Rasy psów

Wybierz inną rasę

MASTIFF ANGIELSKI

Pochodzenie


Na temat pochodzenia mastiffa angielskiego nie ma zgodności. Wiadomo natomiast, że jest to jedna z najstarszych ras psów, której początków należy szukać już w starożytności. Wszystko wskazuje na to, że wywodzi się od dogów asyryjskich, których przodkiem był dog tybetański. Najstarsza wzmianka o psach w typie mastiffa została odkryta na glinianej tabliczce pochodzącej z okresu sumeryjskiego. W późniejszych czasach ich podobizny na płaskorzeźbach uwieczniali starożytni Persowie oraz Grecy, opisał je również żyjący w latach 384-322 p.n.e. Arystoteles.

Początkowo mastiffy wykorzystywano jako psy stróżujące, potem także bojowe, walczyły u boku Celtów, Persów i Aleksandra Macedońskiego. Były to wtedy bardzo groźne psy, używane nie tylko do polowania na dużą zwierzynę, ale także jako psy wojenne. Do Europy pierwsi sprowadzili je najprawdopodobniej Fenicjanie. Zachwyceni ich odwagą i walecznością Rzymianie przywieźli kilka psów do Włoch i z powodzeniem wykorzystywali je na arenach do walk z dużymi zwierzętami.
 

Nie wiadomo w jaki sposób dotarły na Wyspy Brytyjskie, nie ma jednak wątpliwości co do tego, że były tam już w czasie, kiedy Cesarstwo Rzymskie dokonało inwazji na Anglię. Wielkimi miłośnikami mastiffów byli królowie angielscy Ryszard Lwie Serce oraz Henryk VIII. Za ich panowania stały się one bardzo popularne jako psy stróżujące oraz bojowe. Cieszyły się wielkim zaufaniem swoich właścicieli, pilnowały dużych majątków ziemskich przed złodziejami, broniły ich mieszkańców przed dzikimi zwierzętami, a jednocześnie doskonale sprawdzały się w roli psów do towarzystwa. Miłośniczką rasy była także królowa Elżbieta, posiadała hodowlę mastiffów, które służyły do polowania i walk z niedźwiedziami, bykami oraz wilkami. Były one wówczas bardzo popularne, aż do 1599 roku, kiedy to przez Cromwella zostały zakazane. Niestety po jego śmierci na jakiś czas powrócono do organizowania tych barbarzyńskich widowisk, dopiero w 1835 roku parlament brytyjski definitywnie zabronił organizowania walk z udziałem zwierząt. W tej sytuacji zeszły one do podziemia a ich uczestnikami były już wyłącznie psy. Z czasem potężne mastiffy zostały zastąpione przez psy mniejsze, znacznie łatwiejsze do ukrycia. To spowodowało, że popularność tych walecznych olbrzymów zaczęła powoli podupadać i nigdy już nie odzyskała dotychczasowej popularności. Próbowano ją później ratować, ale fatalne decyzje hodowlane o mało co tych wysiłków nie unicestwiły. Kiedy wreszcie udało się hodowlę reaktywować, jej wyniki były dalekie od oczekiwanych, W 1860 roku na wystawie w Birmingham pojawiło się tylko sześć psów tej rasy, dopiero piętnaście lat później, w Crystal Palace zaprezentowano ich osiemdziesiąt.

W 1872 roku rozpoczął działalność angielski Klub Mastiffa, który miał za zadanie odbudowanie rasy. Zanim to nastąpiło, dwie wojny światowe tak bardzo uszczupliły ich populację, że w 1945 roku było w Anglii zaledwie osiem zarejestrowanych mastiffów w wieku rozrodczym. To dzięki nim, a także parze sprezentowanej Anglikom przez jedną z czołowych kanadyjskich hodowli oraz kilku przedstawicielom rasy sprowadzonym ze Stanów Zjednoczonych, zdołano odbudować ich pogłowie. Niestety fakt, że psy które wykorzystano do rozrodu pochodziły z różnych stron świata spowodował, iż mimo upływu wielu lat ich pogłowie nadal nie jest do końca wyrównane. Do Polski pierwsze psy tej rasy zostały sprowadzone w latach 90-tych XX wieku.
 

