Objawy starzenia

Pierwszym objawem nadchodzącej starości jest stopniowe zmniejszenie aktywności, pies częściej ucina sobie dłuższe drzemki w ciągu dnia, za to gorzej sypia w nocy, jest spokojniejszy, na spacerze częściej spaceruje niż biega. Rzadziej prowokuje do zabawy i szybciej się męczy. Mniejsza ilość ruchu powoduje zmniejszenie masy mięśniowej i zmianę potrzeb żywieniowych. Pies, który ma już około 6-8 lat, powinien jeść specjalną, łatwostrawną karmę przeznaczoną dla seniorów, w przeciwnym razie zacznie nadmiernie przybierać na wadze.


W późniejszym wieku występuje spowolnienie reakcji, pogarsza się wzrok i słuch. Bez trudu spostrzeżemy, że pies gorzej widzi, bo mniej pewnie porusza się w nieznanym terenie, nie rozpoznaje nas z daleka a jeśli ma duży temperament zdarza mu się nie wyhamować przed jakąś przeszkodą, której w porę nie zdążył zobaczyć. Osłabienie słuchu postępuje powoli, zauważymy je łatwo, bo pies nie reaguje na wołanie i dopiero, kiedy zawołamy go głośniej, radośnie do nas przybiega. W ulicznym ruchu nasz przyjaciel powinien chodzić na smyczy, trzeba zawsze liczyć się z tym, że nie zobaczy i nie usłyszy nadjeżdżającego samochodu.

Zaawansowana starość zaczyna się wtedy, kiedy pies zaczyna się szybko męczyć i łatwo się zasapuje. Jeśli do tego dołączy się niczym nieuzasadnione powiększenie obrysu brzucha, można przypuszczać, że zaczynają się problemy z sercem i krążeniem. Wizyta w gabinecie weterynaryjnym i podanie odpowiednich leków może bardzo wyczuwalnie polepszyć stan jego zdrowia i poprawić mu komfort życia. Mogą pojawić się także problemy z wstawaniem i poruszaniem się, dlatego trzeba zadbać, żeby pies miał odpowiednie legowisko, nie leżał na zimnej posadzce a w deszczowy lub mroźny dzień, nosił odpowiednie ubranko i krócej był na spacerze.


Od starości uciec się nie da, ale to przecież nie znaczy, że dzieje się coś nadzwyczajnego, nasz przyjaciel wszedł po prostu w następny etap życia, który wymaga od nas więcej opieki i wyrozumiałości.

O tym, że starość może być piękna, można przekonać się oglądając na wystawach kynologicznych psy prezentowane w klasie weteranów. Mając nierzadko kilkanaście lat są w doskonałej kondycji, poruszają się sprężystym krokiem i niczym nie odbiegają od psów wystawianych w klasie młodzieży. Brawa, jakie tym występom towarzyszą, należą się w dużej mierze ich właścicielom. Dbajmy o naszych staruszków tak, jak chcielibyśmy, żeby na starość dbały o nas nasze dzieci.