Rasy psów

Wybierz inną rasę

MALTAŃCZYK (MALTESE)

Pochodzenie


Maltańczyk jest jedną z najstarszych ras. Mimo swojej nazwy maltańczyki nie mają nic wspólnego z Maltą, w rzeczywistości pochodzą z Melity, wyspy położonej na Adriatyku, którą przez pomyłkę wzięto za Maltę co spowodowało, że zaczęto nazywać je maltańczykami. Pierwsze wzmianki o tych psach sięgają roku 1185 p.n.e., czasów panowania Ramzesa II. Z tego okresu w jednym z grobowców zachowała się statuetka przedstawiająca małego pieska o cechach psa melitańskiego. Natomiast na amforze pochodzącej sprzed 2500 lat widnieje podobizna długowłosego psa podpisana Mealtisie. Za czasów cesarza Klaudiusza maltańczyki weszły już na salony, ich posiadanie było już wtedy symbolem wysokiej pozycji społecznej.

Choć trudno w to uwierzyć, w czasach faraonów te maleńkie, eleganckie pieski były liczącym się wsparciem piechoty w walce z konnicą. Wieszały się koniom na nogach i przegryzały im pęciny uniemożliwiając poruszanie się. Zachowane ryciny pochodzące z okresu XII dynastii są tego dowodem. W ciągu następnych dziesięcioleci maltańczyki przebyły daleką drogę: z Egiptu dotarły do Grecji, stamtąd do Rzymu a na końcu przywieziono je na francuski dwór królewski.

Za czasów Ludwika XIV były ulubieńcami dworskich pań, nazywano je nawet pieskami madame de Pompadour, od nazwiska królewskiej faworyty. Dotrzymywały towarzystwa eleganckim damom, a także ogrzewały je własnym ciałem dla uśmierzenia różnych dolegliwości. Apogeum popularności rasy przypadło na wiek XV-ty. Posiadanie maltańczyka było wówczas towarzyską nobilitacją, były uwielbiane, rozpieszczane i obwieszane drogimi klejnotami.  


Multichampion KOREA DOLL Diamond Paradise wł. D.K. Kądziela i J.Mikołajczyk
 
Rok 1800 uznany został umownie za początek rozwoju hodowli maltańczyków w Europie, w tym również w Polsce. Zachowały się dowody na to, że już w 1791 roku starościna małogoska Anna Szaniawska posiadała sprowadzonego z Wiednia maltańczyka o imieniu Kasperek, który w owych czasach był psem powszechnie znanym, wszak towarzyszył swojej pani na wszystkich przyjęciach, był obecny nawet podczas ogłoszenia Konstytucji 3-go Maja, a wielki poeta Julian Ursyn Niemcewicz ofiarował jego pani napisany przez siebie utwór: "Oda do Kasperka".

W latach międzywojennych widoczne były dwa typy maltańczyka: niemiecki i angielski, które niewiele się między sobą różniły, główne różnice sprowadzały się do wagi i wzrostu. Od tego czasu ich wygląd praktycznie się nie zmienił, mimo, że w celu zredukowania wzrostu kojarzono je z różnymi rasami karłowatymi. W Polsce najbardziej znana była w tym czasie hodowla szczycącej się tytułem miss Polonia popularnej aktorki Marii Malickiej. To głównie jej psy oraz M. Dobrowolskiej, zapoczątkowały działalność powstałej po II wojnie hodowli Marii Orłowskiej, która w 1953 roku zarejestrowała ją pod nazwą Biała Chryzantema i postawiła na najwyższym poziomie. Wzorzec rasy został opracowany przez włoskich kynologów i w 1955 roku zatwierdzony przez Międzynarodową Federację Kynologiczną
 

Zwycięzca Świata Ch.PL, Mł.Ch.PL Zw KL Diamond Shimmer Forussi wł. Hodowla Forussi
 

