Dzisiaj jest 09.12.2024
- Rasa - pochodzenie, rodowód
- OPIS RAS PSÓW od A do Z
- Kupno psa
- Adoptujemy psa ze schroniska
- Ekwipunek dla psa
- Wychowanie psa
- Problemy wychowawcze
- Szkolenie psa
- Pies w służbie człowieka
- Pies i prawo - obowiązki właściciela
- Charakter - tajniki psiej psychiki
- Agresja
- Jak zrozumieć psa ?
- Relacje psa z ludźmi i zwierzętami
- Żywienie według potrzeb
- Jak dobrze karmić ?
- Co warto wiedzieć o żywieniu
- Dodatki do psiej miski
- Ciekawostki na temat żywienia
- Jak dbać o oczy, uszy, zęby i ...
- Jak pielęgnować sierść
- PIELĘGNACJA SIERŚCI wg ras A-Z
- Problemy z psią sierścią
- Akcesoria do pielęgnacji sierści
- Dobór kosmetyków do rodzaju sierści
- Pies u fryzjera
- Wystawy psów rasowych
- Przygotowanie psa do wystaw
- Strategia wystawowa
- Wystawy - jak poprawić urodę ?
- Jedziemy po sukces
- Wsadzamy kij w mrowisko
- Spacer i rekreacja z psem
- Psie sporty
- Pies w podróży
- Wakacje z psem
- Wyjeżdżamy - a co z psem ?
- Pies w różnych miejscach i czasie
- Hodowla - rozród
- Sterylizacja - kastracja
- Profilaktyka zdrowotna
- Walka z pasożytami
- Pasożyty zewnętrzne
- Pasożyty wewnętrzne
- Jak pies zaraża się pasożytami ?
- Leczenie i profilaktyka
- Glista psia - Toxocara canis
- Tęgoryjec - Ancylostoma caninum
- Włosogłówka - Trichuris vulpis
- Robaczyca serca - Dirofilariosa
- Tasiemiec psi - Dipylidium caninum
- Tasiemiec bąblowcowy - Echinococcus granulosus
- Kokcydioza - Coccidiosis canum
- Lamblioza - Giardia intestinalis
- Choroby psów
- Pomoc w nagłych wypadkach
- Opieka nad chorym psem
- Problemy starszego wieku
- Słownik pojęć kynologicznych
- Książki, które warto przeczytać
- Ciekawostki na temat psów
- Opinie na temat karm MILLS FARM
Rasy psów
Wybierz inną rasę
Arabowie uważają, że saluki to dar Boga, że zostały stworzone przez Allacha, są doskonałe, bo Allach nigdy się nie myli. Saluki w języku arabskim oznacza dobrze wychowanego człowieka, potwierdza to wyjątkowe miejsce i poważanie jakim się cieszyły. W odróżnieniu od innych psów, saluki zawsze uważany był przez Arabów za psa „czystego” i jako taki miał prawo wchodzenia do namiotu i spania w części przeznaczonej dla kobiet. Wszystko zgodnie z arabskim systemem wartości miało swoje miejsce: najważniejszy dla Araba był koń, potem saluki a na trzecim miejscu była kobieta. Widać jak ważne miejsce te psy zajmowały w ich życiu.
W hodowli Arabowie kierowali się przede wszystkim użytkowością. Dążyli do wyhodowania psów szybkich, wytrwałych, odpornych na trud i zmęczenie i obdarzonych pasją łowiecką. Dziś już polowanie z chartami nie jest sposobem na przeżycie, zwierzyna w rejonach polowań została wytrzebiona a saluki stały się luksusowymi psami do towarzystwa. Mimo to dla Arabów wciąż są świętością. Zgodnie z tradycją nie można ich sprzedać ani kupić, można je jedynie komuś bardzo zaprzyjaźnionemu podarować. Jak wobec tego dostały się do Europy ? Pierwsze saluki pojawiły się na starym kontynencie najprawdopodobniej podczas wojen krzyżowych, w okresie od XI-XIII wieku, co potwierdza ich obecność na obrazach malarzy europejskich z tamtej epoki. Nigdzie jednak nie zapoczątkowano ich hodowli. Dopiero w 1910 roku Lady Florence Amherst dostała w prezencie parę saluki i rozpoczęła ich hodowlę. Prawdziwe zainteresowanie tymi psami rozpoczęło się jednak dopiero po zakończeniu I wojny światowej. W Anglii uznano rasę w 1923 roku a cztery lata później uznali ją również Amerykanie. Dziś hodowla saluki w tych krajach jest na tak wysokim poziomie, że bogaci szejkowie tam właśnie kupują swoje psy.
