Rasy psów

Wybierz inną rasę

CAIRN TERRIER

Pochodzenie 


Szkocja jest ojczyzną czterech odmian terierów: skye terrier, west highland white terrier, scotish terier i cairn terrier, który, choć uznany najpóźniej, jest spośród nich najstarszy. Uważa się, że to właśnie jego krew płynie w żyłach wszystkich pozostałych szkockich terierów. Nazwę zawdzięcza kamienistym kopcom, usypywanym na granicach posiadłości, w których tchórze, lisy i dzikie koty robiły sobie bezpieczne kryjówki. Kiedy buszował w tych pagórkach, był prawie niewidoczny, jego maść w różnych odcieniach kamieni (cairn) powodowała, że kolorystycznie zlewał się z otaczającym go kamienistym otoczeniem.

Ponieważ różnego rodzaju drapieżniki, zwłaszcza lisy, czyniły duże szkody porywając jagnięta, potrzebny był pies, który mógłby się dostać do lisiej nory i unieszkodliwić jego mieszkańców. Dla dużych myśliwskich psów niewielkie nory ukryte pod rozłożystymi krzewami były nie do pokonania, natomiast małe, bardzo zwinne, odważne cairn terriery były w tych warunkach bezkonkurencyjne. Pierwsze wzmianki o norowcach z Argyllshire pochodzą z XVI wielu. Opisano je jako małe, szorstkowłose pieski na krótkich nóżkach, bardzo sprytne i odważne, które potrafiły prz eczesać teren, znaleźć kryjówkę lisów, dostać się do ich nory i albo je wypłoszyć, albo zadusić. Polowały także na borsuki i znane z zawziętości dzikie koty. W zagrodzie niszczyły szczury i krety. Potrafiły świetnie pływać, polowały więc dodatkowo na wydry, a twarda, gęsta sierść chroniła je przed wilgocią i chłodem.  

Król Jakub II oczarowany ich umiejętnościami postanowił podarować kilka takich piesków królowej Francji. Uznał, że dar jest tak cenny, że chcąc mieć pewność, że w całości dotrze do celu, dla bezpieczeństwa wyprawił w podróż przez kanał La Manche aż dwa okręty. Psy szczęśliwie dotarły na miejsce przeznaczenia i tak zaczęła się ich kariera na kontynencie. Wobec takich walorów użytkowych, wygląd zszedł oczywiście na plan dalszy.

Pionierką hodowli cairn terierów była Alistair Campbell, która pierwszego cairna dostała od matki jak była jeszcze dziewczynką, drugiego kiedy była już panną na wydaniu. Był to jej ulubiony pies, przekonana o jego wyjątkowości postanowiła zająć się hodowlą. Ta pierwsza w historii hodowla cairn terrierów nazywała się Brocaire. W 1909 roku pokazała swoje psy na wystawie w Inverness, gdzie wzbudziły duże zainteresowanie. Wkrótce potem doprowadziła do powstania klubu cairn teriera i została jego sekretarzem. Zachęcona sukcesem w Inverness zgłosiła swoje psy na wystawę Crufta w Londynie, gdzie zostały przyjęte i ocenione jako krótkowłose skye teriery. Rok później odmówiono jednak oceny psów, które jak stwierdzono, nie mają wzorca.
Próby zarejestrowania rasy napotkały na trudności, ponieważ hodowcy skye terierów nie zgodzili się, żeby te nowe psy zarejestrować jako krótkowłosą odmianę tej rasy. Zmieniono im więc nazwę i od tej pory nazywają się cairn terrier. W 1912 roku powstał oficjalny rejestr psów i zatwierdzono wzorzec rasy. Rok później cairny zostały uznane przez amerykański Kennel Club. Alistair Campbell zmarła w 1946 roku, kilka tygodni po tym jak jej pies Brocaire Goal zdobył tytuł Zwycięzcy Klubu.



















Źródło: www.thecairnterrierclub.co.uk

W Polsce pierwsze cairn teriery pojawiły się w końcu lat siedemdziesiątych. Wiąże się z tym ciekawa historia. Do warszawskiego oddziału Związku Kynologicznego podczas dyżuru sędzi pani Elżbiety Chwalibóg pojawił się Jarno Cornelissen, pracownik duńskiej ambasady i jednocześnie hodowca cairn terierów, który chciał zainteresować polskich hodowców swoją ulubioną rasą. W ten sposób cairny trafiły do Polski, najpierw do hodowli „Od Playboya” a potem do „Psiej parafii”, która wyprowadziła je na światowy poziom.

