Rasy psów

Wybierz inną rasę

WYŻEŁ NIEMIECKI SZORSTKOWŁOSY

Pochodzenie


Wyżeł niemiecki szorstkowłosy jest rasą stosunkowo młodą, powstałą na przełomie XIX i XX wieku. Jest on wynikiem skrzyżowania wyżła ostrowłosego, wyżła krótkowłosego, gryfona i pudel-pointera a także polskiego wyżła dowodnego. Były to przemyślane kojarzenia, które w efekcie miały dać bardzo wszechstronnego psa użytkowego, myśliwskiego i jednocześnie obronnego, który miał być bardziej niż wyżeł krótkowłosy odporny na złe warunki atmosferyczne i skaleczenia w czasie przedzierania się przez leśne zarośla. W trakcie tworzenia rasy skupiono się przede wszystkim na cechach użytkowych, eksterier i jakość owłosienia potraktowano jako cechy mniej istotne. Doprowadzono do tego, że w jednym miocie rodziły się szczenięta o różnym typie owłosienia.
 

 
Kiedy zaczęto przywiązywać coraz większą wagę do hodowli w czystości rasy, zdecydowano się rozdzielić wyżły niemieckie szorstkowłose w zależności od charakterystycznych cech owłosienia. Hodowcy, dla których wygląd psa był zupełnie bez znaczenia bardzo się przeciw temu pomysłowi buntowali. Fakt, że działania zmierzające do wyrównania typu podjęto stosunkowo niedawno, a dodatkowo były one bojkotowane przez wielu hodowców spowodował, że do dziś w jednym miocie rodzą się szczenięta o różnym włosie. Z tego właśnie powodu, aby przyspieszyć wyrównanie typu owłosienia wyżła szorstkowłosego, przyjęto, że wady go dotyczące mają być traktowane ze szczególną surowością. Mimo to jest najczęściej rejestrowanym psem myśliwskim.
 

Wygląd

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy jest dużym, ale nie ciężkim psem o eleganckiej, sportowej sylwetce. Ma tułów zbliżony do kwadratu, krótki, równy grzbiet, raczej głęboką niż szeroką klatkę piersiową dobrze umięśnione kończyny i nisko noszony, skrócony o połowę ogon, który może być uniesiony do poziomu grzbietu, jeśli pies jest czymś zainteresowany. Głowa sucha, szlachetna osadzona na dobrze umięśnionej szyi. Oczy średniej wielkości, brązowe, o przyjaznym spojrzeniu. Uszy wysoko osadzone, średniej długości, szerokie, zaokrąglone na końcach, płasko przylegające do policzków.
 

Wysokość w kłębie: psy: 61 - 68 cm, suki: 57 - 64 cm.
Masa ciała: psy 25 - 32 kg, suki 20 - 27 kg.
 

Charakter, usposobienie

Wyżeł szorstkowłosy jest bardzo cenionym psem myśliwskim. Nadaje się do pracy w szczególnie trudnym terenie, również w wodzie. Niezawodnie wystawia, chodzi po farbie grubej zwierzyny i sprawnie aportuje postrzałki. Jest cięty, niezależny obdarzony raczej trudnym charakterem. Ma silny instynkt obrończy, w sytuacjach zagrożenia może być dla człowieka niebezpieczny. Wymaga bardzo konsekwentnego przewodnika, ale jeśli od początku będzie właściwie prowadzony, stanie się psem uległym, bezgranicznie oddanym swojemu panu.
 

Szata

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy ma szatę składającą się ze średniej długości, szorstkiego w dotyku, przylegającego włosa okrywowego oraz krótkiego, miękkiego i bardzo gęstego podszerstka znakomicie chroniącego go przed zimnem i wilgocią. Włos okrywowy, który na tułowiu ma długość 2-4 cm, jest krótszy w dolnych partiach kończyn, za to dłuższy i lekko kosmaty na głowie, gdzie tworzy krzaczaste brwi i brodę.
 

Umaszczenie
jednolite czekoladowe, czekoladowe z białymi łatami, przesiane biało-czekoladowe lub biało-czarne, z łatami lub bez.

