Rasy psów

Wybierz inną rasę

YORKSHIRE TERRIER

Pochodzenie


Życie lubi płatać figle: do powstania jednego z najbardziej luksusowych psów przyczyniła się bieda i wyjątkowo ciężka sytuacja ekonomiczna. Rewolucja przemysłowa w latach 1860-1870 zmusiła tysiące pracowników szkockich przędzalni do opuszczenia kraju i poszukiwania pracy poza jego granicami. Znaleźli ją w Yorkshire, w północnej Anglii, gdzie w tym czasie przemysł włókienniczy był jeszcze dochodowy. Przenosząc się w nowe miejsce zabrali ze sobą swoje psy, które były dla nich bardzo cenne, wykorzystywali je do stróżowania, tępienia gryzoni i do polowania. Nikogo z nich nie było stać na utrzymanie dużego psa, a yorki miały jeszcze jedną, bardzo ważną dla nich zaletę - pracowały dużo a jadły mało.
 

Z czasem zaczęto je krzyżować z miejscowymi brockenhaired terrierami, psami wielkości fretki, o krótkim delikatnym włosie i czarnym podpalanym umaszczeniu, a także paisley terrierami, podobnymi do skye teriera, o jedwabistym włosie, jednolitym stalowo-niebieskim umaszczeniu na głowie oraz tułowiu i jasnozłotym na nogach. To właśnie po nich yorkshire terrier odziedziczył swoją wspaniałą szatę. Nie jest wykluczone, że użyto także manchester terriera, dandie dinmont terriera, skye terriera i maltańczyka. A york, nie zwracając uwagi na swoją coraz to piękniejszą szatę, nadal tępił szkodniki gnieżdżące się w bawełnianej przędzy i dusił szczury w kopalniach. Kłusował także razem ze swoim panem, nadawał się do tego doskonale, bo był mały i bardzo łatwo mógł dostać się wszędzie, do najmniejszej nawet nory. Wkrótce z polowania na szczury Anglicy uczynili sport i przed maleńkimi yorkami postawili trudne zadanie: pokonać jak najwięcej szczurów w określonym czasie. Tu także sprawdziły się wspaniale, zwycięskie psy nabierały wartości, a po zakończeniu kariery sportowej w dalszym ciągu przynosiły właścicielom zysk jako reproduktory.

Prawdziwa popularność yorkshire terrierów zaczęła się dopiero od momentu, kiedy pierwszy raz pojawiły się na wystawie kynologicznej. W 1874 roku Frank Pearse de Faversham otworzył dla nich pierwszą księgę rodowodową i tę datę można uznać za początek rasy. Pierwszym zarejestrowanym psem był urodzony w 1865 roku ze wsobnego skojarzenia matka-syn, Huddersfield Ben, niezwykle ważny pies dla rozwoju rasy, ponieważ prezentował idealny typ, utrwalony dodatkowo przez krycie w bliskim pokrewieństwie. Był niezwykle wszechstronny: osiągał liczące się sukcesy wystawowe i jednocześnie uzyskiwał doskonałe wyniki w konkursach dławienia szczurów. Pozostawił liczne i piękne potomstwo, które dalej przekazywało jego cechy.  
 
Fakt, że yorkshire terrier zaczął brylować na wystawach, nie uszedł uwadze wielkich dam. To spowodowało, że hodowcy postanowili dostosować wygląd psa do upodobań potencjalnych arystokratycznych nabywców. Starali się to uzyskać metodą odpowiedniego doboru coraz mniejszych psów o możliwie  najdłuższym oraz najbardziej obfitym owłosieniu. Dzięki bardzo konsekwentnie prowadzonemu doborowi hodowlanemu, wydłużona do tej pory sylwetka yorka skróciła się do kwadratu, a waga psa zmalała z 8 do 3 kg. Od 1870 roku zaczęto je nazywać yorkshire terrierami, a w 1898 roku opracowano pierwszy wzorzec rasy.
 
Obecnie yorkshire terriery należą do najbardziej popularnych ras i mają wielu miłośników na całym świecie. Do Polski pierwsze psy tej rasy trafiły w 1967 roku, do hodowli Y.T Fangor. Mimo, że izolacja polityczna oraz niewymienialna złotówka bardzo utrudniały import, to jednak udało się sprowadzić wiele psów z najlepszych, światowych hodowli co spowodowało, że polskie yorki od początku były hodowane na bardzo wysokim poziomie.

