Rasy psów

Wybierz inną rasę

AUSTRALIAN KELPIE

Pochodzenie


Kelpie jest jednym z trzech australijskich psów pasterskich, do których należą: australian cattle dog, australian kelpie oraz australian stumpy tail cattle dog. Pochodzi od owczarków angielskich i szkockich, które w połowie XIX wieku przyjechały do Australii wraz z angielskimi kolonizatorami. Australia stawiała psom pasterskim bardzo wysokie wymagania: ogromne przestrzenie, upał i duże stada owiec, które zawsze na noc trzeba było zapędzić do zagrody, żeby je chronić przed zagubieniem, Aborygenami i dzikimi psami dingo.
 
   

W tych niezwykle trudnych warunkach dokonywała się naturalna selekcja, poszukiwano psów inteligentnych, posiadających silny instynkt zaganiania, odpornych na zmęczenie i trudne warunki klimatyczne. Najbardziej przydatne okazały się psy z linii Rutherford z hrabstwa North. Przywieźli je członkowie rodziny Rutherford, kiedy zdecydowali się opuścić Szkocję i wyemigrować do Australii. Wieść o ich zaletach rozeszła się w oka mgnieniu, a w ślad za tym rosło zainteresowanie szczeniętami. Pod koniec XIX wieku ranczer Gleason wymienił konia na sukę wyhodowaną w Wiktorii w oparciu o linie Rutherford. Nazwał ją Kelpie i to jej potomstwo dało nazwę rasie. Konsekwentnie kojarzono ją z psami pochodzącymi z tej samej linii, najpierw dwukrotnie z czarnym australijskim psem o imieniu Moss, potem z Cesarem, czarnym podpalanym psem o czysto szkockim pochodzeniu. Z tego ostatniego miotu urodziła się suka, którą również nazwano Kelpie. Wkrótce stała się sławna, wygrała pierwszy konkurs owczarków pasterskich, jaki został zorganizowany w Australii.

Wziąwszy pod uwagę inteligencję i znakomity instynkt pasterski kelpie, właściciele postanowili za wszelką cenę zachować ich cechy użytkowe i nie dopuścić do tego, by wzorem innych ras hodowla kelpie ewoluowała w kierunku zdobywających coraz większą popularność wystaw kynologicznych. Zdecydowano więc, że psy pracujące rejestrowane będą przez WKC (Working Kelpie Council), natomiast pozostałe, zwane australian kelpie przez FCI (Federation Cynologique Internationale). 


Int. Ch, Grand.Ch, Ch.Pl.Sk, Zw.Kl, Mł.Ch.Pl STRONG EXCALIBUR Red Radimus.
Wł. Małgorzata Goleman Zdj. Monika Chmiała

  
W ten sposób nastąpił oficjalny podział i uznanie i dwóch typów kelpie:

working kelpie
zostały wyselekcjonowane pod kątem instynktu pasterskiego, szczególnie zdolności do pilnowania dużych stad w ich naturalnych, wyjątkowo trudnych, australijskich warunkach klimatycznych i terenowych. Dziś te psy są bardzo wysoko cenione jako najlepsze psy zaganiające. W samej Australii pracuje ich około 80 tysięcy. Są także popularne w Wielkiej Brytanii i Ameryce Północnej.

kelpie show - owczarki australijskie kelpie
muszą odpowiadać wzorcowi rasy FCI, zarówno pod względem eksterieru, jak i charakteru. Psy te posiadają wprawdzie instynkt pasterki, ale w pracy nie mają już takiej pasji jak working kelpie i są mniej skuteczne w działaniu niż ich australijscy bracia, którzy cały czas żyją i pracują w swoim naturalnym środowisku.

To właśnie do tej grupy należą kelpie, które żyją w Polsce i wszystko, co piszemy poniżej, tylko ich dotyczy. Bez problemu przystosowały się do takiego trybu życia, choć chyba nic nie jest w stanie całkowicie oderwać ich od pasterskich korzeni.  
 

Wygląd

Australian kelpie jest silnym, średniej wielkości psem o zwartej sylwetce oraz mocnej głowie, proporcjonalnej do całego tułowia, osadzonej na lekko wygiętej szyi. Czaszka lekko zaokrąglona, szeroka między uszami, czoło płaskie, stop wyraźnie zaznaczony. Uszy stojące, niezbyt szpiczasto zakończone, skierowane na boki. Oczy średniej wielości, migdałowate, ciemne, o bystrym, inteligentnym spojrzeniu. Barwa nosa odpowiednia do umaszczenia. Wargi suche, przylegające, uzębienie mocne, pełne, zgryz nożycowy.

