Choroby psów » Choroby zakaźne
Nosówka - maladie de Caree
Nosówka jest jedną z najgroźniejszych i najczęściej występujących chorób zakaźnych. Wirus nosówki psów został odkryty w 1905 roku przez francuskiego lekarza weterynarii Henri Carré, który po raz pierwszy bardzo dokładnie opisał przypadek tej choroby. Mimo, że w 1950 roku opracowano odpowiednią szczepionkę, do dziś każdego roku odnotowuje się liczne zachorowania, przy czym najwięcej zapada na nosówkę psów młodych, przed ukończeniem piątego miesiąca życia. Niestety w tym przedziale wiekowym śmiertelność jest największa.
- szczenięta między 3 a 6 miesiącem życia
- psy, które nie zostały zaszczepione
- psy w starszym wieku, z osłabioną odpornością
Sposób zarażenia
Najkorzystniejszym środowiskiem dla rozwoju wirusa jest organizm psa, przy czym najwięcej jest go w wydzielinie z nosa, w workach spojówkowych, w ślinie oraz w moczu. Do zarażenia wirusem nosówki dochodzi przeważnie w drodze bezpośredniego kontaktu zwierząt chorych ze zdrowymi, drogą kropelkową lub też pokarmową, a także przez obwąchiwanie lub wylizywanie. Po dostaniu się do organizmu psa przez nabłonek układu oddechowego, zarazek przenika do układu limfatycznego. Wirus najpierw namnaża się w migdałkach, między 8 i 9 dniem od początku infekcji poprzez węzły chłonne rozprzestrzenia się po całym organizmie i w zależności od typu nosówki atakuje jeden z układów: oddechowy, pokarmowy lub nerwowy.Niestety nawet ten pies, który nie wychodzi z domu nie jest bezpieczny, ponieważ możliwe jest zakażenie drogą pośrednią, zarazki można bardzo łatwo przynieść do domu na butach, rękach lub na ubraniu. Nosówka jest bardzo zaraźliwa, co jakiś czas to tu, to tam, pojawiają się liczne zachorowania mające charakter epidemii. Stopień śmiertelności jest bardzo wysoki, ocenia się, że przeżywa nie więcej niż połowa zarażonych zwierząt, przy czym część z nich do końca życia zmaga się z bardzo ciężkimi następstwami tej choroby. Dla ludzi wirus nosówki nie stanowi zagrożenia.
Objawy i przebieg choroby
Okres inkubacji trwa około 3-7 dni, potem pojawia się wysoka gorączka, wyciek z oczu i z nosa, pies staje się osowiały, traci apetyt, czasem dołącza się kaszel, biegunka i wymioty. W następnych dniach temperatura ciała spada i wraca do normy, by za kilka dni znowu się podnieść. Wirus nosówki przenosi się błyskawicznie wraz z płynami ustrojowymi i dociera do różnych organów układu oddechowego, pokarmowego i nerwowego. Rodzaj i nasilenie tych objawów oraz przebieg choroby zależy od postaci nosówki, z jaką mamy do czynienia, czyli od tego, jaki narząd w pierwszym rzędzie zostanie zaatakowany. Zgodnie z tym rozróżniamy postać nieżytową (oddechową, jelitową, oczną i skórną) oraz nerwową.-
Nosówka nieżytowa
Nosówka nieżytowa może mieć różne postacie:
- Postać oddechowa (inaczej płucna). Spośród wszystkich postaci nosówki występuje zdecydowanie najczęściej. Na początku pojawia się obfity wyciek z nosa, który utrudnia psu oddychanie. W następnej kolejności dołącza się zapalenie krtani, potem zapalenie oskrzeli i wreszcie odoskrzelowe zapalenie płuc. Stan psa gwałtownie się pogarsza, temperatura dochodzi często do 40° C. Pojawia się katar, kaszel, powiększenie podżuchwowych węzłów chłonnych, Pies ma trudności z połykaniem i wreszcie z oddychaniem, co najczęściej skutkuje niewydolnością krążenia.
- Postać jelitowa (lub pokarmowa). Po około 7-10 dniach do wszystkich wymienionych wyżej objawów nosówki dołączają się problemy z układem pokarmowym. Pojawia się biegunka, wymioty, wychudzenie i odwodnienie organizmu. Teraz już oprócz oddechowej, mamy jeszcze jelitową postać nosówki. Do zapalenia gardła i migdałków dochodzi nieżyt żołądka oraz jelit. Pies wymiotuje, ma biegunkę, kał jest cuchnący z dużą ilością śluzu, często z domieszką krwi. Na skutek utraty płynów i braku pragnienia szybko dochodzi do odwodnienia i wyniszczenia organizmu.
