Rasy psów

Wybierz inną rasę

SPANIEL KONTYNENTALNY MINIATUROWY

Pochodzenie


Nazwa rasy brzmi: spaniel kontynentalny miniaturowy, do której dla określenia odmiany dodaje się: papillon lub phalene. W języku potocznym, dla wygody skraca się zazwyczaj tę nieco przydługą nazwę i mówi się o nich po prostu papillon i phalene, w zależności od sposobu noszenia uszu. Jest to jedyna różnica między tymi odmianami. Ten oczywisty skrót jest o tyle wygodny, że od razu wiadomo, z jaką odmianą spaniela miniaturowego mamy do czynienia. 

Dokumentowanie powstania rasy zaczęło się od błędu. Francuska nazwa "epagneul" używana była do określenia płochaczy, ale jednocześnie miała drugie, pierwotne znaczenie – hiszpański pies. To spowodowało, że kynolodzy uznali, że rasa pochodzi z Hiszpanii. W rzeczywistości pies ma francusko-belgijskie korzenie i powstał dzięki miniaturyzowaniu myśliwskich spanieli.

Droga dochodzenia psów tej rasy do dzisiejszego wyglądu trwała kilka wieków a najlepszymi jej kronikarzami byli malarze. W owych czasach mieli oni zwyczaj portretowania królów oraz znanych arystokratów, a na obrazach, być może dla ich uatrakcyjnienia, często uwieczniali także ich psy. Najstarszy wizerunek spaniela kontynentalnego zachował się na namalowanym przez żyjącego na przełomie XIII i XIV wieku Ambrogio Giotto di Bondone fresku, znajdującym się w jednym z kościołów w Asyżu. Inny, pochodzący z tego samego okresu wizerunek psa tej rasy można zobaczyć we Florencji, na słynnym obrazie "Triumf śmierci" autorstwa Orcagna. Później te małe pieski z wielkimi uszami portretowali także malarze tej klasy co Rubens, Rembrandt czy Van Dyke.

Jeśli chodzi o źródła pisane, dzieje tego małego pieska, powszechnie zwanego papillon, były dokumentowane począwszy od 1545 roku. Stąd wiemy, że jego przodkiem jest spaniel karłowaty, który z Chin przybył do Hiszpanii. W XVI wieku był już ulubionym psem francuskiej i hiszpańskiej arystokracji, uwielbiano go również na królewskich dworach. Był wówczas prawdziwą maskotką, nadawał się do tego doskonale, był tak mały, że żyjące na dworach damy bez problemu mogły nosić go na rękach i trzymać na kolanach. Jego zadaniem było wówczas dostarczanie rozrywki najbogatszym rodom.

Nadejście Rewolucji Francuskiej całkowicie zmieniło ich los. Uznane za synonim luksusu dzieliły ciężki los swoich właścicieli, którym rewolucja zabierała nie tylko majątki, ale również życie. Towarzyszył wiernie swoim panom również wtedy, gdy szczęście ich opuściło. Podobnie jak King Charles spaniel, który towarzyszył angielskiej królowej Marii Stuart w drodze na szafot, tak papillon podążał za swoją, skazaną na śmierć panią, francuską królową Marią Antoniną.

Pierwotnie spaniele kontynentalne miały zwisające uszy. Tę odmianę nazwano je później phalene (nocny motyl-ćma). Pod koniec XIX wieku pojawiła się odmiana ze stojącymi uszami, którą dla odróżnienia nazwano papillon (motyl). Jej powstanie zawdzięczamy krzyżówkom papillona z chihuahuą i szpicem miniaturowym. Pierwszy raz pokazano spaniela miniaturowego na wystawie kynologicznej w Wielkiej Brytanii, w 1923 roku. Wzorzec papillona zatwierdzono w 1934 roku, a wzorzec phalene trzy lata później. Oficjalnego podziału spaniela karłowatego na dwie odrębne rasy: papillon i phalene dokonano jeszcze później, bo dopiero w 1955 roku.

