Rasy psów

Wybierz inną rasę

WYŻEŁ WĘGIERSKI SZORSTKOWŁOSY

Pochodzenie


Początki tej rasy sięgają najprawdopodobniej czasów, kiedy to hordy madziarskie przemierzając Europę zalały Węgry od wschodu. Towarzyszyły im psy, które miały stać się przodkami wyżła węgierskiego. W jego żyłach płynie też krew starożytnego gończego z Siedmiogrodu, tureckiego żółtego psa oraz pointera. Kolebką rasy jest gorąca węgierska puszta, pełna bogatej roślinności i zwierzyny łownej. Wiadomo, że Węgrzy mieli dobre psy gończe, które zapewne wykorzystali do tworzenia rasy. Jednakże słabość węgierskich myśliwych do angielskich seterów i pointerów spowodowała, że wyżłów węgierskich było z czasem coraz to mniej, a na początku XX wieku było ich już jak na lekarstwo. Dla ratowania rasy nieliczne pozostałe psy krzyżowano z wyżłami niemieckimi, pointerami a nawet z posokowcami, mniejszą wagę przywiązując do eksterieru, byle tylko zachować najbardziej charakterystyczna cechę rasy - żółte umaszczenie. Psy te niemal całkowicie wyginęły w trakcie dwóch wojen światowych. Na szczęście w latach czterdziestych kilka psów wysłano do Austrii, gdzie trafiły w ręce hodowców, którzy otoczyli je opieką i uchronili od wyginięcia. W 1920 roku powstała pierwsza księga rodowodowa a w 1936 wyżeł wegierski został uznany przez Międzynarodową Federacje Kynologiczną.

Odmiana szorstkowłosa powstała, jak to często bywa, na skutek przypadku. W jednym z miotów przyszedł na świat pies o szorstkiej sierści, skojarzono go potem z szorstkowłosymi wyżłami niemieckimi i chociaż odmiana została uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, to szorstkowłose vizsle są ciągle niewyrównane i bardzo rzadkie.
 

Wygląd

Wyżeł węgierski jest bardzo eleganckim, okazałym, proporcjonalnie zbudowanym psem. Jest lżejszy niż inne europejskie wyżły, ma prosty grzbiet, muskularne przedpiersie, głęboką i szeroką klatkę piersiową i kopiowany, nisko osadzony i noszony ogon, który w ruchu unosi się do poziomu grzbietu. Kończyny długie, proste, tylne słabo kątowane, łapy o dobrze wysklepionych palcach. Głowa bardzo szlachetna, czaszka szeroka, wyraźnie zaznaczony przełom czołowy. Oczy owalne, uszy nisko osadzone, długie, w kształcie lekko zaokrąglonej litery V, zwisające. Nos wyrazisty w kolorze sierści.
 

Wysokość w kłębie: psy: 58 - 64 cm suki: 54 - 60 cm.
Masa ciała: 22 - 30 kg.
 

Charakter, usposobienie

Wyżeł węgierski jest znakomitym, bardzo wszechstronnym psem myśliwskim, używanym do polowania na kuropatwy oraz ptactwo wodne, oraz jako płochacz, do polowania w zaroślach na bażanty i króliki. Ponadto doskonale sprawdza się jako tropowiec i aporter. Jest bardzo zrównoważony i daje się łatwo prowadzić, potrzebuje bliskiego kontaktu z przewodnikiem. Jest bardzo uczuciowy i wrażliwy, nie znosi szorstkiego traktowania. Nadaje się do uprawiania psich sportów, jest inteligentny i łatwy do szkolenia. Na Węgrzech wykorzystuje się go również jako psa ratowniczego.
 

Szata

Sierść dobrze przylegająca, szorstka, mocna, gęsta i matowa. Składa się z dwóch rodzajów włosa: okrywowego o długości około 2-3 cm podszytego gęstym, wodoodpornym podszerstkiem, który jednocześnie chroni psa przed zranieniami skóry. Na spodzie klatki piersiowej, brzuchu i dolnej części nóg sierść jest krótsza, bardziej miękka i nieznacznie cieńsza niż na tułowiu, podobnie na głowie i w górnych partiach nóg, gdzie dodatkowo ma ciemniejszy odcień.

Na głowie owłosienie dłuższe, wyraźne brwi podkreślają przełom czołowo-nosowy, a bardzo szorstka broda nadaje psu charakterystyczny wygląd. Po obu stronach szyi szata formuje V-kształtną szczotkę. Skóra ciasno przylegająca, bez fałdów, dobrze wybarwiona.