- Postać oczna. Objawem postaci ocznej, która może się rozwijać równolegle z innymi postaciami nosówki jest zapalenie, owrzodzenie lub nawet perforacja rogówki. Przeważnie pojawia się łzawienie, światłowstręt, czasem zapalenie tęczówki a także prowadzące do nagłej ślepoty zapalenie nerwu wzrokowego.
- Postać skórna. W tej postaci nosówki na wewnętrznej stronie uszu oraz na udach i brzuchu pojawiają się zaczerwienienia, podrażnienia oraz krostki lub pęcherzyki. Najpóźniej pojawiającą się odmianą postaci skórnej jest choroba twardej łapy. Skóra na lusterku nosa i opuszkach łap twardnieje, staje się szorstka i spękana. Ta postać nosówki występuje często równolegle z objawami neurologicznymi.
-
Nosówka nerwowa
Jeśli układ odpornościowy nie zadziała, około 1 do 2 tygodni po wystąpieniu pierwszych objawów choroba przejdzie w postać nerwową. Nie oznacza to, że nosówka zawsze zaczyna się od postaci nieżytowej a dopiero potem pojawia się postać nerwowa. Może ona również występować samodzielnie. Objawia się mimowolnymi skurczami mięśni, drżeniem kończyn, porażeniem lub niedowładem różnych części ciała. Czasem występuje kłapanie i drżenie szczęk przypominające żucie oraz ślinotok, który do złudzenia przypomina wściekliznę. Pies ma trudności z chodzeniem, nie trzyma moczu i kału. Pojawiają się zaburzenia neurologiczne polegające na trudności z koordynacją ruchów, różnego rodzaju niedowładach i porażeniach. Pies przewraca się na bok i „pedałuje” nogami. Na skutek wzrostu ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego odczuwa silny ból. Powikłaniem bywa padaczka. Jest to wyjatkowo ciężka, wyniszczająca choroba, która na skutek uszkodzenia centralnego układu nerwowego najczęściej kończy się tragicznie.
Objawem ubocznym jest ciemnienie zębów. Choroba atakuje szkliwo, a w uszkodzonych miejscach zęby nabierają żółtobrązowej barwy.
Leczenie
Przebieg nosówki zależy od rodzaju zarazka, jakim pies został zainfekowany, oraz od jego wieku i kondycji fizycznej. Jest to choroba bardzo ciężka i nieprzewidywalna. Często w momencie, kiedy właściciel nabiera nadziei, że pies wraca do zdrowia, pojawia się następna postać nosówki, a czasem również dodatkowe powikłania i wszystko przybiera nieprzewidziany obrót. Jedno jest pewne, im szybciej pies trafi do lekarza, tym większe są jego szanse na przeżycie. Jeśli właściciel wie, że jego pies zetknął się ze zwierzęciem chorym na nosówkę, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii, bo podanie surowicy przeciw nosówce może zapobiec chorobie. Jest na to bardzo mało czasu, po wystąpieniu pierwszych objawów choroby jest już za późno.
Przebieg choroby może być bardzo różny:
- w najlepszym razie u psów o bardzo sprawnym układzie immunologicznym, po kilku tygodniach intensywnego leczenia pies może wyzdrowieć, a choroba nie pozostawi żadnych trwałych następstw. Zwierzę wraca do zdrowia zachowując długotrwałą odporność na te chorobę.
- w gorszym przypadku na skutek różnorodnych komplikacji mogą pozostać większe lub mniejsze, ale przeważnie nieodwracalne następstwa choroby: drżenie mięśni, epilepsja, nawracające zapalenia płuc, zniszczenie szkliwa zębów
- w najgorszym przypadku po ciężkiej, wyczerpującej chorobie następuje zgon.
Zapobieganie
Weterynaria dysponuje bardzo skuteczną szczepionką przeciw nosówce, gdyby właściciele psów o tym pamiętali, moglibyśmy praktycznie zapomnieć o tej groźnej chorobie. Jeśli suka była szczepiona, to karmione jej mlekiem, szczenięta nabywają odporność na okres od 6 do 12 tygodni. Pierwsze szczepienie wykonuje się zazwyczaj około ósmego tygodnia życia, następne po miesiącu i po trzech miesiącach. Później szczepienie powinno być powtarzane raz na 1 – 2 lata. Trzeba pamiętać, że pies nabywa odporność dopiero po wykonaniu całego cyklu szczepień.
Wziąwszy pod uwagę fakt, że głównym źródłem wirusa jest chory pies, jego właściciel powinien zachować się odpowiedzialnie, izolować go od zdrowych zwierząt przez cały okres choroby i aż do trzech tygodni po wyzdrowieniu.
Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!