Pielęgnacja psów w starszym wieku

Są psy, które do późnych lat zachowują piękne owłosienie, u innych z wiekiem sierść staje się słabsza, a im jest dłuższa tym bardziej jest to widoczne. Jej pielęgnacja zaczyna być dla psa męcząca, stąd też wielu staruszkom należącym do ras bardzo bogato owłosionych w starszym wieku skraca się włos, bo tak jest wygodniej i dla psa i dla jego właściciela.  

Dotyczy to również psów wystawowych, na których pielęgnację właściciele poświęcali wiele godzin. Utrzymywanie psa długowłosego w wystawowej kondycji wymaga bardzo czasochłonnej pielęgnacji, jest więc niemal regułą, że po zdobyciu wszystkich wymarzonych tytułów właściciel rezygnuje z zawijania papilotów, skraca sierść i pozwala psu na zabronione dotąd szaleństwa. W sposobie pielęgnacji niewiele się jednak zmienia. Przez całe życie pies wymaga określonych zabiegów, dostosowanych do rodzaju owłosienia z tym, że z biegiem czasu bardziej służą one utrzymaniu czystości niż podkreśleniu urody. W wystawowej kondycji dłużej utrzymuje się zazwyczaj psy bardzo utytułowane, wystawiane jeszcze w klasie weteranów, żeby właściciele potomstwa mogli zobaczyć słynnego przodka. Pokazywane na ringach weteranów psy są często tak utrzymane i w takiej kondycji, że trudno je odróżnić od tych w sile wieku. Ich właścicielom należy się za to wielkie uznanie.

Z biegiem lat sierść się często przerzedza, pies szybciej się męczy, staje się mniej odporny na stres i przeziębienie. Dlatego też sposób pielęgnacji należy dostosować do wieku, choć nie ma żadnego powodu, by starszy pies nie był zadbany i wypielęgnowany. Nie ma uniwersalnej recepty jak to robić, bo każda sierść jest inna. Trzeba znaleźć taką formułę, żeby sierść wyglądała estetycznie, ale jej utrzymanie w porządku było jak najmniej meczące.

Stan skóry i sierści jest miernikiem zdrowia. Z wiekiem pojawiają się różne dolegliwości, skóra robi się cieńsza, bardziej wysuszona i mniej elastyczna. Włos staje się suchy, łamliwy. Do tego dołączają się negatywne skutki związanych z wiekiem przemian hormonalnych. Sa to zmiany nieodwracalne, choć właściwa pielęgnacja może ten proces opóźnić.

Bywa, że pies w podeszłym wieku trudniej znosi zabiegi pielęgnacyjne. Trzeba go oczywiście kąpać tak jak do tej pory, tyle, że trochę rzadziej i z zachowaniem dodatkowych środków ostrożności, żeby się nie przeziębił i nie rozchorował. Do kąpieli najlepiej stosować szampon i balsam regenerujący, bo najlepiej odżywia i uelastycznia skórę. Dwukrotne mycie a potem nałożenie odżywki zajmuje tyle czasu, że dla niektórych psów może to być zbyt męczące. Można wówczas użyć preparatu 2 w 1, co bardzo skraca czas kąpieli, bo jest tylko jedno mycie i jedno płukanie.

Problem zaczyna się wtedy, kiedy z powodu różnego rodzaju dolegliwości nie można psa wykąpać, a stosowane do tej pory zabiegi pielęgnacyjne, takie jak trymowanie czy rozczesywanie znosi coraz większym trudem. Wtedy najlepiej skrócić sierść tak, żeby można było jej pielęgnację ograniczyć do minimum i żeby była dla psa możliwie najmniej męcząca. Sierść można utrzymać w czystości przy pomocy lotionu, jest to bardzo wygodne, zabiera kilka minut i zupełnie nie meczy psa. Więcej na ten temat w zakładce Czyszczenie sierści na sucho.

Trzeba uważać, żeby ze skracaniem sierści nie przesadzić, bo okrywa włosowa może przestać spełniać swoją rolę:

• w lecie będzie zbyt rzadka by ochronić skórę przed poparzeniem słonecznym,
• w zimie nie zapewni utrzymania bilansu cieplnego i pies może marznąć.

Długość sierści powinna być taka, żeby przy minimalnej pielęgnacji pies wyglądał schludnie i było mu ciepło. Oczywiście od momentu, kiedy jego własne owłosienie nie spełnia już swojego zadania, pies staruszek powinien dostać odpowiednie ubranko nawet, jeśli do tej pory nigdy go nie nosił.


Jeśli pies mimo podeszłego wieku jest w dobrej kondycji, nie ma powodu, by rezygnować ze spaceru, czy biegania po ogrodzie za piłką. Ale to on sam musi regulować intensywność wysiłku. Trzeba go tylko uważnie go obserwować i pozwolić mu na odpoczynek, kiedy zauważymy, że się męczy. W czasie pielęgnacji sierści trzeba systematycznie sprawdzać, czy na skórze nie pojawiają się jakieś zgrubienia lub guzki bo choć są to najczęściej zmiany łagodne, lepiej ich nie lekceważyć. Z tego też względu wskazana jest bardzo duża ostrożność w operowaniu maszynką do strzyżenia lub nożyczkami, żeby psa nie skaleczyć.

Radzimy:

Nie rezygnujmy z utrzymania podstawowej higieny:

• przy osłabionym organizmie trzeba dbać o stan uzębienia, rozchwiane zęby lepiej usunąć, podobnie jak kamień nazębny, który jest siedliskiem bakterii i wylęgarnią chorób. Więcej na ten temat w zakładce Pielęgnacja zębów.
• częściej należy sprawdzać długość pazurów, bo starsze psy mniej biegają i nie są w stanie ścierać ich w sposób naturalny - więcej o pielęgnacji pazurów w zakładce  Pielęgnacja pazurów i łap.

Dbajmy o właściwą dietę

Psy w starszym wieku wymagają odpowiedniej diety dla uzupełnienia niedoboru składników niezbędnych dla utrzymania dobrej formy. Specjalna karma dla seniorów zawiera wszystkie składniki, których w starzejącym się organizmie może brakować - więcej na ten temat piszemy w zakładce  Karmienie psów w starszym wieku.

I jeszcze jedna ważna sprawa. Nie przekarmiajmy staruszków, bo jest to dla nich bardzo szkodliwe: zbędne kilogramy obciążają bardzo już nadwyrężone stawy, pogarszają krążenie, upośledzają pracę serca i innych narządów wewnętrznych. Nadwaga skraca psu życie.