Umaszczenie:
różne odcienie rudego i piaszczystego złota. Skóra nieco ciemniejsza lub w tym samym kolorze. Czerwony, brązowy lub rozjaśniony kolor niepożądany. Mała łata na klatce piersiowej lub podgardlu, o średnicy nie większej niż 5 cm i białe znaczenia na palcach nie stanowią wady. Kolor fafli i obwódek oczu odpowiada barwie nosa.
 

Utrzymanie sierści wyżła węgierskiego szorstkowłosego w dobrej kondycji jest dużo bardziej pracochłonne niż krótkowłosego, ponieważ wymaga regularnego trymowania dla utrzymania szorstkości szaty.

Więcej na temat pielęgnacji wyżła węgierskiego szorstkowłosego oraz przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
 

Zdrowie

Wyżeł węgierski jest w zasadzie psem odpornym i zdrowym. Jak u każdego dużego psa istnieje zagrożenie dysplazją biodrową, jednak kupno psa w dobrej hodowli pozwala zminimalizować ryzyko jej wystąpienia. Częstszym schorzeniem układu kostnego jest enostoza, zwana młodzieńczym zapaleniem kości. Urazom ulega ogon i to nie na polowaniu, ale w czasie radosnego powitania. Jest to problem występujący u wielu ras, moi znajomi właściciele doga musieli na grzejniku zawiesić specjalny, wypełniony gąbką „obijacz”, bo pies tak się cieszył przy powitaniu, że dosłownie szatkował sobie ogon. Takich ran nie wolno lekceważyć, bo goją się bardzo długo i trudno.

Poważnym, zdarzającym się ostatnio u wyżłów węgierskich schorzeniem jest myositis - zapalenie tkanki mięśniowej tych  czaszki, które umożliwiają pobieranie i przełykanie pokarmu.

Wyżeł węgierski jest bardzo odporny na wysokie temperatury, natomiast jest niesłychanie wrażliwy na chłód. W zimie marznie, nie można go zbyt długo zastawiać na dworze, chyba, że sprawimy mu ciepłe, twarzowe poncho. 
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Wyżeł węgierski ma wiele cech, które sprawiają, że oprócz bardzo wszechstronnych uzdolnień myśliwskich jest również niezwykle sympatycznym psem rodzinnym i do towarzystwa. Jest bardzo oddany właścicielowi, wierny i przywiązany, wyraźnie czerpie przyjemność ze spełniania jego poleceń. Najchętniej uczestniczyłby we wszystkich jego zajęciach.
         

Potrzebuje dużo ruchu, nadaje się więc dla osoby lubiącej aktywny tryb życia, uprawiającej jogging albo lubiącej rowerowe wycieczki. Idealnym dla niego miejscem jest dom nad jeziorem, bo jest świetnym pływakiem. Potrzebuje bliskości człowieka i mimo, że jest psem myśliwskim jest bardzo posłuszny i łatwy do ułożenia, byle tylko stosować metodę chwalenia i nagradzania a nie karcenia. Poradzi z nim sobie nawet osoba nieposiadająca doświadczenia, musi tylko pamiętać, że ten pies ma bardzo wrażliwą psychikę, nie wolno na niego podnosić głosu, nie mówiąc o jakichkolwiek karach fizycznych.

Jest pozbawiony agresji, z radością wita gości, o pojawieniu się intruza powiadomi szczekaniem ale z pewnością go nie zaatakuje. Jest bardzo przyjacielsko nastawiony do dzieci, choć jeśli sa małe, nie powinno się ich zostawiać bez nadzoru, żeby niechcący nie zrobił im krzywdy.

Zalety i wady

+ wszechstronny pies myśliwski
+ miły pies rodzinny i do towarzystwa
+ bardzo przywiązany do właściciela
+ przyjazny wobec dzieci
+ inteligentny i łatwy do szkolenia
+ spokojny i mało hałaśliwy
+ nadaje się do wszystkich psich sportów
+ łatwy w pielęgnacji
  - wymaga dużo ruchu


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 239
WYŻEŁ WĘGIERSKI SZORSTKOWŁOSY
(Drotzörü Magyar Vizsla)
Kraj pochodzenia: Węgry
Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.04.2000
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski zdolny do pracy w polu, lesie i wodzie, mający typowe zdolności myśliwskie: doskonały węch, stanowczość w stójce, doskonałe aportowanie i determinację przy trzymaniu się śladu, nawet podczas pływania. Odporny na ekstremalne warunki pogodowe. Przeznaczeniem wyżła węgierskiego krótkowłosego jest bycie doskonałym psem polującym; lęk przed wystrzałem, niechęć do stójki i aportowania oraz wody jest niepożądana. Z powodu jego spokojnej natury i zdolności adaptacyjnych, może być trzymany jako pies domowy.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane (próby polowe i wodne).


