Rasy psów

Wybierz inną rasę

OWCZAREK SZKOCKI DŁUGOWŁOSY

Pochodzenie

 

Najdawniejsze pisane źródła, które świadczą o pochodzeniu owczarka szkockiego, pochodzą ze stosunkowo nieodległych czasów, bo z XVIII - XIX wieku. Na ich podstawie można wnioskować, że ich przodkami były starożytne psy pasterskie, które wraz z Rzymianami przywędrowały na wyspy brytyjskie. Miały czarno-białe umaszczenie i ważyły około 45 kg. Ponieważ nie były przystosowane do miejscowego klimatu, zaczęto je krzyżować z później przybyłymi na wyspy rasami, bardziej odpornymi na złe warunki atmosferyczne. Szukano psów posiadających solidną, gęstą sierść, skutecznie chroniącą psa przed zimnem oraz wilgocią. Jak zwykle na etapie kształtowania się rasy, powstawały jednocześnie liczne odmiany lokalne, o bardzo zróżnicowanym pogłowiu. Jedno je wówczas łączyło: były to psy pracujące, którym daleko było do ich dzisiejszej urody. Na tym etapie owczarek szkocki był psem typowo pasterskim, dopiero później dążenie do uzyskania psa tropiącego, który potrafiłby kłusować oraz przynosić zwierzynę, skłoniło niektórych właścicieli do skojarzenia go z psami myśliwskimi, takimi jak setery i retrievery.

Swój obecny wygląd owczarek szkocki zawdzięcza kojarzeniom z seterem irlandzkim, szkockim, a także z rosyjskim borzojem, którego wpływ najbardziej widać w budowie głowy, choć akurat jego udział nie został oficjalnie potwierdzony. Szczególne zasługi dla ewolucji owczarka szkockiego przypisuje się księciu Gordonowi, hodowcy i twórcy narodowego psa szkotów, gordon setera, który około 1820 roku podjął próbę poprawienia ich charakteru. Kiedy dowiedział się o pewnej suczce collie, niezwykle inteligentnej, posłusznej, a na dodatek przyuczonej do polowania na ptactwo, natychmiast odkupił ją od dotychczasowego właściciela i pokrył jednym ze swoich najlepszych reproduktorów. Z kolei ich potomstwo skojarzono ponownie z pasterskimi collie. Efektem tych krzyżówek była zasadnicza zmiana ich umaszczenia i pojawienie się niezwykle popularnego dziś, wręcz dominującego koloru złocistego, zwanego śniadym. Gordon setery przekazały im także dłuższe i proste kończyny oraz większą truflę nosową.
 


Old Cockie ze swoim wnukiem Ch.Charlamagne
 

Tak uszlachetnione psy szybko zyskiwały popularność, zwłaszcza, że do ich entuzjastów należała królowa Wiktoria. Podczas wizyty w Balmoral, swojej szkockiej posiadłości, zobaczyła pracujące owczarki i natychmiast kilka z nich zabrała do królewskiej psiarni w Windsorze. Zainteresowali się nimi także hodowcy, którzy postanowili rozmnażać je w czystości rasy. W 1871 roku, na wystawie kynologicznej w Birmingham, po raz pierwszy pojawiły się dwa owczarki szkockie. Jednym z nich był Old Cockie, który z powodu śniadego umaszczenia wzbudził szczególne zainteresowanie. Niestety nie udało się odtworzyć jego przodków, a hodowca nigdy tej tajemnicy nie ujawnił. Pies miał piękną głowę i doskonałą szatę, był często wykorzystywany jako reproduktor, dał znakomite potomstwo i bardzo dużo wniósł do rozwoju rasy. Od tego czasu rozpoczęła się wielka moda na owczarki szkockie, która osiągnęła apogeum, kiedy cały świat obejrzał film o pięknej i mądrej suczce Lassie. Ta wielka popularność po pewnym czasie osłabła, mimo to psy te do dziś mają wielu miłośników, niestety dużo mniej niż na to zasługują.
 


Ch. Peggie urodzona w 1881r


Praktycznie od początku kształtowania się rasy, w tych samych miotach przychodziły na świat zarówno psy długowłose jak i krótkowłose, które niezmiennie pozostawały w cieniu swoich bardziej efektownych braci. Obowiązywał je wówczas jeden wzorzec, obejmujący dwa rodzaje owłosienia. Podczas gdy collie długowłose (rough) dość szybko zdobyły status psów rodzinnych i do towarzystwa, collie krótkowłose (smooth) pozostawały przede wszystkim psami pracującymi. Dopiero w 1987 roku dokonano formalnego podziału na owczarki szkockie długowłose oraz krótkowłose i opublikowano dwa odrębne wzorce rasy. Mimo to, aż do 1994 nadal można je było kojarzyć. Po tym terminie ich drogi hodowlane definitywnie się rozeszły. 
 

