Rasy psów

Wybierz inną rasę

SZNAUCER OLBRZYM

Pochodzenie


Kiedy w XVIII wieku stada wędrownych szczurów stały się plagą nie do opanowania przez najbardziej nawet waleczne koty, pojawiła się potrzeba znalezienia odważnego psa z zacięciem do polowania, który byłby w stanie sobie z nimi poradzić. Takim psem okazał się niewielki, sprytny pinczer stajenny, który stał się bezpośrednim przodkiem sznaucera średniego. Dla uzyskania szorstkiej sierści krzyżowano go z różnymi psami, wśród których wymienia się doga, nowofundlanda, szorstkowłose teriery, czarnego pudla i szpica wilczego. Droga od pinczera stajennego do sznaucera była długa, pierwsze wiarygodne dokumenty na temat powstania rasy pochodzą dopiero z XIX wieku.
 

Przełomowym momentem w historii sznaucera był 1836 rok, kiedy to dr Ludwik Reichenbach dokonał podziału pinczerów na gładkowłose i szorstkowłose, zwane później sznaucerami. W 1870 roku po raz pierwszy pinczery szorstkowłose pojawiły się na wystawie kynologicznej na odrębnym ringu, a zwycięzca tej wystawy miał na imię „Schnauzer”. Nie jest wykluczone, że to od jego imienia pochodzi nazwa rasy, choć przeciw tej teorii przemawia fakt, że nazwa sznaucer została użyta już w 1842 roku przez historyka Jeremiasa Gotthelfa.

W 1895 roku, w Kolonii powstał klub hodowców pinczera - sznaucera, który rozpoczął prace nad planowym doborem hodowlanym, mającym na celu utrwalenie tego podziału. Nieuniknionym następstwem był rozpad klubu: w 1907 roku powstał „Bavarian Schnauzer Klub” odłączając się definitywnie od klubu pinczera krótkowłosego. Przyjęcie nowej nazwy dla pinczera szorstkowłosego miało jeszcze tę odrębność podkreślić. Nieco później przyszedł czas na następny podział, tym razem według wielkości. Obok istniejących już sznaucerów, zwanych potem średnimi lub standardowymi, w roku 1900 pojawiły się sznaucery miniaturowe, a w 1907 roku, jako ostatnie, sznaucery olbrzymy.
 
Sznaucer olbrzym powstał z niewyjaśnionych do dziś krzyżówek. Historycy rasy wymieniają oprócz sznaucera średniego, bouviery, airedale terriery, duże pudle, dogi, nowofundlandy, owczarki kaukaskie i wiele innych. Obecność tych ras wśród jego przodków tłumaczy odmienność charakteru olbrzyma, który jest znacznie bardziej zrównoważony i spokojniejszy niż sznaucery średnie i miniaturowe. Na wystawie kynologicznej sznaucer olbrzym pojawił się po raz pierwszy w 1909 roku w Monachium. Stawka trzydziestu rosłych olbrzymów jaka pokazała się na ringu, zrobiła prawdziwa furorę i zyskała tej rasie wielu entuzjastów. Być może wtedy zaczto go nazywać brodaczem monachijskim.
 
W Polsce hodowla sznaucerów wszystkich odmian znajduje się na bardzo wysokim poziomie. W ostatnich dwóch dekadach nastpiła prawdziwa rewolucja. Obecnie nasze czołowe sznaucery z powodzeniem konkurują z psami z najlepszych nie tylko europejskich, ale również światowych hodowli, o czym najdobitniej świadczą ich sukcesy wystawowe: coraz liczniejsze tytuły międzynarodowych championów piękności, zwycięzców Europy i świata.
 

Wygląd

Sznaucer olbrzym jest psem o niezwykle eleganckiej, harmonijnej budowie i wpisującej się w kwadrat sylwetce co oznacza, że wysokość psa w kłębie jest praktycznie równa długości tułowia. Ma krótki, dobrze związany, lekko opadający grzbiet, wyraźnie zaznaczony kłąb, głęboką, pojemną klatkę piersiową, krótkie i mocne lędźwie oraz wysoko osadzony, sierpowaty lub szablasty ogon. Dolna linia z nieznacznie podciągniętą słabizną. Kończyny przednie proste, łokcie nieodstające. Kończyny tylne widziane z tyłu proste, widziane z boku - głęboko kątowane. Śródstopie pionowe do podłoża. Łapy tylne nieco większe od przednich, palce zwarte i wysklepione, pazury czarne.

Głowa proporcjonalna do wielkości psa, długa, dość wąska z wyraźnie zaznaczonym stopem, przylegającymi wargami i wyrazistym czarnym nosem. Bez zmarszczek. Długość głowy, mierzona od czubka nosa do guza potylicznego, powinna być równa połowie długości grzbietu, mierzonej od kłębu do nasady ogona. Kufa w kształcie tępego klina. Oczy niezbyt duże, ciemne, owalne. Uszy wysoko osadzone, w kształcie litery V, u nasady stojące, dalej wpół załamane na tej samej wysokości, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki, skierowane do przodu, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków. Szczęki mocne, uzębienie kompletne, zgryz nożycowy. Szyja sucha, bez fałd, szlachetnie wygięta, pięknie eksponująca charakterystyczną dla tej rasy głowę.

