Rasy psów

Wybierz inną rasę

NAGI PIES MEKSYKAŃSKI

Pochodzenie


Meksykański nagi pies wywodzi się prawdopodobnie od bezwłosych psów zamieszkujących Azję, które kilka tysięcy lat temu dotarły na kontynent amerykański wraz z przodkami dzisiejszych Indian. Rozpowszechniły się szczególnie na terenie dzisiejszego Meksyku oraz Ameryki Południowej. Były bardzo wysoko cenione przez Toleków i Azteków, w ich grobach i na cmentarzach do dziś zachowały się ich szczątki oraz figurki przedstawiające te pieski.

Towarzyszyły one Aztekom w ich codziennym życiu. Ponieważ mają wyższą niż inne psy, sięgającą 39-40 stopni temperaturę ciała, używane były jako żywe termofory do ogrzewania właścicieli w chłodne noce. Służyły także do uśmierzania bólów reumatycznych. Po śmierci właściciela, jako jedyne ze zwierząt domowych, składane były bogom w ofierze, po czym chowano je razem z właścicielem w jednym grobie. Wierzono wówczas, że tylko ten pies potrafi przeprowadzić człowieka na drugą stronę i gdyby pochowano go bez niego, sam nie byłby w stanie przejść do krainy umarłych. Na tamtym świecie razem ze swoim psem stawał przed obliczem bogów, którzy osądzali go według tego, jak za życia traktował swojego psa.

Były to więc psy wyjątkowe. Nawet nazwa rasy „xoloitzcuintle” nie jest zwyczajna, pochodzi od boga Xolotla. Mimo, że przypisywano im właściwości nadprzyrodzone, to niestety sporo z nich zjedzono jako wielki przysmak, który dodatkowo, jak wówczas wierzono, miał właściwości lecznicze.

Podbój Meksyku przez Hiszpanów doprowadził nie tylko do zagłady całego społeczeństwa azteckiego, ale również ich psów. Niewielu z nich udało się przetrwać. Dzięki bardzo energicznym działaniom Meksykańskiego Związku Kynologicznego (Federación Canofila Mexicana) udało się rasę ocalić, a od 1940 r. wizerunek nagiego psa meksykańskiego został przyjęty jako logo tej organizacji. Dziś psy te najczęściej spotyka się tylko w Meksyku, choć i tam nie sa zbyt liczne, w Europie rasa jest ciągle bardzo rzadka.
 

Zwycięzca Świata MAYAUEL z Gangu Łysych. Wł hod. Z Gangu Łysych


Wygląd

Nagi pies meksykański jest bardzo eleganckim psem, który wyglądem przypomina manchester teriera. Ma harmonijną sylwetkę, długość tułowia jest tylko minimalnie większa od wysokości psa w kłębie. Ma mocny, szeroki, dobrze umięśniony, idealnie prosty grzbiet, długą i głęboką klatką piersiową, umiarkowanie podciągnięty brzuch oraz długi, sięgający stawu skokowego ogon. Kończyny przednie widziane z przodu proste i prostopadłe do podłoża Kończyny tylne widziane z tyłu proste i równoległe, oglądane z boku umiarkowanie kątowane. Łapy średniej długości, zajęcze, z dobrze wysklepionymi, zwartymi palcami. Dobrze wykształcone błony miedzy palcami. Barwa pazurów w zależności od barwy skóry. 

Głowa o wilczej budowie, szerokiej czaszce i dość wąskiej kufie, wysoko noszona na lekko łukowatej szyi. Płaszczyzny czaszki i kufy niemal równoległe, stop dobrze zaznaczony. Oczy nieduże, migdałowate, o żywym, inteligentnym wyrazie. Barwa oczu w zależności od barwy skóry, najbardziej pożądana ciemna, identyczna dla obu oczu. Uszy bardzo duże, przypominające uszy nietoperza, stojące kiedy pies czuwa. Nos o barwie brązowej lub różowej.

Meksykański nagi pies występuje w trzech wielkościach: standardowej, średniej i miniaturowej. Meksykanie uznają je za jedną rasę, Amerykanie mniejszą odmianę wyodrębnili i nadali jej nazwę mexican hairless.