Mł.Zw.Świata, Int.Ch SAFO Infinite Beauty. Wł. hod. Infinite Beauty
 

Wygląd

Mastiff angielski jest potężnym, masywnym psem o mocnej, kanciastej głowie, w której stosunek szerokości do jej długości powinien wynosić 2:3. Ma szeroką czaszkę z płaskim, a kiedy jest czymś zainteresowany, pomarszczonym czołem i krótką, bardzo głęboką kufą. Uszy małe, delikatne w dotyku, wysoko i szeroko osadzone, podkreślają szerokość czaszki i płasko przylegają do policzków. Oczy małe, orzechowe, ciemne, szeroko rozstawione, z charakterystyczną bruzdą na czole. Grzbiet nosa prosty, nozdrza szeroko rozwarte. Wargi trochę obwisłe, podkreślają kanciasty profil kufy. Siekacze ustawione w zgryzie cęgowym lub przodozgryz. Oznacza to, że dolne zęby mogą wystawać przed górne, ale nie tak mocno, by przy zamkniętym pysku były widoczne. Taka sytuacja jest traktowana jako poważna wada.

Szyja muskularna i lekko wygięta, bardzo mocno umięśniona. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, jej obwód powinien być o jedną trzecią większy od wysokości psa w kłębie. Grzbiet i lędźwie szerokie, mocno umięśnione. Ogon wysoko osadzony, sięgający stawu skokowego, szeroki u nasady i zwężający się ku końcowi. Nigdy, nawet w podekscytowaniu, nie może być noszony powyżej linii grzbietu. Kończyny przednie proste, silne, szeroko rozstawione, o mocnym kośćcu. Łopatka oraz ramię trochę skośnie ustawione, łokcie mocne, śródręcza proste. Kończyny tylne solidnie umięśnione. Podudzie dobrze rozwinięte, stawy skokowe pewne w ruchu i postawie. Łapy duże, okrągłe, palce prawidłowo wysklepione, pazury czarne. Ruch zdecydowany, przestrzenny.
 

Mł.Zw.PL GEORGE Silent Giant wł.hod.MastineuM

Właściciel mastiffa angielskiego powinien wiedzieć, że w wieku dwóch miesięcy pies ma proporcje osobnika dorosłego. Od tego momentu nie rośnie proporcjonalnie, co może te proporcje zaburzyć. Nie ma więc powodu do niepokoju, jeśli na kolejnych etapach wzrostu staje się nagle zbyt długi lub na odwrót, sprawia wrażenie wysokonożnego. W wieku dwóch do trzech lat powróci do swoich wyjściowych proporcji i dopiero wtedy można będzie ocenić jego ostateczny wygląd i anatomię.

Wysokość w kłębie oraz masa ciała:
wzorzec tych wielkości nie precyzuje, orientacyjnie przyjmuje się:
Wysokość w kłębie: psy 74-78 cm, suki 70-74 cm.
Masa ciała: psy 90-100 kg, suki 70-80 kg, zdarzają się psy, które ważą nawet 120 kg.
 

Charakter, usposobienie


Uśmiechnięta Int Ch, Ch.PL, Mł.Ch.PL SOFINA Infinite Beauty Wł. Małgorzata Nita
 
Mimo, że na etapie powstawania rasy mastiff był psem bojowym, dziś nie ma już agresji swoich przodków, sprawdza się za to jako doskonały, nieprzekupny stróż, a jeśli trzeba, niezawodny obrońca swojej rodziny. Jest bardzo uczuciowy, ten olbrzym ponad wszystko uwielbia pieszczoty, bardzo często się nawet o nie doprasza. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, bo tylko wtedy może się prawidłowo rozwijać i pokazać wszystkie swoje zalety. Jest to pies, który ma ogromny potencjał, ale wszystko zależy od starannego wychowania i to począwszy od pierwszych tygodni życia. Mastiff będzie taki, jak go sobie właściciel wychowa. Jeśli dorosły pies sprawia kłopoty, znaczy to, że właściciel popełnił poważne błędy w jego wychowaniu. Miłośnicy rasy twierdzą, że mastiff angielski jest jak plastelina, można go stosownie do potrzeb wychować, tylko trzeba się do tego uczciwie przyłożyć.

Niezwykle ważna w kształtowaniu jego charakteru jest wczesna socjalizacja, której w żadnym przypadku nie wolno zlekceważyć. Pies często boi się tego, czego nie zna, dopiero kiedy już się zbliży i z nieznanym obiektem zmierzy, nabiera pewności siebie i wiary we własne siły. Dlatego należy kupić psa w dobrej hodowli, w której szczenięta są prawidłowo odchowane, mają stały kontakt z ludźmi oraz rozmaitymi, rozwijającymi ich umysł bodźcami. Jest to idealna baza pod dalszy rozwój psychiczny, bo nie ma złych doświadczeń, jest ufny, otwarty na nowe wyzwania. Wychowanie mastiffa wymaga dużo cierpliwości i czasu. Jest wrażliwy, źle znosi ostre traktowanie i nerwową atmosferę, za to spokojem i cierpliwością można z nim bardzo dużo osiągnąć.
 