Wygląd 

Int.Ch,Multi Ch.Ch.Vet.PL - Inkies Dare To Be Dharma "Inka"

Spaniel kontynentalny miniaturowy, zarówno papillon jak i phalene, jest bardzo efektownym, pełnym wdzięku psem o harmonijnej, delikatnej budowie. Jego tułów jest nieco dłuższy niż wysokość w kłębie, ma prosty grzbiet, niezbyt głęboką klatkę piersiową, lekko podciągnięty brzuch, silne lędźwie oraz długi, wysoko osadzony i zawinięty wysoko nad grzbietem ogon. Bujne frędzle tworzą piękne pióro. Gdy pies jest w ruchu, ogon powinien być uniesiony wzdłuż linii grzbietu i zawinięty; koniuszek może dotykać zadu, ale nigdy nie może być zakręcony. Nie może też leżeć płasko na grzbiecie.

Kończyny przednie i tylne proste, o delikatnym kośćcu, równolegle ustawione. Staw skokowy normalnie ukątowany. Pies nie może sprawiać wrażenia wysokonożnego. Łapy dość długie, zwane „zajęczymi”. Mocne pazury, preferowane czarne, jaśniejsze u psów o brązowej lub białej szacie. Palce mocne, o twardych opuszkach. Między palcami bogate owłosienie, wystające przed palce i tworzące zakończenie łapy. Chód dumny, swobodny, lekki i elegancki.

Głowa proporcjonalna względem tułowia, osadzone na lekko łukowatej szyi. Czaszka niezbyt zaokrąglona, z wyraźnie zaznaczonym, ale nietworzącym przełomu stopem. Kufa dość długa, ale niezbyt szpiczasta, nie może być zadarta ku górze. Oczy dość duże, ciemne, szeroko otwarte, w kształcie dużych migdałów, osadzone na jednej linii ze stopem. Powieki ciemno pigmentowane. Nos mały, czarny, okrągły, spłaszczony w górnej części. Grzbiet nosa prosty. Wargi mocno pigmentowane, zęby mocne zamykające się w ścisłym, normalnym zgryzie. Język schowany, stale widoczny jest wadą.

Cechą charakterystyczną spaniela kontynentalnego są uszy:
duże, zaokrąglone na końcach, szeroko osadzone, ukształtowane w zależności od odmiany:


Int.Ch.Multi.Ch. Lilly’s BLUEBERRY HILL
 
papillon - ma uszy wzniesione skośnie, mocno owłosione, podobne do rozpostartych skrzydeł motyla. Kiedy pies jest czymś zainteresowany ustawione są pod kątem 45 stopni w stosunku do głowy i muszą być na tyle sztywne, żeby mogły utrzymać się prosto, prezentując w całej okazałości wspaniałe owłosienie. Widoczna często między oczami biała strzałka ma imitować tułów motyla, a uszy jego szeroko rozpostarte skrzydła.
 

MARLEY Vive Vanette
 
phalene - ma uszy tej samej wielkości i o takim samym kształcie jak stojące uszy papillona, ale załamane tuż przy głowie, nieco przyklapnięte i zwisające, co przypomina skrzydła śpiącej ćmy. Również obficie porośnięte długim, jedwabistym włosem. Nazwa "phalene" pochodzi z języka francuskiego i znaczy: ćma.

Wysokość w kłębie: psy i suki około 28 cm
Masa ciała: istnieją dwie kategorie wagowe:
1. mniej niż 2,5 kg dla psów i suk.
2. od 2,5 do 4,5 kg dla psów i od 2,5 do 5 kg da suk.
Waga minimalna : 1,5 kg.
 

Ch.PL.DK.LT. Mł.Ch.PL Dollbabies Azuro Art Of Azarin i Misteriya Zahlia at Azarin


Papillon i phalene - jedna, czy dwie rasy?

Wzorzec papillona powstał w 1934 roku, natomiast wzorzec phalene w 1937 roku. Obecnie obowiązuje jeden wzorzec FCI Nr.77/06/1998, zgodnie z którym oryginalna nazwa rasy brzmi epagneul nain continental, czyli spaniel kontynentalny miniaturowy, natomiast papillon i phalene występuje tylko w opisie głowy, a konkretnie uszu, jako, że jest to jedyna różnica w budowie anatomicznej dwóch odmian spaniela kontynentalnego.

