Rasy psów

Wybierz inną rasę

AUSTRALIAN SILKY TERRIER

Pochodzenie


Australian silky teriery są rasą stosunkowo młodą. Początki sięgają XIX wieku, kiedy to w Australii skrzyżowano skye terriera i yorkshire teriera. Przez wiele lat nazywano go Sydney terrier, co mogło sugerować miejsce powstania rasy, choć z tym miastem nie miał akurat nic wspólnego. Natomiast co do tego, że jego ojczyzną jest Australia nie ma już najmniejszej wątpliwości. Wszystkie ślady prowadzą do Tasmanii, małej, należącej do Australii wyspy, gdzie hodowano i wykorzystywano te dzielne pieski do tępienia szczurów i węży.

To stąd mieszkający tu Anglik McArthur Little, wracając do swoich rodzinnych stron zabrał ze sobą suczkę i tam pokrył ją swoim psem, dandie dinmont terierem. Kiedy po pewnym czasie zdecydował się wrócić do Australii oczywiście zabrał ze sobą swoje ulubione psy. Kojarzono je później także z terierem australijskim, który był spokrewniony z yorkshire terierem. Nie wyklucza się, że wśród przodków silky teriera znajdują się norwich teriery oraz teriery irlandzkie, wprowadzone z powodu pięknego, rudego umaszczenia.

Na skutek trudnych do odtworzenia skojarzeń pod koniec XIX wieku istniały trzy typy małego terriera: terier australijski, yorkshire terier oraz typ pośredni, bardzo niewyrównany, o różnym rodzaju owłosienia. Wśród nich były także psy o włosie jedwabistym i to one zostały użyte do wyprowadzenia australijskiego silky teriera. Na początku w miotach pojawiały się zarówno psy o uszach zwisających jak i stojących, ale z czasem tylko te drugie zostały uznane za prawidłowe.
 
W 1889 roku powstał Australijski Klub Terierów Szorstkowłosych obejmujący zarówno australian teriera jak i australian silky teriera. Rok później, w 1890 roku, odbyła się pierwsza wystawa klubowa, na której obie te rasy oceniane były razem, na jednym ringu. W pierwszej dekadzie XX wieku nastąpiło wielkie zamieszanie, funkcjonowały wówczas dwa kluby rasy, które niezależnie od siebie przystąpiły do opracowywania wzorca. Obydwa zostały opublikowane i choć w przeważającej części były identyczne, to jednak w niektórych kwestiach poważnie się różniły. Jeden wzorzec wprowadzał dwie kategorie wagowe (do 2,7 kg oraz od 2,7 kg do 5,4 kg), drugi tylko jedną, od 2,7 do 5,4 kg. Wzorzec opracowany w Wiktorii dopuszczał zarówno uszy zwisające jak i stojące, natomiast w Nowej Południowej Walii tylko uszy stojące. Co więcej, według jednego wzorca pies miał się nazywać Victoria silky terier, według drugiego Sydney silky terier i to w końcu ta nazwa na długie lata weszła do powszechnego użytku.

W 1926 roku podjęto starania w kierunku ujednolicenia kategorii wagowych i opublikowano nowy wzorzec rasy. Nie na wiele się to jednak zdało bo liczni hodowcy omijali te zalecenia, poza tym zafascynowani byli miniaturowymi pieskami i nie chcieli zrezygnować z ich hodowania. Dopiero pojawienie się różnych, będących efektem nadmiernej miniaturyzacji wad, skłoniło ich do oficjalnej zmiany stanowiska choć jego respektowanie napotykało na wyraźny opór. Na dodatek nie przestrzegano zasady czystości rasy, wskutek czego jeszcze przez wiele lat w jednym miocie przychodziły na świat trzy rodzaje szczeniąt, a wyboru dokonywano przydzielając psa do tej rasy, do której był najbardziej podobny. Dopiero w 1932 roku położono temu kres i wprowadzono definitywny zakaz kojarzenia międzyrasowego yorkshire, australian oraz silky terierów.
 