Int.Ch, V-ce Zw.Świata Multi Ch.CROFT ULISES MastineuM. Wł.hod.Without Rules

Ponieważ mastiff budzi respekt swoim wyglądem oraz imponującą posturą, sporo osób decyduje się na kupno szczeniaka tej rasy w przekonaniu, że w krótkim czasie będą miały u swego boku nieustraszonego obrońcę. Tymczasem całkiem często się zdarza, że w okresie dorastania ich podopieczny jest wyraźnie lękliwy, bywa, że kiedy nie czuje się pewnie, chowa się za plecami swojego pana. Początkujący hodowcy często sami są tym faktem zaskoczeni, doświadczeni wiedzą, że choć mastiff szybko osiąga wielkość dorosłego psa, psychicznie bardzo późno dojrzewa i tak naprawdę dorosły staje się dopiero w wieku około 2-3 lat. Szkoda, że nie wszyscy hodowcy nabywców szczeniąt o tym uprzedzają, bo wskazówki jak w takim przypadku postępować, pozwoliłyby uniknąć wielu błędów i pomóc w prawidłowym wychowaniu psa. Chodzi o to, by umiał pokonywać lęk i nabrał wiary we własne siły. Jakkolwiek by to nie brzmiało, zanim to nastąpi, to opiekun powinien być jego podporą, dać mu poczucie bezpieczeństwa, cały czas być przy nim na spacerze, zabierać w coraz to nowe miejsca, zachęcać do poznania nieznanych przedmiotów i każdy jego sukces bardzo radośnie chwalić. Nigdy nie wolno go zachęcać do atakowania psów, ani tym bardziej dopuścić do tego, by sam został przez któregoś z nich zaatakowany. Trzeba również bardzo pilnować, żeby się czegoś nie przestraszył. Tego rodzaju młodzieńcza lękliwość zazwyczaj mija, kiedy pies osiągnie psychiczną dojrzałość.
   

Int Ch, Ch.PL, Mł.Ch.PL GREENTINA Eternity Celebrity 
Int Ch, Ch.PL, Mł.Ch.PL GEORGIANA Infinite Beauty Wł. Małgorzata Nita

Dobrze prowadzony mastiff angielski wyrośnie na spokojnego, zrównoważonego psa, który sam nigdy nie będzie rwał się do konfrontacji. Na szczęście zna swoje możliwości i zazwyczaj nie daje się zbyt łatwo sprowokować, ale jeśli uzna, że jego bliskim grozi niebezpieczeństwo, przystąpi do działania i wówczas trudno go będzie zatrzymać. Jest oczywiste, że psa mającego taki potencjał trzeba starannie wychować. Podstawą sukcesu jest cierpliwość i opanowanie, mastiff bardzo źle znosi nerwowość i krzyki, natomiast zachowując spokój oraz żelazną konsekwencję można go wszystkiego nauczyć. Szkolenie psa tej rasy to prawdziwa przyjemność, jest inteligentny, szybko się uczy i nie próbuje dominować. Podporządkowuje się swojemu przewodnikowi i zazwyczaj posłusznie wykonuje wszystkie polecenia, bo lubi mu sprawiać przyjemność. Jest bardzo łakomy, nawet niewielki smakołyk mobilizuje go do działania. Miłośników obedience muszę rozczarować, wielokrotne powtarzanie oraz perfekcyjne wykonywanie tych samych ćwiczeń to nie jego bajka. Komendę "do mnie" oczywiście wykona i podejdzie do przewodnika, ale wymaganie, by zgodnie z regulaminem okrążył go i usiadł idealnie równo przy jego lewej nodze, uważa za pozbawione sensu i stratę czasu. Można uprawiać z nim agility, oczywiście traktując to jako rozrywkę i nie licząc na wielkie zaangażowanie i wygrywanie zawodów.

Mastiff nie nadaje się do szkolenia obronnego, ponieważ ma w genach bardzo wysoki poziom wrodzonej agresji, która na szczęście uwidacznia się tylko wtedy, kiedy jest to rzeczywiście uzasadnione. Nie ma więc potrzeby jej rozbudzania, co więcej, jest to niebezpieczne. Jeśli pies oceni, że sytuacja tego wymaga, z pewnością stanie w obronie swojego pana i jeśli ostrzeżenie nie poskutkuje, zaatakuje by unieszkodliwić napastnika, ale nie po to żeby go zabić, choć przecież z łatwością mógłby to zrobić. Ta powściągliwość i samokontrola jest jego wielką zaletą, wychodzenie na spacer z psem, który bez przerwy szuka zwady, jest wielkim problemem, dlatego wziąwszy pod uwagę jego wielkość i siłę, trzeba go układać i szkolić jak najwcześniej. Opiekun musi nauczyć się nad nim panować, bo rozbrykany i nieposłuszny, bez mającego autorytet przewodnika, może stać się niebezpieczny i trudny do opanowania.
 