Wysokość w kłębie:

standard 46 - 55 cm, maksymalnie 60 cm,
średni 36 - 45 cm,
miniatura 25 - 35 cm

Masa ciała:
standard 9 - 14 kg,
średni 6 - 10 kg,
miniatura 4 - 8 kg. 

3 wielkości nagiego psa meksykańskiego 


Charakter, usposobienie

Meksykański nagi pies jest wesołym i pełnym energii psem. Jest bardzo inteligentny, dość łatwo się uczy, ale jego szkolenie wymaga sporo cierpliwości, bo bywa uparty. Potrzebuje bardzo spokojnego, delikatnego podejścia, ponieważ ma wrażliwą psychikę i łatwo go zniechęcić. Zamyka się wówczas, obraża na swojego przewodnika i najmniejszą nawet urazę bardzo długo pamięta. Można go jednak wyszkolić i przede wszystkim nauczyć posłuszeństwa. W Stanach Zjednoczonych, gdzie są najbardziej liczne, biorą nawet udział w konkursach agility. Szkolenia nie wolno zaniedbać, bo źle prowadzony pies może przejawiać tendencję do dominacji.
 
 
Zdjęcie hodowla Z Gangu Łysych

Szata

Meksykański nagi pies ma ciało pozbawione sierści, z wyjątkiem niewielkiej czuprynki na głowie i szyi oraz nielicznych włosów na łapach i końcu ogona.

Najwyżej cenione jest ciemne ubarwienie skóry: czarne, łupkowo szare, wątrobiane, brązowe w różnych odcieniach oraz ciemnożółte a także łaciate. Jasne łaty występujące najczęściej na przedpiersiu są dozwolone, ale niepożądane. W zimie skóra jest jaśniejsza, w lecie pod wpływem słońca ciemnieje.

Tak jak u wszystkich ras bezwłosych, również u meksykańskich nagich psów, w każdym miocie rodzą się osobniki owłosione, pokryte krótkim, przylegającym włosem o dowolnym ubarwieniu. 

Bezwłosa skóra wymaga odpowiedniej pielęgnacji oraz ochrony przed działaniem promieni słonecznych.

Więcej na temat pielęgnacji nagiego psa meksykańskiego i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
 

FURAHA Naglis. Wł.hod. La Componella FCI


Zdrowie

Meksykańskie nagie psy są bardzo odporne i właściwie nie chorują. Właściciel musi jednak pamiętać o pewnych wymogach tej rasy związanych z brakiem owłosienia. Skóra xolo jest bardzo wrażliwa. Latem trzeba ją chronić przed działaniem promieni słonecznych, w zimie piesek musi nosić ubranie, które jednak nie powinno być wykonane z wełny, na którą jest bardzo często uczulony. Braki w uzębieniu u ras bezwłosych są na porządku dziennym, ponieważ są związane z genem braku owłosienia. 
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Meksykański nagi pies jest bardzo miłym psem rodzinnym. Potrzebuje dużo czułości i bliskości właściciela. Przywiązuje się do wszystkich członków rodziny, jednak z reguły wybiera jedną osobę, którą obdarza szczególnymi względami. Jest to zazwyczaj ktoś, kto poświęca mu najwięcej czasu i uwagi. Pies wyróżnia ją czasem tak bardzo, że potrafi nawet ignorować pozostałych członków rodziny.

Meksykańczyk bardzo lubi dzieci, jest wobec nich wyjątkowo cierpliwy i wyrozumiały. Chętnie uczestniczy w ich zabawach, zachowuje się przyjaźnie również w stosunku do obcych dzieci. Jak zawsze trzeba jednak pamiętać o tym, że małych dzieci nie powinno się zostawiać z psem bez opieki dorosłych, żeby w zabawie nie zrobił im krzywdy. Starsze dzieci trzeba pouczyć, że powinny być wobec psa delikatne i nie forsowały na siłę zabaw, których on nie akceptuje.
 

TEZCATLIPOCA z Gangu Łysych. Wł hod. Z Gangu Łysych

W stosunku do obcych jest nieufny, ale nie agresywny. Odwiedzającym jego dom gościom zwykle bardzo uważnie się przypatruje, ocenia ich intencje i dopiero jeśli ta ocena wypadnie pomyślnie, traktuje ich jak przyjaciół. Dlatego goście powinni zostawić mu czas na ich poznanie i zaakceptowanie i nie spieszyć się z głaskaniem lub braniem go na ręce.