Ch. Mazrae Gangall Austin Texas i Ch. Mazrae Gangall Bunnahabhain
Zdjęcie Laura Wąsowska Azarin Photo & Design
W domu saluki zachowują się trochę jak koty, są przymilne, spokojne i niekłopotliwe. Są bardzo czyste i nie mają psiego zapachu. Czują się członkami rodziny do której należą, wobec obcych są raczej nieufne, choć nigdy nie przejawiają agresji. Wymagają łagodnego traktowania, pod wpływem nerwowych zachowań właściciela i zbyt ostrej tresury mogą się stać nerwowe i lękliwe. Na spacerze, a także przy rowerze powinny być zawsze na smyczy, którą trzeba mocniej przytrzymać jeśli w pobliżu pojawi się mały pies lub kot. Saluki to zamiłowany ogrodnik, uwielbia kopać, najlepiej wielką jamę, do której może się schować. Miłośnicy wypielęgnowanych rabatek powinni to wziąć pod uwagę.
CHART PERSKI SALUKI
Pochodzenie
Arabowie uważają, że saluki to dar Boga, że zostały stworzone przez Allacha, są doskonałe, bo Allach nigdy się nie myli. Saluki w języku arabskim oznacza dobrze wychowanego człowieka, potwierdza to wyjątkowe miejsce i poważanie jakim się cieszyły. W odróżnieniu od innych psów, saluki zawsze uważany był przez Arabów za psa „czystego” i jako taki miał prawo wchodzenia do namiotu i spania w części przeznaczonej dla kobiet. Wszystko zgodnie z arabskim systemem wartości miało swoje miejsce: najważniejszy dla Araba był koń, potem saluki a na trzecim miejscu była kobieta. Widać jak ważne miejsce te psy zajmowały w ich życiu.
W hodowli Arabowie kierowali się przede wszystkim użytkowością. Dążyli do wyhodowania psów szybkich, wytrwałych, odpornych na trud i zmęczenie i obdarzonych pasją łowiecką. Dziś już polowanie z chartami nie jest sposobem na przeżycie, zwierzyna w rejonach polowań została wytrzebiona a saluki stały się luksusowymi psami do towarzystwa. Mimo to dla Arabów wciąż są świętością. Zgodnie z tradycją nie można ich sprzedać ani kupić, można je jedynie komuś bardzo zaprzyjaźnionemu podarować. Jak wobec tego dostały się do Europy ? Pierwsze saluki pojawiły się na starym kontynencie najprawdopodobniej podczas wojen krzyżowych, w okresie od XI-XIII wieku, co potwierdza ich obecność na obrazach malarzy europejskich z tamtej epoki. Nigdzie jednak nie zapoczątkowano ich hodowli. Dopiero w 1910 roku Lady Florence Amherst dostała w prezencie parę saluki i rozpoczęła ich hodowlę. Prawdziwe zainteresowanie tymi psami rozpoczęło się jednak dopiero po zakończeniu I wojny światowej. W Anglii uznano rasę w 1923 roku a cztery lata później uznali ją również Amerykanie. Dziś hodowla saluki w tych krajach jest na tak wysokim poziomie, że bogaci szejkowie tam właśnie kupują swoje psy.
Wygląd
Saluki jest psem niezwykle eleganckim, o bardzo proporcjonalnej budowie. Jest wysmukły i pozornie kruchy, choć w rzeczywistości bardzo wytrzymały. Porusza się inaczej niż pozostałe charty, w czasie biegu jest faza lotu, w której żadna z nóg psa nie dotyka ziemi, wszystkie w tym samym momencie znajdują się w powietrzu. Saluki ma głęboką, nieprzesadnie wąską klatkę piersiową, mocny grzbiet i charakterystycznie, łukowato wysklepione mięśnie na lędźwiach. Głowa długa i wąska, osadzona na smukłej, dobrze umięśnionej szyi. To co na pierwszy rzut oka odróżnia saluki od innych chartów to wspaniale owłosione uszy, które nadają psu ujmujący „dziewczęcy” wygląd.