 
Mł.Zw.PL GEORGE Silent Giant i Ch.Pl. Zw.PL CASPER MastineuM Vengo Veridas
wł.hod. MastineuM
 

Szata

Mastiff angielski ma krótką, gładką, idealnie przylegającą do ciała sierść. Umaszczenie może przybierać rozmaite odcienie: brzoskwiniowe, srebrzyste, płowe oraz ciemne pręgowane. Maska, okolice oczu, uszy, a także wierzchołek nosa, zawsze powinny być czarne, dzięki czemu głowa psa wydaje się bardziej wyrazista i elegancka.

Krótka sierść powoduje, że zabiegi pielęgnacyjne nie są pracochłonne i sprowadzają się głównie do szczotkowania. Pies wymaga większej dbałości w okresie linienia, potrzebne jest wówczas systematyczne wyczesywanie martwej sierści, która łatwo przylega do tapicerowanych mebli oraz dywanów. Zwisające uszy wymagają regularnej kontroli i jeśli trzeba - czyszczenia. Zadbać należy także o oczy, zwłaszcza, jeśli dolna powieka jest wyraźnie odchylona, bo taka budowa ułatwia dostanie się kurzu i piasku, który podrażnia gałkę oczną i może prowadzić do infekcji. 

Więcej na temat pielęgnacji sierści mastiffa angielskiego i przygotowania do wystaw -
kliknij tutaj
 

Zdrowie

Mastiff angielski jest z zasady psem zdrowym, trzeba się jednak liczyć z kilkoma często występującymi u przedstawicieli ras olbrzymich problemami: przede wszystkim z dysplazją stawu biodrowego, rzadziej stawu łokciowego, oraz stanowiącym poważne zagrożenie dla życia skrętem żołądka. Kluczowy dla jego zdrowia jest okres dorastania. Pies rośnie bardzo szybko, w wieku dwunastu miesięcy osiąga wagę około 80 kg, dlatego wymaga prawidłowego żywienia. Powinien dostawać wysokiej jakości karmę, ale nie może być przekarmiany, ponieważ nadwaga bardzo niekorzystnie wpływa na jego stawy. Należy także zwracać uwagę, żeby go podczas spacerów nie przeforsowywać, nadmierny wysiłek w wieku dorastania, zwłaszcza chodzenie po schodach, jest niewskazane, nie tylko ze względu na układ kostno-stawowy, ale także z powodu skłonności do skrętu żołądka. Opiekun musi pamiętać, że żołądek psa nigdy nie powinien być przeładowany. Dzienną porcję karmy należy podzielić na 2-3 części i podawać najlepiej godzinę po powrocie ze spaceru, w żadnym przypadku nie przed wyjściem. To samo dotyczy wody. Pies musi mieć zawsze do dyspozycji pełną miskę, ale trzeba pilnować, żeby nie pochłaniał jej całymi litrami, zwłaszcza kiedy jest spragniony i pije bardzo łapczywie.
 

Int.Ch, Grand Ch.PL.RO, Ch.PL.LT.RO SYNELL Sibiskari w ochraniaczach na łokcie
Wł. hod. Sibiskari

Sporo osób uważa, że „prawdziwy” molos musi być potężny, bo wówczas wygląda imponująco. Niestety bardzo często spotyka się psy z widoczną nadwagą, słabo wytrenowane, co powoduje zmniejszenie sprawności fizycznej i niekorzystnie wpływa na zdrowie. Mastiff musi być psem aktywnym i sprawnym, a nie ociężałym grubasem, zasapującym się przy każdym, najmniejszym wysiłku. Wiąże się z tym jeszcze jedna przypadłość tych olbrzymów: skłonność do zapalenia kaletek maziowych, Powoduje ono wiele kłopotów, między innymi bardzo szpecące odgniecenia na łokciach, tzw. modzele, które pies chętnie wygryza, bo mu wyraźnie przeszkadzają. Jak tylko zaczynają się pojawiać, trzeba je starannie natłuszczać, by nie dopuścić do ich stwardnienia, należy także zadbać o to, by pies leżał na miękkim posłaniu, a nie na twardej podłodze. Na zdjęciu powyżej widać specjalne osłony, które skutecznie chronią przed ich powstaniem.