Wygląd

Owczarek szkocki długowłosy jest bardzo efektownym, harmonijnie zbudowanym psem. Ze względu na obfite owłosienie sprawia wrażenie znacznie większego niż jest w rzeczywistości. Ma piękną, niezwykle szlachetną głowę, proporcjonalną do wielkości psa, osadzoną na długiej, łukowato wysklepionej szyi. Widziana z przodu oraz z boku ma kształt tępego klina. Przy oglądaniu z boku górne linie czaszki i kufy są proste, równoległe i jednakowej długości. Stop niewielki, ale widoczny. Punkt środkowy pomiędzy wewnętrznymi kącikami oczu powinien wypadać dokładnie w połowie długości głowy.
 


Ml.Ch.Pl. TIME TO BLUE KoToRa - Wł. hod. KoToRa
 

Uszy raczej małe, osadzone na wierzchołku głowy. W spoczynku położone do tyłu po jej bokach. Jeśli pies jest czymś zainteresowany stojące, skierowane do przodu, przy czym końce uszu powinny być na 1/3 wysokości opadające poniżej krawędzi załamania. Oczy średniej wielkości, migdałowate, ustawione lekko skośnie, ciemne. Jedynie u psów maści niebieskiej marmurkowej (blue merle), jedno lub obydwa mogą być czysto niebieskie lub niebiesko znaczone. Spojrzenie inteligentne, przy nasłuchiwaniu wyraźnie ożywione. Kufa tępo zakończona, na końcu zaokrąglona, szczęki mocne, zęby duże, ustawione w zgryzie nożycowym, z pełnym kontaktem wszystkich siekaczy. Nos bez względu na umaszczenie czarny. 

Tułów nieco dłuższy od wysokości psa w kłębie. Grzbiet mocny i prosty, klatka piersiowa głęboka, dobrze wysklepiona, zad opadający. Ogon długi, sięgający co najmniej do stawu skokowego. W spokoju noszony nisko, z końcem lekko zawiniętym do góry. Przy pobudzeniu może być wzniesiony, ale nigdy powyżej linii grzbietu. Kościec umiarkowanie mocny. Kończyny przednie proste, dobrze kątowane i umięśnione, łokcie przylegające, nie wykręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz. Kończyny tylne umięśnione, stawy kolanowe dobrze kątowane, stawy skokowe niskie i mocne. Łapy owalne, z mocnymi opuszkami. Palce zwarte i wysklepione. Akcja kończyn swobodna i dynamiczna, pożądany długi wykrok oraz ruch lekki i niezdradzający wysiłku.
 

 
Zwycięzca Europy Multi Champion Ml. Ch.PL CARINA Magiczny Szkot FCI
Wł.hod Magiczny Szkot

Wysokość w kłębie: psy 56 - 61cm, suki 51 - 56 cm 
Masa ciała: wzorzec rasy nie precyzuje. Orientacyjnie: psy 20,5 – 33,7 kg, suki 18 – 29,5 kg.


Charakter, usposobienie

Owczarek szkocki długowłosy, który przez wiele lat był psem pasterskim, z czasem nabrał urody i elegancji i stał się cenionym psem rodzinnym i do towarzystwa. Doskonale się w tej roli odnalazł. Jest sympatyczny, pozbawiony agresji, bezgranicznie przywiązany do swojej rodziny, delikatny i opiekuńczy wobec dzieci. Bardzo chętnie współpracuje z człowiekiem. Lubi przestrzeń i dużo ruchu, w żadnym przypadku nie nadaje się do kojca, bo odizolowanie może zabrać mu radość życia i złamać jego psychikę. Jest psem uczuciowym, niezwykle wrażliwym, lubi być dostrzegany i kochany. Wymaga spokojnego, przyjaznego traktowania, źle znosi odsunięcie i niesprawiedliwość, doznaną krzywdę długo pamięta. Nie lubi podniesionego głosu, jeśli między członkami rodziny dochodzi do głośnej sprzeczki, natychmiast interweniuje, warczy, pokazuje, że mu się to nie podoba i próbuje ich rozdzielić. Niesłusznie skrzyczany, lub co gorsze skarcony, potrafi się obrazić i kilka godzin spędzić w swoim legowisku. Chyba, że sprawca jego nieszczęścia dręczony wyrzutami sumienia od razu pobiegnie go przeprosić i udobruchać.

