Rasy psów

Wybierz inną rasę

FIELD SPANIEL

Pochodzenie


Historia powstania field spaniela nie jest znana choć wiadomo, że jest to rasa bardzo stara, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych. Jeszcze w XIX wieku dzielono spaniele w zależności od przeznaczenia na lądowe zwane field spanielami i dowodne. ZeJesli chodzi o spaniele lądowe, też nie do końca wszystko było jasne, zdarzało się, że nieidentyczne rodzeństwo z jednego miotu przypisywano do różnych ras na podstawie wyglądu i wagi. 

Za pierwszego hodowcę fieldów uważa się żyjącego w latach 80-tych XIX wieku T. Jacobsa. Mając w swojej hodowli wiele typów psów wyszedł z założenia, że skoro wszystkie należą do spanieli, nic nie stoi na przeszkodzie, żeby je ze sobą dowolnie krzyżować. Początek dzisiejszym field spanielom dało najprawdopodobniej skrzyżowanie springer spaniela z czarnym angielskim cocker spanielem, a w późniejszym czasie także z brązowym sussex spanielem.

W połowie XIX wieku grupa hodowców kierowana przez Phineasa Bullocka, ulegając kaprysom mody zaczęła forsować istotne zmiany we wzorcu field spaniela, które o mało nie doprowadziły do zniszczenia rasy. W wyniku tych działań pojawiły się psy o karykaturalnym wyglądzie: z wielką, ciężką głową, wydłużonym tułowiem i krótkimi wykrzywionymi kończynami. To spowodowało tak znaczne zaburzenie proporcji ciała, że w pochodzącym z tego okresu tekście opisano go jako „niemrawą, gąsienicowatą parówę”, której przydałaby się pośrodku tułowia dodatkowa noga dla wsparcia ciężkiego, zwisającego brzucha. Na szczęście ten doprowadzony do groteski (30 cm w kłębie i 18 kg wagi ) i zupełnie nieprzydatny w myślistwie pies przestał budzić zainteresowanie.

Na początku XX w. wydawało się, że rasie grozi wyginięcie. Nikt nie zwracał na nie uwagi na wystawach, a jednocześnie nie nadawały się do polowania, były za jasne i z tego powodu zbyt widoczne, a do tego ze względu na krótkie łapy nie radziły sobie przy przedzieraniu się przez leśne chaszcze. Nie jest wykluczone, że to te wszystkie perypetie spowodowały, że pies ten nigdy nie doczekał się popularności na jaką zasługuje. Po II wojnie światowej liczba field spanieli była tak mała, że ze względu na brak konkurencji, odebrano im nawet prawo do ubiegania się o tytuł championa. Później rasa odrodziła się na tyle, że zakaz cofnięto, niestety nadal na ringach wystawowych field spaniele widuje się bardzo rzadko.

W latach dwudziestych XX wieku miłośnicy field spanieli podjęli radykalne działania zmierzające do ich ratowania. W 1923 roku w Wielkiej Brytanii powstał klub rasy, którego głównym zadaniem było przywrócenie field spaniela łowiectwu. W tym celu skrzyżowano go z cocker spanielami oraz springer spanielami. Dało to bardzo dobry efekt, w wyniku tych krzyżówek powstał pies o dłuższych kończynach i o takim wyglądzie jaki obecnie obowiązuje. Mimo, że pies odzyskał swój wygląd i walory łowieckie, wciąż pozostaje rasą bardzo rzadką i nic nie wskazuje na to, by w niedługim czasie mogło się to zmienić. Ocenia się, że na całym świecie żyje około pięciu tysięcy field spanieli. Najwięcej jest ich obecnie w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i krajach skandynawskich.

Do Polski pierwszy pies tej rasy Winterbourne NORWEGIAN WOOD został sprowadzony w 2009 roku przez p.Ewę Ostapczuk, która pięć lat później sprowadziła następnego psa - Winterbourne DARK MOON RISING. Pierwsza i jak dotąd jedyna suka Winterbourne ALICE IN WONDERLAND została zaimportowana w 2011 roku przez p.Beatę Staniszewską do hodowli Animals Triumph. Mamy więc obecnie w Polsce zaledwie trzy field spaniele, wszystkie pochodzą z renomowanej szwedzkiej hodowli Winterbourne prowadzonej przez Marię Köhström. Niestety ani jednego miotu, bo ALICE nie miała jeszcze potomstwa. Podobnie wygląda to w innych krajach, gdzie czas oczekiwania na szczenię wynosi nawet kilka lat. Hodowcy nie sprzedadzą psa poza znajome hodowle bez rekomendacji, co powoduje, że dla wielu osób droga do nabycia szczeniaka field spaniela jest praktycznie zamknięta. W takich warunkach trudno sobie wyobrazić prowadzenie ambitnej hodowli.
 