 
Int.Ch.Multi Ch MERY LOU Jantarowa Fuga Wł.hod. Ars Ashanti FCI

Wygląd

Yorkshire terrier jest małym, niezwykle eleganckim psem, o dumnym wyglądzie i wspaniałym włosie, opadającym po obu bokach tułowia, z przedziałkiem biegnącym od nosa do koniuszka ogona. Ma zwarty, krótki tułów, z prostym grzbietem, umiarkowanie wysklepionymi żebrami i muskularnymi lędźwiami, Kończyny przednie proste, z ukośnie ustawioną łopatką. Kończyny tylne widziane z tyłu proste, widziane z boku umiarkowanie kątowane. Łapy okrągłe, pazury czarne. Ogon kopiowany średniej długości, mocno owłosiony. Ogon niekopiowany noszony nieco powyżej linii grzbietu, tak prosty jak to możliwe, bardzo obficie owłosiony.

Głowa osadzona na dobrej długości szyi, nieduża, z niezbyt długą kufą i czarnym, wyrazistym nosem. Szczęka i żuchwa tej samej długości. Uzębienie regularne o kompletnym, ścisłym zgryzie nożycowym, co oznacza, że siekacze szczęki przykrywają siekacze żuchwy i są w ścisłym kontakcie. Oczy średniej wielkości, ciemne, błyszczące, o inteligentnym, żywym wyrazie. Ich ustawienie jest frontalne, nie mogą być wyłupiaste. Powieki ciemno pigmentowane. Uszy małe, w kształcie litery „V”, wysoko osadzone, niezbyt szeroko rozstawione, stojące, pokryte krótką, gładką sierścią.
 
Wysokość w kłębie: około 20-23 cm, wzorzec nie precyzuje
Masa ciała: nie więcej niż 3,2 kg.

 
Int.Ch.Multi Ch CASINO ROYALE Luxury Gold Wł Hod Luxury Gold

Charakter, usposobienie

Mimo niewielkiego wzrostu yorkshire terrier ma osobowość i temperament dużego teriera. Jest bardzo aktywny, uwielbia spacery i bieganie po lesie. Trzeba je bardzo dobrze wychować, ponieważ są bardzo niezależne i często samowolne, trudno się temu dziwić, wziąwszy pod uwagę to, że przez lata były to psy pracujące, którym stawiano bardzo wysokie wymagania i oczekiwano, że ze wszystkim same sobie poradzą. Uważano nawet, że z likwidowaniem gryzoni radzą sobie równie dobrze, lub nawet lepiej niż koty.

Obecnie są cenionymi psami do towarzystwa, ale nigdy nie odmówią sobie przyjemności pogonienia za jakąś zwierzyną. Dlatego nie wolno ich spuszczać ze smyczy, bo jeśli ruszą w pościg, nic ich już nie zatrzyma. Parę lat temu przyjechała do mnie przyjaciółka z idealnie wypielęgnowanym yorkiem: każdy włos na swoim miejscu, piękna obróżka i kokardka. Na co dzień mieszkali w luksusowej podparyskiej dzielnicy, pies większość dnia spędzał w domu, poza nim był zawsze na smyczy. Któregoś dnia poszłyśmy na długi spacer, przyjaciółka postanowiła go spuścić ze smyczy akurat w momencie, gdy zza narożnika niespodziewanie wyłoniło się stadko kur. Wszystko stało się tak szybko, że nikt nie zdążył zareagować. W jednej sekundzie ulica była pełna fruwających piór, kury podniosły straszliwy rwetes a nasz elegant biegał od jednej kury do drugiej szczęśliwy i rozszczekany, jakby chciał sobie powetować całe dotychczasowe, nudne życie. Natychmiast pojawiła się wojowniczo nastawiona właścicielka kurzego stada, ale roześmiana mordka małego winowajcy doszczętnie ją rozbroiła, zwłaszcza że oprócz utraty piór, kurom nic się nie stało.
 

