Rasy psów

Wybierz inną rasę

THAI RIDGEBACK

Pochodzenie


Thai ridgeback pochodzi z Tajlandii a najstarsze źródła dowodzą, że rasa ma już ponad trzy wieki. Psy te zamieszkiwały wschodnią część tego kraju, wykorzystywane były do stróżowania oraz do polowania na dziki, a ich zadanie polegało przede wszystkim na wypłaszaniu zwierzyny. Z biegiem czasu zaczęto je wykorzystywać również do stróżowania oraz eskortowania wozów służących do przemieszczania ludzi i ich dobytku.

Ze względu na odizolowanie Tajlandii i trudności komunikacyjne z resztą świata, długo pozostały psami pierwotnymi. Rozmnażały się głównie na zasadzie doboru naturalnego, w czystości rasy, w przeciwieństwie do ridgebacków rodezyjskich, które chętnie krzyżowano z psami europejskimi przywiezionymi z tego kontynentu do Afryki. Sporo thai ridgebacków za sprawą rybaków znalazło się również w Wietnamie, Kambodży oraz Indonezji. Badania genetyczne wykazały jednak, że kolebką rasy jest bez wątpienia Tajlandia. 

Pod koniec lat 80-tych ubiegłego wieku liczbę thai ridgebacków szacowano na 2500 osobników a ich pogłowie było już na tyle wyrównane, że w 1990 roku Japonia w imieniu Azjatyckiej Unii Kynologicznej wystąpiła do FCI z wnioskiem o rejestrację wzorca oraz uznanie rasy. Nastąpiło to stosunkowo niedawno, najpierw thai ridgeback został uznany przez Dog Association of Thailand, następnie przez Japoński Kennel Club a dopiero w 1993 roku przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Pierwszy japoński wzorzec rasy był kilkakrotnie poprawiany, ostatni raz w 2004 roku i od tej pory pozostał bez zmian. Przy okazji ostatniej korekty przyznano rasie prawo do tytułu Międzynarodowego Championa Piękności.

Dziś thai ridgeback jest narodowym psem Tajlandii i powoli zdobywa miłośników również w innych krajach. W Europie pojawił się najpierw w Holandii, a nieliczne jeszcze egzemplarze można już zobaczyć na ringach wystawowych całego świata. Również w Polsce mamy obecnie kilka, stojących na bardzo wysokim poziomie, hodowli psów tej rasy.  
 

Int Ch. Zw Świata, Vice-Zw Świata THE ARROWROOT PLANTS  
Vice Zw. Świata, Int.Ch Ch. PL HU Thaimline JUICY Wł.hod Volarius


Wygląd

Thai ridgeback jest dobrze umięśnionym, średniej wielkości psem o proporcjonalnej, eleganckiej sylwetce. Ma silny, prosty grzbiet, wyraźnie zaznaczony kłąb, głęboką, sięgającą łokci klatkę piersiową oraz wysoko noszony, prosty lub szablasto wygięty ogon. Zgodnie ze wzorcem powinny być zachowane dwie podstawowe proporcje:
  • długość tułowia do wysokości w kłębie = 11:10
  • głębokość klatki piersiowej do wysokości w kłębie = 1:2
Głowa thai ridgebacka osadzona jest na średniej długości, dobrze umięśnionej i łukowato wygiętej szyi. Powinna być proporcjonalna, o płaskiej czaszce, lekko zaznaczonym stopie oraz klinowatej, nieco krótszej od czaszki kufie. Kiedy pies jest skupiony, na czole pojawiają się zmarszczki. Oczy średniej wielkości, migdałowate, ciemnobrązowe, u psów niebieskich dopuszczalne są również bursztynowe. Uszy średniej wielkości, wysoko osadzone, stojące. Nos czarny, u niebieskich psów niebieskawy. Wargi napięte, dobrze pigmentowane, preferowane czarne znaczenia na języku. Uzębienie białe i mocne, zgryz nożycowy.

Kończyny przednie proste, z dobrze kątowaną łopatką. Kończyny tylne dobrze kątowane, stawy skokowe mocne, nisko ustawione. Łapy owalne, pazury czarne, ale mogą być także jaśniejsze w zależności od umaszczenia. Ruch płynny i harmonijny, charakteryzujący się długim wykrokiem i mocną akcją tylnych kończyn.
 
