Choroby psów » Choroby zakaźne

Leptospiroza


Leptospiroza po raz pierwszy została opisana w 1886 roku przez Artura Weila, który wprawdzie stwierdził występowanie kilku odmian choroby, ale nie wskazał jej przyczyny. Od jego nazwiska nazwana została syndromem Weila. Zwana jest również chorobą sztuttgardzką, ponieważ po raz pierwszy pojawiła się w tym mieście w 1898 roku, po wystawie psów rasowych. Upłynęło jednak aż 25 lat, zanim udało się stwierdzić, że wywołują ją leptospiry, bakterie o charakterystycznym spiralnym kształcie. Stwierdzono również, że istnieją ich różne rodzaje, które mogą wywoływać różne odmiany tej ciężkiej choroby: Icterohaemorrhagiae, Canicola, Pomona, Grippotyphosa i Bratislava.
 
Sposób zarażenia:

Leptospiroza jest choroba zakaźną. Głównym nosicielem zarazków są myszy i szczury, które jednak same na nią nie zapadają. Choruje na nią również bydło, konie, owce, dzikie zwierzęta, ale najczęściej występuje u psów. Jest również groźna dla ludzi, dlatego też w czasie pielęgnacji chorego zwierzęcia należy zachować odpowiednie środki ostrożności.

Leptospira interrogans

Leptospiry wydalane są z moczem chorych zwierząt i to za jego pośrednictwem są przenoszone na osobniki zdrowe. Najbardziej narażone są psy młode, o obniżonej odporności oraz te, które nie zostały zaszczepione. Zarażenie następuje przy pogryzieniu lub podczas zlizywania moczu chorego zwierzęcia z trawy, a takze wskutek wypicia wody z zainfekowanej kałuży. Istotne jest pozostawanie moczu w postaci płynnej. To powoduje, że doskonałym siedliskiem leptospiry, stwarzającym im najbardziej sprzyjające warunki przetrwania są pobocza rzek i błotniste tereny w zagłębieniach terenu. Udowodniony został związek zachorowań na leptospirozę z ilością opadów. W klimacie umiarkowanym występuje sezonowo w okresie deszczowym, natomiast w tropiku przez cały rok. Istnieje również możliwość przeniesienia choroby za pośrednictwem nasienia lub krwi zakażonych zwierząt. Generalnie rzecz biorąc, najbardziej narażone są psy, które dużo przebywają w terenie, używane do polowania i pilnowania bydła lub owiec.

Leptospira w kanalikach nerkowych

Leptospiroza należy do grupy zoonoz, to znaczy, że również człowiek może się nią zarazić. Szczególnie zagrożone są osoby mające kontakt z krwią lub płynami ustrojowymi zarażonych zwierząt: weterynarze, pracownicy rzeźni, rolnicy, ale także pracownicy kanalizacji i osoby pracujące w pobliżu zbiorników wodnych. Szczególną ostrożność powinni zachować opiekunowie chorych zwierząt. Sam kontakt ze skórą nie jest niebezpieczny, zagrożenie powstaje dopiero, gdy zanieczyszczona woda dostanie się do oczu, błon śluzowych lub ran na skórze.

Objawy i przebieg choroby:

U psów występują trzy odmiany leptospirozy:

  • Postać żółtaczkowa (zwana też wątrobową) przeważnie zaczyna się podwyższeniem temperatury ciała, złym samopoczuciem, osłabieniem i silnymi wymiotami. Po upływie kilku dni temperatura spada do normy, a czasem nawet jest obniżona. Pod koniec pierwszego tygodnia od zarażenia na skutek ciężkiego uszkodzenia wątroby pojawia się żółtaczka. Możemy zobaczyć zażółcenie błon śluzowych na wewnętrznej stronie fafli oraz powiek. Zmienia się barwa moczu ze słomkowej na ciemnobrązową. Do tego dołącza się krwawa biegunka, która szybko powoduje utratę sił, odwodnienie i wyniszczenie organizmu. Postać wątrobowa występuje rzadko, jej przebieg jest bardzo ciężki i prowadzi na ogół do śmierci zwierzęcia.
     