Wbrew pojawiającym się czasem opiniom, collie w żadnym przypadku nie jest psem lękliwym, pod warunkiem, że jako szczenię został prawidłowo socjalizowany. Może się zdarzyć, że czuje się niepewnie w zetknięciu z przedmiotem, którego nie zna, ale jeśli go obejrzy, powącha i przekona się, że nic mu nie grozi, przy następnym spotkaniu nawet nie zwróci na niego uwagi. Dlatego koniecznie trzeba zmieniać trasy spacerów, bo wszędzie czekają na niego nowe obiekty oraz doświadczenia, dzięki którym poznaje otoczenie, oswaja się z hałasem i ruchem ulicznym, nabiera pewności siebie oraz wiary we własne siły.
 


Mł.Ch.PL Marvalan BLACK TEMPEST. Wł. hod. Branlico


Szkolenie go to prawdziwa przyjemność, zwłaszcza, jeśli między nim i jego przewodnikiem jest silna więź oparta na wzajemnym zrozumieniu i zaufaniu. Podstawą sukcesu jest jak zwykle wczesna socjalizacja i pokazanie psu, że posłuszeństwo mu się opłaca. Collie doskonale rozumie, czego się od niego oczekuje, ale czasem lubi się podroczyć. Bywa, że natychmiast wykonuje polecenie, innym razem udaje że go nie słyszy, ale robi to z takim wdziękiem, że opisujący to opiekunowie są tym teatrem ubawieni. Prędzej czy później wykonuje zadanie, lubi jednak pokazać, że ma własne zdanie i zrobił to nie dlatego, że mu kazano, ale dlatego, że sam tak zdecydował. Jakkolwiek tego rodzaju zachowanie nie ma nic wspólnego z dawno już podważoną teorią dominacji, to jednak w pewnym momencie trzeba mu przypomnieć, że czas na dyskusję już się wyczerpał i oczekujemy wykonania zadania. Z reguły posłuszny, dobrze się czuje, kiedy przewodnik jest dla niego autorytetem, otrzymuje jasno sformułowane zadania, a po ich wykonaniu zostaje radośnie pochwalony i nagrodzony. Nie jest psem władczym i nie rwie się do rządzenia, jeśli jednak jego przewodnik sobie nie radzi, czuje się w obowiązku zająć jego miejsce, bo nie wyobraża sobie stada bez sprawnego, zdecydowanego przywódcy.
 

Szata

Owczarek szkocki długowłosy ma bardzo efektowną, długą, gęstą, dwuwarstwową sierść, która wprawdzie powoduje, że wydaje się większy, niż jest w rzeczywistości, ale nie zmienia jego sylwetki. Składa się z bardzo obfitego, szorstkiego w dotyku, prostego włosa okrywowego podszytego solidnym, wełnistym podszerstkiem, tak gęstym, że uniemożliwia zobaczenie skóry. Na szyi oraz przedpiersiu występuje obfity żabot oraz kryza, na tylnej stronie przednich kończyn bogate frędzle, a na udach charakterystyczne dla rasy portki. Ogon bardzo obficie owłosiony. Tylko na głowie, przedniej stronie przednich kończyn oraz na dolnej części tylnych kończyn, sierść jest gładka, krótka i przylegająca. 
 


3 umaszczenia collie: śniady Int.Ch. Brylin FEVER PITCH, tricolor Int.Ch. ROMEO KoToRa
oraz blue merle RYCERZ NIEBIESKI de Lothlorien. Wł. hod. KoTaRa

 

Owczarek szkocki długowłosy występuje w trzech rodzajach umaszczenia:

  • Śniade i śniade z białym:

w odcieniach od jasnozłotego do mahoniowego, także z czarnym nalotem. Barwa kremowa oraz jasno słomkowa są w najwyższym stopniu niepożądane.

  • Trójbarwne (tricolor):

czarne z intensywnym podpalaniem na głowie i nogach. Rdzawy nalot na czerni w najwyższym stopniu niepożądany.

  • Niebieskie marmurkowe (blue merle):

Tło w przewadze srebrzysto niebieskie, w czystym odcieniu, a na nim czarne plamki i łatki. Pożądane intensywne podpalanie, ale jego brak nie stanowi wady. Rozległe czarne łaty, szare tło a także rdzawe naloty na włosie okrywowym lub podszerstku w najwyższym stopniu niepożądane.

Przy umaszczeniu blue merle często występuje błękitna barwa oczu. Nos powinien być zawsze czarny. Nigdy nie należy kojarzyć dwóch osobników merle, ponieważ statystycznie rzecz biorąc, co czwarte szczenię może być dotknięte ślepotą.  

Białe znaczenia
Przy każdym z wyżej wymienionych umaszczeń powinny występować mniej lub bardziej rozległe białe, tzw. "irlandzkie" znaczenia. Szczególnie pożądane są: pełny lub częściowy biały kołnierz, skarpetki oraz biały koniec ogona. Na głowie może występować biała strzałka różnej długości. Maść czysto biała lub z przewagą bieli jest wysoce niepożądana.

