Rasy psów

Wybierz inną rasę

OWCZAREK KAUKASKI

Pochodzenie


Owczarek kaukaski przyjął swoja nazwę od rejonu, z którego pochodzi. Przez wiele lat w górach Kaukazu, na stepach Zakaukazia i w okolicach Astrachania psy te broniły stad owiec przed drapieżnikami. Mimo, że całe życie spędzały na pastwiskach, nie były to psy pasterskie, lecz wybitnie obrończe. Obcinano im nawet uszy, żeby z walk nie wychodziły ponadrywane i poranione a na szyję nakładano psu szeroką, nabijaną długimi kolcami obrożę, która zmuszała przeciwnika do trzymania dystansu. O ich waleczności krążyły legendy, podziwiano psa Topusza, któremu przypisywano zabicie ponad stu wilków.
 

Przez wiele lat owczarki kaukaskie były hodowane po amatorsku, przez pasterzy i kołchoźników, nic więc dziwnego, że poza swoją ojczyzną nie były znane. Dopiero po II wojnie światowej kilka kołchozów, bo tylko one miały możliwość utrzymania dużej liczby psów, rozpoczęto prace nad wyprowadzeniem linii hodowlanej. Pierwszy był kołchoz im. Żdanowa, który wyprowadził hodowlę od suki Szugary i wychował takie reproduktory jak Ałan i Bosaw, które bardzo przyczyniły do rozwoju tej rasy.

Potem powstawały inne hodowle, jednak, jak wszystko w tym czasie w Związku Radzieckim, były sterowane odgórnie, nie według poziomu hodowli, ale poprawności politycznej. I tak w latach sześćdziesiątych zdecydowano o przekazaniu czołowych psów ze wszystkich działających hodowli do wielkiego kombinatu „Czerwona Gwiazda”, zajmującego się hodowlą wielu ras, gdzie użyto ich głównie do krzyżówek mających doprowadzić do wyhodowania moskiewskiego psa stróżującego. Stąd pewna ilość kaukazów trafiła do NRD, gdzie pełniały rolę psów „służbowych”, tym lepszych, im bardziej agresywnych. Co ciekawe, ponieważ ani Związek Radziecki, ani NRD, nie należały do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej, do uznania rasy doprowadzili Holendrzy.

Do Polski pierwsze kaukazy przyjechały w 1978 roku, do hodowli „z Lechistanu” a następnie do „Nortonii”. Obecnie jest kilka bardzo dobrych hodowli psów tej rasy, w których przywiązuje się wagę nie tylko do eksterieru, ale i do psychiki. Niestety bardzo dużo zła zrobili i nadal robią przemytnicy, którzy przywożą do naszego kraju psy niewiadomego pochodzenia, o nieprzewidywalnym charakterze. A ludzie je kupują, bo tanio.
 

Wygląd

Owczarek kaukaski to pies o bardzo silnej, krępej budowie i wpisującej się w prostokąt sylwetce. Ma mocny, szeroki grzbiet, głęboką i szeroką klatkę piersiową, masywny zad oraz wysoko osadzony, sierpowato zakręcony, sięgający stawu skokowego ogon, który w momencie kiedy pies jest silnie podekscytowany wznosi się zawinięty nad grzbietem.

Nogi mocne, grubokościste. Głowa masywna, z szerokim czołem i dość krótka kufą, osadzona na krótkiej, mocnej szyi. Oczy ciemne migdałowate, uszy wysoko osadzone, opadające, które od wielu lat, dla bezpieczeństwa psa w czasie walki, były bardzo krótko kopiowane.

Wysokość w kłębie: psy 70 - 85 cm, suki 62 – 75 cm.
Masa ciała: 45 – 65 cm.
 

Charakter, usposobienie

Owczarek kaukaski jest bardzo pracowitym psem, niezwykle odważnym i nieprzekupnym, co powoduje, że jest doskonałym psem obronnym i stróżującym. Jest niezwykle czujny i nie toleruje obcych na swoim terenie.
Pilnowana przez niego posiadłość musi być dobrze ogrodzona, pojawienie się na niej obcego człowieka lub zwierzęcia może się skończyć tragicznie. Pies wygląda tak, jakby leniwie wypoczywał, ale to tylko pozory. Owczarek kaukaski atakuje znienacka, po cichu, bez uprzedzenia, zawsze do skutku.