Wygląd

Maltańczyk jest pięknym, dystyngowanym psem o śnieżnobiałej szacie. Jego sylwetka wpisuje się w prostokąt, tułów powinien być co najmniej o 1/3 dłuższy, niż wysokość w kłębie. Grzbiet prosty aż do nasady ogona, kłąb nieznacznie wysklepiony ponad linię grzbietu. Klatka piersiowa głęboka, sięgająca poniżej poziomu łokci, z niezbyt wysklepionymi żebrami. jej obwód przekracza o 2/3 wysokość psa w kłębie. Lędźwie mocne i szerokie. Ogon zakręcony nad zadem, gruby u nasady, wyraźnie zwężający się ku końcowi. Jego długość odpowiada około 60% wysokości psa w kłębie. Tworzy pojedyncze, duże zagięcie, którego koniec opada między biodra, jest bogato obrośnięty bardzo długim włosem opadającym kaskadą na jedną stronę ciała.

Głowa wysoko noszona, osadzona na łukowato wygiętej szyi. Sprawia wrażenie jakby była odrzucona do tyłu. Czaszka nieznacznie dłuższa od kufy. Pokrywa czaszki płaska, wypukłe kości czołowe oraz dobrze rozwinięte łuki brwiowe. Przełom czołowo nosowy bardzo wyraźnie zaznaczony. Szczęka i żuchwa doskonale dopasowane, zgryz nożycowy, zęby białe, uzębienie dobrze rozwinięte i pełne. Nos stanowi przedłużenie grzbietu kufy, duży, z rozwartymi nozdrzami, zaokrąglony i zupełnie czarny. Oczy koloru ciemnej ochry, duże, okrągłe, czarno obrzeżone, o przylegających powiekach i bystrym spojrzeniu. Uszy niemal trójkątne, ich szerokość stanowi ok. 1/3 długości. Osadzone wysoko ponad łukiem jarzmowym, przylegające do boków czaszki, lekko uniesione, porośnięte bardzo długim włosem.

Kończyny przednie ustawione pionowo, całkowicie przylegające do tułowia. Kończyny tylne o mocnym kośćcu, równoległe i – widziane z tyłu – ustawione pionowo od końca zadu do podłoża. Łapy przednie i tylne okrągłe, palce zwarte i wysklepione. Wszystkie opuszki powinny być czarne, pazury również powinny być czarne lub przynajmniej ciemne. Pies przemieszcza się bardzo charakterystycznym kłusem, co sprawia, że wygląda tak jakby poruszał się na kółkach.

Wysokość w kłębie: psy 21-25 cm, suki 20-23 cm.
Masa ciała: 3-4 kg.
 

Int.Ch.Multi.Ch PERFECT CRIMINAL Diamond Gemini wł. Hodowla Angielski Lord

Charakter, usposobienie

Maltańczyk jest wyjątkowo sympatycznym psem rodzinnym i do towarzystwa, bardzo przywiązanym do swoich właścicieli. Ma przemiły charakter. Mimo, że wiele osób wyobraża go sobie leżącego cały dzień na atłasowej poduszce, co rzeczywiście bardzo lubi, jest to pies z krwi i kości, który lubi biegać w ogrodzie, chodzić na spacery i szaleć w pogoni za piłką. Mimo kruchego wyglądu jest silny i bardzo sprawny. Ruch traktuje raczej rekreacyjnie i zabawowo, do uprawiania psich sportów się nie nadaje. Za to bardzo chętnie nauczy się kilku sztuczek, którymi z radością będzie się popisywał.
 

Ch.PL Mł.Ch.PL KOOKY JULIETTA Fagremi Wł. Hodowla Fagremi

Często popełnianym błędem jest traktowanie go jak maskotki, przesadne wydelikacanie i nadmierne uleganie jego kaprysom. W rzeczywistości jest to niezwykle inteligentny piesek, bardzo łatwy do układania, który bez problemu dostosuje się do wszystkich zwyczajów domu i poleceń swoich opiekunów, jeśli tylko zostaną mu przekazane spokojnie, bez nerwów, a za ich wykonanie zostanie radośnie pochwalony i nagrodzony smakołykiem.

