Rasy psów
Wybierz inną rasę
Cane corso pochodzi z południa Półwyspu Apenińskiego. Jest potomkiem starożytnych rzymskich molosów, które w zamierzchłej przeszłości dzielnie walczyły na arenach z dzikimi zwierzętami. Towarzyszył także bardzo rozproszonym, niewielkim skupiskom ludzi służąc im jako pies obronny i stróżujący. Ta izolacja spowodowała, że niektóre cechy jego charakteru przez wiele stuleci przetrwały w pierwotnej postaci. Pierwsze wzmianki o rasie pochodzą z XVI-go wieku. Zachowały się również pochodzące z tego samego okresu obrazy, na których widać psy odpowiadające wyglądem dzisiejszym cane corso. Wykorzystywano je wówczas jako psy wojskowe, pasterskie, myśliwskie oraz stróżujące. Były także używane do pościgu za zbiegłymi więźniami, co w 1750 roku zostało definitywnie zabronione.
Z czasem wykształciły się dwa typy tych psów:
Choć na świecie rasa nie była jeszcze zbyt popularna, psy te zaczęły znajdować zwolenników w wielu krajach. Ekspansji nie sprzyjała nieufność Włochów, którzy za żadną cenę nie chcieli wypuścić swoich psów poza granice kraju. Kiedy Francuz Denis Lorrain zobaczył je na wystawie w Mediolanie, natychmiast zdecydował się kupić parę psów tej rasy. Jego starania długo nie dwały efektów, dopiero po wielu latach bezowocnych zabiegów wreszcie udało mu się osiągnąć swój cel. Kupił psa i sukę, zapłacił za nie niebotyczne pieniądze, ale i tak musiał je, zarówno tę parę jak również ich potomstwo, zarejestrować we Włoszech, bo we Francji cane corso nie zostały jeszcze oficjalnie uznane. W takich warunkach trudno było mówić o popularyzacji rasy.
W swojej historii cane corso pełniły bardzo różne funkcje, z powodzeniem wykorzystywane były jako psy pasterskie, obronne i stróżujące, brały udział w polowaniu na dzikie zwierzęta a także towarzyszyły armii włoskiej podczas działań wojennych. Dzięki tym doświadczeniom stały się pod względem użytkowości bardzo uniwersalne. Dziś wykorzystywane są przede wszystkim jako psy stróżujące oraz doskonałe psy rodzinne. Do Polski cane corso zostały sprowadzone pod koniec lat dziewięćdziesiątych z renomowanych włoskich i amerykańskich hodowli.
Mł.Ch.PL, Ch.PL.R, Ch.Pl Weteranów UMBER Del-Orte M.L.. Wł.hod. Del-Orte
Psy z hodowli Corso Doro. Ch.PL.BG, Mł.Ch.PL, Mł.Zw.KL, Mł.Zw.PL Mr.Tiziano Diego
oraz Ch.PL, Mł.Ch.PL Cantana iz Dinasty Chempionov
Szczenięta miot "F" Del-Orte M.L.
RAMONA Zgraja z Wojtówki
HELVETICA Z Gildii Nieustraszonych wł. hod Sangre Pura
Ch.PL BOB MARLEY Z Gildii Nieustraszonych i Mł.Ch.PL NEBBIA Cohors Poland
Wł. hod. Zgraja z Wojtówki
FA-MULAN de Declino di Bayonne z kotem Felkiem. Wł. hod. Zgraja z Wojtówki
DAKAR Las Vegas S.J. Wł.hod. Cane d’Oro Italiana
.jpg)
Mł.Ch.PL FIORA "FANTASTICO Corso Doro i Mł.Ch.PL Liberty Space Indevor To Be Beautiful
Wł.hod. Corso D’Oro
Mł.Ch. Ch PL GAGA Z Gildii Nieustraszonych wl. hod. Z Gildii Nieustraszonych.
Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/343.pdf
CANE CORSO ITALIANO
Pochodzenie
Cane corso pochodzi z południa Półwyspu Apenińskiego. Jest potomkiem starożytnych rzymskich molosów, które w zamierzchłej przeszłości dzielnie walczyły na arenach z dzikimi zwierzętami. Towarzyszył także bardzo rozproszonym, niewielkim skupiskom ludzi służąc im jako pies obronny i stróżujący. Ta izolacja spowodowała, że niektóre cechy jego charakteru przez wiele stuleci przetrwały w pierwotnej postaci. Pierwsze wzmianki o rasie pochodzą z XVI-go wieku. Zachowały się również pochodzące z tego samego okresu obrazy, na których widać psy odpowiadające wyglądem dzisiejszym cane corso. Wykorzystywano je wówczas jako psy wojskowe, pasterskie, myśliwskie oraz stróżujące. Były także używane do pościgu za zbiegłymi więźniami, co w 1750 roku zostało definitywnie zabronione.
Z czasem wykształciły się dwa typy tych psów:
- cięższe, bardziej masywne, które później dały początek mastiffom neapolitańskim
- nieco wyższe i lżejsze, używane do pilnowania domostw a także do polowania na grubego zwierza. To one dały początek cane corso. Jeszcze na początku XX wieku było ich całkiem sporo, jednak w czasie II wojny światowej ich pogłowie drastycznie zmalało. Dopiero w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku grupa pełnych zapału hodowców odszukała rozproszone po włoskich wsiach psy i rozpoczęła prace nad odbudową rasy.
W 1987 roku Antonio Morsiani, międzynarodowy sędzia kynologiczny a zarazem znawca oraz hodowca molosów, opracował pierwszy wzorzec rasy. Dwa lata później kierownictwo włoskiego Związku Kynologicznego założyło dla cane corso „otwartą księgę rasową" do której zaczęto wpisywać wszystkie psy tej rasy. Po upływie roku, na Europejskiej Wystawie Psów w Weronie przedstawiono już całkiem liczną i wyrównaną grupę. W ciągu następnych dwóch lat do księgi wpisano aż 563 psy, co razem z dotychczas zarejestrowanymi dało 820 przedstawicieli rasy. W ten sposób cane corso zyskał status czternastej z kolei włoskiej rasy. W 1996 roku zastała ona uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną i otrzymała nazwę cane corso italiano.
