Rasy psów

Wybierz inną rasę

MANCHESTER TERRIER

Pochodzenie


Pierwsze ślady psów do złudzenia przypominających dzisiejszego manchester terriera można spotkać w modlitewnikach z okresu późnego średniowiecza, a konkretnie w wydaniu z 1500 roku. Opisywał je również doktor Caius, nadworny lekarz królowej Elżbiety I, sławiąc ich niezwykłe umiejętności łapania szczurów. Miały one bardzo charakterystyczne, intensywnie czarne umaszczenie z niewielkimi brązowymi znaczeniami i nazywano je black and tan terier. Dziś ich już nie ma, ale można je znaleźć wśród przodków wielu pięknych psów tej grupy, np. airedale terierów i fox terierów.

Wszystko wskazuje na to, że manchester terrier pochodzi ze skrzyżowania nieistniejących już angielskich ras terierów, takich jak właśnie black and tan terrier oraz broken haired terrier. Choć jest to bardzo stara rasa, ukształtowana w zasadzie już w XVI wieku, popularność zdobyła dopiero w XIX wieku, kiedy to jej przedstawiciele okazali się bardzo użyteczni w walce ze stanowiącymi prawdziwą plagę gryzoniami. Szczyt ich popularności zaczął się wtedy, kiedy walki psów ze szczurami stały się ulubioną rozrywką Anglików. Zakładano się o bardzo duże kwoty, im szybciej pies zagryzł wszystkie wypuszczone na arenę szczury, tym był cenniejszy. Rekordzista potrafił zabić 100 szczurów w 6 minut i 13 sekund! Zyskał nawet nazwę „rat pit” - zabójca szczurów. Dla dodania mu szybkości hodowca John Hulme skrzyżował go z wyścigowym whippetem, po którym oprócz szybkości i zwinności, odziedziczył także charakterystyczny dla chartów lekko łukowaty grzbiet oraz wysklepione lędźwie. Dzięki temu pies, który z początku przypominał lekkiego staffordshire bull teriera, stał się lżejszy i bardziej elegancki. 

Fakt, że nabrał szybkości spowodował, że zaczęto go wykorzystywać do polowania na króliki. Okazało się jednak, że krótka, delikatna sierść słabo chroni go przed skaleczeniem, pies nie oszczekuje zwierzyny a w dodatku z powodu czarnego umaszczenia w nocy jest praktycznie niewidoczny. To, co w oczach myśliwych było wadą, szybko zostało docenione przez kłusowników: obdarzone pasją polowania psy, które dzięki czarnej sierści były całkowicie niewidoczne w nocy a do tego pracowały po cichu, bez szczekania, idealnie pasowały do ich potrzeb. To właśnie wtedy zaczęto kopiować im uszy, żeby zapobiec ich naderwaniu podczas pościgu za zwierzyną.

W 1873 angielski Kennel Club otworzył księgi rodowodowe i rozpoczął rejestrowanie czarnych podpalanych psów, które jeszcze wciąż nazywano black and tan terierami. W tym samym czasie pojawiły się one również na wystawach kynologicznych w niespotykanej dziś ilości sięgającej stu psów. Ponieważ jednak bardzo znacznie różniły się wzrostem, postanowiono w ramach jednej rasy podzielić je na trzy grupy, ale w dalszym ciągu wystawiać je na jednym ringu. Trwało to niemal pół wieku, dopiero w 1920 roku rozdzielono je definitywnie na dwie rasy: mniejsze nazwano english toy terrier, większe manchester terrier, od nazwy miasta w okolicy którego było ich najwięcej. Co ciekawe, w Stanach Zjednoczonych do dziś występują jako manchester terrier i toy manchester terrier. Są w zasadzie identyczne, poza drobnymi szczegółami anatomicznymi. Różnią się głównie wzrostem i kształtem uszu: manchester terrier jest większy (38-41cm) i ma załamane uszy, u od niego mniejszego toy teriera (25-30cm) uszy mają kształt płomyka świecy, są wysoko osadzone i zawsze stojące.
 