Int.Champ, Ch.PL,RU,RKF, Mł.Ch.Pl PICCOLO Volarius Wł.hod.Od Masumi

Na początku silky teriery znane były tylko w Australii, dopiero dużo później, bo w 1930 roku, trafiły do Indii, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, a trzydzieści lat później, około 1960 roku pojawiły się także w Europie: w Holandii, Francji, Szwecji i Niemczech. W 1958 roku został przyjęty ponownie zmieniony wzorzec rasy, a rok później, w 1959 roku, zmieniono także jej nazwę z sydney silky terier na australian silky terier. W tym samym roku rasa została uznana przez Australian Kennel Council, FCI oraz American Kennel Club.

Następna zmiana wzorca nastąpiła dość szybko, bo już w 2005 roku. Tym razem postanowiono, że dokładnie ustalona waga przestaje obowiązywać, podstawowe znaczenie ma wzrost psa, który powinien zawierać się w granicach 23-26 cm, natomiast waga ciała powinna być proporcjonalna do wzrostu. W związku ze wprowadzeniem w niektórych krajach zakazu kopiowania ogona, określono także wygląd ogona niekopiowanego. Ten wzorzec obowiązuje do dziś.

W Polsce australian silky teriery są mało liczne, nie udaje im się przebić przez wielką popularność yorkshire teriera. A jest to wspaniała rasa, która oprócz wielu niezaprzeczalnych zalet ma jeszcze wielkie szczęście, że pozostała poza strefą masowego zainteresowania pseudo hodowców.
 

Ch.PL, Mł.Ch.PL ROOFI Chluba Oli Wł. hod. Chluba Oli  


Wygląd

Silky terier ma zwartą, wysmukłą sylwetkę o średniej długości tułowia. Grzbiet zarówno w postawie jak i w ruchu powinien być zawsze prosty, jego wysklepienie lub zapadniecie jest poważną wadą. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka i głęboka z dobrze wysklepionymi żebrami. Lędźwie silne. Ogon wysoko osadzony o długości pasującej do sylwetki psa, na długości pierwszych trzech kręgów jest noszony prosto lub lekko w górę, ale nigdy nie może być zawinięty na grzbiecie.

Głowa osadzona na średniej długości, zgrabnej, łukowato wygiętej szyi. Powinna być mocna, umiarkowanie szeroka między uszami. Kufa nieco krótsza od mózgoczaszki, stop nieprzesadnie zaznaczony. Trufla nosowa czarna, wargi przylegające, zęby regularnie rozstawione, zgryz nożycowy. Oczy małe, ciemne, owalne, o żywym, inteligentnym wyrazie. Nie mogą być ani okrągłe ani wyłupiaste. Uszy małe, w kształcie odwróconej litery V, osadzone na szczycie czaszki, nieobrośnięte długą sierścią.
 

Int.Ch.,Ch.PL.RUS.RKF, Zw.PL Piccolo Volarius Ch.PL,
Mł.Ch.PL. MŁ.ZW.PL FLO z Hedwabneho Domu wł.hod Od Masumi

 
Kończyny przednie proste, dobrze ustawione pod tułowiem, łokcie nieodstające. Kończyny tylne z dobrze umięśnionymi udami, proste i równoległe, dobrze kątowane. Łapy małe, kocie, zwarte, z czarnymi lub bardzo ciemnymi pazurami.

Wysokość w kłębie:
psy około 23-26 cm, suki nieco mniejsze
Masa ciała: proporcjonalna do wzrostu
 

Charakter, usposobienie

Silky terier jest bardzo żywym, pełnym energii psem. Wymaga wczesnej socjalizacji, jego własciciel powinien zaprowadzić go w różne miejsca i zapoznać ze wszystkimi sytuacjami, jakie pies może spotkać w codziennym życiu, bo to pomoże mu nabrać pewności siebie. Doskonale odnajduje się w każdych warunkach, trzeba jednak pamiętać, że potrzebuje bardzo dużo ruchu i angażującej jego umysł aktywności fizycznej. Ma mnóstwo energii, uwielbia zabawę i lubi być w centrum zainteresowania. Jeśli się go nie nauczy posłuszeństwa, może być bardzo absorbujący.
 

