Rasy psów

Wybierz inną rasę

CANAAN DOG

Pochodzenie


Canaan dog pochodzi z Izraela i jest jedyną rasa wyhodowaną w tym kraju. Jej oryginalna, hebrajska nazwa brzmi Kelev K’naani. Została ona ukształtowana w drodze selekcji półdzikich psów zwanych pariasami, do których należy również dingo oraz śpiewający pies z Nowej Gwinei. Pierwotnie canaany żyły na pustyni Nagew, w bardzo ciężkich warunkach, zdane na własne siły. Suki oczekujące szczeniąt odłączały się od stada, kopały głęboką norę i w niej wydawały na świat potomstwo. Ich ojciec często im towarzyszył, by potem razem z matką uczyć je sztuki obrony, polowania i przeżycia, ponieważ pies i suka canaan doga związani są ze sobą na całe życie. Do dziś te dzikie psy można spotkać na bezludnych, pustynnych obszarach Izraela, choć większość z nich żyje już w normalnych, cywilizowanych warunkach.
 
 
Psy w swoim naturalnym środowisku na izraelskiej pustyni
Zdjęcie Bar Aharon

Udomowienie canaan doga rozpoczęło się dopiero w latach trzydziestych XX wieku, kiedy to rozpoczęto poszukiwanie odpowiedniego psa dla potrzeb wojska. Ponieważ na podstawie wielu prób ostatecznie stwierdzono, że europejskie rasy psów służbowych zupełnie nie sprawdzają się w warunkach klimatycznych Izraela, zainteresowano się miejscowymi, dziko żyjącymi psami, od lat przyzwyczajonymi do ekstremalnych warunków i temperatur. Nie bez racji przypuszczano, że po udomowieniu i starannym przeszkoleniu będą się znacznie lepiej niż psy europejskie, nadawać się do pracy w policji i wojsku.

Przedstawiciele izraelskich sił obronnych zwrócili się do prof. Rudolfiny Menzel, specjalistki w dziedzinie psychologii zwierząt, z propozycją opracowania metody socjalizacji i nadzorowanie tresury psów przeznaczonych dla wojska. To ona zwróciła uwagę na psa pustyni - canaan doga i uznała, że jest to jest właśnie ten pies, którego poszukuje. Przystąpiono więc do pozyskiwania psów wabiąc je jedzeniem. Oswojenie pierwszego złapanego w ten sposób canaana zajęło pół roku i dało bardzo dobre efekty. Dużo szybciej przebiegało oswajanie szczeniąt, które nie miały jeszcze pustynnych doświadczeń i nawyków, ich wychowanie praktycznie niczym nie różniło się od wychowania domowych szczeniąt. Spośród nich wyselekcjonowano najbardziej odpowiednie osobniki i w 1934 roku rozpoczęto planową hodowlę.
  
Psy w swoim naturalnym środowisku w Izraelu.
Zdjęcie Steffi Nierhoff
 
Efekty były zgodne z oczekiwaniem, Rudolfina Menzel nie myliła się, wyhodowane przez nią canaan dogi doskonale sprawdziły się w czasie II wojny światowej jako psy łącznikowe, wartownicze, poszukujące rannych i wykrywające miny. Do tego celu wyszkolono ponad 400 psów, które okazały się bardziej skuteczne niż stosowane do tej pory urządzenia elektroniczne. Po wojnie próbowano szkolić canaany jako przewodników niewidomych, ale w tej roli nie zdały egzaminu, bo były za małe i zbyt niezależne.

W 1948 roku w izraelskich księgach rodowodowych było już 150 psów tej rasy. W 1953 roku, na podstawie opracowanego przez dr Rudolfinę Menzel wzorca, rasa została uznana przez Palestyński Związek Kynologiczny. Jej uznanie przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) nastąpiło ponad dekadę później. 
 