Suczka, która dała pierwszy miot manchester terriera w Polsce
Int.Ch.Zw.Świata Ml.Ch.PL Fanatic’s SURPRISE wł Agnieszka Nowak-Patyniak hod.Aluzja

Po dobrym początku rozwój rasy został nagle przyhamowany, na co złożyło się kilka przyczyn. Zaczęło się od wprowadzenia zakazu organizowania walk ze szczurami, co spowodowało gwałtowny spadek zainteresowania psami tej rasy. Hodowców zniechęciły również problemy z małżowinami usznymi. Odkąd w 1897 roku zakazano ich kopiowania, okazało się, że są one duże, zwisające, przez co psy straciły charakterystyczny wygląd i przestały podobać się potencjalnym nabywcom. Pojawiły się także problemy z uzyskaniem wzorcowego umaszczenia oraz wzrostu. Resztę zrobiły dwie wojny światowe, po drugiej z nich, w 1945 roku nazbierano zaledwie kilkanaście manchester terrierów czystej krwi. W 1952 roku udało się jednak stworzyć podstawową bazę hodowlaną, dzięki której, posiłkując się większego wzrostu toy terierami, można je było uratować od wyginięcia. Niestety już nigdy nie odzyskały dawnej popularności. Dziś hoduje się je przede wszystkim w Belgii oraz Niemczech. W Wielkiej Brytanii, kraju pochodzenia rasy, rejestruje się rocznie zaledwie około 100 szczeniąt, nic więc dziwnego, że rasę uznano za zagrożoną.

W Polsce pierwszy manchester terrier pojawił się w 1992 roku, ale był już w starszym wieku i nie pozostawił potomstwa. W 1994 roku do hodowli Aluzja została sprowadzona z Belgii Fanatic’s SUPRPRISE, wnuczka dwukrotnej Zwyciężczyni Świata. Pierwszy miot manchester terrierów przyszedł na świat w 1966 roku w tejże hodowli, która dzięki importom z najlepszych europejskich linii już na starcie ustawiła polską hodowlę psów tej rasy na najwyższym, światowym poziomie. Niestety ta jakość nie przełożyła się na ilość, manchester terrier wciąż należy nie tylko u nas, ale i w innych krajach, do ras bardzo rzadkich, a szkoda, bo ma naprawdę wiele zalet i z pewnością zasługuje na większe zainteresowanie.


Int.Ch. Multi.Ch. Mł.Ch.PL, Zw.Kl. STEVEN Aluzja.
Wł.Magdalena Holka. Fotograf Anna Cheba

Wygląd

Choć manchester terrier, jak sama nazwa wskazuje, należy do grupy terierów, to dość zasadniczo się od nich różni. Gdyby sądzić tylko po wyglądzie, to bliżej mu do dobermana niż do jakiegokolwiek teriera, choć to właśnie on jest jednym z przodków dobermana. W rzeczywistości czarne podpalane umaszczenie odziedziczył po black and tan terierze. Rozliczne zalety manchestera spowodowały, że z kolei jego krew płynie w żyłach wielu innych współczesnych terierów. Zostawiając na boku wszystkie te koligacje, które już dziś nie mają większego znaczenia, trzeba stwierdzić, że manchester terrier jest psem niezwykle eleganckim o bardzo proporcjonalnej, harmonijnej budowie.

Ma szlachetną, długą i wąską głowę w kształcie klina, o płaskiej czaszce oraz zwężającej się kufie, osadzoną na długiej, smukłej, lekko łukowato wygiętej szyi. Oczy stosunkowo małe, ciemne, o migdałowatym kształcie. Uszy niekopiowane, w kształcie litery V, noszone wyraźnie powyżej wierzchołka czaszki, są załamane i opadają do przodu nad oczami dotykając czoła. Nos intensywnie czarny, wargi przylegające, zgryz nożycowy.
 