Mimo, że formalnie papillon i phalene są jedną rasą, prowadzi się dla nich dwie odrębne księgi rodowodowe, również na wystawach są oceniane osobno. Zgodnie z zaleceniem Klubu rasy, nie wolno kojarzyć papillona z phalene, ponieważ w takim miocie oprócz typowych papillonów i phalene, rodzą się również szczenięta z uszami nietypowymi, półstojącymi, które są wadą dyskwalifikującą. Dyskwalifikacja dotyczy nie tylko szczeniąt z wadliwymi uszami, hodowca, który się na takie kojarzenie decyduje, musi się liczyć z nieuznaniem całego miotu.
 

Int.Ch Ch.PL.BG, Grand.Ch BG , Mł.Ch.PL JEROME Psy Przyszłości
Int.Ch..Ch.PL,BG. Mł.Ch.PL GIORGIO Psy Przyszłości

Jeśli jednak w miocie po dwóch papillonach przyjdzie na świat phalene i jest w typie rasy, ma prawo do rodowodu, a co za tym idzie, może być zakwalifikowany do hodowli. Jest na dodatek bardzo cenny, zwłaszcza w sytuacji małej liczebności rasy, bo jest całkowicie niespokrewniony z innymi phalenami. i otwiera nowa pule genetyczną. Takim właśnie potomkiem dwóch papillonów jest pierwszy urodzony w Polsce phalene: Interchampion Amore Mio Vive Vanette, zdobywca tytułu Zwycięzcy Świata Weteranów w Budapeszcie w 2013 roku. Nie ulega jednak wątpliwości, że dla hodowli najcenniejsze są psy z wielopokoleniowym rodowodem phalene, ponieważ mieszany rodowód zawsze niesie ryzyko nieprawidłowych uszu.

Inter.Ch.Multi.Ch..Zw. Świata Weteranów AMORE MIO Vive Vanette


W Europie papillony przez wiele lat zdobywały coraz więcej zwolenników, podczas gdy popularność phalene, które nie wiedzieć dlaczego uznano za mniej efektowne, nieustannie malała. Wydaje się, że w ostatnim czasie ta niekorzystna tendencja została przyhamowana, pojawia się coraz więcej hodowców zainteresowanych tą odmianą, można więc mieć nadzieję, że będziemy je również częściej oglądać na wystawowych ringach.  
 
 
Int.Ch.Multi.Ch.Neverending Story Forussi

Charakter, usposobienie

Spaniel miniaturowy jest pełnym energii psem o bardzo miłym usposobieniu. Wielu osobom wydaje się, że jest to delikatne, kruche stworzenie, które większość czasu spędza na kanapie. Nic bardziej błędnego! - uwielbia aktywne spędzanie czasu, długie wycieczki pełne rozmaitych atrakcji, po których rzeczywiście chętnie układa się na kanapie. Wystarczy jednak najmniejsza zachęta ze strony właściciela, by w jednym momencie zameldował się gotowy do wyjścia lub zabawy. Wszędzie go pełno, ani na krok nie odstępuje swoich właścicieli, jest przyjacielem całego świata, zarówno ludzi jak i zwierząt. Większość papillonów nawet w starszym wieku zachowuje swój młodzieńczy temperament i radość życia.
 

Ch.PL.Mł.Ch.PL. GLIMPSE OF PARADISE from Pine Fields 4
That Leads to the Top at Maley Elity

Papillon/phalene jest bardzo inteligentny, łatwo i szybko się uczy, uzyskuje doskonałe wyniki w konkursach posłuszeństwa i w agility. Nie zapominajmy jednak, że w jego żyłach płynie krew szpiców i myśliwskich spanieli. Jego zachowanie zależy więc przede wszystkim od starannego wychowania, w którym podstawą jest konsekwencja. Mimo, że zarówno papillon jak i phalene są na ogół bardzo posłuszne, doskonale potrafią egzekwować swoje prawa i jeśli w chwili słabości raz im się na coś pozwoli, uznają, że od tego momentu im się to należy i w przyszłości będą się tego domagać.

