Rasy psów

Wybierz inną rasę

CHIŃSKI GRZYWACZ (CHINESE CRESTED DOG)

Pochodzenie


Choć nazwa rasy wyraźnie wskazuje na jej chińskie korzenie, na temat jej powstania istnieje wiele teorii. Głównie dlatego, że nagie psy już od dawna występowały w różnych rejonach świata, między innymi w Ameryce Północnej i Południowej oraz w Azji. Niektóre źródła podają, że w Chinach pojawiły się już w latach 200 p.n.e -220 n.e, w okresie panowania dynastii Han. Rozmnażano je wówczas w czystości rasy, a osoby upoważnione do ich hodowli musiały mieć wysoki status społeczny. Hodowano je przede wszystkim w celach medycznych, służyły jako termofory, ale niestety także tuczono je i wykorzystywano jako zwierzęta rzeźne. Dzięki zapisom chińskich badaczy Chiao Tai i Min Tao, zachowały się dość szczegółowe informacje na temat powstania psów bezwłosych. Wynika z nich, że hodowano wówczas dwa typy psów:
  • pies świątynny, zwany strażnikiem skarbca,
mały, bezwłosy, o miękkiej skórze. Psy te ważyły około 5 kg, miały jedwabiste włosy na głowie, oraz często kolorową skórę. Hodowano je w klasztorach zamieszkiwanych przez mnichów buddyjskich, traktowano jak wyrocznie i bardzo uważnie obserwowano ich reakcje na zadawane pytania, by na tej podstawie podejmować decyzje. Cieszyły się także wielkimi względami na cesarskim dworze, gdzie noszono je na aksamitnych poduszkach i strojono sznurami pereł. Ze względu na ich ciepłą skórę, używane były także jako termofory, które skutecznie łagodziły bóle reumatyczne.
  • pies użytkowy
znacznie większy od świątynnego, ważący około 11 kg, miał ciemnoszary kolor skóry i krótką, ciężką, odstającą od czaszki grzywę. Uchodził za wyjątkowy przysmak, tuczono go i zjadano na świąteczny obiad.

Psy bezwłose bardzo często towarzyszyły marynarzom pływajacym na statkach handlowych, żeby ich rozgrzewać i wyłapywać szczury, które przenosiły wyjątkowo niebezpieczną chorobę - dżumę. W ten sposób w XVIII i XIX wieku dotarły do wielu krajów różnych kontynentów, gdzie kojarzyły się z miejscowymi psami i dawały bezwłose potomstwo.

Współczesne grzywacze powstały pod koniec lat 80-tych XIX wieku w Ameryce, w wyniku kojarzenia nagich psów meksykańskich i peruwiańskich z różnymi miniaturowymi psami długowłosymi, głównie maltańczykami. Nie od razu się tam jednak przyjęły i przez wiele lat należały do rzadkości. Na wystawie kynologicznej pojawiły się po raz pierwszy 28 kwietnia 1885 roku. Był to prestiżowy Westminster Kennel Club Show w Madison Square Garden, na który zgłoszono zaledwie jednego chińskiego grzywacza. Miał jednak wyjątkowe szczęście, zobaczyła go tam dziennikarka Ida Garret i tak ją zauroczył, że poważnie zainteresowała się tą rasą i z wielką pasją zaczęła ją hodować i wystawiać. Kiedy w latach dwudziestych XX wieku poznała Deborę Wood, obie panie natychmiast znalazły wspólny język i od tej pory już razem prowadziły hodowlę. Propagowaniu rasy bardzo przysłużyła się także wielka miłośniczka chińskich grzywaczy, tancerka i piosenkarka Gypsy Rose Lee, której pies Fu Manchu występował później w rodowodach wielu współczesnych grzywaczy.
 

Najpierw hodowano grzywacze wykorzystując psy o nieudokumentowanym pochodzeniu i dopiero Debora Wood zaczęła prowadzić księgi swojej hodowli "of Crest Haven" i wyprowadziła typ grzywacza, który wyglądem bardzo przypominał współczesne psy tej rasy. W latach 30-tych XX wieku założyła pierwsze księgi rodowodowe, na podstawie których dwadzieścia lat później rozpoczęła starania o wstępną rejestrację rasy. W 1959 roku powołała do życia Amerykański Klub Psów Bezwłosych, opracowała także wstępny wzorzec rasy i wprowadziła termin "powder puff" dla owłosionych grzywaczy. Po jej śmierci w 1969 roku, prowadzenie ksiąg przejęła sekretarka Amerykańskiego Klubu Psów Bezwłosych. Dopiero kiedy w 1979 roku powstał Amerykański Klub Chińskiego Grzywacza (American Chinese Crested Club), to on przejął całą, trzeba przyznać bardzo profesjonalnie prowadzoną, dokumentację hodowlaną.

