Rasy psów

Wybierz inną rasę

PIES GRENLANDZKI

Pochodzenie


Psy grenlandzkie, jedna z najbardziej pierwotnych ras na świecie, istniały już w czasach starożytnych na terenie Arktyki. Wśród ich przodków najprawdopodobniej znalazły się psy towarzyszące plemionom, które 12 tysięcy lat temu przybyły na te tereny z dalekiej Syberii. Kynolodzy wywodzą stąd wniosek, że psy grenlandzkie mogą być spokrewnione z syberyjskim husky, natomiast, co już jest pewne, w nowym miejscu skoligaciły się z zamieszkującymi te okolice północnymi wilkami.



Rodzina Inuitów

Kiedy ich właściciele zadomowili się tu na dobre i przekształcili w dzisiejszych Inuitów, bez problemu przystosowali się do niełatwego życia w surowym, arktycznym klimacie. W lecie żyli w wykonanych ze skór namiotach, natomiast na okres zimowy przenosili się do igloo. Głównym źródłem ich pożywienia oraz surowców na odzież, namioty i łodzie, były karibu, foki, morsy, niedźwiedzie, ryby a nawet wieloryby. W poszukiwaniu jedzenia przenosili się z miejsca na miejsce, nic więc dziwnego, że towarzyszyły im psy, które wykorzystywali do ciągnięcia ładunków oraz polowania na białe niedźwiedzie i foki. Ich zadaniem było osaczenie niedźwiedzia i znalezienie w lodowej tafli niewielkiego otworu, przez który foki wychylały się z wody dla zaczerpnięcia powietrza. Resztę robili myśliwi.

Mimo, że psy grenlandzkie wiernie służyły swoim właścicielom, nie były przez nich dobrze traktowane. Pozostawione same sobie, słabo żywione, musiały nauczyć się kłusownictwa żeby zdobyć coś do jedzenia. Bywało że same były przez swoich właścicieli lub inne psy z tej samej sfory zjadane. Ciężkie warunki i ostra rywalizacja w walce o przetrwanie spowodowały, że wiele z nich wyginęło, przeżyły te, które były najsilniejsze i najbardziej zaradne. Być może dzięki temu stały się wyjątkowo odporne, mają niewielkie wymagania i potrafią bardzo ciężko pracować w ekstremalnie trudnych warunkach.
 

 


Psy grenlandzkie bardzo długo żyły niemal wyłącznie w kraju swojego pochodzenia. Z czasem przyjeżdżający tu wielorybnicy i handlarze skórami docenili ich wielkie zalety jako psów zaprzęgowych i to oni jako pierwsi zabrali je poza Grenlandię w inne rejony świata. Jednak dopiero uczestnictwo w wyprawie Roalda Amundsena w 1911 roku, uwieńczone zdobyciem bieguna południowego spowodowało, że na większą skalę zaczęto się nimi interesować. Nie ulega wątpliwości, że uczestnicząc w tej wyprawie i biegnąc w zaprzęgu razem z samoyedami, bardzo istotnie przyczyniły się do jej sukcesu. Zaledwie dwa lata później, w 1913 roku, grenlandy pojawiły się w Europie. Zostały tu przywiezione przez Szwajcarów, którzy postanowili je wykorzystać przy budowie linii kolejowej na lodowcu Jungfrau. Po jej zakończeniu całe ich stado pozostało tu do 2009 roku, a przejażdżki ciągniętymi przez nie zaprzęgami stały się wielką atrakcją turystyczną.


Paul Eugène Victor

Mimo, że ciągle przywożono pojedyncze psy do Europy, przez wiele lat znane były głównie wśród polarników. Cywilizowany świat dowiedział się o nich dopiero w 1936 roku, kiedy to francuski podróżnik, etnolog i pisarz Paul Eugène Victor przywiózł je do Francji ze swojej pierwszej polarnej ekspedycji. W tym przedsięwzięciu towarzyszyli mu trzej przyjaciele, dwaj Francuzi Robert Gessain i Michel Perez oraz Duńczyk Eigil Knuth.Wraz z nimi prowadził tam badania naukowe pod auspicjami paryskiego Muzeum Etnograficznego. Spędził na Grenlandii dwa lata, co pozwoliło mu przemierzyć ją z zachodu na wschód, pokonać zaprzęgiem ponad 1000 kilometrów, poznać zwyczaje Inuitów, biegle nauczyć się języka i zachwycić się ich psami.