Yoreczki Lili i Pepe ostrzyżone w salonie  p. Beaty Fedak "Modny Pies" 

Mówi się, że psa można puścić luzem, jeśli ma się pewność, że wróci na każde zawołanie, tyle, że jeśli chodzi o yorka, takiej pewności jak widać nigdy mieć nie można. Trzymajmy go więc na smyczy i dla jego własnego bezpieczeństwa zamiast obroży zakładajmy mu szelki. Nie wszystkie eskapady szczęśliwie się kończą, bo york, jeśli się zbytnio oddali, w przeciwieństwie do psów myśliwskich, nie zawsze znajdzie powrotną drogę do swojego pana.
  
Yorki są bardzo inteligentne i szybko się uczą, nie nadają się jednak do typowego szkolenia typu obedience, bo są zbyt samodzielne i często nieposłuszne. Mają sto pomysłów na minutę i trudno skupić ich uwagę na jednym ćwiczeniu. Bardzo dobre efekty można natomiast osiągnąć pracując z psem indywidualnie, stosując metodę pochwał i nagród i przeplatając cały czas naukę z zabawą, żeby stale utrzymać jego zainteresowanie. Ponieważ york uwielbia się popisywać, odpowiednio zmotywowany chętnie będzie pokazywał swoje umiejętności. Bardzo emocjonalnie pokazywany zachwyt właściciela często lepiej motywuje go do pracy niż najlepszy nawet smakołyk i ma tę zaletę, że pies nadmiernie nie przybiera na wadze. Nie oczekujmy precyzji w wykonywaniu ćwiczeń, york ma za dużo fantazji, żeby się tym przejmować. Mimo to bardzo dobrze radzi sobie w agility. 

Kropka p. Zuzi Tureckiej z Dream Agility Team Zdj.Dariusz Adler

Yorkshire terier jest bardzo odważny i pozbawiony kompleksów. Potrafi postawić się nawet bardzo dużemu psu, który, jeśli jest zrównoważony i dobrze wychowany nigdy nie zaatakuje słabszego od siebie. Na szczęście jest zazwyczaj taką szarżą ubawiony, nie reaguje na jego zaczepki i nie dostrzega w nim przeciwnika. Niejednokrotnie zdarzały mi się takie sytuacje z moim sznaucerem olbrzymem. Właściciel psa nie powinien jednak ryzykować, bo któregoś dnia może się to skończyć tragicznie. Nie oznacza to oczywiście, że należy nosić psa na rękach. Skracanie smyczy lub branie go na ręce za każdym razem, kiedy zbliża się duży pies jest błędem, bo dla małego psiaka oznacza to ostrzeżenie o niebezpieczeństwie i pozbawia go wiary we własne siły.

 
Szata

Szata jest najbardziej charakterystyczną cechą tego małego, wyjątkowo urodziwego pieska. Yorkhsire terrier ma długą, gładką, jedwabistą sierść, spływającą po obu stronach tułowia i całkowicie pozbawioną podszerstka. Włos na kufie jest również bardzo długi i harmonijnie łączy się z resztą owłosienia. U dorosłego wystawowego psa włos przeważnie całkowicie zakrywa łapy, co powoduje, że biegnący york wygląda tak, jakby jechał na kółkach. 
 

Int.Ch. Multi Ch U ARE MY LOVE Contenders Wł.hod Contenders

Umaszczenie: stalowo niebieskie, tworzące płaszcz obejmujący ciało od guza potylicznego aż po nasadę ogona. Na tej części nie może być włosów o zabarwieniu płowym lub brązowym. Na pozostałych częściach ciała intensywne złote podpalanie, które nie powinno zachodzić na szyję.
Z płowo-złotą okrywą głowy nie mogą się mieszać żadne włosy ciemne lub szare, tzw. osmolenia. Kolor jest najbardziej intensywny u nasady włosa, nieco jaśniejszy w środku i najjaśniejszy na jego końcach. Psy rodzą się czarne podpalane i dopiero z czasem wybarwiają się zgodnie ze wzorcem rasy.