Wysokość w kłębie: psy 56 - 61 cm, suki 51 - 56 cm. (z tolerancją +/- 2,5 cm)
Masa ciała: wzorzec nie podaje, orientacyjnie: psy około 37 kg, suki około 32 kg.
 

DON WATAHA z Rabowic


Charakter, usposobienie

W przeszłości thai ridgeback był psem myśliwskim, dziś jest przede wszystkim psem stróżującym i do towarzystwa. Jest pełen energii, bardzo aktywny i czujny. Znawcy rasy twierdzą, że jest to efekt starannej, świadomej selekcji, mającej na celu wytypowanie do hodowli psów z dobrym, zrównoważonym charakterem, szybkich, odważnych oraz wytrzymałych. Wprawdzie thai nie jest psem typowo obronnym, ale zawsze można na niego liczyć, ponieważ odpowiedzialność za swoją rodzinę i umiejętność obrony ma w genach. Nie ma skłonności do bójek, ale jeśli jego opiekunom grozi niebezpieczeństwo, z pewnością stanie w ich obronie nawet wtedy, gdyby sam miał przy tym ucierpieć.

Jest to pies bardzo inteligentny i mimo niezależności chętnie z przewodnikiem współpracuje, jeśli tylko jest odpowiednio zmotywowany. Podstawą sukcesu w wychowywaniu i szkoleniu psa tej rasy jest bardzo wczesna socjalizacja i nawiązanie bliskiego, opartego na zaufaniu, kontaktu z psem. Thai ridgeback ma zdecydowanie dominujący charakter, mimo to można go ułożyć i podporządkować, trzeba tylko zadbać o to, by program szkolenia był urozmaicony i interesujący, bo to pozwala utrzymać jego uwagę. Najlepiej wykorzystać do tego wspólne spacery, bardzo dobrym miejscem jest również prowadzona pod okiem fachowca szkółka dla psów. W miarę dorastania. warto pokusić się o uprawianie psich sportów, takich jak agility, canicross lub bieg przy rowerze, bo jest to najlepsza metoda rozładowania energii, której mu nigdy nie brakuje.

Ponieważ psy tej rasy mają czasem problem z posłuszeństwem, są niezależne i lubią stawiać na swoim, niezwykle ważne jest wdrażanie psa do wykonywania poleceń już od pierwszych dni w nowym domu. Nie można pozwalać mu na wszystko, bo to prowadzi do utrwalenia się złych zachowań. Żeby je wykorzenić, trzeba będzie wzmocnić bodźce, bo ze zdobytych praw nie będzie chciał zrezygnować. Pies musi otrzymywać od właściciela wyraźne komunikaty: co mu wolno, a co jest zakazane, brak konsekwencji spowoduje, że pies straci orientację i zaufanie do przewodnika.
 

Ch.PL ADI Z Lasów Preczowskich Ch.PL Zw.PL, Zw.KL MR BHATHAI JR Volarius
wł.hod Wataha z Rabowic

Właściciel cały czas musi pamiętać, że szkoląc thai ridgebacka nie wolno przekroczyć pewnej granicy. Dla swojego pana thai zrobi wszystko, ale pod warunkiem, że nauka będzie się odbywała w przyjacielskiej atmosferze, nie na zasadzie musztry, tylko zabawy, pochwał i nagradzania. Jest to pies, który ma silnie zakodowaną swoją tajską dumę, dlatego nigdy nie wolno go stłamsić i upokorzyć, bo może się obrazić (tak!), odmówić współpracy i stracić zaufanie do swojego przewodnika. Żeby je odzyskać, najczęściej trzeba się bardzo napracować.  


Szata


Thai ridgeback ma bardzo krótką, gęstą, gładką, płasko przylegającą do ciała sierść. Cechą wyróżniającą rasę jest charakterystyczna, widoczna na zdjęciu, biegnąca wzdłuż grzbietu pręga. Tworzy ją sierść rosnąca w kierunku odwrotnym do reszty owłosienia.

Thai jest jedynym, oprócz rhodesian ridgebacka psem oficjalnie uznanym przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, który może poszczycić się tą niezwykłą ozdobą. Jej brak jest wadą dyskwalifikującą. 