Choć na świecie rasa nie była jeszcze zbyt popularna, psy te zaczęły znajdować zwolenników w wielu krajach. Ekspansji nie sprzyjała nieufność Włochów, którzy za żadną cenę nie chcieli wypuścić swoich psów poza granice kraju. Kiedy Francuz Denis Lorrain zobaczył je na wystawie w Mediolanie, natychmiast zdecydował się kupić parę psów tej rasy. Jego starania długo nie dwały efektów, dopiero po wielu latach bezowocnych zabiegów wreszcie udało mu się osiągnąć swój cel. Kupił psa i sukę, zapłacił za nie niebotyczne pieniądze, ale i tak musiał je, zarówno tę parę jak również ich potomstwo, zarejestrować we Włoszech, bo we Francji cane corso nie zostały jeszcze oficjalnie uznane. W takich warunkach trudno było mówić o popularyzacji rasy.
W swojej historii cane corso pełniły bardzo różne funkcje, z powodzeniem wykorzystywane były jako psy pasterskie, obronne i stróżujące, brały udział w polowaniu na dzikie zwierzęta a także towarzyszyły armii włoskiej podczas działań wojennych. Dzięki tym doświadczeniom stały się pod względem użytkowości bardzo uniwersalne. Dziś wykorzystywane są przede wszystkim jako psy stróżujące oraz doskonałe psy rodzinne. Do Polski cane corso zostały sprowadzone pod koniec lat dziewięćdziesiątych z renomowanych włoskich i amerykańskich hodowli.
Mł.Ch.PL, Ch.PL.R, Ch.Pl Weteranów UMBER Del-Orte M.L.. Wł.hod. Del-Orte
Wygląd
Cane corso jest dużym, proporcjonalnie zbudowanym psem o atletycznej, muskularnej sylwetce. Mimo atletycznej budowy powinien mieć elegancką, pozbawioną ociężałości sylwetkę, która wyraźnie wpisuje się w prostokąt: długość tułowia jest większa niż wysokość psa w kłębie. Ma on prosty, bardzo dobrze umięśniony grzbiet, głęboką i szeroką klatkę piersiową, mocne lędźwie i dobrze umięśniony, nieznacznie opadający zad. Ogon dość wysoko osadzony, bardzo gruby u nasady, w ruchu wysoko noszony, ale nie może być trzymany prosto do góry lub zakręcony. Kończyny mocne, dobrze umięśnione. Przednie z długą, dobrze umięśnioną łopatką, elastycznym nadgarstkiem oraz zwartą, kocią łapą. Kończyny tylne z długim szerokim udem, umiarkowanie kątowanym stawem skokowym i mniej zwartą niż przednia łapą.
Głowa potężna, pełna wyrazu, osadzona na mocnej, dobrze umięśnionej szyi. Czaszka szeroka z krótką, mocną, tępo zakończoną, kanciastą kufą i wyraźnie zaznaczonym stopem. Bruzda czołowa wyraźnie zaznaczona. Oczy średniej wielkości o bystrym wyrazie, owalne, skierowane frontalnie, lekko wypukłe. Powieki przylegające. Nos duży, czarny, o dużych, rozwartych nozdrzach. Uszy trójkątne, wiszące, osadzone szeroko i wysoko nad łukami jarzmowymi. Szczególna budowa czaszki powoduje, że pies ma lekki przodozgryz. Zgryz cęgowy jest dopuszczalny, ale mniej pożądany.Wargi powinny przysłaniać zęby, górna umiarkowanie obwisła, zakrywa żuchwę tak, że dolny profil kufy zarysowany jest przez wargę. Skóra na głowie nie powinna być pofałdowana.
Wysokość w kłębie: psy 64-68 cm, suki 60-64 cm.Tolerancja 2 cm w górę i w dół.
Masa ciała: psy od 45 do 50 kg, suki od 40 do 45 kg.
Charakter, usposobienie
Cane corso jest psem o bardzo zdecydowanym, twardym charakterze, niezawodnym stróżem i obrońcą. Inteligentny i zrównoważony, dla domowników niezwykle sympatyczny, serdeczny, uwielbia dzieci i co zupełnie nie pasuje do jego wyglądu, jest niepoprawnym pieszczochem. Miły, sympatyczny, kocha dzieci - słowem pies idealny. W czym więc problem ? Krótko mówiąc - w odpowiednim wychowaniu. Właściciel cane corso musi być człowiekiem odpowiedzialnym i zdawać sobie sprawę z tego, że jest to pies dysponujący wyjątkową siłą i bardzo dużym temperamentem, który pozostawiony bez przewodnika, lub z przewodnikiem pozbawionym autorytetu, może się stać niebezpieczny. Drzemie w nim ogromny potencjał, są w tym doskonałe cechy charakteru, ale również i te mniej pożądane. O tym które wezmą górę zdecyduje to czy pies trafi we właściwe ręce i czy jego opiekun będzie go umiał dobrze wychować i poprowadzić.
Głowa potężna, pełna wyrazu, osadzona na mocnej, dobrze umięśnionej szyi. Czaszka szeroka z krótką, mocną, tępo zakończoną, kanciastą kufą i wyraźnie zaznaczonym stopem. Bruzda czołowa wyraźnie zaznaczona. Oczy średniej wielkości o bystrym wyrazie, owalne, skierowane frontalnie, lekko wypukłe. Powieki przylegające. Nos duży, czarny, o dużych, rozwartych nozdrzach. Uszy trójkątne, wiszące, osadzone szeroko i wysoko nad łukami jarzmowymi. Szczególna budowa czaszki powoduje, że pies ma lekki przodozgryz. Zgryz cęgowy jest dopuszczalny, ale mniej pożądany.Wargi powinny przysłaniać zęby, górna umiarkowanie obwisła, zakrywa żuchwę tak, że dolny profil kufy zarysowany jest przez wargę. Skóra na głowie nie powinna być pofałdowana.
Wysokość w kłębie: psy 64-68 cm, suki 60-64 cm.Tolerancja 2 cm w górę i w dół.
Masa ciała: psy od 45 do 50 kg, suki od 40 do 45 kg.
