Rasy psów

Wybierz inną rasę

AUSTRALIAN CATTLE DOG, AUSTRALIJSKI PIES PASTERSKI

Pochodzenie


Australian cattle dog jest jednym z trzech australijskich psów pasterskich: australian cattle dog, australian kelpie i australian shepherd. Powstał niejako z konieczności, sprowadzane do Autralii psy pasterskie nie radziły sobie w czasie długich wędrówek bydła z hodowli na targ. Pilnujące je psy były zbyt agresywne i hałaśliwe a ta nadmierna aktywność tak je męczyła, że na końcu trasy były równie zmęczone i osłabione, jak zestresowane ich zachowaniem bydło. Nie sprawdzał się też miejscowy pies dingo, który wprawdzie był odporny na upały i pracował po cichu, ale zdarzało mu się zagryzać zabłąkane zwierzęta. Próby szkolenia tego agresywnego, dzikiego psa spełzły na niczym. W latach trzydziestych XIX wieku postanowiono więc skrzyżować je najpierw z nieistniejącymi już Smithfieldami, potem ze szkockimi marmurkowymi collie. W ten sposób zapoczątkowano powstanie nowej rasy.
 

Dr Alan Mc Niven opracował program hodowlany, który miał doprowadzić do powstania wzorcowego psa pasterskiego. Wybierał najsilniejsze i najinteligentniejsze psy z miotów, krzyżował je następnie z dalmatyńczykami, które wniosły lojalność wobec właściciela i umiejętność pracy z końmi, a na końcu z czarnym podpalanym kelpie, który poprawił umiejętność szczypania bydła w pęciny tak, żeby je skutecznie zagonić, ale nie sprawić im bólu. Po tej ostatniej krzyżówce, od 1893 roku psy rasy australien cattle dog chowane są w czystości rasy, ich właściciele zgodnie twierdzą, że nic już w ich charakterze i umiejetnosciach nie trzeba poprawiać, bo jest to jeden z najskuteczniejszych psów pasterskich na świecie. Na początku 1903 roku Robert Kaleski opracował wzorzec rasy, długo jednak trwało zanim cattle dog stał się znany poza terytorium Australii. W 1980 roku został zarejestrowany przez amerykański Kennel Club i mniej więcej w tym samym czasie psy tej rasy zostały sprowadzone do Wielkiej Brytanii.

 Wygląd

Cattle dog jest średniej wielkości, silnym, dobrze umięśnionym psem o masywnej budowie. Ma wydłużony tułów i mocną głowę ze stojącymi, lekko odchylonymi na zewnątrz uszami. Ogon mocniej owłosiony od reszty ciała, opuszczony łagodnym łukiem w dół.

Wysokość w kłębie: psy 46 do 51 cm, suki 43 do 48 cm.
 

Charakter, usposobienie

Australian cattle dog jest psem wyhodowanym do pędzenia bydła i w tym charakterze czuje się najlepiej. Jest bardzo wytrzymały, pracuje cicho, jest czujny, wyjątkowo inteligentny i niezawodny. Ma silnie rozwinięte poczucie obowiązku, pilnuje nie tylko stada, ale również swojego pana i jego dobytku. Ponieważ podczas pracy porusza się bezszelestnie i nie szczeka, zdarzało się, że skradał się w pobliże obcego stada i pomagał swojemu panu niepostrzeżenie podkradać bydło. W Australii traktowany jest najczęściej jako pies rodzinny.
 

Szata

Szata cattle doga jest krótka, dwuwarstwowa, odporna na działanie czynników atmosferycznych. Składa się z twardego, przylegającego do ciała włosa okrywowego oraz gęstego podszerstka w kolorze sierści.

