Rasy psów

Wybierz inną rasę

NOWOFUNDLAND

Pochodzenie


Na temat pochodzenia nowofundlanda jest wiele teorii. Według jednej rasa pochodzi od psów zamieszkujących Nową Fundlandię i dużych czarnych psów przywiezionych przez Wikingów. Według drugiej - nowofundland pochodzi z Azji skąd przez Cieśninę Beringa dostał się do Ameryki. Trzecia mówi, że nowofundland pochodzi z Europy, a jego przodkowie w XVII wieku na statkach rybackich dostali się do Nowej Fundlandii, zamieszkiwanej przez hiszpańskich i portugalskich rybaków. Mieli tam duże składy, w których przechowywali solone ryby a ich dobytku strzegły wielkie psy stróżujące rodem z Pirenejów. To one wraz z lokalnymi psami indiańskimi dały początek rasie zwanej St. John’s. Wkrótce wykształciły się dwa typy tych psów: mniejszy, który dał początek labradorom i retieverom oraz większy, który stał się przodkiem landseera i nowofundlanda.
 

W XVIII wieku psy populacja nowofundlanda zwiększyła się tak bardzo, że najbardziej okazałe zaczęto wywozić do Europy, gdzie pojawiły się we wszystkich portach handlujących rybami. Rasą zainteresowali się Anglicy, którzy w oparciu o psy sprowadzone z Nowej Fundlandii rozpoczęli regularną hodowlę. W 1860 roku po raz pierwszy nowofundlandy pojawiły się na wystawie kynologicznej w Birmingham gdzie zrobiły wielką furorę. W 1886 roku powstał klub rasy, który opracował i zatwierdził jej wzorzec. Wyjątkowe zalety nowofundlandów sprawiły, że stały bardzo popularne zarówno we wszystkich krajach Europy, jak i w Ameryce, gdzie są dziś jedną z najliczniejszych ras.

W Polsce pierwsze nowofundlandy pojawiły się przed II wojną światową. Pod koniec lat osiemdziesiątych XX-go wieku przyjechał do Polski pierwszy pies w typie amerykańskim, który bardzo dużo dobrego wniósł do polskiej hodowli tej rasy. Dziś mamy piękne nowofundlandy we wszystkich kolorach z powodzeniem konkurujące o najwyższe tytuły na światowych ringach.
 
 

Wygląd

Nowofundland jest psem o potężnej, imponującej posturze i masywnym kośćcu. Ma niezbyt długi, prosty grzbiet, głęboką klatkę piersiową, mocne lędźwie i długi, sięgający guza piętowego mocno owłosiony ogon, noszony nisko, poniżej linii grzbietu. Kończyny silne, głęboko kątowane, łapy mocne, zwarte z dobrze wysklepionymi palcami.

Głowa zdecydowanie krótsza niż szersza z szerokim, wypukłym czołem, kwadratową kufą i dobrze przylegającymi faflami. Oczy brązowe, głęboko osadzone, uszy małe, osadzone w tyle głowy, naturalnie opadające.

Nowofundland porusza się ociężałym leniwym krokiem, biega natomiast zaskakująco lekko i sprężyście.

Wysokość w kłębie
: psy 69 - 74 cm, suki 63 - 69 cm.
Masa ciała: psy 63 - 68 kg, suki 50 - 54 kg.
 

Charakter, usposobienie

Nowofundlandy były zawsze psami bardzo ciężko pracującymi: towarzyszyły rybakom na łowiskach, pomagały przy wyciąganiu sieci na brzeg, szybko odszukiwały w wodzie zagubione przez rybaków przedmioty a ich samych niejednokrotnie ratowały przed utonięciem. Obdarzone doskonałym zmysłem orientacji potrafiły bezbłędnie wskazać kierunek do brzegu. Pracowały również na lądzie, ciągnęły sanie z ciężkimi ładunkami, takimi jak wielkie pnie drzew pochodzące z wycinki lasów.