Ciągle jeszcze szata wyżła szorstkowłosego nie do końca odpowiada wymogom wzorca. Stąd też jej pielęgnacja, która w zasadzie nie jest kłopotliwa, w przypadku psa wystawowego może sprawiać nieco trudności, zwłaszcza, jeśli sierść ma „watowatą” strukturę.

Więcej na temat pielęgnacji wyżła niemieckiego oraz przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj


Zdrowie

Wyżeł niemiecki jest psem zdrowym, odpornym na złe warunki atmosferyczne. Solidna sierść dobrze chroni go przed zimnem i skaleczeniami podczas biegania po lesie. Żyje długo, nierzadko nawet 16 lat.

Wprawdzie polski regulamin hodowlany nie nakłada na właścicieli suk i reproduktorów tej rasy obowiązku przeprowadzania badań w kierunku dysplazji, to jednak odpowiedzialny hodowca powinien je zrobić.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy ma tak dużo zalet, że wiele osób chciałoby go mieć w swoim domu. Znakomity pies myśliwski, doskonały obrońca, świetny pies stróżujący, wierny i oddany swojemu panu, czego chcieć więcej? Problem w tym, że wymaga on bardzo dobrego przewodnika, najlepiej myśliwego, lub osoby lubiącej i prowadzącej bardzo aktywny tryb życia. Ze względu na swój silny charakter wymaga wczesnej socjalizacji, ustalenia hierarchii i odpowiedniego, konsekwentnego prowadzenia. Właściciel, który potrafi zdobyć zaufanie i autorytet nie będzie miał kłopotów z jego ułożeniem, bo jest to pies bardzo inteligentny i szybko się uczy. Dużo bardziej nadaje się do domu z dużym ogrodem niż do mieszkania w bloku. Jest nieufny wobec obcych, dobrze stróżuje a jako obrońca nie ustępuje typowym psom obrończym. Nie jest to pies, którego można polecić jako towarzysza zabaw dla małych dzieci, choć z pewnością nie zrobi im krzywdy.
 

Wyżeł niemiecki potrzebuje bardzo dużo ruchu, ma ogromną energię, którą gdzieś musi rozładować. Samiec raczej nie toleruje osobników tej samej płci, może za to dzielić mieszkanie z małym pieskiem, który bez szemrania mu się podporządkuje, będzie nawet pełnił rolę opiekuna zwłaszcza, jeśli chowają się razem od szczeniaka. Jeśli chodzi o kota, istnieje bardzo duże niebezpieczeństwo, że będzie go traktował jak zwierzynę łowną, co się z całą pewnością kotu nie spodoba. W tej sytuacji lepiej nie ryzykować.

Zalety i wady

+ wszechstronny pies myśliwski
+ doskonały stróż i obrońca
+ bardzo przywiązany do właściciela
+ inteligentny, chętnie i szybko się uczy
  - ma trudny i niezależny charakter
- potrzebuje doświadczonego przewodnika
- wymaga bardzo dużo ruchu
- słabo toleruje inne zwierzęta w mieszkaniu
- nie toleruje kotów

 

Ciekawostki

OPIS.

 
 

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 98
WYŻEŁ NIEMIECKI SZORSTKOWŁOSY (Deutsch Drahthaar)
Kraj pochodzenia: Niemcy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 25.10.2000
Użytkowanie: zgodne z postawionym celem, którym było stworzenie wszechstronnego psa myśliwskiego, wyżeł szorstkowłosy wyposażony jest we wszystkie cechy potrzebne do pracy w polu, w lesie oraz na terenach podmokłych, przed i po oddaniu strzału.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.


RYS HISTORYCZNY:

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy jest psem wystawiającym o sierści twardej, „druciastej”. Początek hodowli tej rasy datuje się na koniec XIXego wieku (Gryfon Korthalsa); na początku XX-ego wieku, zgodnie z planem stworzonym przez Siegfrieda Hegewalda, Barona Zedlitz i Neukirch, dokonywano selekcji w jasno określonym celu, a mianowicie, by stworzyć rasę niemieckich psów myśliwskich szorstkowłosych, skutecznych i o silnym charakterze. Zgodnie z zasadą „skuteczność decyduje o typie” oraz ściśle przestrzegając zachowania pełnej swobody działań hodowców, wychodząc od najlepszych egzemplarzy ras szorstkowłosych (pudelpointer, gryfon Korthalsa, wyżeł niemiecki ostrowłosy) i dokonując krzyżówek z wyżłem niemieckim krótkowłosym szybko uzyskano psa myśliwskiego, charakteryzującego się szatą odporną na złą pogodę oraz wszechstronnością zastosowań we wszystkich dyscyplinach łowieckich. Dzięki swym cechom wyżeł niemiecki szorstkowłosy w ciągu kilkudziesięciu lat stał się najbardziej cenionym psem myśliwskim nie tylko w Niemczech, lecz także w wielu innych krajach.