Bayud Bedoui Me Tel Arad Zdj.Izabella Zirri hodowla Velikaya’s 
Pies legenda, obecny w prawie każdym rodowodzie canaan doga. Wzięty do hodowli z natury 
jako pies dorosły. Zaa
doptował się na tyle, że był regularnie wystawiany w Europie i USA
 
Do dziś canaany służą w izraelskiej armii. Zostały uznane za naturalny skarb Izraela i stały się jednym z symboli tego kraju. Dzieło Rudolfiny Menzel kontynuuje obecnie Myrna Shiboleth, która prowadzi największą na świecie hodowlę psów tej rasy. Stale wprowadza do hodowli dzikie, pustynne psy, dzięki czemu udaje jej się zachować ich pierwotny charakter. Udział canaan dogów w II wojnie światowej nie przeszedł niezauważony i przyczynił się do wzrostu zainteresowania rasą także w innych niż Izrael krajach. W 1965 roku sprowadzono je do Stanów Zjednoczonych, a dwa lata później powstał amerykański klub rasy. Wkrótce potem canaany trafiły do Wielkiej Brytanii, brytyjski Kennel Club uznał je w 1970 roku.

Obecnie canaan dogi wciąż żyją w formie pierwotnej na izraelskiej pustyni, jednocześnie na całym świecie hodowane są canaany udomowione, które znakomicie pełnią rolę psa rodzinnego. Mimo to nadal pozostają rasą bardzo rzadką. W Polsce są praktycznie nieznane, pierwszy miot przyszedł na świat w 2011 roku, do dziś jest tylko jedna hodowla.
 
Int.Champion Zw.Europy SAMORODOK GAJA


Wygląd

Canaan dog jest psem średniej wielkości, przy czym samce są wyraźnie większe i cięższe od suk. Jest proporcjonalnie zbudowany, ma sylwetkę zbliżoną do kwadratu, wyrazisty kłąb, prosty grzbiet, głęboką i umiarkowanie szeroką klatkę piersiową z dobrze wysklepionymi żebrami, dobrze umięśnione lędźwie, podciągnięty brzuch i gruby, wysoko osadzony oraz noszony, zawinięty nad grzbietem ogon. Kończyny przednie idealnie proste, łopatki ukośne, łokcie przylegające do tułowia. Kończyny tylne mocne, dobrze kątowane, uda delikatnie opiórowane, stawy skokowe nisko ustawione. Łapy mocne, okrągłe, kocie, o twardych pazurach.

Głowa średniej długości, pełna wyrazu, w kształcie tępego klina, osadzona na długiej, dobrze umięśnionej szyi. Czaszka lekko spłaszczona, stop płytki, ale zaznaczony. Kufa mocna, umiarkowanej długości i szerokości. Szczęka i żuchwa mocna, uzębienie pełne, zgryz nożycowy lub cęgowy. Wargi przylegające, nos czarny. Oczy ciemnobrązowe, lekko ukośne, migdałowate, istotne ciemne obwódki. Uszy stojące, nisko osadzone, stosunkowo krótkie, o lekko zaokrąglonych końcach. Mimo silnej muskulatury, pies jest zwinny i lekki.
 
Int.Ch.Multi.Ch.Zw.Europy CHAKEDE DE SOLEMEL

Wysokość w kłębie: 50-60 cm, psy mogą być znacznie większe niż suki
Masa ciała: 18-25 kg 


Charakter, usposobienie 

Na charakter canaan dogów duży wpływa ma ich pochodzenie. Przez wiele lat po udomowieniu wykorzystywane były przede wszystkim jako psy użytkowe, pracowały niejednokrotnie w bardzo trudnych warunkach i doskonale dawały sobie radę. Musiały być odważne, samodzielne i zarówno na pustyni jak i w wojsku cały czas walczyć o przeżycie. W ten sposób na przestrzeni lat dokonywała się naturalna selekcja, która doprowadziła do powstania psów odpornych, bardzo dobrze przystosowanych do życia w trudnych warunkach klimatycznych i terenowych. Obecnie canaan dogi nadal żyją w swoim naturalnym środowisku, ale jednocześnie coraz częściej wchodzą do naszych domów, gdzie doskonale odnajdują się w roli psów rodzinnych. 

Canaan jest psem bardzo inteligentnym, który mimo swojej dużej niezależności i samodzielności chętnie i szybko się uczy. Nie zawsze jest łatwy do ułożenia, bo to, że potrafi polecenie wykonać, czasem nie jest jednoznaczne z tym, że ma ochotę to zrobić. Doskonałym argumentem jest odpowiednia nagroda w postaci pochwały lub smakołyku i co najważniejsze, dobra komunikacja między psem i przewodnikiem. Podstawą sukcesu jak zawsze jest bardzo wczesna socjalizacja i rozpoczęcie szkolenia już od pierwszych miesięcy życia. Canaan wysoko ceni zajęcia ciekawe i urozmaicone. Szkolenie w zakresie posłuszeństwa może go nudzić, za to bardzo lubi agility, które ma urozmaicony zestaw ćwiczeń i dodatkowo element zabawy.