Dziś nowofundland jest wspaniałym ratownikiem, potrafi wskoczyć do wody z wysokiego mostu lub nawet z helikoptera. Ma tak silnie zakodowaną pasję ratowania, że będąc z nim nad jeziorem trzeba uważać, żeby nie próbował wszystkich kąpiących się wczasowiczów powyciągać z wody. Nowofundland ma wspaniały charakter, jest psem zrównoważonym, bardzo opiekuńczym w stosunku do dzieci, bez reszty oddanym swoim właścicielom. Jest niezwykle inteligentny i chętnie się uczy, a to, czego się nauczył, zapamiętuje. Nie lubi bezmyślnego powtarzania ćwiczeń, bo to go nudzi, w szkoleniu potrzebuje urozmaicenia oraz pochwał, które uwielbia. Łatwo daje się prowadzić, jest wspaniałym i bardzo miłym psem rodzinnym.
 

Szata

Nowofundland ma obfitą dwuwarstwową szatę składającą się ze sprężystego, błyszczącego włosa okrywowego oraz bardzo obfitego, gęstego, natłuszczonego podszerstka, który w czasie kąpieli nie pozwala przedostać się wodzie do skóry i chroni psa przed utrata ciepła.

Umaszczenie jednolite: czarne lub brązowe, oraz dwukolorowe: biało-czarne.

Sierść nowofundlanda wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji, ponieważ zaniedbana ma tendencję do filcowania.

Więcej na temat pielęgnacji nowofundlanda i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj
 
 

Zdrowie

Nowofundlandy, podobnie jak wszystkie duże rasy mają skłonność do dysplazji stawów biodrowych oraz skrętu żołądka. Trzeba więc pamiętać, by w okresie wzrostu nie forsować młodego psa i nie przeciążać jego stawów, nie pozwolić psu zbyt często wchodzić a szczególnie schodzić ze schodów, bo zagraża to jego zdrowiu. Z tego samego względu nie można dopuścić do przekarmiania i wynikającej stąd otyłości. Poważnym problemem zdrowotnym tej rasy są choroby serca a także dziedziczne choroby oczu: postępujący zanik siatkówki, entropium, ektropium a także „cherry eye” - wypadniecie gruczołu trzeciej powieki. Rzadziej zdarzają się choroby nerek, i niedoczynność tarczycy.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Nowofundland nadaje się dla każdego, nawet mało doświadczonego właściciela. Jest przywiązany do całej rodziny, za którą czuje się odpowiedzialny. Niezwykle opiekuńczy wobec dzieci, którym nie pozwoli zrobić krzywdy. Nie pozwala nikomu do nich się zbliżyć, co dziwniejsze, taką opieką potrafi otoczyć nie tylko „swoje”, ale także wszystkie inne dzieci. Nie bez powodu nazywa się go nianią. W filmie Walta Disneya „Piotruś Pan” czarno biała nowofundlandka wspaniale odegrała rolę niani. Te olbrzymy mają tyle wrodzonej opiekuńczości w stosunku do dzieci, że swojej roli prawdopodobnie wcale nie musiała się uczyć. Nie powinno się jednak zostawiać z nim bez nadzoru zupełnych maluchów, żeby przez przypadek, niechcący, nie zrobił im krzywdy.
 

 
Ten misiowaty pies potrafi się rozbawić i zmienić w psa pełnego energii i wigoru. Jest bardzo przyjaźnie nastawiony do całego świata, nigdy nie zaatakuje bez powodu, jeśli jednak jego właścicielom zagraża niebezpieczeństwo, nie zawaha się ani chwili i stanie do obrony. Nie zatraca się w agresji, obronę traktuje jako konieczność i obowiązek a nie przyjemność, swoją akcję kończy natychmiast jak tylko uzna, że napastnik przestał być niebezpieczny. W domu nie zabiera dużo miejsca, bo nie ma zwyczaju chodzić krok w krok za swoim właścicielem, bardzo dużo czasu spędza w swoim legowisku. Co jakiś czas musi się jednak utwierdzić, że go kochają, wtedy potrafi przyjść do właściciela i władować mu się na kolana lub skoczyć na ramiona i wielkim ciepłym jęzorem wylizać go po twarzy.

Zalety i wady

+ zrównoważony, pozbawiony agresji
+ bardzo przywiązany do właścicieli
+ doskonały towarzysz dla dzieci
+ nadaje się do każdych warunków mieszkaniowych
+ przyjazny wobec innych zwierząt
+ wspaniały pływak i ratownik
+ inteligentny, doskonale nadaje się do szkolenia
  - wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji
- wrażliwy na upały
- kosztowny w utrzymaniu
- podatny na dysplazję i skręt żołądka
- niektóre psy lubią się ślinić

 

Ciekawostki

 
Byron, po śmierci swojego ukochanego nowofundlanda takie napisał mu epitafium:
 
„W tym miejscu spoczywają kości tego, co posiadał urodę bez próżności,
siłę bez zarozumiałości, odwagę bez okrucieństwa
i wszystkie cnoty człowieka bez jego przywar”.
 