Jest przyzwyczajony do samodzielnego działania i nie ma szkolenia, które byłoby w stanie go tego oduczyć. Szkolenie jest jednak niezbędne, by odpowiednio ustawić relacje między psem a jego właścicielem. Trzeba je rozpocząć bardzo wcześnie, od pierwszych tygodni życia wyraźnie ustalić hierarchię i wpoić psu podstawowe zasady posłuszeństwa. Niezbędna jest żelazna konsekwencja, wyrozumiałość, ale i siła, żeby zaakceptował swojego przewodnika i był mu posłuszny. Szkolenie obrończe jest dla kaukaza niewskazane. Jest to pies, który ma aż nadto agresji, jej rozbudzanie mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której nikt by już nie potrafił nad nim zapanować.
 

Szata

Owczarek kaukaski ma grubą, dwuwarstwową szatę składająca się z obfitego podszerstka i bardzo gęstego włosa okrywowego, który przy dłuższej sierści tworzy obfitą kryzę i pióro.

Umaszczenie przeważnie szare, podpalane, płowe, białe, pręgowane lub srokate. Kolor jest w zasadzie dowolny, z wyjątkiem czarnego, brązowego i brunatnego.
 

Sierść owczarka kaukaskiego wymaga regularnego szczotkowania, zwłaszcza w okresie linienia.

Więcej na temat pielęgnacji owczarka kaukaskiego i przygotowania go do wystaw
- kliknij tutaj
 

Zdrowie

Owczarek kaukaski jest psem odpornym i zdrowym. Najlepiej czuje się na dworze, gdzie oczywiście powinien mięć dobrą, ocieplaną budę. Nie jest wrażliwy na warunki atmosferyczne, mając do dyspozycji ciepłe, zaciszne miejsce, sam czasem wybiera spanie na śniegu. Jak każdy duży pies jest podatny na skręt żołądka, dlatego też dzienną dawkę karmy trzeba mu dzielić na dwie, lub nawet trzy części.
 

Do kogo pasuje ten pies ?

Kupując szczenię nabywca często nie zdaje sobie sprawy z tego, że za kilka miesięcy wyrośnie z niego potężny pies o bardzo silnej osobowości i zdecydowanym charakterze. Owczarek kaukaski nie jest psem dla każdego, właścicielem psa tej rasy powinna być wyłącznie osoba, która ma doświadczenie w prowadzeniu tego rodzaju psów i potrafi go odpowiednio ułożyć zanim on nie podporzadkuje sobie całej rodziny.

Jest to pies, który nie nadaje się do mieszkania w mieście, a nawet w domu. Potrzebuje dużego, dobrze ogrodzonego wybiegu, który cały czas rewiruje. Sam dawkuje sobie odpowiednią ilość ruchu tak, że spacery nie są mu już potrzebne. Na posiadanie psa tej rasy powinien zdecydować się jedynie ktoś, kto może mu zapewnić duży i bardzo dobrze ogrodzony wybieg. Pies nie powinien być jednak w kojcu, musi mieć stały kontakt z właścicielem, do którego bardzo się przywiązuje, ale dla którego musi czuć bezwzględny respekt. Owczarek kaukaski, który zdominuje swojego właściciela, może być nawet dla niego samego bardzo niebezpieczny. Dzieci nigdy nie mogą pozostawać z psem bez obecności dorosłych.

Na posiadanie kaukaza powinny się decydować jedynie te osoby, które chcą zwiększyć swoje poczucie bezpieczeństwa, mieszkają na odludziu, lub w niemającej zbyt dobrej sławy dzielnicy. Nie mogą jednak ani na chwilę zapomnieć o tym, że pies, który ma zwiększyć ich bezpieczeństwo, dla innych może stać się zagrożeniem. Wymaga więc mądrego i odpowiedzialnego prowadzenia. Psa najlepiej kupić w dobrej hodowli, która dobrze odchowuje szczenięta i która dba o to, żeby hodowane przez nią psy trafiły w odpowiednie ręce.

