Rasy psów

Wybierz inną rasę

WELSH CORGI CARDIGAN

Pochodzenie

Mimo, że przez pewien czas welsh corgi cardigany były znacznie mniej popularne niż welsh corgi pembroke, to jednak te pierwsze są od nich starsze. Wszystko wskazuje na to, że wywodzą się od szwedzkich psów pasterskich, które na Wyspy Brytyjskie przybyły w 1200 roku p.n.e wraz z koczowniczymi plemionami Celtów. Ich nazwa prawdopodobnie wywodzi się od celtyckich słów cor-karzeł i gi-pies. Dla Walijczyków te niewielkie wzrostem, ale wielkie duchem pieski w krótkim czasie stały się niezwykle ważne, bo nadawały się dosłownie do wszystkiego. Wieśniacy walijscy nie mieli własnej ziemi, natomiast wolno im było korzystać z wielkich pastwisk należących do angielskiej Korony. Bydło trzeba tam było jednak dopędzić, a corgi nadawały się do tego znakomicie: były małe, sprawnie zaganiały krowy szczypiąc je w pęciny tuż przy kopytach, dzięki czemu same unikały ciosów, bo krowy kopały wyżej, ponad ich głowami. Corgi pędziły również bydło na targ, a w drodze powrotnej strzegły właściciela przed czyhającymi przy drodze rabusiami. W domu broniły obejścia i przepędzały zakradające się do kurnika lisy. Poza tym były wspaniałymi psami rodzinnymi i pełnymi wyrozumiałości towarzyszami dzieci. Były niezwykle uniwersalne, niemal nie do zastąpienia. Oficjalnie zostały docenione w 920 roku n.e, w wydanym przez króla Hywel Dda, Kodeksie Praw, w którym sprecyzowano, że za zabicie psa do pasienia krów należy się jego właścicielowi odszkodowanie stanowiące równowartość ceny wołu.
 
Fakt, że leżące na górzystych terenach Walii hrabstwo Cardiganshire pozostawało przez kilkaset lat w izolacji spowodował, że przez ten czas cardigany pozostały w niezmienionej postaci. Dopiero pod koniec XIX wieku pojawiły się na wystawach rolniczych w grupie psów stróżujących, obok wystawianego przez hodowców bydła. Na to, żeby poważnie zainteresowali się nimi kynolodzy, trzeba było czekać aż do początków XX wieku. W 1925 roku po raz pierwszy oceniano je na wystawie zgodnie z regułami Kennel Clubu, a wkrótce potem został powołany do życia Welsh Corgi Club, który na początku obejmował wszystkie psy tej rasy, bez względu na wyraźne różnice anatomiczne. Dopiero w 1934 roku Kennel Club zdecydował się je rozdzielić i oficjalnie uznać dwie odrębne rasy: welsh corgi cardigan oraz welsh corgi pembroke.

Cardigany były mniej popularne od pembroków, być może dlatego, że to te drugie stały się ulubieńcami królowej Elżbiety, a zazwyczaj zainteresowanie jakąś rasą gwałtownie rosło, od kiedy jej przedstawiciel pojawiał się na królewskim dworze. Niektórzy twierdzą, że od kiedy pembrokom nie można kopiować ogona, wyraźnie zwiększa się zainteresowanie cardiganami, u których ten atrybut psiej urody od zawsze prezentowany jest w naturalnej postaci i jego wygląd na wystawach kynologicznych nie budzi żadnych wątpliwości.
 

Wygląd

Welsh corgi cardigan jest mocno zbudowanym, krępym psem o wydłużonej sylwetce. Ma prosty grzbiet, głęboką, dobrze ożebrowaną klatkę piersiową z wyraźnym przedpiersiem oraz silnie umięśnione lędźwie. Ogon przypominający lisią kitę stanowi przedłużenie linii grzbietu. Długi, sięgający ziemi, w ruchu może być podniesiony, ale nie powinien być zakręcony. Kończyny przednie lekko wykrzywione, łapy skręcone w nadgarstkach i odstawione na zewnątrz. Kończyny tylne dobrze kątowane i umięśnione, krótkie, śródstopia pionowe do podłoża i równoległe wobec siebie. Łapy okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach. Jeśli pies ma wilcze pazury powinny być usunięte. 