Wszystkie trzy rodzaje sznaucerów mają identyczną budowę anatomiczną. Jeśli za standard przyjąć sznaucera średniego, sznaucer olbrzym powinien być jego powiększoną kopią, natomiast sznaucer miniaturowy możliwie najwierniejszym pomniejszeniem, bez jakichkolwiek oznak karłowatości.

Wysokość w kłębie: według wzorca psy i suki 60-70 cm,
w rzeczywistości najczęściej suki są mniejsze 60-64 cm.
Masa ciała: 35-47 kg
 
 
Int.Ch.Multi.Ch.Vice Zw.Świata 2015 NORTON Nergal

Charakter, usposobienie

Sznaucer olbrzym ma wspaniały charakter, po swoich przodkach odziedziczył to, co najlepsze: dobroduszność i opiekuńczość nowofundlanda, ciętość pudla, odwagę i bojowość doga oraz temperament teriera. W efekcie cechuje go pewność siebie, odwaga i rozważna bojowość połączona z łagodnością i opiekuńczością. Jest bardzo przyjaźnie nastawiony do ludzi, na spacerze nie wykazuje agresji, nikogo nie zaczepia, bez problemu daje się pogłaskać przypadkowo spotkanej osobie, z którą jego pan zamienił kilka zdań.

Podobnie reaguje na spotykane na spacerze małe psy, które traktuje z pobłażliwością, nawet wtedy, kiedy go zaczepiają. Zdarzyło się, że mój olbrzym został „zaatakowany” przez yorka, który wczepił mu się zębami w sierść, potraktował to ze stoickim spokojem i tylko delikatnie, jak natrętną muchę, usiłował go strząsnąć ze swojej nogi. Właścicielka yorka wyśmiała obrończe zdolności mojego olbrzyma - jest to niestety często spotykane nieporozumienie, do wielu osób nie dociera, że pies obrończy nie atakuje tylko broni, a potężny sznaucer musiałby być psychicznie niezrównoważony, żeby potraktował to maleństwo jako zagrożenie i zrobił mu krzywdę.

Sznaucer potrafi bardzo skutecznie walczyć, ale fatyguje się dopiero wtedy, kiedy uzna, że nie ma innego wyjścia. Nigdy nie robi tego dla przyjemności, bo to nie jest agresor, tylko fantastyczny, zrównoważony pies i prawdziwy obrońca. Jedynie człowiek bezmyślnym zaostrzaniem i złym traktowaniem może doprowadzić do tego, że stanie się niebezpieczny.

Sznaucer akceptuje duże psy, ale pod warunkiem, że nie wchodzą mu w drogę. Sam innych psów nie zaczepia, natomiast jeśli zostanie zaczepiony i w atakującym zobaczy równego sobie przeciwnika, będzie walczył i takiemu psu nie da już taryfy ulgowej. Dobrze wyszkolony nigdy bez powodu nie atakuje, przystępuje do akcji tylko wtedy, kiedy zostanie sprowokowany. Nawet wtedy rzadko od razu przechodzi do czynów, z reguły stopniuje ostrzeżenia, najpierw przyjmuje bojową postawę i warczeniem usiłuje odstraszyć intruza, co robi na tyle przekonująco, że to najczęściej wystarczy. Dopiero jeśli to nie poskutkuje, przystępuje do akcji, którą przerywa w momencie poddania się napastnika. Całe szczęście, bo jego atak to nie są żarty, sznaucer zaciska szczęki z siłą 700 kg!

Olbrzymy są bardzo inteligentne, ma się wrażenie, że czerpią autentyczną przyjemność ze szkolenia - wymagają przy tym łagodności ale i żelaznej konsekwencji. Niesłusznie skarcony pies obrazi się na swego przewodnika i przez pewien czas nie będzie chciał wykonać żadnego polecenia. Znacznie więcej osiągnie się przy pomocy pochwał i nagród. Uczy się szybko, czasem tylko trzeba popracować z nim trochę dłużej, żeby osiągnąć idealną precyzję w wykonywaniu ćwiczeń.
 

Multi Champion NOREEN Fandango

Sznaucer olbrzym doskonale nadaje się do szkolenia obrończego, szybko robi postępy, choć na zajęciach bezbłędnie wyczuwa, że jego właścicielowi w rzeczywistości nie zagraża żadne niebezpieczeństwo, nie daje się nabrać i trudno się oprzeć wrażeniu, że atak na pozoranta traktuje jak zabawę. Nie będzie się wygłupiał i na serio atakował faceta, którego doskonale zna, bo codziennie spotyka go na placu szkolenia. Podczas ćwiczenia polegającego na odnajdywaniu pozoranta, który ukrył się w jednym z ustawionych na placu namiotów, zamiast regulaminowo sprawdzać wszystkie po kolei, od razu biegnie do tego, w którym najczęściej go znajdował i dopiero jak go tam nie ma, przeszukuje pozostałe namioty. Jeśli pozorant chowa się zawsze w tym samym miejscu, natychmiast go odnajduje i wówczas odmawia sprawdzania pozostałych namiotów słusznie uważając, że to nie ma sensu. Francuzi mówią o olbrzymie, że jest to pies o ludzkim umyśle i mają rację, sznaucer na swój sposób myśli i dedukuje i dlatego nie akceptuje bezmyślnego wykonywania komend. Nie rozumie dlaczego ma pozorować wykonywanie zadania, sprawdzać wszystkie namioty w poszukiwaniu pozoranta, skoro doskonale wie w którym się znajduje. W takiej sytuacji potrafi zbojkotować polecenie, które uzna za pozbawione sensu. Mimo filozoficznego podejścia do edukacji, mój olbrzym z sukcesem skończył szkolenie obrończe na najwyższym poziomie PO III.
 