Charakter, usposobienie
Cane corso jest psem o bardzo zdecydowanym, twardym charakterze, niezawodnym stróżem i obrońcą. Inteligentny i zrównoważony, dla domowników niezwykle sympatyczny, serdeczny, uwielbia dzieci i co zupełnie nie pasuje do jego wyglądu, jest niepoprawnym pieszczochem. Miły, sympatyczny, kocha dzieci - słowem pies idealny. W czym więc problem ? Krótko mówiąc - w odpowiednim wychowaniu. Właściciel cane corso musi być człowiekiem odpowiedzialnym i zdawać sobie sprawę z tego, że jest to pies dysponujący wyjątkową siłą i bardzo dużym temperamentem, który pozostawiony bez przewodnika, lub z przewodnikiem pozbawionym autorytetu, może się stać niebezpieczny. Drzemie w nim ogromny potencjał, są w tym doskonałe cechy charakteru, ale również i te mniej pożądane. O tym które wezmą górę zdecyduje to czy pies trafi we właściwe ręce i czy jego opiekun będzie go umiał dobrze wychować i poprowadzić.
Psy z hodowli Corso Doro. Ch.PL.BG, Mł.Ch.PL, Mł.Zw.KL, Mł.Zw.PL Mr.Tiziano Diego
oraz Ch.PL, Mł.Ch.PL Cantana iz Dinasty Chempionov
Cane corso powinien mieć doświadczonego właściciela, który dobrze zna psychikę molosów. Jest to pies bardzo inteligentny, ale bywa uparty, lubi się uczyć, ale nie lubi być do tego przymuszany. Jego opiekun musi więc znaleźć złoty środek pomiędzy wyrozumiałością i stanowczością, żeby nauczyć go posłuszeństwa ale nie stracić przy tym jego zaufania. Jest to tym bardziej istotne, że podobnie jak każdy molos bardzo późno dojrzewa, w pełni dorosły staje się dopiero w wieku około 2-3 lat. Natomiast jako szczenię i w okresie dorastania ma bardzo wrażliwą psychikę, którą łatwo można zniszczyć nieumiejętnym postępowaniem. Dlatego też podstawą sukcesów wychowawczych jest łagodne, bardzo konsekwentne wychowanie, podbudowywanie jego poczucia własnej wartości, za wszelką cenę unikanie złych doświadczeń a zwłaszcza, co jest absolutnie niedopuszczalne, ciężkiej ręki. To jest trudny okres, w którym trzeba poradzić sobie z jego młodzieńczym buntem oraz próbą stawiania na swoim i jednocześnie zbudować silną więź emocjonalną, która będzie podstawą do dalszej współpracy. Trzeba pogodzić się z tym, że pies, który do tej pory bez ociągania wykonywał wszystkie polecenia, w pewnym momencie nagle zaczyna je puszczać mimo uszu. W tej sytuacji lepiej z większą powściągliwością wydawać komendy i raczej je ograniczyć do tych najbardziej istotnych, niż wydawać polecenia, które będą przez psa ignorowane. Pocieszające jest to, że jak minie okres młodzieńczego buntu, wszystko wróci do normy, tzn. pomyśli, sprawdzi czy trzeba i zrobi.
Szczenięta miot "F" Del-Orte M.L.
Decydując się na psa tej rasy, należy zacząć od znalezienia dobrej hodowli, w której szczenięta dorastają między ludźmi, są zadbane, prawidłowo socjalizowane i wychowywane. Wówczas nowy opiekun nie musi zaczynać wszystkiego od zera, tylko kontynuować pracę rozpoczętą przez hodowcę. Cane corso potrzebuje bardzo wczesnej socjalizacji, im więcej ludzi, zwierząt i różnych zjawisk pozna w okresie dorastania, tym większa jest szansa, że wyrośnie na dobrze ułożonego i zrównoważonego psa. Trzeba mu poświęcić sporo czasu i bardzo powoli, spokojnie wszystkiego nauczyć. Nie wolno tego zlekceważyć, bo nerwowość w szkoleniu poprzedzona złą socjalizacją lub jej brakiem może spowodować, że pies stanie się lękliwy, ze wszystkimi fatalnymi tego konsekwencjami.
Wobec cane corso nigdy nie wolno użyć siły bo to zniszczy jego psychikę. Zalecana czasem, niestety często również przez "profesjonalnych" szkoleniowców, metoda rzucania i dociskania psa do ziemi w celu jego podporządkowania jest czymś barbarzyńskim. Jedyne co można w ten sposób osiągnąć, to złamanie jego charakteru i doprowadzenie do tego, że pies straci pewność siebie, poczucie własnej wartości i będzie się bał własnego cienia. Jeśli więc w jakiejś szkółce spotkamy się z propozycją „uziemiania” psa, lub na odmianę jego zaostrzania, uciekajmy stamtąd jak najdalej. Potrzebę i umiejętność obrony cane corso ma w genach, nawet nieszkolony instynktownie wywiąże się z tego zadania. Dlatego nigdy nie wolno go zaostrzać, bo szkolenie psa obronnego nie polega na tym, żeby pobudzać go do agresji, tylko na tym, żeby w razie konieczności stanął do obrony i w odpowiednim momencie sam, lub na hasło przewodnika potrafił wyhamować. Pies obronny nie ma zagryźć agresora, tylko go zatrzymać i unieszkodliwić.
Wobec cane corso nigdy nie wolno użyć siły bo to zniszczy jego psychikę. Zalecana czasem, niestety często również przez "profesjonalnych" szkoleniowców, metoda rzucania i dociskania psa do ziemi w celu jego podporządkowania jest czymś barbarzyńskim. Jedyne co można w ten sposób osiągnąć, to złamanie jego charakteru i doprowadzenie do tego, że pies straci pewność siebie, poczucie własnej wartości i będzie się bał własnego cienia. Jeśli więc w jakiejś szkółce spotkamy się z propozycją „uziemiania” psa, lub na odmianę jego zaostrzania, uciekajmy stamtąd jak najdalej. Potrzebę i umiejętność obrony cane corso ma w genach, nawet nieszkolony instynktownie wywiąże się z tego zadania. Dlatego nigdy nie wolno go zaostrzać, bo szkolenie psa obronnego nie polega na tym, żeby pobudzać go do agresji, tylko na tym, żeby w razie konieczności stanął do obrony i w odpowiednim momencie sam, lub na hasło przewodnika potrafił wyhamować. Pies obronny nie ma zagryźć agresora, tylko go zatrzymać i unieszkodliwić.