Znakomicie czuje się w mieszkaniu, czemu trudno się dziwić, wziąwszy pod uwagę brak owłosienia. Meksykański nagi pies jest doskonałym, bardzo czujnym stróżem, cały czas nasłuchuje czy jego rodzinie nic nie grozi. Jego pasja do stróżowania ujawnia się głównie w nocy. Potrafi nie spać i całą noc czuwać, czy nie dzieje się coś podejrzanego, by w każdej chwili stanąć w obronie swojej rodziny. Xolo nie jest hałaśliwy, co ciekawe nie szczeka, tylko skowyczy i wyje. 
 
 HANTAYWEE Naglis. Wł.hod. La Componella FCI
 
Ponieważ nie ma owłosienia, które by mogło chronić jego delikatną skórę, potrzebuje bardzo starannej i systematycznej pielęgnacji. Psy te wymagają bardzo dobrego pożywienia, a w zimie dobrej, wysokoenergetycznej karmy dla uzupełnienia ubytków ciepła. Nie jest prawdą, że meksykańskie nagie psy są wegetarianami. Ich potrzeby w zakresie żywienia i sposób ich zaspokajania są identyczne jak wszystkich innych psów.

Panuje przekonanie, że pies bezwłosy nadaje się dla osób uczulonych na psią sierść. Niestety nie w każdym przypadku. Przyczyną alergii może być nie tylko sierść, ale również tłuszcz na sierści lub skórze, a także ślina. Najlepiej wybrać się do hodowcy lub do znajomych, którzy mają psa tej rasy i sprawdzić.

Zalety i wady


+ przemiły pies do towarzystwa
+ bardzo przywiązany do właściciela
+ przyjacielski wobec dzieci
+ nadaje się do każdego mieszkania
+ pozbawiony agresji
+ zazwyczaj nie powoduje uczuleń                     

  - nieufny wobec obcych    
- lubi gonić zwięrzeta i pojazdy
- naga skóra wymaga ochrony      

 

Ciekawostki

Dlaczego w hodowli nagich psów potrzebne są psy owłosione ?

Gen braku owłosienia jest genem dominującym, trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że w postaci homozygotycznej powoduje on obumieranie zarodków. Jeśli po nagich rodzicach odziedziczy on dwa geny braku owłosienia, nie ma szans na przeżycie. Tylko zarodki posiadające zarówno gen owłosienia jak i braku owłosienia będą się prawidłowo rozwijały i przyjdą na świat jako zdrowe nagie psy peruwiańskie.

Skojarzenie dwóch nagich psów (z których każdy posiada 1 gen braku owłosienia oraz 1 gen owłosienia) powoduje, że średnio na 4 szczenięta: jedno obumiera, dwa są nagie a jedno jest owłosione. Ponieważ gen braku owłosienia przejawia swój letalny (śmiercionośny) wpływ tylko wtedy, gdy pochodzi od obojga rodziców, kojarzenie psa nagiego z owłosionym całkowicie eliminuje to ryzyko. Aby otrzymać zdrowe potomstwo, konieczne jest zatem kojarzenie psów nagich i owłosionych

Kojarzenie dwóch osobników owłosionych jest zabronione, ponieważ nie ma możliwości, by w jego następstwie przyszły na świat nagie psy. Wszystkie będą owłosione. Pod względem zdrowotnym takie kojarzenie nie niesie oczywiście żadnego ryzyka, tyle, że szczenięta nie będą miały prawa do rodowodu.

Psy owłosione są więc niezbędne w hodowli, mimo to do niedawna, choć dostawały rodowód i były do hodowli dopuszczone, nie miały prawa uczestniczenia w wystawach. Na szczęście w ostatnim czasie zaszły pewne zmiany: obecnie psy owłosione są wystawiane na jednym ringu z nagimi i mają prawo do tych samych tytułów. 

U chińskich grzywaczy, u których dziedziczenie odbywa się według tego samego schematu, od dawna osobniki nagie i owłosione traktowane są jako dwie równorzędne odmiany, mają prawo do wystaw oraz wszystkich tytułów i każda z nich ma swoich miłośników.