Ch.PL, Ml.Ch.PL Chris Team OTO PIERNICZEK Wł. Krzysztof Ambroziewicz. Zdj. Dorota Paź

Głowa przypominająca lisią, jest osadzona na mocnej, niezbyt długiej szyi. Mózgoczaszka szeroka, między uszami płaska, zwężająca się w kierunku oczu. Kufa lekko szpiczasta. Stop umiarkowanie zaznaczony. Oczy szeroko rozstawione, ciemne, z ciemną, dobrze pigmentowaną powieką. Tylko u psów o umaszczeniu niebieskim marmurkowym mogą być niebieskie. Uszy duże, stojące, o zaokrąglonych końcach, osadzone z tyłu głowy, w taki sposób, że mogą być położone płasko na szyi. Szczęki mocne, zgryz nożycowy

Wysokość w kłębie
: psy i suki 30 cm
Masa ciała: proporcjonalna do wzrostu, przy czym harmonijna budowa ciała jest ważniejsza od wielkości psa
 

Charakter, usposobienie

Od początku swojego istnienia welsh corgi były psami pracującymi, obecnie, podobnie jak wielu przedstawicieli ras pasterskich, pełnią już głównie rolę psów rodzinnych i do towarzystwa i czują się w tej roli doskonale. Pozostał im jednak bardzo żywy temperament oraz chęć do pracy. Do dobrego samopoczucia potrzebują zajęcia, które pozwoli im wyładować nadmiar energii. Są niezmordowanymi piechurami, nawet najdłuższy spacer nie jest w stanie ich zmęczyć. Bardzo dobrze sprawdzają się w mini agility, są szybkie i sprawne, lubią aportować różne przedmioty, za każdym razem z jednakową radością i zaangażowaniem. Od pierwszego dnia trzeba temperować skłonność psa do szczekania, zwłaszcza, jeśli ma mieszkać w mieście i zyskać sympatię sąsiadów.
 

Int.Ch. Ch.PL.Ru CALL ME CHERRY, Zw. Św. Zw.Eu EASY RIDER Dummles i
White Raven INCIDER TRADING FOR DUMMLES - wł.hod Dummles

W kontaktach z obcymi welsh corgi cardigan jest nieufny, dlatego powinien być jak najwcześniej socjalizowany. Opiekun musi zaznajomić go ze wszystkim, co może spotkać w swoim otoczeniu: z ruchem ulicznym (koniecznie na smyczy), hałasem, obcymi osobami oraz różnymi zwierzętami. Najważniejsze, to kontrolować jego emocje i bardzo pilnować, żeby się czegoś nie przestraszył i nie wpakował w tarapaty. Jest to pies bardzo inteligentny, warto więc poświęcić trochę czasu na jego szkolenie, trzeba jednak znaleźć na niego sposób, żeby go skłonić do posłuszeństwa, bo ma silny charakter i lubi mieć własne zdanie. Przewodnik powinien być stanowczy i konsekwentny, stosować wyłącznie pozytywne metody szkolenia, nagrody a nie kary, bo ostra musztra zniechęci psa do pracy i spotęguje jego upór. Z nagrodami również trzeba uważać i niezbyt szczodrze obdarowywać go smakołykami, bo ten mały uparciuch jest wielkim łakomczuchem i ma widoczną skłonność do tycia. Zadowolenie z jego sukcesów można mu równie dobrze okazać przy pomocy ekspresyjnie wyrażonej radości i nagrodzić chwilą zabawy.