W 1965 postanowiono ograniczyć prawo do wystaw, przyznając je tylko rasom uznanym przez organizacje kynologiczne, wydające rodowody uznawane przez AKC. Grzywacze się w tej grupie nie mieściły, zostały więc wykreślone. Na wystawy powróciły dopiero dwie dekady później,1 lutego 1986 roku. Zorganizowano dla nich wówczas dwa ringi: dla psów bezwłosych oraz osobny, dla psów owłosionych, tzw. powder puff. 12 czerwca 1990 AKC zaakceptował ostateczny wzorzec rasy, obejmujący zarówno psy bezwłose jak i owłosione. To umożliwiło dokonanie rejestracji chińskiego grzywacza, co nastąpiło 1 lutego 1991 roku.

W latach 60-tych XX wieku ze Stanów Zjednoczonych grzywacze dotarły najpierw do Wielkiej Brytanii, potem do Niemiec i Francji. Do Polski pierwsze psy tej rasy zostały sprowadzone w 1986, do hodowli Formula, niestety zostały skradzione i nie pozostawiły potomstwa. Dopiero kilka lat później hodowla chińskich grzywaczy nabrała rozpędu dzięki dwom hodowlom: Dew oraz Sasquehanna. Dew rozpoczęła od suczki Caprioso Yue Sai Kan z Formuli, a następnie sprowadziła psy z Niemiec, Szwajcarii, Anglii, USA i Danii. Sasquehanna rozwinęła hodowlę w oparciu o psy sprowadzone ze Stanów Zjednoczonych. Doskonała baza hodowlana dała znakomite efekty - dziś mamy w Polsce grzywacze na światowym poziomie.
 


Wygląd

Chiński grzywacz jest psem niezwykle oryginalnym i eleganckim, o bardzo proporcjonalnej budowie. Pod względem budowy anatomicznej obie odmiany: bezwłosa i owłosiona, są praktycznie identyczne. Można jednak wyróżnić dwa wyraźne typy: typ „jelonek” – elegancki, o delikatnej kości, oraz typ „kuca” - bardziej krępy, o mocniejszym ciele i kośćcu.

Pies ma sylwetkę wpisującą się w prostokąt, średniej długości tułów oraz poziomy grzbiet. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, sięgająca do łokcia, lędźwie mocne, dolna linia umiarkowanie podkasana. Ogon wysoko osadzony, w ruchu noszony w górze, w spoczynku opuszczony. Prawie prosty, długi i zwężający się ku końcowi, nie może być zawinięty lub zakręcony nad grzbietem. Pióropusz najlepiej długi i obfity, ograniczony do 2/3 długości ogona, ale skąpy też jest dopuszczalny.

Głowa pełna wdzięku, gładka, bez nadmiernych zmarszczeń, osadzona na długiej, suchej, wysoko noszonej i łukowato wygiętej szyi. Odległość od potylicy do stopu jest równa odległości od stopu do wierzchołka nosa. Kufa lekko zwężająca się, ale nie spiczasta, bez obwisłych fafli. Stop lekko zaznaczony. Szczęki mocne, z równym zgryzem nożycowym, tzn. górne zęby ściśle zachodzą na zęby dolne i osadzone są równo w łukach. Oczy średniej wielkości, szeroko rozstawione, bardzo ciemne, z prawie niewidocznymi białkówkami. Uszy osadzone na poziomie zewnętrznego kącika oka. duże i stojące, z piórami lub bez. Wyjątek stanowi odmiana owłosiona (powder puff), u której dopuszczane są uszy wiszące.

Kończyny przednie długie i smukłe, ustawione pewnie pod tułowiem. Łopatki dobrze kątowane, łokcie przylegające. Kończyny tylne szeroko rozstawione, dobrze kątowane. Łapy zajęcze, wąskie i długie, ustawione prosto. Pazury dowolnej barwy; umiarkowanie długie. Skarpetki idealnie ograniczone do palców; nie mogą sięgać ponad nadgarstek. Ruch długi, płynny i elegancki, z dobrym wykrokiem i mocną akcją tylnych kończyn.