Wysokość w kłębie: psy 58-71 cm, suki 51-69 m.
Masa ciała: około 23-27 kilogramów.
Wysokość w kłębie: psy 58-71 cm, suki 51-69 m.
Masa ciała: około 23-27 kilogramów.
Charakter, usposobienie
Saluki, które w przeszłości polowały w grupie 2 - 6 psów do dziś dobrze czują się w stadzie i nie przejawiają agresji w stosunku do innych psów. Ponieważ działały zazwyczaj same a właściciel tylko dowoził je na grzbiecie konia na miejsce polowania, miały okazję do perfekcji wykształcić takie cechy jak inteligencja, odwaga i niezależność. W obawie przed kradzieżą wychowywano je tak, by były łagodne i przyjazne w stosunku do członków plemienia a nieufne w stosunku do obcych. I takie pozostały do dziś. Są to psy, które wymagają wczesnego szkolenia. Jednak aby nawiązać nimi kontakt właściciele muszą zrozumieć ich psychikę. Są to bowiem psy niezależne i uparte, które nie akceptują stereotypowego, nudnego szkolenia i narzucania im swojej woli. Trzeba także pamiętać o tym, że są bardzo wrażliwe, wymagają urozmaiconego szkolenia i niezwykle delikatnego, łagodnego podejścia. Z efektami bywa różnie. Saluki wprawdzie bardzo dobrze pamięta to czego się nauczył, ale tylko do momentu w którym zobaczy biegnące zwierzę. Dlatego poza ogrodzonym terenem pies zawsze musi być na smyczy, zwłaszcza jeśli spaceruje w pobliżu ruchliwej ulicy. Zlekceważenie tej zasady może sie skończyć tragicznie.
Ch.Mazrae Gangall Austin Texas ze swoją przyjaciółką chartem afgańskim
Agha Djari’s Black Eyed Pea Zdjęcie Laura Wąsowska Azarin Photo & Design
Agha Djari’s Black Eyed Pea Zdjęcie Laura Wąsowska Azarin Photo & Design
Szata
Saluki występują w dwóch rodzajach owłosienia: gładkowłose i długowłose, choć te pierwsze spotyka się bardzo rzadko. U obydwu uszy porośnięte są długim jedwabistym włosem a na ogonie tworzy się efektowne pióro, ale tylko odmiana długowłosa ma na nogach frędzle. Sierść saluki jest miękka w dotyku, jedwabista, jedynie łopatki i uda są czasem porośnięte trochę dłuższym i bardziej wełnistym włosem.
Umaszczenie białe, piaskowe, kremowe, złote, rude, czarne, trójkolorowe: czarno biało brązowe oraz czarne z podpalaniem. Beduini najbardziej cenili psy z białą gwiazdką na czole, którą nazywali pocałunkiem Allacha.
Pielęgnacja saluki nie jest skomplikowana ale jego sierść, a zwłaszcza pióra, wymagają regularnego szczotkowania.
Więcej na temat pielęgnacji saluki i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
Umaszczenie białe, piaskowe, kremowe, złote, rude, czarne, trójkolorowe: czarno biało brązowe oraz czarne z podpalaniem. Beduini najbardziej cenili psy z białą gwiazdką na czole, którą nazywali pocałunkiem Allacha.
Pielęgnacja saluki nie jest skomplikowana ale jego sierść, a zwłaszcza pióra, wymagają regularnego szczotkowania.
Więcej na temat pielęgnacji saluki i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
Zdrowie
Saluki mają skłonność do wrodzonych chorób oczu, takich jak zaćma i zanik siatkówki. Są także podatne, zwłaszcza w starszym wieku, na choroby nowotworowe. Psy o jasnych lub nakrapianych nosach łatwo ulegają oparzeniom słonecznym, dlatego też w lecie powinno się smarować im nos kremem zawierającym filtr UV.
Do kogo pasuje ten pies ?