Int.Ch, Multi Ch. Multi Veteran Ch., OZZY Chluba Oli ,
Int.Ch, Multi Mł.Ch, Ch.Pl-VDH Bombix Moren JOY IN MY LIFE wł: hod.Chluba Oli,

Jest niezwykle inteligentny i bardzo chętnie się uczy, ale nie lubi być strofowany. Nie ma zresztą takiej potrzeby, bo doskonale reaguje na pozytywne metody szkolenia: pochwały i nagrody. W wyjątkowych wypadkach wystarczy powtórzenie polecenia bardziej zdecydowanym głosem, żeby pies zrozumiał, że nie ma innego wyjścia i powinien posłuchać swojego przewodnika. W żadnym przypadku nie wolno pozwolić na to, by postawił na swoim, bo brak konsekwencji potraktuje jako słabość właściciela i szybko wejdzie mu na głowę. Ma tendencję do stawiania na swoim, dlatego jego opiekun musi być czujny i na to mu nie pozwolić. Jeśli ma dobry, przyjacielski kontakt z psem, poświęca mu dużo czasu na naukę i wspólną zabawę, praktycznie się nie zdarza, by miał jakikolwiek kłopot z jego wychowaniem i ułożeniem.

Silky terier do dziś zachował instynkt myśliwski, jeśli w domu znajdzie się chociaż jedna mysz, nie spocznie, dopóki jej nie złapie i pełen dumy nie złoży u stóp swojego pana. Lubi konkretne zajęcie, bardzo dobrze sprawdza się w psich sportach, szczególnie agility, które dodatkowo pozwala mu wyładować nadmiar energii. Można z nim biegać, bo wbrew pozorom jest bardzo wytrzymały. Warto wiedzieć że ten mały piesek potrzebuje nie tylko ruchu, ale również zadania do wykonania, za co oczywiście musi być bardzo radośnie pochwalony i nagrodzony.
 

Ch.PL.DK.LT.Mł.Ch.PL AMAR Chluba Oli Wł.hod. Chluba Oli
  

Szata

Szata silky teriera jest jedwabista, błyszcząca i delikatna w dotyku. Włos o długości 13-15 cm pokrywa całe ciało psa z wyjątkiem nóg poniżej stawu skokowego, gdzie nie powinno być długiego włosa, oraz ogona i uszu, na których sierść jest wyraźnie krótka. Włos na głowie musi rozkładać się na boki tak, by nie przesłaniał oczu. Na wystawie w przeciwieństwie do yorka nie spina się go kokardką. Wzdłuż całego grzbietu biegnie przedziałek rozdzielający włos na boki. Powinien być takiej długosci, by nie krepował ruchu psa, pod tułowiem, w odrózneniu od wystawowej szaty yorka, koniecznie musi być widoczny prześwit. 
 
Umaszczenie:
wzorzec dopuszcza wszystkie odcienie niebieskiego z płowym podpalaniem. Najwyżej cenione są intensywne barwy oraz wyraźnie odgraniczone podpalania. Srebrna i biała maść są niedopuszczalne. Błękitna sierść na ogonie powinna być bardzo ciemna. Pożądane jest, by czuprynka była błękitno-srebrna lub płowa.

Kolor błękitny i podpalanie są rozmieszczone w następujący sposób:
podpalanie powinno wystapić wokół nasady uszu, na kufie i bokach policzków, błękit od nasady głowy po koniuszek ogona. Na przednich kończynach błękitne umaszczenie sięga nadgarstka, na tylnych stawów skokowych. Podpalanie na przednich kończynach dochodzi do nadgarstków, a na tylnych stopniowo schodzi od kolan, przez stawy skokowe do łap. Podpalanie występuje również wokół odbytu. Błękitna maść ma być czysta, bez płowych lub brązowych nalotów. Podpalanie jest także czyste, bez czerwonego przesiania. Dopuszcza się maść czarną u szczeniąt, jednak od 18-go miesiąca życia pies powinien być już błękitny.
 