Tułów zwarty, stosunek jego długości do wysokości psa w kłębie w proporcji 10 do 9. Grzbiet mocny, prosty, zad dość długi, opadający, ogon nisko noszony, sięgający do stawu skokowego. Klatka piersiowa bardziej głęboka niż szeroka, żebra dobrze wysklepione, słabizny głębokie. Kończyny przednie proste i równoległe, mocne, dobrze umięśnione, ramiona tworzą z łopatkami kąt prosty. Kończyny tylne proste i równoległe, niezbyt szeroko rozstawione. Łapy okrągłe, o mocnych opuszkach, place zwarte dobrze wysklepione, pazury mocne, krótkie. Ruch sprawny, bez wysiłku, ze zdolnością do nagłych zwrotów.

Wysokość w kłębie : psy 46-51 cm, suki 43-48 cm.
Masa ciała : psy 13-22 kg, suki 11-15 kg.
 

Mł.Ch.PL, Mł.Zw.PL, Zw.KL Callicoma THORIN RED RADIMUS (import Australia)
Zdj. Joanna Rachubińska. Wł. hod. Red Radimus FCI
 

Charakter, usposobienie

Kelpie jest przede wszystkim doskonałym psem zaganiającym, obdarzonym niespotykanym instynktem, który pozwala mu pracować bez nadzoru człowieka. Potrafi sam „zaplanować” sobie pracę i punkt po punkcie ją wykonać. Przykładem jego możliwości może być opowieść o potężnym byku, który przypadkowo dostał się do zagrody jednorocznych byczków powodując panikę i nieprawdopodobne zamieszanie. Tym większe, że wszystko działo się na terenie pokrytym 40-to centymetrowym błotem. Zanim zdezorientowani właściciele stada zdołali podjąć jakiekolwiek działanie, ich trzyletni kelpie szybko zaprowadził porządek. Najpierw zagonił byczki do obory i w ten sposób oddzielił je od rozjuszonego byka, a potem jego samego do zagrody. Ocenia się, że kelpie bez trudu wykonuje pracę dwóch pasterzy przemieszczających się na koniach. Wykorzystuje się go także do pilnowania koni, trzody, a nawet drobiu. Jest bardzo szybki i skuteczny w działaniu. Dla kelpie nie ma rzeczy niemożliwych. Jeśli stado owiec jest tak stłoczone, że dla niego brakuje już miejsca, potrafi skrócić sobie drogę biegnąc po grzbietach owiec, żeby je szybko wyprzedzić i dotrzeć do celu.
 

Int. Ch, Grand.Ch, Ch.Pl.Sk, Zw.Kl, Mł.Ch.Pl STRONG EXCALIBUR Red Radimus.
Wł. Małgorzata Goleman Zdj. Aleksandra Krupska

To pokazuje jaki jest jego potencjał jako psa pasterskiego, ale kelpie nie musi pilnować stada, do dobrego samopoczucia potrzebuje zajęcia, konkretnego zadania i satysfakcji z jego wykonania. Jest doskonałym stróżem, sprawdza się w ratownictwie i przy wykrywaniu narkotyków. Możliwości wykonywania tego rodzaju pracy są ograniczone, ale można uprawiać z nim rozmaite sporty, które są w stanie zapewnić mu odpowiednią ilość aktywności fizycznej i umysłowej.

Kelpie jest niezwykle inteligentny, szybko się uczy, ale jak każdy pies pasterski, stworzony do samodzielnego podejmowania decyzji, zawsze będzie próbował postawić na swoim. Właściciel od początku musi być bardzo konsekwentny, cierpliwie budować swój autorytet, żeby pies zrozumiał, że to nie on ale jego pan decyduje. Musi mieć z nim bardzo dobry kontakt i zdobyć jego zaufanie. Szczególnie ważne jest wypracowanie mocnej, przyjacielskiej więzi, bo z miłości do opiekuna kelpie jest w stanie bardzo wiele zrobić, ale żeby mógł się w pełni zaangażować, musi zrozumieć sens zadań, które otrzymał do wykonania. Nie bez znaczenia jest dobra motywacja w postaci entuzjastycznie okazywanej radości z jego sukcesów oraz smakołyków, które bardzo lubi. W grę wchodzą wyłącznie pozytywne metody szkolenia, jeśli zostanie niesłusznie skarcony, zastrajkuje i całkowicie odmówi współpracy. Nie znosi przymusu, czasem nauczenie go nowej umiejętności wymaga trochę czasu, ale nie wolno niczego przyspieszać, zwłaszcza w szkoleniu młodego psa. Kelpie późno dojrzewa i nie należy się spodziewać spektakularnych wyników w pierwszym roku życia. Dopiero w późniejszym wieku pokazuje co potrafi.
 

