Rasy psów

Wybierz inną rasę

BASSET HOUND

Pochodzenie


Legenda mówi, że bassety wywodzą się z Konstantynopola, skąd w czasie wypraw krzyżowych dostały się do Europy. Ile w tym prawdy - nikt nie wie. Anglicy uważają, że basset jest rasą bardzo starą, znaną w Anglii już w XVI-tym wieku. Dowodem miałby być zamieszczony przez Shakespeare’a w Śnie Nocy Letniej opis: „Moje psy gończe o ciężkich podgardlach mają barwę piasku. Spuszczonymi łbami zbierają ranną rosę. Ich kolana krzywe i brzuchy obwisłe. Tropią powoli, lecz ich wspólne głosy dźwięczą jak dzwon.” Jakkolwiek opis pasuje do basseta, to niektórzy kynolodzy twierdzą, że równie dobrze mógł to być opis southern hounda. Tego sporu nikt nie rozstrzygnie, bo nikt tak naprawdę nie wie, jakiego psa Shakespeare miał na myśli.

W rzeczywistości basset wcale nie pochodzi z Anglii, tylko z Francji, to prawda, że ukształtowali go i z francuska nazwali Brytyjczycy, natomiast prawdziwą popularność zawdzięcza Amerykanom. Basset jest potomkiem dwóch francuskich ras: nieistniejącego już basseta d’Artois oraz basseta artezyjsko-normandzkiego. W 1874 roku dwaj brytyjscy hodowcy Everett Millais i George Krehl, sprowadzili z Francji grupę tych psów do swoich posiadłości. W wyniku ich kojarzenia uzyskano rasę pośrednią, którą następnie skrzyżowano z bloodhoundem. Ze względu na różnicę wzrostu dokonano pierwszego w historii udanego sztucznego zapłodnienia. To od bloodhounda basset wziął swoje główne cechy: wspaniały węch, silnie wysklepioną czaszkę, luźną skórę i obwisłe fafle. Od tej pory zaprzestano importów i angielska hodowla basseta rozwijała się samodzielnie.

W 1880 roku po raz pierwszy zaprezentowano basseta na wystawie w Wolverhampton, a w 1883 roku Everett Millais utworzył Klub Miłośników Basseta. Wielką entuzjastką tej rasy stała się żona króla Edwarda VII, Aleksandra, której psy brały również udział wystawach. Jeden z nich dostał nawet nagrodę na prestiżowej wystawie Cruft’s 1909.
 

W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku w hodowli bassetów nastąpił regres. Praktykowana w Anglii sześciomiesięczna kwarantanna hamowała import psów i dopływ świeżej krwi, z konieczności psy kojarzono w zbyt bliskim pokrewieństwie. Dopiero w latach pięćdziesiątych został sprowadzony z Francji i włączony do hodowli nowy basset d’Artois, odtworzony z krzyżówek innych francuskich psów gończych. Równocześnie w latach trzydziestych powstały hodowle basset hounda na północnym wschodzie Stanów Zjednoczonych, gdzie zwyczajem Amerykanów stworzono własny, amerykański typ basseta. W 1935 roku powstał Basset Club of America, uznany dwa lata później przez Amerykański Kennel Club.

Również w Europie do końca lat sześćdziesiątych XX wieku rasa pozostawała niejednolita. Bywało, że psy z tej samej hodowli prezentowały odmienne cechy anatomiczne: wysokość w kłębie oscylowała między 23-30 a nawet 36 cm. A nie była to jedyna różnica, bo psy różniły się również posturą. Pierwszy wzorzec rasy opracowano dopiero w 1955 roku. Zdarzenie to miało dla rozwoju rasy przełomowe znaczenie. Zostały określone podstawowe cechy rasy, co nadało kierunek pracy hodowców, którym po wielu latach udało się stworzyć basseta takiego, jakiego znamy dzisiaj, czyli psa o wydłużonej sylwetce, mocnej kości, krótkich, silnych łapach. W porównaniu z pierwowzorem dzisiejszy basset ma dużo więcej skóry i jest również cięższy.