Szkolenie należy zacząć bardzo wcześnie, od nauki posłuszeństwa, bo dużo łatwiej jest uczyć niż oduczać. Podstawą sukcesu dydaktycznego jest nawiązanie bliskiej, przyjacielskiej relacji z psem i żelazna konsekwencja. Nie dajmy się zwieść jego urokowi i nie traktujmy go jak psa ozdobnego, bo to jest wielka osobowość w małym ciele i ma sposób reagowania oraz umysł dużego psa. Jest uparty do granic, używając całego swojego wdzięku zawsze będzie próbował postawić na swoim. Jeśli przy pierwszych tego rodzaju próbach przewodnik straci czujność i mu na to pozwoli, będzie miał problem z jego posłuszeństwem, bo pies nabierze przekonania, że może odmówić wykonania zadania, jeśli nie ma na to ochoty. Ten, kto nie ulegnie jego wdziękowi i rozmaitym sztuczkom i spokojnie, bez krzyku, doprowadzi do wykonania zadania a potem entuzjastycznie go za to pochwali - ma dużą szansę, że pies się podporządkuje i chętnie będzie współpracował. Co więcej zrobi wszystko, żeby sprawić przyjemność swojemu panu.
 

Ch.PL, Multi J.Ch Coedwig’s CHRIS TEAM DREAM. Wł.hod Chris Team. Zdj. Monika Kosińska
 

Szata

Welsh corgi cardigan ma dwuwarstwową sierść, składającą się z twardego, krótkiego, lub średniej długości włosa okrywowego podszytego gęstym, nieprzemakalnym podszerstkiem.

Umaszczenie
Wzorzec uznaje następujące kolory: niebieski marmurkowy, pręgowany, rudy, śniady, trikolor z pręgowanym podpalaniem i trikolor z rudym podpalaniem. Przy każdym z wyżej wymienionych umaszczeń mogą występować typowe białe znaczenia na głowie, szyi, klatce piersiowej, brzuchu, łapach, nogach i końcu ogona. Biel nie może jednak dominować, ani na tułowiu, ani na głowie, na której w żadnym przypadku nie może otaczać żadnego z oczu. Nos i powieki muszą być czarne. Maść czekoladowa oraz maści rozjaśnione są wysoce niepożądane.    
 
Pielęgnacja sierści owczarka walijskiego nie jest czasochłonna, choć ze względu na to, że pies zrzuca włos przez cały rok, konieczne jest bardzo regularne szczotkowanie, szczególnie w okresie linienia.

Więcej na temat pielęgnacji sierści welsh corgi i przygotowania psa do wystaw 
- kliknij tutaj

Int.Ch. Mł.Zw.Europy, Multi Champion SEN SREBRNY SALOMEI Lisiura. Wł.hod Unique Flair

Zdrowie

Welsh corgi są przeważnie psami zdrowymi. Trzeba jednak pamiętać, że na skutek ich budowy anatomicznej, częściej niż u innych ras może zdarzyć się zwyrodnienie kręgosłupa a nawet wypadnięcie dysku. Dlatego pies nie powinien zbyt często wchodzić, a szczególnie schodzić ze schodów a także wskakiwać na kanapę. Trzeba także kontrolować ilość podawanego jedzenia, zwłaszcza, jeśli prowadzi niezbyt aktywny tryb życia, co skutkuje pojawieniem się bardzo niebezpiecznej dla niego nadwagi. Dlatego nie wolno lekceważyć aktywności fizycznej, której nigdy nie jest za dużo, bo tylko ona, połączona z odpowiednią, dobrze zbilansowaną dietą, pozwoli utrzymać psa w idealnej kondycji. Nadwaga jest bardzo częstym problemem psów tej rasy. O tym jak do niej nie dopuścić piszemy tutaj.

W wieku 6-7 miesięcy przednie kończyny cardiganów zaczynają się skręcać, by przyjąć bardzo charakterystyczną dla rasy postawę. W tym czasie może wystąpić bolesność i młodzieńcza kulawizna, dlatego też szczególnie ważna w tym okresie jest wysokiej jakości karma wzbogacona preparatami chroniącymi stawy. Do ukończenia wzrostu, czyli 12-tu miesięcy, nie wolno przesadzać z treningiem, trzeba również unikać skoków, żeby nie nadwyrężać wrażliwych w tym wieku stawów.