RAMONA Zgraja z Wojtówki
Naukę zawsze zaczyna się od posłuszeństwa, które jest podstawą i przygotowaniem do szkolenia obronnego. Na tym etapie trzeba się uzbroić w cierpliwość, bo warowanie i przychodzenie do nogi zdecydowanie go nudzi, co zresztą bardzo wyraźnie pokazuje. Cieszmy się więc, że wykonał ćwiczenie, zamiast się czepiać, że zamiast blisko, siedzi pół metra od nogi. Za to ożywia się, kiedy zaczyna się szkolenie obronne. Tak jak posłuszeństwa można psa uczyć we własnym zakresie, szkolenie obronne wymaga doświadczonego trenera i pozoranta, bo tu nic nie może się wymknąć spod kontroli. Jego celem nie jest rozbudzanie agresji, tylko wzmocnienie psychiki psa, podbudowanie poczucia własnej wartości i nauczenie go ściśle określonego działania. Chodzi o to, żeby nie reagował emocjonalnie, tylko zachowywał się przewidywalnie, tak jak go nauczono.
Cane corso potrzebuje bardzo bliskiego kontaktu ze swoim opiekunem, który koniecznie musi zdobyć jego zaufanie. Nie jest to trudne, bo ten pies lgnie do ludzi, bardzo potrzebuje bliskości człowieka i łatwo przystosowuje się do rytmu życia swojej rodziny. Jednocześnie trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że ostre potraktowanie może spowodować, że wypowie posłuszeństwo i odmówi współpracy. A to dobrze nie wróży, bo tego rodzaju błędy czasem trudno naprawić. Problem w tym, że cane corso podobnie jak wszystkie molosy, w okresie dojrzewania jest bardzo wrażliwy a na dodatek nieśmiały, bo jeszcze wiele rzeczy nie zna i nie wie jak je traktować. Na tym etapie, jakby to nie brzmiało, ten olbrzym bardzo potrzebuje wsparcia swojego opiekuna, którego zadaniem jest dodanie mu odwagi i zachęcenie go do pokonania nieufności, przy czym każde jej przełamanie musi być entuzjastycznie pochwalone i nagrodzone. Wówczas, kiedy wreszcie pies wchodzi w dorosłość, role się odwracają - cane corso nabiera pewności siebie i czuje się gotowy do wzięcia pełnej odpowiedzialności za bezpieczeństwo swojej rodziny. To oczywiście nie oznacza, że praca nad kształtowaniem jego charakteru została zakończona. Opiekun nadal musi zachować czujność, żeby w momencie, w którym pojawi się jakiś problem, od razu odpowiednio zareagować.
Cane corso potrzebuje bardzo bliskiego kontaktu ze swoim opiekunem, który koniecznie musi zdobyć jego zaufanie. Nie jest to trudne, bo ten pies lgnie do ludzi, bardzo potrzebuje bliskości człowieka i łatwo przystosowuje się do rytmu życia swojej rodziny. Jednocześnie trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że ostre potraktowanie może spowodować, że wypowie posłuszeństwo i odmówi współpracy. A to dobrze nie wróży, bo tego rodzaju błędy czasem trudno naprawić. Problem w tym, że cane corso podobnie jak wszystkie molosy, w okresie dojrzewania jest bardzo wrażliwy a na dodatek nieśmiały, bo jeszcze wiele rzeczy nie zna i nie wie jak je traktować. Na tym etapie, jakby to nie brzmiało, ten olbrzym bardzo potrzebuje wsparcia swojego opiekuna, którego zadaniem jest dodanie mu odwagi i zachęcenie go do pokonania nieufności, przy czym każde jej przełamanie musi być entuzjastycznie pochwalone i nagrodzone. Wówczas, kiedy wreszcie pies wchodzi w dorosłość, role się odwracają - cane corso nabiera pewności siebie i czuje się gotowy do wzięcia pełnej odpowiedzialności za bezpieczeństwo swojej rodziny. To oczywiście nie oznacza, że praca nad kształtowaniem jego charakteru została zakończona. Opiekun nadal musi zachować czujność, żeby w momencie, w którym pojawi się jakiś problem, od razu odpowiednio zareagować.
HELVETICA Z Gildii Nieustraszonych wł. hod Sangre Pura
Cane corso jest psem dumnym, w pełni świadomym swoich możliwości co powoduje, że nie odczuwa potrzeby ich manifestowania i wchodzenia w konflikty z każdym napotkanym psem. Może się jednak zdarzyć, że w stosunku do psa, który mu się nie spodoba, może takie tendencje przejawiać. Żeby temu zapobiec właściciel powinien zaprowadzić go na zajęcia do psiego przedszkola, gdzie będzie miał okazję oswoić się z obecnością dużej grupy psów. Okaże się to bardzo przydatne na spacerach lub placach zabaw dla psów. Zazwyczaj najchętniej bawi się z psami tej samej co on wielkości, bo zabawa w jego wykonaniu bardziej przypomina zapasy niż niewinne harce. Czasem drugi pies nie ma ochoty na taką zabawę i zaczyna się odgryzać, wówczas opiekun musi być czujny i natychmiast reagować jeśli uzna, że sytuacja może się wymknąć spod kontroli. W przypadku małych psów, choćby ze względu na różnicę wielkości i ich naturalną zadziorność, trzeba zachować szczególną ostrożność. Nawet jeśli sam nie zaatakuje, to zaczepiony przez jakiegoś psa, najprawdopodobniej pokaże mu gdzie jest jego miejsce. A to już może się źle skończyć.
DAKAR Las Vegas S.J. Wł.hod. Cane d’Oro Italiano
Szata
Cane corso ma krótką, błyszczącą, gładką i bardzo zwartą sierść o niezbyt obfitym podszerstku. Jego skóra powinna być gładka, nie może tworzyć fałdów ani zmarszczek.