W przypadku nagich psów meksykańskich odmiana owłosiona ciągle postrzegana jest jako mniej cenna, można odnieść wrażenie, że została zrównana pod względem formalnym z bezwłosą tylko dlatego, że bez udziału psów owłosionych nie można wyhodować nagich. Wielu osobom psy owłosione bardzo się podobają, czas pokaże czy tak jak w przypadku chińskich grzywaczy obie odmiany peruwiańczyków będą równorzędnie postrzegane i oceniane na wystawach według tych samych kryteriów. Fakt że psy owłosione coraz częściej wygrywają wystawy pozwala mieć nadzieję, że ta odmiana, bez której nie ma hodowli nagich, przestanie być traktowane jak zło konieczne i psy owłosione będą konkurowały z nagimi z równorzędnej pozycji. Nie dlatego, że są niezbędne, ale dlatego, że naprawdę na to zasługują.
 
 
 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ? 

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców 
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 234 /16.02.2011
NAGI PIES MEKSYKAŃSKI
Odmiana bezwłosa / Odmiana owłosiona
(Xoloitzcuintle Variedad sin Pelo - Variedad con Pelo)
Wersja polska: styczeń 2012
POCHODZENIE: Meksyk
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 13.10.2010
UŻYTKOWOŚĆ:
Standard: pies stróżujący.
Średni: pies stróżujący.
Miniaturowy: pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 6 Psy ras pierwotnych.
Bez prób pracy.


WSTĘP:
Gen odpowiadający za brak włosów jest dominujący. Tym niemniej jednak, niektóre szczenięta rodzą się z sierścią. Łączenie ze sobą dwóch psów bezwłosych prowadzi do urodzenia najmniejszej liczby owłosionych szczeniąt, jest zatem preferowane. Udowodniono, iż taki program hodowlany utrzymuje i poprawia jakość rasy. Kojarzenie ze sobą dwóch psów bezwłosych sprzyja jednak pojawianiu się śmiertelnego genu, statystycznie rzecz biorąc 25% homozygotycznych szczeniąt; należy więc mieć to na uwadze. Biorąc pod uwagę rzadkość rasy oraz trudności związane ze znajdowaniem zwierząt hodowlanych, z jakimi borykają się hodowcy w odległych zakątkach świata, a także w celu zapewnienia rasie genetycznej różnorodności, dobrze zbudowane owłosione nagie psy meksykańskie mogą być używane do hodowli, lecz nie mogą uczestniczyć w wystawach. Kojarzenie ze sobą owłosionych psów meksykańskich jest niedopuszczalne. Hodowlane owłosione nagie psy meksykańskie muszą być potomstwem rodowodowych rodziców, z rodowodem zawierającym przynajmniej jedno pokolenie wyhodowane poprzez kojarzenie ze sobą psów bezwłosych.
Mięso nagiego psa meksykańskiego uważano za przysmak w przedkolonialnym Meksyku; rytualnie, podczas specjalnych obrzędów religijnych, spożywali je tubylczy Meksykanie. Dlatego też nagi pies meksykański stał się rzadkością; jego populacja była bliska wyginięciu. Meksykański Związek Kynologiczny (Federación Canofila Mexicana) ocalił tę rodzimą rasę, zaś od 1940 r. wizerunek nagiego psa meksykańskiego to jego logo.

ZARYS HISTORII RASY:
Początek rasy datuje się na bardzo odległe czasy. Tubylczy lud spożywał wysoce pożądane mięso nagiego psa meksykańskiego podczas specjalnych obrzędów. Nagi pies meksykański (Xoloitzcuintle w języku hiszpańskim, lub Xoloitzcuintli w językuNahuatl) uważany był za przedstawiciela boga Xolotla, od którego oczywiście pochodzi jego nazwa. Jego rolą było prowadzenie dusz zmarłych w ich wędrówce do odwiecznego celu. Bezwłosa odmiana rasy jest znana także pod nazwą ”perro pelón mexicano”. Odmiana owłosiona była znana wśród autochtonów jako “izcuintle”.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Odmiana bezwłosa: To bardzo atrakcyjny pies; jego najistotniejszą cechą jest całkowity lub niemal całkowity brak włosów oraz gładka, miękka skóra. Ma on proporcjonalny tułów, pojemną klatkę piersiową, dobrze wysklepione żebra oraz długie kończyny i ogon.
Odmiana owłosiona: To bardzo atrakcyjny, całkowicie owłosiony pies, o równie harmonijnych proporcjach, co odmiana bezwłosa. Szata może być dowolnej maści, długości i struktury. Tułów proporcjonalny, pojemna klatka piersiowa, dobrze wysklepione żebra oraz długie kończyny i ogon.