Saluki jest wspaniałym psem do towarzystwa, ale niestety nie dla każdego. Potrzebuje bardzo doświadczonego przewodnika, który będzie mógł mu poświęcić dużo czasu i cierpliwości. Na dworze saluki jest pełen energii, uwielbia biegać i gonić wszystko co się rusza. Wymaga więc dużego, najlepiej zamkniętego terenu, na którym mógłby się do woli wybiegać.
Spacer na smyczy z pewnością mu nie wystarczy. Rozwiązaniem może być bieganie przy rowerze, trzeba jednak pamiętać, że w młodości charty bardzo szybko rosną i nie można ich zbytnio forsować, bo grozi to kontuzją albo nawet złamaniem kończyny. Młode charty przed upływem drugiego roku życia nie powinny brać udziału ani w zbyt długich biegach ani tym bardziej w wyścigach.
Spacer na smyczy z pewnością mu nie wystarczy. Rozwiązaniem może być bieganie przy rowerze, trzeba jednak pamiętać, że w młodości charty bardzo szybko rosną i nie można ich zbytnio forsować, bo grozi to kontuzją albo nawet złamaniem kończyny. Młode charty przed upływem drugiego roku życia nie powinny brać udziału ani w zbyt długich biegach ani tym bardziej w wyścigach.
Ch. Mazrae Gangall Austin Texas i Ch. Mazrae Gangall Bunnahabhain
Zdjęcie Laura Wąsowska Azarin Photo & Design
W domu saluki zachowują się trochę jak koty, są przymilne, spokojne i niekłopotliwe. Są bardzo czyste i nie mają psiego zapachu. Czują się członkami rodziny do której należą, wobec obcych są raczej nieufne, choć nigdy nie przejawiają agresji. Wymagają łagodnego traktowania, pod wpływem nerwowych zachowań właściciela i zbyt ostrej tresury mogą się stać nerwowe i lękliwe. Na spacerze, a także przy rowerze powinny być zawsze na smyczy, którą trzeba mocniej przytrzymać jeśli w pobliżu pojawi się mały pies lub kot. Saluki to zamiłowany ogrodnik, uwielbia kopać, najlepiej wielką jamę, do której może się schować. Miłośnicy wypielęgnowanych rabatek powinni to wziąć pod uwagę.
Zalety i wady
+ posiada silny instynkt myśliwski + łagodny i wierny + bardzo przywiązany do właściciela + może mieszkać w domu |
- bywa niezależny i uparty - nie nadaje się do stróżowania - potrzebuje bardzo dużo ruchu |
Warto wiedzieć
W Polsce hodowanie lub tylko posiadanie charta rasowego bądź jego mieszańca wymaga zezwolenia, które uzyskuje się we właściwej terytorialnie jednostce administracji państwowej. Charty są wyjątkowo szybkimi, a do tego bardzo skutecznymi psami myśliwskimi co powoduje, że zwierzyna łowna nie ma szans ucieczki i spotkanie z chartem może przypłacić życiem. Problem uregulowany został ustawą z dnia 13 października 1995 roku „Prawo łowieckie”. Zgodnie z zapewnieniem ustawodawcy rejestracja ma na celu kontrolę pogłowia psów tej rasy i niedopuszczenie do wykorzystywania ich przez kłusowników. W rzeczywistości jest to pełen niejasności tekst, który pozostawia poszczególnym urzędom pole do jego swobodnej interpretacji. Piszemy na ten temat tutaj.
Zezwolenie na posiadanie charta ma charakter terytorialny. Zmiana miejsca prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa powoduje automatyczne wygaśniecie dotychczasowego zezwolenia i konieczność uzyskania nowego, w nowym miejscu hodowli lub zamieszkania właściciela psa. O tym jak wygląda obowiązująca procedura piszemy tutaj. Uzyskanie zezwolenia na hodowanie bądź posiadanie chartów jest obowiązkiem ustawowym, niewywiązanie się z niego podlega karze grzywny, ograniczenia wolności, bądź pozbawienia wolności do 1-go roku. Poważne sankcje, do 5-ciu lat pozbawienia wolności, grożą również osobom, które polują na zwierzynę leśną nie mając do tego odpowiednich uprawnień.