Z problemów okulistycznych zdarzają się wady powiek, takie jak entropium i ektropium. Pierwsza z nich powoduje, że podwijające się rzęsy drażnią gałkę oczną, druga, że powieka odchyla się na zewnątrz, wskutek czego nie chroni jej wystarczająco skutecznie przed zanieczyszczeniami i nie zapewnia prawidłowego nawilżania. W efekcie dochodzi do powstania stanów zapalnych spojówki. Tę wadę można stosunkowo łatwo chirurgicznie skorygować, problem w tym, że u mastiffów jest ona traktowana jako cecha rasowa i tego rodzaju ingerencja jest niedozwolona. Pozostaje więc bardzo systematyczna dbałość o higienę oczu oraz stosowanie środków pielęgnacyjnych i farmakologicznych, które pozwolą utrzymać je w dobrej kondycji. Z innych chorób oczu należy wymienić postępujący zanik siatkówki-PRA oraz PPM - przetrwałą błonę źreniczą.

W ostatnim czasie coraz częściej zdarzają się przypadki zachorowań na cystynurię, poważną dziedziczną chorobę nerek. Mastiffy, podobnie jak wszystkie rasy olbrzymie, niestety nie żyją długo, średnio 9-11 lat.  


Do kogo pasuje ten pies ?
  

Mastiff angielski jest psem spokojnym, zrównoważonym, niemal flegmatycznym. Typowy domator o doskonałej psychice, bardzo przywiązany do całej swojej rodziny. Bezbłędnie wyczuwa nastrój domowników, jeśli są zmęczeni lub w kiepskim nastroju, nie narzuca się, kładzie się obok nich i cierpliwie czeka na lepszy moment. Nie jest to pies który może być pozostawiony sam sobie, najchętniej spędzałby z nimi cały dzień, nie odstępując ich ani na krok. Mimo, że najlepiej czuje się w otoczeniu rodziny, jeśli od początku go do tego nauczymy, bez problemu może spędzić kilka godzin sam w domu, podczas gdy jego opiekunowie są w pracy.

W domu nie zajmuje dużo miejsca, zachowuje się spokojnie, chodzi krok w krok za swoimi opiekunami i jeśli tylko ma taką możliwość, lokuje się blisko nich, najchętniej z głową na ich kolanach. Dla osób szczególnie pedantycznych może to być trudne do zaakceptowania, bo tak jak każdy molos lubi się ślinić, a jeśli się po jedzeniu lub piciu energicznie otrzepie, to co zostało w faflach ląduje na wszystkich meblach i sprzętach w mieszkaniu. W okresie linienia zrzuca sporo włosa, który dość trudno usunąć, bo mocno się wczepia w tapicerowane meble oraz dywany.
 

Int.Ch, V-ce Zw.Świata Multi Ch.CROFT ULISES MastineuM. Wł.hod.Without Rules

Choć mało szczeka i nie próbuje zaczepiać ani ludzi, ani zwierząt, nie nadaje się do mieszkania w bloku, a jeśli już, to tylko na parterze, bo ze względu na zagrożenie skrętem żołądka powinien unikać wchodzenia, a zwłaszcza schodzenia ze schodów. Natomiast bardzo dobrze będzie się czuł w domu z ogrodem, ale nigdy nie w kojcu, bo odosobnienie może zniszczyć jego psychikę. Będzie równie nieszczęśliwy jeśli zostanie sam w ogrodzie. Uwielbia to miejsce, kiedy może bawić się z dziećmi i towarzyszyć całej rodzinie, a potem razem z nimi wrócić do domu. Jest doskonałym stróżem i obrońcą, choć z reguły nie musi się fatygować, bo sam jego wygląd potrafi skutecznie odstraszyć każdego, komu przyjdzie do głowy zaczepić go lub bez zaproszenia wejść do jego ogrodu lub domu. Czuje się odpowiedzialny za swój teren dopóki jest sam, w momencie kiedy pojawia się jego właściciel, czuje się zwolniony tego z obowiązku. Każda osoba, którą jego pan wpuści do domu, zostanie przez niego zaakceptowana. Nie lubi się fatygować bez potrzeby, bezbłędnie odróżnia wszystkie akcje pozorowane na użytek szkolenia, od realnego zagrożenia i tylko w tym przypadku przystępuje do działania. W trosce o bezpieczeństwo osoby, która przypadkowo może wejść na tego teren, trzeba zadbać o solidne ogrodzenie i pilnować, żeby furtka lub drzwi do mieszkania były zawsze zamknięte.