WAŻNE PROPORCJE:
Tułów, mierzony od najbardziej wysuniętego do przodu punktu łopatki do szczytu zadu oraz od najwyższego miejsca w kłębie do podłoża, jest nieco dłuższy, niż wyższy - stosunek ok. 10:9. Suki mogą być nieco dłuższe, niż psy, ze względu na swą funkcję rozrodczą. Czaszka i kufa – mniej więcej równej długości.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Nagi pies meksykański jest psem cichym i spokojnym, radosnym, czujnym i inteligentnym,
podejrzliwym w stosunku do obcych; to dobry pies stróżujący i doskonały pies do towarzystwa. Nigdy nie jest agresywny.

GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA :
Czaszka: Lipoidalnego (wilczego) typu, szeroka i mocna, klinowatego kształtu. Widziana z góry – szeroka i elegancka; zwężająca się ku kufie, ze słabo zaznaczonym guzem potylicznym. Płaszczyzny czaszki i kufy – niemal równoległe.
Stop: Delikatny, lecz dobrze zaznaczony.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Nos powinien być ciemny u psów ciemnej maści. Może być brązowy lub różowy u psów brązowych, różowy lub brązowy u psów maści blond oraz cętkowany u psów cętkowanych.
Kufa: Widziana z boku – prosta, o kwadratowej, bardzo silnej szczęce i żuchwie.
Wargi: Napięte i ściśle przylegające.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie:
Nagi pies meksykański: Szczęka i żuchwa mocne. Siekacze powinny doskonale zamykać się w zgryzie nożycowym, a górne siekacze zachodzić na dolne. Wewnętrzna powierzchnia górnych siekaczy powinna dotykać zewnętrznej powierzchni dolnych siekaczy, przydając kufie szerokości. Dopuszczalny jest również zgryz cęgowy, krawędź do krawędzi. Brak kilku siekaczy, kłów, trzonowców lub przedtrzonowców, bądź też nierówno ustawione zęby nie powinny obniżać oceny, gdyż wiele psów nie ma głębokich korzeni zębowych. Genetycznie, brak włosa jest ściśle związany z brakiem zębów.
Owłosiony nagi pies meksykański: Wymagane jest pełne uzębienie w zgryzie nożycowym lub cęgowym.
Język: Język nagiego psa meksykańskiego jest zwykle różowy; może jednak mieć czarne znaczenia, cętki lub paski, co często zdarza się u tej rasy. Język znajduje się zawsze wewnątrz jamy ustnej.
Policzki: Delikatnie wysklepione.
Oczy: Średniej wielkości, migdałowego kształtu, o czujnym i bardzo inteligentnym wyrazie. Kolor, w zależności od koloru skóry, waha się od czarnego, brązowego, orzechowego, bursztynowego do odcieni żółci. Preferowane są ciemniejsze kolory; obydwoje oczu powinno być tego samego koloru. Powieki powinny być dobrze pigmentowane – czarne, brązowe lub szare, u psów ciemnego koloru. Powieki jasnego koloru lub różowe są dopuszczalne u psów jasnego koloru, choć nie są to kolory pożądane.
Uszy: 
Odmiana bezwłosa: Długie, duże, wyraziste, bardzo eleganckie uszy o delikatnej strukturze; przypominają uszy nietoperza. Powinny być stojące, gdy pies czuwa. W pozycji czuwającej ich oś powinna być nachylona pod kątem 50-80 stopni względem poziomu.
Odmiana owłosiona: Długie, duże i eleganckie uszy. Mogą być wyprostowane lub wiszące. Dopuszczalna jest każda pozycja. Gdy pies czuwa, obydwoje uszu powinno być w tej samej pozycji.