Maltańczyk jest bardzo uczuciowy i wrażliwy, dlatego nigdy nie wolno na niego krzyczeć, ani tym bardziej karcić go w jakikolwiek sposób, wystarczy spokojne, ostrzegawcze „fe”, żeby zrozumiał, że robi coś niewłaściwego. Warto wiedzieć, że dla psa tak bardzo jak on związanego ze swoim panem, największą karą jest odosobnienie. 

Uwielbia aktywne spędzanie czasu, bieganie po otwartej przestrzeni, aportowanie piłeczki lub patyka. Nawet wystawowemu psu nie należy odmawiać tej przyjemności. Wystarczy założyć mu specjalne ubranko ochronne, lub tzw. siatkę leśną. Chroni go przed największym problemem długiej sierści: wczepionymi kłosami i patykami.
 

Szata


Int.Ch.Multi Ch Zw PL DELIGHTFUL CHARM Elnaja Wł. Hodowla Elnaja

Maltańczyk ma piękną, długą szatę, która stanowi jego największą ozdobę. Włos jest gęsty, prosty, jedwabisty, całkowicie pozbawiony podszerstka. Na tułowiu powinien być dłuższy niż wysokość psa w kłębie, bez śladu fal czy loków i ściśle przylegający do ciała. Rozdzielony na grzbiecie równo biegnącym przedziałkiem, powinien opadać na boki jak atłasowa peleryna. Na głowie szata bardzo długa, podobnie, jak na kufie, gdzie zlewa się z brodą, jak również na czaszce, gdzie opada, zlewając się z sierścią, pokrywającą uszy. Na ogonie sierść opada na jedną stronę, tzn. na słabiznę i udo, sięgając stawu skokowego.

Umaszczenie: czysto białe, na którym czasem występują cytrynowe lub beżowe refleksy. Dopuszczalny jest także odcień kości słoniowej.

Szata maltańczyka wymaga bardzo systematycznej, troskliwej pielęgnacji, codziennego czesania i cotygodniowych kąpieli. W zimie piesek powinien nosić ciepłe ubranko, bo jego piękna szata nie jest niestety wystarczającą ochroną przed mrozem. W czasie silnego nasłonecznienia, zarówno w lecie jak i w zimie, odsłonięta w miejscu przedziałka skóra może ulec poparzeniu, dlatego należy ją chronić odżywką zawierającą wysoki filtr UV.

Więcej na temat pielęgnacji sierści maltańczyka i przygotowania go jej wystaw - kliknij tutaj
 

Ch.US.PL.RO, G.Ch.RO CASANOVA Keepsake wł. Hodowla Nesjana

Zdrowie

Maltańczyk jest zdrowym i długowiecznym psem, który zazwyczaj do późnej starości zachowuje młodzieńczy temperament. Jest jednak kilka schorzeń, o których właściciel powinien pamiętać, bo można im skutecznie zapobiegać. Zwisające, słabo wentylowane uszy wymagają częstej kontroli, osuszania po spacerze podczas deszczowej pogody i w razie potrzeby czyszczenia.

Podobnie jak u wszystkich psów miniaturowych, poważnym problemem są zęby. Już u młodych psów osadza się na nich kamień nazębny, który powoduje zapalenie dziąseł, a nawet utratę zębów. Jedynym skuteczną metodą zapobiegania tej dolegliwości jest ich systematyczne czyszczenie. 

Czasem, zdarzają się schorzenia oczu: zapalenie spojówek oraz niedrożność kanalików łzowych, która powoduje uporczywe łzawienie i w efekcie bardzo szpecące, brunatne zacieki pod oczami.