Chiński grzywacz występuje w dwóch odmianach:             

Chiński grzywacz bezwłosy, który z uwagi na swoją smukłą budowę i rozwianą grzywę przypomina rasowego konika. Ma delikatne, bezwłose ciało, mniej lub bardziej owłosioną głowę, a oprócz niej odpowiednio owłosione są także dolne części nóg oraz ogon.

Chiński grzywacz długowłosy - tzw. powder puff
(puszek do pudru), który często kojarzy się z chartem afgańskim, choć te dwie rasy nie mają ze sobą nic wspólnego. Ma bardzo efektowną, długą szatę podszytą krótkim podszerstkiem.
Pod względem wielkości obydwa typy grzywacza są identyczne.
Wysokość w kłębie: psy 28-33 cm, suki 23-30 cm.
Masa ciała: wzorzec nie precyzuje, nie więcej niż 5 kg.

Trochę genetyki

Swój niecodzienny wygląd nagi chiński grzywacz zawdzięcza samoistnej mutacji genetycznej. Gen odpowiedzialny za brak owłosienia (N) jest recesywnym genem letalnym, który powoduje obumieranie zarodka. Z tego powodu nie powinno się kojarzyć dwóch osobników bezwłosych. Zatem aby otrzymać zdrowe potomstwo, w procesie reprodukcji konieczny jest udział osobników owłosionych (posiadających gen n), wówczas w jednym miocie urodzą się szczenięta nagie (z genem Nn), i/ lub owłosione (z genem nn).

Zgodnie z tą teorią, ze skojarzenia dwóch osobników nagich powstaje: 1 owłosiony, 2 nagie oraz 1 letalny nagi, który obumiera w zarodku. Hodowcy grzywaczy mają jednak na ten temat odmienne zdanie, mocno poparte własnym doświadczeniem. Od wielu lat kojarzą dwa osobniki nagie, w wyniku czego przychodzi na świat od 4 do nawet 8/9 szczeniąt. Nie zauważyli różnicy w liczebności miotów w zależności od tego, czy naga suka została pokryta nagim czy też owłosionym psem. Są już nagie grzywacze, które mają w rodowodzie sześć kolejnych pokoleń wyłącznie nagich przodków, dalej są kojarzone z nagimi psami i rodzą normalne, zdrowe i liczne mioty.

Ten rozdźwięk między genetyką a praktyką hodowcy tłumaczą tym, że wprawdzie grzywacz długowłosy jest nadal tak samo bogato owłosiony jak kiedyś, natomiast grzywacz nagi, wcale już nie jest taki nagi. Bardzo często jest mniej lub bardziej porośnięty włosem, czasem nawet tak bardzo, że zaczęto dopatrywać się dwóch typów grzywacza owłosionego: normalnie i słabo owłosiony. Tymczasem jest tylko jeden grzywacz długowłosy. Ten drugi, to jest w istocie grzywacz nagi, tylko bardzo mocno porastający na grzbiecie, tzw. hhl - hairy hairless.*/ Co do tego, że nie można go zaliczyć do owłosionych nie ma wątpliwości, ma zupełnie inny rodzaj włosa, sztywniejszy i rzadszy niż u psa owłosionego, długowłosego. Po ogoleniu nie mamy już najmniejszych wątpliwości, że widzimy wyjątkowo pięknie owłosionego na głowie, kończynach oraz ogonie, nagiego chińskiego grzywacza. Być może system genetyczny psa trochę się w tym wszystkim pogubił: mocno porastającego nagusa traktuje jak owłosionego i nie powoduje obumierania zarodków ?   

*/ Są trzy rodzaje grzywacza nagiego: prawdziwy nagi (thl), średnio porastający nagi (mhl) i mocno porastający nagi (hhl).


Charakter, usposobienie
 
Chiński grzywacz zawsze żył blisko człowieka i pełnił rolę psa do towarzystwa, a nawet terapeuty, co nie pozostało bez wpływu na jego charakter. Ma bardzo miłe usposobienie, jest wesoły, zawsze chętny do zabawy i całkowicie pozbawiony agresji. Wbrew pozorom nie jest to pies kruchy i delikatny, ma bardzo dużo wytrzymałości i energii. Lubi aktywne życie, jest niezmordowanym towarzyszem długich spacerów i wycieczek, sprawdza się również w niektórych psich sportach, szczególnie agility. 
 