Int.Ch.MultiCh ONTARIO z Tartaku i Ch.PL.Ro.XENON z Tartaku
 
W codziennym życiu, poza terenem szkolenia, olbrzym jest niezawodnym obrońcą i w przypadku realnego zagrożenia natychmiast stanie w obronie swego pana. Zrobi to bardzo skutecznie, ale również na swój sposób. Jeśli intruz podchodzi zbyt blisko olbrzym cały czas zachowuje spokój, nie ujada tylko groźnie unosi fafle i ostrzega cichym warczeniem jakby chciał powiedzieć “jeśli odważysz się tknąć mojego pana będziesz miał ze mną do czynienia” Zdarzało mi się spotykać na spacerze jakieś podejrzane typy i z doświadczenia wiem, że taka reakcja jest w 100% skuteczna. Olbrzym zna swoją wartość i niepotrzebnie się nie fatyguje. Nie ulega wątpliwości, że większe wrażenie robi spokojny, groźnie powarkujący sznaucer od bezsensownie ujadającego psa, który na tupnięcie nogą ze strachu chowa się za swego właściciela. Olbrzym ma to, co dla mnie jest jego największym atutem: siłę spokoju. Niektórzy zarzucają sznaucerowi zbytnią powściągliwość, ale właśnie takie zachowanie świadczy o jego odwadze i bardzo silnej psychice. Olbrzym, który nadużywa zębów to wielki problem dla właściciela, umiejętność stopniowania reakcji w przypadku psa obrończego jest naprawdę wielką zaletą.
 

Int.Ch. Zwycięzca Świata Weteranów 2014 Silver Senator DIRKEE
Ch.PL, Zw. Klubu Silver Senator VESPER i Zw.Rasy, Zw.Mł. MISS ADELE Ekstrawagancja

Spokojny w domu sznaucer na spacerze zmienia się nie do poznania, jest psem wesołym i zawsze skorym do zabawy. Nade wszystko lubi konkretne zadania: wyszukiwanie przedmiotów, powtórkę z posłuszeństwa, pokonywanie toru przeszkód. Kocha wodę i pływanie. W jej pobliżu zapomina o wszystkim, czego się nauczył i wystarczy chwila nieuwagi, by się w niej znalazł. Uwielbia aportowanie różnych przedmiotów z wody lub rzucanych ze stoku, ale to dopiero po zakończeniu wzrostu, żeby nie przeciążać stawów.

Doskonale sprawdza się w psich sportach, szczególnie agility i w dogoterapii. Bardzo szybko się uczy, ale niestety szybko zapomina .Wymaga w związku z tym stałych powtórek. Znaczne więcej można osiągnąć wprowadzając do szkolenia elementy zabawy niż przy pomocy smakołyków. Za chwilę szaleństwa ze swoim przewodnikiem sznaucer jest skłonny zrobić naprawdę bardzo dużo. Natomiast wystarczy na niego krzyknąć, by następne polecenie stało się nagle niezrozumiałe.
 

Ch.PL DEMOLKA Asterniger i Ch.PL Silver Senator VESPER

Szata

Sznaucer ma średniej długości, szorstką, dwuwarstwową szatę, składającą się z twardego włosa okrywowego oraz obfitego, wełnistego podszerstka. Włos okrywowy nie może być ani szczeciniasty, ani falisty. Na wierzchu głowy i na uszach sierść jest krótka, na nogach nieco dłuższa, ale mniej twarda niż na tułowiu, na głowie tworzy charakterystyczną, potężną grzywę i brodę.

Umaszczenie: czysto czarne z czarnym podszerstkiem oraz pieprz i sól.

W odmianie pieprz i sól umaszczenie powinno być jednolicie rozłożone, z szarym podszerstkiem i dobrze pigmentowaną okrywą koloru pieprzu. Dozwolone są odcienie od ciemno szarego, żelazistego, po srebrno szary, zawsze z ciemną maską w odcieniu harmonizującym z barwą tułowia. Wyraźne jasne znaczenia na głowie, piersi i kończynach są niepożądane. Czarna pręga lub siodło na grzbiecie jest wadą.
 