Co dziwne, do Francji ta pierwotnie francuska rasa powróciła dopiero w 1955 roku i do dziś pozostaje dość nieliczna. Bassety w tym kraju są głównie w rękach amatorów, miłośników rasy, co nie stwarza warunków do rozwoju hodowli. Dużo większą popularnością cieszą się bassety w Anglii, za to w Stanach biją rekordy popularności. We Francji rejestruje się rocznie około 800-1000 narodzin, w Anglii 2500-3000, a w Stanach ponad 20.000!

Do Polski pierwszego basseta sprowadzono w 1965 roku do stadniny koni w Mosznej i hodowli Jamniczy Dwór. Największym sukcesem polskich hodowców był tytuł Zwycięzcy Świata dla GOLDY z Gangu Długich. Niestety w ostatnich latach popularność bassetów maleje.
 

Wygląd

Nazwa basset pochodzi od francuskiego słowa bas - niski i set - osadzony. Nic lepiej nie określa wyglądu psów tej rasy. Basset to pies o silnej budowie, w stosunku do swojego wzrostu jest najbardziej grubokościstym psem spośród wszystkich ras. Ma prosty grzbiet, zakończony stanowiącym przedłużenie linii grzbietu, noszonym na kształt szabli ogonem. Klatka piersiowa długa, żebra dobrze wysklepione. Łapy duże, ciężkie, przednie skierowane na boki wspierają szeroko rozstawione łopatki, tylne proste skierowane ku przodowi. Skóra na łapach tworzy opadające na kształt skarpetek fałdy.

Basset ma dużą, bardzo charakterystyczną głowę z lekko zaznaczonym stopem i wystającym guzem potylicznym. Luźna skóra tworzy fałdy nad oczami, wyjątkowo długie wiotkie uszy, lekko zawinięte do środka, są nisko osadzone z tyłu głowy. Oczy ciemne, brązowe, o smutnym, łagodnym spojrzeniu, z wyraźnie widoczną trzecią powieką. Szyja mocna, z bardzo charakterystycznym, obfitym podgardlem.

Wysokość w kłębie: 33-38 cm.
Masa ciała: wzorzec nie precyzuje, około 25 kg.
 

Charakter, usposobienie

Patrząc na basseta można by sądzić, że jest to pies powolny i ociężały. Nic bardziej błędnego, w rzeczywistości jest szybki i zwinny, zwłaszcza na polowaniu, kiedy złapie jakiś ciekawy ślad. Basset to przede wszystkim pies myśliwski, znakomity tropowiec, bardzo wytrwały w czasie polowania. Jego upór, który na co dzień może być trochę denerwujący, na polowaniu okazuje się bardzo cenny. Pies pracuje być może powoli, ale z raz złapanego tropu nikt i nic nie jest w stanie go zawrócić.

Na różnego rodzaju próbach i konkursach psy dostają często trudne zadania: muszą odnaleźć stary, zwietrzały trop, zlokalizować go na terenie, na którym krzyżuje się wiele różnego rodzaju śladów, a także złapać śład w niekorzystnych, utrudniających pracę warunkach atmosferycznych. Tam, gdzie psy innych ras potrafią się zdekoncentrować i zgubić trop - basset pozostaje niewzruszony i czasem nawet wbrew swojemu przewodnikowi, któremu wydaje się, że jego pies się myli, nie da się odciągnąć od raz złapanego śladu i konsekwentnie zmierza do celu.

Basset jest jedynym z niewielu psów myśliwskich, które dzisiaj stały się przede wszystkim psami do towarzystwa. Bardzo szybko polubił domowe ciepełko i wygodne legowisko ustawione w niewielkiej odległości od kanapy właścicieli.
 

Trzeba wiedzieć, że basset jest psem wyjątkowo towarzyskim, bardzo dobrze czuje się w otoczeniu ludzi i innych psów. Jest uparty, potrafi być władczy i zawsze będzie próbował postawić na swoim, dlatego wymaga odpowiedniego, spokojnego, ale bardzo konsekwentnego szkolenia. Długie spacery są dla basseta nie tylko wielką przyjemnością, ale również warunkiem utrzymania dobrego zdrowia i sportowej kondycji. Jest łakomczuchem, wziąwszy jednak pod uwagę jego tendencję do tycia i wiążące się z tym zagrożenia zdrowotne, trzeba bardzo rozsądnie wydzielać mu jedzenie i unikać dawania różnego rodzaju przekąsek i smakołyków. 
 