Int.Ch, Zw.Św, Zw.Eu, Mł.Zw Św. Zw,KL RED DUBLIN Kelpiebrink, wł.hod. Red Radimus FCI
Tarrawangas ANDY. wł. Magdalena Łęczycka-Mrzygód, zdj Tomasz Seruga
 

Szata

Kelpie ma dwuwarstwową sierść podszytą gęstym podszerstkiem. Zgodnie ze wzorcem włos okrywowy powinien być prosty, twardy, bardzo gęsty, nieprzemakalny, przylegający do ciała. Na tułowiu jego długość wynosi około 2-3 cm. Na głowie, zewnętrznej stronie uszu, przedniej stronie kończyn i łapach krótka, na szyi dłuższa i bardziej gęsta, tworzy grzywę, a na ogonie szczotkę. Na spodzie tułowia sierść jest trochę dłuższa, na udach tworzy niewielkie portki.

Umaszczenie: czarne, czarne podpalane, czerwone, czerwone podpalane, płowe, czekoladowe oraz błękitne z podpalaniem lub bez.

Utrzymanie sierści w idealnym stanie nie jest skomplikowane, wymaga tylko systematycznego szczotkowania. Problemem może być intensywne linienie, które występuje dwa razy w roku, na wiosnę oraz w jesieni i jest znacznie bardziej obfite, niż można się spodziewać sądząc po długości jego owłosienia. 

Więcej na temat pielęgnacji sierści australian kelpie i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj


Zdrowie

Australian kelpie to zazwyczaj psy silne i zdrowe. Są wyjątkowo odporne na złe warunki atmosferyczne. Dość dobrze znoszą upały, ale nie jest to pies, który będzie się chętnie wystawiał na słońce i jeśli może wybierać, zdecydowanie chętniej ulokuje się w cieniu. Z poważniejszych chorób zdarza się anomalia oczu collie (CEA), postępujący zanik siatkówki (PRA), dysplazja stawów biodrowych oraz rzadziej - łokciowych. Coraz częściej spotyka się choroby serca, a w niektórych liniach padaczka. Pojawiają się schorzenia należące do grupy neurodegeneracyjnych chorób dziedzicznych: abotropia móżdżku (CA) oraz mielopatia zwyrodnieniowa (DM). Już prowadzone są badania zmierzające do ustalenia genów, które są za nie odpowiedzialne.  

Kelpie żyją przeciętnie 13 lat. Światową rekordzistką, jeśli chodzi o długowieczność, jest suczka Maggie, która odeszła w kwietniu 2016 roku przeżywszy w dobrej kondycji 30 lat. Co do tego nie ma wątpliwości, ponieważ jej opiekun adoptował ją kiedy miała zaledwie kilka tygodni. 
 
 
30 letnia Maggie ze swoim panem

Do kogo pasuje ten pies ?

Mimo swoich pasterskich korzeni, kelpie doskonale sprawdza się w roli przyjaciela rodziny, pod warunkiem, że jego opiekun starannie go wychowa i zapewni mu ciekawe zajęcia oraz sporo aktywności fizycznej i umysłowej, bez której pies tej rasy nie potrafi się obejść. Niestety rodzinie mieszkającej w centrum dużego miasta trudno znaleźć bezpieczne miejsce, w którym mógłby wyładować swoją niespożytą energię. Jest to niewątpliwie największy problem, przed którym stanie osoba, która zapragnie go mieć w swoim domu. Dlatego zanim podejmie ostateczną decyzję, musi sobie uczciwie odpowiedzieć na pytanie, czy sobie z nim poradzi.