Ze schorzeń ortopedycznych najczęściej pojawiają się problemy z rzepkami kolanowymi i martwica kości udowej. Mając to na uwadze, trzeba dbać o prawidłowe żywienie. Maltańczyki uwielbiają słodycze, są łakome a na dodatek mają tendencję do tycia. Właściciel musi więc zadbać o dobre, dostosowane do ich potrzeb jedzenie, najlepsza jest wysokiej jakości sucha karma, bo umożliwia jej racjonowanie. Nie należy również przesadzać ze smakołykami i przyzwyczajać psa do żebrania przy stole, bo z pewnością nie wyjdzie mu to na zdrowie. 
 
 
CH.PETIES MAMANS OF BLUEBERRY HILLS wł. Hodowla Z Fakpolu

Do kogo pasuje ten pies ?

Maltańczyk bezgranicznie przywiązuje się do swoich właścicieli i jest bardzo nieszczęśliwy, jeśli musi się z nim rozstać choćby na chwilę. Z posiadania psa tej rasy powinny więc zrezygnować osoby, które długo przebywają poza domem, są bardzo zapracowane i nie mają możliwości, by poświęcić mu odpowiednio dużo czasu. Jest to przy rozważaniu kupna psa tej rasy problem najważniejszy, bo maltańczyk nie znosi samotności, pozostawiony sam w domu może nawet popaść w depresję i stracić radość życia. Jeśli go tego przyzwyczaimy od pierwszych dni w nowym domu, będzie akceptował czasową, niezbyt długą nieobecność właścicieli, ale pozostawienie do samego na cały dzień nie wchodzi w rachubę.
 

Towarzysz maltańczyków w hodowli Fagremi
  
Od najdawniejszych czasów maltańczyk pełnił rolę psa do towarzystwa i sporo czasu spędzał na kolanach swoich właścicieli. Trudno się więc dziwić, że również dziś domaga się czułości i uwagi i nie odstępuje ich ani na krok. Jest pełen radości, cały czas obserwuje co się wokół niego dzieje, we wszystkim chce uczestniczyć i bardzo lubi być w centrum zainteresowania. Wiąże się to z koniecznością odpowiedniego wychowania, bo jeśli dojdzie do wniosku, że właściciel nie ma innego zajęcia poza zajmowania się psem, może się stać zbyt absorbujący. Dlatego też trzeba zapewnić mu sporo różnych zabawek i bardzo uważać, żeby nie przyzwyczaić psa do tego, że cały czas ktoś się nim zajmuje. Właściciel musi zdawać sobie sprawę z tego, że jego ulubieniec nie jest maskotką, tylko dziarskim psem z krwi i kości, który powinien być chowany w pewnym drylu, bo inaczej zanim się obejrzy wejdzie mu na głowę.

Maltańczyk dobrze się czuje w każdym mieszkaniu, powinien mieć swoje własne miejsce i legowisko, choć najczęściej śpi w łóżku a w ciągu dnia, jeśli się nie bawi, lokuje się na kanapie lub kolanach swojego właściciela. Uwielbia ogród, ale tylko wtedy, kiedy jest w nim razem ze swoja rodziną. Każde wyjście na spacer wita z wielką radością, w mieście lub w parku nikogo nie zaczepia, jest przyjaźnie nastawiony do wszystkich przechodniów. Nie ma w nim cienia agresji. Podobnie z psami, do wszystkich radośnie podbiega i zaprasza do zabawy. Jeśli bez problemu wraca na każde zawołanie, można go spuścić ze smyczy, zwłaszcza kiedy spotyka się ze znajomymi psami. Nie ma tendencji do ucieczek, trzyma się zawsze blisko swojego właściciela. Jest tak aktywny, że sam sobie zorganizuje potrzebną ilość ruchu, jego opiekun, zwłaszcza jeśli jest w starszym wieku i nie ma ochoty na dalekie spacery, może spacerować w tempie, które mu odpowiada.

Bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi, szczególnie starszymi, małych dzieci nigdy nie można zostawiać z psem bez opieki dorosłych, bo jeśli niechcący sprawią mu ból, pies odruchowo może się odgryźć. Niektóre z nich lubią w zabawie chwytać za palce, jest to fatalny zwyczaj, którego koniecznie trzeba oduczyć. Dzieci warto pouczyć jak postępować z psem, bo to nie pies im, ale one psu mogą zrobić krzywdę. Upuszczenie maleńkiego pieska z ponad metrowej wysokości lub nagłe szarpniecie smyczą, może się dla niego źle skończyć.
 

Artax Maltezzi (FCI) i jego przyjaciel Amber Dream BELLADONNA wł. Hod. Maltezzi

Nie ma w nim tendencji do dominacji, bez problemu akceptuje towarzystwo innych psów, nie tylko a spacerze, ale również w domu. Bardzo dobrze układa sobie relacje z innymi zwierzętami. Ich obecność powoduje, że łatwiej znosi chwilową nieobecność właścicieli. Gości wita z radością, bo przyjaciele jego rodziny są jego przyjaciółmi. Do stróżowania się nie nadaje, ale jest bardzo czujny i z pewnością powiadomi o pojawieniu się intruza. Nie ma szans, by ktoś przeszedł pod drzwiami i nie został oszczekany. Zdania są tu podzielone, niektórzy twierdzą, że psy tej rasy niewiele szczekają, inni, że wręcz przeciwnie, bardzo lubią sobie poszczekać. Dbający o dobre relacje z sąsiadami właściciel powinien od szczeniaka wyhamowywać zbytnią skłonność do ujadania, bo jak się przyzwyczai, trudno go będzie oduczyć. A jest to w zasadzie jedyne potencjalne źródło problemów.
 

Śliczna modelka Ch.Pl. Beauty Lady Białe Aniołki wł. Hod.Tinyland Presents
 
Co by nie mówić, maltańczyk jest najbardziej radosnym ze wszystkich psów, lubi luksus i wygodne życie. Bardzo chętnie odpoczywa na miękkiej poduszce, jak mało który pies lubi czesanie i szczotkowanie, jest bardzo wybredny jeśli chodzi o jedzenie. Uwielbia zabawy, do pracy i szkolenia się nadaje. Lubi być noszony na rękach i drzemać na kolanach właściciela. Bardzo źle reaguje na rwetes i zamieszanie w mieszkaniu, nie znosi krzyków i nerwowej atmosfery. Jest bezproblemowy, można go zabrać wszędzie, doskonale znosi podróż samochodem, w samolocie może podróżować razem ze swoim właścicielem, a nie jako bagaż.

Idealny pies dla wielopokoleniowej rodziny, w której zawsze ktoś z domowników jest w domu, a także dla osób samotnych lub starszych, które mogą poświęcić mu cały swój czas i uwagę. Lubi spacery, ale doskonale czuje się w mieszkaniu, nadaje się więc także dla osoby, która nie lubi długich spacerów. Jeśli w mieszkaniu jest balkon, chętnie wykorzysta go jako miejsce obserwacji, trzeba tylko bardzo dokładnie uszczelnić barierki, żeby z niego nie wypadł. Jedyne, czego nie znosi to samotność, wyjazd na wakacje i zostawienie psa w hotelu nie wchodzi w rachubę, bo takie rozstanie może się odbić na jego psychice. 
 