C.I.B. C.I.E. EW’14 Multi CH Winterbourne NORWEGIAN WOOD
WW’13, JWW’12 Multi CH Winterbourne ALICE IN WONDERLAND

Wygląd

Field spaniel wyglądem przypomina cocker spaniela angielskiego, jest jednak od niego bardziej masywny. Jest psem harmonijnie zbudowanym, o wyjątkowo pięknej, szlachetnej głowie, osadzonej na długiej, mocnej szyi. Ma kopulastą czaszkę z umiarkowanie zaznaczonym przełomem czołowo nosowym, długą kufą, pięknymi migdałowatymi, ciemnymi oczami o łagodnym spojrzeniu i nisko osadzonymi, zwisającymi, mocno owłosionymi, długimi uszami. Nos dobrze rozwinięty z szeroko otwartymi nozdrzami. Kufa długa, z profilu stopniowo zaokrągla się od nosa w kierunku podgardla. Szczęki mocne, z regularnym zgryzem nożycowym tzn. siekacze górne są osadzone prostopadle do szczęk, przykrywają siekacze dolne i ściśle się z nimi stykają.

Tułów wydłużony, grzbiet prosty, mocno umięśniony, klatka piersiowa głęboka z umiarkowanie wysklepionymi żebrami, lędźwie  silne, mocno umięśnione. Ogon długi, nisko osadzony, dobrze owłosiony, w ustawicznym ruchu. Nigdy nie powinien być noszony powyżej linii grzbietu. Kończyny mocne, muskularne, łapy zwarte, okragłe, niezbyt małe, o mocnych opuszkach. 
 

WW’13, JWW’12 Multi CH Winterbourne ALICE IN WONDERLAND

Wysokość w kłębie: psy i suki około 46 cm.
Masa ciała: psy i suki 18 - 25 kg.
 

Charakter, usposobienie

Field spaniel jest obdarzonym dobrym węchem, bardzo wytrzymałym psem myśliwskim, przystosowanym do pracy na dzikich, trudno dostępnych terenach. Doskonale nadaje się do polowań w trudnych warunkach jako płochacz, tropowiec i aporter. Od pozostałych spanieli różni się spokojniejszym temperamentem i to zapewne spowodowało, że bardziej niż pies myśliwski, ceniony jest obecnie jako pies do towarzystwa. Jest bardzo inteligentny, szybko się uczy, ale jak przystało na psa myśliwskiego jest dość niezależny i uparty. Potrzebuje doświadczonego przewodnika, który spokojnie i konsekwentnie skłoni go do współpracy. Bardzo wskazana jest wczesna socjalizacja i ustalenie zasad, ponieważ ma tendencję do dominacji.

W stosunku do ludzi field spaniel jest wyjątkowo łagodny i przyjazny. Podobnie w stosunku do innych zwierząt, choć ze względu na dominujący charakter trzeba się liczyć z tym, że będzie się starał je sobie podporządkować. Potrzebuje bardzo dużo ruchu i dalekich, urozmaiconych spacerów. Znudzony i niewybiegany może mieć zapędy niszczycielskie. Ponieważ rasa została stworzona do współpracy z człowiekiem, field spaniel chętnie bierze udział w szkoleniu, jego program musi być jednak urozmaicony, bo bardzo szybko straci zainteresowanie i odmówi wykonywania poleceń.
 

C.I.B. C.I.E. EW’14 Multi CH Winterbourne NORWEGIAN WOOD

Szata

Field spaniel ma długą, gęstą, błyszczącą sierść o jedwabistej strukturze, która może być lekko pofalowana, ale nigdy nie powinna być kędzierzawa. Krótsza na głowie, dłuższa na tułowiu, w szczególności na klatce piersiowej, pod brzuchem, na spodniej stronie ogona i  tylnej stronie kończyn. Krótszy i mniej obfity poniżej stawów skokowych. 

Umaszczenie: 
Czarne, czarne podpalane, błękitny deresz, błękitny deresz z podpalaniem, wątrobiano-brązowe, wątrobiane podpalane, wątrobiany deresz oraz wątrobiany deresz podpalany. U field spanieli jednomaścistych dopuszczalne są białe lub dereszowate znaczenia na piersi. Niedopuszczalne jest natomiast umaszczenie czarno-białe, wątrobiano-białe, pomarańczowe, czerwone i złote.

