Rasy psów

Wybierz inną rasę

WYŻEŁ WŁOSKI SZORSTKOWŁOSY

Pochodzenie


Spinone italiano to bardzo stara rasa wywodząca się prawdopodobniej z włoskich psów gończych segugio italiano oraz wyżłów pozostawionychna półwyspie przez kupców greckich i żeglarzy z wybrzeży Adriatyku. Jego szorstka sierść może świadczyć również o pokrewieństwie z francuskimi gryfonami. Kynolodzy pośród jego przodków dopatrują się również wyżłów niemieckich, gryfona Korthalsa a nawet barbeta. Przez wiele lat spinone był znany i hodowany jedynie w swojej ojczyźnie, obecnie staje się coraz bardziej popularny w całej Europie i w Stanach Zjednoczonych, gdzie jest wyłącznie psem wystawowym.
 

Wygląd

Spinone italiano bardzo przypomina wyżła i szorstkowłose psy gończe, z którymi zresztą najprawdopodobniej jest spokrewniony. Jego masywna sylwetka wpisuje się w kwadrat, co oznacza, że długość tułowia równa się wysokości psa w kłębie. Ma mocny grzbiet, głęboką klatkę piersiową, szeroki, lekko spadzisty zad i kopiowany do połowy ogon, noszony poniżej linii grzbietu.

Głowa osadzona na dobrze umięśnionej szyi, pokryta szczeciniastym włosem, który nadaje psu ujmujący wygląd. Oczy duże, wyraziste, w kolorze od żółtego do ochry, o bardzo łagodnym, melancholijnym spojrzeniu. Uszy osadzone na linii oczu, długie, trójkątne, wiszące blisko głowy, pofałdowane.

Wysokość w kłębie: psy: 60 - 70 cm, suki: 55 - 65 cm.
Masa ciała: 25 - 40 kg, w zależności od wysokości.
 

Charakter, usposobienie

Spinone italiano to jeden z najwybitniejszych i najstarszych psów myśliwskich. Doskonale sprawdza się zarówno w polowaniu na otwartej przestrzeni jak i w wodzie. Uważa się go za jednego z najlepszych psów wystawiających. Myśliwi mówią, że ma miękki pysk, co znaczy, że w czasie aportowania nie rani zwierzyny. Przy zimnej pogodzie bardzo przydaje się jego ochronna sierść, dzięki niej podczas przedzierania się przez leśne zarośla jest mniej narażony na skaleczenia. Wysoko ceniony jako pies myśliwski i stale używany do polowania, w Piemoncie coraz częściej zaczyna pojawiać się na wystawach kynologicznych. Z tego względu we Włoszech, jego ojczyźnie, dokonano podziału spinonów na psy użytkowe i wystawowe. Dla obydwu grup opracowano nawet dwa oddzielne wzorce.
 

Szata

Spinone italiano ma szorstką, bardzo obfitą, grubą, sztywną, przylegającą do ciała sierść o długości 4 cm na tułowiu, krótszą na nogach, podszytą grubym podszerstkiem, która doskonale chroni psa przed wilgocią i zimnem. Na głowie włos jest znacznie dłuższy, nastroszony, tworzy łukowate brwi oraz brodę i wąsy.

Umaszczenie: białe w pomarańczowe lub brązowe łaty, lub białe jednolicie nakrapiane pomarańczowo lub kasztanowo.

Sierść spinona wymaga identycznej pielęgnacji, jak wszystkie psy szorstkowłose. Trzeba się więc liczyć z koniecznością trymowania a także bardzo regularnego szczotkowania i usuwania martwego podszerstka. Długie uszy powinny być często kontrolowane i w razie potrzeby czyszczone.

Więcej na temat pielęgnacji spinone italiano i przygotowania go do wystaw-
kliknij tutaj
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Spinone, ze swoim zafrasowanym, przyjaznym obliczem budzi sympatię. Jest rzeczywiście bardzo sympatycznym, oddanym swojemu właścicielowi psem o łagodnym usposobieniu. Z urodzenia i zamiłowania jest jednak psem myśliwskim i zupełnie nie nadaje się do mieszkania w mieście. Jest to potężny, pełen energii pies, który potrzebuje bardzo dużo ruchu i otwartej przestrzeni. Jest bardzo towarzyski, uczuciowy, uwielbia dzieci i doskonale nadaje się do życia w rodzinie. Tyle, że ta rodzina powinna mieszkać na wsi, bo spinone najszczęśliwszy jest blisko swojego pana i blisko natury. Jest dużym, ale bardzo dobrodusznym psem. Chętnie bawi się z innymi psami. Wcześnie socjalizowane i dobrze wychowane psy mimo swojej potężnej postury mają charakter poczciwego misia.  
 