Pielęgnacja yorkshire terriera nie jest trudna, nie trzeba mieć takich zdolności manualnych jak np. do strzyżeniu pudla lub bedlington terriera, ale wymaga wyjątkowej systematyczności. Pies musi być bardzo regularnie szczotkowany a także przynajmniej raz na 10 dni kąpany dobrym, markowym szamponem przeznaczonym do pielęgnacji psów długowłosych. Konieczne jest również stosowanie balsamu po kąpieli, w przeciwnym razie pojawią się trudne do rozplątania supły i filce. Jeśli pies nie uczestniczy w wystawach, najlepiej wybrać się do dobrego salonu pielęgnacji i zafundować mu szykowną, krótką fryzurkę.

Więcej na temat pielęgnacji yorkshire teriera i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj 

CASSIS COCCO CHOC Quis Queia i CAMEO-LEO YOREX Blue Sansara po
zakończeniu kariery wystawowej .Wł.hod Kraina Yorków FCI


Zdrowie

Yorkshire teriery są psami silnymi, zdrowymi i wcale nie są tak kruche, jakby się to mogło na pierwszy rzut oka wydawać, dożywają nierzadko kilkunastu lat. Są jednak bardzo żywiołowe, wszędzie ich pełno, co powoduje, że czasem ulegają różnego rodzaju urazom. Ponadto są to psy miniaturowe, a przesadna miniaturyzacja niesie ryzyko występowania wad anatomicznych. Przez pewien czas niektóre hodowle specjalizowały się w "yorkach miniaturowych" i reklamowały swoje dokonania hodowlane przy pomocy zdjęć psa siedzącego w kieliszku do szampana lub obok pudełka zapałek. Na szczęście ta praktyka została skutecznie zahamowana, bo władze Związku oficjalnie stwierdziły, że nie istnieje rasa "mini-york", choć to określenie stale jeszcze funkcjonuje w ogłoszeniach pseudo hodowców. York powinien ważyć 2-3 a nie 1 kilogram , niestety wiele poważnych problemów zdrowotnych z jakimi obecnie borykają się właściciele psów tej rasy jest wynikiem tej fatalnej mody.  

Zwycięzca Świata Weteranów Multi Champion HOSSA Pro Amare Wł.hod. Pro Amare

Z chorób, które się u yorków zdarzają najczęściej, należy wymienić problemy z układem kostnym, takie jak kulawizna, zerwanie więzadła krzyżowego, aseptyczna martwica główki kości udowej oraz wypadanie rzepki. Dużym problemem jest pojawiające się dość często zwężenie lub zapadanie tchawicy, zespół Cushinga oraz choroby serca. Jednak największym utrapieniem właścicieli yorków jest skłonność do osadzania się kamienia nazębnego, który powoduje rozchwianie zębów i jest niebezpiecznym siedliskiem bakterii. Często się zdarza, że dwuletni pies nie ma już połowy zębów. Dlatego też trzeba je regularnie czyścić i choć wiele osób bardzo to bawi, jest to jedyny sposób na utrzymanie zdrowego uzębienia
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Z początkiem lat osiemdziesiątych rozpoczęła się wielka moda na yorkshire terriery i nie wydaje się, żeby kiedykolwiek miała minąć. Urzekają swoją urodą i charakterem, doskonale nadają się do każdych warunków mieszkaniowych i każdej sytuacji rodzinnej. Właściciel nie musi mieć dużego doświadczenia w pracy z psem, wystarczy odrobina intuicji, by go dobrze wychować i wszystkiego nauczyć. Największym niebezpieczeństwem jest utrata czujności, bo jest to bardzo inteligentne i sprytne stworzenie, które, zanim się jego opiekun zorientuje, wejdzie mu na głowę i zawojuje całą rodzinę. Nie wolno do tego dopuścić, bo nawet mały pies, jeśli jest rozpuszczony, może być uciążliwy. 