Welsh corgi są stosunkowo odporne, istnieje jednak kilka chorób, które zdarzają się u nich częściej niż u przedstawicieli innych ras. Z chorób dziedzicznych należy wymienić postępujący zanik siatkówki, zwichnięcie rzepki, dysplazję stawów łokciowych oraz biodrowych, a także mielopatię zwyrodnieniową, która u cardiganów pojawia się znacznie rzadziej niż u pembroków. Ponieważ obecnie dostępne są testy pozwalające wykryć nosicielstwo, stosując odpowiedni dobór hodowlany można ich dziedziczenia uniknąć. Z innych chorób zdarzają się przypadki zaćmy, dwurzędowości rzęs, dysplazji siatkówki oraz niedoczynności tarczycy. Jeśli ktoś ma zamiar zająć się hodowlą psów tej rasy powinien wiedzieć, że nie należą do rzadkości problemy z kryciem, a na skutek specyficznej budowy dróg rodnych i znacznej wielkości szczeniąt, suki rodzą zazwyczaj ciężko i długo. Mimo to welsh corgi są długowieczne i dożywają w dobrej formie nawet 15 lat.
 

Int.Ch. Mł.Zw.Eu Fest ABIGAIL świętuje swoje 16-te urodziny. Wł. hod. Uszaki

Do kogo pasuje welsh corgi cardigan ?

Welsh corgi cardigan jest doskonałym psem rodzinnym, bezgranicznie przywiązanym do swoich opiekunów. Bezbłędnie wyczuwa nastrój każdego domownika, jeśli ktoś jest smutny pociesza go, jeśli w złym humorze, schodzi mu z drogi. Właściciele twierdzą, że często intuicyjnie wyprzedza ich polecenia i zanim zdążą je wypowiedzieć, już je wykonuje. Corgi do dziś zachował wszystkie cechy psa pasterskiego, szczególnie czujność i odpowiedzialność za swoje stado. Z natury jest wesoły, wszędobylski i pełen energii, nic co dzieje się w domu nie może ujść jego uwadze. Jest wyczulony na każdy dźwięk i cały czas nasłuchuje, czy ktoś niepowołany nie próbuje dostać się do domu.

Choć jest uparty i zawsze ma swoje zdanie, którego twardo potrafi bronić, dobrze prowadzony bez większego problemu daje się ułożyć. Niedoświadczony właściciel powinien jednak mieć się na baczności i nie popełniać błędów, bo corgi bardzo dobrze pamięta, na co mu pozwolono i słusznie buntuje się, kiedy mu ktoś te przywileje próbuje odbierać. Warto więc przemyśleć jeszcze zanim pies pojawi się w domu, co mu będzie wolno, a co będzie zakazane i od początku konsekwentnie to egzekwować. Pamiętajmy, że raz wpuszczony do łóżka właściciela zrobi wszystko, żeby zawłaszczonego przez siebie terenu nie oddać, a jeśli się go do tego zmusi, poczuje się odsunięty i bardzo nieszczęśliwy.
 

Int.Ch. Ch.PL.Ru CALL ME CHERRY Dummles i Ch.PL,Mł.Ch.PL Brawos Bis BAHAMA
Wł. hod. Dummles

Corgi bardzo dobrze czuje się w mieszkaniu lub w domu z ogrodem, pod warunkiem, że będzie w nim spędzał czas razem ze swoją rodziną. Pozostawiony sam, będzie się nudził, a że lubi szczekać, może oszczekiwać każdego, kto przejdzie wzdłuż płotu. Ideałem jest więc dom na wsi lub obrzeżach miasta, skąd każdego dnia można wyruszyć na daleki spacer blisko natury. Jak każdy pies pasterski ma wielką potrzebę wyładowania energii, ale jednocześnie zaskakującą łatwość adaptacji do warunków, które często są bardzo dalekie od jego pasterskich korzeni. Potrafi być bardzo spokojny w mieszkaniu i bardzo aktywny na spacerze. Nie musi biegać żeby wyładować energię. Jeśli jego opiekun za nim nie nadąża, chętnie zaakceptuje spacery i będzie świetnym kompanem dla uprawiającego dogtrekking właściciela. Potrzebuje zarówno stymulacji ruchowej jak i umysłowej. Jeśli do codziennego spaceru dodamy kilka ćwiczeń, np. aportowanie lub szukanie schowanego przedmiotu, będzie zachwycony i spełniony wróci do domu.