Canaan dog potrzebuje cierpliwości i łagodności. Jest psem wrażliwym, dlatego nigdy nie wolno na niego krzyczeć, bo to go z pewnością nie zmotywuje do pracy, natomiast osłabi jego zaufanie do właściciela. Ostre traktowanie, lub co gorsze - karanie, pozbawi go wiary we własne siły, może wówczas reagować szczekaniem na wszystko czego nie zna, co może być trudne do zaakceptowania. Prowadzony przez dobrze znającego rasę przewodnika chętnie wykonuje polecenia. Do dziś canaany z dużym powodzeniem wykorzystywane są w służbie wojskowej, pełnią funkcję ratowników a nawet przewodników osób niesłyszących. To najlepiej świadczy o ich walorach użytkowych. 
 


Szata

Canaan dog ma szorstką, prostą, przylegającą, krótką lub średniej długości sierść, podszytą bardzo gęstym, przylegającym podszerstkiem, który doskonale chroni go nie tylko przed chłodem, ale również przed pasożytami a w szczególności przed kleszczami. U samców występuje kryza.

Umaszczenie: różnorodne, od piaskowego do rudobrązowego, białe, czarne lub cętkowane, z maską lub bez. Jeśli z maską to musi być symetryczna. Czarna maska może występować u psów wszystkich maści. Białe znaczenia są dopuszczalne u psów wszystkich maści, często występują tzw "znaczenia boston terriera”. Charakterystyczne dla rasy są kolory pustynne: piaskowy, złoty, rudy i kremowy. Maść szara, pręgowana, czarna podpalana i trójkolorowa jest niedopuszczalna.

Sierść canaan doga nie wymaga czasochłonnych zabiegów pielęgnacyjnych, utrzymanie jej w dobrej kondycji sprowadza się w zasadzie do systematycznego szczotkowania, odpowiednio częstszego w okresie linienia.

Więcej na temat pielęgnacji sierści canaan doga i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj


Zdrowie

Dzięki ostrej, naturalnej selekcji canaan dog jest w zasadzie psem zdrowym i odpornym na złe warunki atmosferyczne. Czasem zdarzają się przypadki dysplazji, ale znacznie poważniejszym problemem jest dość często od 2-3 lat spotykana mielopatia zwyrodnieniowa (DM). Dlatego też odpowiedzialni hodowcy wykonują badania na nosicielstwo psów używanych do hodowli, co pozwala bardzo skutecznie uniknąć rozprzestrzeniania się tego schorzenia. Jak zawsze kiedy gen przekazujący chorobę jest genem recesywnym, do przeniesienia jej na potomstwo konieczne jest by obydwoje rodzice byli jego nosicielami. Jak widać odpowiedni dobór hodowlany pozwala uniknąć tej choroby.
  
Ch.RKF.RU NESS ME SHAAR HAGAI


Do kogo pasuje ten pies ?

Mimo że udomowiony, canaan dog zachował wiele ze swoich pierwotnych zachowań. Jego zakodowana przez lata ostrożność powoduje, że ma silny odruch ucieczki, który w pierwotnych warunkach pozwolił im przetrwać. Jeśli się czegoś przestraszy - ucieka. Wprawdzie zawsze próbuje wrócić, ale w dużym mieście może mu się to nie udać. Dlatego dopóki nie mamy pewności, ze przyjdzie na każde zawołanie, w dużym ulicznym ruchu lepiej nie spuszczać go ze smyczy.

Podstawą sukcesów wychowawczych jest bardzo wczesna i staranna socjalizacja, trzeba powoli oswajać psa z otoczeniem, ruchem ulicznym, innymi zwierzętami i różnymi odgłosami. Canaan dog jest psem bardzo odważnym, jego obawy nie są wynikiem lękliwości, ale raczej nieufności, która nie jest spowodowana strachem, tylko nieznajomością różnych rzeczy i zjawisk. Trzeba go więc ze wszystkim zapoznać w taki sposób, żeby je oswoił, nabrał pewności siebie i przekonania, że nie ma powodu do obaw i w każdej sytuacji sobie poradzi. Zachęta i wsparcie właściciela bardzo mu w tym pomogą.
 