Szata

Sierść basseta jest gładka krótka i przylegająca. Wszystkie kontury powinny być czysto zarysowane, bez frędzli, z włosem idealnie przylegającym do ciała.

Bassety występują w zasadzie w dwóch rodzajach umaszczenia:
  • tricolor: czarno-białe z podpalaniem - najczęściej spotykane
  • bicolor: białe z cytrynowym                                                                        
Dopuszczalne są także wszystkie inne umaszczenia  zwyczajowo występujące u psów gończych.


Pielęgnacja basseta nie jest kłopotliwa, trzeba jednak bardzo regularnie sprawdzać uszy a także dbać o stan skóry w załamaniach licznych fałd.

Więcej o pielęgnacji basseta  i przygotowaniu go do wystaw - kliknij tutaj
 

Zdrowie

Bassety są w zasadzie zdrowymi psami, jednakże ich budowa anatomiczna sprawia, że na niektóre schorzenia są szczególnie podatne. Są to schorzenia poważne, a dolegliwości, które powodują mogą upośledzić sprawność ruchową psa i ograniczyć jego aktywność. Zdając sobie z tego sprawę właściciel może przez umiejętne postępowanie zminimalizować ryzyko ich wystąpienia.

Wśród tych chorób należy wymienić przede wszystkim:
  • Artretyzm - jest to choroba, która najczęściej dotyka psy dużych ras, bassety są na nią podatne z powodu wyjątkowo, jak na niewielki wzrost, masywnych kości. Rozwojowi choroby sprzyjają skoki oraz forsowne bieganie. Nie należy więc basseta zmuszać do zbyt dużej aktywności fizycznej, pies sam dostosuje tempo biegania do swoich możliwości.
  • Dysplazja stawu łokciowego i biodrowego - polega na nieprawidłowym wykształceniu panewki stawu, co powoduje kulawiznę i trudności z chodzeniem. Choroba jest najczęściej uwarunkowana genetycznie, jednak otyłość może bardzo znacznie pogorszyć sprawność ruchową psa.
  • Niedopasowanie rzepki kolanowej - polega na tym, że rzepka kolanowa jest ruchoma i zmienia swoją pozycję. Podobnie jak dysplazja jest to schorzenie dziedziczne, dlatego też kupując psa należy upewnić się czy u rodziców szczenięcia wykluczono te schorzenia.
  • Skręt żołądka - jest to bardzo niebezpieczne schorzenie, prowadzące w przeważającej części przypadków do śmierci zwierzęcia. Chorobie tej można zapobiec podając psu zamiast jednego dużego posiłku dziennie -  kilka mniejszych a także zapewnienie mu po jedzeniu dłuższego wypoczynku. Schodzenie po schodach z pełnym żołądkiem stwarza dodatkowe ryzyko skrętu.
  • Usikiwanie - polega na mimowolnym, niekontrolowanym oddawaniu moczu, które trzeba odróżnić od zwykłego załatwiania się w mieszkaniu. Usikiwanie jest schorzeniem i nie należy za nie winić psa. Może się zdarzać nawet podczas snu. Przyczyn może być wiele, dlatego konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii i szybkie podjęcie leczenia.
  • Dyskopatia - polega na przemieszczeniu się dysku, co może prowadzić do jego wypadnięcia i uszkodzenia nerwu. Dlatego dla basseta ryzykowne jest schodzenie ze schodów, zwłaszcza po jedzeniu. Należy unikać zabaw, które zmuszają psa do skakania a także stawania na tylnych łapach, jak to często psy mają w zwyczaju, jeśli czymś chcą swojego pana zainteresować.
  • Otyłość - to przyczyna wielu poważnych chorób, szczególnie u psów o takiej jak basset anatomii. Właściciele powinni pamiętać, żeby psa nie przekarmiać i w trosce o jego zdrowie nigdy nie dopuścić do nadwagi. To skraca mu życie!
     

Do kogo pasuje ten pies ?