Mastiff potrzebuje zrównoważonego i konsekwentnego opiekuna, który poświęci mu dużo czasu, wszystkiego nauczy, pokaże gdzie jest jego miejsce i jakie w tym domu panują zwyczaje. Przed pojawieniem się psa w domu konieczna jest poważna, rodzinna narada i podjęcie wspólnej decyzji, co psu wolno, a co jest zakazane. Wszyscy koniecznie muszą stosować te same zasady oraz identycznie brzmiące komendy, bo tylko wtedy pies będzie rozumiał, czego się od niego oczekuje. Brak konsekwencji i wydawanie sprzecznych poleceń spowoduje, że zacznie je lekceważyć i sam podejmować decyzje. Oznacza to początek poważnych kłopotów, ponieważ pies o tak silnej osobowości wymaga bardzo przyjaznego ale jednocześnie zdecydowanego, mającego niekwestionowany autorytet przewodnika. Wysoko ceni spokój, wygodę i poczucie stabilności, natomiast nie akceptuje krzyku, a tym bardziej bicia. Uderzony, w skrajnym przypadku może zareagować agresją, nawet w stosunku do właściciela.
 

Ch.PL.RO. LT SAYRIN Sybiskari i Int.Ch, Grand Ch.PL.RO, Ch.PL.LT.RO SYNELL Sibiskari
Wł. hod. Sibiskari
 
Dobrze wychowany pies doskonale dogaduje się z dziećmi. Można odnieść wrażenie, że jest świadomy swojej siły, bo zachowuje się wobec nich wyjątkowo ostrożnie i delikatnie. Mimo to należy przyjąć żelazną zasadę, że nigdy nie wolno zostawić go samego z dziećmi, bez nadzoru dorosłych. Umyślnie nie zrobi im krzywdy, może się jednak zdarzyć, że coś go nagle ucieszy i z całej siły zacznie wymachiwać swoim silnym ogonem lub na skutek jakiegoś hałasu ten ważący 100 kg olbrzym zerwie się na równe nogi i niechcący dziecko przewróci i poturbuje. Dzieciom należącym do rodziny zazwyczaj na wiele pozwala, obce też z reguły bez problemu akceptuje, ale dla nich, jeśli będą go drażnić lub sprawią mu ból, może już nie być aż tak wyrozumiały. Jeśli wzajemne kontakty mają być bezpieczne, nie wystarczy wyszkolić psa, trzeba również nauczyć dzieci jak powinny z nim postępować, żeby nie zrobić mu krzywdy i nie wywołać reakcji obronnej.

Jeśli chodzi o gości, znajomych przyjmuje bez wahania, tych, których widzi po raz pierwszy, bardzo uważnie obserwuje, zanim obdarzy ich swoim zaufaniem. Mimo to, mogą się czuć bezpieczni, bo nie jest impulsywny i bez powodu nie rwie się do działania. Nie oznacza to jednak, że mogą go zlekceważyć, powinni się zachowywać spokojnie, nie zrywać się nagle z kanapy i nie biec w kierunku któregoś z domowników wymachując rękami, bo może stracić swój legendarny spokój, uznać to za atak i ostro zareagować. Właściciel psa powinien gości uprzedzić, jakich zachowań powinni unikać, bo mogą nie zdając sobie z tego sprawy popełnić błędy, które dalsze kontakty postawią pod znakiem zapytania. Jeśli pierwsza wizyta przebiegnie bez tego rodzaju niespodzianek, goście zostaną zaliczeni do przyjaciół domu i w przyszłości radośnie witani.
 

Mieszkający w USA Geraldo Infinite Beauty

Dla wielu osób sporym zaskoczeniem może być fakt, że mastiff bez problemu akceptuje inne psy w swoim domu. Jego opiekun może rozważać nawet to, co w przypadku wielu ras, choćby bliskiego mu bullmastiffa, jest niemożliwe: obecność dwóch potężnych samców w jednym domu. Zaprzyjaźni się zarówno z drugim olbrzymem, jak i niewielkim, pełnym energii pieskiem, któremu pozwoli na wszystko i ze stoickim spokojem będzie znosił jego swawole. Jeśli od początku został do tego przyzwyczajony, zaakceptuje również małe domowe zwierzątko i krzywdy mu nie zrobi.

Ze względu na swoją wielkość i wagę, mastiff potrzebuje dużo ruchu dla utrzymania dobrej kondycji i muskulatury. Z natury jest spokojny, wręcz leniwy, dlatego jeśli nie zapewnimy mu wystarczającej ilości aktywności fizycznej nie rozniesie nam mieszkania, ale szybko przybędzie mu kilogramów, co bardzo niekorzystnie odbije się na jego zdrowiu, zwłaszcza w okresie wzrostu. Mastiff zdecydowanie woli marsze niż biegi, do których daje się wciągnąć głównie podczas zabawy z innymi psami. Najlepszym sportem dla psa tej rasy jest pływanie, które rozwija mięśnie nie nadwyrężając stawów. Potrzebuje również treningu umysłowego – przynajmniej kilkanaście minut dziennie warto przeznaczyć na powtarzanie wyuczonych komend. Lepiej znosi zimno niż upał, dlatego w upalne dni spacery trzeba ograniczyć do godzin rannych i wieczornych.
 