Umaszczenie
zgodnie ze wzorcem może być czarne, ołowiane, łupkowe, ciemno lub jasno szare, ciemno lub jasno płowe, a także płowo czerwone: jednolite lub pręgowane. Pręgi występują na różnych odcieniach szarego lub płowego tła. Psy płowe oraz pręgowane mogą mieć czarną maskę, która nie może zachodzić powyżej linii oczu. Białe łaty na sierści nie są akceptowane, natomiast dopuszczalna jest mała biała plamka na piersi, trochę bieli na końcach palców i grzbiecie nosa. Najczęściej spotykane są psy o czarnym umaszczeniu z takimi właśnie znaczeniami. Całkowicie czarne cane corso spotyka się bardzo rzadko.
Pielęgnacja sierści nie zabiera dużo czasu, najważniejsze jest regularne szczotkowanie w celu usunięcia martwego włosa.
Umaszczenie
zgodnie ze wzorcem może być czarne, ołowiane, łupkowe, ciemno lub jasno szare, ciemno lub jasno płowe, a także płowo czerwone: jednolite lub pręgowane. Pręgi występują na różnych odcieniach szarego lub płowego tła. Psy płowe oraz pręgowane mogą mieć czarną maskę, która nie może zachodzić powyżej linii oczu. Białe łaty na sierści nie są akceptowane, natomiast dopuszczalna jest mała biała plamka na piersi, trochę bieli na końcach palców i grzbiecie nosa. Najczęściej spotykane są psy o czarnym umaszczeniu z takimi właśnie znaczeniami. Całkowicie czarne cane corso spotyka się bardzo rzadko.
Pielęgnacja sierści nie zabiera dużo czasu, najważniejsze jest regularne szczotkowanie w celu usunięcia martwego włosa.
Zdrowie
Podobnie jak u wszystkich psów dużych ras, również u cane corso zdarzają się przypadki młodzieńczego zapalenia kości oraz dysplazji biodrowej. Dlatego też przy kupnie szczeniaka należy upewnić się, czy jego rodzice są wolni od tej choroby. Następnym zagrożeniem jest skręt żołądka, któremu jednak można przeciwdziałać dzieląc dzienną porcję karmy na 2-3 części i zapewniając psu możliwość godzinnego odpoczynku bezpośrednio po każdym posiłku. Warto zadbać również o to, by z pełnym żołądkiem nie skakał i nie schodził ze schodów. U psów tej rasy mogą także występować różne choroby oczu, takie jak entropium i ektropium oraz zwichnięcie gruczołu trzeciej powieki. Cane corso żyje przeciętnie około dziesięciu lat. Jeśli jest zadbany i dobrze odżywiany, do późnych lat może zachować dobrą kondycję i zdrowie.
Ch.PL BOB MARLEY Z Gildii Nieustraszonych i Mł.Ch.PL NEBBIA Cohors Poland
Wł. hod. Zgraja z Wojtówki
Do kogo pasuje ten pies ?
Cane corso jest psem jednego pana, ale równie mocno przywiązuje się do wszystkich członków swojej rodziny. Chodzi za nimi krok w krok i zawsze stara się znaleźć takie miejsce, żeby mieć wszystkich w polu widzenia. Ale to mu nie wystarcza, co pewien czas do kogoś podchodzi, doprasza się głaskania, jakby chciał się upewnić, że jest kochany i doceniany. Kanapę uważa za należne mu miejsce, nie patrząc na swój ciężar potrafi nawet władować się komuś na kolana. Bardzo wysoko ceni wygodę i ciepło domowych pieleszy, a jeśli pada deszcz, nawet wyżej niż wyjście na spacer.
Niestety nie jest to pies, który się sam wychowa. Potrzebuje mądrego prowadzenia i spokojnego, bardzo konsekwentnego opiekuna, który potrafi wyegzekwować wykonanie każdego polecenia. Jeśli pies próbuje postawić na swoim, jego pan musi być jeszcze bardziej od niego uparty i bez nerwów, cierpliwie skłonić go do wykonania zadania, a potem pochwalić i nagrodzić. Podstawą sukcesu są jasno ustalone zasady, przestrzegane przez wszystkich członków rodziny. Nie może być tak, że jedna osoba mu na coś pozwala, natomiast druga zabrania, bo uzna, że skoro jego właściciele nie mogą się zdecydować, wybór należy do niego. Cane corso bywa uparty, ale ma wysoko ustawiony próg tolerancji, jeśli więc wszyscy domownicy będą od niego wymagać tego samego, bez większych oporów się podporządkuje. Mimo to trzeba zachować czujność, bo jest to pies, który bardzo długo dojrzewa, stale odkrywa coś nowego i w pewnym momencie może próbować zmienić panujące w domu zwyczaje, przy czym brak natychmiastowej reakcji opiekuna uzna za przyzwolenie. Trzeba więc za każdym razem kiedy podejmie taką próbę delikatnie mu przypominać, że w zakresie jego praw i obowiązków nic się nie zmieniło.
Niestety nie jest to pies, który się sam wychowa. Potrzebuje mądrego prowadzenia i spokojnego, bardzo konsekwentnego opiekuna, który potrafi wyegzekwować wykonanie każdego polecenia. Jeśli pies próbuje postawić na swoim, jego pan musi być jeszcze bardziej od niego uparty i bez nerwów, cierpliwie skłonić go do wykonania zadania, a potem pochwalić i nagrodzić. Podstawą sukcesu są jasno ustalone zasady, przestrzegane przez wszystkich członków rodziny. Nie może być tak, że jedna osoba mu na coś pozwala, natomiast druga zabrania, bo uzna, że skoro jego właściciele nie mogą się zdecydować, wybór należy do niego. Cane corso bywa uparty, ale ma wysoko ustawiony próg tolerancji, jeśli więc wszyscy domownicy będą od niego wymagać tego samego, bez większych oporów się podporządkuje. Mimo to trzeba zachować czujność, bo jest to pies, który bardzo długo dojrzewa, stale odkrywa coś nowego i w pewnym momencie może próbować zmienić panujące w domu zwyczaje, przy czym brak natychmiastowej reakcji opiekuna uzna za przyzwolenie. Trzeba więc za każdym razem kiedy podejmie taką próbę delikatnie mu przypominać, że w zakresie jego praw i obowiązków nic się nie zmieniło.