 
Ch.Pl.Mł.Ch.Pl Zw.Kl, Zw Pl, Berlin Sieger, PSK Jahressieger INAUGURACJA z Tartaku
 
Bez względu na kolor szaty, sznaucer wymaga bardzo regularnej i starannej pielęgnacji, a w szczególności okresowego trymowania. Bez tego jego owłosienie zatraci charakterystyczny dla rasy wygląd. Dbałość o szatę można powierzyć dobremu fryzjerowi, ale przy odrobinie zdolności manualnych, można równie dobrze poradzić z nią sobie we własnym zakresie.

Więcej na temat pielęgnacji sznaucera i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj
 

Zdrowie

Sznaucer jest psem zdrowym i długowiecznym. Jednym z głównych problemów zdrowotnych, jakie mogą pojawić się u psów tej rasy, są alergie skórne. Odpowiedzialne za to są przede wszystkim pasożyty, na które sznaucery są bardzo wrażliwe. Jedna pchła potrafi spowodować, że pies powygryza sierść aż do krwi, trzeba więc koniecznie starannie zabezpieczać go przed tymi pasożytami, choćby przy pomocy łatwych do samodzielnego stosowania preparatów typu „spot on”, które aplikuje się wzdłuż grzbietu zwierzęcia. Drugą, najczęściej występującą przyczyną alergii jest przebiałkowanie, które zazwyczaj ustępuje po podaniu karmy o mniejszej zawartości protein. Mimo dużego wzrostu i dość ciężkiej budowy ciała dysplazja u sznaucerów zdarza się bardzo rzadko. Właściciel olbrzyma musi jednak stale pamiętać o wielkim zagrożeniu, jakim jest dla tej rasy skręt żołądka, karmić psa zmniejszonymi porcjami pożywienia 2-3 razy dziennie i tak zorganizować mu tryb życia, żeby do niego nie doszło. Jak chronić psa przed tą zagrażającą jego życiu chorobą - kliknij tutaj.  
 

ZIDAN Underoof w charakterze ciepłego kocyka 

Do kogo pasuje ten pies ?

Sznaucer olbrzym jest wspaniałym psem rodzinnym, jest niezwykle przywiązany, uwielbia dzieci i nic dla niego nie liczy się bardziej niż bliskość wszystkich domowników. Koniecznie musi mieć stały kontakt z człowiekiem. W żadnym wypadku nie nadaje się do kojca, bo to złamie jego psychikę. Wychowany w izolacji zdziczeje i może się stać agresywny. Jeśli mieszka w domu z ogrodem, może spędzać dużo czasu na dworze, co będzie z pożytkiem dla jego zdrowia, ale nie może być zbyt długo odizolowany od swojej rodziny.

Jako szczeniak sznaucer jest pełen energii, do 1,5 roku zachowuje jak duży, nieco nieporadny szczeniak, później się ustatkowuje. Jednak bardzo długo jest dużym dzieckiem, psychiczną dojrzałość osiąga zazwyczaj w wieku około 2-2,5 a czasem nawet 3 lat. Dorosły pies nie jest już tak aktywny, wystarcza mu jeden długi spacer dziennie. Dla niego dużo ważniejszy jest bliskość wszystkich domowników. Doskonale czuje się w domu, jest zrównoważony, nie robi zamieszania. Bardzo przywiązuje się do swoich właścicieli, najchętniej cały czas by im towarzyszył i nie opuszczał ich ani na krok.

Z wiekiem robi się bardzo spokojny wręcz flegmatyczny, dlatego też często się zdarza, że właściciele dokupują mu miniaturkę do towarzystwa. W ten właśnie sposób pojawiła się pierwsza sznaucerka miniaturowa w moim domu. Ponieważ olbrzym szczeniaka traktuje jak dziecko i na wszystko mu pozwala, wyglądało to tak, jakby się jej całkowicie podporządkował. Na początku był zazdrosny i bardzo się na nas obraził, ale szybko ją polubił i zaakceptował. Jeśli chodzi o obce psy, z trudem akceptuje ich obecność w swoim domu. Jeśli więc chcemy zaprosić znajomych z psem, najlepiej zacząć od wspólnego spaceru, żeby mogły się poznać na neutralnym terenie, wówczas można mieć nadzieję, że po powrocie nasz sznaucer nie będzie już protestował przeciw jego obecności w swoim domu.

W swoim domu akceptuje wszystkich znajomych swojego pana do czasu kiedy są razem. Jeśli jednak jego pan wyjdzie na chwilę z mieszkania, pozostawiony sam z gośćmi może do jego powrotu nie pozwolić im ruszyć się z miejsca i uniemożliwić np. podejście do dziecka. Po powrocie właściciela czuje się zwolniony z obowiązku pilnowania i na powrót dopuszcza gości do swoich łask.
 