Zalety i wady

+ doskonały pies myśliwski
+ inteligentny i odważny
+ doskonały pies rodzinny
+ przyjaciel i opiekun rodziny
+ znakomity towarzysz zabaw
+ łatwy do ułożenia i szkolenia           
  - potrzebuje dużo ruchu
- nie ma instynktu stróżowania
- nie nadaje się do bloku

 


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 165
WYŻEŁ WŁOSKI SZORSTKOWŁOSY (Spinone Italiano)
Kraj pochodzenia: Włochy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 27.12.1989
Użytkowanie: wyżeł.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ „griffon”.
Próby pracy wymagane.


RYS HISTORYCZNY:
W literaturze znajdujemy opisy psa o szorstkiej sierści pochodzenia włoskiego, który może być przodkiem współczesnego Spinone. W swojej książce „Perfekcyjny myśliwy” Selicourt w 1683 roku wspomina gryfona pochodzącego z Włoch i Piemontu. W średniowieczu i XV wieku pies ten często pojawiał się u znanych malarzy; najbardziej znanym obrazem jest fresk Andrea Mantegna w pałacu książęcym w Mantoue.

WYGLĄD OGÓLNY:

Silna budowa, wiejski (polny) i tęgi; mocny kościec, muskulatura dobrze rozwinięta, szorstka sierść. Pojętny i cierpliwy, poluje na wszystkich terenach; wytrzymały na zmęczenie, bez wahania wchodzi w ciernie i do zimnej wody. Ma znakomite dyspozycje do płaskiego i szybkiego kłusu; jest naturalnym aporterem.

GŁOWA:

Kierunek czaszkowych osi podłużnych wyższych i grzbietu nosa jest rozbieżny.
Mózgoczaszka: o owalnym profilu; widziana z boku ma formę dachu z podwójną pochyłością i z bardzo rozwiniętym guzem potylicznym oraz zaznaczoną bruzdą czołową.
Stop: nie jest zbyt mocno rozwinięty.
Łuki brwiowe: nie są zbyt wystające.
Trzewioczaszka:
Nos: w przedłużeniu grzbietu jest pojemny jak gąbka, wyższy brzeg gruby i silnie zaokrąglony; o jasnoróżowym kolorze u osobników białych, ciemniejszy u osobników białych i pomarańczowych, brązowy u osobników dereszowato-brązowych. Nozdrza są duże i wystające.
Kufa: jej długość równa jest długości części mózgowej czaszki; jej wysokość mierzona w połowie długości sięga 1/3 swojej długości. Profil grzbietu nosa jest prosty lub lekko zakrzywiony. Boki kufy są równoległe, a widziana od przodu kufa tworzy kwadrat. Fafle górne, raczej wąskie, tworzą pod nosem kąt otwarty; końce ich są zaokrąglone, przykrywają dolne fafle, sięgają złączenia, gdzie tworzą widoczną fałdę.
Szczęki: mocne i naturalnie rozwinięte. Policzki są suche.
Zęby: łuki zębowe dobrze rozwinięte; siekacze tworzą zgryz cęgowy lub nożycowy.
Oczy: duże, dobrze otwarte i rozszerzone. Oczodoły prawie okrągłe; powieki przybierają kształt okularu, który nie jest ani wypukły, ani wklęsły. Tęczówka koloru żółto-brunatnego, o odcieniu odpowiadającemu kolorowi umaszczenia.
Uszy: mają praktycznie trójkątny kształt, w długości przekraczają dolną linię gardła o 5 cm lub więcej; w szerokości idą od punktu przyczepienia głowy z szyją, aż do środka łuków policzkowych. Przednie brzegi są przyłożone do policzków, nie spiralne, ale zakręcone do środka; końcówki uszu lekko zaokrąglone, noszone prawie nieustannie w zwisie, uszy prawie się nie podnoszą. Chrząstka jest cienka. Skóra pokryta gęstą sierścią pomieszaną długimi i jaśniejszymi włosami, które powinny być bardziej gęste na bokach.

SZYJA:
Mocna i umięśniona, jest lekko odczepiona od karku i harmonijnie łączy się z barkiem. Jej długość nie powinna być mniejsza niż 2/3 długości głowy; jej obwód sięga 1/3 wysokości kłębu. Niższy brzeg przedstawia podwójne podgardle słabo rozwinięte.