Sierść owczarka szkockiego długowłosego wymaga bardzo starannej pielęgnacji, zwłaszcza w okresie linienia. Im bardziej jej jakość odbiega od wzorca, tym trudniejsze jest jej utrzymanie w nienagannym stanie. Przygotowanie psa do wystawy nie jest skomplikowane, wymaga jednak systematyczności, wprawy i doświadczenia.

Więcej na temat pielęgnacji szaty owczarka szkockiego długowłosego i przygotowania psa do wystaw - kliknij tutaj

 

Zdrowie

Owczarki szkockie collie z reguły cieszą się dobrym zdrowiem. Bywają, choć rzadko, obciążone dysplazją stawów biodrowych. Większym problemem są schorzenia genetyczne oczu, takie jak anomalia oczu collie i postępujący zanik siatkówki. Pierwsze z nich udaje się zdiagnozować bardzo wcześnie, już w wieku około sześciu tygodni. Drugie pojawia się znacznie później, nie ma więc możliwości wykrycia go na tyle wcześnie, by obciążone nim zwierzę nie zostało użyte do rozrodu. Ponieważ przekazywane jest drogą dziedziczenia, a są już dostępne testy, które pozwalają ustalić nosicielstwo wadliwego genu, odpowiedzialni hodowcy poddają badaniu wszystkie psy oraz suki używane do rozrodu. Pozwala to na wczesne wykrycie zagrożenia i takie kojarzenie rodziców, by nie dopuścić do dziedziczenia choroby przez potomstwo. 

Warto wiedzieć, że owczarki szkockie są szczególnie wrażliwe na niektóre leki, np. stosowany w leczeniu nużycy Ivomec, który stanowi dla nich śmiertelne zagrożenie. Niebezpieczna dla psów tej rasy jest również używana w profilaktyce przeciw pasożytom wewnętrznym Invermektyna, niektóre antybiotyki a także specyfiki zwyczajowo używane do narkozy. Obecnie można już przeprowadzić testy, które pozwalają uchronić psa przed podaniem mu niebezpiecznego dla niego preparatu. Trzeba o tym pamiętać i na wszelki wypadek zwrócić uwagę personelowi lecznicy, jeśli pies ma być w niej leczony lub poddany narkozie.

Ze względu na to, że niektóre psy tej rasy mają wrażliwy żołądek, trzeba zapewnić im dobre żywienie, a każda zmiana karmy powinna się odbywać stopniowo. Owczarki szkockie długowłose bardzo źle znoszą upał, zdecydowanie wolą zabawy na śniegu niż spacer w piekącym słońcu. Dlatego w lecie na dłuższy spacer trzeba wybrać się albo rano, albo już po zachodzie słońca. W wieku 7-8 lat u niektórych psów można zaobserwować oznaki starzenia. Są mniej aktywne i wolniej podnoszą się z legowiska. Mogą to być pierwsze objawy artrozy, co powinno skłonić właściciela do niezwłocznej wizyty u lekarza weterynarii. Wczesne rozpoczęcie leczenia i wprowadzenie bardziej oszczędnego trybu życia, pozwala przyhamować lub znacznie spowolnić rozwój choroby. Owczarki szkockie dożywają zazwyczaj 10-12 lat a nawet więcej, warto więc zadbać o ich komfort i zdrowie, by móc się nimi jak najdłużej cieszyć.


Ml. Zw. Świata, Int.Ch . Multi Ch. WINSTON Magiczny Szkot
Zw. Europy. Multi Ch CARINA Magiczny Szkot. Wł. hod. Magiczny Szkot


Do kogo pasuje ten pies ?

Owczarek szkocki ma bardzo miłe, łagodne usposobienie. Nadaje się dla każdego, nawet mało doświadczonego właściciela. Jest stworzony do życia w rodzinie, bez problemu dopasowuje się do jej zwyczajów i zajęć. Doskonale wyczuwa nastroje wszystkich domowników, jeśli ktoś jest chory lub smutny, potrafi się wyciszyć, położyć obok i spokojnie poczekać na lepszy moment. Jest jednakowo przywiązany do wszystkich członków rodziny, jeśli jest liczna, chodzi od jednej osoby do drugiej lub wybiera miejsce, w którym może mieć wszystkich na oku i natychmiast reagować na to, co się w domu dzieje. Jest typowym psem pasterskim, który lubi mieć „swoich ludzi” w grupie, na wzór stada. Bardzo źle się czuje w rodzinie, w której każdy żyje własnym życiem i po powrocie do domu zamyka się w swoim pokoju.