Int.Ch. Multi.Ch, DIKE Nergal, Int.Ch.Multi.Ch NELLIS Fandango
Int.Ch.Multi.Ch SOLAIKA Fandango Poland (FCI)

Sznaucer jest idealnym towarzyszem dla dzieci. Wyczuwając ich słabość natychmiast staje się ich opiekunem i zachowuje się wobec nich znacznie łagodniej i ostrożniej niż w stosunku do dorosłych. Gdyby w systematyce psów istniała grupa psy-niańki, to sznaucera olbrzyma można by z powodzeniem do nich zaliczyć. Mimo potężnej postury w ich obecności potrafi poruszać się z niewiarygodną delikatnością. Pozwoli im wejść sobie na głowę, cierpliwie znosi każde, nawet najgłupsze pomysły, pozwala się ”ujeżdżać”, traktować jak poduszkę, przebierać i zaplatać warkoczyki na brodzie. Wszystko to znosi ze stoickim spokojem. Przy dzieciach jest niezwykle delikatny, nie wykonuje gwałtownych ruchów - jakby rozumiał, że są nieporadne i należy się nimi opiekować. Zachowuje się tak w stosunku do wszystkich dzieci, nie tylko tych z najbliższej rodziny. Nie oznacza to oczywiście, że zabawy z małymi dziećmi powinny się odbywać pod okiem dorosłych, jest to potężny pies, zawsze może się zdarzyć, że niechcący może zrobić dziecku krzywdę, choć ja takiej sytuacji w swoim domu nie pamiętam. Ten sam pies w zabawie z dorosłym zachowuje się zupełnie inaczej, skacze, szaleje i pokazuje cały swój temperament.
 
 
Socjalizacja starszych szczeniąt w hodowli Nergal
 
Sznaucery są bardzo inteligentne, łatwo się uczą i czerpią wyraźną przyjemność ze szkolenia ale wymagają żelaznej konsekwencji. Olbrzym koniecznie powinien być najpierw starannie wychowany a potem szkolony i trzeba tę naukę rozpocząć jak najwcześniej. Im więcej czasu psu poświęcimy, tym większą będziemy mieć radość i satysfakcję z jego posiadania. Już od szczeniaka trzeba przyzwyczajać psa do wykonywania poleceń, zawsze ich wykonanie egzekwować i przede wszystkim od początku spokojnie ale wyraźnie pokazać mu, jaką pozycję zajmuje w domowej hierarchii. Jest to pies niesłychanie władczy i mimo wyraźnie ustalonej przywódczej pozycji właściciela, co jakiś czas postanawia sprawdzić czy nic się nie zmieniło i czy czasem nie nadszedł czas, by tę zależność odwrócić.

Młody sznaucer nigdy nie powinien być bezsensownie zaostrzany, bo może stać się niebezpieczny. Znam przypadek psa który był przez swoich właścicieli i ku ich wielkiej uciesze zachęcany do atakowania wszystkiego co się rusza, drażniony przez płot kijem i chwalony za każdy przejaw agresji. Na efekty takiego wychowania nie trzeba było długo czekać. Pies wkrótce sterroryzował domowników i stał się tak niebezpieczny, że najpierw wyeksmitowano go do kojca co tylko pogorszyło sytuację, a potem zdecydowano się go uśpić, bo zagrażał domownikom. Trzeba z całą mocą podkreślić, że takie przypadki nie są wynikiem złego charakteru psa, tylko skrajnej nieodpowiedzialności, żeby nie powiedzieć głupoty jego właścicieli.

 

Int.Ch.MultiCh AZJA SWEET DREAM de Ratatouille
 
Dorosły sznaucer olbrzym, zwłaszcza samiec, ma często przywódcze zapędy i silną tendencję do dominacji, bardzo sprytnie wykorzysta każdą słabość właściciela by zyskać jak najwięcej przywilejów i wejść mu na głowę. Dlatego każdego dnia trzeba mu przypominać kto jest w jego domu przywódcą. Codzienne powtarzanie wyuczonych komend bardzo skutecznie odświeża mu pamięć i przypomina o tym, że to pan wydaje polecenia a on je wykonuje. Kwestia przywództwa musi być wyraźnie ustalona już od pierwszego dnia. Jest to szczególne istotne w sytuacji kiedy w domu jest więcej psów, jeśli właściciel nie będzie nad nimi panował, same między sobą będą próbowały ustalić przywódcę. Nie wolno do tego dopuścić.

Sznaucer doskonale się czuje, jeśli jest wychowywany w pewnym drylu. Gdyby mu pozwolić na wszystko, szybko stanie się trudny do opanowania, a skarcony może nawet zareagować agresją. Dotyczy to w dużo większej mierze psów niż suk, ale nigdy się nie zdarzy, jeśli pies jest prawidłowo wychowywany. Sznaucer wymaga żelaznej ale bardzo łagodnej konsekwencji. W lot pojmuje polecenia, bardzo chętnie się uczy i jest wyraźnie dumny ze swoich postępów. Natomiast skarcony, zwłaszcza niesłusznie, potrafi obrazić się na swojego właściciela i przez jakiś czas kompletnie go ignorować. Nie zechce z nim pracować i naukę trzeba odłożyć do następnego dnia.

Sznaucer uwielbia spacery, widok smyczy w ręce właściciela wprawia go w euforię. Na spacerze nie wykazuje agresji w stosunku do innych psów. Znacznie mniej przyjazny jest w stosunku do innych zwierząt, trzeba się niestety liczyć z tym, że może pogonić za kotem, niekoniecznie po to, żeby się z nim pobawić. Jeśli wpadnie na podwórko z kurami, szybko zrobi z nimi porządek. Na wakacjach zdarzało się, że mój sznaucer składał mi u stóp częściowo pozbawioną piór, ale na szczęście żywą kurę. W lesie, puszczony luzem pies może podążyć tropem jakiejś zwierzyny i zniknąć na dłuższy czas. Jedyne co w takiej sytuacji pozostaje, to cierpliwie czekać na jego powrót. Dlatego trzeba go mieć cały czas na oku i jak tylko łapie jakiś ciekawy trop natychmiast przywołać i wziąć na smycz.
 