FA-MULAN de Declino di Bayonne z kotem Felkiem. Wł. hod. Zgraja z Wojtówki
Ma bardzo dużą zdolność adaptacji, bez problemu zaaklimatyzuje się w każdym mieszkaniu, bo dla niego tylko jedno się liczy: bliskość opiekunów. Może to być nawet mieszkanie w bloku, bo jest spokojny i mało szczeka, a jeśli się odzywa to tylko wtedy, kiedy zamierza przed czymś ostrzec lub na coś zwrócić uwagę. Są jednak pewne ograniczenia, a pierwsze na tej liście są schody. Podobnie jak wszystkie psy duzych ras, nie powinien wchodzić, ani tym bardziej schodzić ze schodów, zarówno ze względu na zagrożenie skrętem żołądka jak i nadmierne przeciążenie stawów, szczególnie w okresie wzrostu. Cane corso rośnie bardzo szybko, półroczny pies osiąga już swoją docelową wielkość co powoduje, że przy normalnym w tym wieku braku solidnej muskulatury, jego układ kostno-stawowy narażony jest na duże przeciążenia. Z tego względu bardziej odpowiedni będzie dom z ogrodem, który jednak nie zastąpi mu solidnego spaceru.
Cane corso źle znosi samotność, nie lubi zostawać sam ani w domu ani w ogrodzie, dlatego od pierwszego dnia trzeba go do tego powoli, konsekwentnie przyzwyczajać. O tym jak to zrobić i jak ustrzec się błędów piszemy tutaj. Nie wolno tego zlekceważyć, podobnie jak konieczności zapewnienia mu odpowiedniej ilości aktywności fizycznej i umysłowej. Tylko wybiegany i nauczony pozostawania w domu pod nieobecność właścicieli, może spokojnie czekać na ich powrót do domu. Jest znakomitym stróżem, jeśli pojawi się ktoś pod drzwiami, natychmiast donośnym szczekaniem powiadomi, że jest na posterunku. Gdyby musiał przez jakiś czas zostać sam w ogrodzie, właściciel powinien zadbać o solidne, dobrze zamknięte ogrodzenie, bo przypadkowe wejście nieznajomego na jego terem mogłoby się skończyć tragicznie. Ma bardzo silny instynkt terytorialny i nie ma mowy, żeby ktokolwiek zdołał wejść na posesję, której on pilnuje. Co ciekawe, dotyczy to nie tylko jego własnego domu i terenu który do niego należy. Gdziekolwiek jest, miejsce w którym przebywa natychmiast obejmuje w swoje władanie i czuje się za nie odpowiedzialny. Jeśli jego rodzina ulokuje się na ławce w parku, już nikt nie ma prawa się do niej zbliżyć.
Cane corso źle znosi samotność, nie lubi zostawać sam ani w domu ani w ogrodzie, dlatego od pierwszego dnia trzeba go do tego powoli, konsekwentnie przyzwyczajać. O tym jak to zrobić i jak ustrzec się błędów piszemy tutaj. Nie wolno tego zlekceważyć, podobnie jak konieczności zapewnienia mu odpowiedniej ilości aktywności fizycznej i umysłowej. Tylko wybiegany i nauczony pozostawania w domu pod nieobecność właścicieli, może spokojnie czekać na ich powrót do domu. Jest znakomitym stróżem, jeśli pojawi się ktoś pod drzwiami, natychmiast donośnym szczekaniem powiadomi, że jest na posterunku. Gdyby musiał przez jakiś czas zostać sam w ogrodzie, właściciel powinien zadbać o solidne, dobrze zamknięte ogrodzenie, bo przypadkowe wejście nieznajomego na jego terem mogłoby się skończyć tragicznie. Ma bardzo silny instynkt terytorialny i nie ma mowy, żeby ktokolwiek zdołał wejść na posesję, której on pilnuje. Co ciekawe, dotyczy to nie tylko jego własnego domu i terenu który do niego należy. Gdziekolwiek jest, miejsce w którym przebywa natychmiast obejmuje w swoje władanie i czuje się za nie odpowiedzialny. Jeśli jego rodzina ulokuje się na ławce w parku, już nikt nie ma prawa się do niej zbliżyć.
DAKAR Las Vegas S.J. Wł.hod. Cane d’Oro Italiana
Wobec małych dzieci należących do jego rodziny jest zaskakująco delikatny i zachowuje się tak, jakby bał się poruszyć, żeby nie zrobić im krzywdy. Ma do nich prawdziwie anielską cierpliwość i nawet wtedy, kiedy małolatom zdarza się jej nadużywać, znosi to ze stoickim spokojem. Nigdy nie pozwoli, żeby ktoś w jego obecności zrobił dziecku krzywdę, jeśli ktoś chce na nie nakrzyczeć, musi się najpierw dobrze rozejrzeć, czy nie ma psa w pobliżu. Mimo to rodzice koniecznie powinni nauczyć dzieci jak należy postępować z psem, bo jeśli nawet własny pies im na wszystko im pozwala, obcy może okazać się mniej wyrozumiały. Dzieci muszą wiedzieć, że pies nie jest zabawką, ma swoje prawa i nie wolno go niepokoić, zwłaszcza wtedy, kiedy po powrocie ze spaceru odpoczywa w swoim legowisku. Zgodnie z zasadą ograniczonego zaufania, małe dzieci, szczególnie kiedy w zabawie biorą udział także ich przyjaciele, zawsze powinny być pod opieką dorosłych.