Łatwo przystosowuje się do każdych warunków mieszkaniowych, jedyne co się dla niego liczy, to bliskość człowieka. Ideałem jest oczywiście dom na skraju miasta, z którego zamiast na ruchliwą ulicę, będzie mógł wyjść w plener i do woli wybiegać się bez smyczy. Ale może mieszkać również w bloku, pod warunkiem, że jego opiekun zapewni mu długie, urozmaicone spacery. Wracając do domu nasz przyjaciel wniesie na sierści sporo piasku i śmieci i nie odmówi sobie przyjemności obwieszczenia swojej obecności bardzo donośnym szczekaniem. Dlatego od pierwszych dni trzeba go bardzo konsekwentnie wyciszać, zanim nie nabierze zwyczaju oszczekiwania każdego mijającego drzwi sąsiada. Nie najlepiej znosi mocno przegrzane pomieszczenia, czemu trudno się dziwić, zważywszy jego imponujące owłosienie. Osoby, które lubią mieć bardzo ciepło w mieszkaniu a do tego nie mają czasu na dość pracochłonne pielęgnowanie jego szaty, powinny rozważyć kupno collie krótkowłosego. Lepiej znosi wysokie temperatury i jest łatwiejszy do utrzymania w czystości, choć w okresie linienia to jego włos trudniej usunąć z foteli i dywanów.

Collie źle znosi samotność, jeśli będzie musiał przez jakiś czas zostawać sam w domu, trzeba go od początku bardzo konsekwentnie do tego przyzwyczajać. W przeciwnym razie będzie się czuł opuszczony i bardzo nieszczęśliwy. W skrajnym przypadku może nawet przejawiać skłonności destrukcyjne. Dlatego też najlepiej będzie się czuł w rodzinie licznej a do tego wielopokoleniowej, w której zawsze ktoś zostaje w domu.

Jest delikatny i opiekuńczy wobec dzieci, co oczywiście nie zwalnia rodziców z obowiązku ich nauczenia jak postępować z psem, żeby nie zrobić mu krzywdy, zwłaszcza, jeśli jest jeszcze szczeniakiem. Dorosły pies pozwala małym dzieciom na wszystko, pamiętajmy jednak, że pies nie jest zabawką i nie pozwalajmy, żeby go zamęczały. Starsze dzieci mogą go wyprowadzać na spacer bez ryzyka, że wda się w potyczki z innymi psami. Poradzą sobie z nim również na szkoleniu lub w psich sportach. Uczy je to odpowiedzialności, a demonstrując w czasie spacerów co ich podopieczny potrafi, z pewnością wzbudzą uznanie i podziw swoich rówieśników.
 


Ch.Pl. Nicolaysen’s WOODY ALLEN wpatrzony w swojego małego pana. Wł. hod. KoTaRa


Wobec odwiedzających dom nieznajomych jest powściągliwy a czasem nawet nieufny, jeśli we właściwym czasie nie był poprawnie socjalizowany. Nie powinno się tego w żadnym przypadku utożsamiać ze strachem, jest to prawidłowe zachowanie psa stróżującego, który musi ocenić każdego, kto wchodzi do jego domu i zdecydować, czy można mu zaufać. Collie jest doskonałym stróżem, zawsze powiadomi szczekaniem, że ktoś obcy pojawił się pod drzwiami. Gdyby nie zwracając uwagi na te ostrzeżenia intruz próbował wejść do mieszkania, nie zaatakuje go, tylko wpuści, ale za to nie da mu wyjść, dopóki opiekun mu na to nie pozwoli.

Bez problemu dogaduje się ze zwierzętami z którymi się wychował, zarówno psami jak i kotami. Akceptuje również te, które później do nich dołączają i bardzo szybko się z nimi zaprzyjaźnia. W przeciwieństwie do większości psów, które chcą mieć swojego pana na wyłączność i nie lubią się nim dzielić, owczarek szkocki doskonale czuje się w grupie. Chętnie nawiązuje kontakty ze spotykanymi na ulicy psami. Nie wykazuje skłonności do agresji, ale jeśli on sam, lub jego opiekun zostanie przez któregoś z nich zaatakowany, stanie w jego obronie, zdecyduje się na to w ostateczności, po wyczerpaniu wszystkich innych metod odstraszania.
 