Sushi (Shadow White BLACKBERRY) przewodnik Ilona Krasnopiórko
 
Fundamentalne znaczenie dla wychowania psa i kształtowania jego charakteru ma wczesna i bardzo staranna socjalizacja. Podstawą sukcesu jest stopniowe oswajanie go hałasem, obcymi ludźmi i zwierzętami oraz wszystkimi zjawiskami, które może napotkać w otaczającym go świecie. Jest to bardzo ważne, ponieważ wśród grzywaczy zdarzają się psy z natury nieśmiałe i złe doświadczenia w okresie szczenięcym mogą bardzo niekorzystnie zaważyć na ich psychice. Nie wolno dopuścić do tego, by pies się czegoś przestraszył, lub co gorsze został przez jakiegoś psa zaatakowany, bo będzie się bał hałasu, obcych ludzi i psów.
 
Naga FASCYNUJĄCA DAMA Innowacja wł Izabela Babińska
i owłosiony Mł. Zw.PL, Mł.Zw.Kl, Mł. Ch.PL AZTEC GOLD Freuhartang wł, Anna Wożny
 
Zła socjalizacja lub jej brak powodują, że w domu, w towarzystwie swoich opiekunów pies jest radosny i pełen energii, bo czuje się bezpiecznie, natomiast poza domem zmienia się nie do poznania: traci pewność siebie, boi się przechodniów, a jeśli ktoś nagle wyciągnie do niego rękę, zaczyna szczekać i może nawet ugryźć. Jest to poważny problem, bo spacer przestaje być przyjemnością i dla psa i dla jego właściciela. 

Chińskie grzywacze są inteligentne, chętnie i szybko się uczą, a to czego się nauczyły zapamiętają pod warunkiem, że przewodnik wykaże dużo spokoju i cierpliwości. Każde dobrze wykonane ćwiczenie musi być radośnie nagrodzone, bo to motywuje psa do pracy. Konieczna jest konsekwencja, wydane polecenie musi być wykonane, bo jeśli mu odpuścimy, nabierze przekonania, że może postawić na swoim. Nigdy nie wolno na niego krzyczeć, bo straci zaufanie do przewodnika. Trzeba się pogodzić z tym, że obedience to nie jego bajka, wprawdzie można go nauczyć wykonywania podstawowych komend, ale grzywacz nigdy nie będzie ślepo posłuszny. Dlatego też jeśli się rozprasza i traci zainteresowanie szkoleniem, lepiej zrobić przerwę, a do nauki powrócić po chwili rozluźniającej zabawy, a jeśli widać, że nie jest w stanie się skupić, dopiero następnego dnia. Zarówno podczas nauki posłuszeństwa jak również w psich sportach trzeba przede wszystkim zadbać o dobrą atmosferę, bez nerwowego napięcia, bo to może się psu udzielić i spowodować, że odmówi współpracy. 


Szata

Pod względem rodzaju owłosienia chińskie grzywacze dzielimy na: 

I. Psy bezwłose -
mają delikatną, aksamitną skórę, od barwy różowej do czarnej, z plamami w kolorze mahoniowym, niebieskim, miedzianym - jednolitym lub cętkowanym. W lecie barwa skóry staje się bardziej intensywna. W rzeczywistości ich ciało nigdy nie jest całkowicie nagie, zawsze występują na nim większe lub mniejsze skupiska włosów.

Są trzy rodzaje grzywacza nagiego:
  • prawdziwy nagi (thl - true hairles)
  • średnio porastający nagi (mhl - medium hairless)
  • mocno porastający nagi (hhl - hairy hairless) 
W praktyce mamy do czynienia z bardzo zróżnicowanym owłosieniem nagich grzywaczy, w zależności od tego, w jakim stopniu pies jest porośnięty na grzbiecie. Są psy, które mają obfitą grzywę sięgającą od czubka głowy do nasady szyi, potężne skarpetki i obfity pióropusz na ogonie. Ich grzbiet jest wtedy również dość mocno porośnięty włosem. Przygotowanie ich do wystaw wymaga usunięcia nadmiernego owłosienia tak, żeby ich ciało, z wyjątkiem wymienionych wyżej miejsc było nagie. Prawdziwy nagi grzywacz ma bardzo niewielką grzywę, skąpe skarpetki i równie skąpe owłosienie ogona, natomiast jego grzbiet jest praktycznie nieowłosiony. Jest mniej efektowny od posiadacza bardzo obfitej grzywy, za to jego właściciel nie ma problemu usuwania zbędnego owłosienia. Więcej na ten temat oraz zdjęcia - w artykule o pielęgnacji grzywacza - link poniżej.