Można je ogladać na umieszczonym w centralnym miejscu obelisku. Każdego roku, w rocznicę śmierci psa zbierają się w tym miejscu miłośnicy rasy ze swoimi nowofundlandami.
 
oo0oo

Natura tak doskonale przystosowała nowofundlandy do pracy w wodzie, że wyposażyła ich silne łapy w ułatwiające pływanie błony pławne. Dla tych, którzy nie widzieli jak to wygląda, dołączamy zdjęcie.


Jak znaleźć dobrą hodowlę?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zapisu do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.


Wzorzec rasy FCI

Nowofundland - wzorzec FCI nr 50
KRAJ POCHODZENIA - Kanada.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA 29.10.1996.
PRZEZNACZENIE: Pies zaprzęgowy przy ciężkich ładunkach, pies do pracy w wodzie.
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne.
Sekcja 2. l Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.


WRAŻENIE OGÓLNE:

Nowofundland jest masywnym psem. o mocnym tułowiu, dobrej muskulaturze i dobrej koordynacji ruchowej.

PROPORCJE:
Długość tułowia, mierzona od stawu barkowego do guza kulszowego, jest większa niż wysokość w kłębie. Tułów zwarty. U suk tułów może być nieco dłuższy i mniej masywny niż u psów. Głębokość klatki piersiowej jest nieco większa niż odległość od klatki piersiowej do podłoża.

GŁOWA:
Masywna. Głowa suki taka sama w ogólnym zarysie jak psa, ale nieco lżejsza.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka, lekko wysklepiona kość ciemieniowa, bardzo mocno rozwinięta kość potyliczna.
Stop: Zaznaczony, ale nigdy ostro.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Duży, dobrze pigmentowany, o dobrze rozwiniętych nozdrzach. Czarny u psów czarnych i biało-czarnych, brązowy u psów brązowych.
Kufa: Wyraźnie graniasta, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona zmarszczek. Kąt wargowy widoczny, ale nie przesadnie zaznaczony. Fafle: Miękkie.
Zgryz: Zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: Stosunkowo małe, umiarkowanie głęboko lecz szeroko osadzone: trzecia powieka niewidoczna. Ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, jaśniejsze dopuszczalne u psów brązowych.
Uszy: Stosunkowo małe, trójkątne, o zaokrąglonych końcach, osadzonych daleko w tyle głowy, dobrze przylegające. Długość ucha u dorosłego psa jest taka, aby przy mierzeniu sięgało do wewnętrznego kącika oka.

SZYJA:
Mocna, muskularna, dobrze osadzona na łopatkach, długa na tyle, aby pozwalała na dumne noszenie głowy. Bez przesadnego podgardla.

TUŁÓW:
O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny.
Górna linia: Horyzontalna i stabilna od kłębu do zadu.
Grzbiet: Szeroki.
Lędźwie: Mocne i dobrze umięśnione.
Zad: Szeroki, opadający pod kątem około 30°.
Klatka piersiowa: Szeroka, pojemna i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami.
Linia dolna i brzuch: Prawie horyzontalna, nigdy podciągnięta.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Proste i równoległe, także w stępie i w wolnym kłusie.
Łopatki: Bardzo dobrze umięśnione, wyraźnie ukośnie ustawione.
Łokcie: Przylegające.
Śródręcze: Nieznacznie nachylone.
Łapy: Duże, proporcjonalne do tułowia, dobrze zaokrąglone i zwarte, o mocnych, ściśle przylegających do siebie palcach. Palce połączone błona.
KOŃCZYNY TYLNE:
Ponieważ zdolność do uciągu dużych ciężarów, do pływania oraz dynamicznego, przestrzennego kroku zależy w dużej mierze od kończyn tylnych, ich budowa ma u nowofundlanda ogromne znaczenie. Miednica powinna być mocna, szeroka i długa.
Uda: Szerokie i muskularne.
Kolana: Dobrze katowane, ale nie aż tak, aby pies sprawiał wrażenie kucającego.
Podudzie: Mocne i dość długie.
Staw skokowy: Stosunkowo krótki, bardzo nisko ustawiony; stawy równoległe do siebie i szeroko rozstawione; nigdy nie wykręcone ani na zewnątrz ani do wewnątrz.
Łapy: Mocne i zwarte. Wilcze pazury, jeśli są, należy usunąć.