Doskonale nadaje się do domu, w którym są dzieci i bez problemu się z nimi dogaduje, pod warunkiem, że są dobrze wychowane, a rodzice pokazali im jak bawić się i zajmować psem, żeby nie zrobić mu krzywdy. Biorąc pod uwagę jego pasterską przeszłość, kiedy to zaganiał bydło szczypiąc je w pęciny, nie zdziwmy się, jeśli czasem będzie próbował chwytać biegnące dzieci za kostki. Jest to atawistyczne zachowanie, którego nie można akceptować, ale z którym łatwo można sobie poradzić wyhamowując je natychmiast, kiedy się pojawi.

Cardigan nie należy do psów, które każdą wchodzącą do domu osobę witają z wielką radością, upatrując dodatkowych rąk do głaskania. W stosunku do obcych jest zazwyczaj miły, choć na początku przeważnie zachowuje dystans. Nie spoufala się, ale też nigdy nie przejawia agresji. Zawsze jednak musi minąć trochę czasu, zanim zdecyduje się obdarzyć kogoś swoim zaufaniem, za to kiedy to nastąpi, porzuca rolę podejrzliwego stróża i chętnie daje się wciągnąć do zabawy.

Z psami żyjącymi pod jednym dachem dogaduje się bez problemu. Jeśli chodzi o obce psy, ma poczucie własnej wartości i często próbuje je sobie podporządkować. Nie odczuwa lęku, nawet przed znacznie większymi od siebie osobnikami i potrafi się im postawić, wszak jego przodkowie na pastwisku nie mieli problemu ze zdyscyplinowaniem krowy. Niestety nie wszystkie spotykane na spacerze psy są przyjaźnie nastawione, dlatego w programie socjalizacji, którego nie wolno zlekceważyć, na pierwszym miejscu muszą znaleźć się częste spotkania i zabawy z innymi psami a także kotami.

Jest to idealny pies dla osób, które polubią jego sportowe zacięcie i pasterski temperament, a nie mają odpowiednich warunków, żeby zdecydować się na dużego psa. Warto wiedzieć, że w tym małym ciele jest wielka osobowość. Jest znakomitym stróżem, który nie zawaha się podjąć próby przegonienia intruza, a przy tym donośnym szczekaniem powiadomi, że jest na posterunku. Ma doskonały słuch i nic nie ujdzie jego uwadze, stad te alerty mogą w pewnym momencie stać się meczące, zarówno dla domowników jak i sąsiadów. Warto go więc nauczyć, żeby nie nadużywał głosu, a przynajmniej zaprzestał szczekania, kiedy właściciel uzna, że wprawdzie docenia jego zaangażowanie, ale ponad wszystko lubi ciszę.

Int.Ch. Multi Ch. Chris Team SILNY ZDZICHU. Wł. Agnieszka Jankowska Koc
Zdj. Agnieszka Doner

Corgi ma wyjątkową łatwość adaptacji do każdych warunków mieszkaniowych, może żyć zarówno w mieście, jak i na wsi. Jest psem rodzinnym, lubi mieć wszystkich w komplecie, ale jeśli trzeba zostanie sam w domu i spokojnie, choć bez entuzjazmu, poczeka na powrót domowników. Może prowadzić bardzo aktywny tryb życia, z powodzeniem brać udział w psich sportach, takich jak obedience, agility lub tropienie, bo najszczęśliwszy jest wtedy, kiedy ma jakieś zadanie do wykonania. W rękach osoby starszej zadowoli się długimi spokojnymi spacerami, urozmaiconymi bieganiem po daleko rzucaną piłeczkę. Najważniejszy dla niego jest bliski kontakt z człowiekiem. Nie wolno pozostawić go samemu sobie, bo źle znosi brak zainteresowania oraz osamotnienie, może się zdarzyć, że popadnie we frustrację i zacznie przejawiać skłonności niszczycielskie. Nie musi do tego dojść, bo można go zabrać ze sobą wszędzie, jest spokojny i nie sprawia kłopotu, bardzo dobrze znosi podróż samochodem, pociągiem lub statkiem. Nie ma tendencji do ucieczek, zgodnie z pasterskim temperamentem usiłuje być zawsze jak najbliżej swojej rodziny. Jest to pies, który może dać swoim opiekunom dużo radości, pod warunkiem, że zapewnią mu odpowiednią ilość aktywności fizycznej i starannie go wychowają.
    