Nie ulegajmy złudzeniu, że są to małe, kruche stworzenia, które trzeba chować w cieplarnianych warunkach. Wręcz przeciwnie, są obdarzone dużym temperamentem i wielką odwagą. Na spacerze ani przez moment nie zawahają się przeciwstawić nawet dużemu psu, są doskonałą ilustracją powiedzenia: „w małym ciele wielki duch”. 
 
 
Multi Champion QUITE HANDSOME from Pine Fields wł.hod.Laurettisza

Szata

Spaniel miniaturowy ma piękną, dość długą, obfitą, falistą ale nie lokowatą, nieco twardą w dotyku sierść o jedwabistym połysku, bez podszerstka. Na tułowiu włos jest ułożony płasko, lekko uniesiony przez pofalowanie, na klatce piersiowej znacznie dłuższy, podobnie na szyi gdzie tworzy żabot i kryzę. Uszy pokryte długim, powiewnym włosem, Włos na głowie, kufie, przedniej części nóg i poniżej stawu skokowego jest krótki, natomiast na tylnych stronach przednich kończyn obfite frędzle, na tylnych stronach ud portki a na ogonie wspaniały, powiewny pióropusz. Między palcami mogą być niewielkie, nieco wystajace kępki włosów, pod warunkiem, że nie powoduje to ciężkiego wyglądu łap, a raczej je wydłuża i nadaje im elegancki, subtelny wygląd. U niektórych przedstawicieli rasy włos osiąga długość 7,5 cm w kłębie, natomiast frędzle na ogonie 15 cm.


Ch.PL Zaira de Pompadour

Umaszczenie:
dopuszczalne są wszelkie maści na białym tle. Kolorowe znaczenia powinny obejmować okolice oczu i uszy. Na tułowiu i nogach biel musi dominować, również mile widziana biel na głowie w postaci mniej lub bardziej szerokiej strzałki. Na dolnej części głowy dopuszczalne białe znaczenie, jednak biel jako dominująca barwa głowy, stanowi wadę. We wszystkich przypadkach wargi, powieki, a zwłaszcza nos, muszą być pigmentowane.

Sierść spaniela kontynentalnego wymaga regularnej pielęgnacji, ale jej utrzymanie w porządku jest mniej pracochłonne, niż by się to mogło na pierwszy rzut oka wydawać.

Więcej na temat pielęgnacji sierści spaniela kontynentalnego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj

Zdrowie

Papillon/phalene jest psem odpornym i zdrowym, dożywa średnio około 14-16 lat. U psów tej rasy zdarzają się czasem choroby oczu, przede wszystkim postępujący zanik siatkówki. Rozwija się on jednak na tyle długo, że poważne objawy w postaci ślepoty widać nieraz dopiero w późnym wieku. Papillony cierpią czasem z powodu zwichnięcia rzepki kolanowej. Niektóre wykazują nadwrażliwość na środki znieczulające.
 

Inter Ch,Multi Ch,Multi BIS/BOG Weteranów Zkarabi’s EGOISTE
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Papillon jest wspaniałym psem rodzinnym oraz do towarzystwa. Jest bardzo uczuciowy, bezgranicznie przywiązany do swoich właścicieli. Nadaje się zarówno dla rodziny z dziećmi jak i dla osób starszych lub samotnych, które są w stanie poświęcić mu dużo czasu i uwagi, dla których będzie wiernym i niekłopotliwym towarzyszem. Z tym psem nie sposób się nudzić, tak dużo wnosi do domu radości i pozytywnej energii. Papillony są tak oddane i uczuciowe, że trzeba uważać, żeby nie stały się zaborcze i przesadnie zazdrosne o swoich właścicieli, bo to może być uciążliwe. 