 
Właściciel musi sobie zdawać sprawę z tego, że york to nie jest maskotka, tylko pies z krwi i kości, pełen energii i ciekawości świata, który powinien chodzić na własnych nogach a nie być bez przerwy noszony na rękach lub w torbie. Ma zdecydowany charakter, bywa uparty, doskonale wyczuwa słabość właściciela i z wielkim talentem potrafi postawić na swoim. Dlatego też od pierwszych dni w nowym domu trzeba pokazać psu co mu wolno, a czego nie wolno, bo york, któremu pozwala się na wszystko, może się stać się trudny do opanowania. Można i trzeba uczyć go posłuszeństwa, bo to bardzo ułatwia relacje z psem,

York bardzo przywiązuje się do swoich właścicieli, z wielkim zaangażowaniem bierze udział w życiu całej rodziny, obojętne czy jest to wycieczka samochodowa czy sprzątanie ogrodu.
Jest bardzo wrażliwy i przywiązany do opiekuna, o którego bywa zazdrosny. Najlepiej się czuje, kiedy może mu stale towarzyszyć, choć umie też spędzić kilka godzin sam w domu, jeśli został do tego odpowiednio wcześnie przyzwyczajony. Prawidłowo wychowany nie sprawia kłopotów i łatwo adaptuje się do różnych warunków i sytuacji.

Jest idealnym psem dla osób starszych, mimo że jest bardzo aktywny, nie wymaga długich spacerów, bo wziąwszy pod uwagę jego wielkość, bez problemu zdoła wyładować nadmiar energii w mieszkaniu. Fakt, że może być bez przerwy ze swoimi właścicielami jest dla niego najważniejszy. Bardzo dobrze znosi podróż samochodem, w samolocie podróżuje w przedziale pasażerskim, a nie w luku bagażowym, można go wszędzie zabrać ze sobą, a mając niewielką torbę-transporterek nawet tam, gdzie psom wchodzić nie wolno.

Uwielbia zabawy z dziećmi, zwłaszcza starszymi. W wypadku kilkuletnich maluchów trzeba uważać, żeby nie zrobiły mu krzywdy – nie powinny brać psa, a zwłaszcza szczeniaka na ręce, a zabawy muszą się odbywać wyłącznie na podłodze, pod kontrolą dorosłych. Jak większość miniaturowych czworonogów york nie lubi niedelikatnego traktowania i odruchowo może na nie źle zareagować. 

Yorkeczka Ocean’s ECHO ze swoim przyjacielem nowofundlandem
Ch.PL.LT.Zw.Kl. Mollegarden’s NEW SENSATION Wł.hod. Ocean

W domu toleruje zazwyczaj bez problemu i akceptuje inne zwierzęta, choć łatwiej zaprzyjaźnia się z dużymi psami, niż małymi pieskami tej samej płci. To, jak york będzie się zachowywał w stosunku do innych psów na spacerze zależy od właściciela, który musi zadbać o to, by pierwsze spotkania z obcymi czworonogami odbyły się bezproblemowo, bo to utwierdza go w przekonaniu, że obecność innego psa nie stanowi zagrożenia. Nigdy nie wolno na widok zbliżającego się psa w panice skracać smyczy, lub brać psa na ręce, bo odbierze to jako ostrzeżenie, że obcych psów należy się bać. Może to prowadzić do nerwowych a nawet agresywnych zachowań wobec innych czworonogów.

Z kotami i małymi gryzoniami żyjącymi w tym samym domu potrafi się zaprzyjaźnić, zwłaszcza kiedy się razem wychowały. Na ulicy może potraktować je jak zwierzynę łowną, nie wolno zapominać, że w przeszłości był zawodowym szczurołapem.

Jest bardzo czujny, zawsze powiadomi o pojawieniu się intruza, do obcych podchodzi z rezerwą, za to przyjaciół domu wita z entuzjastycznie okazywaną radością. York wbrew temu, co się czasem mówi, nie jest nadmiernie szczekliwy, jeśli ma takie skłonności, jest to najczęściej wynikiem podstawowych błędów wychowawczych. Podobnie problem czystości – pies umie tyle, ile go właściciel nauczy, jeśli pozwolono mu załatwiać się gdzie popadnie, w przekonaniu, że jak dorośnie to sam zrozumie, to zmiana tego przyzwyczajenia może być trudna. W przypadku problemów z czystością warto mieć awaryjną matę absorbującą wilgoć w łazience na wypadek, gdyby właścicielom zdarzyło się później wrócić do domu.

Właściciele psów nie zawsze przyznają się, że sypiają ze swoimi psami, właściciele yorków są zazwyczaj oburzeni, jeśli ktoś przypuszcza, że może być inaczej. Trzeba tylko bardzo uważać dopóki są małe, bo mogą spaść z łóżka i zrobić sobie krzywdę. Yorki często nie mają lęku wysokości, a łóżko dla takiego malca to jak Mount Everest. Chyba, że kochający pan zrobi mu schodki. 