Basset jest wyjątkowo oryginalnym i sympatycznym stworzeniem, dlatego też wiele osób decyduje się na kupno psa tej rasy nie zdając sobie sprawy z tego, że nie jest to pies dla każdego. Jest to przede wszystkim doskonały pies myśliwski i w tej roli będzie najbardziej na swoim miejscu. Najczęściej jednak oczekuje się od basseta, żeby był psem do towarzystwa a on sam chętnie ten sposób życia zaakceptuje. Problem może pojawić się wtedy, kiedy trzeba będzie bassetowi wytłumaczyć, że to jednak nie on rządzi, ale jego właściciel. Ponieważ zaakceptowanie takiego układu może przyjść mu z trudem, pojawi się potrzeba szkolenia, które powinno być spokojne, konsekwentne, pełne cierpliwości, zawsze z nagrodami, nigdy z przemocą. Basset jest wielkim indywidualistą, na polowaniu to on decyduje, w jakim kierunku pójdzie myśliwy, dlatego temu psu nic nie można kazać, trzeba go po prostu do swoich racji przekonać. Ponieważ jest strasznym łakomczuchem, stosując odpowiednie metody, może się to udać. Pamietajmy jednak, że ze wzgledu na jego wyjątkową skłonność do nadwagi nagrody w postaci smakołyków powinny być rzeczywiście mikroskopijne.
 

Basset potrzebuje dużo ruchu, ale umiarkowanego, nie forsującego. Na spacerze powinien być zawsze na smyczy, jeśli złapie trop, który go zainteresuje, wszystko inne przestaje dla niego istnieć, pozostanie głuchy na wołanie właściciela i pójdzie raz złapanym śladem. Skorzysta również z okazji, jeśli przez nieuwagę zapomnimy zamknąć furtkę od ogrodu, lub jeśli znajdzie choćby niewielką dziurę w płocie. Nie ma dla niego nic bardziej fascynującego niż wycieczka na własną łapę.

Decydując się na basseta trzeba pamiętać, że ze względu na swoją budowę anatomiczną nie powinien biegać po schodach, bo może to spowodować problemy z kręgosłupem i stawami. Schodzenie ze schodów stwarza także ryzyko bardzo niebezpiecznego dla życia psa skrętu żołądka. Z tego względu parter lub dom z ogródkiem są dla tej rasy jak najbardziej wskazane, czwarte piętro bez windy stanowczo nie.

Basset jest bardzo przyjacielskim psem, uwielbia dzieci, jest dla nich pełen cierpliwości i wyrozumiałości. Potrzebuje obecności ludzi, źle znosi samotność, dlatego nie powinien przez dłuższy czas pozostawać sam w domu. Rozwiązaniem może być drugi pies lub kot. Basset uwielbia ciepłe, wygodne legowisko i możliwość długiego, niczym niezakłóconego snu. Swoje zadowolenie oznajmia przewaznie potężnym chrapaniem. Jak wszystkie psy z wiszącymi faflami przy piciu nabiera w nie dużo wody, którą potem z wdziękiem wytrzepuje zapryskując wszystko dookoła. Dla osób bardzo pedantycznych może to być problemem.

Basset bezgranicznie przywiązuje się do swoich właścicieli, których utrata jest dla niego prawdziwą tragedią. Dlatego ktoś, kto chce kupić basseta powinien się zastanowić, czy jest w stanie zapewnić psu takie warunki, jakich potrzebuje, a jeśli chodzi o wychowanie, pójść na pewien kompromis i problem posłuszeństwo traktować z przymrużeniem oka, bo basseta nie da się zmienić, trzeba go pokochać takim, jaki jest.

Zalety i wady

+ ma niekwestionowany wdzięk
+ bardzo przywiązuje się do właściciela
+ przyjazny wobec ludzi
+ cierpliwy wobec dzieci
+ tolerancyjny wobec innych psów
+ nie wymaga zbyt dużo ruchu ale bardzo lubi spacery
+ zaskakująco zwinny
+ łatwy w pielęgnacji
  - wymaga wyrozumiałego przewodnika
- z natury uparty i samowolny
- bywa nieposłuszny
- ma skłonność do ucieczek
- lubi szczekać
- nie nadaje się do tradycyjnego szkolenia
- ma tendencje do nadwagi

 

Ciekawostki

Pies porucznika Colombo, bohatera słynnego serialu detektywistycznego był bassetem. Jego pełne melancholii spojrzenie urzekło wielu ludzi, którzy dzięki serialowi zainteresowali się tą rasą.



Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

  • Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
  • Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą
     

Wzorzec rasy FCI

Wzorzec FCI nr 163 /27.01.2011/GB
BASSET HOUND
Pochodzenie: Wielka Brytania.
Data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Pies gończy.
Klasyfikacja FCI:
grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
sekcja 1.3. Małe psy gończe.
Podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Uważa się, że basset wyhodowany został w średniowieczu przez mnichów francuskich do polowania w gęstym poszyciu leśnym; pracuje z nosem przy ziemi. Jest on blisko spokrewniony z całą rodziną francuskich bassetów, ale swą obecną postać zawdzięcza hodowcom brytyjskim. Pies ten zdolny jest podążać za swą najczęstszą zdobyczą, zającem, z uporem, stosunkowo wolnym tempem, na znacznych dystansach.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies gończy, krótkonożny, o znacznej masie, proporcjonalny, stylowy. Należy pamiętać, że jest to pies pracujący i musi być zdolny do pełnienia swych funkcji, a zatem powinien być mocny, sprawny i nadzwyczaj wytrzymały w polu.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Pies wytrwały, pracujący węchem, posiadający instynkt sfory, o głębokim, melodyjnym głosie, bardzo wytrzymały podczas polowania. Łagodny, nigdy agresywny, albo lękliwy. Uczuciowy.

GŁOWA:
Mogą się na niej tworzyć małe zmarszczki, nad i przy oczach; skóra na głowie musi być zawsze na tyle obfita, żeby marszczyła się lekko, gdy jest przesunięta do przodu, lub gdy głowa jest opuszczona.
Mózgoczaszka:
Górna linia kufy jest prawie równoległa do górnej linii mózgoczaszki, i nie jest od niej dużo dłuższa.
Czaszka: Wysklepiona, z wyraźnym guzem potylicznym. Czoło średniej szerokości, głowa zwęża się lekko w stronę kufy.
Stop: Umiarkowanie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Całkowicie czarny, z wyjątkiem psów o jasnym umaszczeniu, u których może być brązowy lub wątrobiany. Nozdrza duże, rozwarte; nos może lekko wystawać przed wargi.
Kufa: Wąska, ale nie spiczasta.
Wargi: Górne wyraźnie przykrywają dolne.
Uzębienie: Szczęki mocne, z idealnym zgryzem nożycowym, tzn. siekacze górne przykrywają siekacze dolne i stykają się z nimi ściśle oraz są prawidłowo osadzone w szczękach, uzębienie kompletne i regularne.
Oczy: W kształcie rombu, ani wyłupiaste, ani zbyt głęboko osadzone, ciemne, ale u psów o jasnym umaszczeniu mogą być jasnobrązowe. Wyraz ich jest łagodny i poważny. Oczy jasne lub żółte są wysoko niepożądane.
Uszy: Nisko osadzone, tuż poniżej linii oczu. Długie, ale nie przesadnie, sięgają tylko trochę dalej niż do końca kufy o prawidłowej długości. Wąskie na całej długości, zawijają się do wewnątrz. Bardzo miękkie, delikatne i aksamitne.

SZYJA:
Mocno umięśniona, dobrze wysklepiona, dość długa, z wyraźnie zaznaczonym, ale nie przesadnym podgardlem.

TUŁÓW:
Długi i głęboki na całej długości; kłąb i lędźwie znajdują się w przybliżeniu na tej samej wysokości.
Grzbiet: Dość szeroki, prosty. Od kłębu do lędźwi grzbiet nie powinien być zbyt długi.
Lędźwie: Mogą być nieznacznie wysklepione.
Klatka piersiowa: Patrząc od przodu, przedpiersie jest znakomicie dostosowane kształtem do wygięcia przedramienia. Rękojeść mostka wydatna, klatka piersiowa nie jest ani wąska, ani nadmiernie głęboka. Żebra są wyraźnie zaokrąglone, ale nie beczkowate, długie, zachodzące daleko do tyłu.
Linia dolna i brzuch: Pomiędzy najniższa partią klatki piersiowej a podłożem powinna być dostateczna przestrzeń, aby pies mógł poruszać się swobodnie w każdym terenie.