Bywają psy uzależnione od swoich właścicieli, nie rozstaja się z nimi ani na chwilę, chodzą za nimi krok w krok, zachęcają do zabawy, bo zostały przyzwyczajone do tego, że cały czas ktoś sie nimi zajmuje. Pojawia się wówczas poważny problem, pies nie chce zostać sam w domu, szczeka i obwieszcza całemu światu nieszczęście jakie go spotkalo. Jest to z reguły wynikiem błędów wychowawczych, bo trzeba go od pierwszych dni w nowym domu uczyć korzystania z zabawek i akceptowania czasowej nieobecności domowników. Jeśli zostanie do tego przyzwyczajony, zaakceptuje niezbyt długą nieobecność właścicieli, choć z reguły bardzo nie lubi się z nimi rozstawać.  
 

Mł.Ch.PL.Nightfire´s ATTRACT ATTENTION
z  francuskim buldożkiem Ch.PL,BG ELISSA Maricolo Miracle

Zawsze wesoły i skory do zabawy, spaniel miniaturowy doskonale dostosowuje się do każdych warunków mieszkaniowych. Może mieszkać w domu z ogrodem, ale równie dobrze będzie się czuł w mieszkaniu w bloku. Psy tej rasy przeważnie nie są szczekliwe, niestety niektóre z nich mają zwyczaj oszczekiwania każdego, kto się zbliży do drzwi. Mając na uwadze dobre relacje sąsiedzkie, trzeba od początku wyhamowywać ten fatalny zwyczaj, który jest równie uciążliwy dla właściciela psa jak i dla wszystkich mieszkańców bloku. Nie wolno tego zlekceważyć, bo jeśli szczekanie wejdzie psu w nałóg, trudno będzie psa od tego odzwyczaić. 

Z wychowaniem papillona/phalene poradzi sobie każdy, nawet niemający doświadczenia w układaniu psów właściciel. Jest to pies, który chętnie się uczy, nie buntuje się i wydaje się czerpać przyjemność z popisywania się swoimi umiejętnościami. Można i warto nauczyć go posłuszeństwa, bo to bardzo ułatwia wspólne życie. Nadaje się zarówno dla osób z zacięciem sportowym, jak i dla domatorów, którzy są w stanie zapewnić mu tylko jeden dłuższy spacer dziennie. To, co dla niego jest najważniejsze, to uwaga i bliskość właścicieli. Jest bardzo ruchliwy, odpowiednia ilość dobrej zabawy jest w stanie zrekompensować skrócony spacer. A jeszcze bardziej obecność drugiego psa. 
 

Lilly’s Malachite Meadows

Choć bardzo lubi towarzystwo, w stosunku do obcych zachowuje nieufność, która jednak szybko znika, jeśli przekona się, że ze strony tej osoby, ani jemu jaki jego właścicielom nie grozi nic złego Natomiast przyjaciół rodziny wita z wielką radością, domaga się pieszczot i jest szczęśliwy, że może być w centrum uwagi. Jest bardzo czujny i choć trudno go nazwać psem stróżującym, to jednak zawsze wyczuje obecność kogoś obcego i donośnym szczekaniem powiadomi o tym swoich właścicieli.

Uwielbia dzieci, jest wobec nich bardzo przyjazny i tolerancyjny, choć ze względu na jego żywy temperament nie powinno się go zostawiać z małymi dziećmi bez opieki dorosłych, żeby w zabawie niechcący nie zrobił im krzywdy. Umyślnie nigdy nie zrobi dziecku nic złego, nie ma też skłonności do odgryzania się i nadużywania zębów. Bardzo dobrze się czuje w towarzystwie starszych dzieci, które mogą wyprowadzać go na spacer lub chodzić z nim na szkolenie, bo to uczy je cierpliwości i odpowiedzialności. Psy wbrew pozorom łatwo dają się dzieciom szkolić, dobrze z nimi współpracują, często lepiej niż z dorosłym przewodnikiem.

W stosunku do zwierząt jest bardzo przyjazny, może mieszkać nie tylko z innymi psami, ale również z kotami. Nie ma tendencji do dominacji, nie będzie więc walczyć o przywództwo, może być natomiast zazdrosny i konkurować o względy swojego właściciela. Z kolei większa ilość zwierząt w mieszkaniu ułatwia pozostawienie psów samych pod nieobecność właścicieli.
 