W stosunku do obcych jest raczej nieufny, stróżowanie ma przecież w naturze, ale jeśli został poprawnie wychowany i wcześnie socjalizowany, zachowuje dystans i nigdy nie atakuje bez powodu. Wprawdzie nie spoufala się z obcymi, ale też zazwyczaj nie okazuje im wrogości. Odwiedzających dom nieznajomych wpuści bez problemu, jeśli zostaną wprowadzeni przez kogoś z rodziny. Mimo wszystko, mając na uwadze jego instynkt terytorialny i pasję do pilnowania, lepiej nie zostawiać ich samych z psem lub uprzedzić, że żeby pod ich nieobecność nie próbowali zmieniać miejsca lub nawiązywać z nim bliższego kontaktu. Czy to w domu, czy na ulicy cały czas kontroluje sytuację i dopóki jego rodzinie ze strony nieznajomych nic nie zagraża, mogą się czuć bezpieczni. Natomiast jeśli uzna, że jego bliscy znaleźli się w niebezpieczeństwie, bez chwili wahania stanie w ich obronie i wówczas nic nie będzie w stanie go powstrzymać. Dlatego podczas szkolenia warto wypracować sposób komunikowania się z psem i przekazywania mu w porę sygnałów uspokajających. Wówczas, jeśli widać, że sytuacja staje się napięta, wystarczy dać wcześniej przećwiczoną komendę np „swój” czy „przyjaciel”, żeby pies wiedział, że jego pan panuje nad sytuacją i zwalnia go z działania.
W stosunku do obcych jest raczej nieufny, stróżowanie ma przecież w naturze, ale jeśli został poprawnie wychowany i wcześnie socjalizowany, zachowuje dystans i nigdy nie atakuje bez powodu. Wprawdzie nie spoufala się z obcymi, ale też zazwyczaj nie okazuje im wrogości. Odwiedzających dom nieznajomych wpuści bez problemu, jeśli zostaną wprowadzeni przez kogoś z rodziny. Mimo wszystko, mając na uwadze jego instynkt terytorialny i pasję do pilnowania, lepiej nie zostawiać ich samych z psem lub uprzedzić, że żeby pod ich nieobecność nie próbowali zmieniać miejsca lub nawiązywać z nim bliższego kontaktu. Czy to w domu, czy na ulicy cały czas kontroluje sytuację i dopóki jego rodzinie ze strony nieznajomych nic nie zagraża, mogą się czuć bezpieczni. Natomiast jeśli uzna, że jego bliscy znaleźli się w niebezpieczeństwie, bez chwili wahania stanie w ich obronie i wówczas nic nie będzie w stanie go powstrzymać. Dlatego podczas szkolenia warto wypracować sposób komunikowania się z psem i przekazywania mu w porę sygnałów uspokajających. Wówczas, jeśli widać, że sytuacja staje się napięta, wystarczy dać wcześniej przećwiczoną komendę np „swój” czy „przyjaciel”, żeby pies wiedział, że jego pan panuje nad sytuacją i zwalnia go z działania.
Mł.Ch.PL FIORA "FANTASTICO Corso Doro i Mł.Ch.PL Liberty Space Indevor To Be Beautiful
Wł.hod. Corso D’Oro
Cane corso bardzo lubi spacery, ale nie jest pod tym względem zbyt wymagający. Jeden godzinny spacer i dwa krótsze wyjścia w ciągu dnia całkowicie go usatysfakcjonują. Warto zmieniać trasę i nie chodzić zawsze tymi samymi ulicami a jeśli są takie możliwości urozmaicić wyjście różnymi ćwiczeniami w rodzaju szukania schowanego przedmiotu lub zabawą z innymi psami. Nie jest fanatykiem sportu, ale można uprawiać z nim agility pod warunkiem, że nie traktuje się tego w kategoriach rywalizacji sportowej, bo na to namówić się nie da, tylko jako ćwiczenia rozwijające go fizyczne i umysłowo. Ten brak fascynacji sportem ma czasem swoje dobre strony, kiedy na dworze jest upał lub leje deszcz a nasz podopieczny zamiast wzorem innych psów radośnie nas ciągnąć na spacer, załatwia co trzeba i biegiem wraca do domu.
Zalety i wady
| + bardzo oddany swoim właścicielom + opiekuńczy wobec dzieci + doskonały pies obronny + adaptuje się do każdych warunków + łatwy w pielęgnacji |
- ma bardzo zdecydowany charakter - wymaga wczesnej socjalizacji i szkolenia - w rękach niedoświadczonego właściciela może być niebezpieczny - kosztowny w utrzymaniu |
Mł.Ch. Ch PL GAGA Z Gildii Nieustraszonych wl. hod. Z Gildii Nieustraszonych.
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
FCI-Standard N° 343 / 06. 06. 2007
CANE CORSO ITALIANO
(Cane Corso Italiano)
Wersja polska lipiec 2010.
FCI-St n° 343/06.06.07
POCHODZENIE : Włochy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 21.05.2007.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies stróżujący, obrończy, tropiący i policyjny.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY :
Bezpośrednim przodkiem cane corso był dawny rzymski molos. Kiedyś psy te spotykano w całych Włoszech, ale do nowszych czasów przetrwały głównie w Apulii i sąsiadujących z nią rejonach w południowych Włoszech. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „cohors”, które oznacza „obrońcę, stróża gospodarstwa”.
WRAŻENIE OGÓLNE :
Pies średni do dużego, krzepki, mocny, niemniej elegancki. Umięśnienie mocne i suche.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość głowy osiąga 36% wysokości w kłębie. Długość tułowia trochę większa od wysokości.
ZACHOWANIE/ TEMPERAMENT :
Stróż obejścia, ludzi i zwierząt domowych, bardzo sprawny i żywo reagujący. W przeszłości także pasterz bydła i pies myśliwski na grubą zwierzynę.
GŁOWA :
Duża, typowa dla molosa. Linie profilu lekko zbieżne.
MÓZGOCZASZKA :
Czaszka : Szeroka; w okolicy jarzmowej jej szerokość jest równa lub większa od długości. Z przodu wypukła, w dalszej części jest raczej płaska aż do potylicy. Bruzda czołowa widoczna.
Stop : Zaznaczona.
TRZEWIOCZASZKA :
Nos : Duży, czarny, o dużych, rozwartych nozdrzach, na jednej linii z grzbietem nosa.
Kufa : Wyraźnie krótsza od czaszki (stosunek długości mniej więcej 1: 2), mocna, kanciasta. Tępo zakończona, równoległoboczna, tak samo szeroka, jak długa. Grzbiet nosa prosty.