Szczenięta z widoczną pręgą w hodowli Volarius

Wzorzec dopuszcza osiem rodzajów pręgi widocznych na zamieszczonym poniżej szkicu. Pręga powinna być zawsze symetryczna i dobrze widoczna. Zaczyna się za łopatkami i biegnie wzdłuż kręgosłupa, najczęściej aż do lędźwi. Pies przychodzi na świat z pręgą, dlatego w momencie kupna szczeniaka można ocenić, czy ten znak rozpoznawczy rasy ma prawidłowy kształt. W Tajlandii najbardziej popularne są psy z pręgą w kształcie skrzypiec. 

Warianty zgodnej ze wzorcem pręgi występującej u thai ridgebacka:

 
Umaszczenie: wyłącznie jednobarwne. Może być rude z czarną maską lub bez maski, czarne, niebieskie lub jasno płowe (izabelowate). Białe plamki na piersi oraz na palcach są dopuszczalne, ale lepiej żeby ich nie było.
 
Pielęgnacja thai ridgebacka nie jest skomplikowana. Jego sierść wymaga jednak regularnego szczotkowania, zwłaszcza w okresie linienia, kiedy to pies gubi spore ilości włosa.
 

Więcej na temat pielęgnacji thai ridgebacka i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj


Int.Ch Multi Ch, Vice-Zw Świata, Zw Europy HIRO Thai, Ponlamaj,
Multi Ch. Midnight Music BACK TO THE FUTURE i ich syn Mł Zw Klubu, Mł.Ch.PL, Ch.PL,
Zw Świata szczeniąt Mythaidog SHINE RIGHT LIKE . Wł.hod. Mythaidog


Zdrowie

Thai ridgeback przeważnie cieszy się dobrym zdrowiem i dożywa średnio 12-14 lat. Zdarza się jednak, że zapada na chorobę o podłożu genetycznym, zwaną dermoid sinus, która dotyka średnio około 5% szczeniąt. Schorzenie polega na tworzeniu się wzdłuż kręgosłupa torbieli skórzastych. Dlatego też pojawienie się wzdłuż kręgosłupa, najczęściej w jego środkowej części, niebolesnych sznurowatych zgrubień lub guzków przypominających ciało obce, a także małych otworów, wymaga pilnej konsultacji lekarza weterynarii. Jest to schorzenie bardzo poważne i jedyną skuteczną metodą leczenia jest zabieg chirurgiczny, z którym nie wolno zwlekać. Powinien być przeprowadzony niezwłocznie po postawieniu diagnozy.

Zdrowe szczenięta mogą być nosicielami choroby, oznacza to, że wprawdzie same nie zachorują, ale mogą przekazać ją swojemu potomstwu. Dlatego też wszystkie chore lub podejrzane o nosicielstwo psy i suki nie mogą być używane w hodowli. 
 

Mł.Ch.Pl.Srb Mł.Zw.Kl KANANI GATTACA Volarius Wł.hod Gattaca


Do kogo pasuje ten pies ?

Thai ridgeback potrzebuje doświadczonego właściciela. Ponieważ psy tej rasy mają silny, niezależny charakter, bywają trudne do ułożenia, a nieodpowiednio potraktowane mogą się zbuntować i odmówić posłuszeństwa. Wymagają odpowiedniego podejścia, bardzo wczesnej socjalizacji oraz szkolenia, przy czym najlepsze efekty daje postępowanie będące połączeniem cierpliwości, konsekwencji i stanowczości. Thai jest psem bardzo inteligentnym, niezwykle przywiązanym do swojej rodziny. Szybko się rozwija, jest bystry i spostrzegawczy, warto więc poświęcić czas na jego wychowanie i szkolenie, bo łatwo się uczy, a to czego się nauczył pamięta.