RYS HISTORYCZNY:
Wyżeł węgierski szorstkowłosy (Vizsla) został stworzony poprzez skrzyżowanie wyżła węgierskiego krótkowłosego z wyżłem niemieckim ostrowłosym w latach trzydziestych dwudziestego wieku. Właściwości tej rasy są identyczne z wyżłem węgierskim krótkowłosym.

WYGLĄD OGÓLNY:

Żywy, złotorudy pies myśliwski, suchy i szczupły, lecz bardziej krzepki niż wyżeł węgierski krótkowłosy. Jego powierzchowność ucieleśnia zdolności wszechstronnego wyżła, wytrwałego, zdolnego do pracy i o ugodowej naturze.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia niewiele przewyższa wysokość w kłębie.
Głębokość klatki piersiowej jest nieznacznie mniejsza od połowy wysokości w kłębie.
Kufa jest trochę krótsza od połowy długości głowy.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Czuły, inteligentny, pewny siebie pies, łatwy do szkolenia, gdy nie jest źle traktowany. Pozostaje w kontakcie z przewodnikiem, namiętny w poszukiwaniu, uparty, o dobrym węchu i pewny w stójce.

GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Lekko wysklepiona o średniej szerokości z niezbyt głęboką bruzdą sięgającą od umiarkowanie rozwiniętego guza potylicznego do czoła. Łuki brwiowe umiarkowanie rozwinięte.
Przełom czołowo-nosowy (stop): umiarkowany.
Trzewioczaszka:
Nos: dobrze rozwinięty i szeroki, z nozdrzami tak rozwartymi jak to tylko możliwe. Kolor wierzchołka nosa harmonizuje w odcieniu z kolorem szaty.
Kufa: stępiona, nie spiczasta, z silnymi szczękami, silnie umięśniona.
Grzbiet nosa prosty.
Fafle: ciasno przylegające, wargi nie zwisające.
Uzębienie: potężne szczęki z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, górna szczęka dokładnie pokrywa się z żuchwą tworząc kwadrat, 42 zęby
Policzki: silne, dobrze umięśnione.
Oczy: lekko owalnego kształtu, średniej wielkości, z dobrze przylegającymi powiekami. Brązowe oko harmonizuje z umaszczeniem szaty, preferowane tak ciemne jak to możliwe, o inteligentnym i żywym wyrazie.
Uszy: osadzone niezbyt wysoko i nieco w tyle głowy. Cienkie płaty o kształcie zaokrąglonego V wiszą blisko policzków. Nieznacznie krótsze niż u wyżłów węgierskich krótkowłosych.
Szyja: średniej długości, harmonizującej z wyglądem ogólnym. Kark bardzo umięśniony i lekko wygięty. Ciasno przylegająca skóra na podgardlu.

TUŁÓW:
Kłąb: wyraźny i umięśniony.
Grzbiet: solidny, silny, dobrze umięśniony, napięty i prosty. Kręgi powinny być dobrze osłonięte mięśniem i niedostrzegalne.
Lędźwie: krótkie i szerokie, proste lub lekko łukowate. Odcinek od grzbietu do lędźwi dobrze związany.
Zad: szeroki, dobrze umięśniony i dostatecznie długi, lekko ścięty, nachylający się nieznacznie do ogona.
Klatka piersiowa: głęboka i obszerna o dobrze rozwiniętej muskulaturze i umiarkowanie łukowatym przedpiersiem; mostek zachodzący do tyłu tak daleko, jak to możliwe. Mostek i łokieć powinien być na tej samej wysokości. Żebra umiarkowanie wysklepione, ostatnie wygięte do tyłu.
Linia podbrzusza: elegancka, napięta, wygięta w łuk ku tyłowi, brzuchnieznacznie podkasany.