Zalety i wady

+ bardzo przywiązany do właścicieli
+ przyjazny wobec dzieci
+ doskonały stróż
+ inteligentny, chętny do nauki
+ nadaje się do psich sportów
+ uwielbia dalekie spacery
  - ma niespożytą energię
- potrzebuje dużo ruchu
- bardzo uparty
- lubi szczekać
- sierść obficie linieje



Int.Ch. Multi Ch TERENCJO Iduna Vita Rustica, Int.Ch. FIREFLY Wł.hod. Unique Flair
 


Jak odróżnić welsh corgi cardigana od pembroka ?


  • WYGLĄD

Są tak podobne, że na pierwszy rzut oka wydają się niemal identyczne. W rzeczywistości różnią się, zarówno pod względem wyglądu jak i charakteru. Zapewne wpłynęło na to ich pochodzenie: cardigany wywodzą się z psów pasterskich, natomiast pembroke ze szpiców.
 

Pembroke CH.PL Mł.Ch.PL ,Mł.Zw.KL Palankumo ATIKA i
cardigan Uszaki IMPOSSIBLE IS NOTHING. Wł. hod Z Armii Królowej

Tułów
Cardigan jest wyższy (30cm) od pembroke, a jego tułów dłuższy i bardziej masywny, z mocnym przedpiersiem i wyraźną talią. Waga proporcjonalna do wielkości psa.
Pembroke jest niższy (25-30cm), tułów ma trochę krótszy, ale nie krótki, a oglądany z góry zwęża się lekko ku tyłowi. Suki są lżejsze od psów.

• Uszy
Zarówno cardigan jak i pembroke mają uszy stojące i lekko zaokrąglone na końcach.
Cardigan ma uszy proporcjonalnie większe w porównaniu z wielkością psa, osadzone daleko z tyłu głowy, tak, by mógł je położyć płasko na szyi.
Pembroke ma uszy proporcjonalnie mniejsze i bardziej ruchliwe.

• Ogon
Cardigan zawsze prezentował ten atrybut psiej urody w całej okazałości, podczas gdy ogon pembroka był albo z natury szczątkowy, albo kopiowany. Różnica była bardzo widoczna, obecnie, od momentu wprowadzenia zakazu kopiowana mniej rzuca się w oczy.
Cardigan ma długi, przypominający lisią kitę, sięgający podłoża ogon. W postawie trzymany nisko, w ruchu może być wzniesiony nieco powyżej linii grzbietu, ale nie zakręcony.
Pembroke powinien mieć ogon krótki, najlepiej szczątkowy. Od kiedy nie może być kopiowany, wyraźnie widać, że niektóre z nich mają długi ogon, ale nie tak długi jak u cardigana. Podczas gdy u cardigana jest zazwyczaj opuszczony, u pembroka jest bardziej ruchliwy, a w momentach podekscytowania dużo częściej, jak przystało na potomka szpiców - wzniesiony.

• Kończyny

Cardigan ma bardzo charakterystyczne przednie kończyny, skierowane lekko na zewnątrz.
Łapy okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach
Pembroke ma kończyny proste.
Łapy owalne, zwarte, dobrze wysklepione, a dwa środkowe palce nieco dłuższe.

• Sierść

Cardigan ma sierść krótką lub średnio długą, która powinna być możliwie prosta i twarda, podszyta nieprzemakalnym, gęstym, trochę twardszym niż u pembroka podszerstkiem.
Pembroke ma sierść średniej długości, prostą, nigdy nie miękką, kędzierzawą lub szorstką, podszytą gęstym puszystym podszerstkiem co sprawia, że jest wyraźnie bardziej miękka w dotyku niż u cardigana.

• Umaszczenie
Cardigan może mieć dowolne umaszczenie. Podczas gdy u pembroke biel może występować tylko w ściśle określonych miejscach, u cardigana wzorzec precyzuje tylko, że biel nie może przeważać. Cardigan może występować w umaszczeniu merle.
Pembroke występuje w mniejszej ilości umaszczeń niż cardigan. Jego sierść może być jednolicie ruda, śniada, płowa lub czarna podpalana, także z białymi znaczeniami na łapach, piersi oraz szyi. Dopuszczalna niewielka ilość bieli na głowie i pysku. W przypadku pembroke umaszczenie merle traktowane jest jako wada dyskwalifikująca.
 