II. Psy długowłose -
mają bardzo delikatny, gęsty włos okrywowy, podszyty krótkim delikatnym podszerstkiem. W odmianie powder puff akceptowane są wszystkie kolory sierści i ich odcienie. Wzorcową szatę pies osiąga w wieku około 18 miesięcy. Warto podkreślić, że jest to normalne, gęste owłosienie, takie, jak u każdego psa długowłosego. Wyraźne przerzedzenie włosa z prześwitującą skórą świadczy o tym, że mamy do czynienia z mocno owłosionym nagim grzywaczem (hhl), a nie z kiepsko owłosionym powder puffem.

Na wystawach obydwa wyżej wymienione rodzaje szaty powinny być równorzędnie oceniane.
Skóra nagiego grzywacza jest dość wrażliwa i wymaga starannej i systematycznej pielęgnacji, odpowiedniego czyszczenia oraz natłuszczania. Grzywacza powder puff pielęgnuje się tak, jak wszystkie psy długowłose.

Więcej na temat pielęgnacji sierści chińskiego grzywacza i przygotowania go do wystaw -
kliknij tutaj 
 

Int.Ch Multi Ch SATISFACTION Just Like Summer Wł.hod Just Like Summer


Zdrowie

U obydwóch odmian chińskich grzywaczy zdarzają się schorzenia charakterystyczne dla psów miniaturowych: zwichnięcie rzepki kolanowej oraz aseptyczna martwica główki kości udowej, czasem dysplazja stawów biodrowych. Mogą również wystąpić choroby serca a także niektóre dziedziczne choroby oczu, takie jak np: postępujący zanik siatkówki, zwichnięcie soczewki, zaćma, dystrofia pigmentowanego nabłonka siatkówki, przetrwała błona źreniczna, jaskra oraz zespół suchego oka. Decydując się na kupno psa tej rasy warto poszukać dobrej hodowli, która wykonuje odpowiednie testy genetyczne, pozwalające uniknąć wielu z wymienionych schorzeń. U nagich psów może się także zdarzyć zamknięty kanał słuchowy, co jest związane z genem braku owłosienia. 

Szczególnej dbałości, podobnie jak u wszystkich ras miniaturowych, wymagają zęby, na których łatwo odkłada się kamień nazębny. Z tego względu do jedzenia wskazana jest dobra sucha karma a nie pokarm z puszek lub miękkie, gotowane posiłki, a także regularne czyszczenie zębów. U nagich grzywaczy mogą się również pojawić inne problemy z zębami. Grzywacze długowłose mają zazwyczaj komplet zębów. Nagie rodzą się ze wszystkimi zębami, natomiast po ich wymianie może się okazać, że pozostały przetrwałe zęby mleczne (szczególnie górne kły) a niektóre miejsca po mleczakach są puste. Natomiast zęby stałe, wbrew obiegowym opiniom, są takie same, jak u każdego innego psa podobnej wielkości. 
 
Int.Ch. Multi Ch BRUNO BANANI Gattaca i Int.Ch Multi Ch. 
EL LIBERTADOR-SIMON Di China Latina - Wł.hod Gattaca
 
Nagie grzywacze są wrażliwe zarówno na zimno jak i silne działanie promieni słonecznych. W bardzo zimne dni wymagają odpowiedniego ubranka chroniącego je przed chłodem, trzeba jednak zachować rozsądek, żeby psa zbytnio nie wydelikacić. Nawet w chłodny dzień, bardzo krótki, intensywny spacer mu nie zaszkodzi, natomiast podczas długiego, wolnego spaceru w ciepłym okryciu będzie się czuł bardziej komfortowo. Warto pamiętać o tym, że psy te dość często reagują alergicznie na kontakt z wełną. Uczulenie może wywołać zarówno ubranie, wełniany koc na kanapie, jak również zrobiony z czystej wełny sweter właściciela. Psa trzeba również chronić przed poparzeniem słonecznym, zarówno w lecie jak i w zimie, smarując jego skórę kremem ochronnym zawierającym wysoki filtr UV. 



Do kogo pasuje ten pies ?