Umaszczenie bardzo charakterystyczne, błękitne lub rude, ale zawsze dereszowate. Psy błękitne mają zwykle podpalane znaczenia. We wszystkich umaszczeniach mogą występować łaty na głowie: czarne u psów błękitnych, brązowo-rude u psów rudych, najlepiej symetrycznie rozmieszczone. Łaty na ciele są dopuszczalne, ale niepożądane.

Pielęgnacja sierści jest bardzo prosta, sprowadza się do szczotkowania i usuwania martwej sierści.

Więcej na temat pielęgnacji australian cattle doga i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
 

Zdrowie

Wszystkie australijskie psy pasterskie są przeważnie silne i zdrowe, zdarzają się jednak od czasu do czasu przypadki wrodzonej głuchoty oraz wrodzonych chorób oczu.
 

Do kogo pasuje ten pies ?


Australian cattle dog jest psem niezwykle energicznym, wytrzymałym, stworzonym do pokonywania wielu kilometrów dziennie, i potrzebującym w związku z tym wyjątkowo dużo ruchu. Nieufny wobec obcych, doskonale sprawdza się w roli stróża i obrońcy. Jest bardzo niezależny, potrzebuje mądrego, stanowczego prowadzenia, nadaje się do szkolenia i uprawiania psich sportów. Nie nadaje się do mieszkania w mieście a tym bardziej w bloku. Jest to pies o niespożytej energii, którą musi wyładować. Jeśli z braku innych możliwości zrobi to w mieszkaniu, zniszczenia mogą być znaczne. Odnajdzie się za to doskonale w domu z dużym ogrodem i będzie wspaniałym i wiernym towarzyszem dla osób, które potrafią mu zapewnić bardzo dużo ruchu i zajęć blisko natury i zwierząt.

Zalety i wady

+ bardzo przywiązany do właściciela
+ wybitnie inteligentny, łatwo się uczy
+ doskonały stróż
+ niezawodny obrońca stada
  - wymaga bardzo doświadczonego przewodnika
- skłonny do dominacji
- zaczepny wobec innych psów
- wymaga stałego, intensywnego zajęcia
- znudzony jest nie do opanowania


Ciekawostki

Najstarszym zarejestrowanym psem tej rasy był Queensland Heeler, który przeżył aż 29 lat i 5 miesięcy, z czego 20 lat przepracował jako pies pasterski w służbie swojego pana.
 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 287/05.12.2012
AUSTRALIAN CATTLE DOG
Wersja polska: 10.12.2012
KRAJ POCHODZENIA: Australia.
DATA PUBLIKACJI OBECNEJ WERSJI WZORCA: 08.10.2012

UŻYTKOWOŚĆ:
Jak wskazuje nazwa, głównym zadaniem tego psa, w którym jest bezkonkurencyjny, jest pilnowanie i przepędzanie bydła, tak na pastwisku, jak i w zagrodach. ACD jest żywy, nadzwyczaj inteligentny, czujny, odważny i godny zaufania. Cechy te, połączone z wielką chęcią do pracy, czynią z niego psa idealnego.