Oryginalne umaszczenie blue merle spotykane tylko u cardigana.
Zdjęcie hod. Uszaki

  • CHARAKTER

Wzorzec wymienia następujące cechy charakteru:
Cardigan
: czujny i inteligentny, opanowany,          żywy, bez śladu nerwowości lub agresji
Pembroke: śmiały i chętny do pracy, przyjacielski, żywy, bez śladu agresji czy nerwowości.

Na podstawie tego opisu trudno sobie wyobrazić, czym się w istocie różnią. Jak widać, część cech się powtarza, natomiast różnice są raczej trudne do zdefiniowania. Dopiero obserwując psy można powiedzieć jaki mają charakter, przy czym niektóre cechy dają się zauważyć już w pierwszych dwóch miesiącach życia. Od razu widać, że pembroki są bardziej przebojowe, cały czas coś kombinują, a w stosunku do rodzeństwa często przejawiają zachowania dominujące. Za to cardigany są bardziej „rodzinne” i z pozostałymi szczeniakami nawiązują bliskie, emocjonalne więzy, które potrafią przetrwać nawet przez całe życie.

Różnią się także kiedy dorosną. Często ktoś, kto ma cardigana, dokupuje mu do towarzystwa pembroka, lub na odwrót i dopiero wtedy, kiedy są razem, może to wyraźnie zobaczyć. Cardigan to raczej pies jednego pana, w stosunku do obcych jest trochę nieufny i powściągliwy, potrzebuje czasu, żeby kogoś obdarzyć swoim zaufaniem. Natomiast pembroke jest bardzo otwarty, każdy gość to dla niego atrakcja i dodatkowe ręce do głaskania. Uwielbia przestrzeń i długie spacery, to z natury sprinter i pies pracujący. Nic więc dziwnego, że zawsze jako pierwszy namierza jakiś interesujący obiekt i rusza w pościg, a cardigan za nim. Kiedy wracają do domu i pembroke skacząc usiłuje go jeszcze zachęcić do zabawy, wyraźne pokazuje, że ma tego dość i marzy o chwili spokoju. Pembroke lubi podejmować coraz to nowe wyzwania, cardigan ma czasem problem, żeby za nim nadążyć. Woli się najpierw rozejrzeć, ocenić sytuację i dopiero potem podejmować decyzję. Z czasem pembroke zaczyna tę jego rozwagę doceniać i jeśli się im uważnie przyjrzeć, można zauważyć, że mimo iż pembreke jest bardziej aktywny, to jednak cardigan jest rzeczywistym przywódcą.
 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców 
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. 
Ciekawostki OPIS.
 