Jest to pies o silnie genetycznie zakodowanej potrzebie pracy i nie powinien się nudzić, o czym jego opiekun ani na moment nie może zapomnieć. Bardzo lubi swoje legowisko i może sporo czasu spokojnie spędzić w domu, szczególnie wtedy, gdy wraca wybiegany i zmęczony długim spacerem. Nie da się zrobić z niego domatora, sfrustrowany bezczynnością zacznie demolować mieszkanie. Nie wystarczy wypuścić go do ogrodu, pozostawiony w nim sam, bez towarzystwa, będzie się nudził. Jeśli więc ktoś nie ma czasu, lub nie czuje się na siłach, by zapewnić mu jakieś ciekawe zajęcie, pójść z nim na szkolenie lub na wycieczkę, uprawiać dogtrekking, jogging, bieg przy rowerze, pływanie lub jakikolwiek inny sport, lepiej niech z posiadania kelpie zrezygnuje.
 
Int.Ch, Zw.Św. Zw.Eu. Mł.Zw Eu. Zw KL SCARLET AVALON Red Radimus 
wl.hod Red Radimus, ze swoją córką -
Mł.Ch.Pl, Mł.Zw.Eu HERMIONĄ GRANGER Red Radimus -wł. Ania Wiśniewska

Podstawą dobrej relacji właściciela z psem jest podobny temperament oraz sposób spędzania wolnego czasu. W przypadku znacznych różnic nie należy liczyć na to, że jakoś to będzie. Niestety nie będzie, bo nikt z dnia na dzień nie zmieni swoich wieloletnich przyzwyczajeń i z domatora nie stanie się sportowcem, charakteru psa też nie da się zmienić, bo ma to w genach. Bez stymulujących jego umysł ćwiczeń, nie mając gdzie rozładować energii, kelpie może się stać uciążliwy dla otoczenia, szczekliwy i dla zabicia czasu zamienić mieszkanie w prawdziwe pobojowisko. Natomiast dla rodziny lubiącej ruch i wyprawy w plener, jest to pies idealny.

Nie ma w zasadzie psich sportów, do których by się nie nadawał, może to być jogging, bieganie przy rowerze, pływanie, ratownictwo, agility, flyball, frisbee, a nawet szukanie trufli. To oczywiście nie oznacza, że ma być w nieustannym ruchu. Jak każdy pies pasterski musi żyć w określonym rytmie: najpierw praca, a potem odpoczynek, który też bardzo lubi. W odróżnieniu od niektórych psów, które są w nieustannym ruchu, kelpie potrafi się dość szybko wyciszać. Lubi położyć się na kanapie obok swoich opiekunów, uwielbia głaskanie i bliskość człowieka. Jest to typowy pies jednego pana, zawsze wybiera sobie osobę, która jest dla niego najważniejsza i z którą, gdyby to od niego zależało, ani na moment by się nie rozstawał. Jeśli ma do dyspozycji ogród, chętnie będzie spędzał w nim czas, ale z całą rodziną, której bliskość ceni nade wszystko. Bardzo nie lubi zostawać sam w domu, dlatego jeśli będzie taka potrzeba, bo opiekunowie pójdą w pracy, od początku trzeba go do tego konsekwentnie przyzwyczajać. Kelpie nie ma w sobie agresji, w związku z czym nie nadaje się do obrony, domu raczej też nie będzie pilnował, ale z pewnością zasygnalizuje, że ktoś obcy jest pod drzwiami. Pewnie po to, żeby kiedy jego opiekun otworzy drzwi, radośnie gościa powitać.
 
Jedni hodowcy twierdzą, że jako szczenię jest nieśmiały, inni się z tym nie zgadzają. Jedno jest pewne, prawidłowo wychowany wyrośnie na odważnego, bardzo dobrze radzącego sobie w każdej sytuacji psa. Niezwykle ważna, rzutująca na całe jego życie, jest bardzo wczesna i staranna socjalizacja, żeby mógł poznać otoczenie i oswoić się z różnymi miejscami, zjawiskami oraz odgłosami. Bez tego jego wrodzona czujność może przerodzić się w lękliwość, która bywa źródłem licznych problemów. Jest bardzo wrażliwy, nie lubi podniesionego głosu, doskonale wyczuwa nastrój swoich opiekunów, jeśli uzna, że nie są w najlepszym nastroju, nie narzuca się, kładzie się obok i spokojnie czeka na lepszy moment.
 