Po powrocie do Francji Paul Eugène Victor napisał wiele artykułów naukowych, miał niespotykane jak na owe czasy wyczucie medialne, był obecny dosłownie wszędzie. Stał się ekspertem od problematyki polarnej, konsultantem filmu Jacquesa Feydera „La loi du Nord” - Prawo Północy, organizował liczne spotkania, zyskując wielką popularność i zainteresowanie. Wojna przerwała jego działalność, ale wrócił do niej natychmiast po jej zakończeniu. Powiedział kiedyś „Nie znoszę zimna, śniegu, mrozu i lodowatego wiatru a spędziłem w takich warunkach ponad 50 lat mojego życia. Trzeba być szalonym, prawda ?” Zmarł w 1995 roku, zostawił po sobie wspaniałą spuściznę, nikt tyle co on nie zrobił dla popularyzacji psa grenlandzkiego.

Grenlandia bardzo się od tego czasu zmieniła i unowocześniła. Mieszkańcy nadal hodują tu swoje psy i co roku organizują konkursy psich zaprzęgów, które dziś nie są już środkiem transportu, lecz budzącą duże zainteresowanie i przynoszącą spore dochody atrakcją dla turystów. Od lat konkurencją dla psa grenlandzkiego były przywożone na wyspę szybsze od niego syberyjskie husky i cięższe malamuty. Ponieważ stwarzało to możliwość rozmaitych krzyżówek na początku XX wieku rząd Danii zabronił wwożenia na wyspę jakichkolwiek innych psów i wywożenia z niej grenlandów bez specjalnego zezwolenia. Ta decyzja bardzo się im przysłużyła, to dzięki niej psy grenlandzkie jako jedne z nielicznych przetrwały w swej pierwotnej postaci. W 1967 roku powstał pierwszy wzorzec rasy.

Dziś najwięcej psów tej rasy nadal żyje na Grenlandii, która administracyjnie należy do Danii, gdzie również są dość popularne. Poza tym spotyka się je w Finlandii, Norwegii, Szwecji a także w Czechach. Do Polski pierwsza suczka tej rasy przyjechała w 1966 roku, sprowadzona do hodowli Polarna Legenda, w której przyszedł na świat pierwszy polski miot tej rasy. Druga grenlandka została sprowadzona w tym samym roku, do hodowli Merkambertaner. Niestety, mimo dobrego początku rasa, choć zasługuje na większe zainteresowanie, nadal pozostaje nieliczna. Obserwując do czego nadmierna popularność doprowadziła niektóre rasy, chyba jednak należy się z tego cieszyć.


Wygląd


Mł.Ch.PL Mł.Zw.KL ARIA Snow Sled i siberian husky Diego Oldori Energy Sunbeam
Wł. hod. Darkness in the Forest

Pies grenlandzki jest bardzo mocno i proporcjonalnie zbudowanym psem, którego sylwetka zawiera się w prostokącie: stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10:11. Suki mogą być nieco dłuższe. Ma prosty lub nieznacznie opadający grzbiet, głęboką klatkę piersiową, szerokie lędźwie i co najwyżej lekko podciągnięty brzuch. Ogon niezbyt długi, gruby, krzaczasty, wysoko osadzony, noszony zagięty lub zawinięty nad grzbietem.