Ch.PL. KASHARELL SCOTT Ekwiwalent. Wł. hod. Branlico
 

Z jednej strony collie potrzebuje bardzo dużo czułości i bliskości swojego pana, z drugiej, inspirującej go umysłowo aktywności fizycznej, bez której psu tej rasy trudno się obejść. Podczas wojny zdobył uznanie jako pies sanitarny i przenoszący meldunki, sprawdził się również w prowadzeniu stad owiec. Dziś jest przede wszystkim psem rodzinnym i do towarzystwa, ale mimo, że ponad wszystko ceni bliskość właściciela, nie będzie szczęśliwy spędzając cały dzień na kanapie. Krótkie wyjście dla załatwienia potrzeb fizjologicznych to dla niego za mało. Co najmniej raz dziennie powinien mieć długi atrakcyjny spacer, najlepiej w takim miejscu w którym mógłby się swobodnie wybiegać z innymi psami. Jeśli to możliwe, trzeba go spuścić ze smyczy. W przeciwieństwie do wielu psów, które upajając się swobodą zapominają o właścicielu, collie się nie oddala, bo jego pasterskie powołanie każe mu go pilnować. W wielu miastach są już "psie parki", gdzie psy mogą się wybiegać. Można również wykorzystać jego energię do uprawiania psich sportów, w których sprawdza się znakomicie. Jest to najlepszy sposób na wyładowanie energii i zacieśnienie więzi z przewodnikiem. Owczarek szkocki nadaje się do praktycznie do wszystkiego, zwłaszcza agility. Chętnie się uczy i doskonale współpracuje z przewodnikiem, a ten, kto go szkoli, ma w jego hierarchii niczym niezagrożone pierwsze miejsce. 

Collie jest idealnym psem dla osoby, która lubi mieć psa na wyciągnięcie ręki, przeżyje zakłaczoną kanapę i z tego powodu nie wyeksmituje go do ogrodu lub na legowisko w przedpokoju. Jest to pies, który bez problemu dostosuje się do warunków i trybu życia swojej rodziny, pod warunkiem, że będzie mógł uczestniczyć we wszystkich jej zajęciach, być blisko nich, kochany i doceniany. Nie lubi samotności, nie nadaje się dla osób, które większość czasu spędzają poza domem, a kiedy wreszcie do niego wracają, są zmęczeni i nie mają czasu, by zająć się psem.

 

Zalety i wady

+ przemiły pies do towarzystwa
+ doskonały stróż
+ przywiązany do właścicieli
+ opiekuńczy wobec dzieci
+ przyjazny wobec innych zwierząt
+ inteligentny, szybko się uczy
+ nadaje się do psich sportów

 

- sierść wymaga czasochłonnej pielęgnacji
- wrażliwy na niektóre leki
- bardzo lubi szczekać
- wnosi na sierści sporo śmieci do mieszkania

 

Różnice pomiędzy Collie Smooth a Collie Rough

                                                                           Lucyna Zboralska - hodowla Ko To Ra

  • Pierwszą, najbardziej zauważalną jest oczywiście szata. Collie Smooth ma krótką, twardą sierść i miękki podszerstek. U długowłosego zewnętrzna szata jest długa, szorstka a podszerstek jest miękki i mocny.
  • Następna, duża różnica to temperament. Collie Smooth w całości uzewnętrznia swoje uczucia i jest nastawiony na „Kocham cały świat!”. Collie Rough ma zwykle odrobinę rezerwy, jest spokojniejszy, zrównoważony, dlatego krótkowłosy w stosunku do niego wygląda na zawsze uśmiechniętego, żartobliwego.
  • Gdy przychodzą do domu to Collie Rough będzie poruszał ogonem, przywita się ze wszystkimi i w końcu położy się przy czyichś nogach. Collie Smooth zaś będzie poruszał się całym ciałem, skakał i rozdawał całusy, a później będzie bawił się czyimiś stopami.
  • Collie Krótkowłose są szybsze i często bardziej zwinne, zaś Collie Długowłosy jest psem bardziej myślącym.    

Podsmowując: Collie Smooth - działa, zaś Collie Rough - myśli. 


Ciekawostki

 

W 1943 roku na podstawie powieści Erica Knighta, nakręcono film, który wyświetlany był w wielu krajach, a po wojnie również w Polsce, pod tytułem „Lessie, wróć”. Tytułowy bohater tej opowieści, długowłosy owczarek collie, oczarował wszystkich i na wiele lat zawładnął sercami widzów na całym świecie. Film spowodował, że dosłownie z dnia na dzień psy tej rasy stały się modne, a co za tym idzie, niezwykle popularne. Dziś niestety spotyka się je raczej rzadko, a szkoda, bo są piękne, mądre i zasługują na większe zainteresowanie.

Nie tak dawno miłośnicy collie mieli możliwość zweryfikowania zachwytów nad ich inteligencją, wiernością i oddaniem. Na łamach czasopism we wszystkich możliwych językach, rozpisywano się o prawdziwej tym razem historii owczarka szkockiego, który przeszedł ponad tysiąc kilometrów, żeby odnaleźć swoich właścicieli, którzy zgubili go podczas wakacji. Już stracili nadzieję, że go kiedykolwiek zobaczą, kiedy któregoś dnia wymizerowany, zmęczony, ale bardzo szczęśliwy, zameldował się przed ich domem.