Psy ras pierwotnych są czasem mało kontaktowe i żyją jakby obok człowieka, thai ridgeback, mimo że również zalicza się do tej grupy, jest psem który potrzebuje bliskości i uwagi swojego opiekuna, do którego bardzo się przywiązuje. W żadnym wypadku nie nadaje się do kojca, nie powinien również długo pozostawać sam w mieszkaniu, choć jeśli od początku będzie do tego przyzwyczajany, bez protestu poczeka na powrót właściciela. W domu zachowuje się bardzo spokojnie, nie przestawia mieszkania do góry nogami, prawie nie szczeka. Bez problemu może więc mieszkać nawet w bloku. Jest doskonałym stróżem, jeśli usłyszy coś, co go zaniepokoi, natychmiast powiadomi o tym swoich opiekunów. Nie szczeka bez powodu, więc jeśli to robi, warto się tym zainteresować. 

Int.Ch Multi Ch, Vice-Zw Świata, Zw Europy HIRO Thai, Ponlamaj Wł.hod. Mythaidog

Ogród przy domu zostanie przez niego doceniony zwłaszcza wtedy, kiedy będzie w nim spędzał czas razem ze swoją rodziną. Nie można dopuścić, żeby się w nim nudził, bo sam znajdzie sobie zajęcie, które niekoniecznie zyska uznanie właścicieli. Pierwsza rzecz, jaka mu niewątpliwie przyjdzie do głowy, to przeskoczyć przez płot i wybrać się na zwiedzanie okolicy. Jest niezwykle skoczny i opłotowanie do wysokości 1.8 metra nie stanowi dla niego najmniejszej przeszkody. Zawsze będzie go pociągać otwarta przestrzeń, dalekie wycieczki i ruch, który pozwoli mu wyładować nadmiar energii. Nie jest typowym uciekinierem, ale czasem, jeśli się trafia okazja, nie potrafi się oprzeć, żeby z niej nie skorzystać. Nie zapominajmy, że jego przodkowie z powodzeniem brali udział w polowaniu. Trzeba to mieć na uwadze, bo w przypadku ruchliwej ulicy pogonienie za jakimś zwierzakiem może się źle skończyć.
 
Jest to idealny pies dla osoby lubiącej aktywny tryb życia. Ma bardzo dużo energii i musi mieć możliwość jej wyładowania na długim, najlepiej pełnym atrakcji spacerze. Za to jeśli zapewnimy mu odpowiednią ilość ruchu, po powrocie do domu chętnie ułoży się do snu na kanapie lub w swoim legowisku. W domu nie sprawia problemów, bardzo lubi luksus i wygodę a oprócz tego jest niepoprawnym pieszczochem. Właściciel powinien nauczyć go gdzie jest jego miejsce, na którym wolno mu leżeć, w przeciwnym razie zaanektuje dla siebie najwygodniejszy fotel lub miejsce na kanapie i zrobi wszystko, żeby nikt mu go nie odebrał.
 

Mł.Ch.Pl.Srb Mł.Zw.Kl KANANI GATTACA Volarius i Int.Ch, Multi Ch BRUNO BANANI Gattaca.
Wł.hodowla Gattaca

Jest psem bezgranicznie przywiązanym do swoich właścicieli, ale nade wszystko uwielbia dzieci, wobec których, mimo swojego dużego temperamentu, jest wyjątkowo delikatny i opiekuńczy. Bez protestu znosi wszystkie najbardziej szaleńcze zabawy i ma dla nich anielską cierpliwość. Jest ponadto doskonałym obrońcą, nie ma więc możliwości, żeby w jego obecności ktoś mógł zrobić dziecku krzywdę.

Na spacerze, wobec obcych ludzi raczej nie jest wylewny, zazwyczaj spokojnie mija przechodniów nie zwracając na nich uwagi. Jeśli jego właściciel zatrzyma się żeby zamienić z kimś kilka słów, pozwoli się pogłaskać, ale raczej będzie te dowody sympatii akceptował, niż się o nie dopraszał. W domu uznaje, że przyjaciele jego pana są jego przyjaciółmi, ale nie na tyle, żeby się z nim spoufalali. Jeśli nie dzieje się nic, co by go mogło zaniepokoić, przestaje się nimi interesować i wraca na swoje miejsce.