WYGLĄD OGÓLNY:

Pies o wyglądzie szlachetnym, o sztywnej sierści, zapewniającej doskonałą ochronę skóry. Spojrzenie uważne i bystre. Chody pełne energii, płynne i swobodne.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia i wysokość w kłębie powinny być prawie identyczne. Długość tułowia może przekraczać wysokość w kłębie najwyżej o 3 cm.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Twardy, niezależny, zrównoważony, nie bojący się dzikiej zwierzyny; ani lękliwy, ani agresywny.

GŁOWA:
Odpowiednia do wzrostu i płci psa. Linie czaszki i kufy lekko rozbieżne.
Mózgoczaszka:
Czaszka: płaska, lekko zaokrąglona na bokach, średnio szeroka. Łuki brwiowe dobrze zaznaczone.
Stop: dobrze zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: dobrze pigmentowany, w kolorze odpowiadającym umaszczeniu. Nozdrza mocno otwarte.
Kufa: długa, szeroka, mocna i gruba. Grzbiet nosa lekko wysklepiony.
Fafle: grube, ściśle przylegające do pyska, niezachodzące na siebie. Mocno pigmentowane w kolorze odpowiednim do umaszczenia.
Szczęki/uzębienie: zęby mocne. Szczęki silne, zgryz nożycowy prawidłowy i pełny, co oznacza, że tylna powierzchnia siekaczy górnych musi stykać się z przednią powierzchnią siekaczy dolnych, a zęby osadzone są w dziąsłach pod kątem prostym. Według wzoru uzębienie liczy 42 zęby.
Oczy: możliwie najciemniejsze, niezbyt głęboko osadzone, ani niewypukłe, o żywym i bystrym spojrzeniu, w kolorze od ciemno-bursztynowego do brązowo-kasztanowego. Powieki ściśle przylegające do gałki ocznej, o brzegach mocno pigmentowanych.
Uszy: średniej wielkości, wysoko i szeroko osadzone. Pokryte prostym włosem.

SZYJA:
Średniej długości, mocno umięśniona. Część górna lekko wygięta, cześć dolna sucha.

TUŁÓW:
Linia grzbietu: prosta, lekko spadzista.
Kłąb: zaznaczony.
Grzbiet: silny, dobrze umięśniony.
Lędźwie: krótkie, szerokie dobrze umięśnione.
Zad: długi i szeroki, lekko spadzisty, dobrze umięśniony. Miednica szeroka.
Klatka piersiowa: szeroka, głęboka, dobrze rozwinięta w części przedniej.
Mostek musi sięgać jak najdalej do tyłu. Żebra mocno wysklepione.
Linia brzucha: unosząca ku tyłowi regularnym łukiem, lekko podciągnięta, sucha.

OGON:
Stanowi przedłużenie linii grzbietu. Powinien być noszony jak najbardziej poziomo lub lekko uniesiony, w żadnym razie podniesiony do góry. Nie powinien być, ani zbyt gruby, ani zbyt cienki. U psów użytkowych jest skracany do odpowiedniej długości. (W krajach, gdzie istnieje zakaz obcinania ogonów, można zachować ogon długości naturalnej; powinien on sięgać do stawu skokowego i być noszony prosto lub lekko, szablowato wygięty.)