Białe umaszczenie owczarka szkockiego

Biel jest obecna we wszystkich umaszczeniach owczarków collie. Kiedyś było jej dużo więcej, z czasem została ograniczona do miejsc wyraźnie wskazanych we wzorcu rasy. Natomiast biel jako barwa dominująca, przez żaden kraj należący do FCI, w tym również Polskę, nie jest akceptowana. Tymczasem w Stanach Zjednoczonych białe owczarki szkockie są przez American Kennel Club uznane, z dużym sukcesem hodowane i można je podziwiać na wystawach kynologicznych. 
 
Biały owczarek szkocki może powstać ze skojarzenia :
  • dwóch psów będących nosicielami, według jednych genu białego według innych genu skrajnej łaciatości. Taki pies ma zazwyczaj głowę w kolorze śniadym, tricolor lub merle (Color Headed White) oraz biały tułów, czasem tylko z niewielkimi plamkami i co najważniejsze jest całkowicie zdrowy. Generalnie im pies ma więcej białego w swoim umaszczeniu tym większa szansa na nosicielstwo tego genu
  • dwóch psów merle - tzw. podwójne merle. Powstają psy prawie całkowicie białe, o niebieskich oczach (a czasem są ich pozbawione) Takie kojarzenie oprócz białego umaszczenia może nieść albinizm, ślepotę, głuchotę i inne choroby genetyczne 
Mając na uwadze zdrowie psów ich hodowla powinna się opierać na krzyżowaniu nosicieli białego koloru a nie psów o umaszczeniu merle, Biały collie z głową śniadą lub tricolor będzie zawsze zdrowy, (to znaczy, nie ma chorób genetycznych związanych z kolorem), ten ze znaczeniami blue merle może je mieć, ale nie musi. 
Piękny, ale niestety głuchy biały owczarek szkocki po rodzicach blue merle

Jak znaleźć dobra hodowlę ?

  • Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 156 /22.11.2012/GB
OWCZAREK SZKOCKI DŁUGOWŁOSY (Collie Rough)