Głowa osadzona na dość krótkiej silnej szyi, szeroka, lekko wysklepiona, o wyraźnym, lecz niezbyt mocno zaznaczonym stopie. Oczy nieco skośne, o śmiałym wyrazie. Nie mogą być wyłupiaste lub głęboko osadzone. Preferowane ciemne, ale barwa zgodna z umaszczeniem szaty jest dopuszczalna. Obwódki oczu ściśle przylegające. Uszy bardzo ruchome, prosto noszone, raczej małe, trójkątne, o zaokrąglonych końcach. Kufa klinowata, ale nie spiczasta, grzbiet nosa prosty i szeroki. Trufla nosowa duża, latem powinna być czarna, ale może być również dostosowana do koloru szaty, u psów o czerwono-złotym umaszczeniu najczęściej wątrobiana. Zimą jej barwa może stać się cielista, co określa się mianem „zimowego nosa”. Szczęka i żuchwa mocne, wargi cienkie i ściśle przylegające. Uzębienie mocne i pełne, zgryz nożycowy. 
 


TURUQ Freezing moon. Wł. hod. Snow Sled


Kończyny przednie oglądane z przodu idealnie proste, o silnej muskulaturze i mocnym kośćcu. Łopatki umiarkowanie kątowane, łokcie ściśle przylegające do tułowia. Kończyny tylne widziane z tyłu idealnie proste, silnie umięśnione, o mocnym kośćcu i umiarkowanym kątowaniu. Łapy dość duże, silne, zaokrąglone, z mocnymi pazurami i opuszkami.

Wysokość psa w kłębie:
psy – 60 cm i więcej, suki – 55 cm i więcej
Masa ciała: wzorzec nie precyzuje
 

Charakter, usposobienie

Grenlandy zostały wyhodowane jako psy pociągowe oraz myśliwskie, do polowania na niedźwiedzie i foki. Do dziś zachowały wszystkie pierwotne instynkty i predyspozycje, dzięki którym mogą żyć nadal w ekstremalnych warunkach podbiegunowych, w których muszą ciężko pracować i niejednokrotnie walczyć o przetrwanie. Jeśli jakiekolwiek psy są w stanie same, dzięki własnej samodzielności i zaradności przetrwać w dzikiej naturze, to właśnie grenlandy.

Niektórzy właściciele twierdzą, że w ich charakterze doszukać się można cech kotów (niezależność, duma i umiejętność błyskawicznego reagowania) oraz wilków (siła, odwaga, wytrzymałość, spryt i inteligencja). Są wyjątkowo pracowite i pełne energii, w swojej ojczyźnie potrafią ciągnąć zaprzęgi z takim zaangażowaniem, że to przewodnik musi kontrolować długość trasy i odpowiednio planować miejsce odpoczynku, żeby nie doprowadziły się do wycieńczenia.


TURUQ Freezing moon i LILO Greenland Stars. Wł. hod. Snow Sled


Są to jak widać psy o mocnym charakterze, niezależne, ze skłonnością do dominacji. Nie ma ich w Europie dużo, ale te które są, zachowały wszystkie cechy charakteru psa pierwotnego. Potrzebują zajęcia i aktywności fizycznej na świeżym powietrzu, stąd też wiele z nich jest w rękach entuzjastów psich zaprzęgów. Ale nie muszą uprawiać tego sportu, pies grenlandzki będzie równie szczęśliwy towarzysząc swojemu panu w dogtrekkingu, joggingu lub biegając z nim przy rowerze. Może również godzinami ciągnąć sanki z dziećmi i szaleć z nimi na śniegu.

Właściciel musi sobie zdawać sprawę z tego, że jest to pies o silnym instynkcie stadnym, który do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje wyraźnie ustalonej hierarchii. Dlatego podstawą wychowania jest bardzo wczesna socjalizacja i ustalenie przywódczej pozycji właściciela. Pies, któremu pozwala się na wszystko lub pozostawiony sam sobie, szybko dojdzie do wniosku, że nie musi się podporządkować swojemu opiekunowi i z pewnością to wykorzysta. Zmiana złych nawyków może się okazać wyjątkowo trudna, dlatego lepiej psa uczyć niż oduczać.