Int.Ch. Multi Ch. C. L. LEADER OF JINSVIL FCI wł. Hodowla Z Fakpolu



Zalety i wady

+ bardzo przywiązany do właścicieli
+ wnosi do domu dużo radości
+ łatwo adaptuje się do każdych warunków
+ nawet dla początkującego właściciela
+ inteligentny, chętnie i szybko się uczy
+ przyjazny wobec ludzi i zwierząt
  - wymaga pracochłonnej pielęgnacji
- bardzo źle znosi samotność
- bywa absorbujący
- bywa szczekliwy

 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Purple Rain Maltissimo fot. Eugeniusz Fabisiak wł. Hodowla Tinyland Presents


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 65 /06. 04.1998/, wersja angielska
MALTAŃCZYK
POCHODZENIE: Kraje środkowego obszaru Morza Śródziemnego.
PATRONAT: Włochy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 27.11.1989.
KLASYFIKACJA: Psy ozdobne i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 9 Psy do towarzystwa i ozdobne.
Sekcja 1 Bichony i rasy pokrewne.
Nie podlegają próbom pracy.


ZARYS HISTORII RASY:

Nazwa nie oznacza, iż rasa pochodzi z wyspy Malta; przymiotnik „maltański” pochodzi bowiem od semickiego słowa „malat”, oznaczającego azyl lub przystań. Źródłosłów pojawia się także w nazwach wielu nadmorskich miejscowości, m.in. w nazwie nadadriatyckiej wyspy Méléda, sycylijskiego miasta Melita oraz samej nazwie wyspy Malta. Przodkowie tych małych piesków żyli w portach i nadmorskich miastach środkowego obszaru Morza Śródziemnego, gdzie polowali na myszy i szczury, licznie spotykane w portowych składach i ładowniach. Już Arystoteles (384-322 p.n.e.) wzmiankuje o rasie małych piesków; filozof określił je łacińską nazwą „canes melitenses”. Psy te znane były w Starożytnym Rzymie; były ulubionym towarzystwem matron, opiewanym w I stuleciu przez poetę Strabona. Maltańczyki były częstym motywem, obecnym w renesansowym malarstwie, ukazującym te małe salonowe pieski u boku pięknych kobiet ówczesnej epoki.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Niewielkich gabarytów; o wydłużonym ciele; okryty bardzo długą, białą szatą; bardzo elegancki; noszący głowę dumnie i dystyngowanie.

ISTOTNE PROPORCJE:

Długość tułowia przekracza o około 38% wysokość w kłębie. Długość głowy jest równa 6/11 wysokości w kłębie.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
Żywy, czuły, bardzo łagodny i inteligentny.

GŁOWA:
Długości równej 6/11 wysokości w kłębie. Dość szeroka – szerokość przekracza nieznacznie połowę długości.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Nieznacznie dłuższa od kufy. Wymiar międzyjarzmowy przekracza połowę długości głowy. W wymiarze strzałkowym bardzo nieznacznie jajowata (owalna). Pokrywa czaszki płaska, z lekko zaznaczonym grzebieniem potylicznym. Wypukłe kości czołowe i dobrze rozwinięte łuki nadoczodołowe. Wgłębienie bruzdy czołowej zaznaczone tak słabo, że aż niewidoczne. Boczne płaszczyzny kości ciemieniowych lekko wypukłe.
Stop: Silnie zaznaczone wgłębienie czołowo-nosowe tworzy kąt 90°.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Stanowi przedłużenie grzbietu kufy. Część przednia, widziana z boku, biegnie w linii pionowej. Nos duży, z rozwartymi nozdrzami, zaokrąglony i zupełnie czarny.
Kufa: Długość kufy równa 4/11 długości głowy; stanowi zatem nieco mniej, niż jej połowę. Okolica podoczodołowa dobrze wyprofilowana. Głębokość wynosi 20% mniej, niż długość. Boki kufy równoległe, lecz kufa widziana z przodu nie może sprawiać wrażenia graniastej. Ponieważ jej przednią część łączą z częściami bocznymi krzywizny. Kufa zupełnie prosta, z dobrze zaznaczoną bruzdą w części środkowej.
Wargi: Widziane z przodu, w miejscu połączenia, górne wargi mają kształt szeroko rozwartego łuku. Niezbyt rozwinięte na głębokość, o niewidocznym spojeniu wargowym. Górne wargi doskonale dopasowane do dolnych, tak, iż granicę dolnej części kufy wyznacza żuchwa. Krawędzie warg muszą być absolutnie czarne.
Szczęka i żuchwa: Normalnie rozwinięte i sprawiające wrażenie lekkich; doskonale dopasowane. Żuchwa, o prostych ramionach, nie jest ani wystająca, ani też cofnięta w części przedniej.
Zęby: Łuki zębowe doskonale dopasowane; zgryz nożycowy. Zęby białe; uzębienie dobrze rozwinięte i pełne.
Oczy: Otwarte, o żywym, bystrym wyrazie; większe, niż przeciętne; kształt raczej okrągły. Powieki ściśle przylegają do gałek ocznych, które nigdy nie są osadzone głęboko, lecz raczej na poziomie przedniej części głowy; są one jedynie nieznacznie wypukłe. Oczy osadzone niemal w płaszczyźnie czołowej. Widziane z przodu, nie mogą odsłaniać białkówek. Oczy koloru ciemnej ochry. Czarne obwódki powiek.
Uszy: Niemal trójkątne; ich szerokość stanowi ok. 1/3 długości. Osadzone wysoko ponad łukiem jarzmowym, przylegające do boków czaszki, lekko uniesione.