Ch.PL.RO. LT SAYRIN Sybiskari i Int.Ch, Grand Ch.PL.RO, Ch.PL.LT.RO SYNELL Sibiskari
Wł. hod. Sibiskari

Prawidłowo socjalizowany mastiff mija spotykane na spacerach psy, prawie nie zwracając na nie uwagi. Zna swoją wartość i nie daje się łatwo sprowokować. Oszczekiwanie przez małe pieski traktuje z pobłażliwą wyrozumiałością. Wszystko zależy od wychowania. Pies, który jest pewny siebie, bez złych doświadczeń, nie ma problemu z nawiązywaniem relacji z pobratymcami. Żeby tak było, nigdy nie wolno szczuć go na inne psy ani dopuścić do tego, by został przez któregoś z nich pogryziony. Mastiff ma bardzo dobrą pamięć i po takim doświadczeniu może, uprzedzając ewentualny atak, na wszelki wypadek próbować sprowadzić potencjalnego przeciwnika do parteru. Nie można do tego dopuścić, bo spacer zamieni się w koszmar, jeśli cały czas trzeba będzie unikać psów, które naszemu podopiecznemu mogą się nie spodobać.

Mastiff angielski jest psem wszechstronnym, bardzo dobrze odnajduje się w roli psa rodzinnego i towarzysza dzieci, ale jeśli trzeba jest również doskonałym stróżem i obrońcą. Trudno jednak powiedzieć, że nadaje się dla każdego. Jest to pies, który swojemu właścicielowi stawia bardzo duże wymagania, tylko od niego zależy czy ten kolos będzie maskotką i ulubieńcem całej rodziny, czy przyczyną nieustannych kłopotów. Jeśli właściciel od pierwszych dni spokojnie i bardzo konsekwentnie nauczy go, czego od niego oczekuje, pies bez problemu mu się podporządkuje i nie będzie próbował się sprzeciwiać. Jeśli jednak właścicielowi zdarzy się nie zapanować nad nerwami i wyładuje na nim zły humor lub co gorsze, uderzy go, musi się liczyć z buntem a nawet agresją. Po takiej próbie łamania charakteru pies straci do niego zaufanie, a jego odzyskanie może być niezwykle trudne.  

Mastiffhill MIRACLE wł.hod. MastineuM

Decydując się na kupno mastiffa nie wolno zapomnieć o tym, że jest to jeden z najwierniejszych i najbardziej oddanych psów, ale wymaga konsekwentnego wychowania i łagodnego traktowania. Jest bardzo rodzinny, potrzebuje stałego kontaktu ze swoimi opiekunami. Warto się więc zastanowić gdzie go będzie można bezpiecznie zostawić, kiedy rodzina wyjedzie na wakacje. Jest bardzo kosztowny w utrzymaniu, wymaga specjalistycznej karmy dla psów dużych ras, w ilości proporcjonalnej do jego wielkości, również wszystkie akcesoria ze względu na wielkość są odpowiednio droższe. Do tego wizyty u lekarza weterynarii, o których ze względu na jego skłonność do niektórych chorób, nie wolno zapominać.
 

Zalety i wady

+ doskonały pies rodzinny
+ tolerancyjny wobec dzieci
+ niezawodny obrońca
+ doskonały stróż
+ inteligentny, łatwo się uczy
+ trudno uwierzyć, ale pieszczoch        
+ łatwy w pielęgnacji
  - kosztowny w utrzymaniu
- potrzebuje dużo miejsca
- bywa uparty
- sprowokowany może być agresywny
- często się ślini

Ciekawostki

Miłośnicy powieści Henryka Sienkiewicza "W pustyni i w puszczy" pamiętają jej czworonożnego bohatera, który był mastiffem angielskim. Kiedy powstawała ekranizacja powieści, w Polsce nie było ani jednego psa tej rasy, dlatego Sabę zagrały na zmianę dwa dogi niemieckie. Podobnie w drugiej ekranizacji z 2001 roku, mimo, że wtedy ze znalezieniem mastiffa nie było już problemu. Uznano jednak, że dog lepiej poradzi sobie z wyczerpującą pracą na planie filmowym.