OGON:
Osadzony nieco nisko, silny u nasady, zwężający się ku końcowi, dobrze pokryty gęstą szatą. W krajach, gdzie kopiowanie jest dozwolone, ogon może być skracany do 1/4 naturalnej długości, by uniknąć wypadków w czasie polowania. Jeśli kopiowanie nie jest dozwolone, ogon sięga aż do stawu skokowego i jest sierpowato wygięty w górę. W czasie ruchu noszony poziomo.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie: o mocnym kośćcu, silnie umięśnione. Widzianeod przodu są proste i równoległe. Widziane z profilu są pionowe i dobrze ustawione pod tułowiem.
Barki: długie, pochyłe i płaskie; elastyczne, o silnej i suchej muskulaturze. Dobre kątowanie pomiędzy łopatką a ramieniem; łopatka dobrze związana.
Łokcie: przylegające do tułowia, jednakże nie wygięte ani do wewnątrz ani na zewnątrz. Dobre kątowanie pomiędzy ramieniem a przedramieniem.
Przedramię: długie, proste, wystarczająco umięśnione, o silnym, lecz nie grubym kośćcu.
Staw skokowy: suchy, muskularny.
Nadgarstki: krótkie, nieznacznie pochyłe.
Przednie łapy: koloru ciemnobrązowego, lekko owalne, wystarczająco wygięte, o silnych palcach i mocnych pazurach. Opuszki twarde, jędrne, ciemnoszare. Łapy paralelne w czasie ruchu i w pozycji statycznej.
Kończyny tylne: dobrze ukątowane o silnym kośćcu; widziane od przodu są proste i równoległe.
Udo: długie, dobrze umięśnione. Dobre kątowanie pomiędzy miednicą, a udem.
Staw kolanowy: dobrze ukątowany.
Podudzie: długie, suche, o silnie rozwiniętej muskulaturze, długości niemal równej długości ud. Dobre kątowanie pomiędzy podudziem a śródstopiem.
Stawy skokowe: silne, suche i umięśnione, dobrze opuszczone.
Śródstopia: pionowe, krótkie i suche.
Tylne łapy: podobne do przednich.

CHODY:
Typowy chód to ożywiony, energiczny i lekko kryjący ziemię kłus, elegancki i o dużym zasięgu. W czasie pracy w polu porusza się niewyczerpującym galopem. Grzbiet i linia podbrzusza są ustabilizowane i pozostają w poziomie. Dobre, wysokie noszenie głowy. Kroczenie niepożądane.

OKRYWA WŁOSOWA:

Dobrze przylegająca, szorstka, mocna, gęsta i matowa. Długość zewnętrznego płaszcza wynosi 2-3 cm z gęstym, odpornym na wodę podszerstkiem. Linia ciała nie musi być przykryta dłuższym włosem. Struktura owłosienia, jego twardość i gęstość ma zapewnić jak najlepszą ochronę przed warunkami pogodowymi i zranieniami skóry. Na spodzie klatki piersiowej, brzuchu i dolnej części nóg sierść jest krótsza, bardziej miękka i nieznacznie cieńsza niż na tułowiu; włos na głowie i górnych partiach nóg jest krótszy i jednocześnie nieco ciemniejszy, jednakże nie miękki i gęsty.
Wyraźne brwi akcentują przełom czołowo-nosowy. Ten silny i niezbyt długi (2-3 cm) włos tworzy bardzo szorstką brodę po obu stronach kufy, podkreślającą zdecydowany wyraz głowy. Po obu stronach szyi szata formuje V-kształtną szczotkę.
Skóra: ciasno przylegająca, bez fałd, dobrze wybarwiona.
Umaszczenie: różne odcienie rudego i piaszczystego złota. Skóra nieco ciemniejsza lub w tym samym kolorze. Czerwony, brązowy lub rozjaśniony kolor niepożądany. Mała łata na klatce piersiowej lub podgardlu, o średnicy nie większej niż 5 cm i białe znaczenia na palcach nie stanowią wady. Kolor fafli i obwódek oczu odpowiada barwie nosa.

WZROST:
Wysokość w kłębie: psy: 58 - 64 cm suki: 54 - 60 cm
Właściwe proporcje i symetria jest ważniejsza niż wzorcowy wzrost.

WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

Wady dyskwalifikujące:
- Silne odchylenia w charakterystyce płci.
- Nietypowa głowa.
- Plamisty (motyli) nos.
- Nadliczbowe zęby poza linią zgryzu; brak jednego lub więcej siekaczy, kła, 2-4 przedtrzonowców, 1-2 zębów trzonowych; więcej niż dwa P1; M3 są ignorowane. Niewidoczne zęby są uznawane za brakujące.
- Nadliczbowe zęby poza linią innych.
- Rozszcze podniebienia, zajęcza warga.
- Jasnożółte oczy. Bardzo luźne powieki, wywinięte lub podwinięte.
- Distichiasis (podwójny rząd rzęs).
- Zaznaczone podgardle.
- Wilcze pazury.
- Bardzo nieprawidłowy ruch.
- Cienka szata, bez podszerstka. Długa, miękka, jedwabista, kędzierzawa, kosmata lub wełnista szata. Brak szczotek na nogach.
- Ciemnobrązowy lub bladożółty kolor. Różnokolorowe, niejednolite umaszczenie. Biała łata na klatce piersiowej o średnicy większej niż 5 cm.
- Białe łapy.
- Brak pigmentacji na skórze lub na faflach i obwódkach oczu.
- Jakiekolwiek słabości charakteru.
- Odchylenia od wysokości w kłębie większe niż 2 cm w obie strony.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/239.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.