Zw.Europy, Ch.PL, Mł.Ch.PL, Zw.KL BLACK PEARL vom Lavendelsteig
Wł.Irena Piotrowska hod. Metheora

Tułów krótki, zwarty, grzbiet lekko łukowaty, klatka piersiowa głęboka z dobrze wysklepionymi żebrami. Ogon krótki, osadzony w miejscu, gdzie kończy się wypukłość zadu, gruby u nasady, zwężający się ku koniuszkowi. Nie powinien być noszony ponad linią grzbietu. Kończyny przednie dość proste, wyraźnie ustawione pod psem, o długości proporcjonalnej do tułowia. Kończyny tylne mocne, dobrze umięśnione, kolana dobrze kątowane. Łapy małe, prawie zajęcze, mocne, o dobrze wysklepionych palcach. Ruch harmonijny o długim wykroku kończyn przednich i mocnym napędzie tylnych. Akcja kończyn równoległa.

Wysokość w kłębie: psy 41 cm, suki 38 cm.
Masa ciała: wzorzec nie precyzuje, orientacyjnie 8 - 10 kg.
 


Charakter, usposobienie

Manchester terrier od lat był blisko związany z człowiekiem, nigdy nie żył w sforze, zawsze trzymano go w domu, gdzie towarzyszył swoim właścicielom w ich codziennym życiu. Dlatego też najlepiej czuje się w otoczeniu członków swojej rodziny i znakomicie sprawdza się w roli psa do towarzystwa. Mimo, że nadal jest doskonałym psem myśliwskim, ta jego aktywność ogranicza się już wyłącznie do polowania na domowe i ogrodowe myszy.

Podobnie jak wszystkie teriery ma silny charakter, dużo energii i pasję działania, bardzo ceni swoją niezależność i często próbuje postawić na swoim. Dlatego nie wolno zaniedbać wczesnej socjalizacji i wychowania. Ponieważ jego lojalność i przywiązanie do właściciela jest silniejsze niż poczucie niezależności, można go bez problemu wszystkiego nauczyć, ale trzeba się za to zabrać od momentu pojawienia się psa w nowym domu. Właściciel koniecznie musi być konsekwentny i spokojnie, cierpliwie wyegzekwować wykonanie każdego polecenia a potem go za to nagrodzić. Jak każdy pies uwielbia smakołyki, ale nic lepiej nie motywuje go do pracy, jak wyraźnie okazana, wielka radość właściciela z powodu jego sukcesu. To jest mądry pies i szybko zrozumie, że posłuszeństwo bardziej mu się opłaca niż próba stawiania na swoim.
 
 
Mł.Zw.Europy, Ch.PL, Mł.Ch.PL DANCING QUEEN Metheora Wł.hod Metheora
Int.Ch.MultiCh. Mł.Ch.PL.FINLEJ Aluzja Wł.Agnieszka Dreszer hod. Carbon&Gold 

Jest bardzo inteligentny i szybko się uczy. Poradzi z nim sobie nawet osoba, która nie ma doświadczenia w układaniu psów, pod jednym wszakże warunkiem, że nie zabraknie jej cierpliwości i żelaznej konsekwencji. Dzięki temu, mimo, że jest potomkiem terierów i chartów, po których odziedziczył poczucie niezależności i duży temperament, bez trudu da się ułożyć i przyzwyczaić do posłuszeństwa. Trzeba tylko od początku ustalić zasady, pies nigdy nie zrozumie dlaczego jednego dnia może leżeć na kanapie, a drugiego, tylko dlatego, że właściciel ma zły humor, jest z niej przeganiany. Odczuje to jako niesprawiedliwość i będzie miał rację. Niestety taka niekonsekwencja powoduje, że pies traci do niego zaufanie.

Manchester terrier jest psem bardzo odważnym i wyjątkowo sprawnym fizycznie, dlatego też jego szkolenie można zacząć wcześniej niż psów innych ras. Doskonale sprawdza się w psich sportach, zwłaszcza agility. Jest to sport, który najlepiej pozwala mu realizować jego dwie podstawowe potrzeby: aktywność i bliskość swojego pana. Chociaż bardzo dobrze radzi sobie w konkursach, to niekoniecznie trzeba brać w nich udział, choć i psa i właściciela bardzo to wciąga. Jeśli właściciele mają ogród, można zaaranżować tor przeszkód i pobiegać razem z nim, z pewnością będzie tym zachwycony. Jest to najlepszy sposób na zbudowanie dobrej, bliskiej relacji z psem i wyładowanie jego energii. Zabawa ze swoim panem tym, co manchester kocha najbardziej, jest to pies, który stanie na głowie, żeby swojemu opiekunowi sprawić przyjemność i zasłużyć na jego uznanie. Ma silny charakter, mimo to lubi być w pewnym drylu, ale pod warunkiem, że wzajemne relacje są oparte na sprawiedliwości, przyjaźni i konsekwencji.  
 