Z racji swojego wyglądu chiński grzywacz budzi zainteresowanie osób lubiących psy o wyjątkowym, oryginalnym eksterierze. Jest to jednak przede wszystkim pełen uroku, doskonały pies rodzinny i do towarzystwa. Będzie się bardzo dobrze czuł zarówno w małym mieszkaniu jak i w domu z ogrodem, trzeba jednak pamiętać, że jest równie wrażliwy na zimno jak i na silne działanie słońca, stąd też nie nadaje się do długiego przebywania na dworze. Jest typowym domatorem, oczywiście uwielbia bieganie i zabawy w plenerze, ale wyłącznie w towarzystwie członków swojej rodziny.
 

W roli termoforu dla swojej małej pani GWARANCJA MIŁOŚCI Innowacja 
wł. i zdjęcie hod. Innowacja
 
Chiński grzywacz to urodzony pieszczoch, który bardzo przywiązuje się do swoich opiekunów. Doskonale czuje się w rodzinie z dziećmi, będzie równie miłym towarzyszem dla osoby starszej, która jest w stanie poświęcić mu dużo czasu. Mało gdzie czuje się tak dobrze jak na kolanach. Mimo, że nagi grzywacz ma taką samą temperaturę jak owłosiony i wszystkie inne psy, fakt, że nie ma włosa powoduje, że możemy dotknąć bezpośrednio jego ciała i poczuć to ciepło. Spełnia się więc doskonale jako przytulanka i żywy termofor, a przyznać trzeba, że czuje się w tej roli znakomicie.

Jest psem bardzo uczuciowym, o delikatnej i wrażliwej psychice, potrzebuje spokojnego, kochającego i wyrozumiałego opiekuna, przy którym będzie się czuł bezpiecznie. W domu, w którym panuje nieustanna nerwowość i pośpiech, stanie się zastraszony, znerwicowany a w skrajnych przypadkach agresywny. Jest to pies, który potrzebuje poczucia bezpieczeństwa i bardzo bliskiego, serdecznego kontaktu z właścicielem, do którego się bezgranicznie przywiązuje. Jego utrata jest dla niego wielką tragedią, którą nierzadko ciężko odchorowuje.
 

Po spacerze czas na odpoczynek. Zdjęcie Angelina Pilarczyk hodowla  Pretensja. 

Grzywacz ma wyjątkową zdolność adaptacji, bez problemu przystosowuje się do trybu życia swojej rodziny. Może spędzać większość czasu w domu, bo doskonale potrafi wyładować energię bawiąc się sam, z dziećmi lub z innym psem. Jeśli rodzina ma zwyczaj spędzać czas poza domem i przedkłada podróże lub dalekie wycieczki nad siedzenie przed telewizorem, z radością będzie jej towarzyszył. Akceptuje każdy sposób spędzania czasu, byle tylko być razem ze swoimi opiekunami. Nie znosi samotności, zostawiony sam w domu jest nieszczęśliwy, o czym powiadomi sąsiadów rozpaczliwym wyciem. 

Z wychowaniem chińskiego grzywacza poradzi sobie każdy, nawet mało doświadczony w prowadzeniu psów właściciel. Musi jednak uważać, żeby go nie rozpuścić, jest to pies bardzo inteligentny, który doskonale wie, kiedy może wejść swojemu panu na głowę. Trzeba go bardzo cierpliwie i konsekwentnie wszystkiego nauczyć, stosując wyłącznie metodę chwalenia i nagradzania i pamiętając o tym, że każde polecenie musi być wykonane. Jest to pies bardzo wrażliwy, dlatego też zaniedbanie socjalizacji i starannego wychowania, lub co gorsze ostre traktowanie, może doprowadzić do tego, że pies straci zaufanie do właściciela, stanie się lękliwy, nadpobudliwy i trudny do opanowania.

Ponieważ bardzo ceni spokój, nie jest najlepszym towarzyszem dla małych dzieci, które mają zwyczaj bardzo żywiołowo okazywać swoje emocje. Natomiast bardzo dobrze dogaduje się ze starszym dzieckiem, które potrafi uznać za swojego przewodnika. Ponieważ grzywacze z zapałem uczestniczą w psich sportach, odpowiedzialne i zrównoważone dziecko doskonale poradzi sobie z nim na szkoleniu lub w agility. Warto to wziąć pod uwagę, bo jest to wyjątkowo skuteczna metoda oderwania młodego człowieka od komputera. Pies odpłaci mu za to wielkim przywiązaniem, a ponieważ uwielbia popisywać się swoimi umiejętnościami, pozwoli swojemu przewodnikowi zapunktować wśród rówieśników.
 