Szkolenie grenlandów nie jest łatwe i wymaga dużej cierpliwości - są to psy bardzo inteligentne, ale jednocześnie wyjątkowo niezależne i ostre traktowanie może nawet wywołać agresję. Im młodszy pies tym łatwiej go ułożyć, nie wolno więc zwlekać z wychowaniem i szkoleniem. Właściciel musi poświęcić mu dużo czasu, zdobyć jego zaufanie i być dla niego autorytetem, wykorzystać każdą okazję, by utrwalać swoją przywódczą pozycję, dobrze go ułożyć i wszystkiego nauczyć. Nigdy nie wolno na niego krzyczeć, ani tym bardzie stosować przemocy, bo się zbuntuje i odmówi współpracy, natomiast spokój, żelazna konsekwencja, nagradzanie a nie karanie, daje doskonałe efekty. Warto również pamiętać o tym, że dla wielu psów bardziej cenną nagrodą niż smakołyk jest okazanie wielkiej radości z jego sukcesu i chwila szaleńczej zabawy. Pies grenlandzki dojrzewa późno, fizycznie i mentalnie staje się dorosły dopiero między drugim a trzecim rokiem życia. Nauka w związku z tym trwa dłużej, ale za to tego, czego się raz nauczył raczej nie zapomina.


Waldemar Stawowczyk -19 krotny mistrz Polski, 5 krotny mistrz świata i 3 krotny mistrz
Europy oraz część z jego zwycięskich grenlandów: SAYUK, SLEPNIR, SAGA i VIGGO.

 

Szata

Pies grenlandzki ma typową dla północnych psów zaprzęgowych solidną szatę, skutecznie chroniącą go przed zimnem i doskonale przystosowaną do panujących w tym rejonie warunków atmosferycznych. Jego sierść składa się z gęstego, prostego, grubego włosa okrywowego, który nie może tworzyć loków lub fal, oraz delikatnego, bardzo gęstego podszerstka. Na głowie i na kończynach jest dość krótka, natomiast na tułowiu wyraźnie dłuższa i bardziej obfita. Na spodniej części ogona włos jest długi, co daje wrażenie krzaczastości.

Umaszczenie:
Dopuszczalne jest każde umaszczenie, zarówno jednolite, jak i w łaty. Natomiast umaszczenie albinotyczne jest wadą dyskwalifikującą.

Sierść grenlanda wymaga nieskomplikowanej, ale bardzo systematycznej pielęgnacji, zwłaszcza w okresie linienia, kiedy to zrzuca nieprawdopodobne ilości włosa.

Więcej na temat pielęgnacji sierści psa grenlandzkiego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj


DARKNESS IN THE FOREST Mountain Stream. Wł. hod. Darkness in the Forest
 

Zdrowie

Psy grenladzkie są wyjątkowo odporne na niskie temperatury, sięgające nawet minus 40-50°C. Za to bardzo źle znoszą upały, trzeba im podczas takiej pogody zapewnić zacienione, chłodne miejsce do wypoczynku i pod dostatkiem wody do picia. Na dłuższy spacer można je zabrać wcześnie rano lub dopiero wieczorem, po zachodzie słońca.

Są to psy silne i zdrowe, praktycznie nie chorują a schorzenia genetyczne zdarzają się u nich niezwykle rzadko. Natomiast podobnie jak u wszystkich psów dużych ras, może wystąpić zwichnięcie stawu biodrowego. Co do ich długowieczności zdania właścicieli są podzielone: jedni twierdzą, że psy te żyją około 13-15 lat, inni, że zachowując do końca pełnię energii, odchodzą nagle, w wieku około 10 lat.


AMOK Snow Sled FCI. Wł. hod. Snow Sled 

 

Do kogo pasuje ten pies ?