Wzorzec rasy FCI
 

Wzorzec FCI nr 38
WELSH CORGI CARDIGAN
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji oficjalnego, aktualnie obowiązującego standardu: 30.10.2016     
Użytkowanie: Pies pasterski.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 - Psy pasterskie.
Próby pracy nie wymagane.
WYGLĄD OGÓLNY:
Krępy, mocny, ruchliwy i wytrzymały pies, o wydłużonym tułowiu i ogonie, przypominającym lisią kitę.
Istotne proporcje:
Długość kufy w stosunku do całej głowy jak 3 do 5.
TEMPERAMENT:
Czujny, żywy i inteligentny. Opanowany, bez śladu nerwowości lub agresji.
GŁOWA:
Lisia w kształcie.
MÓZGOCZASZKA
Mózgoczaszka szeroka i płaska między uszami, lekko zwężająca się ku oczom, a ponad nimi trochę wysklepiona.
Stop umiarkowanie zaznaczony.
Długość kufy do długości mózgoczaszki jak 3 do 5.
TRZEWIOCZASZKA
Nos: Czarny, lekko wystający, nie może być tępo zakończony.
Kufa: Zwężająca się ku nosowi  
Szczęki/uzębienie:
Szczęki mocne, zgryz nożycowy, tzn. górne siekacze nad dolnymi, ściśle do nich przylegające, ustawione prostopadle do szczęki.
Żuchwa dobrze wykształcona, mocna, ale nie za silna.
Oczy: Średniej wielkości, przejrzyste, o żywym i łagodnym, ale czujnym wyrazie. Raczej szeroko rozstawione, z wyraźnymi kącikami. Możliwie ciemne, stonowane z umaszczeniem, o ciemnych powiekach. Oczy częściowo lub całkowicie niebieskie dopuszczalne tylko u psów niebieskich marmurkowych.
Uszy: Stojące, duże w porównaniu do wielkości psa, u nasady umiarkowanie szerokie, o lekko zaokrąglonych czubkach, rozstawione w odległości mniej więcej 8 cm. Ustawione tak, że ich czubki znalazłyby się na zewnątrz linii przeprowadzonych od końca nosa przez oczy. Osadzone daleko z tyłu głowy, aby mogły być położone płasko na szyi.
SZYJA:
Dobrze umięśniona, proporcjonalna do tułowia, płynnie przechodząca w łopatki.
TUŁÓW:
Wydłużony i masywny.
Grzbiet:
Prosty.
Lędźwie:
Wyraźnie widoczna talia.
Klatka piersiowa:
Dość szeroka, głęboka, z wyraźnym przedpiersiem. Dobrze ożebrowana.
Ogon:
Przypomina lisią kitę i stanowi przedłużenie linii grzbietu, długi na tyle, aby dotykał lub prawie dotykał podłoża. W postawie trzymany nisko, w ruchu może być wzniesiony nieco powyżej linii grzbietu, ale nie zakręcony.
KOŃCZYNY:
Kościec mocny. Krótkie, ale nie aż tak, aby nie było "prześwitu" pod tułowiem.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:

Łopatki: Skośnie ustawione, tworzące z ramionami kąt zbliżony do prostego, dobrze umięśnione.
Łokcie: Przylegające.
Ramiona: Lekko wykrzywione, opasujące szeroką klatkę piersiową.
Łapy: Okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach. Skierowane lekko na zewnątrz.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Mocne, dobrze kątowane, o dobrze umięśnionych udach i podudziach, i mocnym kośćcu na całej długości. Krótkie.
Śródstopia: W postawie pionowe do podłoża i równoległe wobec siebie.
Łapy: Okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach.
RUCH:
Żwawy i swobodny, łokcie przylegające, ani luźny, ani związany. Krok długi, niewysoki, pełna harmonia akcji przodu i tyłu.
OKRYWA WŁOSOWA:
Sierść: Krótka lub średnio długa, twarda, możliwie prosta, z podszerstkiem, nieprzemakalna.
Maść: Uznane kolory to niebieski marmurkowy, pręgowany, rudy, śniady, trikolor z pręgowanym podpalaniem i trikolor z rudym podpalaniem.
Przy każdym z wymienionych umaszczeń mogą występować typowe białe znaczenia na głowie, szyi, klatce piersiowej, brzuchu, łapach, nogach i biały koniec ogona. Biel nie może dominować ani na tułowiu, ani na głowie, na której w żadnym razie nie może otaczać żadnego z oczu.
Nos i powieki muszą być czarne.
Maść czekoladowa i maści rozjaśnione wysoce niepożądane.
WYMIARY:
Idealna wysokość w kłębie: 30 cm.
Waga: Proporcjonalna do wielkości. Harmonia budowy ważniejsza od wielkości.
WADY:
Każde odstępstwo od powyższego wzorca powinno być uznane za wadę i oceniane stosownie do stopnia nasilenia, wpływu na zdrowie i dobrostan psa, a także możliwość wykonywania tradycyjnych zadań.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Zachowanie agresywne lub nadmiernie bojaźliwe
- Wyraźne oznaki fizycznych lub psychicznych zaburzeń.
UWAGA:
- Samce mieć powinny dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
- W hodowli powinny być. używane jedynie zdrowe psy, o odpowiedniej do ich funkcji budowie i wyglądzie typowym dla rasy.

Tłumaczenie: M.Zalewska

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/38.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.