  • Postać nerkowa charakteryzuje się tym, że leptospiry umiejscawiają się w nerkach, powodują zmiany zapalne oraz martwicę kanalików nerkowych, doprowadzając najczęściej do ich niewydolności i co za tym idzie zatrucia organizmu produktami przemiany materii. Choroba zaczyna się podobnie jak w postaci wątrobowej, podwyższoną temperaturą. Potem pojawiają się silne wymioty, częstomocz oraz biegunka, często z zawartością krwi. Pies ma wzmożone pragnienie, a z jego jamy ustnej wydobywa się charakterystyczny, ostry zapach moczu. Z powodu bólu nerek pies ma pałąkowato wygięty grzbiet oraz nienaturalny, sztywny chód. Rokowanie w tej postaci leptospirozy nie jest dobre, jeśli uda się psa wyleczyć, może pozostać trwałe, poważne uszkodzenie nerek                                                                                                                
  • Postać posocznicowa nie pozostawia psu żadnych szans. Powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu, pojawiają się duszności, wybroczyny na wargach, zwierzę dosłownie się dusi, bardzo cierpi i w przeciągu kilku godzin następuje zgon.

Leptospiroza jest chorobą groźną, często śmiertelną, występuje w trzech postaciach: ostrej, podostrej i przewlekłej. Przebieg choroby zależy w dużej mierze od wieku zwierzęcia, najciężej przechodzą ją szczenięta. Wziąwszy pod uwagę fakt, że do głównych jej objawów należą wymioty, biegunka i brak apetytu, szybko pojawia się duże wycieńczenie i odwodnienie organizmu. W tej sytuacji zwierzęta silniejsze i dobrze odżywione bronią się lepiej.

Leczenie:

Najważniejsze jest postawienie diagnozy, co w początkowym etapie choroby nie jest łatwe, ponieważ wiele chorób zakaźnych zaczyna się podobnie. Bardzo ważne jest ustalenie czy pies miał kontakt z terenami podmokłymi (polowania) lub ze zbiornikami wodnymi, w pobliżu których przebywają zwierzęta hodowlane.

W postawieniu diagnozy najbardziej miarodajne są testy serologiczne, dzięki nim w krwi chorego psa można wykryć wytworzone przez jego organizm przeciwciała. Fakt, że pies był przed zachorowaniem szczepiony może niestety utrudnić interpretację testu, bo na skutek szczepienia również powstaja przeciwciała. Bakterie leptospiry można wykryć w krwi chorego zwierzęcia w ciągu pierwszych 7-10 dni od wystapienia pierwszych objawów choroby, po tym czasie pojawiają sie w nerkach. W tej sytuacji pomocne, choć mniej dokładne, mogą być testy oparte na badaniu moczu.

Podstawą sukcesu w walce z leptospirozą jest jak najwcześniejsze jej zdiagnozowanie i niezwłoczne rozpoczęcie leczenia, które przebiega zazwyczaj wielotorowo :
  • Zwalczanie bakterii powodujacej leptospirozę przy pomocy odpowiedniej kombinacji antybiotyków,
  • Leczenie i usprawnienie pracy tych narządów (watroba, nerki), które na sutek zakażenia zostały uszkodzone
  • Działania zmierzające do wzmocnienia organizmu i jego sił obronnych osłabionych chorobą.

Podczas leczenia wszystkie osoby stykające się z psem powinny rygorystycznie przestrzegać higieny: myć ręce po każdym kontakcie z chorym psem oraz myć i dezynfekować miejsca zabrudzone jego moczem.

Zapobieganie:

Aby uchronić psa przed zachorowaniem na leptospirozę trzeba zwracać szczególną uwagę na to, by pies nie kąpał się w jeziorach i stawach, obok których są hodowane i wypasane zwierzęta hodowlane. Oczywiście najbardziej skuteczną metodą zapobiegania leptospirozie jest szczepienie. Powinno się szczepić wszystkie psy, nawet te, które żyją w mieście, bo przecież one też za pośrednictwem myszy lub szczurów mogą mieć kontakt z bakterią. Na początku pies powinien zostać zaszczepiony dwukrotnie w odstępie miesiąca, a następnie raz w roku.



Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.