Pies grenlandzki jest doskonałym towarzyszem dla osób, które lubią psy naturalne, od lat nietknięte prowadzoną przez człowieka selekcją hodowlaną, sportowy tryb życia i aktywne spędzanie każdej wolnej chwili w plenerze. Nie jest to pies, który dostosuje się do każdej rodziny, podrepcze za swoim panem do kiosku po gazetę, a potem posłusznie wróci do domu i spokojnie spędzi dzień w swoim legowisku lub na kanapie. Decydując się na zakup psa grenlandzkiego, trzeba koniecznie poznać jego potrzeby i charakter, skonfrontować je ze swoimi przyzwyczajeniami oraz sposobem życia i zdecydować czy jedno do drugiego pasuje. Grenlandczyk może dać swojemu opiekunowi bardzo dużo radości i satysfakcji, ale jeśli ten nie stanie na wysokości zadania, nie potrafi go odpowiednio ułożyć i nie zapewni mu trybu życia i aktywności jakich ten pies potrzebuje, może mieć z nim sporo problemów. Choć grenlandczyk jest bardziej „północny” i bardziej pierwotny od pozostałych psów zaprzęgowych, ktoś, kto miał już któregoś psa z tej grupy, z pewnością lepiej go zrozumie i łatwiej z nim sobie poradzi.


Waldemar Stawowczyk ze swoimi wspaniałymi grenlanami


Pracując w zaprzęgu, grenlandy nie miały zbyt wiele okazji do tworzenia bliskich więzi z człowiekiem, ale to nie znaczy, że nie potrafią bardzo mocno przywiązać się do swoich opiekunów i tak jak wiele innych psów, docenić uroki domowych pieleszy. W miarę jak na północy traktory śnieżne zastępują psy zaprzęgowe, zmieniają się również ich przyzwyczajenia i coraz bardziej zbliżają się do człowieka. Poza jego naturalnym środowiskiem, idealnym dla psa grenlandzkiego miejscem do życia jest dom z dużym ogrodem. Traktowany jak członek rodziny bardzo zżywa się ze swoimi opiekunami. Bywa, że wybiera jedną osobę, która jest dla niego najważniejsza, nietrudno odgadnąć, że jest nią ten, kto uprawia z nim jakiś sport lub chodzi z nim na spacery.


ATICA Snow Sled FCI. Wł. hod. Snow Sled


Do mieszkania w bloku się nie nadaje, za bardzo kocha naturę, pozostawiony sam w domu może dawać wyraz swojej tęsknocie za wolnością. Warto wiedzieć, że grenland praktycznie nie szczeka, ale za to kiedy jest zestresowany - wyje. Jest to pies ukształtowany przez wieki do ciężkiej pracy, niewybiegany, pozostawiony sam w domu będzie się nudził i wówczas jego wycie może dla sąsiadów stać się nie do zniesienia. Dla zabicia czasu potrafi również poczynić znaczne szkody w mieszkaniu. W domu jednorodzinnym może dużo czasu spędzać na dworze, bo bardzo to lubi, ale musi mieć możliwość swobodnego biegania. Nie może być zamknięty cały dzień w kilkumetrowym kojcu, bo to zniszczy jego psychikę. Jest to pies, który zawsze żył w stadzie, jeśli ma pełnić rolę psa rodzinnego, musi mieć bliski kontakt ze swoimi opiekunami, bo tylko wtedy będzie miał poczucie, że jest członkiem rodziny. Do obrony się nie nadaje, jest za to dobrym stróżem, ogranicza się jednak do powiadomienia właścicieli i odstraszenia intruza. Nie należy oczekiwać, że podejmie próbę jego unieszkodliwienia, bo to nie leży w jego naturze.


Mł.Ch.PL Mł.Zw.KL ARIA Snow Sled z rodziną. Wł. hod. Darkness in the Forest


Bardzo przywiązuje się do swojej rodziny, choć w okazywaniu uczuć bywa bardziej niż inne psy powściągliwy. Potrzebuje spokojnego, konsekwentnego opiekuna, który jest dla niego autorytetem i niekwestionowanym przywódcą. Dopóki nie straci do niego zaufania, nie będzie próbował się buntować i nie wymówi mu posłuszeństwa, ale jeśli uzna, że jego pan sobie w tej roli nie radzi, może się to zdarzyć.