 

Australian silky terier nie linieje, wymaga jednak regularnej pielęgnacji, ponieważ zaniedbana sierść ma tendencję do filcowania.

Więcej na temat pielęgnacji sierści silky teriera i przygotowania go do wystaw -
kliknij tutaj
 

Zdrowie

Mimo swojej delikatnej budowy silky terier jest psem długowiecznym, dożywa przeciętnie 14-15 lat, jest bardzo odporny na choroby. Trzeba jednak pamiętać, że jego sierść nie zapewnia mu wystarczajacej ochrony przed zimnem i podczas niskich temperatur powinien nosić odpowiednie ubranko. Ma sierść, która w zasadzie nie powoduje alergii u ludzi, ale zawsze lepiej to przed nabyciem psa sprawdzić.
 

Int.Ch.,Ch.PL.RUS.RKF, Zw.PL Piccolo Volarius Ch.PL,
Mł.Ch.PL. MŁ.ZW.PL FLO z Hedwabneho Domu wł.hod Od Masumi


Do kogo pasuje ten pies ?

Silky terrier jest wspaniałym psem rodzinnym, bezgranicznie przywiązanym do swoich właścicieli. Po swoich przodkach: yorkshire terierze odziedziczył urodę i piękny, jedwabisty włos, a po terierze australijskim przemiły charakter i temperament. Dobrze się adaptuje do każdych warunków mieszkaniowych, wymaga jednak dużo ruchu i możliwości splidnego wybiegania się na spacerze. Wypuszczenie go do ogrodu nie wystarczy, bo wprawdzie umożliwi mu to załatwienie potrzeb fizjologicznych, ale sam szybko się znudzi, bo jest to pies, który potrzebuje towarzystwa i konkretnego zajęcia. Jest bardzo prawdopodobne, że sam je sobie znajdzie i nabierze fatalnego zwyczaju biegania wzdłuż płotu i oszczekiwania każdego przechodnia. Nie wolno do tego dopuścić, bo z natury nie jest to pies hałaśliwy, szczeka w zasadzie tylko wtedy, gdy chce oznajmić czyjeś przybycie lub ostrzec swoich właścicieli przed niebezpieczeństwem.
 
 
Ch.Pl. ROMANTICA Chluba Oli wł.hod. Łąka Didi

Jest bardzo przywiązany do swojej rodziny, oczekuje czułości a okazywane mu uczucie potrafi z nawiązką odwzajemnić. Z wielką przyjemnością wszędzie towarzyszy swojemu panu a jeśli ten zaproponuje mu zabawę lub jakieś ćwiczenia, będzie tym zachwycony. Warto go szkolić, bo uczy się szybko i bardzo chętnie popisuje się swoimi umiejętnościami. Od pierwszego dnia w nowym domu trzeba go uczyć, że czasem musi zostać sam, bo warto wiedzieć, że jest to pies, który bardzo źle znosi samotność. Lubi mieć swoją rodzinę w komplecie i najlepiej ani na moment się z nią nie rozstawać. 

Silky terier bardzo bobrze czuje się w towarzystwie dzieci i z radością uczestniczy we wszystkich zabawach. Ze starszymi dziećmi nie ma najmniejszych problemów, młodsze trzeba nauczyć postępowania z psem i na wszelki wypadek nigdy nie zostawiać ich bez nadzoru dorosłych. Trzeba pamiętać o tym, że jest to maleńki piesek i to nie on dzieciom, ale one jemu mogą niechcący zrobić krzywdę. Warto im np. pokazać, że psa nie podnosi się chwytając go za łapki, bo w ten sposób sprawia mu się ból, tylko kładąc mu jedną rękę pod klatkę piersiową a drugą pod pupę. Jeśli dzieci mają skłonność do szaleńczych i głośnych zabaw, lepiej przynajmniej do czasu, zanim podrosną, z posiadania psa zrezygnować, bo silky terier ma instynkt pogoni, a przestraszony lub skrzywdzony może się odgryźć.

