądź innego kształtu niż przewiduje wzorzec,
- grzbiet zbyt długi, za krótki lub miękki,
- krzywe przednie kończyny, nieprawidłowa ich postawa,
- zbyt delikatna lub za gruba sierść.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- agresja lub nadmierna lękliwość,
- brak więcej niż 4 zębów, brak 2 lub więcej siekaczy, kły wychylone ku przodowi.
- przodozgryz lub tyłozgryz,
- entropium bądź ektropium ,
- obwód klatki piersiowej przekraczający 50 cm,
- zakręcony lub nad grzbietem noszony ogon,
- chody nieskoordynowane, podrygujące lub skurcze podczas ruchu „Scottie Cramp” –choroba znana u terierów szkockich,
- sierść pręgowana po ukończeniu przez psa drugiego roku życia,
- kręcony, gruby lub watowaty włos,
- biel przekraczająca 20 % powierzchni ciała, biała łata na czole,
- waga mniejsza niż 6 kg lub przekraczająca 10 kg,

Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być
dyskwalifikowane.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra umieszczone w worku mosznowym.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/246.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.