Zezwolenie na posiadanie charta ma charakter terytorialny. Zmiana miejsca prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa powoduje automatyczne wygaśniecie dotychczasowego zezwolenia i konieczność uzyskania nowego, w nowym miejscu hodowli lub zamieszkania właściciela psa. O tym jak wygląda obowiązująca procedura piszemy tutaj. Uzyskanie zezwolenia na hodowanie bądź posiadanie chartów jest obowiązkiem ustawowym, niewywiązanie się z niego podlega karze grzywny, ograniczenia wolności, bądź pozbawienia wolności do 1-go roku. Poważne sankcje, do 5-ciu lat pozbawienia wolności, grożą również osobom, które polują na zwierzynę leśną nie mając do tego odpowiednich uprawnień.
Ciekawostki
W księdze Guinessa odnotowano rekord szybkości saluki. Wynosi on 69 km/godz, co czyni go najszybszym psem na świecie. Jest to o tyle dziwne, że każdy kto widział wyścigi psów wie, że szybsze od saluki są greyhoundy. Albo był to więc wyjątkowo szybki saluki, albo oceniający stawkę sędziowie mieli trudności z ustaleniem rasy. Prawdą jest, że saluki jest znakomitym biegaczem, i ma tak duże przyspieszenie, że potrafi prześcignąć nawet gazelę, jedną z najszybszych antylop.
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI Nr 269 / 02.02.2001 / F
SALUKI
TŁUMACZENIE: dr A.Campagne i pan R.Triquet
KRAJ POCHODZENIA: Bliski Wschód / Patronat FCI
DATA PUBLIKACJI AKTUALNIE OBOWIĄZUJĄCEGO ORYGINALNEGO WZORCA: 25.10.2000
UŻYTKOWOŚĆ: Polowanie i coursing.
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa X Charty;
Sekcja 1 Charty długowłose lub z piórem (półdługowłose)
Nie podlega próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Typ saluki jest zmienny, a zmienność ta jest pożądana i typowa dla rasy. Jest ona spowodowana szczególnym miejscem, jakie saluki zajmuje w tradycji arabskiej i rozległości terytoriów Bliskiego wschodu, gdzie od tysiącleci saluki używany jest do polowania. Początkowo każdy szczep miał saluki najlepiej przystosowane do polowania na zwierzynę charakterystyczną dla danego terenu. Zgodnie z tradycjami Bliskiego Wschodu saluki nie były ani sprzedawane, ani kupowane, a tylko ofiarowywane jako dar. W związku z tym saluki ofiarowane Europejczykom i przewiezione przez nich na kontynent różniły się znacznie między sobą, ponieważ pochodziły z różnych terenów i stref klimatycznych. Angielski wzorzec z 1923 roku był pierwszym oficjalnym europejskim wzorcem rasy i sformułowany był tak aby obejmował wszystkie różniące się między sobą typy saluki.
WYGLĄD OGÓLNY:
Wygląd saluki powinien cechować wdzięk i harmonia kształtów, a także powinien znamionować dużą prędkość i wytrzymałość, połączone z siłą i energią.
Odmiana krótkowłosa: wszystkie cechy są identyczne z wyjątkiem włosa, który nie tworzy frędzli.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia od stawu barkowego do guza kulszowego jest w przybliżeniu równa wysokości w kłębie, choć często pies sprawia wrażenie dłuższego niż jest w rzeczywistości.
ZACHOWANIE / CHARAKTER:
W stosunku do obcych zachowuje się z rezerwą, ale nie jest lękliwy, ani agresywny. Godny, inteligentny i niezależny.
GŁOWA:
Długa i wąska, o szlachetnym wyrazie.
OKOLICA CZASZKI:
Czaszka: Umiarkowanie szeroka między uszami, niewysklepiona
Stop: Nieznacznie zaznaczony.
OKOLICA TWARZOWA:
Wierzchołek nosa: Czarny lub brązowy (wątrobiany).
Szczęki/zęby: Szczęki i zęby mocne, zgryz idealny nożycowy, uzębienie pełne i regularne.
Oczy: Koloru ciemnobrązowego do orzechowego, błyszczące, duże i owalne, ale nie wyłupiaste. Wyraz powinien być łagodny i godny, spojrzenie wierne, odległe.