SZYJA:

Pomimo bujnej okrywy włosowej widoczna linia karku. Górny profil łukowaty. Długość stanowi około połowę wysokości w kłębie. Noszona w górze, bez śladu luźnej skóry.

TUŁÓW:

Długość od szczytu łopatek do końca zadu przekracza o 38% wysokość w kłębie.
Linia grzbietu: Prosta do nasady ogona.
Kłąb: Nieznacznie wysklepiony ponad linię grzbietu.
Grzbiet: Długość stanowi ok. 65% wysokości w kłębie.
Zad: W przedłużeniu linii lędźwiowo-grzbietowej bardzo szeroki i długi; nachylenie wynosi 10° poniżej linii poziomej.
Klatka piersiowa: Pojemna; głęboka poniżej poziomu łokci, z niezbyt wysklepionymi żebrami – obwód klatki piersiowej przekracza o 2/3 wysokość w kłębie. Mostek bardzo długi.

OGON:
Osadzony w poziomie zadu, gruby u nasady i cienki na końcu. Długość odpowiada około 60% wysokości w kłębie. Tworzy pojedyncze, duże zagięcie, którego koniec opada między biodra, dotykając zadu. Ogon zagięty na jedną stronę tułowia jest dopuszczalny.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Całkowicie przylegające do tułowia; łapy ustawione prosto i równolegle.
Łopatka: Długość wynosi 1/3 wysokości w kłębie, a nachylenie poniżej linii poziomej – od 60° do 65°. W stosunku do pośrodkowej płaszczyzny ciała ustawiona niemal pionowo.
Ramię: Dłuższe, niż łopatka, stanowiące od 40 do 45% wysokości w kłębie; nachylone pod kątem 70° w stosunku do linii poziomej. Dobrze przylegające do tułowia w 2/3 górnej części, natomiast jego oś podłużna jest niemal równoległa do płaszczyzny pośrodkowej ciała.
Łokcie: Równoległe do płaszczyzny pośrodkowej ciała.
Przedramię: Szczupłe, o słabo widocznych mięśniach, lecz o dość mocnym kośćcu – w stosunku do wielkości psa.
Nadgarstek: W linii pionowej z przedramieniem; ruchomy; nie powinien być pogrubiały; pokryty delikatną skórą.
Śródręcze: Posiada te same cechy budowy, co nadgarstek. Ze względu na swą krótkość, ustawione jest pionowo.
Przednie łapy: Okrągłe, palce zwarta i wysklepione. Wszystkie opuszki powinny być czarne; pazury również powinny być czarne lub przynajmniej ciemne.
KOŃCZYNY TYLNE: W całości – o mocnym kośćcu; równoległe i – widziane z tyłu – ustawione pionowo od końca zadu do podłoża.
Udo: Dobrze umięśnione; tylna krawędź wypukła. Równoległe do pośrodkowej płaszczyzny ciała; biegnąc ku dołowi i przodowi jest nieznacznie ukośne w stosunku do pionu. Długość stanowi niemal 40% wysokości w kłębie, a szerokość jest nieco mniejsza, niż długość.
Podudzie: O ledwie zauważalnej bruździe między ścięgnem a kością; nachylenie poniżej linii poziomej wynosi 55°. Nieznacznie dłuższe, niż udo.
Staw skokowy: Kąt w stawie skokowym wynosi 140°.
Śródstopie: Odległość od podłoża do stawu skokowego wynosi nieco więcej, niż 1/3 wysokości w kłębie. Długość odpowiada wysokości stawu skokowego. Idealnie proste.
Tylne łapy: Okrągłe i zbudowane tak, jak przednie.