Znajomi mają owczarka kaukaskiego, przywieźli go do swojego domu kiedy miał zaledwie dwa miesiące. Nie mają dzieci, mieszkają we dwójkę w ogromnym domu. Ponieważ pan domu często wyjeżdża, pies miał dać jego żonie poczucie bezpieczeństwa. Z zadania wywiąał sie znakomicie. Tuż po kupnie psa znajomy wyjechał, pies został sam z żoną i pokochał ją wielką jak on sam miłością. Nie odstępował jej ani na krok, posłusznie wykonywał każde jej polecenie. Problemy zaczęły się kiedy jego pan wrócił do domu i pies nie chciał go do niego wpuścić. Był dla niego obcy i pies traktował go jak intruza. O oddaniu go nie było mowy, na szczęście, choć wymagało to dużo cierpliwości, po jakimś czasie pies pogodził się z tym, że jakiś typ kręci sie po jego domu, ale nigdy się do niego nie przekonał i nigdy go do końca nie zaakceptował. Kiedy znajoma musiała na kilka dni wyjechać, pies został zamknięty w kojcu, bo pod nieobecność swojej pani stawał się agresywny. Jego właściciel miotłą wsuwał mu pod ogrodzeniem miskę z jedzeniem, bo bał się do niego wejść. Najprawdopodobniej pomoc dobrego szkoleniowca - behawiorysty pozwolilaby uniknąć tych problemów, najbardziej jednak zawinił hodowca, który zapewniał ich, że to jest taki sam piesek jak każdy inny i z pewnością sobie z nim poradzą. Niestety sobie nie radzili i tylko dzieki temu, że trafił do odpowiedzialnych ludzi, którzy kochają zwierzęta, nie wylądował w schronisku.
 


Zalety i wady

+ doskonały stróż
+ niezawodny obrońca
+ bardzo przywiązuje sie do wlaściciela
               
  - bardzo niezależny
- agresywny
- ma tendencję do dominacji
- wymaga wczesnego szkolenia
- nie nadaje się do mieszkania w mieście

 
Uwaga:

Owczarek kaukaski znajduje się wśród psów wymienionych w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 28 kwietnia 2003 roku w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne. Ich lista znajduje się tutaj.

Na posiadanie psa tej rasy potrzebne jest zezwolenie. Organem właściwym do jego wydania jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania właściciela psa (wnioskodawcy). O tym jak je uzyskać piszemy tutaj.

Wzorzec rasy

Owczarek Kaukaski - wzorzec FCI nr 328
KRAJ POCHODZENIA - Rosja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA 30.01.1985
PRZEZNACZENIE: Pies pasterski, stróżujący i obrończy.
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne.
Sekcja 2. l Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.

WYGLĄD OGÓLNY:
Owczarek kaukaski to pies więcej niż średniego lub du¬żego wzrostu, o mocnej lub bardzo mocnej, ciężkiej budowie ciała. Z natury ostry i nieufny wobec obcych. Te właściwości, a poza tym wytrzymałość, małe wymagania i zdolność przystosowywania się do najróżniejszych warunków klimatycznych, sprawiają, że może on być hodowany niemal we wszystkich strefach klimatycznych byłego ZSRR.

ZACHOWANIE/CHARAKTER:
Pies o silnym, zrównoważonym, spokojnym usposobieniu, z dobrze rozwiniętymi reakcjami obronnymi, które uwidaczniają się w aktywnej formie. Typowa jest ostrość (ciętość) i nieufność w stosunku do obcych.

TYP BUDOWY:
Mocna lub bardzo mocna, ciężka budowa o masywnym kośćcu i silnych mięśniach. Skóra gruba, ale elastyczna.

INDEKS KOSTNY:

(Wysokość w kłębie podzielona przez obwód śródręcza) wynosi dla psów 21-22, dla suk 20-22.

FORMAT:
(Stosunek długości x 100 do wysokości w kłębie) wynosi 102 - 108.

CECHY PŁCI:

Dobrze wykształcone. Psy są wyraźnie większe i masywniejsze od suk.

GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Masywna, szeroka, o silnie rozwiniętych kościach policzkowych, z szerokim, płaskim czołem, rozdzielonym niewielką bruzdą.
Stop: Przejście od mózgoczaszki do trzewioczaszki słabo zaznaczone.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Mocny, szeroki, czarny. U osobników o umaszczeniu białym lub pszenicznym dopuszczalna jest trufla nosa w kolorze brązowym.
Kufa: Krótsza niż mózgoczaszka, zwężająca się w bardzo nieznacznym stopniu.
Fafle: Mocne (grube), ale przylegające i suche.
Uzębienie: Białe, duże, dobrze rozwinięte i ściśle przylegające do siebie zęby. Siekacze ustawione w jednej linii, zgryz nożycowy.
Oczy: Ciemne, owalne, średniej wielkości, głęboko osadzone.
Uszy: Wiszące, wysoko osadzone, krótko kopiowane.

SZYJA:
Bardzo mocna i krótka, noszona niezbyt wysoko, tworzy z linia grzbietu kąt 30°-40°.

TUŁÓW:
Kłąb: Szeroki, muskularny, wyraźnie odcinający się od partii grzbietowej.
Grzbiet: Szeroki, prosty, muskularny.
Lędźwie: Krótkie, szerokie, lekko wysklepione.
Zad: Szeroki, muskularny, ustawiony niemal poziomo.
Klatka piersiowa: Szeroka, głęboka, lekko wysklepiona. Dolna linia przebiega na wysokości łokci lub nieco poniżej.
Brzuch: Umiarkowanie podkasany.

OGON:
Wysoko osadzony, kiedy jest opuszczony sięga stawów skokowych. Może być noszony zakręcony w kształcie sierpa, koła lub zagięty hakowate. Dopuszczalny jest ogon kopiowany.

KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Patrząc z przodu proste i równolegle. Kat stawu barkowego wynosi około 100°.
Przedramię: Proste, masywne, umiarkowanie długie.
Śródręcze: Krótkie, masywne, ustawione pionowo, ewentualnie tylko nieznacznie nachylone.
Długość przednich kończyn mierzona do łokci wynosi nieco więcej niż potowa wysokości w kłębie. Indeks wysokonożności: 50-54.

KOŃCZYNY TYLNE:

Patrząc z tyłu proste i równolegle; oglądany z profilu nieco wyprostowane na wysokości kolan.
Podudzie: Krótkie.
Staw kolanowy: Mocny, szeroki o nieco rozwartym kacie.
Śródstopie: Masywne, ustawione pionowo.
Kiedy pies stoi, tylne kończyny nie mogą być odstawione do tyłu. Pionowa linia poprowadzona od guza siedzeniowego powinna przechodzić przez środek stawu skokowego i śródstopia.

ŁAPY:
(przednie i tylne): Duże. owalne, wysklepione. o mocno zwartych palcach.

SZATA:

WŁOS:
Prosty, gruby, z obfitym jaśniejszym podszerstkiem. Na głowie i przednich stronach kończyn krótszy i mocno przylegający. Rozróżnia się trzy typy owłosienia:
a) Psy długowłose, z długim włosem okrywowym, tworzącym na szyi rodzaj grzywy, na pośladkach obfite portki, a na tylnej stronie nóg obfite piorą. Długi włos okrywa ze wszystkich stron ogon, nadając mu gruby i puszysty wygląd.
b) krótkowłose, z gęstym, stosunkowo krótkim włosem, bez grzywy, piór, portek i puszystego ogona.
c) owłosienie pośrednie o wydłużonym włosie okrywowym, ale bez grzywy, portek, piór i puszystego ogona.
MAŚĆ:
Różne odcienie szarości, najczęściej od jasnej do rdzawej, również ruda, słomkowa, biała, bura, pręgowana oraz łaciata i nakrapiana.

CHODY:
Swobodne, zazwyczaj równomierne i spokojne. Typowy jest krótki kłus, który przy przyspieszeniu przechodzi w ciężkawy galop. Kończyny musza poruszać się w linii prostej i równolegle, przy czym przednie są nieco zbieżne. Przednie i tylne kończyny łatwo zginają się w stawach. Grzbiet i krzyż elastycznie sprężynują. Kłąb i zad powinny pozostawać w kłusie na tej samej wysokości.

WZROST:
Wysokość w kłębie musi wynosić u psów minimum 65cm. u suk minimum 62cm.