Szata

Manchester terrier ma bardzo krótką, ściśle przylegającą, gładką, lśniącą sierść, praktycznie bez podszerstka. Skóra na całym ciele napięta i delikatna.  

Umaszczenie:
intensywnie czarne z wyraźnie odgraniczonym, soczyście mahoniowym podpalaniem, które występuje w sciśle określonych miejscach: na kufie, żuchwie, podgardlu, powyżej oczu oraz na policzkach w postaci małych mahoniowych plamek. Dwie małe plamki znajdują się również na froncie, po obu stronach klatki piersiowej. Kończyny przednie poniżej nadgarstków podpalane. Bardzo ważny jest tzw. pencilling, który oznacza czarną, jakby wyrysowaną kreseczkę na każdym palcu oraz czarne plamki na przedniej stronie kończyn, nad palcami, bardzo wyraźnie widoczne na mahoniowym w tym miejscu umaszczeniu. Wewnętrzna strona tylnych kończyn podpalana, na wysokości kolan następuje rozgraniczenie dwóch barw. Podpalany jest także spód ogona i okolice odbytu na takim obszarze, by mogły zostać przykryte ogonem.

Pielęgnacja manchester teriera jest bardzo prosta i mało absorbująca. Sprowadza się do systematycznego szczotkowania, które ma na celu usunięcie martwego włosa.

Więcej na temat pielęgnacji manchester terriera i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
  

Zdrowie

Manchester terrier jest psem długowiecznym i zazwyczaj zdrowym. Regularnej pielęgnacji wymagają jedynie jego oczy i uszy. U niektórych psów pojawia się łysienie na brzegach uszu oraz problemy z gruczołami okołoodbytowymi. Z poważnych schorzeń zdarzają się czasem przypadki choroby von Willebranda, można jej jednak uniknąć, kupując szczenię w dobrej hodowli, po rodzicach, którym wykonano testy genetyczne, pozwalające wykluczyć jej nosicielstwo. Manchester terrier jest psem długowiecznym, dożywa w dobrej formie nawet 14 lat. Warto pamiętać, że ma delikatną sierść, która nie chroni go przed zimnem, dlatego w zimie powinien nosić ciepłe ubranko. Jak widać wygląda w nim bardzo szykownie.
 

Int.Ch. Zw.Europy, Ch.PL, Mł.Ch.PL Zw.KL AZIR Metheora FCI. Wł.hod. Metheora

Do kogo pasuje ten pies ?

Manchester terrier jest doskonałym psem rodzinnym i do towarzystwa, który bez problemu adaptuje się do każdych warunków mieszkaniowych. Jest mu dobrze tam, gdzie są jego właściciele, równie dobrze będzie się czuł w domu z ogrodem jak i w niewielkim mieszkaniu w bloku, jeśli tylko będzie miał długie spacery i odpowiednią ilość aktywności fizycznej. Jest bardzo przywiązany i oddany swojej rodzinie, bez której nie wyobraża sobie życia, jest zawsze tam, gdzie wiekszość domowników. Choć wszyscy są dla niego ważni, często wyróżnia jedną osobę, z którą jest szczególnie związany. Konkurujący o jego względy domownicy powinni wiedzieć, że nie jest to ten, kto daje mu najwięcej smakołyków, ale ten, kto uprawia z nim jakiś sport i chodzi na długie, atrakcyjne spacery. Przewodnik musi mieć u psa autorytet, powinien być konsekwentny i sprawiedliwy, bo to jest podstawa sukcesu w jego dobrym wychowaniu i ułożeniu.