Silky terier zazwyczaj zgodnie żyje z innymi domowymi zwierzętami, najlepiej jeśli się razem z nimi wychowuje. Nie ma tendencji do dominacji i władczym psom zazwyczaj się bez problemu podporządkuje. Dobrze by było, gdyby to właściciel był niekwestionowanym przewodnikiem całego stada. Jeśli chodzi o obce psy, zdarza się, że mu się nie spodobają i wówczas, jak przystało na stuprocentowego teriera, potrafi je skutecznie pogonić.
 

MELISKA Łąka DiDi i Mikołajek Łąka DiDi wł.hod Łąka Didi

Jest psem bardzo dobrze przystosowującym się do każdych warunków i otoczenia, można go zabrać dosłownie wszędzie, bo doskonale znosi podróż samochodem. Choć trudno w to uwierzyć, ten mały piesek potrafi także towarzyszyć swojemu panu w wycieczce po górach. Równie chętnie będzie biegł przy rowerze, oczywiście po odpowiednim treningu i przy zachowaniu umiarkowanej, rozsądnej prędkości. Jeśli sie zmęczy, w każdej chwili można go wsadzić do specjalnego, bezpiecznego transporterka, przykręconego do kierownicy lub bagażnika. Jest bezproblemowy, właściciel może wybrać taką formę aktywności, jaka mu najbardziej odpowiada, dla psa liczy się wyłącznie możliwość zabawy i wyładowania energii. 
 

Ch.PL.DK.LT.Mł.Ch.PL AMAR Chluba Oli Wł.hod. Chluba Oli
 
Dla osób pedantycznych dużym atutem jest jego owłosienie, które wprawdzie wymaga systematycznej pielęgnacji, ale za to pies nie linieje i nie pozostawia włosów na kanapach i dywanach. Nie ma też „psiego zapachu” zwłaszcza, jeśli jest starannie pielęgnowany i odpowiednio często kąpany. Wspaniały pies, ale nie dla osób spędzających cały dzień przed telewizorem i oglądających wszystkie seriale. Mając silky teriera za dużo nie pooglądają, przynajmniej zanim nie wybiorą się z nim na bardzo długi spacer.
 

Zalety i wady

+ przemiły pies do towarzystwa
+ przywiązuje się do właścicieli
+ nadaje sie do każdego mieszkania      
+ zawsze skory do zabawy
+ uwielbia podróże
+ akceptuje inne zwierzęta
+ nadaje się do psich sportów     
  - bywa uparty
- nie przepada za małymi dziećmi
- potrzebuje bardzo dużo ruchu
- źle znosi samotność
- sierść wymaga regularnej pielęgnacji  


Miot "F" Australian Silky Terier  w hodowli Łąka DiDi

Ciekawostki 

Kształtowanie się dwóch ras : australian silky teriera i australian teriera odbywało się niemal w tym samym czasie. Ponieważ oba te psy miały wśród swoich przodków yorkshire teriera, zdarzało się że w jednym miocie przychodziły na świat trzy rodzaje szczeniąt, a wyboru dokonywano uznajac, że pies należy do tej rasy, do której jest najbardziej podobny. Psy o włosie jedwabistym długim kwalifikowano jako yorki, te o włosie jedwabistym krótkim jako silky teriery, jeśli zaś włos był szorstki uznawano że pies jest australijskim terierem. Działo się tak, mimo, że już od 1900 roku istniały odrębne kluby australian teriera i australian silky teriera a ich wzorce były już dawno opracowane. Dopiero w 1932 roku kojarzenie tych trzech ras między sobą zostało definitywnie zakazane.   