Kelebek’s QUELLY, Ch.PL,Mł.Ch.PL HY-ZIO z Szemrzącego Wiatru,
GRA-FI z Szemrzącego Wiatru i kotka Negra

Zarówno papillon jak i phalene może być doskonałym towarzyszem do długich spacerów i amatorsko uprawianego joggingu. Równie dobrze sprawdza się na szkoleniu w zakresie posłuszeństwa, jak również we wszystkich, odpowiednich dla ich wielkości sportach, takich jak flyball lub bardzo wszechstronne agility. Uwielbia skakać przez przeszkody, aportować i jak przystało na psa z myśliwskim rodowodem, chodzić po śladzie i odnajdywać ukryte przedmioty.

Przy wyborze wielkości warto wiedzieć, że charakter tego małego spaniela nie różni się ani w zależności od kształtu uszu, ani kategorii wagowej. Może mieć jednak znaczenie, jeśli się weźmie pod uwagę tryb życia i aktywność właściciela. Osoba, która często podróżuje samolotem wybierze zapewne najmniejszego psa, żeby mógł spędzić ten czas razem z nią w kabinie pasażerskiej a nie w luku bagazowym. Pasjonat flyballu będzie wolał większego psa, który prawdopodobnie lepiej zniesie wysiłek fiziczny niezbędny do uprawiania tego sportu. Natomiast w dogoterapii liczy się tylko jego wspaniały, pełen radości, przyjacielski charakter, waga jest bez znaczenia. 

Ch PL, Mł.Ch PL GUCIO z Sosnowego Kręgu podczas zajęć terapeutycznych z dziećmi
 

Zalety i wady
  

+ doskonały pies do towarzystwa
+ bardzo przywiązany do wlaściciela
+ przyjaznyny wobec dzieci               

+ nadaje sie do psich sportów
+ przyjacielski wobec innych zwierząt
+ mało kosztowny w utrzymaniu
+ łatwo adaptuje się do różnych warunków            
+ czujny stróż
                                                                                                                                                  

                                   - bardzo zywiołowy
- bywa zazdrosny i zaborczy                                                                                                                                                                        


Int.Ch.Ch.PL.Ro Muli.Mł.Ch SO PERFECT Forussi, Int.Ch.Ch.PL.Mł.Ch.PL
ALIZEE Forussi , Int.Ch.Multi.Ch AMBASSADOR Forussi


Jak znaleźć dobrą hodowlę ? 

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr  77/06/1998/ wersja angielska
SPANIEL KONTYNENTALNY
Epagneul nain continental
POCHODZENIE: Francja, Belgia
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 17.09.1990
KLASYFIKACJA: Psy ozdobne
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 9 Ozdobne spaniele kontynentalne.
Nie podlegają próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Mały, luksusowy, ozdobny spaniel, prawidłowo i harmonijnie zbudowany, o długiej szacie; umiarkowanie długa kufa jest krótsza, niż czaszka. Żywy, pełen wdzięku i zarazem mocny. Dumnie obnosi się w płynnym, eleganckim ruchu. Długość ciała spaniela kontynentalnego przekracza nieco jego wysokość.

GŁOWA:

Proporcjonalna względem tułowia; proporcjonalnie lżejsza i krótsza, niż u spanieli dużych i średnich.
ODCINEK MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Niezbyt zaokrąglona – zarówno z profilu, jak i z przodu. Bywa, że widoczny jest delikatny zarys bruzdy czołowej.
Stop : Wgłębienie wyraźnie zaznaczone. U cięższych psów, wgłębienie to jest mniej wyraźne, jednak zaznaczone. U bardzo małych psów stop jest wyraźnie zaznaczony, nigdy jednak nie tworzy gwałtownego przełomu.
ODCINEK TWARZOCZASZKI:
Nos: Mały, czarny, okrągły, lecz nieco spłaszczony w górnej części.
Kufa : Krótsza, niż czaszka, delikatna, zwężająca się i nie wklęsła na bokach; nie może być zadarta ku górze..
Grzbiet nosa : Prosty.
Wargi: Mocno pigmentowane, cienkie i suche.
Szczęka/Żuchwa/Zęby: Zęby dość mocne; zamykające się ściśle w normalnym zgryzie.
Język: Nie może być widoczny. Język stale widoczny lub nie chowany pod wpływem dotyku palcem jest wadą.
Oczy: Dość duże, szeroko otwarte, w kształcie dużych migdałów; nie wypukłe, osadzone dość nisko; wewnętrzny kąt oka znajduje się na przecięciu linii czaszki i kufy. Ciemnej barwy, bardzo wyraziste, powieki mocno pigmentowane.
Uszy: Dość delikatne, ale mocne. Niezależnie od tego, czy uszy są stojące, czy wiszące, w dotyku chrząstka nie może mieć zbyt ostrego zakończenia. Uszy są osadzone dość daleko w tyle głowy – wystarczająco daleko od siebie, by ukazywać lekko zaokrąglony kształt czaszki.
Odmiana z wiszącymi uszami, zwana PHALÈNE.
Ucho w spoczynku jest osadzone wysoko – znacznie wyżej, niż linia oka; wiszące, a jednak dość ruchome. Porośnięte falistym włosem, który może być dość długi – nadaje to psu ładny wygląd.
Odmiana ze stojącymi uszami, zwana PAPILLON.
Ucho osadzone wysoko; małżowina uszna szeroko rozwarta i skierowana na bok. Wewnętrzna krawędź ucha tworzy z linią poziomą kąt ok. 45°. W żadnym przypadku ucho nie może być uniesione prosto do góry, w sposób charakterystyczny dla szpica – jest to zdecydowanie niedopuszczalne. Wnętrze małżowiny okryte delikatnym włosem, również falistym. Najdłuższe włosy sięgają nieco poniżej krawędzi ucha; zewnętrzna powierzchnia ucha jest natomiast pokryta wiszącymi frędzlami, sięgającymi daleko poza krawędź ucha.
Wynikiem krzyżowania tych dwóch odmian jest często pies o półstojących uszach z załamanymi końcami – ten pośredni sposób noszenia ucha jest poważnym błędem.

SZYJA:

Średniej długości, kark nieco łukowaty

TUŁÓW:

Górna linia: Nie jest ani zbyt krótka, ani wypukła, ani też łękowata, jednakże nie jest też zupełnie płaska.
Lędźwie: Mocne i lekko wysklepione.
Klatka piersiowa: Szeroka, dość głęboka. Obwód klatki piersiowej, mierzony między dwoma ostatnimi żebrami, musi być w przybliżeniu równy wysokości w kłębie. Żebra dobrze wysklepione.
Brzuch: Nieco podciągnięty.

OGON:
Osadzony dość wysoko; dość długi; bujne frędzle tworzą piękne pióro. Gdy pies jest w ruchu, ogon ma być uniesiony wzdłuż linii grzbietu i zawinięty; koniuszek może dotykać zadu; nigdy nie może być zakręcony; nie może też leżeć płasko na grzbiecie.

KOŃCZYNY:

Nogi proste, solidne lecz delikatne. Pies nie może sprawiać wrażenia zbyt wysokiego na nogach. Oglądane z przodu lub z tyłu kończyny są ustawione równolegle.
KOŃCZYNY PRZEDNIE
Łopatki: Dobrze rozwinięte; dobrze związane z tułowiem.
Kość ramieniowa: Długości odpowiadającej długości łopatki; normalnie ukątowane i dobrze związana z łopatką; dobrze przylegająca do tułowia.
Nadgarstki: Wyraźnie widoczne z profilu.
KOŃCZYNY TYLNE
Staw skokowy: Normalnie ukątowany.
ŁAPY: Dość długie, zwane „zajęczymi”, pewnie oparte na opuszkach. Mocne pazury, preferowane czarne, jaśniejsze u psów o brązowej lub białej szacie (białe pazury u psów białych lub z białymi kończynami nie stanowią błędu, jeśli poza tym pies jest dobrze pigmentowany). Palce mocne, o twardych opuszkach. Między palcami bogate owłosienie, wystające przed palce i tworzące zakończenie łapy.
CHÓD/RUCH:
Dumny, swobodny, lekki i elegancki