Wysoko ceni możliwość pobiegania po parku lub ogrodzie, gdzie może rozszyfrować wszystkie napotkane zapachy i jeśli się trafi okazja - zapolować na myszy lub inne gryzonie. Właściciel nie powinien być zaskoczony, jeśli jego podopieczny na moment zniknie mu z oczu, a po chwili wróci szczęśliwy i uśmiechnięty od ucha do ucha i złoży u jego stóp dar w postaci zaduszonego szczura. Jakiekolwiek będzie miał odczucia, musi go za to pochwalić i potraktować jako wielkie wyróżnienie! Bardzo dobrze znam ten numer w wykonaniu moich sznaucerów.

,
Ch.Pl.Mł,Ch.SRB,Mł.Zw.KL MALINA Aluzja - Wł.hod.Aluzja

Biorąc pod uwagę wielkość psa, nie trzeba dużego ogrodu, by mógł się wybiegać. Bardzo chętnie będzie przebywał w nim z kimś ze swojej rodziny, może przynosić aport, skakać przez zaaranżowane dla niego przeszkody i bawić się z dziećmi. Pozostawiony sam, będzie się nudził i może nabrać fatalnego zwyczaju oszczekiwania przechodniów. Zrobi wszystko, żeby jak najszybciej wrócić do domu, bo ponad wszystko stawia bliskość człowieka. Choć trzeba mu sprawić wygodne legowisko, bo jak każdy pies lubi mieć swoje miejsce, gdzie nikt go nie będzie niepokoił, to oczywiście najchętniej ułoży się na kanapie, z głową na kolanach swojego pana. Wystarczy jednak najmniejszy ruch, by w jednej chwili zeskoczył na podłogę i zameldował gotowość do wyjścia. Jest to typowy terier, który bez względu na porę jest zawsze gotowy do działania, ale jeśli zobaczy, że jego pan ma inne plany, spokojnie wróci na swoje miejsce. W domu zachowuje się spokojnie, uwielbia dreptać za swoim panem, być blisko niego i towarzyszyć mu we wszystkim co robi.

Trzeba bardzo uważać, żeby go od siebie nie uzależnić, zwłaszcza gdy rozkład zajęć właścicieli wymaga, by pies przez kilka godzin spokojnie oczekiwał na powrót domowników. Problem pojawia się przeważnie wtedy, kiedy szczenię trafia do nowego domu na początku wakacji. Wówczas wszyscy są w domu i bez przerwy się nim zajmują, a potem nagle dorośli idą do pracy, dzieci do szkoły a on zostaje sam w domu i wpada w rozpacz. Dlatego od pierwszego dnia w nowym domu trzeba powoli przyzwyczajać go do tego, że czasem będzie musiał zostać sam. Najlepiej oswajanie z samotnością rozpocząć po intensywnej zabawie lub spacerze, najpierw zostawić go na kilka minut a potem coraz to dłużej. Po pewnym czasie się do tego przyzwyczai i dostosuje swój czas aktywności i wypoczynku do zwyczajów właścicieli. Manchester jest psem bardzo inteligentnym i bez problemu można go wszystkiego nauczyć, dużo trudniej zabrać mu to, co już uznał za swoje prawo, bo ma stanowczy charakter i będzie próbował postawić na swoim. Powinien mieć wyraźnie ustalone zasady, wówczas będzie się do nich stosował, dlatego właściciel musi od początku zdecydować co psu wolno, a czego nie wolno. Potrzebuje dużo uczucia i bliskości swojej rodziny, głęboko przeżywa każdą niesprawiedliwość. 


Mł.Zw.Świata.Int.Ch.Ch.PL ENTERPRISE Aluzja. Wł.hod.Aluzja

Manchester doskonale dogaduje się z dziećmi, szczególnie nieco starszymi, dla których jest świetnym, niezmordowanym towarzyszem zabaw. Sprawdza się również w kontaktach z małymi dziećmi, trzeba je jednak nauczyć, jak mają postępować z psem, żeby nie zrobić mu krzywdy. Nie można również zapomnieć o podstawowej zasadzie, że małego dziecka nie wolno zostawić z psem bez opieki dorosłych. Generalnie rzecz biorąc jest wobec dzieci bardzo tolerancyjny, przyjazny i chętny do zabawy, ostrożność jest jednak niezbędna, zwłaszcza gdy w zabawie biorą udział obce dzieci. Jest to pies przyjacielski, pełen energii i zawsze chętny do zabawy, ale jednocześnie niezależny i żywiołowy, warto więc mieć świadomość, że może zdarzyć się sytuacja, której nie jesteśmy w stanie przewidzieć, a dla psa będzie na tyle stresująca, że straci cierpliwość i zareaguje w nieprzewidywalny sposób.