TUŁÓW:
Prawie wpisany w kwadrat.
Grzbiet: kłąb niezbyt wyraźnie uwidoczniony. Szczyty łopatek oddalone od siebie. Profil wyższy tułowia jest podzielony na dwa segmenty: pierwszy ukośny, prawie prostoliniowy, idzie od kłębu aż do 11 kręgu piersiowego, i drugi, lekko wypukły, łączy się z solidnymi i łukowatymi lędźwiami. Zad szeroki i długi, dobrze umięśniony i ukośny, tworzy w poziomie kąt 30-35 stopni, który mierzymy na skosie biodrowym.
Klatka piersiowa: obniża się aż do poziomu łokci, obszerna, głęboka i w połowie wysokości wypukła. Średnica poprzeczna osiąga swoje maksimum w połowie wysokości i stopniowo się zmniejsza w kierunku mostka, ale klatka piersiowa nie ma opływowego kształtu.
Boki: dosyć łukowate i ukośne z dużymi przestrzeniami międzyżebrowymi.
Załamania boków są długie, ukośne i otwarte.
Lędźwie: lekko wypukłe, mają silnie rozwinięte mięśnie. Ich długość jest nieco mniejsza niż 1/5 wysokości w kłębie, a szerokość jest prawie równa długości. Profil niższy jest prawie poziomy w okolicy mostkowej, następnie wznosi się lekko do brzucha.

OGON:

Gruby, szczególnie u nasady; noszony poziomo lub opadająco; nie ma frędzli. Kopiuje się go tak, by pozostawić długość 15-25 cm.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie: widziane z przodu są idealnie równoległe i prostopadłe do podłoża. Widziane z profilu przedramię jest pionowe, a śródręcza lekko ukośne.
Bark: mocny i długi, mierzy ćwierć wysokości w kłębie, jest ustawione pod kątem 50 stopni do poziomu; swobodny w swoich ruchach bark jest zaopatrzony w dobrze rozwinięte mięśnie.
Śródręcza: płaskie, widziane od przodu idą po pionowej linii przedramienia; widziane z profilu są lekko ukośne. Ich długość wynosi ok. 1/6 wysokości kończyny do łokcia.
Łapy: okrągłe; palce zwarte, pokryte krótką i gęstą sierścią, również w przestrzeniach między palcami. Suche i twarde opuszki są w kolorze szaty. Pazury zakrzywione w kierunku ziemi, odporne, zabarwione, ale nigdy czarne.
Kończyny tylne: widziane z profilu wyższe boki ud są trochę wypukłe; dobrze ukątowane; śródstopia powinny być prostopadłe do podłoża; widziane od tyłu kończyny tylne są równoległe i prostopadłe do podłoża.
Uda: ich długość powinna być mniejsza od 1/3 wysokości w kłębie. Ich szerokość sięga 3/4 długości. Bardzo silnie umięśnione. Ich kierunek jest lekko ukośny z góry na dół i z tyłu do przodu. Wyższe boki są wypukłe.
Podudzia: ich długość trochę przekracza długość uda; ich kątowanie wynosi około 55-60 stopni do poziomu; w swojej wyższej części zaopatrzone są w suche mięśnie. Dobrze zaznaczone umięśnienie podudzia.
Stawy skokowe: szerokie; odległość od podłoża wynosi ok. 1/3 wysokości w kłębie.
Śródstopia: silne i suche, długość równa odległości stawu skokowego do podłoża. Z każdej strony jest pionowe.
Łapy : takie same jak przednie, ale nieco bardziej owalne.

CHODY:
Krok wolny; podczas polowania płaski i szybki kłus, czasami przerywany przez galop.

OKRYWA WŁOSOWA:

Skóra: dobrze przylegająca do ciała, gruba i sucha. Cieńsza na głowie, gardle, pachwinach, pachach i tylnych częściach tułowia; na zgięciach łokci miękka w dotyku. Tworzy właściwie dwie fałdy które zaczynają się od szczęk i kończą w pierwszej połowie podgardla. Kiedy głowa jest pochylona, zauważamy fałdę na policzku. Barwa skóry zależy od koloru umaszczenia.
Sierść: długości 4-6 cm na tułowiu, krótsza na grzbiecie nosa, głowie, uszach, przednich częściach kończyn i łapach. Na tylnych częściach kończyn sierść jest dłuższa, nigdy frędzlowata. Długie i sztywne włosy przystrajają łuki brwiowe i fafle, tworząc brwi, wąsy i brodę. Sierść jest sztywna, szorstka, ściśnięta i raczej położona; nie ma podszerstka.
Umaszczenie: czysto białe, białe z pomarańczowymi łatami, białe z pomarańczowym nakrapianiem, białe z brązowymi plamami, dereszowate lub dereszowato-brązowe. Umaszczenie niedopuszczalne: szata trójkolorowa, znaczenia podpalane, czarny w każdej formie i kombinacji.

WZROST:
Wysokość w kłębie: psy: 60 - 70 cm suki: 55 - 65 cm

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/165.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.