Wygląd

Cairn terrier jest małym pieskiem o proporcjonalnej budowie, wydłużonym tułowiu i krótkich łapkach. Sprawia wrażenie psa tryskającego energią. Głowa nieduża o szerokiej czaszce, wyraźnie zaznaczonym stopie i krótkiej kufie. Oczy szeroko rozstawione, ciemno orzechowe otoczone kosmatymi brwiami. Okrągła głowa z maleńkimi szpiczastymi uszkami nadaje mu wesoły wygląd. Średniej długości, wysoko noszony ogon dopełnia wrażenie psa niezwykle radosnego, pełnego chęci do działania. Co ciekawe, jak na tak małego psa ma zaskakująco silne szczęki.

Wysokość w kłębie: 28-31 cm
Masa ciała: 6-7,5 kg
 

Charakter, usposobienie


 
Choć dziś cairn terrier jest przede wszystkim psem rodzinnym, to nie zatracił typowych cech psa myśliwskiego: odwagi, energii i pasji do polowania. Szczury i krety w jego zasięgu nie mają szans. Mimo niewielkiego wzrostu jest psem odważnym, w sytuacji zagrożenia nie zawaha się stanąć w obronie swojego pana. Jest inteligentny i łatwo się uczy, nawet niedoświadczony właściciel bez trudu nauczy go posłuszeństwa. Doskonały towarzysz długich spacerów. Jest czujny ale nie hałaśliwy, nie wykazuje agresji ani w stosunku do ludzi, ani do zwierząt. Jest niestrudzonym i cierpliwym towarzyszem dziecięcych zabaw. Nie ulega wątpliwości, że to właśnie wspaniały charakter jest największym atutem tej rasy.
 

Szata

Cairn terrier ma gęstą, nieprzemakalną szatę, składającą się z twardego włosa okrywowego oraz gęstego, krótkiego i miękkiego podszerstka. Dopuszcza się sierść lekko falującą, natomiast sierść rzadka, bez podszerstka jest wadą. Umaszczenie szare, kremowe, pszeniczne, rude (czerwone) lub prawie czarne. Wszystkie odcienie mogą być pręgowane. Pożądane ciemne znaczenia na uszach i kufie. Umaszczenie łaciate lub podpalane jest wadą.

Na co dzień pielęgnacja cairna nie jest kłopotliwa, choć jeśli nasz ulubieniec nie ma wyglądać jak kosmata szczotka, jego sierści trzeba poświęcić trochę czasu. Pies, który bierze udział w wystawach powinien być regularnie trymowany i odpowiednio do niej przygotowany.

Więcej na temat pielęgnacji cairn terriera i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj


Zdrowie

Cairn terriery żyją długo, przeciętnie około 14 lat i przeważnie cieszą się dobrym zdrowiem. Mają czasem skłonność do różnego rodzaju chorób skóry, chorób oczu, takich jak jaskra a także postępujący zanik siatkówki oraz, jak większość małych ras, do wywichnięcia rzepki kolanowej. Właściciele cairnów powinni pamiętać, że te małe pieski mają tendencję do otyłości, dlatego trzeba zadbać o to, by miały odpowiednią ilość ruchu. Nie można im zostawić niekontrolowanego dostępu do pełnej miski.

Do kogo pasuje ten pies ?

Cairn terrier to przemiły, mały piesek, który wniesie wiele radości do każdego domu. Jest wesoły, niezwykle inteligentny, nauczenie go wszystkiego, co powinien umieć dobrze wychowany pies, nie sprawi problemu nawet tym, dla których jest to pierwsze doświadczenie pedagogiczne. Można go również nauczyć przeróżnych sztuczek, chętnie będzie je demonstrował, bo bardzo lubi być w centrum zainteresowania. Uwielbia spacery, nie odstraszy go nawet paskudna, deszczowa pogoda. Lubi kontakt z innymi zwierzętami, nie tylko bez problemu zaakceptuje drugiego psa w swoim domu, ale nawet będzie jego obecnością bardzo uradowany. Jest przyjazny w stosunku do dzieci, przyjaciele rodziny są jego przyjaciółmi. Mimo to jest dobrym stróżem.

Doskonale zaaklimatyzuje się w niewielkim mieszkaniu, ponad które oczywiście przedkłada domek z ogródkiem, który pozwoli mu powrócić do przyzwyczajeń z dawnych lat, kiedy to z pasją kopał doły usiłując wytropić lisa. Pewnie doskonale wie, że w jego ogródku lisów nie ma, ale widać uważa, że poszukać zawsze warto.
Cairn wielbia pływać, z radością będzie uczestniczył w niedzielnych wycieczkach nad jezioro. Jest dosyć niezależny i uparty, dlatego wymaga wczesnej socjalizacji, a przede wszystkim nauki przychodzenia na zawołanie, ponieważ czasem, jako urodzony myśliwy, lubi pogonić za jakimś małym zwierzakiem. Niekłopotliwy w pielęgnacji, jeśli nie jest wystawiany, niedrogi w utrzymaniu, doskonały przyjaciel dla każdej rodziny.
 