Wersja polska 24.11.2012
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 08.10.2012
Użytkowość: Pies owczarski.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 - Psy pasterskie.
Próby pracy nie wymagane.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Owczarki szkockie długo i krótkowłose nie różnią się niczym poza długością włosa. Uważa się, że powstały one z psów przywiezionych do Szkocji przez Rzymian i kojarzonych z psami istniejącymi tam już wcześniej. W dzisiejszym swoim kształcie obie rasy powstały dopiero niedawno i wywodzą się od tych samych przodków, choć można dostrzec nieznaczne różnice między poszczególnymi liniami, wyprowadzonymi przez różnych hodowców. Dzisiejszy długowłosy collie jest nieco bardziej wyrafinowana wersją psów owczarskich ze Szkocji, wyselekcjonowaną co najmniej sto lat temu. Także i dzisiaj wiele psów tej rasy może pracować, co świadczy o tym, że przy całej swej urodzie i wyrafinowaniu długowłosy collie pozostaje psem pracującym.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies wielkiej urody, pełen godności, harmonijny i doskonale wyważony. Budowa collie wskazuje na aktywność i wytrzymałość tego psa; nie może on być ciężki ani krępy. Ogromne znaczenie ma prawidłowy wyraz, uzyskany przez idealne wyważenie mózgoczaszki i kufy, kształt, wielkość, barwę i osadzenia oczu, oraz osadzenie i noszenie uszu.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Przyjazny, bez śladu nerwowości lub agresji. Wspaniały pies do towarzystwa, aktywny i pogodny. Doskonale sprawuje się w towarzystwie dzieci i innych psów.
GŁOWA:
Bardzo ważna w ocenie; musi być proporcjonalna do wielkości psa. Oglądana z przodu i z boku ma kształt tępego klina i czysty obrys. Po bokach głowa zwęża się stopniowo od uszu aż do końca czarnego nosa. Przy oglądaniu z boku górne linie czaszki i kufy są proste, równoległe i jednakowej długości; rozdziela je stop. Punkt środkowy pomiędzy wewnętrznymi kącikami oczu (który jest także punktem środkowym prawidłowego stopu) powinien wypadać dokładnie w połowie długości głowy. Głębokość czaszki od brwi do spodniej krawędzi żuchwy nie może być zbyt duża.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Płaska
Stop: Niewielki, ale wyraźny.
Trzewioczaszka:
Nos: Zawsze czarny.
Kufa: Tępo zakończona, na końcu zaokrąglona, ale nie kanciasta ani nie spiczasta.
Uzębienie: Szczęki mocne, żuchwa subtelnie zarysowana, żeby duże, zgryz nożycowy, to znaczy siekacze żuchwy ustawione tuż za siekaczami szczęki, osadzone pionowo w dziąsłach. Policzki: Kości policzkowe słabo zaznaczone.
Oczy: Bardzo ważna cecha, decydują o prawidłowym, subtelnym wyrazie. Średniej wielkości, nigdy nie bardzo małe, ustawione lekko skośnie, kształtu migdała i ciemne, jedynie u psów maści niebieskiej marmurkowej oczy (jedno, dwa lub częściowo) są często niebieskie lub niebiesko znaczone. Wyraz inteligentny, przy nasłuchiwaniu wyraźnie ożywiony.
Uszy: Małe, osadzone ani zbyt blisko siebie na wierzchołku głowy, ani zbyt szeroko. W spoczynku odrzucone do tyłu, przy pobudzeniu nastawione i częściowo załamane - końce uszu (mniej więcej jedna trzecia całej długości) skierowane do przodu i naturalnie opadające poniżej krawędzi załamania.
SZYJA:
Umięśniona, mocna, dobrej długości, wyraźnie łukowato wysklepiona.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Łopatka: ustawiona skośnie, tworzy dobry kąt z ramieniem.
Łokcie: Nie wykręcone ani do wewnątrz ani na zewnątrz.
Przedramię: Kończyny proste i dobrze umięśnione, kościec umiarkowanie mocny, na przekroju kości okrągłe.
Łapy: Owalne, z mocnymi opuszkami. Palce zwarte i wysklepione.
Kończyny tylne:
Udo: Dobrze umięśnione.
Staw kolanowy: Dobrze kątowany.
Staw skokowy: Niski, mocny.
Łapy: Owalne, z mocnymi opuszkami.
Palce zwarte i wysklepione. Tylne łapy trochę mniej wysklepione od przednich.
TUŁÓW:
Długość nieco większa od wysokości w kłębie, grzbiet mocny, lędźwie lekko wysklepione, żebra dobrze wysklepione, klatka piersiowa głęboka, dość szeroka za łopatkami.
OGON:
Długi, zakończeniem kostnym sięga przynajmniej stawu skokowego. W spokoju noszony nisko, z końcem lekko zawiniętym do góry. Przy pobudzeniu może być wzniesiony, ale nigdy powyżej grzbietu.
CHODY:
Ruch bardzo charakterystyczny. Dobrze zbudowany pies nigdy nie ma luźnych łokci, ale przednie łapy są w ruchu wyraźnie zbieżne. Wysokie podnoszenie przednich kończyn, krzyżowanie lub tocząca akcja przodu są w najwyższym stopniu niepożądane. Akcja tyłu swobodna, dynamiczna, dająca mocny napęd, śródstopia, oglądane z tyłu, poruszają się równolegle i niezbyt wąsko. Pożądany dość długi wykrok, a ruch powinien być lekki i nie zdradzać wysiłku.
SZATA:
Sierść: Bardzo gęsta, nie zmienia linii sylwetki. Włos okrywowy prosty i szorstki w dotyku, podszerstek miękki i tak gęsty, że nie sposób zobaczyć skóry. Obfita grzywa i kołnierz, włos na głowie krótki i gładki, tak samo na końcach uszu, które u podstawy są owłosione mocniej. Na przednich nogach wyraźne frędzle, na tylnych obfite portki, ale poniżej stawu skokowego włos krótki i gładki. Obficie owłosiony ogon.
Maść: Śniada, śniada z białym, trójbarwna (trikolor) i niebieska marmurkowa (blue merle).
Śniada:
Rozmaite odcienie od jasnozłotego do mahoniowego, także z czarnym nalotem.
Barwa kremowa i jasnosłomkowa w najwyższym stopniu niepożądane.
Trójbarwna:
Czarne z intensywnym podpalaniem na głowie i nogach. Rdzawy nalot na czerni w najwyższym stopniu niepożądany.
Niebieska marmurkowa:
Tło w przewadze srebrzystoniebieskie, w czystym odcieniu, na nim czarne plamki i łatki. Pożądane intensywne podpalanie, ale jego brak nie stanowi wady. Rozległe czarne łaty, szare tło czy rdzawe naloty na włosie okrywowym lub podszerstku w najwyższym stopniu niepożądane.
Białe znaczenia:
Przy każdym z tych umaszczeń powinny występować mniej lub bardziej rozległe białe znaczenia. Szczególnie pożądane są: pełny lub częściowy biały kołnierz, skarpetki i biały koniec ogona. Na głowie występować może biała strzałka różnej długości. Maść czysto biała lub z przewagą bieli jest wysoce niepożądana.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie 56-61 cm dla psa, 51-56 cm dla suki.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był przeznaczony.
WADY DYSKFALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym. Ostatnie zmiany zostały zaznaczone tłustym drukiem.

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/156.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.