Rasy psów

Wybierz inną rasę

KOOIKERHONDJE


Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zapisu do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny


Wzorzec FCI

FCI-Standard N° 314 /19.01.2011/EN
KOOIKERHONDJE      
Wersja polska: kwiecień 2011.
POCHODZENIE: Holandia.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 13.10.2010.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa i myśliwski do wabienia kaczek.
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa 8 Aportery, płochacze, psy wodne.
Sekcja 2 Płochacze.
Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
W roku 1942, podczas II Wojny Światowej, baronowa Van Hardenbroek van Ammerstol rozpoczęła odtwarzanie kooikerhondje. Zleciła ona pewnemu domokrążcy wyszukanie psów na podstawie zachowanych fotografii. W jednym z gospodarstw we Fryzji znalazł on sukę, dziś znaną pod imieniem Tammy, która stała się założycielką populacji hodowlanej. W roku 1966 Raad van Beheer przyjął prowizoryczny wzorzec rasy, uznanej ostatecznie w roku 1971.
Kooikerhondje był psem wabiącym kaczki, i do dziś bywa wykorzystywany w tej roli. Nie wypłasza ani nie wystawia - przywabia je wesoło machając ogonem; zaciekawione kaczki wpływają do zagrody, zakończonej pułapką. Kiedyś z pułapki tej ptaki trafiały na stół, dzisiaj po zaobrączkowaniu dla celów naukowych wypuszczane są na wolność.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Kooikerhondje jest harmonijnie zbudowanym psem biało pomarańczowej maści, o niemal kwadratowej sylwetce. Porusza się z głową niesioną wysoko. Ogon, ozdobiony obfitym piórem, noszony jest na poziomie grzbietu lub wyżej. Końce uszu są czarne (tak zwane kolczyki). Pies powinien być wystawiany w stanie naturalnym, bez trymowania.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia od stawu barkowego do guza siedzeniowego może być nieco większa od wysokości w kłębie. Mózgoczaszka i kufa mniej więcej jednakowej długości.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Pełen energii i bystry, z dostateczną dozą zaciętości i pewności siebie, łagodny i czujny, ale nie hałaśliwy. Z natury przyjazny, oddany właścicielowi i łatwy do ułożenia. Poza sezonem polowań na kaczki kooikerhondje powinien tępić gryzonie, musi więc być szybki, cięty i zdecydowany. Jak każdy pies myśliwski jest pełen energii, układny, chętny do pracy i wylewny.

GŁOWA
Umiarkowanie długa, proporcjonalna do wielkości psa, o czystych i miękkich liniach.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Dostatecznie szeroka, trochę zaokrąglona.
Stop: Z profile widoczny, ale niezbyt głęboki.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Czarny, duży.
Kufa: Oglądana z boku lekko klinowata i niezbyt głęboka. Oglądana z góry dobrze wypełniona pod oczami i tylko lekko zwężająca się ku nosowi.
Wargi: Pożądane całkowicie pigmentowane, przylegające, nie zachodzące na siebie.
Uzębienie: Pożądane kompletne; zgryz nożycowy, cęgowy dopuszczalny, ale mniej pożądany.
Oczy: Kształtu migdała, ciemno brązowe, o przyjaznym, czujnym wyrazie.
Uszy: Średnio duże, osadzone tuż nad linią, łączącą czubek nosa z kącikiem oka. Noszone blisko policzków, bez fałdy, dobrze owłosione; czarne włosy na końcu ucha (“kolczyki”) bardzo pożądane.

SZYJA:
Dobrze umięśniona, dostatecznie długa, sucha.

TUŁÓW:
Linia górna: Płynnie przebiega od kłębu do ogona.
Grzbiet: Mocny i prosty, raczej krótki.
Lędźwie: Dostatecznie długie i szerokie, mocno umięśnione.
Zad: Lekko opadający, dostatecznie szeroki; jego długość wynosi 1.5 szerokości.
Klatka piersiowa: Sięga łokcia, żebra dostatecznie wysklepione i dość wyraźne przedpiersie.
Brzuch: Lekko podciągnięty.

OGON:
Osadzony na przedłużeniu linii grzbietu, noszony na jej wysokości lub niemal pionowo do góry, dobrze owłosiony, z pióropuszem i białym końcem. Ostatnim kręgiem powinien sięgać stawu skokowego.

KOŃCZYNY

KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka: Dostatecznie skośnie ustawiona, tak, że szyja płynnie przechodzi w grzbiet.
Ramię: Tej samej długości co łopatka, tworzy z nią wyraźny kąt.
Łokcie: Przylegające do tułowia.
Przedramię: Proste, dostatecznie długie i mocne.
Śródręcze: Mocne i trochę nachylone.
Łapa: Mała, trochę owalna, zwarta o dobrze wysklepionych palcach, skierowanych do przodu.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Dobrze kątowane, proste i ustawione równolegle wobec siebie. Mocny kościec.
Udo: Dobrze umięśnione.
Podudzie: Tej samej długości, co udo.
Staw skokowy: Niski.
Łapa: Jak przednia.

CHODY:
Płynne i sprężyste, przestrzenne, z dobrym wykrokiem i napędem. W ruchu kończyny równoległe.

SZATA:
Sierść:
Średniej długości, lekko falista lub prosta, przylegająca, miękka, z dobrym podszerstkiem.
Na przednich nogach pióra, sięgające nadgarstka, na tylnych stosunkowo długie portki z miękkiego włosa; poniżej stawu skokowego włos krótki. Sierść na głowie, przednich stronach nóg i łapach powinna być krótka. Ogon z dostatecznie długim piórem, dłuższa sierść na szyi i klatce piersiowej. „Kolczyki” – dłuższe frędzle z czarnego włosa – wysoce pożądane.
Maść:
Wyraźnie odgraniczone pomarańczowo czerwone łaty na czysto białym tle; dopuszczalna niewielka ilość cętek na nogach jest dopuszczalna. Dopuszczalne, lecz niepożądane nieznaczne cętkowanie i czarny nalot na łatach. Na głowie wyraźnie widoczna strzałka, przebiegająca aż do nosa, kolor powinien obejmować policzki i oczy. Strzałka zbyt wąska lub zbyt szeroka, albo nie w pełni wybarwione policzki są mniej pożądane. Dopuszczalny pierścień czarnego włosa na ogonie, na granicy bieli i koloru.

WIELKOŚĆ:
Idealna wysokośc w kłębie : Pies: 40 cm.
Suka: 38 cm.
Tolerancja: 2 cm powyżej lub 3 cm poniżej.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, dobre samopoczucie psa, i zdolność wykonywania tradycyjnej pracy.
  • Uszy zbyt małe.
  • Uszy półstojące, lekkie.
  • Ogon zakręcony.
  • Hackney.
  • Sierść kędzierzawa lub jedwabista.
  • Łaty mocno przesiane czernią.
  • Mocne cętkowanie.
  • Wzrost powyżej lub poniżej limitu
WADY DUŻE:
  • Nadpobudliwość.
  • Wyraźnie krótkie nogi, złe proporcje.
  • Oko porcelanowe.
  • Przodozgryz lub tyłozgryz.
  • Ogon zbyt krótki, nie sięgający stawu skokowego.
  • Całkowicie lub częściowo białe uszy.
  • Biel otaczająca oko lub oczy.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
  • Agresja lub wyraźna lękliwość.
  • Każdy pies, wykazujący wyraźne wady budowy lub/i zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
  • Maść biało czarna lub trójbarwna.

N.B. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/314.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.