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: widziane od przodu, powinny być proste i równoległe; widziane z boku, muszą być osadzone wyraźnie pod tułowiem. Odległość od ziemi do łokcia powinna być taka sama, jak odległość od łokcia do kłębu.
Bark: łopatki osadzone ukośnie ku tyłowi, bardzo silnie umięśnione, o prawidłowym kątowaniu łopatkowo-ramieniowym.
Ramiona: możliwie jak najdłuższe, mocno umięśnione, suche.
Łokcie: ściśle przylegające do tułowia, ani odstające na zewnątrz, ani zbyt przylegające. Prawidłowe kątowanie między ramieniem, a przedramieniem.
Przedramiona: suche, pionowe, o silnym kośćcu.
Nadgarstki: mocne.
Śródręcza: lekko nachylone ku przodowi.
Łapy: zaokrąglone, z palcami ściśle przylegającymi do siebie. Opuszki dostatecznie grube i twarde, wytrzymałe, całe pigmentowane. Zarówno w pozycji stojącej, jak i w ruchu stopy są ustawione równolegle do osi wzdłużnej tułowia, nie skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Kończyny tylne: widziane od tyłu są pionowe i równoległe. Dobrze zaznaczone kąty stawu kolanowego i skokowego. Mocny kościec.
Uda: długie, szerokie, dobrze umięśnione. Wyraźny kąt biodrowoudowy.
Kolana: mocne, kąt udowo-piszczelowy wyraźnie zaznaczony.
Podudzia: długie, mocno umięśnione, zwarte.
Stawy skokowe: mocne.
Śródstopia: krótkie, pionowe.
Stopy tylne: zaokrąglone, z palcami ściśle przylegającymi do siebie. Opuszki dostatecznie grube i twarde, wytrzymałe, całe pigmentowane. Zarówno w pozycji stojącej, jak i w ruchu stopy są ustawione równolegle do osi wzdłużnej tułowia, nie skierowane anido wewnątrz, ani na zewnątrz.

CHODY:
Krok kryjący dużo terenu, wydatny i szeroki. Kończyny przednie i tylne przesuwają się do przodu po liniach równoległych do wzdłużnej osi tułowia. Doskonała prezencja.

OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: napięta, przylegająca, bez fałd.
Sierść: twarda, „druciasta”, przylegająca i gęsta. Sierść okrywowa o długości 2 - 4 cm, podszerstek gęsty, nieprzepuszczający wilgoci. Zbyt długi włos nie powinien ukrywać konturów ciała. Dzięki swej twardości i gęstości sierść powinna zapewniać jak najlepszą
ochronę przed złymi warunkami pogodowymi oraz przed skaleczeniami. Włos na dolnych częściach kończyn oraz na dolnej części klatki piersiowej i brzucha powinien być krótszy, lecz gęsty; sierść na głowie i uszach jest krótsza i gęstsza, lecz nie bardziej miękka. Brwi wyraźnie zaznaczone oraz gęsta, możliwie jak najtwardsza lecz niezbyt długa broda podkreślają energiczny wyraz głowy.
Umaszczenie:
- brązowo-dereszowate, z łatami lub bez,
- czarno-dereszowate („szpakowate”), z łatami lub bez,
- brązowe z białymi łatami na klatce piersiowej lub bez łat,
- jasnodereszowate (dominujący kolor biały z dodatkiem brązowego lub czarnego).
Inne kolory są niedopuszczalne.

WZROST:
Wysokość w kłębie: psy: 61 - 68 cm suki: 57 - 64 cm

WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

Poważne wady:
- Kufa wąska, krótka lub spiczasta.
- Słabe zęby.
- Luźne powieki.
- Grzbiet łękowaty lub karpiowaty.
- Przebudowany zad.
- Łokcie znacznie wystające na zewnątrz lub skierowane do wewnątrz.
- Postawa kończyn wąska, krowia lub beczkowata zarówno w postawie jak i w ruchu.
- Poruszanie się inochodem zarówno w stępie, jak i w kłusie; sztywny chód; zbyt krótki krok.
- Sierść zbyt jasna; niedostatecznie gęsty podszerstek.

Wady dyskwalifikujące:
- Wady charakterologiczne: zwierzę słabe, lęk przed strzałem lub zwierzyną łowną, agresywność, nerwowość, zwierzę gryzące ze strachu.
- Przodozgryz lub tyłozgryz, zgryz przemienny, brak zębów z wyjątkiem P1; końce kłów zbyt blisko siebie.
- Entropium, ektropium, oczy w różnych kolorach.
- Ogon od urodzenia krótki; złamany ogon.
- Wady pigmentacji.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/98.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.