Szata field spaniela wymaga regularnej pielęgnacji, szczególnie szczotkowania, bo dość łatwo się filcuje. Systematycznej dbałości wymagają również długie, zwisające uszy, do których podczas biegania po lesie łatwo dostaje się wilgoć i różne zanieczyszczenia.

Więcej na temat pielęgnacji sierści field spaniela i przygotowania jej do wystaw - kliknij tutaj

 

Zdrowie

Field spaniele są zazwyczaj zdrowe i odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne. Największym problemem są stany zapalne uszu, które są zmorą wszystkich właścicieli psów o długich, zwisających uszach. Łatwo ich jednak uniknąć, wystarczy odpowiednio częste kontrolowanie uszu i w razie potrzeby ich czyszczenie oraz osuszanie. Uchroni to psa przed infekcjami bakteryjnymi i grzybiczymi. Sporadycznie field spaniele cierpią na choroby genetyczne takie jak dysplazja biodrowa, dziedziczna niewydolność nerek, choroby oczu, wady serca oraz niedoczynność tarczycy. Generalnie rzecz biorąc field spaniel jest psem zdrowym i długowiecznym, średnia długość życia psów tej rasy wynosi około 12 lat.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Field spaniel jest bardzo wszechstronnym psem myśliwskim, który potrzebuje dużo ruchu oraz możliwości swobodnego wybiegania na otwartym terenie. Jest bardzo zrównoważony, spokojny, wyjątkowo łagodny wobec ludzi, dzięki czemu doskonale nadaje się na psa rodzinnego. Bardzo przywiązuje się do swoich właścicieli, najchętniej nie odstępował by ich ani na krok. Nie lubi jednak bezczynności, trzeba poświęcić mu sporo czasu i uwagi, dopiero po pełnym atrakcji spacerze może spokojnie pozostać w domu. Nie wystarczy mu wyjście na kilka minut dla załatwienia potrzeb fizjologicznych, jego opiekun powinien przewidzieć przynajmniej jeden godzinny spacer dziennie. 
 
 
Nie lubi samotności, jest psem towarzyskim i potrzebuje ciągłego kontaktu z człowiekiem. Nie powinien być pozostawiony sam sobie, znudzony może zniszczyć mieszkanie pod nieobecność właścicieli. Jest to idealny pies dla ludzi lubiących aktywny tryb życia i mogących go wszędzie zabierać ze sobą. Wobec obcych jest przyjazny, ale powściągliwy. Podobnie w stosunku do małych dzieci. Za to doskonale sprawdza się jako towarzysz starszych dzieci i prowadzącej aktywny, sportowy tryb życia młodzieży. Długie, rodzinne wycieczki za miasto wprawią go w zachwyt. Swoje zadowolenie pokazuje radosnym machaniem ogonem.

Całkowicie pozbawiony agresji, nie ma instynktu terytorialnego i nie nadaje się do stróżowania a tym bardziej do obrony. Jest przyjazny wobec innych psów, natomiast widok zwierzyny łownej lub biegnącego kota powoduje, że nie może sobie odmówić przyjemności jej pogonienia. Mimo to koty toleruje, jeśli był do nich od szczenięcia przyzwyczajony. Doskonały pies do towarzystwa dla rodziny ze starszymi dziećmi, lubiącej aktywny tryb życia.
 
Winterbourne WILD WEST
 
Zalety i wady

+ doskonały pies myśliwski
+ znakomity pies rodzinny
+ spokojny, zrównoważony
+ pozbawiony agresji
+ przyjazny wobec starszych dzieci
+ przyjazny wobec innych psów
  - potrzebuje bardzo dużo ruchu
- bywa uparty
- źle znosi samotność
 
 
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. 


Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 123/12.05.2015/GB
FIELD SPANIEL
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 03.11.2014
Użytkowanie: Płochacz i aporter. Idealny do polowań w zaroślach lub jako pies do towarzystwa na wsi. Nieodpowiedni do życia w mieście.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 8 - Aportery, płochacze i psy dowodne.
Sekcja 2 - Płochacze.
Podlega próbom pracy.

ZARYS HISTORII RASY:
Polowanie z psami myśliwskimi, szkolonymi do wyszukiwania zwierzyny i/lub aportowania zwierzyny strzelonej lub zranionej jest bardzo starą tradycją, szczególnie w Wielkiej Brytanii. Field spaniel należy do kategorii spanieli pracujących jako płochacze, wcześniej zwanych „spanielami lądowymi”, choć są one zdolne do wykonywania takich samych zadań jak retrievery. Field spaniel powstał w wyniku krzyżowania dawnego Sussex springera z Cocker spanielem pod koniec XIX wieku. Rasie dwukrotnie groziło wyginięcie. Po raz pierwszy, gdy w początkach XX wieku kaprysy mody nieomal zrujnowały rasę, i ponownie w roku 1950, kiedy liczebność rasy był tak niewielka, że Kennel Club odebrał jej prawo do uzyskiwania championatu. Przywrócono je w roku 1969 dzięki wielkiej determinacji i wysiłkowi hodowców, starających się utrzymać rasę. Field spaniel wciąż nie jest rasą popularną jak na współczesne standardy, ale może być doskonałym towarzyszem dla osób mieszkających na wsi.