Z obcymi psami bywa różnie, thai ridgeback ma swoje sympatie i antypatie. Na spacerze z zasady nie wchodzi z nimi w konflikty, jeśli zostanie zaczepiony doskonale sobie z agresorem poradzi, ale nie jest to pies, który znajduje przyjemność w tego rodzaju potyczkach. Angażuje się tylko na tyle, żeby przeciwnika zatrzymać i pokazać mu, gdzie jest jego miejsce. W domu bez problemu zaakceptuje inne psy tej samej rasy, ale tylko wtedy, kiedy jego pan jest niekwestionowanym przywódcą dla całego stada. W przeciwnym razie istnieje ryzyko, że psy zaczną między sobą rywalizować i walczyć o przywództwo, co ze względu na ich dominujący charakter, może stwarzać poważne kłopoty. Z psami, które się razem wychowały zazwyczaj nie ma problemów. Thai nie jest wylewny, ale również z natury nie jest agresywny, wzajemne relacje całego domowego zwierzyńca można więc przy pewnej dozie doświadczenia bez problemu ułożyć.

Jest psem czystym, łatwo dostosowującym się do trybu życia rodziny. Jedno, czego oprócz bliskości człowieka nie może mu zabraknąć to dużo ruchu, a najlepiej jakieś psie sporty. Nie musi brać udziału w konkursach, ale musi prowadzić aktywny tryb życia. Jeśli ktoś jest domatorem i nie może mu tego zapewnić, bez wątpienia powinien z posiadania psa tej rasy zrezygnować. Ruch jest mu potrzebny nie tylko dla jego psychiki ale również dla zdrowia.

Jest to pies, który uwielbia jedzenie, dobierze się do wszystkiego, co znajdzie się w jego zasięgu. Trzeba go więc nauczyć, że w momencie w którym rodzina siada do stołu, pies nie żebrze, tylko idzie na swoje posłanie. Ma tendencję do tycia, więc jeśli chcemy, żeby był w dobrej kondycji i zachował swoją piękną sylwetkę, trzeba wydzielać mu jedzenie, bo z całą pewnością zje wszystko, co znajdzie się w jego misce. Jeśli ktoś bardzo chce mieć tai ridgebacka, a nie ma doświadczenia w prowadzeniu psów o tak niezależnym charakterze, powinien się raczej zdecydować na sukę. Jest znacznie łatwiejsza do wychowania, mniej uparta, za to jeszcze bardziej potrzebuje bliskości właściciela i jego zainteresowania.

Zalety i wady

+ bardzo przywiązany do właściciela
+ przyjacielski w stosunku do dzieci
+ nieufny wobec obcych
+ nadaje się do psich sportów
+ doskonały stróż
+ świetny towarzysz osoby lubiącej aktywny tryb życia
+ sierść łatwa do utrzymania w czystości
  - wymaga doświadczonego właściciela
- bywa trudny do ułożenia
- jest skłonny do dominacji
- potrzebuje wczesnego szkolenia
- wymaga bardzo dużo ruchu


Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.                                                                                                  


Cztery rodzaje umaszczenia:
od prawej - rude, czarne, niebieskie oraz jasno płowe (izabelowate)



Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 338 /25.02.2004/, wersja angielska
THAI RIDGEBACK DOG
TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Tajlandia.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies myśliwski i do towarzystwa.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 26.05.2003.
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 7 Pierwotne psy myśliwskie.
Bez prób pracy.
ZARYS HISTORII RASY:
Thai ridgeback to stara rasa, której istnienie potwierdzają materiały źródłowe, powstałe ok. 360 lat temu w Tajlandii. Psy te używane były głównie do polowania we wschodnich rejonach Tajlandii. Miejscowa ludność używała ich także do eskortowania wozów oraz jako psów stróżujących. Rasa zachowała przez tak wiele lat swój pierwotny typ dzięki ubogiej komunikacji we wschodnich rejonach Tajlandii; nie miała ona wielu okazji do krzyżowania się z innymi rasami.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies średniej wielkości, o krótkim włosie, tworzącym pręgę wzdłuż grzbietu. Tułów jest nieznacznie dłuższy, niż wysokość w kłębie. Dobrze rozwinięte mięśnie; budowa anatomiczna adekwatna do zakresu działania [psa].
ISTOTNE PROPORCJE:
Długość tułowia: wysokość w kłębie = 11:10.
Głębokość klatki piersiowej: wysokość w kłębie = 1:2.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
Twardy i aktywny [pies], z doskonale rozwiniętą umiejętnością skakania. Wierny pies rodzinny.
GŁOWA:
OKOLICA MÓZGOCZASZKI :
Czaszka: Czaszka płaska między uszami, ale widziana z boku – nieznacznie zaokrąglona.
Czoło: Przy skupionej uwadze – na czole pojawiają się zmarszczki.
Stop: Wyraźnie, lecz umiarkowanie zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Czarny. U niebieskich psów, nos jest niebieskawy.
Grzbiet nosa: Prosty i długi.
Kufa: Klinowata, nieco krótsza, niż czaszka.
Wargi: Napięte, o dobrej pigmentacji.
Jama ustna: Preferowane czarne znaczenia na języku.
Szczęka i żuchwa: Szczęka i żuchwa mocne.
Uzębienie: Białe i mocne; zgryz nożycowy.
Oczy: Średniej wielkości, migdałowego kształtu. Kolor oka – ciemnobrązowy. U niebieskich psów dopuszczalny jest bursztynowy kolor oczu.
Uszy: Osadzone po bokach czaszki. Średniej wielkości, trójkątne, pochylone do przodu i pewnie stojące. Nie mogą być cięte.
SZYJA:
Średniej długości, mocna, umięśniona, nieco łukowata, utrzymująca wysoko głowę.
TUŁÓW:
Grzbiet: Mocny i prosty.
Lędźwie: Mocne i szerokie.
Zad: Umiarkowanie opadający.
Klatka piersiowa: Wystarczająco głęboka, by sięgać łokci. Żebra dobrze wysklepione, ale nie beczkowate.
Dolna linia: Brzuch dobrze podciągnięty.
OGON:
Gruby u nasady, stopniowo zwężający się ku końcowi. Koniec może sięgać stawów skokowych. Noszony pionowo i nieco zagięty.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka: Dobrze kątowana.
Przedramię: Proste.
Śródręcze: Widziane z przodu – proste; widziane z boku – bardzo nieznacznie ukośne.
Łapy: Owalne.
Pazury: Czarne, ale mogą być jaśniejsze, w zależności od koloru szaty.
KOŃCZYNY TYLNE:
Uda: Dobrze rozwinięte, z dobrze kątowanym kolanem.
Stawy skokowe: Mocne i nisko ustawione.
Śródstopie: Widziane z tyłu – proste i równoległe.
Łapy: Owalne.
CHÓD/RUCH:
Dobry wykrok, bez kiwania czy kołysania tułowiem. Równoległe prowadzenie kończyn przy normalnej prędkości. Widziane z przodu, przednie kończyny poruszają się w górę i dół po linii prostej, tak, iż łopatka, łokieć i nadgarstek znajdują się mniej więcej w tej samej linii. Widziane z tyłu, staw kolanowy i biodrowy znajdują się mniej więcej w tej samej linii. Ruch odbywa się po linii prostej, do przodu, bez odrzucania łap do wewnątrz czy na zewnątrz, zatem umożliwia długi wykrok i mocną akcję kończyn tylnych. Ogólnie rzecz biorąc, rytm ruchu psa wywołuje wrażenie łagodnego, płynnego i harmonijnego.
SKÓRA:
Miękka, delikatna i napięta. Gardło: bez łałoku.
SZATA:
WŁOS: Krótki i gładki. Pręgę na grzbiecie tworzy włos, rosnący w przeciwnym kierunku do reszty szaty. Powinna ona być wyraźnie oddzielona od pozostałych części grzbietu. Istnieją różne kształty i długości pręgi; musi ona jednak być symetryczna z każdej strony kręgosłupa i nie przekraczać szerokości grzbietu. Dopuszczalne są korony lub wicherki na głowie pręgi.
MAŚĆ: Jednolity kolor: rudy, czarny, niebieski i bardzo jasny płowy (izabelowaty). Czarna maska preferowana u rudych psów.
WIELKOŚĆ:
Idealna wysokość w kłębie: psy 22-24 cale (56-61 cm); suki: 20-22 cale (51-56 cm).
Z tolerancją +/- 1 cala (2,5 cm).
WADY:
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
- Jakikolwiek zgryz inny, niż nożycowy.
- Nierówna pręga.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
- Brak pręgi.
- Długi włos.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
UWAGA:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/338.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.