Uszy: Długie, porośnięte długim, jedwabistym włosem, wysoko osadzone, ruchliwe, opadające po bokach czaszki.
SZYJA:
Długa, giętka, dobrze umięśniona.
TUŁÓW:
Grzbiet: Odpowiednio szeroki.
Lędźwie: lekko wysklepione, dobrze umięśnione.
Zad: Guzy biodrowe szeroko rozstawione.
Klatka piersiowa: wysoka, długa i umiarkowanie wąska. Ani beczkowata, ani o płaskich żebrach.
Linia dolna: Brzuch wyraźnie podkasany.
OGON:
Długi, nisko osadzony, noszony naturalnie zakręcony. Na spodniej stronie obfite frędzle z długich, jedwabistych włosów, nie jest puszysty. U osobników dorosłych nie powinien być noszony powyżej linii grzbietu chyba, że podczas zabawy. Koniec ogona sięga co najmniej do guza piętowego.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatki: Dobrze nachylone, dobrze umięśnione, ale nie nabite,
Ramię: W przybliżeniu tej samej długości co łopatka, kąt łopatkowo-ramienny wyraźny.
Przedramię: Długie, proste od łokcia do nadgarstka.
Śródręcze: Możne i giętkie, lekko pochyłe.
Łapy przednie: Łapy umiarkowanej długości, palce długie, zwarte, dobrze wysklepione, ale nie "kocia łapa". Całość jest mocna i elastyczna. Frędzle między palcami.
KOŃCZYNY TYLNE:
Mocne, stanowiące niezbędną siłę napędową do galopu i skoków.
Udo i podudzie: Dobrze rozwinięte.
Kolano: Umiarkowanie ukątowane.
Staw skokowy: Nisko.
Łapy tylne: Podobne do przednich
CHODY:
Kłus regularny, harmonijny, swobodny. Chody lekkie, wydłużone, o dużej sile napędowej. Chody ani niezbyt wysokie, ani nie drobiące.
SZATA:
WŁOS: Gładki, miękki i jedwabisty, z frędzlami na tylnej stronie kończyn. U osobników dorosłych może tworzyć też tworzyć frędzle pod gardłem. Szczenięta mogą mieć nieznaczne wełniste frędzle na udach i łopatkach. Odmiana krótkowłosa nie ma frędzli.
UMASZCZENIE: Wszystkie kolory i kombinacje kolorów są dopuszczalne. Pręgowanie jest niepożądane.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Średnio od 58 do 71 cm (23 do 28 cali), suki są proporcjonalnie mniejsze.
WADY:
Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia.
UWAGA: Samce powinny mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.
Tłumaczenie z języka francuskiego - Małgorzata Szmurło
Źródło: www.klubcharta.zkwp.pl
SALUKI
TŁUMACZENIE: dr A.Campagne i pan R.Triquet
KRAJ POCHODZENIA: Bliski Wschód / Patronat FCI
DATA PUBLIKACJI AKTUALNIE OBOWIĄZUJĄCEGO ORYGINALNEGO WZORCA: 25.10.2000
UŻYTKOWOŚĆ: Polowanie i coursing.
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa X Charty;
Sekcja 1 Charty długowłose lub z piórem (półdługowłose)
Nie podlega próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Typ saluki jest zmienny, a zmienność ta jest pożądana i typowa dla rasy. Jest ona spowodowana szczególnym miejscem, jakie saluki zajmuje w tradycji arabskiej i rozległości terytoriów Bliskiego wschodu, gdzie od tysiącleci saluki używany jest do polowania. Początkowo każdy szczep miał saluki najlepiej przystosowane do polowania na zwierzynę charakterystyczną dla danego terenu. Zgodnie z tradycjami Bliskiego Wschodu saluki nie były ani sprzedawane, ani kupowane, a tylko ofiarowywane jako dar. W związku z tym saluki ofiarowane Europejczykom i przewiezione przez nich na kontynent różniły się znacznie między sobą, ponieważ pochodziły z różnych terenów i stref klimatycznych. Angielski wzorzec z 1923 roku był pierwszym oficjalnym europejskim wzorcem rasy i sformułowany był tak aby obejmował wszystkie różniące się między sobą typy saluki.