Jak odróżnić silky teriera od yorkshire teriera ? 


Yorkshire terier - Zw. Świata Weteranów Multi Champion HOSSA Pro Amare (z lewej)
Silky terier Int.Champ, Ch.PL,RU,RKF, Mł.Ch.Pl PICCOLO Volarius (z prawej)

Silky terier tak bardzo przypomina yorkshire teriera, że często jest z nim mylony. Są jednak między nimi znaczne różnice, można powiedzieć, że silky jest większym kuzynem yorka. Jest on nie tylko większy, ale również bardziej masywny. Jego sylwetka jest wyraźnie prostokątna, w odróżnieniu od wpisującego się raczej w kwadrat yorka. Silky ma również bardziej od yorka wydłużoną, bardzo charakterystyczną, klinowatą kufę. Ma też małe, okrągłe oczy, bardzo długie, stojące uszy oraz noszony do góry, zawinięty nad grzbietem ogon.
  

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
     

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 236 /10.12.2012/F/D/GB
AUSTRALIJSKI SILKY TERIER
(Australian Silky Terrier)
Pochodzenie: Australia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 08.10.2012
Użytkowanie: terier.
Klasyfikacja FCI:
grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery miniaturowe (do towarzystwa)
Próby pracy nie są wymagane.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Głównymi przodkami tej rasy były terier australijski i yorkshire terier. Między 1820 i 1839 rokiem szorstkowłosa terierka o lśniąco niebieskiej maści, urodzona na Tasmanii przywieziona została do Anglii i tam pokryta dandie dinmont terierem. Niejaki Macarthur Little z Londynu nabył szczenięta z tego miotu i dalej prowadził hodowlę na uzyskanie miękkiego, jedwabistego włosa. Po kilku latach wyemigrował do Sydney w Australii i tam kontynuował hodowle, wykorzystując zarówno australijskie jak i yorkshire teriery. Psy jego hodowli rozprzestrzeniły się winnych rejonach Australii i z czasem uzyskały nazwę australijskiego teriera jedwabistowłosego (silky terier). Wzorzec rasy powstał na początku XX wieku.

WYGLĄD OGÓLNY:

Pies zwartej budowy, raczej niskonożny, o średniej długości tułowia, wysmukłej sylwetce. Dostatecznie przy tym silny by polować i zabijać domowe gryzonie. Do czego był używany. Jedwabista, prosta sierść z przedziałkiem biegnącym wzdłuż ciała stanowi dopełnienie obrazu i sprawia, że odnosimy wrażenie iż pies jest wypielęgnowany.

USPOSOBIENIE/CHARAKTER:

Ma typowe dla teriera cechy, jest pełen temperamentu, odważny i żywotny. Odważny i pewny siebie jako pies do towarzystwa nie ma sobie równych.

GŁOWA:
Średniej długości, kufa jest nieco krótsza od mózgoczaszki. Głowa powinna być mocna,
charakterystyczna dla teriera, umiarkowanie szeroka między uszami.
Mózgoczaszka płaska, nie wysklepiona między oczami, z jedwabistą, delikatną w dotyku czuprynką, która nie opada na oczy (długa sierść, opadająca na kufę i policzki jest wysoce niepożądana).
Stop: Wyraźny ale nie przesadny.
Trzewioczaszka:
Trufla nosowa czarna.
Wargi cienkie, ściśle przylegające.
Uzębienie: szczęka i żuchwa mocne. Zęby regularnie rozstawione, nie ściśnięte. Siekacze szczęki ściśle przykrywają siekacze żuchwy tworząc zgryz nożycowy.
Oczy powinny być małe, owalne, nigdy okrągłe, ani wyłupiaste, jak najciemniejsze. Ich wyraz jest żywy, inteligentny.
Uszy małe, w kształcie litery „V”. Małżowina winna być cienka. Są osadzone na szczycie czaszki, wyprostowane, nie obrośnięte długą sierścią.