SZYJA:
Górna linia: Noszona wysoko. Górna linia nieco łukowata.
Długość: Proporcjonalnie długa.
Kształt: Szczupła, giętka, dobrze umięśniona i bardzo elegancka.
Skóra szyi: Skóra na szyi jest mocna, elastyczna i ściśle przylegająca, bez łałoku. Szczenięta mają [na szyi] fałdy, które znikają z wiekiem.

TUŁÓW:
Mocnej budowy.
Grzbiet: Górna linia idealnie prosta i pozioma. Psy z łękowatym (lordoza) lub łukowatym (kifoza) grzbietem – niepożądane.
Lędźwie: Mocne i umięśnione.
Klatka piersiowa: Widziana z boku – długa i głęboka, sięgająca łokci. Żebra nieznacznie wysklepione, lecz nigdy płaskie. Widziane z przodu, górna część klatki piersiowej jest dobrej szerokości.
Przedpiersie nie powinno wystawać.
Brzuch: Elegancka linia. Brzuch umięśniony i umiarkowanie podciągnięty.

OGON:
Długi, cienki, zwężający się od nasady ku koniuszkowi; u bezwłosych nagich psów meksykańskich może być pokryty kępkami włosów; u odmiany owłosionej – całkowicie pokryty włosem. W ruchu – noszony zagięty do góry, nigdy nie dotyka grzbietu. W spoczynku – powinien zwisać, na końcu lekko zagięty w haczyk. Czasem usytuowany jest pomiędzy łapami – ze względu na niską temperaturę; może być to odczytywane również jako oznaka płochliwości. Ogon powinien sięgać niemal stawu skokowego. Gdy pies jest w spoczynku, ogon powinien stanowić przedłużenie zadu.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE :
Przednie kończyny: Widziane z przodu – proste i prostopadłe względem podłoża.
Łopatki: Płaskie i umięśnione, z dobrym kątowaniem między łopatką a kością ramienną, pozwalającym na długi, swobodny i elegancki wykrok.
Łokcie: Mocne. Ściśle przylegają do klatki piersiowej; nigdy nie są wykręcone na zewnątrz. 
Przedramię: oglądane z przodu proste i pionowe do podłoża.
Łapy: Łapy średniej długości (zajęcza łapa), z wysklepionymi i zwartymi palcami; u bezwłosej odmiany nagiego psa meksykańskiego mogą być pokryte pojedynczymi, krótkimi i grubymi włosami, natomiast u owłosionej odmiany nagiego psa meksykańskiego – mogą być pokryte [regularnym] włosem. Czarne pazury u psów ciemnej maści; jaśniejsze u psów brązowych i blond. Pazury powinny być przycinane. Opuszki mocne i bardzo odporne na każde warunki terenowe. Dobrze wykształcone błony między palcami. Palce szczątkowe powinny być usuwane ze wszystkich czterech kończyn, z wyjątkiem krajów, gdzie usuwanie ich jest nielegalne.
KOŃCZYNY TYLNE:
Profil zadu powinien być nieco wypukły, nachylony pod kątem ok. 40 stopni względem poziomu. Kończyny tylne powinny być mocne i dobrze umięśnione, o umiarkowanie kątowanym kolanie.
Tylne nogi: Widziane z tyłu – idealnie proste i równoległe. Kąt między miednicą a stawem udowym, kolanem i stawem skokowym są na tyle rozwarte, by umożliwiać swobodny i energiczny ruch nóg. Krowia postawa powinna być surowo oceniana. Widziane z tyłu, tylne nogi nie mogą być zbieżne.
Łapy: jak przednie.

CHÓD/RUCH :
Zgodnie ze swym kątowaniem, pies powinien poruszać się swobodnie, z długim, eleganckim i sprężystym krokiem. Kłus szybki i płynny; głowa i ogon noszone wysoko.