Ch.PL.LT OMEGA z Tartaku
 
Olbrzym jest bardzo sprawny fizycznie. Może pokonywać długie dystanse biegając przy rowerze. Uwielbia wysiłek fizyczny, gdyby istniały siłownie dla psów zapewne byłby ich stałym gościem. Mój olbrzym znalazł kiedyś na spacerze oponę samochodową i przez całą drogę niósł ją aż do domu. Tak mu się spodobała, że nie chciał się bez niej ruszyć i odtąd każdego dnia biegał kilka kilometrów z oponą z zębach. Nie muszę chyba przekonywać, że muskulatury mógł mu pozazdrościć niejeden kulturysta.

W lecie uwielbia pływać, w zimie ciągnąć sanki z dziećmi. Może długo przebywać na dworze, im bardziej szorstki ma włos, tym odporniejszy jest na niekorzystne warunki atmosferyczne. Sznaucery z linii amerykańskich mają dużo bardziej efektowną ale mniej szorstką szatę, która, jeśli na dodatek nie jest trymowana, będzie bardziej chłonna i może gorzej chronić psa przed wilgocią. Trzeba będzie również dłużej czekać aż wyschnie. Prawidłowo pielęgnowany sznaucer nie zrzuca w domu ani jednego włosa. Ten kto zna problem fruwającej po całym mieszkaniu sierści, z pewnością potrafi to docenić. Wymaga to jednak regularnego trymowania i usuwania martwego włosa, ale zajmuje zdecydowanie mniej czasu niż zbieranie psich włosów ze wszystkich ubrań, kanap i dywanów.
 

LAMIA z Tartaku

Sznaucer olbrzym jest psem, który pomimo swoich rozmiarów może mieszkać w bloku, oczywiście pod warunkiem, że zapewni mu się przynajmniej jeden długi spacer dziennie. Jest mało szczekliwy, przyjaźnie nastawiony do otoczenia. Czasem robi wrażenie zbyt dobrodusznego, w rzeczywistości jest wspaniałym, odważnym obrońcą, który daje swojemu właścicielowi nie tylko poczucie bezpieczeństwa ale również komfort, że nikogo nie zaatakuje bez powodu. Prawdą jest to, co kiedyś o nim napisano, że "każde działanie poprzedza chwilą filozoficznego namysłu". Zanim użyje zębów zawsze da napastnikowi szanse odwrotu, jeśli zaatakuje, to tylko w sytuacji zagrożenia a nie dla przyjemności.

Można go zabrać ze sobą na wycieczkę za miasto, najczęściej dobrze znosi podróż samochodem, jakkolwiek się męczy, bo w sytuacji kiedy podróżuje cała rodzina z trudem się mieści na tylnym siedzeniu. Ideałem jest samochód typu hatchback, w którym w przestrzeni bagażowej swobodnie można położyć jego legowisko. Kłopoty pojawiają się natomiast przy wyjeździe na wczasy, bo wówczas w tym miejscu trzeba pomieścić bagaże całej rodziny. Jest to poważny problem, dlatego też decydując się na kupno psa tej wielkości trzeba go wziąć pod uwagę. Można sobie z tym poradzić, mojego olbrzyma zabierałam wielokrotnie na camping i odnajdywał się tam znakomicie.

Sznaucery wszystkich wielkości mają wiele cech wspólnych, bardzo przywiązują się do wszystkich członków rodziny, ale prawie zawsze wybierają sobie jednego pana, któremu są całkowicie oddane. Olbrzym jest zdecydowanie najspokojniejszy i najmniej aktywny ze wszystkich odmian sznaucerów, jest to pies pełen fantazji, który lubi mieć ostatnie słowo. Zwłaszcza samce są niezwykle władcze i potrzebują bardzo spokojnego i konsekwentnego przewodnika. Znacznie łatwiejsze do wychowania i szkolenia są suki. Fakt, że tak wiele osób pozostaje wiernych rasie i po stracie jednego sznaucera zastępuje go natychmiast drugim, daje najlepsze świadectwo ich charakterowi.
 

POSEJDON Nergal - pomocnik niewidomego

Zalety i wady

+ doskonały stróż i obrońca
+ bardzo przywiązany do właściciela
+ przyjacielski wobec dzieci
+ spokojny, zrównoważony
+ bardzo inteligentny
+ szybko się uczy
+ potrzebuje wczesnego szkolenia
+ nadaje się do psich sportów
+ adaptuje się do każdych warunków
  - ma władczy charakter
- lubi dominować
- wymaga regularnej pielęgnacji

 MŁ.Ch.PL. BIS DELORIAN Hajko-Nerita



Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Ciekawostki


Mamy obecnie dwa oficjalnie uznane  przez FCI rodzaje umaszczenia sznaucerów olbrzymów: sznaucery czarne i znacznie rzadziej spotykane pieprz i sól. Wydawało się, że tak już pozostanie i umaszczenie czarno srebrne oraz białe pozostanie zastrzeżone wyłącznie dla miniatur. Tymczasem pojawił się już olbrzym czarno srebrny, oczywiście w Ameryce, gdzie hodowcy mogą poszaleć, bo regulacje FCI ich nie obowiązują.
 