W rozważaniach dotyczących wyboru rasy szczególnie ważnym problemem jest stosunek psa do dzieci. Grenlandy bardzo je lubią i świetnie się z nimi dogadują, jedynie w przypadku małych dzieci problemem może być to, że są to psy duże, bardzo żywiołowe i w zabawie mogą niechcący zrobić dziecku krzywdę. Ale to dotyczy wszystkich psów, dlatego rodzice koniecznie powinni starannie wychować psa, a także nauczyć dzieci jak należy z nim postępować. Dzieciom należy uświadomić, że pies też ma prawo do świętego spokoju, nie wolno robić mu krzywdy, zamęczać go i przede wszystkim nie zostawiać dzieci z psem bez nadzoru dorosłych. To przede wszystkim od odpowiedzialności rodziców zależy jak ułożą się relacje ich dzieci z psem. 


ZET Mountain Stream i VIJA Eskimoteam z dziećmi na Ranczu u Amadeusza
Wł.hodowla Mountain Stream


Psy grenlandzkie są z reguły przyjazne w stosunku do ludzi, również tych który nie znają. Nigdy nie zaczepią nikogo na ulicy, także bez problemu wpuszczą gości do swojego domu. Najczęściej jednak przez dłuższy czas zachowują dystans i stosują wobec nich politykę ograniczonego zaufania. Choć dadzą się pogłaskać, same nigdy się o pieszczoty nie dopraszają. Może się również zdarzyć, że kiedy właściciel wyjdzie do drugiego pokoju, ograniczą im swobodę przemieszczania.

Relacje grenlanda z innymi psami w tym samym domu wymagają szczególnej uwagi właściciela, bo mają dominujący charakter i silny instynkt stadny. Oznacza to że grupa, a dwa psy to już grupa, musi ustalić kto jest jej liderem, przy czym im większa sfora, tym bardziej znacząca jest jego pozycja. W tej sytuacji to właściciel musi być mającym niepodważalny autorytet przywódcą, bo tylko to zapobiegnie rywalizacji między członkami stada. Są to psy, które przez wieki musiały walczyć nie tylko o miejsce w stadzie, ale także o przeżycie i perfekcyjnie tę sztukę opanowały. Jeśli stawały do walki, to nie po o żeby dać przeciwnikowi nauczkę, ale po to żeby go fizycznie wyeliminować. Skłonność do bójek i dominacji mają zakodowaną w genach, ale wczesna socjalizacja i ustalenie właściwych relacji w domowym stadzie jest w stanie wszelkiego rodzaju rozwiązaniom siłowym skutecznie zapobiec. Najlepszym na to dowodem są hodowle, w których różne wielkie, powszechnie uznane za niebezpieczne psy, żyją w przyjaźni z małymi psami i kotami, a w ich zabawach uczestniczą dzieci. Prawda jest taka, że cokolwiek pies ma w genach, to jaki jest, zależy przede wszystkim od właściciela i trudu jaki włożył w jego wychowanie. 


Vija Eskimoteam Wł.hodowla Mountain Stream

Procentuje to zwłaszcza na spacerach, bo wcześnie socjalizowany i dobrze wychowany pies nie powinien wdawać się w utarczki z innymi, zwłaszcza szukającymi zaczepki psami. Dlatego też trzeba wszelkie zachowania konfrontacyjne konsekwentnie wyhamowywać a za powstrzymanie się od nich psa nagradzać i chwalić. Na ruchliwej ulicy trzeba go zawsze prowadzić na smyczy, żeby móc w każdej chwili powstrzymać, gdyby nagle odezwał się jego instynkt łowiecki i zdecydował się pogonić za biegnącym kotem.