WYGLĄD OGÓLNY:
Wygląd saluki powinien cechować wdzięk i harmonia kształtów, a także powinien znamionować dużą prędkość i wytrzymałość, połączone z siłą i energią.
Odmiana krótkowłosa: wszystkie cechy są identyczne z wyjątkiem włosa, który nie tworzy frędzli.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia od stawu barkowego do guza kulszowego jest w przybliżeniu równa wysokości w kłębie, choć często pies sprawia wrażenie dłuższego niż jest w rzeczywistości.
ZACHOWANIE / CHARAKTER:
W stosunku do obcych zachowuje się z rezerwą, ale nie jest lękliwy, ani agresywny. Godny, inteligentny i niezależny.
GŁOWA:
Długa i wąska, o szlachetnym wyrazie.
OKOLICA CZASZKI:
Czaszka: Umiarkowanie szeroka między uszami, niewysklepiona
Stop: Nieznacznie zaznaczony.
OKOLICA TWARZOWA:
Wierzchołek nosa: Czarny lub brązowy (wątrobiany).
Szczęki/zęby: Szczęki i zęby mocne, zgryz idealny nożycowy, uzębienie pełne i regularne.
Oczy: Koloru ciemnobrązowego do orzechowego, błyszczące, duże i owalne, ale nie wyłupiaste. Wyraz powinien być łagodny i godny, spojrzenie wierne, odległe.
Uszy: Długie, porośnięte długim, jedwabistym włosem, wysoko osadzone, ruchliwe, opadające po bokach czaszki.
SZYJA:
Długa, giętka, dobrze umięśniona.
TUŁÓW:
Grzbiet: Odpowiednio szeroki.
Lędźwie: lekko wysklepione, dobrze umięśnione.
Zad: Guzy biodrowe szeroko rozstawione.
Klatka piersiowa: wysoka, długa i umiarkowanie wąska. Ani beczkowata, ani o płaskich żebrach.
Linia dolna: Brzuch wyraźnie podkasany.
OGON:
Długi, nisko osadzony, noszony naturalnie zakręcony. Na spodniej stronie obfite frędzle z długich, jedwabistych włosów, nie jest puszysty. U osobników dorosłych nie powinien być noszony powyżej linii grzbietu chyba, że podczas zabawy. Koniec ogona sięga co najmniej do guza piętowego.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatki: Dobrze nachylone, dobrze umięśnione, ale nie nabite,
Ramię: W przybliżeniu tej samej długości co łopatka, kąt łopatkowo-ramienny wyraźny.
Przedramię: Długie, proste od łokcia do nadgarstka.
Śródręcze: Możne i giętkie, lekko pochyłe.
Łapy przednie: Łapy umiarkowanej długości, palce długie, zwarte, dobrze wysklepione, ale nie "kocia łapa". Całość jest mocna i elastyczna. Frędzle między palcami.
KOŃCZYNY TYLNE:
Mocne, stanowiące niezbędną siłę napędową do galopu i skoków.
Udo i podudzie: Dobrze rozwinięte.
Kolano: Umiarkowanie ukątowane.
Staw skokowy: Nisko.
Łapy tylne: Podobne do przednich
CHODY:
Kłus regularny, harmonijny, swobodny. Chody lekkie, wydłużone, o dużej sile napędowej. Chody ani niezbyt wysokie, ani nie drobiące.
SZATA:
WŁOS: Gładki, miękki i jedwabisty, z frędzlami na tylnej stronie kończyn. U osobników dorosłych może tworzyć też tworzyć frędzle pod gardłem. Szczenięta mogą mieć nieznaczne wełniste frędzle na udach i łopatkach. Odmiana krótkowłosa nie ma frędzli.
UMASZCZENIE: Wszystkie kolory i kombinacje kolorów są dopuszczalne. Pręgowanie jest niepożądane.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Średnio od 58 do 71 cm (23 do 28 cali), suki są proporcjonalnie mniejsze.
WADY:
Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia.
UWAGA: Samce powinny mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.
Tłumaczenie z języka francuskiego - Małgorzata Szmurło
Źródło: www.klubcharta.zkwp.pl
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!