Widoczny na zdjęciu olbrzym czarno srebrny jest stuprocentowym, pięknym sznaucerem i gdyby go pofarbować na czarno można by go wystawić na ringu czarnych olbrzymów, niczym by się nie wyróżniał. Pochodzi z bardzo znanej amerykańskiej hodowli Skansen, jeśli więc ktoś ma ochotę na to cudo adres zna, musi jednak pamiętać, że w żadnym kraju należącym do FCI jego rodowód nie zostanie uznany i nie będzie mógł go wystawiać. 
 

Jest już także olbrzym biały, choć jego umaszczenie oraz anatomia, dalekie są jeszcze od doskonałości. Struktura sierści mimo wszystko bardziej przypomina labradoodla niż szorstkowłosego sznaucera. Tak jak olbrzym czarno srebrny może siępodobać, to biały ma chyba małe szanse na większą popularność. 
 
Zródło: http://www.schnauzer-forum.co.uk
 

Wzorzec rasy FCI
FCI-Standard N° 181 / 18.04.2007
SZNAUCER OLBRZYM
(Riesenschnauzer)
POCHODZENIE: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 06.03.07.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies użytkowy i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2. Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła.
Sekcja 1.1 Pinczery.
Obowiązują próby pracy.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Pierwotnie sznaucer olbrzym wykorzystywany był w południowych Niemczech do zaganiania bydła. Na przełomie XIX i XX wieku grupa hodowców doceniła zalety użytkowe i wspaniały charakter tych psów. W 1913 założono dla nich księgi rodowodowe, a w roku 1925 sznaucer olbrzym został oficjalnie uznany za rasę służbową.

WRAŻNIE OGÓLNE:
Duży, mocny, raczej krępy niż lekki. Powiększony, silniejszy sznaucer. Pies o niewzruszonym charakterze, gotów do obrony, jego wygląd wzbudza respekt.

WAŻNE PROPORCJE:
- Sylwetka kwadratowa : wysokość w kłębie niemal równa długości tułowia.
- Długość głowy (mierzona od czubka nosa do guza potylicznego) stanowi połowę długości tułowia (mierzonej od kłębu do nasady ogona).

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:

Typowe dla psa tej rasy są łagodny i wyrównany temperament, oraz niezachwiana lojalność wobec właściciela. Dobrze rozwinięte narządy zmysłów, inteligencja, łatwość w szkoleniu, siła, wytrzymałość, szybkość i odporność na złą pogodę i choroby czynią z niego doskonałego psa do towarzystwa, służbowego, użytkowego i sportowego.

GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA
- Czaszka: Mocna, długa, potylica słabo widoczna. Głowa proporcjonalna do rozmiarów psa, podkreślająca jego siłę. Wierzch głowy płaski, bez zmarszczek, linia profilu równoległa do linii grzbietu nosa.
- Stop: Wydaje się znaczny za sprawą obfitych brwi.
TRZEWIOCZASZKA
- Nos: Trufla nosa dobrze rozwinięta, zawsze czarna.
- Kufa: Kształtu tępego klina. Grzbiet nosa prosty.
- Wargi: Czarne, suche i przylegające, także w kącikach.
- Uzębienie: Szczęki mocne, uzębienie kompletne (42 białe zęby zgodnie z wzorem zębowym), zgryz nożycowy , równy i ścisły. Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale policzki nie są aż tak widoczne, aby zmieniały prostokątny kształt głowy (podkreślony przez brodę).
- Oczy : Średniej wielkości, owalne, skierowane do przodu, ciemne, o żywy wyrazie. Powieki dobrze przylegające.
- Uszy: Wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki.

SZYJA:
Mocna, dobrze umięśniona, sucha, szlachetnie wygięta, płynnie przechodzi w łopatki, oddaje siłę psa. Skóra przylegająca, bez fałd.

TUŁÓW:
Linia górna: Lekko opada od kłębu ku tyłowi.
Kłąb: Stanowi najwyższy punkt grzbietu.
Grzbiet: Mocny, krótki i dobrze związany.
Lędźwie: Krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do miednicy na tyle mała, by pies sprawiał wrażenie krótkiego.
Zad: Lekko zaokrąglony, niepostrzeżenie przechodzący w nasadę ogona.
Klatka : Umiarkowanie szeroka, na przekroju owalna, sięga łokcia. Przedpiersie, utworzone przez rękojeść mostka, wyraźne.
Linia dolna i brzuch : Słabizna nie za bardzo podciągnięta, ładne przejście od klatki piersiowej do brzucha.