 
Canaan dog może a nawet powinien mieszkać w domu, bo jest to pies, który potrzebuje bliskości człowieka i źle znosi odosobnienie, zamkniecie go w osobnym pokoju jest dla niego najdotkliwszą karą. Ogród jest bardzo mile widziany, stanowi doskonały teren do pobiegania i wspólnych zabaw, ale pozostawienie go tam samego na dłuższy czas nie wchodzi w rachubę. Na noc musi wrócić do mieszkania, bo jest to pies o wyjątkowo silnym instynkcie stadnym, bardzo przywiązuje się do swoich właścicieli i bez nich czuje się nieszczęśliwy i opuszczony. Nie musi leżeć przytulony do swojego pana, ale musi mieć poczucie jego obecności. Utrata opiekuna jest dla niego tragedią, ponieważ dorosły pies z wielkim trudem odnajduje się w nowym otoczeniu.  

Przywiązuje się do swoich właścicieli, jest im bardzo oddany i wierny. Jest również opiekuńczy wobec dzieci, trzeba jednak zachować szczególna ostrożność dopóki są małe i nigdy nie zostawiać ich z psem bez nadzoru dorosłych. Starsze dzieci trzeba nauczyć, że canaan jest psem dumnym, niezależnym i powinny to uszanować. Dla obcych dzieci ma zdecydowanie mniej wyrozumiałości, ich nadmiernie żywiołowe zachowanie może potraktować jak atak i zagrożenie dla swojej rodziny.

Bez problemu akceptuje obecność innych zwierząt w mieszkaniu,  pod warunkiem, że się z nimi wychował, natomiast wprowadzenie obcego psa do domu może być problematyczne, zwłaszcza jeśli jest to duży pies tej samej płci. Na spacerze w stosunku do obcego psów zachowuje się obojętnie, natomiast jeśli coś mu się w ich zachowaniu nie spodoba, może dość ostro zareagować. 
 
 
Jest czujny i ma bardzo silne wyczucie własnego terenu, co powoduje, że jest doskonałym stróżem, będzie go bronił, zwłaszcza pod nieobecność właścicieli. Jeśli jego opiekunowie są w domu, zasygnalizuje szczekaniem, że wyczuł coś niepokojącego i zademonstruje gotowość do działania w oczekiwaniu na ich reakcję. Osoby, które bez problemu wpuści do mieszkania kiedy właściciele sa w domu, z pewnością do niego nie wejdą podczas ich nieobecności.

Canaan jest psem bardzo odważnym, ale nie ma możliwości wyszkolenia go na psa obrończego, bo to nie leży w jego naturze. Natomiast w przypadku, gdy jego rodzinie będzie zagrażało jakieś niebezpieczeństwo, bez wahania stanie w ich obronie. Będzie również bronił ich dobytku. Jeśli sie zdarzy, że dojdzie do konfrontacji z jakimś psem, to nigdy nie z powodu agresji canaana, ale jego poczucia obowiązku do obrony członków własnego stada.

Bardzo lubi spacery, choć nie potrzebuje dużo ruchu. Mimo swojej tendencji do ucieczek, jeśli jest dobrze wychowany, zawsze przychodzi na zawołanie. Dopóki jednak nie będziemy tego pewni, lepiej prowadzić go na smyczy, bo może się zdarzyć, że odezwie się jego instynkt łowiecki i nagle popędzi za kotem i wpadnie pod samochód. Bardzo chętnie będzie towarzyszył swojemu panu w porannym joggingu lub biegu przy rowerze. Nie lubi samotności. Wymaga cierpliwości i łagodności, ostre traktowanie może zniszczyć jego psychikę. Nie nadaje się więc do domów, w których stale panuje krzyk i zamieszanie, potrzebuje stałego, bliskiego, opartego na zaufaniu kontaktu z człowiekiem, dopiero wtedy ujawni się jego wspaniała osobowość.
 