SZATA:

Bez podszycia, bujna, lśniąca, falista (nie należy mylić z lokowatą), nie miękka, lecz nieco twarda w dotyku, z jedwabistym połyskiem. Sierść ułożona płasko, włos dość delikatny, lekko uniesiony przez pofalowanie. Szata podobna, jak u ozdobnego angielskiego spaniela , jednak znacznie różni się od szaty pekińczyka; nie może również przypominać szaty szpica. Włos na głowie, kufie, przedniej części nóg i poniżej stawu skokowego jest krótki. Na tułowiu włos średniej długości, dłuższy na szyi – tworzy kryzę i żabot, opadając falami na klatkę piersiową; tworzy frędzle na uszach i tylnych partiach kończyn przednich; tył ud bujnie okryty miękkim włosem, tworzącym portki. Między palcami mogą być niewielkie kępki włosów, które mogą nieco wystawać, pod warunkiem, że nie powoduje to ciężkiego wyglądu łap, a raczej nadaje im wygląd subtelny, wydłużając je. U niektórych przedstawicieli rasy w dobrej kondycji włos osiąga długość 7,5 cm w kłębie, natomiast frędzle na ogonie – 15 cm.
MAŚĆ: Dopuszczalne są wszelkie maści na białym tle. Na tułowiu i nogach biel musi dominować. Mile widziana biel na głowie, w postaci mniej lub bardziej szerokiej strzałki. Na dolnej części głowy dopuszczalne białe znaczenie, jednak biel jako dominująca barwa głowy, stanowi wadę. We wszystkich przypadkach wargi, powieki, a zwłaszcza nos, muszą być pigmentowane.

WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:

Wysokość w kłębie: Około 28 cm.
Waga : dwie kategorie :
1. Mniej, niż 2,5 kg dla psów i suk.
2. Od 2,5 do 4,5 kg dla psów i od 2,5 do 5 kg da suk.
Minimalna waga : 1,5 kg.

WADY:

Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
• Płaska, jabłkowata i wypukła czaszka, jak u angielskich ozdobnych spanieli.
• Zbyt mocno lub zbyt słabo zaznaczony stop.
• Nos innej barwy, niż czarna.
• Garbonos lub wklęsły grzbiet kufy.
• Depigmentacja warg.
• Tyłozgryz i – szczególnie – przodozgryz.
• Małe, zbyt okrągłe, wyłupiaste oczy, jasnego koloru, ukazujące białka, gdy pies patrzy prosto przed siebie.
• Depigmentacja obwódek powiek.
• Karpiowaty lub łękowaty grzbiet.
• Zakręcony lub leżący płasko na grzbiecie ogon, opadający na jedną stronę (tzn. kość ogonowa, nie zaś frędzle, które – ze względu na swą długość – opadają w lokach).
• Wygięte przednie kończyny.
• Pogrubiałe nadgarstki.
• Słabe kończyny tylne.
• Tylne kończyny, widziane z tyłu, odchylone od linii pionowej w stawach kolanowych i łapach.
• Pojedynczy lub podwójny palec szczątkowy na tylnych kończynach jest niepożądany i stanowi wadę; należy je więc usuwać.
• Łapy zbieżne lub rozbieżne.
• Pazury nie dotykające podłoża.
• Uboga szata, miękka lub puszysta; włosy stojące prosto lub proste same w sobie; wełnista sierść i podszycie wskazują na krzyżowanie ze szpicem.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• Agresja lub nadmierna nieśmiałość.
• Nos różowy lub w różowe plamy.
• Przesadny prognatyzm, przodozgryz lub tyłozgryz posunięte tak dalece, że siekacze nie stykają się ze sobą.
• Porażenie języka lub język stale widoczny.

Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/77.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.