SZYJA:
Średniej długości, zgrabna, z lekkim łukiem, harmonijnie wtapia się w łopatki. Jest okryta długą, jedwabistą sierścią.

TUŁÓW:
Umiarkowanie długi w porównaniu z wysokością psa mierzoną w kłębie.
Górna linia w postawie i akcji zawsze prosta. Poważną wadą jest wysklepienie, bądź zapadnięcie.
Lędźwie silne.
Klatka piersiowa umiarkowanej szerokości i głębokości. Żebra dobrze wysklepione, sięgające ku mocnym lędźwiom.

OGON:
Zwykle jest kopiowany, wysoko osadzony, noszony do góry, ale nie „wesoło”. Nie może być na nim frędzli.
Ogon niekopiowany: trzy pierwsze kręgi powinny być noszone prosto, lub lekko zagięte, ale nie zakręcone nad grzbietem. Ogon nie może być zwinięty. Jego długość pasuje do sylwetki psa.
Ogon kopiowany, jest taki jak naturalny. Tak skrócony, jak i naturalny ogon nie mogą mieć frędzli.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie o delikatnym obrysie, okrągłej (w przekroju poprzecznym) kości. Proste, dobrze ustawione pod tułowiem, bez oznak słabości w nadgarstkach.
Łopatki smukłe, wyraźnie pochylone ku tyłowi. Tworzą odpowiedni kąt z ramionami i ściśle przylegają do żeber.
Łokcie nie są skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Kończyny tylne:
Uda dobrze rozwinięte.
Stawy kolanowe dobrze kątowane.
Stawy skokowe odpowiednio kątowane. Oglądane od tyłu powinny być nisko położone i równoległe.
Łapy małe, kocie, o jędrnych opuszkach i zwartych palcach. Pazury czarne lub bardzo ciemne.

RUCH:
Swobodny, ale nie luźny w łopatkach i łokciach. Łapy i śródręcza nie powinny kierować się ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Kończyny tylne dają mocny impuls, wypchnięcie, dzięki elastyczności stawów kolanowych i skokowych. Oglądane od tyłu nie powinny być zanadto rozstawione, ani wąskie.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos winien być gładki, delikatny, błyszczący i jedwabisty. Takiej długości, by nie krępować ruchów psa. Pod tułowiem ma być widoczny prześwit. Tak przednie, jak i tylne łapy nie są porośnięte długą sierścią.
Umaszczenie: wszystkie odcienie niebieskie z płowym podpalaniem są uznawane. Bardziej ceni się intensywne odcienie i wyraźnie odgraniczone podpalania. Srebrna i biała maść są niedopuszczalne. Błękitna sierść na ogonie powinna być bardzo ciemna. Pożądane jest, by czuprynka była błękitno-srebrna lub płowa. Kolor błękitny i podpalanie są następująco rozmieszczone: podpalanie wokół nasady uszu, na kufie i bokach policzków, błękit od nasady głowy po koniuszek ogona. Na przednich kończynach błękitne umaszczenie sięga nadgarstka, na tylnych stawów skokowych. Podpalanie na przednich kończynach jest do nadgarstków, a na tylnych stopniowo schodzi od kolan, przez stawy skokowe do łap. Podpalanie występuje też wokół odbytu. Błękitna maść ma być czysta, bez płowych lub brązowych nalotów. Podpalanie jest także czyste, bez czerwonego przesiania. Dopuszcza się maść czarną u szczeniąt, jednak od 18 miesiąca życia pies powinien być już błękitny.

WZROST I WAGA:
Wysokość w kłębie: dla samca ok. 23- 26 cm. Suki są nieco mniejsze.
Waga jest proporcjonalna do wzrostu.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia.

WADY DUŻE:
Grzbiet zapadnięty lub wygarbiony.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- agresja lub nadmierna lękliwość
- psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, umieszczone w worku mosznowym

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/236.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.