Grenland jest psem pełnym energii, potrzebującym dużo aktywności fizycznej, dlatego spacery są dla niego niezwykle ważne, nie należy się jednak łudzić, że spacerowanie po mieście jest w stanie tę potrzebę zaspokoić. Często się słyszy, że psy zaprzęgowe muszą koniecznie codziennie biegać, co oczywiście nie jest prawdą, bo przecież w naturze pracują zrywami, zawsze jest na przemian ciężka trasa a potem dłuższy wypoczynek. Ten sam rytm trzeba zachować także wobec psów żyjących w naszych domach: trzy spacery dziennie, przy czym jeśli poranny lub wieczorny uda się połączyć ze wspólnym joggingiem, pies będzie zachwycony i resztę dnia spokojnie spędzi w domu. Natomiast podczas weekendu w zależności od pory roku, przydała by się daleka wycieczka, rodzinna wyprawa rowerowa z psem, biegi na nartach lub ciągnięcie sanek z dziećmi. Wspomnienia tak spędzonego czasu pozwolą mu spokojnie doczekać do następnej soboty. Jest to idealny pies dla osoby lubiącej aktywny tryb życia, tych jego potrzeb nie da się zmienić, jeśli więc ktoś lubi spędzać czas w domu, niech z posiadania psa tej rasy zrezygnuje.
 


ZET Mountain Stream i VIJA Eskimoteam na Ranczu u Amadeusa
Wł.hodowla Mountain Stream


Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza złoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy

Wzorzec FCI nr 274 / 5. 05. 2003/, wersja angielska
PIES GRENLANDZKI
(Grønlandshund / Greenland Dog)
TŁUMACZENIE: Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Grenlandia.
PATRONAT: Dania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 25.03.2003.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies zaprzęgowy.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 1 Nordyckie psy zaprzęgowe.
Bez prób pracy.

ZARYS HISTORII RASY:
Pies grenlandzki jest jedną z najstarszych ras psów na świecie; już od zamierzchłych czasów używany był przez Eskimosów do celów transportowych i myśliwskich. Selekcja hodowlana opierała się przede wszystkim na poszukiwaniu u przedstawicieli rasy takich cech, jak duża siła fizyczna, odporność i wytrzymałość, choć oczywiście brano pod uwagę także atrakcyjny wygląd. Ze względu na swą krzepką naturę, pies grenlandzki jest psem dla ludzi ceniących aktywny tryb życia. To znakomity towarzysz dla ludzi lubiących spacery po lesie lub górach, z psem ciągnącym lub niosącym ich ekwipunek.

WRAŻENIE OGÓLNE :
Bardzo silny szpic polarny, o budowie zapewniającej wytrzymałość i umożliwiającej wykonywanie wytężonej pracy w charakterze psa zaprzęgowego w arktycznych warunkach. Dopuszczalna jest pewna rozpiętość wielkości, pod warunkiem, że nie zaburza ona predyspozycji do pracy oraz harmonii psa.

ISTOTNE PROPORCJE :
Tułów jest krótki i prostokątny ; stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10:11. Suki mogą mieć nieco dłuższy tułów.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT :
Dominującymi cechami charakteru psa grenlandzkiego są : energiczność, siła psychiczna i odwaga. To pełen wigoru i niestrudzony pies zaprzęgowy. W stosunku do ludzi – także obcych – przyjacielski ; ciągnąc zaprzęg nie przywiązuje się do konkretnej osoby, zatem nie jest odpowiedni do roli psa stróżującego. Podczas polowania na foki i niedźwiedzie polarne wykazuje silny instynkt myśliwski.