Wargi : Górna umiarkowanie obwisła, zakrywa żuchwę tak, że dolny profil kufy zarysowany jest przez wargę.
Uzębienie : Szczeki bardzo potężne, zaokrąglone. Niewielki przodozgryz, zgryz cęgowy dopuszczalny, ale mniej pożądany.
Oczy : Średniej wielkości, owalne, skierowane frontalnie, lekko wypukłe. Powieki przylegające. Tęczówka jak najciemniejsza przy danym umaszczeniu. Wyraz bystry i skupiony.
Uszy : Trójkątne, wiszące, osadzone szeroko i wysoko nad łukami jarzmowymi. Często przycinane w kształt trójkąta równobocznego.
SZYJA :
Mocna, dobrze umięśniona, tej samej długości, co głowa.
TUŁÓW :
długość nieco większa od wysokości w kłębie. Krępy, ale nie przysadzisty.
Kłąb : Zaznaczony, wznosi sie powyżej zadu.
Grzbiet : Prosty, mocny, bardzo dobrze umięśniony.
Lędźwie : Krótkie i mocne.
Zad : Długi, szeroki, lekko opadający.
Klatka piersiowa : Dobrze rozwinięta we wszystkich wymiarach, sięga łokcia.
OGON : Osadzony dość wysoko, bardzo gruby u nasady, przycinany na długość czterech kręgów. W ruchu noszony wysoko, ale nie prosto do góry czy zakręcony.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka : Długa, skośna, bardzo dobrze umięśniona.
Ramię : Mocne.
Podramię : Proste, bardzo mocne.
Nadgarstek i śródręcze : Elastyczne.
Łapa : Kocia.
KOŃCZYNY TYLNE :
Udo : Długie, szerokie, tylna krawędź wypukła.
Podudzie : Mocne, suche.
Staw skokowy : Umiarkowanie kątowany.
Śródstopie : Mocne i suche.
Łapa : Nie tak zwarta, jak przednia.
CHODY :
Krok długi, wyciągnięty. Pożądane tempo to kłus.
SKÓRA :
Dość gruba, raczej przylegająca.
SZATA
SIERŚĆ :
Krótka, lśniąca, bardzo gęsta, z lekkim podszerstkiem.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka : Długa, skośna, bardzo dobrze umięśniona.
Ramię : Mocne.
Podramię : Proste, bardzo mocne.
Nadgarstek i śródręcze : Elastyczne.
Łapa : Kocia.
KOŃCZYNY TYLNE :
Udo : Długie, szerokie, tylna krawędź wypukła.
Podudzie : Mocne, suche.
Staw skokowy : Umiarkowanie kątowany.
Śródstopie : Mocne i suche.
Łapa : Nie tak zwarta, jak przednia.
CHODY :
Krok długi, wyciągnięty. Pożądane tempo to kłus.
SKÓRA :
Dość gruba, raczej przylegająca.
SZATA
SIERŚĆ :
Krótka, lśniąca, bardzo gęsta, z lekkim podszerstkiem.
MAŚĆ :
Czarna, ołowiana, łupkowa, jasno szara, jasno płowa, czerwona jelenia i ciemna, pręgowana (pręgi na różnych odcieniach szarego lub płowego tła ). U psów płowych i pręgowanych maska nie powinna sięgać powyżej linii oczu. Dopuszczalna mała biała plamka na piersi, i trochę bieli na końcach palców i grzbiecie nosa.
Czarna, ołowiana, łupkowa, jasno szara, jasno płowa, czerwona jelenia i ciemna, pręgowana (pręgi na różnych odcieniach szarego lub płowego tła ). U psów płowych i pręgowanych maska nie powinna sięgać powyżej linii oczu. Dopuszczalna mała biała plamka na piersi, i trochę bieli na końcach palców i grzbiecie nosa.
WIELKOŚĆ I WAGA :
Wysokość w kłębie : Psy od 64 do 68 cm, Suki od 60 do 64 cm.
Tolerancja 2 cm w górę i w dół.
Waga : Psy od 45 do 50 kg, Suki od 40 do 45 kg.
WADY :
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
WADY DUŻE :
- Linie profilu równoległe lub mocno zbieżne, zbieżne linie boczne.
- Częściowa depigmentacja nosa.
- Zgryz nożycowy, duży przodozgryz.
- Ogon skręcony w pierścień lub noszony pionowo do góry.
- Ciągły inochód.
- Wzrost większy lub mniejszy od podanego.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Linie profilu rozbieżne .
- Całkowita depigmentacja nosa.
- Gzbiet nosa mocno wklęsły lub wypukły (głowa barania) .
- Tyłozgryz.
- Częściowa lub zupełna depigmentacja powiek, oko porcelanowe, zez.
- Brak ogona lub ogon szczątkowy (przycięty lub nie).
- Włos półdługi, z frędzlami, lub zupełnie gładki, bez podszerstka.
- Maść inna, niż we wzorcu, duże białe łaty.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
Wysokość w kłębie : Psy od 64 do 68 cm, Suki od 60 do 64 cm.
Tolerancja 2 cm w górę i w dół.
Waga : Psy od 45 do 50 kg, Suki od 40 do 45 kg.
WADY :
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
WADY DUŻE :
- Linie profilu równoległe lub mocno zbieżne, zbieżne linie boczne.
- Częściowa depigmentacja nosa.
- Zgryz nożycowy, duży przodozgryz.
- Ogon skręcony w pierścień lub noszony pionowo do góry.
- Ciągły inochód.
- Wzrost większy lub mniejszy od podanego.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Linie profilu rozbieżne .
- Całkowita depigmentacja nosa.
- Gzbiet nosa mocno wklęsły lub wypukły (głowa barania) .
- Tyłozgryz.
- Częściowa lub zupełna depigmentacja powiek, oko porcelanowe, zez.
- Brak ogona lub ogon szczątkowy (przycięty lub nie).
- Włos półdługi, z frędzlami, lub zupełnie gładki, bez podszerstka.
- Maść inna, niż we wzorcu, duże białe łaty.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/343.pdf
_58.jpg)
Prawa autorskie
Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!