 
W jesieni i zimie nie powinno się ograniczać spacerów, konieczne jest jednak odpowiednie ubranko, bo york nie ma podszerstka i bardzo marznie. Ale o tym, sądząc po tym, co widzi się na ulicach ich właściciele doskonale wiedzą. Dobrze wychowany york jest wspaniałym psem rodzinnym i do towarzystwa, nie traktujmy go jak maskotki, bo jest to pies o doskonałym charakterze, można go wszystkiego nauczyć i bardzo dobrze się czuje, jeśli zna reguły, wie, gdzie jest jego miejsce i czego się od niego oczekuje.

I jeszcze jedna ważna sprawa: prawdą jest, że york uzależnia i ktoś, kto raz miał psa tej rasy, pozostaje jej wierny. Niestety nie jest prawdą, że york nie powoduje alergii, bo to nie włos alergizuje, ale tłuszcz jaki się na nim znajduje a także ślina. Jeśli w domu jest ktoś skłonny do alergii najlepiej przed kupnem psa pójść do znajomych, którzy mają yorka i sprawdzić, jaka będzie reakcja. To nas uchroni przed dramatyczną decyzją rozstania się z psem.

 

Zalety i wady

+ ma miłe, pogodne usposobienie
+ jest sprytny i inteligentny
+ bardzo przywiązany do właścicieli
+ nadaje się dla osób starszych
+ adaptuje się w każdym mieszkaniu
+ nie wymaga długich spacerów
+ zawsze gotowy do zabawy
+ nadaje się do psich sportów, np.agility
  - bardzo lubi szczekać
- potrafi ustawić całą rodzinę
- dość trudny w szkoleniu
- wymaga starannej pielęgnacji
- bywa zaborczy i zazdrosny
- ma czasem problem z czystością

 

Ciekawostki

W 1984 roku w Niemczech, ze skojarzenia bardzo utytułowanych, rodowodowych yorkshire terrierów, przyszły na świat szczenięta, w których sierści oprócz typowych dla yorka barw, pojawił się kolor biały. Z punktu widzenia obowiązującego wzorca nie mogły zostać uznane, jednak ich niezwykła uroda spowodowała, że użyto je do hodowli w celu utrwalenia nowego umaszczenia.

Obecnie yorkshire terrier biewer a la pom-pon, bo tak go nazwano, nadal nie jest przez FCI uznawany, ale czyż nie tak zaczynała się historia nowych ras ? Dokonał się już pierwszy krok w tym kierunku: biewery są już wystawiane nie tylko w Niemczech, ale także w wielu innych krajach, w tym również w Polsce. Na razie jeszcze bez prawa do CACIBA, na to trzeba poczekać aż zostaną przez FCI oficjalnie uznane. Co do tego, że to nastąpi, wątpliwości raczej nie ma, pozostaje tylko pytanie - kiedy ?

Więcej na temat biewerów można przeczytać tutaj.


Trzy suczki z tytułem Ch.PL Mł.Ch.PL - POKA Amber York, GLORIA Amber York,
HOLLI Amber York Wł. hodowla Klan-Biewier Rott (FCI)

 

 Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 86 /22.02.2012
YORKSHIRE TERRIER
Wersja polska: 02.2012
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 10.11.2011   
Użytkowanie: pies do towarzystwa
Klasyfikacja FCI:
grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery miniaturowe (do towarzystwa)
Próby pracy nie są wymagane.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Yorkshire terier pochodzi z tego samego regionu co airedale; pierwsze psy tego typu pojawiły się około 1850 roku. Wśród przodków tej rasy znajduje się dawny Black and tan terier, maltańczyk i skye terier. Obecna nazwa powstała w roku 1870. Yorkshire ma wiele cech teriera, w tym instynkt myśliwski, który może być skierowany zarówno na domowe zabawki jak i na gryzonie w ogrodzie
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies długowłosy, o prostej sierści, opadającej po obu bokach tułowia, z przedziałkiem biegnącym od nosa do koniuszka ogona. Sylwetka jest opływowa i zwarta. Nosi się dumnie. 
WAŻNE PROPORCJE:
Ogólnie powinien wydawać się proporcjonalny i energiczny.
ZACHOWANIE/CHARAKTER:

Miniaturowy terier do towarzystwa, żywy i inteligentny. Pełen animuszu, o zrównoważonym usposobieniu.
GŁOWA:
Mózgoczaszka raczej niewielka i płaska, ani wypukła, ani okrągła.
Trzewioczaszka:
Nos czarny.
Kufa nie za długa.
Uzębienie regularne o kompletnym, ścisłym zgryzie nożycowym, to znaczy, że siekacze szczęki przykrywają siekacze żuchwy przy ścisłym kontakcie, a ich ustawienie jest pionowe. Zęby są dobrze rozstawione, a szczęka i żuchwa są tej samej długości.
Oczy średniej wielkości, ciemne, błyszczące o inteligentnym, żywym wyrazie. Ich ustawienie jest frontalne, piesek patrzy prosto przed siebie. Nie mogą być wyłupiaste. Powieki są ciemno pigmentowane.
Uszy małe, w kształcie litery „V”, stojące, niezbyt szeroko rozstawione, pokryte krótką sierścią, o intensywnie płowym zabarwieniu.
SZYJA:
Dobrej długości.
TUŁÓW:
Zwarty.
Grzbiet prosty.
Żebra umiarkowanie wysklepione.
Lędźwie: dobrze związane
OGON:
Kiedyś był zazwyczaj kopiowany.
Ogon kopiowany: średniej długości, pokryty obfitym włosem o odcieniu błękitnym, ciemniejszym niż reszta tułowia. Szczególnie na koniuszku. Jest noszony trochę wyżej ponad linią grzbietu.
Ogon naturalny: sierść obfita, o błękicie ciemniejszym niż na reszcie tułowia, szczególnie na koniuszku. Jest noszony trochę wyżej ponad linią grzbietu. Tak prosty, jak to tylko możliwe. Jego długość pasuje do całości sylwetki psa.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Wygląd ogólny:proste, pokryte płowo-złotą sierścią, która jest nieco jaśniejsza na koniuszkach, a ciemniejsza u nasady. Podpalanie nie sięga wyżej łokcia.
Łopatki dostatecznie skośnie ustawione.
Ramię: proste
Łapy: okrągłe, pazury czarne   
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: oglądane od tyłu są zupełnie proste, umiarkowanie kątowane Pokryte płowo-złotą sierścią, która jest nieco jaśniejsza przy koniuszkach, a ciemniejsza u nasady. Podpalanie nie sięga powyżej kolan.
Kolano umiarkowanie kątowane.
Łapy okrągłe. Pazury czarne.
RUCH:
swobodny, o dobrym wykroku. Kończyny przednie i tylne kierują się prosto do przodu. W ruchu górna linia tułowia pozostaje prosta.
SZATA:
Sierść na tułowiu jest średniej długości, zupełnie prosta (nie falista), błyszcząca, w dotyku delikatna i jedwabista, nie może być wełnista. W żadnym razie nie może przeszkadzać w ruchu. Na głowie długa, w soczysto płowozłotym odcieniu, na bokach głowy ciemniejsza, tak jak i u nasady uszu i na kufie, gdzie włos ma być bardzo długi. Podpalanie głowy nie powinno zachodzić na szyję. Z płowo-złotą okrywą głowy nie mogą się mieszać żadne włosy ciemne lub szare, tzw. osmolenia.
Umaszczenie: ciemnostalowo-niebieskie, a nie błękitno-srebrzyste, tzw. płaszczyk obejmuje ciało od guza potylicznego po nasadę ogona, nie może być na nim śladów sierści płowej, brązowej lub ciemnych nalotów. Na klatce piersiowej sierść jest intensywnie podpalana (płowa), błyszcząca. Ogólnie włosy płowe są ciemniejsze u swej nasady niż w połowie długości, a jeszcze jaśnieją na koniuszkach.
WAGA: do 3,2 kg.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na stan zdrowia i dobre samopoczucie psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

Agresja lub nadmierna lękliwość.
Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, umieszczone w worku mosznowym.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/86.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.