Or Ve Tzel me Shaar Hagai 

 

Zalety i wady  

+ doskonały pies rodzinny
+ bardzo przywiązany do  właściciela 
+ nadaje się do każdych warunków  mieszkaniowych 

+ doskonały stróż
+ inteligentny, szybko się uczy
+ nadaje się do psich sportów
+ niekłopotliwy w pielęgnacji
  - wymaga bardzo starannej socjalizacji
- nie nadaje się do obrony             
- znudzony może kopać doły w ogrodzie

 





 



Ciekawostki

Canaan dog ma najtwardsze ze wszystkich psów i najbardziej odporne na skaleczenia opuszki łap. Przydaje mu się to przede wszystkim w jego naturalnym, pustynnym środowisku, ale również w biegu przy rowerze oraz na torach agility, bo praktycznie nigdy ich sobie nie ściera i nie kaleczy.
 

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Int.Ch.Multi.Ch.Zw.Europy CHAKEDE DE SOLEMEL
 
 Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 273 /16.06.1999/, wersja angielska
CANAAN DOG
TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Izrael.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 28.11.1985.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący i obronny.
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 6 Psy ras pierwotnych.
Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Średniej wielkości, harmonijny, mocny, kwadratowej budowy pies w typie dzikiego psa. Wyraźna różnica między płciami.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
Czujny, szybko reagujący, nieufny w stosunku do obcych, bardzo obronny, lecz naturalnie nieagresywny. Czujny nie tylko wobec człowieka, ale również w stosunku do innych zwierząt. Niezwykle oddany i posłusznie uczący się.
GŁOWA:
O dobrych proporcjach, w kształcie tępego klina średniej długości, wydaje się szersza ze względu na nisko osadzone uszy.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Nieco spłaszczona. Szersza dopuszczalna w przypadku mocnych, samczych głów.
Stop: Płytki, lecz zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Czarny.
Kufa: Mocna, umiarkowanej długości i szerokości.
Wargi: Przylegające.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Szczęka i żuchwa powinny być mocne. Pełne uzębienie w zgryzie nożycowym lub cęgowym.
Oczy: Ciemnobrązowe, nieco ukośne, migdałowego kształtu. Istotne są ciemne obwódki oczu Uszy: Stojące, stosunkowo krótkie i szerokie, nieco zaokrąglone na końcach, nisko osadzone.
SZYJA:
Umięśniona, średniej długości.
TUŁÓW:
Kwadratowy.
Kłąb: Dobrze rozwinięty.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Umięśnione.
Klatka piersiowa: Głęboka, umiarkowanej szerokości. Żebra dobrze wysklepione.
Brzuch: Dobrze podciągnięty.
OGON:
Wysoko osadzona gruba kita, noszona zawinięta nad grzbietem.
KOŃCZYNY:
Umiarkowanie kątowane. Istotna jest harmonia.
Kończyny przednie : Przednie kończyny idealnie proste.
Łopatki: Ukośne i umięśnione.
Łokcie: Przylegające do tułowia.
Kończyny tylne: Mocne.
Uda: Mocne, z tyłu delikatnie opiórowane.
Kolana: Dobrze kątowane.
Stawy skokowe: Nisko ustawione.
Łapy: Mocne, okrągłe, kocie, o twardych opuszkach.
CHÓD/RUCH:
Szybki, lekki, energiczny kłus. Powinien ukazywać dużą zwinność i wigor psa. Istotne znaczenie ma poprawność ruchu.
SZATA:
Włos okrywowy gęsty, szorstki i prosty, długości od krótkiej do średniej. Podszycie przylegające i obfite.
Maść: Od piaskowej do rudobrązowej, biała, czarna lub cętkowana, z maską lub bez. Jeżeli z maską - musi ona być symetryczna. Czarna maska dopuszczalna u psów wszystkich maści. Białe znaczenia dopuszczalne u psów wszystkich maści - często występują znaczenia „boston terriera”.
Maść szara, pręgowana, czarna, podpalana i trójkolorowa - niedopuszczalne.
Kolory pustynne - piaskowy, złoty, rudy, kremowy są najbardziej typowe dla rasy.
WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wielkość: Wysokość w kłębie: 50-60 cm
Psy mogą być znacznie większe, niż suki.
Ciężar ciała: 18-25 kg
WADY:
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości powinien zostać zdyskwalifikowany.

Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/273.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.