KLASYFIKACJA FCI:
Grupa I - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 2 Psy zaganiające.
Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
ACD powstał po to by w trudnych warunkach australijskich można było rozwinąć hodowlę bydła. Potrzebny był do tego mocny, gryzący pies, o wielkiej wytrzymałości, zdolny do przepędzania i kierowania dzikiego bydła. Przywożone z Europy psy nie spełniały tych kryteriów. We wczesnym okresie osadnictwa a Australii rąk do pracy było mało, posiadłości nieogrodzone, a teren trudny, toteż bez odpowiednich psów hodowla owiec i bydła byłaby niemożliwa. Powstaniu ACD poświęcono wiele badań, ale – ponieważ pierwsi hodowcy nie prowadzili zapisków hodowlanych – opinie o pochodzeniu rasy, i o tym, jakie psy zostały w tym celu wykorzystane, pozostają sprzeczne. Zasadniczo istnieje zgodność co do tego, że ACD powstały z kojarzeń krótkowłosych marmurkowych collie i dingo, z późniejszym dodatkiem krwi dalmatyńczyka i czarnych podpalanych kelpie. Próbowano jeszcze innych kojarzeń, na przykład z bull terierem, ale nie spełniły oczekiwań.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Mocny, zwarty, harmonijnie zbudowany pies roboczy, zdolny i chętny do wykonania wszelkich zadań, nawet najbardziej wymagających. Połączenie masy, siły, harmonii budowy i atletycznej, roboczej kondycji daje wrażenie wielkiej sprawności i wytrzymałości. Jakakolwiek ociężałość lub lekkość budowy są poważnymi wadami.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
ACD, odznaczający się oddaniem i silnym instynktem obrony, jest samodzielnym obrońcą swego pana, jego stada i posiadłości. Z natury podejrzliwy wobec obcych, musi być jednak opanowany, zwłaszcza na ringu wystawowym. Jakiekolwiek wady temperamentu i budowy, upośledzające jego sprawność w pracy, muszą być uważane za poważne wady.

GŁOWA:
Masywna, proporcjonalna do wielkości psa i jego budowy.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Szeroka, nieznacznie zaokrąglona pomiędzy uszami.
Stop: Czaszka z przodu spłaszczona, przechodzi w nieznaczny, ale wyraźny stop.
Trzewioczaszka:
Nos: Czarny.
Kufa: Szeroka i dobrze wypełniona pod oczami, średniej długości, głęboka i mocna, stopniowo zwężająca się ku końcowi. Linie górne mózgoczaszki i kufy równoległe.
Wargi: Przylegające, suche.
Policzki: Umięśnione, ale niezbyt wyraźnie widoczne.
Uzębienie: Mocne, zdrowe, równomiernie rozstawione zęby stykają się w ciasnym zgryzie nożycowym. Ponieważ pies pogania bydło kąsaniem, mocne i zdrowe uzębienie jest cechą bardzo ważną.
Żuchwa: Mocna, głęboka, silnie rozwinięta.
Oczy: Średniej wielkości, owalne, ani nie wypukłe, ani głęboko osadzone, o czujnym i inteligentnym wyrazie. Na widok obcego nabierają wyrazu podejrzliwego i ostrzegawczego. Barwa oka ciemnobrązowa.
Uszy: Średniej wielkości, raczej małe, niż duże, szerokie u podstawy, grube, stojące i lekko szpiczaste, nie mogą być zaokrąglone czy nietoperzowate. Osadzone szeroko po bokach głowy, skierowane na zewnątrz, bardzo ruchliwe i nastawione, gdy pies jest zainteresowany. Małżowina gruba, wnętrze ucha dość obficie porośnięte włosem.

SZYJA:
Bardzo gruba i nadzwyczaj mocno umięśniona, średniej długości, płynnie przechodząca w łopatki, bez podgardla.

TUŁÓW:
Długość tułowia, mierzona w prostej linii od najbardziej do przodu wysuniętej krawędzi mostka do guza siedzeniowego, jest większa od wysokości w kłębie, w proporcji 10 do 9. Linia górna prosta.
Grzbiet: Mocny.
Lędźwie: Mocne, szerokie, dobrze umięśnione i związane.
Zad: Dość długi i opadający.
Klatka piersiowa: Głęboka, dobrze umięśniona, średniej szerokości.
Żebra: Dobrze wysklepione na całej długości klatki, ale nie beczkowate.
Słabizna: Wypełniona.