OGON:
U pływającego nowofundlanda pełni rolę steru: dlatego nasada powinna być mocna i szeroka. U stojącego psa ogon zwisa w dół. ewentualnie nieznacznie podkręcony na końcu; sięga do pięty, lub nieco poniżej. W ruchu lub podnieceniu ogon noszony jest w linii poziomej,nieznacznie podkręcony na końcu, nie może być nigdy zakręcony nad grzbietem ani też wciśnięty pod brzuch.

CHODY:
Ruch nowofundlanda charakteryzuje długi wykrok przednich kończyn i mocny napęd kończyn tylnych, dające wrażenie swobody i siły. Lekkie kolebanie grzbietu jest naturalne. Gdy pies przyspiesza, kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma.

SZATA:
WŁOS: Odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywowy umiarkowanej długości i prosty, bez lokowatości. Lekko falisty dopuszczalny. Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem, ale zawsze obecny na zadzie i klatce piersiowej. Włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny. Pióro na przednich i portki na tylnych kończynach. Gęsty, długi włos pokrywa całkowicie ogon, nie tworzy jednak pióra. Trymowanie i strzyżenie szaty nie jest popierane.

UMASZCZENIE: Czarne, czarno-białe i brązowe.
Czarne: jest tradycyjnym umaszczeniem Nowofundlanda. Kolor jak najbardziej jednolity, ale nieznaczny brązowy nalot dopuszczalny. Białe znaczenia na piersi, palcach i/ lub na końcu ogona dopuszczalne.
Biało-czarne: ma dla rasy historyczne znaczenie. Preferowane rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa z białą strzałką schodzącą na kufę, czarne symetrycznie zachodzące na boki siodło, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona. Pozostałe partie ciała są białe, mogą mieć jednak minimalne czarne nakrapianie.
Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu. Białe znaczenia na piersi, łapach i/lub końcu ogona dopuszczalne. Na wystawach psy są oceniane bez podziału na umaszczenia w klasach.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy 71 cm (28 inches), Suki 66 cm (26 inches).
Przeciętna waga: Psy około 68 kg. Suki około 54 kg.
Duże gabaryty psa pożądane, ale nie są oceniane wyżej niż harmonijność, ogólne wrażenie, solidność konstrukcji i prawidłowy ruch.

WADY:
Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
Ogólne wrażenie: wysokonożność, brak masy.
Ogólna budowa kośćca: ociężały wygląd, delikatny kościec.
Charakter: agresywność, bojażliwość.
Głowa: wąska.
Kufa: spiczasta lub długa.
Fafle: wyraźne.
Oczy: okrągłe, wyłupiaste, żółte, widoczna trzecia powieka.
Grzbiet: karpiowaty, miękki lub łękowaty.
Ogon: krótki, długi, załamany, skręcony na końcu.
Kończyny przednie: miękkie nadgarstki, płaskie łapy, łapy ustawione do środka lub na zewnątrz, brak błony między palcami.
Kończyny tylne: stromo katowane, o krowiej postawie, beczkowate. szpotawe.
Chody: ruch drobiący, powłóczący, "dryfujący"- oś ciała niezgodna z kierunkiem ruchu, zbyt wąsko stawiane kończyny, ruch plączący, krzyżowanie kończyn przednich, rozbieżne lub wyraźnie zbieżne ich stawianie. hackney, inochód.
Włos: całkowicie nastroszony. Brak podszerstka.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Usposobienie inne niż wzorcowe.
Przodozgryz, tyłozgryz, skrzywienie żuchwy.
Krótki i gładki włos.
Znaczenia w innym kolorze niż biały u psów czarnych i brązowych.
Każde inne umaszczenie niż czarne, biało-czarne i brązowe.

UWAGA:
Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.

Źródło: molosy.pl/nowofundland/wzorzec_nowofundland.htm

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.