WADY:
Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
Ociężałość, ufność wobec obcych.
Zbyt lekka lub zbyt limfatyczna budowa ciała.
Niewielkie odchylenia od ustalonych indeksów.
Nieznaczne odchylenia od właściwego typu płci, suki o samczym wyglądzie.
Głowa niedostatecznie szeroka i masywna.
Zbyt silnie wysklepiona mózgoczaszka, przechodząca zbyt stromo lub zbyt łagodnie w kufę (zbyt silnie lub zbyt słabo zaznaczony stop).
Krótka lub wydłużona kufa.
Luźne, zbyt obwisłe fafle.
Niewspółmierne do wieku, zużycie zębów, zęby złamane, lecz nie zmieniające prawidłowego zgryzu, brak nie więcej niż dwóch P l lub jednego P l i jednego P2, lekko pożółkłe szkliwo.
Jasne oczy, lekko obwisłe dolne powieki: zaćma.
Nisko osadzone uszy, uszy niekopiowane.
Długa i słaba szyja.
Słabo rozwinięty, nieodcinający się od partii grzbietowej kłąb.
Miękki, karpiowaty lub wąski grzbiet.
Wydłużona, prosta lub zbyt wypukła partia lędźwiowa.
Zad spadzisty lub niedostatecznie umięśniony.
Zbyt płaska i niedostatecznie głęboka (niesięgająca łokci) klatka piersiowa.
Za mocno podkasany lub obwisły brzuch.
Kończyny przednie: nieznaczne odchylenia w ukątowaniu stawu ramiennego, skrócone lub wydłużone przedramiona, lekko odstające łokcie, łapy wykręcone w ruchu lekko na zewnątrz, zbyt skośnie ustawione stawy.
Kończyny tylne: patrząc z tyłu nie całkiem równoległe - krowia lub beczkowata postawa, ustawione za szeroko lub za wąsko, kończyny zbyt proste lub zbyt długie.
Miękkie lub za mało zwarte łapy, wilcze pazury.
Ustawienie kończyn w ruchu na zewnątrz lub do środka, niedostatecznie elastyczne stawy, mało elastyczny w ruchu grzbiet i krzyż, unoszony podczas kłusu zad, lekkie kołysanie zadem.

POWAŻNE WADY:
Zbyt lekka lub wiotka budowa .
Znaczne odchylenia od ustalonych indeksów.
Tchórzliwość, zbytnia flegmatyczność, brak ostrości.
Znaczne odchylenia od właściwego typu płci. psy sucze w typie.
Lekka, wąska głowa ze szpiczasta kufą, nie proporcjonalna w stosunku do tułowia, zadarty nos.
Małe, rzadkie, niedostatecznie rozwinięte zęby, siekacze nie ustawione w jednej linii, silnie uszkodzone szkliwo zębów.
Różnobarwne oczy, opadające dolne powieki, odsłaniające częściowo twardówkę.
Łękowaty lub bardzo wysklepiony grzbiet.
Długie, wklęsłe lub bardzo wypukłe lędźwie.
Wąski, krótki lub silnie opadający zad.
Płaska, wąska, niedostatecznie rozwinięta klatka piersiowa.
Przednie kończyny: proste lub strome łopatki, krzywe lub zbyt wąskie przedramiona, mocno odstające łokcie, bardzo słabe śródręcza. w ruchu mocno wykręcone na zewnątrz łapy, krzywa jedna lub obie przednie kończyny.
Tylne kończyny: rażąco nierównoległe ustawienie, niedostateczne katowanie, kabłąkowate ustawienie nóg, nogi zbyt długie.
Mało zwarte palce lub płaskie łapy.
Miękka, falista sierść bez podszerstka.
Czarna, z czarnymi łatami lub brązowa maść w różnych zestawieniach.
Skrępowane, ociężałe ruchy, w kłusie zad silnie przebudowany w stosunku do kłębu, wyraźne opadanie i wznoszenie się zadu w kłusie, inochód.
Wysokość w kłębie poniżej 65 cm u psów i poniżej 62 cm u suk.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Jakiekolwiek odchylenia od jedynie dopuszczalnego zgryzu nożycowego.
Brak kła lub siekacza, brak P3, P4 lub jakiegokolwiek trzonowca.
Czarne lub brązowe umaszczenie.

UWAGA:
Psy muszą mieć dwa. normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.

Źródło: www.molosy.pl/owczarkaukas/wzorzec_owczarekkaukaski.htm

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.