OGON:
Naturalny, pożądany sierpowaty lub szablasty.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Oglądane z przodu mocne, proste i ustawione nie za blisko siebie; oglądane z boku – przedramiona proste.
Łopatki: Przylegające do klatki piersiowej i dobrze umięśnione, górnymi krawędziami wystające powyżej kręgów odcinka piersiowego. Jak najbardziej ukośnie ułożone, mniej więcej pod kątem 50o do linii poziomej.
Ramię: Przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione, z łopatka tworzy kąt 95 – 100o.
Łokcie: Przylegające, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Przedramię: Dobrze rozwinięte i umięśnione. Oglądane z przodu i z boku idealnie proste.
Nadgarstek: Mocny.
Śródręcze: Mocne i sprężyste. Oglądane z przodu – pionowe, oglądane z boku – trochę nachylone w stosunku do podłoża.
Łapy : Krótkie, okrągłe, palce zwarte i wysklepione (łapa kocia), opuszki mocne, pazury krótkie, czarne i mocne.

KOŃCZYNY TYLNE:
Oglądane z boku – dobrze kątowane , oglądane z tyłu – równolegle, ustawione nie za blisko siebie.
Udo: Średniej długości, szerokie, dobrze umięśnione.
Staw kolanowy: Nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz.
Podudzie : Długie, mocne, żylaste, przechodzi w mocny staw skokowy.
Staw skokowy: Wyraźnie kątowany, mocny, nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz.
Śródstopie: Pionowe do podłoża.
Łapy : Nieco większe od przednich. Palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i czarne.

CHODY:
Elastyczne, eleganckie, dziarskie, swobodne i przestrzenne. Wykrok kończyn przednich
możliwie najdłuższy; kończyny tylne z dobrym i sprężystym wykrokiem dają prawidłowy napęd. Przednia i tylna noga stawiane są do przodu jednocześnie. Grzbiet, więzadła i stawy pozostają stabilne.

SKÓRA:
Dobrze przylegająca na całym ciele.

SZATA:
SIERŚĆ: Powinna być twarda, szorstka i gęsta; składa się gęstego podszerstka i nie za krótkiej okrywy, przylegającej do ciała. Włos okrywowy szorstki, dostatecznie długi, aby ocenić jego strukturę, ani szczeciniasty, ani falisty. Na kończynach włos nie tak twardy, jak na tułowiu. Na wierzchu głowy i uszach sierść krótka. Charakterystyczna jest broda, która nie powinna być całkiem miękka, i krzaczaste brwi, trochę przykrywające oczy.
MAŚĆ:
- Czysto czarna z czarnym podszerstkiem.
- Pieprz i sól.
Celem hodowlanym w odmianie pieprz i sól jest uzyskanie maści w pośrednim odcieniu, jednolicie rozłożonej, z szarym podszerstkiem i dobrze pigmentowaną okrywą koloru pieprzu.
Dozwolone są odcienie od ciemno szarego, żelazistego, po srebrno szary, zawsze z ciemną maską w odcieniu harmonizującym z barwą tułowia. Wyraźne jasne znaczenia na głowie, piersi i kończynach są niepożądane.

WIELKOŚĆ I WAGA:

Wysokość w kłębie : Psy i suki : 60 do 70 cm.
Waga : Psy i suki : 35 do 47 kg.

WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
W szczególności:
- Głowa zbyt mała lub zbyt duża.
- Ciężka lub okrągła czaszka.
- Zmarszczki na głowie.
- Kufa krótka, wąska lub szpiczasta.
- Zgryz cęgowy.
- Mocno wyrażone policzki lub kości policzkowe.
- Oczy jasne, zbyt duże, okrągłe.
- Uszy nisko osadzone, zbyt długie lub niejednakowo załamane. .
- Luźna skóra na szyi.
- Podgardle. Wątły kark.
- Grzbiet długi, nie związany, zapadnięty.
- Grzbiet karpiowaty.
- Spadzisty zad.
- Ogon od nasady skierowany w kierunku głowy.
- Długie łapy.
- Inochód.
- Sierść zbyt krótka, zbyt długa, miękka, falista, kosmata, jedwabista, maść biała lub z białymi albo innymi znaczeniami.
- Brązowy podszerstek.
- U odmiany pieprz i sól: czarna pręga lub siodło na grzbiecie.
- Odchylenie od podanych rozmiarów do 2 cm.

WADY DUŻE:
- Nieprawidłowy wyraz płci (np. psy o suczym wyglądzie).
- Budowa wyraźnie ciężka lub lekka.
- Łokcie wykręcone na zewnątrz.
- Strome kątowanie tyłu.
- Stawy skokowe wykręcone na zewnątrz.
- Odchylenie od podanych wymiarów o 2 do 4 cm.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Lękliwość, agresja, nadmierna podejrzliwość, nerwowość.
- Widoczna degeneracja budowy.
- Całkowicie odwrócony wyraz płci.
- Wady zgryzu: przodozgryz, tyło zgryz, krzywe szczęki.
- Oczywiste wady budowy, sierści i umaszczenia.
- Odchylenie od podanych wymiarów o więcej niż 4 cm.

Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być
zdyskwalifikowany.

N.B.:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie

Źródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/181.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.