Int.Ch, Zw.Św. Zw.Eu. Mł.Zw Eu. Zw KL SCARLET AVALON Red Radimus 
wl.hod Red Radimus  Zdj. Maciej Zaluski www.maciejzaluski.pl

W stosunku do dzieci wykazuje dużo cierpliwości, która jednak ma swoje granice. Dlatego koniecznie trzeba je nauczyć jak postępować z psem, żeby nie zrobić mu krzywdy, a jako żelazną zasadę przyjąć, że nigdy nie wolno zostawiać ich razem bez nadzoru dorosłych . Kelpie z reguły nie wchodzi w utarczki z innymi psami, bez problemu zaakceptuje drugiego psa w domu, kota lub jakiegoś małego gryzonia.

Bez względu na pogodę, każdy ruch opiekuna, który zwiastuje wyjście na spacer, przyjmuje z wielką radością. Jest psem spokojnym, nigdy nie zaczepia przechodniów i nie wdaje się w utarczki z innymi psami. Ale żeby nie było zbyt łatwo, na ruchliwej ulicy potrafi sobie nagle przypomnieć o swoim pasterskim pochodzeniu i zacząć zaganiać wszystko, co się rusza: ludzi, zwierzęta, a nawet rowery, motocykle i samochody. Trzeba bardzo uważać, bo w tej sytuacji nietrudno o wypadek, dlatego na ruchliwej ulicy lepiej prowadzić go zawsze na smyczy.
 

Int.Ch, Zw.Św, Zw.Eu, Mł.Zw Św. Zw,KL RED DUBLIN Kelpiebrink
Wł.hod. Red Radimus FCI. Zdj Tomasz Seruga
 

Zalety i wady

+ doskonały pies rodzinny
+ bardzo inteligentny, łatwo się uczy
+ odporny na złe warunki atmosferyczne
+ lubi dzieci
+ sierść łatwa do pielęgnacji
  - potrzebuje bardzo dużo ruchu
- ma niespożytą energię
- nie zawsze akceptuje inne zwierzęta
- bardzo obficie linieje


Ciekawostki

Przez wiele lat przetrwała historia, która najlepiej pokazuje wyjątkową odporność, zaangażowanie i pracowitość tej rasy. W 1898 na terenach wystawowych w Sydney zorganizowano konkurs prób pracy. Kelpie o imieniu Coil, który był już mistrzem w tego rodzaju zawodach zakończył trasę zdobywając maksimum tego co można było uzyskać - 100 punktów. Druga część konkurencji miała się odbyć następnego dnia. Niestety wieczorem Coil został potrącony przez samochód i doznał złamania przedniej łapy. Za zgodą sędziów i właściciela przystąpił do konkursu i biegnąc na trzech łapach zakończył trasę w ciągu 6 minut 12 sekund uzyskując następne 100 punktów. Dwukrotna maksymalna ilość punktów to rekord, który przeszedł do historii i do dziś nie został pobity. 
 
http://www.noonbarra.com/history.html
 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców 
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 293
OWCZAREK AUSTRALIJSKI - KELPIE
(Australian Kelpie)
Kraj pochodzenia: Australia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 21.04.1997
Użytkowanie: Owczarek.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 - Psy pasterskie.
Próby pracy wymagane.
WYGLĄD OGÓLNY:

Kelpie wyglądać ma na aktywnego, zwinnego psa pracującego wysokiej klasy, o wyraźnym i mocnym umięśnieniu i sprawnych kończynach, zdolnego do długotrwałej pracy bez zmęczenia. W żadnym razie nie może być lekki i wiotki.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Kelpie jest nadzwyczaj inteligentny, bystry i szybki w reakcjach. Jest opanowany i łatwy do ułożenia, oddany właścicielowi i zawsze chętny do pracy, a jego energia jest wręcz niewyczerpana. Odznacza się wrodzonym instynktem i umiejętnościami, niezbędnymi przy pasieniu owiec, tak na terenie zamkniętym, jak i w polu. Wszelkie cechy budowy i charakteru, które wpływają na obniżenie sprawności użytkowej psa, muszą być uznane za zdecydowanie nietypowe.
GŁOWA:

Proporcjonalna do wielkości psa. Kształt i linie głowy dają wyraz, zbliżony do lisiego, złagodzony przez oczy kształtu migdała.
Mózgoczaszka:
Czaszka: lekko zaokrąglona, szeroka między uszami. Czoło płaskie. Przełom czołowo-nosowy (stop): wyraźny.
Trzewioczaszka:
Nos: barwa nosa odpowiada umaszczeniu.
Kufa: ładnie wyrzeźbiona, pożądana trochę krótsza od mózgoczaszki.
Wargi: suche i przylegające.
Uzębienie: zęby mocne, zdrowe, równomiernie rozmieszczone, zgryz nożycowy.
Policzki: zaokrąglone, ale niezbyt mocno wykształcone.
Oczy: kształtu migdała, średniej wielkości, z wyraźnymi kącikami, o bystrym i inteligentnym wyrazie. Barwy brązowej, harmonizującej z maścią; u psów błękitnych dopuszczalne oko jaśniejsze.
Uszy: średniej wielkości, stojące, zaostrzone na końcach, cienkie, mocne przy podstawie, trochę zaokrąglone na zewnętrznych krawędziach, osadzone szeroko na bokach czaszki i skierowane na boki. Wnętrze ucha porośnięte gęstym włosem.
SZYJA:
Średniej długości, mocna, trochę łukowato wygięta, płynnie przechodząca w łopatki, bez podgardla, z niewielką grzywą.
TUŁÓW:

Stosunek długości tułowia, od najbardziej ku przodowi wysuniętego punktu mostka do guza siedzeniowego, do wysokości w kłębie wynosi 10 do 9.
Grzbiet: mocny, prosty.
Lędźwie: mocne i dobrze umięśnione.
Zad: dość długi i opadający.
Klatka piersiowa: raczej głęboka niż szeroka.
Żebra: dobrze wysklepione.
Słabizny: głębokie.
OGON:
W spoczynku zwisający i lekko wygięty. W ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony, ale w żadnym razie niezakręcony tak, by jego koniec znalazł się poza pionową linią, przechodzącą przez nasadę. Na ogonie wyraźna szczotka. Osadzony nisko, stanowi przedłużenie opadającej linii zadu i sięga mniej więcej do stawu skokowego.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: dobrze umięśnione, o mocnym, ale nie ciężkim kośćcu, oglądane od przodu proste i równoległe wobec siebie.
Łopatki: umięśnione, skośnie ustawione, szczyty łopatek blisko siebie ustawione.
Ramiona: tworzą z łopatkami kąt prosty.
Łokcie: nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Śródręcza: oglądane z boku trochę nachylone w stosunku do podłoża, co zapewnia sprężystość ruchu i pozwala na nagłe zwroty.
Kończyny tylne: mocne, dobrze umięśnione. Oglądane z tyłu są proste i równoległe wobec siebie, ustawione niezbyt szeroko, ale i nie blisko siebie.
Stawy kolanowe: dobrze kątowane.
Stawy skokowe: dość nisko umiejscowione.
Łapy: okrągłe, mocne, o mocnych opuszkach, place zwarte i wysklepione, pazury krótkie i mocne.
CHODY:
Aby kelpie mógł bez zmęczenia wykonywać swą pracę, zwłaszcza na otwartych terenach, musi być on bezbłędnie zbudowany. Wszystkie wady, które upośledzają ruch i sprawność psa, jak krowia, czy beczkowata postawa kończyn tylnych, luźne łopatki, słabe kątowanie,
krzyżowanie i wysokie podnoszenie łap, muszą być surowo oceniane. Ruch powinien być sprawny, bez wysiłku, a pies musi być zdolny do nagłych zwrotów w ruchu. W kłusie, gdy rośnie prędkość, łapy poruszają się trochę zbieżnie, ale w postawie rozstawione są szeroko.
OKRYWA WŁOSOWA:
Sierść: dwuwarstwowa, z podszerstkiem. Włos okrywowy prosty, zwarty, przylegający i twardy, nieprzemakalny. Na spodzie tułowia sierść trochę dłuższa, na udach tworzy niewielkie portki. Na głowie, zewnętrznej stronie uszu, przedniej stronie kończyn
i łapach krótka, na szyi dłuższa i bardziej gęsta, tworzy grzywę, a na ogonie - szczotkę. Sierść zbyt długa lub zbyt krótka jest wadliwa. Prawidłowa długość sierści na tułowiu to 2-3 cm.
Umaszczenie: czarne, czarne podpalane, czerwone, czerwone podpalane, płowe, czekoladowe i błękitne.
WZROST:
Wysokość w kłębie: 46 do 51 cm dla psa, 43 do 48 cm dla suki.
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/293.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.