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zapisu do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
 

Wzorzec rasy FCI 

FCI-Standard N° 264 / 18. 04. 2007
MASTIFF
Wersja polska lipiec 2010. 
POCHODZENIE : Wielka Brytania.
PATRONAT : FCI.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJACEGO WZORCA : 06.03.07.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies stróżujący i obronny.
KLASYFIKACJA F.C.I.
Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE :
Głowa jest w ogólnym zarysie kanciasta, bez względu na to, z której strony ją oglądać. Pożądana szerokość; stosunek szerokości głowy do jej długości jak 2 do 3. Tułów masywny, szeroki, głęboki i długi, mocno zbudowany, kończyny rozstawione szeroko i pewnie. Mięśnie wyraźnie zarysowane. Duża wielkość nadzwyczaj pożądana, o ile połączona jest z klasą psa; wielkość i masa muszą iść w parze. Sylwetka harmonijna, potężna, masywna i związana.
ZACHOWANIE / TEMPERAMENT :
Połączenie majestatyczności i odwagi. Spokojny i oddany właścicielowi, ale zdolny do stróżowania.
GŁOWA
MÓZGOCZASZKA :
Czaszka : Szeroka pomiędzy uszami, czoło płaskie, pomarszczone, gdy pies jest czymś zainteresowany. Łuki brwiowe trochę zaznaczone. Czaszka w płaszczyźnie poprzecznej lekko wysklepiona; wysklepienie to przecina pośrodku bruzda, zaczynająca się pomiędzy oczami i ciągnąca się do połowy długości szwu ciemieniowego. Mięśnie okolicy skroniowej i policzków silnie rozwinięte.
TRZEWIOCZASZKA :
Nos : Oglądany z przodu szeroki, o szeroko otwartych nozdrzach, oglądany z boku prosty, nie zadarty ani opadający; grzbiet nosa prosty.
Kufa : Krótka, szeroka pod oczami, i niemal jednakowo szeroka aż do nosa, tępa, bardzo głęboka i kanciasta; jej przednia krawędź tworzy z linią profilu kąt prosty. Stosunek długości kufy do długości całej głowy jak 1 do 3. Obwód kufy, mierzony w połowie jej długości, stanowi 3/5 obwodu czaszki , mierzonego przed uszami.
Wargi: Rozchodzą się pod kątem rozwartym od przegrody nosowej; trochę obwisłe, żeby profil był kanciasty.
Uzębienie : Żuchwa szeroka, kły mocne, zdrowe, szeroko rozstawione, siekacze w zgryzie cęgowym lub dolne wystające przed górne (zgryz nożycowy odwrócony) lecz nigdy nie aż tak aby były widoczne przy zamkniętym pysku.
Oczy : Małe, szeroko rozstawione (co najmniej na odległość dwóch długości oka). Stop między oczami wyraźny, ale nie za mocny. Barwa oczu orzechowa, im ciemniejsza, tym lepiej, trzecia powieka niewidoczna.
Uszy : Małe, delikatne w dotyku, osadzone szeroko i na górnych krawędziach czaszki, podkreślają jej szerokość, w spokoju przylegają płasko do policzków.
SZYJA :
Lekko łukowata, średniej długości, bardzo mocno umięśniona, w obwodzie mierzy o 2.5 – 5 cm mniej od obwodu czaszki przed uszami.
TUŁÓW :
Grzbiet i lędźwie : Szerokie i dobrze umięśnione, równe i bardzo szerokie u suki, u psa trochę wysklepione.
Klatka piersiowa : Szeroka i głęboka, żebra wysklepione i zaokrąglone; żebra rzekome długie, sięgające daleko do tyłu. Obwód klatki o jedną trzecią większy od wysokości w kłębie.
Brzuch : Słabizny bardzo głębokie.
OGON :
Wysoko osadzony, sięga stawu skokowego lub nieco niżej, szeroki u nasady, zwężający się ku końcowi. W spokoju wiszący
prosto, przy pobudzeniu zakręcony trochę ku górze, ale nie powyżej grzbietu.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE :
Proste, mocne i szeroko rozstawione, o mocnym kośćcu.
Łopatka i ramię: Ustawione trochę skośnie, mocne i dobrze umięśnione.
Łokcie : Mocne.
Śródręcze : Proste.
KOŃCZYNY TYLNE :
Dobrze umięśnione, szerokie i mocne.
Podudzie : Dobrze rozwinięte.
Stawy skokowe : Zaznaczone, pewne w ruchu i postawie.
ŁAPY : Duże, okrągłe, palce dobrze wysklepione, pazury czarne.
CHODY : Ruch zdecydowany, przestrzenny.
SZATA
SIERŚĆ : Krótka, przylegająca, nie powinna być zbyt delikatna na szyi i tułowiu.
MAŚĆ : Brzoskwiniowa, srebrzysta, płowa i ciemna pręgowana, zawsze z czarną maską, sięgającą oczodołów i obejmującą oczy i czarnymi uszami.
WADY :
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
WADY DUŻE
- Siekacze widoczne przy zamkniętym pysku.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/264.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.