WRAZENIE OGÓLNE:

Bardzo wyważony, szlachetny, mocny pies myśliwski, stworzony i wytrzymały.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Niezwykle pojętny, aktywny, wrażliwy i niezależny.

GŁOWA:
Sprawia wrażenie wysokiej klasy, charakteru i szlachetności.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Dobrze rzeźbiona, guz potyliczny dobrze zaznaczony, Powinna być wąska poniżej oczu, gdyż nadmierna szerokość w tym miejscu nadaje głowie ordynarny wygląd. Łuki nadoczne lekko wyniesione. 
Stop: umiarkowanie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Dobrze rozwinięty z szeroko otwartymi nozdrzami.
Kufa: Długa i sucha, ani spiczasta, ani tępo zakończona. Z profilu, stopniowo zaokrągla się od nosa w kierunku podgardla.
Szczęki/uzębienie: Szczęki mocne, z idealnym, regularnym zgryzem nożycowym tzn. siekacze górne przykrywają siekacze dolne i stykają się z nimi ściśle oraz są osadzone prostopadle do szczęk.
Oczy: Szeroko otwarte, jednakże migdałowego kształtu, powieki ściśle przylegające, trzecia powieka niewidoczna. Spojrzenie poważ i łagodne. Barwa ciemnoorzechowa.
Uszy: Umiarkowanie długie i szerokie, nisko osadzone, obficie owłosione.

SZYJA:
Długa, mocna i umięśniona, umożliwiająca psu aportowanie bez zbytniego wysiłku.

TUŁÓW:
Grzbiet: mocny, prosty i umięśniony. 
Lędźwie: Silne, proste i umięśnione.
Klatka piersiowa: Głęboka i dobrze rozwinięta. Żebra umiarkowanie wysklepione. Długość klatki piersiowej wynosi 2/3 długości tułowia.

OGON:

Osadzony nisko. Nigdy nie powinien być noszony powyżej linii grzbietu. Dobrze owłosiony, w ciągłym ruchu. Dawniej zwyczajowo kopiowany.
Ogon kopiowany: powinien być skrócony o 1/3 długości. Ogon niekopiowany sięga mniej więcej do stawów skokowych. Powinien być umiarkowanej długości, proporcjonalny do całości.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie:
Wygląd ogólny: średniej długości. Proste, o płaskich kościach.
Łopatki: Długie, ukośnie ułożone, skierowane do tyłu.
Łapy: Zwarte, okrągłe z mocnymi opuszkami, nie nazbyt małe.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: mocne, muskularne.
Stawy kolanowe: Umiarkowanie kątowane.
Stawy skokowe: Głęboko kątowane.
Łapy: Zwarte, okrągłe z mocnymi opuszkami, nie nazbyt małe.

CHODY:

Niespieszne, o długim wykroku, z doskonałym napędem tylnych kończyn. Krok krótki i drobiący jest niepożądany

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: Długi, gładki, lśniący i jedwabisty w strukturze. Nigdy kędzierzawy, krótki czy też szorstki. Gęsty i odporny na pogodę. Obfity i długi na klatce piersiowej, pod brzuchem i na tylnych stronach kończyn, krótszy i mniej obfity poniżej stawów skokowych.
Umaszczenie: Czarne, czarne podpalane, błękitny deresz, błękitny deresz z podpalaniem, wątrobianobrązowe, wątrobiane podpalane, wątrobiany deresz, wątrobiany deresz podpalany. U psów jednomaścistych dopuszczalne są białe lub dereszowate znaczenia na piersi. Niedopuszczalne jest umaszczenie czarno-białe, wątrobiano-białe, pomarańczowe, czerwone i złote.

WZROST I MASA CIAŁA:

Wysokość w kłębie: psy i suki około 46 cm 
Masa ciała: psy i suki 18 - 25 kg 

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady obniżające ocenę w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był przeznaczony.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Agresja lub nadmierna nieśmiałość
Każdy pies przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości powinien zostać zdyskwalifikowany

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
Do hodowli mogą być użyte jedynie sprawne fizycznie i zdrowe psy, o budowie typowej dla rasy

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/123.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.