GŁOWA :
OKOLICA MÓZGOCZASZKI :
Czaszka : Szeroka i lekko wysklepiona, najszersza między uszami.
Stop: Wyraźny, ale nie przesadnie zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Duży i ciemny, dostosowany do koloru szaty ; często wątrobiany u psów o czerwono-złotej szacie. Zimą może stać się różowy (tzw. « zimowy nos »).
Kufa: Klinowata, szeroka u nasady i zwężająca się ku nosowi, lecz nie spiczasta. Grzbiet nosa prosty i szeroki od stopu do nosa.
Wargi: Cienkie i napięte, ściśle przylegające do bardzo mocnych zębów.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie : Szczęka i żuchwa mocne, o regularnym, zdrowym i mocnym uzębieniu. Zgryz nożycowy.
Oczy: Preferowane ciemne, ale kolor zgodny z kolorem szaty jest dopuszczalny. Nieco skośne; nie mogą być głęboko osadzone, ani wyłupiaste. O szczerym i śmiałym wyrazie. Obwódki oczu ściśle przylegające.
Uszy: Dosyć małe, trójkątne, o zaokrąglonych końcach; noszone zupełnie prosto. Bardzo ruchome i nadające wyrazu, ze względu na ich ustawienie.

SZYJA:
Bardzo silna i dosyć krótka.

TUŁÓW:
Silny i dosyć zwarty, o długości nieznacznie przekraczającej wysokość w kłębie.
Linia grzbietu: Prosta lub nieznacznie opadająca.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Szerokie.
Zad: Nieznacznie opadający.
Klatka piersiowa: Głęboka i szeroka, lecz nie może być beczkowata.
Brzuch: Stanowi przedłużenie linii mostka. Dopuszczalny także nieco podciągnięty.

OGON:
Osadzony wysoko, gruby i krzaczasty. Noszony zagięty lub nieznacznie zawinięty nad grzbietem.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE :
Widziane z przodu, przednie kończyny są idealnie proste, o silnej muskulaturze i mocnym kośćcu.
Łopatki: Umiarkowanie kątowane.
Ramię: Proste i mocne; nieco dłuższe, niż łopatka.
Łokcie: Ściśle przylegające do tułowia, ale poruszające się swobodnie.
Przedramię: Proste i mocne.
Staw nadgarstkowy: Mocny i ruchomy.
Śródręcze: Mocne i elastyczne, lekko ukośne.
Przednie łapy: Dosyć duże, silne i zaokrąglone, z mocnymi pazurami i opuszkami.
KOŃCZYNY TYLNE :
Widziane od tyłu, kończyny tylne są idealnie proste. Kończyny tylne bardzo umięśnione, o mocnym kośćcu i umiarkowanym kątowaniu.
Uda : Mocne i bardzo umięśnione.
Staw skokowy: Szeroki i mocny, umiarkowanie kątowany.
Tylne łapy: Takie same, jak przednie.

CHÓD/CRUCH :
U psów zaprzęgowych najistotniejszy jest wydajny, harmonijny, płynny i niestrudzony kłus. W ringu pies powinien być wystawiany na luźnej smyczy, w umiarkowanym kłusie tak, by pokazywał dobry wykrok kończyn przednich i dobrą akcję kończyn tylnych. Widziany z przodu, pies grenlandzki nie porusza się ruchem jednośladowym, jednak wraz z narastającą prędkością, kończyny stopniowo zbiegają się ku środkowi, do momentu, kiedy łapy poruszają się wzdłuż linii środkowej.

SZATA:
WŁOS:
Podwójna szata, tzn. delikatne, gęste podszycie i gęsty, prosty i gruby włos okrywowy, bez loków czy fal. Na głowie i kończynach dosyć krótki; na tułowiu dłuższy i bardziej obfity. Na spodniej części ogona szata jest długa, dając wrażenie krzaczastości.
MAŚĆ:
Każda – zarówno jednolita, jak i łaciata – jest dozwolona, z wyjątkiem albinotycznej, która jest wadą dyskwalifikującą.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: u psów – 60 cm i wyżej, u suk – 55 cm i wyżej.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
• Lekki kościec.
• Krótkie łapy; nisko osadzony tułów.
• Płochliwy charakter.

POWAŻNE WADY:
• Długa i jedwabista szata.
• Uszy nie noszone zupełnie stojąco.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
• Albinizm.
• Oczy różnego koloru.
• Niebieskie oczy lub zez.

Każdy pies przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/274.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.