Shadow White BLACKBERRY wł Ilona Krasnopiórko
 
Chiński grzywacz jest psem bezkonfliktowym, nie ma tendencji do dominacji i bez problemu może mieszkać razem z innymi zwierzętami. Akceptuje wszystkie domowe zwierzęta, jednak zdecydowanie najlepiej czuje się wśród przedstawicieli własnej rasy. Potrafi być jednak o inne psy bardzo zazdrosny, właściciel powinien więc zwrócić uwagę na to, by nie dopuścić do rywalizacji i wszystkie czworonogi sprawiedkiwie obdarzać takimi samymi względami.
 

Ch.Pl.CÓRUNIA TATUNIA Innowacja, Ch.FLORIDA Artagasamazis, Bobik i
Ch.KISS Nasza-Sfora(FCI). Wł.hod.Akizabo

W stosunku do obcych jest nieufny, ale nigdy nie agresywny. Potrzebuje przeważnie trochę czasu by ich zaakceptować. Poprawnie socjalizowane psy zazwyczaj nie mają z tym problemu, natomiast te, które były chowane z dala od bodźców zewnętrznych i przebywały praktycznie cały czas w domu a wypuszczano je wyłącznie do przydomowego ogródka, mogą być lękliwe i wpadać w panikę na widok nieznanych miejsc i osób. Jest to duży problem, bo pies, który w domu jest pełen radości i energii, poza domem jest spanikowany i trudny do opanowania. Osoby, które zamierzają swojego psa wystawiać nie mogą tego problemu zlekceważyć, bo przestraszonego lub nawet agresywnego psa nie da się ładnie zaprezentować na ringu.
 


Zalety i wady

+ zrównoważony i przyjacielski
+ bardzo przywiązany do właściciela
+ idealny towarzysz dla starszych dzieci
+ nadaje się do każdego mieszkania
+ nie powoduje uczuleń
+ nie linieje
  - nieufny wobec obcych
- źle znosi samotność
- bywa oporny w uczeniu się czystości
- wymaga regularnej i starannej pielęgnacji
- naga odmiana wrażliwa na warunki atmosferyczne
 

 

Ciekawostki

Chińskie grzywacze są bardzo przyjazne zarówno w stosunku do ludzi, których znają, jak i innych czworonogów, z którymi są blisko zaprzyjaźnione. Mają wyjątkowo długie, tzw. zajęcze łapy, którymi bez problemu potrafią przytrzymać sobie każdą zabawkę, ulubiony smakołyk a także czule obejmować swojego opiekuna. Kiedy są na rękach, lubią przytulić się do swojego pana i podobnie jak dziecko objąć go za szyję.

Jak widać na zdjęciu, z równą serdecznością potrafią powitać swoich bliskich, spotkanych na spacerze przyjaciół. 
Uroczy widok !
 


Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców,  żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
     

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 288 /16.02.2011
CHIŃSKI GRZYWACZ (CHINESE CRESTED DOG)
Wersja polska: luty 2011
POCHODZENIE: Chiny 
PATRONAT: Wielka Brytania 
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 13.10.2010
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa 
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa 
Sekcja 4: Psy bezwłose 
Bez prób pracy 

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Chińskie grzywacze występują w dwóch odmianach – bezwłosej i owłosionej („powder puff’). Psy bezwłose mają jedynie grzywę, częściowo rosnącą także na szyi, skarpetki na łapach i pióropusz na ogonie; reszta ciała, jak wskazuje nazwa, jest bezwłosa. Psy „powder puff” są całe pokryte długim, miękkim włosem, układającym się jak woalka. O pochodzeniu tej rasy trudno powiedzieć cokolwiek pewnego; mówi się, że psy te znane były w Chinach w czasach dynastii Han. Były stróżami skarbców, a największe z nich wykorzystywane były także jako psy myśliwskie. Chińskie grzywacze wystawiane były w USA w latach 1885 – 1926, potem jednak na jakieś 50 lat słuch o nich zaginął.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Mały, żywy i pełen gracji pies; kościec średni lub delikatny. Gładkie, bezwłose ciało – włosy jedynie na łapach, głowie i ogonie lub ciało okryte delikatną woalką włosa („powder puff”). Występują dwa wyraźne typy w rasie: typ „jelonek” – elegancki, o delikatnej kości oraz typ krępy („kuca” ) – o mocniejszym ciele i kośćcu.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:

Wesoły, nieagresywny.