Zalety i wady

+ doskonały pies rodzinny
+ przyjazny wobec dzieci
+ bardzo przywiązany do całej rodziny
+ nadaje się do każdego mieszkania
+ sprawdza się w szkoleniu i psich sportach
+ mało kosztowny w utrzymaniu
+ nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji


  - potrzebuje bardzo dużo ruchu
- bywa uparty
- lubi kopać doły w ogrodzie

Ciekawostki

Posiadanie psa z tytułem Zwycięzcy Świata jest niewątpliwie powodem do dumy. Cairn terrier o imieniu Dancairn Tjep, będący własnością wspomnianego wyżej Jarno Cornelissena, ustanowił swego rodzaju rekord zdobywając ten tytuł aż trzykrotnie. Dla nas ten sukces ma szczególne znaczenie, ponieważ to psy z tej właśnie hodowli dały początek polskim cairn terierom.                                                                                                        
Źródło: www.cairnforum.spacequadrat.de




Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.


Wzorzec rasy FCI


Wzorzec FCI nr 4 /12.03.1998/F/D/GB
CAIRN TERRIER
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 24.06.1987
Użytkowanie: terier.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery małe
Próby pracy nie są wymagane.

WYGLĄD OGÓLNY:

Jest to zwinny, ruchliwy pies, wyhodowany po to, by pracował, o czym świadczy jego wygląd. Pewnie stoi na przednich kończynach, tylne mocnej budowy. Klatka piersiowa głęboka. Porusza się swobodnie. Sierść jest odporna na zamiany atmosferyczne.

ZACHOWANIE/CHARAKTER:
Jest psem czynnym, lubiącym ruch i proste życie. Wesoły i nieustraszony. Pewny siebie ale nie agresywny.

GŁOWA:
Mała, ale w odpowiedniej proporcji do całości, dobrze obrośnięta.
Mózgoczaszka szeroka, z wyraźnym wgłębieniem między oczami. Stop zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Trufla nosowa czarna. Kufa mocna.
Uzębienie: zęby silne. Szczęka i żuchwa mocne, ale nie ciężkie i długie. Zgryz nożycowy, dokładny, regularny znaczy to że siekacze szczęki przykrywają siekacze żuchwy przy ścisłym domknięciu i są pionowo ustawione.
Oczy szeroko rozstawione, średniej wielkości, ciemnoorzechowe, lekko zagłębione w oczodołach, otoczone krzaczastymi brwiami.
Uszy małe, spiczaste, dobrze noszone i stojące, nie powinny być zbyt zbliżone ku sobie ani obrośnięte obfitą sierścią.

SZYJA:

Dobrze związana z tułowiem, nie krótka.

TUŁÓW:
Grzbiet prosty, średniej długości.
Lędźwie silne i giętkie.
Klatka piersiowa: nisko schodzące, dobrze wysklepione żebra.

OGON:
Krótki, proporcjonalny, dobrze porośnięty sierścią, nie tak obfitą, by przypominał pióropusz. Nie jest osadzony nisko, ani też wysoko, noszony radośnie, ale nie zakręcony ponad grzbietem.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie średniej długości, porośnięte twardą sierścią, kość mocna, ale nie za gruba.
Łopatki skośne.
Łokcie nigdy nie odstające.
Kończyny tylne:
Uda bardzo silne i muskularne.
Stawy kolanowe o dobrym, ale nie przesadnym kątowaniu.
Stawy skokowe nisko umiejscowione, gdy patrzymy na nie od tyłu, nie są skierowane na zewnątrz ani do wewnątrz.
Łapy przednich kończyn są mocniejsze od tylnych i mogą kierować się lekko na zewnątrz. Opuszki palców grube i mocne. Łapy szczupłe, wąskie, o rozwartych palcach i długich pazurach są wadliwe.

RUCH:
Swobodny i płynny. Daleki wykrok kończyn przednich, tylne mocno odpychają się od podłoża. Stawy skokowe nie są względem siebie ani szeroko, ani wąsko ustawione.

OKRYWA WŁOSOWA:

ma bardzo duże znaczenie, odporna na zmiany atmosferyczne. Jest dwojakiego rodzaju: sierść okrywowa bardzo obfita, twarda, ale nie gruba. Podszerstek krótki, miękki i gęsty. Rzadka , bez podszerstka sierść jest poważnym niedostatkiem. Lekko kędzierzawa, falująca jest dopuszczalna.
Umaszczenie: kremowe, pszeniczne, czerwono rude, szare, prawie czarne. Pręgowania tych wszystkich odcieni są dozwolone. Niepożądana jest maść czysto czarna, biała i czarna podpalana. Ciemne zakończenia włosów na kufie (maska) i na uszach są bardzo charakterystyczne i typowe.

WZROST I WAGA:
Wysokość w kłębie: około 28 - 31 cm, idzie w parze z idealną wagą wynoszącą od 6 do 7,5 kg

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na stan zdrowia i dobre samopoczucie psa.
Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w worku mosznowym.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/4.pdf


Do gory


Powrót

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.