OGON:
Osadzony umiarkowanie nisko, jest przedłużeniem opadającej linii zadu, sięga mniej więcej do stawu skokowego. W spoczynku zwisa bardzo lekko zagięty. W ruchu lub pobudzeniu może być wzniesiony, ale w żadnym razie nie wznosi się żadną częścią powyżej swej nasady. Sierść na ogonie tworzy wyraźną szczotkę.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
O kośćcu mocnym na całej długości, okrągłym na przekroju , oglądane z przodu proste i równoległe.
Łopatka: Mocna, skośnie ustawiona, staw barkowy dobrze kątowany. W kłębie odległość między szczytami łopatek dość duża. Łopatki są mocno umięśnione, o mocnym kośćcu, ale przeładowane łopatki i front upośledzają sprawność ruchu, a tym samym wartość użytkową psa.
Śródręcze: Sprężyste, lekko nachylone, gdy patrzeć na nie z boku.
Kończyny tylne:
Mocne i dobrze umięśnione. Przy oglądaniu z tyłu śródstopia są pionowe i równoległe, niezbyt blisko siebie, ale i nie za szeroko rozstawione.
Udo: Długie, szerokie i dobrze umięśnione.
Staw kolanowy: Wyraźny.
Staw skokowy: Niski i mocny.
Łapa: Okrągła, palce krótkie, mocne, dobrze wysklepione i zwarte. Opuszki grube i twarde, pazury mocne i krótkie.

RUCH:
Zdecydowany, swobodny, przestrzenny i niezmordowany. Akcja przodu w harmonii z mocną akcją tyłu. Ważna jest zdolność do nagłych i szybkich zwrotów. Prawidłowy i wydajny ruch jest cechą o największym znaczeniu, i wszelkie wady budowy, które nań wpływają, jak strome, przeładowane, źle związane łopatki, luźne łokcie, słabe śródręcza czy łapy, strome kolana, iksowaty lub beczkowaty tył, muszą być uznane za poważne wady. W kłusie łapy zbiegają się trochę w miarę zwiększania prędkości, ale w postawie pies stoi szeroko.

SZATA:
Sierść:
Krótka, z gęstym, krótkim podszerstkiem. Włos okrywowy zwarty, prosty, twardy i przylegający, daje dobrą ochronę przed deszczem. Na spodzie tułowia dłuższy, na udach tworzy niewielkie portki. Na głowie (także wewnątrz uszu), przednich stronach kończyn i na łapach włos krótki, na szyi dłuższy i gęsty. Zarówno zbyt długi, jak zbyt krótki włos są wadliwe; odpowiednia długość na tułowiu wynosi od 2.5 do 4 cm.
Maść:
Niebieska: jednolita, przesiana lub nakrapiana, może mieć jeszcze znaczenia. Dopuszczalne znaczenia to czarne lub niebieskie łaty na głowie i podpalanie, najlepiej rozmieszczone symetrycznie. Na przednich nogach podpalanie do połowy ich wysokości, także na piersi i i spodzie żuchwy oraz kufie. Na tylnych nogach po ich wewnętrznych stronach aż po uda, na zewnętrznych poniżej stawu skokowego. Płowy podszerstek dopuszczalny, o ile nie prześwieca przez niebieski włos okrywowy. Czarne łaty na tułowiu niepożądane.
Ruda przesiana: Równomiernie rozłożona na całym ciele, podszerstek tej samej barwy, ani biały, ani kremowy, na głowie mogą występować ciemniejsze łaty, najlepiej rozmieszczone symetrycznie. Ciemniejsze rude łaty na tułowiu dopuszczalne, ale niepożądane.

WIELKOŚĆ:

Wysokość w kłębie dla psa 46 do 51 cm, dla suki 43 do 48 cm.

WADY:

Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i dobrostan psa, zdolność do wykonywania pracy, do której był przeznaczony.

WADY DUŻE:
- strome, przeładowane lub niezwiązane łopatki
- luźne łokcie
- miękkie śródręcze lub łapy
- niedostateczne kątowanie stawów kolanowych
- postawa tyłu iksowata lub beczkowata
- ruch związany

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- agresja lub wyraźna lękliwość
- każdy pies, wykazujący wady budowy lub zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA:
Samce mieć muszą dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.


Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/287.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.