GŁOWA:
Gładka, bez nadmiernych namarszczeń. Odległość od potylicy do stopu odpowiada odległości od stopu do wierzchołka nosa. Głowa pełna wdzięku, o czujnym wyrazie.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Nieco zaokrąglona i wydłużona.
Stop: Lekko zaznaczony, ale nie przesadny.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Wydatny; szerokość zharmonizowana z kufą. Każdy kolor nosa jest dopuszczalny.
Kufa: Lekko zwężająca się, lecz nie spiczasta; sucha, bez obwisłych fafli.
Wargi: Przylegające i cienkie.
Szczęka i żuchwa: Szczęki mocne, z doskonałym, równym zgryzem nożycowym, tzn. górne zęby ściśle zachodzą na zęby dolne; osadzone równo w łukach.
Policzki: O czystej rzeźbie, suche i płaskie, zwężające się w kierunku kufy.
Grzywa: Idealna grzywa zaczyna się od stopu, zwężając się ku dołowi szyi. Preferowana jest długa i obfita grzywa, ale skąpa jest dopuszczalna.
Oczy: Tak ciemne, że wydają się czarne. Ukazują niewiele białkówek, bądź nie ukazują ich wcale. Średniej wielkości. Osadzone odlegle od siebie.
Uszy: Osadzone nisko – najwyższy punkt nasady ucha na poziomie zewnętrznego kąta oka. Duże i stojące, z piórami lub bez; wyjątek stanowi odmiana owłosiona / powder puff /, u której dopuszczalne są uszy wiszące.

SZYJA:
Szczupła, bez podgardla, długa i elegancko osadzona w obręczy barkowej. W ruchu noszona wysoko i lekko łukowata.

TUŁÓW:

Średniej długości lub długi; prężny.
Grzbiet: Poziomy,
Lędźwie: Mocne.
Zad: Dobrze zaokrąglony i muskularny..
Klatka piersiowa: Dość szeroka i głęboka, nie beczkowata. Mostek nie przesadnie wystający. Klatka piersiowa głęboka do łokcia.Talia: Umiarkowanie zaznaczona

OGON:
Osadzony wysoko, w ruchu noszony w górze lubopuszczony. Długi i zwężający się ku końcowi, prawie prosty, niezawinięty czy zakręcony w którąkolwiek stronę; opuszczony naturalnie podczas odpoczynku. Pióropusz długi i obfity, ograniczony do 2/3 długości ogona. Skąpy pióropusz dopuszczalny.

KOŃCZYNY:
KONCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Długie i smukłe, ustawione pewnie pod tułowiem.
Łopatki: Kształtne, wąskie i dobrze kątowane.
Łokcie: Przylegające do tułowia.
Nadgarstki: Delikatne, lecz mocne, ustawione niemal pionowo.
Łapa: Skrajnie zajęcza łapa, wąska i długa. 
Pazury każdej barwy; umiarkowanie długie. Skarpetki idealnie ograniczone do palców; nie mogą sięgać ponad nadgarstek. Łapy i palce nie ustawione ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Szeroko rozstawione. Kątowanie kończyn tylnych odpowiednie dla utrzymania poziomej linii grzbietu.
Staw kolanowy: Mocny.
Podudzie: Mocne, długie, płynnie połączone ze śródstopiem
Śródstopie: Niskie.
Łapa: Jak przednia.

CHODY/RUCH:
Długi, płynny i elegancki, z dobrym wykrokiem i mocną akcją kończyn tylnych.

SKÓRA:
Delikatna, gładka, w dotyku ciepła.

SZATA:
SIERŚĆ: Bez dużych skupisk włosów na którejkolwiek części tułowia. Pożądana długa, obfita grzywa, lecz skąpa jest dopuszczalna. U odmiany owłosionej /powder puff/ szata składa się z podszycia z delikatną woalką z długich włosów; woalka stanowi cechę typową.
MAŚĆ: Wszystkie kolory i ich kombinacje.

WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Idealna wysokość psów: 28-33 cm w kłębie; suk: 23-30 cm w kłębie.

WADY:
Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca należy uznać za wady, których ocena powinna być uzależniona od nasilenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• Agresja lub wyraźna lękliwość.
• Każdy pies, wykazujący wyraźne wady budowy lub zaburzenia charakteru, powinien zostać zdyskwalifikowany.

Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/288.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.