SKÓRA:
Odmiana bezwłosa: Ze względu na całkowity brak włosa, skóra tej rasy ma wielkie znaczenie. Jest ona gładka, wrażliwa na dotyk i z powodu bezpośredniej emisji ciepła, wynikającej z braku włosa – ciepła w dotyku. Jednakowoż temperatura ciała jest taka sama, jak u psów owłosionych. Różnica między nagim psem meksykańskim a owłosionymi rasami, których ciepłota ciała jest rozpraszana poprzez naturalną wentylację, polega na tym, iż – ze względu na brak naturalnej bariery ochronnej – skóra nagiego psa meksykańskiego wymaga większej ochrony przed ekspozycją na światło słoneczne i szkodliwe czynniki środowiskowe. Blizny powypadkowe nie są oceniane ujemnie. Pies ten poci się przez łapy (opuszki i błony między palcami); dlatego też rzadko dyszy w innej, niż skrajnie wysokiej temperaturze. Pies powinien nie mieć wyraźnych problemów skórnych.
Odmiana owłosiona: Skóra owłosionego nagiego psa meksykańskiego jest gładka i powinna być całkowicie pokryta włosem.

SZATA:
WŁOS:
Odmiana bezwłosa: Charakterystyczną cechą rasy jest całkowity brak włosów na ciele (bezwłosy lub nagi pies), aczkolwiek na czole i z tyłu szyi znajdują się pojedyncze krótkie, grube włosy we wszystkich kolorach; nie powinny one nigdy przekraczać 2,5 cm długości, ani tworzyć długiego, miękkiego czuba. Często spotykane są szorstkie włosy na łapach i końcu ogona, jednakowoż ich brak nie powinien być oceniany ujemnie.
Odmiana owłosiona: Ta odmiana nagiego psa meksykańskiego ma włosy na całym ciele. Można spodziewać się bardzo niewielkiej ilości włosów na brzuchu i wewnętrznej stronie tylnych nóg. Długość i struktura sierści bez znaczenia

MAŚĆ:
Odmiana bezwłosa: Preferowane jednobarwne, jednolite ciemne kolory. Rozpiętość kolorów waha się od czarnego, czarniawo szarego, łupkowo szarego, ciemnoszarego, rudawego, wątrobianego, brązowego do blond. Mogą także występować plamy dowolnego koloru, łącznie z białymi i trójkolorowymi znaczeniami.
Odmiana owłosiona: Może mieć każdy kolor lub stanowić połączenie kolorów w różnych odcieniach.

WIELKOŚĆ:
Istnieją trzy wielkości, zarówno suk, jak i psów.
Odmiana standard: Od 46 do 60 cm, z tolerancją do 2 cm powyżej u doskonałych psów.
Odmiana średnia: Od 36 do 45 cm.
Odmiana miniaturowa: Od 25 do 35 cm.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu oraz wpływu na zdrowie i dobro psa.
- Bardzo szeroka głowa.
- U bezwłosej odmiany nagiego psa meksykańskiego – obecność włosów na częściach ciała nie wyszczególnionych powyżej.
- Obwisła, luźna lub pomarszczona skóra u dorosłych psów.
- Luźna, obwisła lub pomarszczona skóra na szyi u dorosłych psów.
- Nadmierny łałok.
- Oczy jasnego koloru, okrągłe lub wyłupiaste.
- Ścięty zad.
- Grzbiet zapadnięty lub garbaty.
- Wyraźnie krowa postawia (dosłownie: „zbieżne stawy skokowe”).
- Ogon ciasno zwinięty nad grzbietem.
- Krótki ogon.
- Płaskie łapy.

WADY DUŻE:

- Długi, cienki tułów na krótkich nogach.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

- Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
- Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
- Nietypowe psy
- Wypadający język.
- Niebieskie oczy lub oczy w niebieskie plamy.
- Prognatyzm lub enognatyzm (wysunięta lub cofnięta żuchwa), zarówno u bezwłosego, jak i owłosionego nagiego psa meksykańskiego.
- Nieprawidłowy zgryz, wynikający z nieprawidłowego usytuowania szczęki i żuchwy.
- Przycięte lub wiszące uszy u bezwłosego nagiego psa meksykańskiego.
- Obcięty ogon.
- Włos na innej części ciała, niż głowa, uszy, szyja, łapy i ogon u bezwłosego nagiego psa meksykańskiego.
- Psy owłosione
- Albinizm, ślepota, głuchota.
- Psy wyższe, niż 62 cm lub niższe, niż 25 cm.

Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/234.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.