Jest psem bardzo przyjaznym, ale potrzebuje czasu, żeby kogoś nieznajomego obdarzyć swoim zaufaniem. W stosunku do obcych jest powściągliwy a nawet nieufny, ale nigdy nie agresywny. Lękliwość i skłonność do agresji jest dla tej rasy wadą dyskwalifikującą. Ma wprawdzie zwyczaj cofania się, kiedy się ktoś obcy do niego zbliża, ale jest to wyłącznie chęć utrzymania dystansu, a nie strach. Manchester jest psem odważnym, bardzo do swojej rodziny przywiązanym i jeśli tylko pojawi się taka potrzeba, potrafi narazić własne życie i desperacko bronić swojej rodziny. Jego nieufność powoduje, że jest również bardzo dobrym stróżem. W przypadku mieszkania w bloku nie wolno wpadać w zachwyt, jeśli szczenię zaczyna oszczekiwać każdego, kto przejdzie pod drzwiami, bo może wejść to w przyzwyczajenie i stać się wielkim problemem. Manchestery nie są z natury szczekliwe, dlatego też od ewentualną skłonność do szczekania trzeba bardzo konsekwentnie wyhamowywać, w przeciwnym razie pies będzie głośno reagował na każdy odgłos i każdą mijającą dom lub mieszkanie osobę. 

Jego relacje z innymi zwierzętami w domu układają się zazwyczaj przyjaźnie, choć nie wolno zapominać, że ma mocny charakter i może mieć tendencje do dominacji. To, czy zwierzęta znajdą wspólny język zależy wyłącznie od wychowania. Najważniejsza jest staranna, bardzo wczesna socjalizacja oraz oswojenie go z innymi zwierzętami a także oparta na przyjaźni, konsekwencji i autorytecie pozycja właściciela jako przewodnika stada. Na spacerze jak każdy pies ma swoje sympatie i antypatie, ale z reguły jest przyjaźnie nastawiony i nie ma tendencji do zaczepiania innych psów.
 

Rattustrap FLEROVIUM .Wł.Agnieszka Dreszer

Manchester terrier uwielbia spacery i wszelkiego rodzaju aktywne spędzanie czasu, dlatego będzie idealnym kompanem dla osoby lubiącej aktywny, a nawet sportowy tryb życia. Dla zachowania dobrej formy fizycznej i psychicznej pies tej rasy potrzebuje co najmniej godzinnego spaceru. Im bardziej będzie urozmaicony i intensywny, tym większą sprawi mu przyjemność. Jest niezmordowanym piechurem, uwielbia jogging, może również biegać przy rowerze lub przynosić rzucaną piłkę lub patyk. Jednak zanim właściciel zdecyduje się go się spuścić ze smyczy musi mieć pewność, że pies wróci na każde zawołanie.

Jest kilka ras, które znakomicie sprawdzają się w psich sportach i na zawodach najczęściej znajdują się na pierwszych miejscach. Manchester terrier bardzo dobrze sprawdza się w agility, flyballu i praktycznie wszystkich innych sportach z wyjątkiem siłowych. Jeśli tylko będzie miał dobrego przewodnika, może bez problemu znaleźć się w tej grupie. Jest bardzo zdolny, chętny do pracy, niezwykle sprawny fizycznie i nigdy nie jest zmęczony. W dodatku startuje w klasie psów małych, co już na starcie stawia go w uprzywilejowanej pozycji.

Jest również bardzo szybki. Podczas organizowanych począwszy od lat 60-tych w Wielkiej Brytanii zawodów, w których ocenia się szybkość psów, tzw. rabbitcoursing, manchester nie ma sobie równych. Uczestniczą w nich psy różnych ras, z wyjątkiem chartów, choć organizowane są na podobnych zasadach jak słynne charcie coursingi, w których psy gonią ciągniętą na lince atrapę królika lub zająca. Pierwsze lokaty manchester terierów stały się już niemal tradycją.
 