OGON:

Dobrze osadzony, dość długi, mocny u nasady i zwężający się ku końcowi, na spodniej stronie porośnięty umiarkowaną ilością twardego włosa. W ruchu łagodnie wzniesiony, szablasto wygięty. Nigdy nie zakręcony, ani pionowo noszony.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:

Wygląd ogólny: Ramię lekko zakrzywione do środka, ale nie tak aby utrudniało swobodną akcję kończyn, lub by kończyny stykały się w postawie czy w ruchu. Na dolnych partiach nóg skóra może być trochę, ale nigdy nie nadmiernie pofałdowana.
Łopatka: Ułożona wyraźnie ukośnie, nieprzeładowana
Łokcie: Dobrze przylegające do boków, niewykręcone ani do wewnątrz ani na zewnątrz.
Przedramię: Krótkie, mocne, o masywnym kośćcu.
Nadgarstek: Koziniec wysoce niepożądany.
Łapy: Duże, zwarte, o mocnych opuszkach. Łapy przednie mogą być skierowane prosto do przodu lub lekko zwrócone na zewnątrz; w każdym jednak przypadku w postawie stojącej powinny równo opierać się o podłoże tak, aby masa ciała była równomiernie rozłożona na palce i opuszki. Łapy pozostawiają ślady dużego psa, a żadna część łapy pozbawiona opuszki nie kontaktuje się z pod- łożem.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: mocno umięśnione i szeroko rozstawione, oglądane z tyłu pośladki krągłe. Skóra na śródstopiach może być pomarszczona, a na piętach tworzyć niewielką fałdę; w żadnym razie żadna z tych cech nie może być przesadnie wyrażona.
Kolano: Dobrze kątowane.
Stawy skokowe: Niskie. Śródstopia w naturalnej postawie troszkę podstawione pod tułów, nie wykręcone na zewnątrz i do wewnątrz. Łapy: Masywne, o mocnym kośćcu i grubych opuszkach. W postawie stojącej powinny równo opierać się o podłoże tak, aby masa ciała była równomiernie rozłożona na palce i opuszki.
Łapy pozostawiają ślady dużego psa, a żadna część łapy pozbawiona opuszki nie kontaktuje się z podłożem.

CHODY:
Najważniejsze dla zapewnienia sprawności użytkowej psa. Akcja mocna, płynna i swobodna, kończyny przednie mają daleki wykrok, tylne dają mocny napęd, chody zarówno przodem, jak i tyłem swobodne. Niedopuszczalny jest sztywny, spętany chód w stawach skokowych lub kolanach. Żaden z palców nie może być nigdy ciągnięty po ziemi.

SKÓRA:
Luźna, elastyczna, ale nie przesadnie.
Sierść: Włos gładki, krótki, zwarty, ale niezbyt cienki. Wszystkie kontury o czystych liniach, bez frędzli. Włos długi, miękki, z frędzlami stanowi poważną wadę.
Maść: Umaszczenie zazwyczaj trójbarwne (czerń, biel i rude); dwubarwne (cytrynowe z białym); ale wszystkie umaszczenie występujące u psów gończych są dopuszczalne.

WIELKOŚĆ: Wysokość w kłębie od 33 do 38 cm

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był przeznaczony.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo w kształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Wersja polska - styczeń 2011

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/163.pdf

Skomentuj artykuł - napisz, jeśli chcesz poszerzyć zawarte w nim informacje lub podzielić się swoim doświadczeniem. Masz ciekawy tekst lub zdjęcia swojego autorstwa skontaktuj się z nami. Wszystkich chętnych do współpracy serdecznie zapraszamy!

E-mail: *
Treść: *

Prawa autorskie

Wszystkie ma- teriały publiko- wane w tym serwisie są chronione pra- wami autor- skimi. Kopiowanie całości lub części jest zabronione.
Projekt i wykonanie: Blueprint
Wszelkie prawa zastrzeżone dla piesporadnik.pl 2024
PiesPoradnik.pl ul. Grunwaldzka 487 B 80-309 Gdańsk

Zakaz kopiowania - wszystkie teksty, zdjęcia i materiały graficzne publikowane w tym portalu są chronione prawem autorskim i nie mogą być kopiowane.