CHÓD/RUCH:

Równomierny, delikatnie muskający podłoże; swobodny, z krótkimi i bardzo szybkimi krokami w truchcie.

SKÓRA:
Zupełnie przylegająca do wszystkich części ciała; pigmentowana w ciemne plamy i plamy koloru czerwonego wina, szczególnie na grzbiecie. Obwódki powiek, trzecia powieka oraz wargi – czarne.

SZATA:

WŁOS: Gęsty, lśniący, błyszczący, opadający ciężko, jedwabisty, bardzo długi na całym ciele. Prosty na całej długości, bez śladu fal czy loków. Włos na tułowiu powinien być dłuższy, niż wynosi wysokość w kłębie; winien opadać ciężko do ziemi, jak peleryna, przylegając ściśle do tułowia, nie odsłaniając skóry; nie może także tworzyć kępek, ani kosmyków. Kępki lub kosmyki sa dopuszczalne na kończynach przednich, od łokcia do łapy oraz na kończynach tylnych, od kolana do łapy. Brak podszycia. Na głowie szata bardzo długa, podobnie, jak na kufie, gdzie zlewa się z brodą, jak również na czaszce, gdzie opada, zlewając się z sierścią, pokrywającą uszy. Na ogonie sierść opada na jedną stronę, tzn. na słabiznę i udo, sięgając stawu skokowego.
MAŚĆ: Czysto biała; dopuszczalny jest także blady odcień kości słoniowej. Tolerowany jest natomiast ślad blado-pomarańczowego odcienia, choć nie jest on pożądany i stanowi pewną niedoskonałość.

WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Psy od 21 do 25 cm. Suki od 20 do 23 cm.
Waga: od 3 do 4 kg.

WADY:

Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. Odnosi się to również do obuocznego zeza zbieżnego oraz długości ciała, przekraczającej wysokość w kłębie więcej, niż o 43%.

POWAŻNE WADY:

- Rzymski nos.
- Wyraźny przodozgryz, jeśli psuje zewnętrzny obraz kufy.
- Wielkość psów powyżej 26 cm lub poniżej 19 cm.
- Wielkość suk powyżej 25 lub poniżej 18 cm.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Wyraźna rozbieżność lub zbieżność płaszczyzn głowy..
- Całkowita depigmentacja nosa lub nos w kolorze innym, niż czarny.
- Tyłozgryz.
- Zez.
- Zupełna depigmentacja powiek.
- Bezogoniastość, skrócony ogon – zarówno, jeśli jest to cecha wrodzona, jak i nabyta.
- Lokowata szata.
- Jakikolwiek inny kolor, niż biały, z wyjątkiem bladego odcienia kości słoniowej.
- Łaty w innych kolorach, bez względu na ich zasięg.

Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/65.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.