Dogtrekking. Trening w górach. Zdj.hod. Metheora

Jego miły, zrównoważony charakter, łatwość ułożenia i całkowicie bezproblemowa pielęgnacja sierści z pewnością stanowią wystarczającą rekomendację dla osób szukających psa nie tyle modnego, co wspaniałego przyjaciela rodziny. Manchester terrier jest idealnym psem dla osób lubiących aktywny tryb życia. Bezczynność i nuda zniszczy jego wspaniały charakter. Jest niewielki, można go zabrać ze sobą dosłownie wszędzie i z pewnością nie sprawi kłopotu. Rozumiejącemu jego potrzeby właścicielowi da wiele radości i satysfakcji, natomiast miłośnik wygodnej kanapy i telewizora, niech lepiej z posiadania psa tej rasy zrezygnuje.
 


Zalety i wady

+ pełen energii
+ bardzo inteligentny
+ bez reszty oddany właścicielowi
+ doskonały towarzysz dla dzieci
+ szybko się uczy
+ doskonale sprawdza się w sportach
+ jest dobrym stróżem
+ nie szczeka bez powodu 

  - bywa uparty, ma niezależny charakter
- wymaga konsekwentnego przewodnika
- w kontaktach z innymi zwierzętami bywa dominujący




Ciekawostki

Manchester terrier - pies na ropuchy

Pies obwąchujący na lotnisku bagaże podróżnych kojarzy się z jednym - narkotykami. Dlatego też w Australii, widząc celnika z manchester terrierem mało kto wie, że jego zadaniem jest sprawdzenie, czy w bagażach osób przybywających na wyspę Groote Eylandt nie ukryła się ropucha aga. Pies przeszedł specjalne szkolenie, dzięki któremu nabył umiejętność wyczuwania jej zapachu. Wszystko po to, by uchronić położoną w Zatoce Karpentaria przy północnym wybrzeżu Australii wyspę przed inwazją tej groźnej ropuchy.

Szkodniki te dotychczas się na tej wyspie nie pojawiły i zamieszkujący ją lud Anindilyakwa stara się nie dopuścić, by dostały się na jego terytorium. Są to obawy uzasadnione. Aga, zwana również ropuchą olbrzymią albo kururu, to jeden z największych gatunków ropuch: osiąga nawet 25 cm długości oraz wagę przekraczającą pół kilograma. Pożera płazy, małe ssaki i pisklęta. Co więcej, jest to gatunek niezwykle płodny - jedna samica potrafi złożyć nawet 30 tys. jaj.
 

Ropucha ara

Agi są też bardzo toksyczne i to na każdym etapie swojego rozwoju, począwszy od jaj przez kijanki po dorosłe osobniki. Oprócz tego są jednym z najbardziej mobilnych gatunków płazów na świecie - w ciągu nocy potrafią pokonać nawet 1,8 km. Od kiedy w latach trzydziestych XX wieku ropucha została przeniesiona z Hawajów do Australii, udało się jej zasiedlić większość terenów w paśmie około kilkuset kilometrów wzdłuż jej północnego wybrzeża. Zaburzając lokalny ekosystem, agi stały się bardzo poważnym problemem tego kraju.

Strażnicy wybrzeża zapewniają, że manchester terrier jest w tej pracy niezwykle skuteczny. Pierwszy wyszkolony do tego pies nie pozwoli wśliznąć się na wyspę żadnej ropusze. Zachęceni jego umiejętnościami, zdecydowali do ochrony przed tymi szkodnikami wytresować kolejnego czworonoga.

http://www.newsweek.pl/artykuly/sekcje/swiat/australijski-pies-na-ropuchy,49058,1.

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zapisu do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 71 /10.01.2011/GB
MANCHESTER TERRIER
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI:
grupa 3 terierysekcja 1 teriery duże i średnie
Próby pracy nie są wymagane.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Nazwa tego teriera wskazuje na jego pochodzenie; jest prawdopodobne, że wśród jego przodków znajduje się whippet. Ten elegancki i pełen wdzięku terier był niegdyś szczurołapem, a i dzisiaj potrafi szybko i skutecznie rozprawić się z gryzoniami. Konkursy zabijania szczurów odbywające się zazwyczaj w pubach osiągnęły szczyt swej popularności w połowie wieku XIX. Szczególnie słynął z nich Manchester, gdzie urządzano je co tydzień, a tamtejsze teriery stały się niebawem powszechnie znane.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Zwarty, elegancki, silny, o odpowiedniej masie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Bystry czujny, wesoły, z pasją łowiecką, oddany właścicielowi, zrównoważony.

GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka: długa, płaska, wąska i klinowata o prostym profilu, bez wyraźnych policzków.
Trzewioczaszka:
Nos: Intensywnie czarny.
Kufa: dobrze wypełniona pod oczami. Zwęża się stopniowo ku nosowi.
Wargi: ściśle przylegające.
Uzębienie: szczęka i żuchwa tej samej długości, zwarte w zgryzie nożycowym, to znaczy, że siekacze górne zakrywają w ścisłym kontakcie siekacze dolne i są ustawione pionowo.
Oczy: stosunkowo małe, ciemne i błyszczące, w kształcie migdała, nie mogą być wyłupiaste.
Uszy: małe, w kształcie litery „V”, noszone wyraźnie powyżej wierzchołka czaszki, opadają do przodu nad oczami, dotykając czoła.

SZYJA:
Dość długa, zwęża się od łopatek ku głowie, bez luźnego podgardla, z profilu lekko łukowata (wysklepiona).

TUŁÓW:
Krótki.
Lędźwie: lekko wysklepione
Żebra: dobrze wysklepione.
Dolna linia: podciągnięta w słabiznach.

OGON:
Krótki, osadzony w miejscu, gdzie kończy się wypukłość zadu, gruby u nasady, zwęża się ku koniuszkowi, nie powinien być noszony ponad linią grzbietu.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Front jest głęboki i wąski.
Łopatki: skośnie ułożone o czystym zarysie (suche).
Przedramię: kończyny przednie dość proste, wyraźnie podstawione pod psem, długości proporcjonalnej do tułowia.
Łapy: małe, prawie zajęcze, mocne, o dobrze wysklepionych palcach.
Kończyny tylne:

silne i dobrze umięśnione, ani iksowate ani beczkowate.
Kolana: dobrze kątowane.
Łapy: małe, prawie zajęcze, mocne, o dobrze wysklepionych palcach.

CHODY:
Swobodne i harmonijne, o długim wykroku kończyn przednich i mocnym napędzie tylnych. Akcja kończyn równoległa.

SZATA:
Sierść:

ściśle przylegająca, gładka, krótka i błyszcząca, sprężysta.
Maść:

głęboka czerń i soczyście mahoniowe podpalanie rozmieszczone następująco: głowa - kufa podpalana. Trufla i grzbiet nosa głęboko czarne. Powyżej oczu i na policzkach małe mahoniowe plamki. Żuchwa i podgardle podpalane, a odgraniczony zakres barwy układa się na kształt litery „V”. Kończyny przednie poniżej nadgarstków podpalane, ale na każdym palcu powinna być czarna kreska. Kreski te są wyraziste, jakby wyrysowane wzdłuż palców na wierzchu łapy. Z przodu, nad łapą znajduje się wyraźnie odgraniczona czarna plamka, jak odcisk kciuka. Strona wewnętrzna kończyn tylnych jest podpalana, na wysokości kolan następuje rozgraniczenie dwóch barw. Podpalany jest spód ogona i okolice odbytu. Znaczenie to powinno być jak najwęższe w kształcie, tak, by przykrywał je ogon. Dwie małe plamki podpalania znajdują się po obu stronach klatki piersiowej, na froncie. Podpalanie wierzchnich partii kończyn tylnych, potocznie zwane „portkami” jest niepożądane. W żadnym razie czerń nie powinna się wtapiać w partie podpalane, odgraniczenie obu barw powinno być wyraźne.

WIELKOŚĆ:
Idealna wysokość w kłębie: dla samców wynosi 41 cm, dla suk 38 cm.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na stan zdrowia i dobre samopoczucie psa.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE
- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w mosznie.

Wersja polska - styczeń 2011

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/71.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.